[RPG-200] Once upon a time || Next generation || Speeltopic 1 - Speeltopics

Er zijn jaren voorbij gegaan na de laatste vloek die de sprookjesfiguren naar Storybrooke brachten, jaren geleden zijn de sprookjesfiguren voorgoed terug gekeerd uit Storybrooke en hebben ze alles in de enchanted forest weer opgebouwd en leiden ze weer hun eigen leven, de meestje sprookjesfiguren die we nu kennen hebben kinderen gekregen en sommige zijn zelfs al grootouders geworden, maar nu is er een nieuwe vloek in de maak, een wraakachtie van de dochter van Rumplestiltskin die al een aantal maanden plotseling verdween, zijn dochter verwijt het de sprookjesfiguren en wilt wraak nemen om hun allemaal weer terug naar Storybrooke te vervloeken.
Echter proberen de kinderen en de kleinkinderen van hun dit te stoppen, ze schakelen zelfs de mensen in uit andere werelden, hierdoor nodigen ze perongeluk en onbedoeld vijanden uit...

De vloek is dus nog niet uitgesproken maar wel al in de maak, later als jullie dat willen kan dat altijd nog gebeuren.

Invullijstje
Rol:
Naam+Achternaam:
Leeftijd:
Geslacht:
Ouders:
Grootouders:
Karakter:
Uiterlijk:
Welk wereld:
Relaties:
Extra:


Meisjes TIJDELIJKE STOP OP VROUWEN!
Serena Gold || dochter Rumplestiltskin || Enchanted forest || DarkOne
Ekaterina Pan || dochter Peter Pan || Neverland || Polovina
Dochter Tiana en Naveen || Gereserveerd door Flowerpowers
Dochter Roodkapje || Gereserveerd door || Nightflowers
Noah Melinda Beast || Sigil
Ana(ïs) "Mooncat" Hood-Westwood ||DRAGONTRIBUTE


Jongens
Damian Jones/Hook || zoon Captian Hook || Enchanted forest || DarkOne
Alex Kian Pan || Santorski
Felix Whistle | Seven || JoSnape
Peter Pan || Heyitsgraham
Damon Ramsay Hood "The Demon" || Missrosaline




Regels
In het begin max 2 personages per persoon, later mag je er meer.
Jongens en meisjes gelijk houden!
Geen mary sue/gary stu
200 woorden
Twee kinderen per sprookjesfiguur

Charming schud zijn hoofd, 'Vriendelijk bedankt, maar we komen wel een andere keer terug, wanneer de Dark One er is,' ik zucht, sukkel, hij komt misschien helemaal niet meer terug! "Is goed, ik moet u erop wijzen dat het lang kan duren, niemand verneemt iets van zijn verblijfplaats op dit moment en het zou zelfs kunnen dat hij nooit meer terugkomt. U kunt altijd bij mij terecht, wij hebben contacten die u verder kunnen helpen..." leg ik vriendelijk uit, té vriendelijk voor mijn gevoel, maar dit is bediendevriendelijkheid. Waarschijnlijk weten ze niet dat ik zijn dochter ben dus dit lijkt me wel wat grappigs, zo kan ik ze ook nog eens het verderf in lijden, 'Kom, Snow, kom Alice'. ze draaien zich om, 'Ik denk dat Alice hier wel kan blijven,' hoor ik Snow. Ik probeer niet in lachen uit te barsten, ze laten hun eigen kind, het gebaar van True Love, gewoon bij de dochter van The Dark One achter.... Ze zijn nog dommer dan ik dacht!
'Dat lijkt me een goed plan,' een kleine grinnik verlaat mijn lippen, ach, zal vast niemand gehoord hebben. 'Prima,' hoor ik die Foxy, oftewel Alice, zeggen. "Dat klinkt lekker enthousiast..." zeg ik sarcastisch maar glimlach weer even vriendelijk naar het groepje, ugh! "Ze is in goede handen..." ik doe de deur wat meer open zodat ze naar binnen kan lopen, "Gang door, derde deur rechts...." ik probeer mijn glimlach op mijn gezicht te houden, "Daar is de woonkamer...."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Serena Gold
Ik leide mijn paard met een omweg naar de achtertuin waar ik mijn paard toe vertrouwde aan de stalhulp ik liep door de achterdeur naar b innen en wist dat ik naar de voordeur moest wat toch nog wel even een stukje lopen was, en aangezien ik liever lui dan moe ben kwam er nu zwarte mist om me heen en verscheen ik in een hoekje waar ik net John zag en de Charmings een grom klonk vanuit mijn keel toen ik ze zag, ik hoorde vaag dat hun dochter hier zou blijven een grijns verscheen, Ik had ze wel wat slimmer verwacht... weer zwarte rook verscheen om me heen en ik verscheen voor een zwarte ketel, ik liep er heen en keek naar de zwarte goed. 'Nog even en de vloek kan ontketend worden.' Ik lachte zo zelfde eigenaardige lach die me vader altijd had..

Damian Jones
'Trots,' Zei ze me na. 'Begrijpelijk heel mooi schip," ik glimlachte. Ze pakte haar jurkje vast en maakte een knik buiging. 'Anna belle.' Zei ze glimlachend.
'Anna belle van elkaar.' Zei ze ik knikte alleen.
'Dat is Sasja.' Zei ze en ze wees naar de pop die een zwak glimlach had ik hurken voor de pop neer en keek haar vriendelijk aan. 'Aangenaam Sasja, ik ben Kapitein Damian Jones..' stelde ik me aan het popje voor, het was nogal eigenaardig maar ik had geleerd om niet zo snel te beoordelen zonder dat ik het hele verhaal kende, ik stond weer op en keek naar Anna Belle.
'Aangenaam kennis met je te maken.' Zei ik.

Alice Foxy Blanchard
Daughter Of True Love || Page 3 || Sister of Emma || Woodfairy
Dress
Shoes

"I'm a product of true love, but I never wantend to be that."

'Dat klinkt lekker enthousiast,' hoor ik het meisje sarcastisch zeggen. Wat, ging ze nu echt verwachten dat ik de tapdansende olifanten liet opkomen ofzo? Het meisje glimlacht weer vriendelijk. 'Ze is in goede handen,' zegt ze, terwijl ze de deur wat verder opent zodat ik kan passeren. Ik stap wantrouwig naar binnen, nog niet helemaal zeker of ik haar wel kan vertrouwen. 'Gang door, derde deur rechts,' zegt ze, nog steeds glimlachend. 'Daar is de woonkamer.' Ik liep daarnaartoe, nog steeds een beetje wantrouwend. Ik kijk om me heen. Het is kasteel is nogal duister ingericht, niet echt mijn smaak. Ik steek mijn hand uit naar het meisje. 'Ik ben Alice, trouwens. Maar je kan me Foxy noemen, dat doet bijna iedereen.' Ik frummel even met mijn haren. 'Dat komt door mijn haar,' voegde ik nog even toe. Mijn haar lijkt heel soms bruin, maar heeft altijd zijn rode gloed.

---

Never grow up, it's a trap.

Die Foxy loopt naar de woonkamer. Ik geef nog een vlugge glimlach, dan doe ik de deur met een klap dicht en loop achter Foxy aan. 'Ik ben Alice, trouwens. Maar je kan me Foxy noemen, dat doet bijna iedereen.' ik kijk haar vluchtig aan, "Jaja dat weet ik..." zeg ik snel. 'Dat komt door mijn haar,' ik zucht, nou, wat interessant!
"Jo..." zeg ik langzaam, ze hoeft niet meteen te weten dat ik zijn dochter ben, de dochter van The Dark One oftewel Rumple. "Welkom in het kasteel van The Dark One... Heb je honger of dorst?" vraag ik toch maar, vriendelijk, "En, waarom waren je ouders hier?" nu pas merk ik dat ik haar aanspreek met 'je'. Niet dat het mij uitmaakt maar dan zal ze wel denken dat ik dan een hele brutale werkster ben...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Een glimlach was op het gezicht verschenen van mijn dochter Ekaterina, nadat ik haar had verteld dat ze zelf mocht kiezen waar ze vanavond zou willen gaan slapen. Wanneer zij gelukkig was, was ik gelukkig. Van al mijn drie kinderen was zij mijn beste 'creatie', echter werd ik ook steeds trotser op Rumplestiltskin, maar ik had al een tijdje geen lied over hem gehoord van My Little Birds. Ik zag de verbazing en de nieuwsgierigheid in de ogen van zowel Alex als Ekaterina toen ik sprak over het verlaten van Neverland. "Wat zouden we dan moeten doen buiten Neverland?" vroeg Ekaterina. "Als we niet weten wat we zouden moeten doen, kan ik niet weten of ik wel aan kan,". Ik schudde al lachend mijn hoofd. Dit soort opmerkingen had ik aanzien komen, maar het waren dan ook nog 'kinderen'. "Inderdaad." klonk plots de stem van Alex. "Dus, vertel op." De rest van de woorden wat Alex tegen zijn zusje waren ontglipt. Kwaad liep ik naar Alex toe waarna ik hem bij zijn keel beetpakte. "Hoe vaak moet ik het nog zeggen Alex," zei ik woedend. "Sla nooit zo'n toon tegen mij aan en commandeer mij niet." Ik liet zijn keel los en draaide mijn rug naar hen toe. "Het zou zo maar eens kunnen zijn dat alleen je zus en ik Neverland zouden verlaten en dat jij een tijdelijk onderkomen zou krijgen in The Echo Cave." Een grijns was op mijn gezicht betreden. De kinderen had vaak verhalen gehoord over The Echo Cave. Hoe Hook een groot deel van zijn bemanning was kwijtgeraakt en hoe de almachtige Emma daar haar zwakte moest tonen om iemand te redden. "Maar als ik het zo hoor zijn jullie nog niet klaar. Ach je hebt nog even de tijd op Neverland."

---

Do I look like Mother Teresa?

I'm not here for your entertainment" ||Kleding|| Haar||

Ik hoor ook Alex vragen naar het plan, maar dan op zo'n toon dat onze vader niet zou waarderen. Driemaal raden, ik had gelijk. Hij greep Alex bij zijn keel om vervolgens hem een dreigement met de Echo Cave te geven. Geen idee hoe dat eruit ziet, maar ik heb zo vermoeden dat ik dat niet wil weten. Licht geschrokt kijk ik naar mijn vader en Alex, maar ik herstel me al gauw. Bij mijn vraag schudde onze vader lachend zijn hoofd. Niet het antwoord wat ik had gehoopt, maar een stukken positiever dan bij Alex, waardoor ik niet kan klagen. "Maar als ik het zo hoor zijn jullie nog niet klaar. Ach je hebt nog even de tijd op Neverland," zegt mijn vader vervolgens. "Papa," zeg ik vervolgens "Onderschat me niet, ik weet niet wat ik voor je moet doen, maar ik kan de buitenwereld aan,". Ik hou de nadruk op ik aangezien ik bij Alex lichte twijfels heb. "Vertel me alsjeblieft op z'n minst wat ik zou moeten doen buiten Neverland als ik zou mogen," zeg ik tegen hem "Dan weet ik wanneer ik er klaar voor zou zijn,"

[ bericht aangepast op 27 okt 2016 - 18:54 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

Mijn vader had mijn reactie op zijn zogenaamde spelletje niet zo goed opgevat, want nog geen tien seconden erna werd ik ruw bij mijn keel gegrepen. Ik hapte even naar adem tot hij zijn grip rond mijn nek los liet. Mijn happen naar adem ging over naar hoesten, en wierp een vuile blik naar hem zodra het hoesten gestopt was. Ik wist dat als ik weer op hem inging het niet bij een hand rond mijn keel bleef, dus hield ik voorlopig maar wijselijk mijn mond.
Toen hij met zijn dreigement over de Echo Cave kwam, sloeg ik mijn ogen ten hemel. Hoeveel verhalen we al wel niet over die grot gehad hadden. Mijn koppigheid trad op, en kon het niet laten tóch iets tegen hem in te brengen. Waarschijnlijk de meest domme zet ooit, maar dat feit weerhield mij er niet van. "Doe wat je niet laten kunt." mompelde ik enig sinds knorrig door het voorval tussen hem en mij. Hij ging maar lekker alleen met Ekaterina. Ik kwam hier zelf wel weg, ooit. Ik keek Ekaterina aan terwijl ze onze vader aan het proberen te overtuigen dat zij klaar was voor de buitenwereld.
Ik had eigenlijk geen duidelijk beeld over de buitenwereld, maar wat wil je ook als je je hele leven al doorbrengt op Neverland. Ik wist inderdaad niet of ik er wel honderd procent klaar voor was, maar daar was maar één manier om achter te komen. Ik sloeg mijn armen over elkaar, en wachtte de reactie van mijn vader af.

[ bericht aangepast op 13 nov 2016 - 21:24 ]

---

How far is far

Alice Foxy Blanchard
Daughter Of True Love || Page 3 || Sister of Emma || Woodfairy
Dress
Shoes

"I'm a product of true love, but I never wantend to be that."

'Jo,' zegt ze langzaam. 'Welkom in het kasteel van de Dark One. Heb je honger of dorst?' Ik twijfel even over wat ik zal antwoorden. Jo lijkt me niet gevaarlijk, maar alsnog ben ik bang dat ze me misschien zal vergiftigen. Ik glimlach koeltjes. 'Wat water zou lekker zijn, dankjewel.' 'En waarom waren je ouders hier?' Moet ik nu liegen? Zeggen dat ze alleen maar op bezoek kwamen? Nee, het idee alleen al is lachwekkend. Mijn ouders op bezoek bij de grootste schurk aller tijden. Dat zou gezellig zijn. Dus niet. Nee, ik moet iets bedenken, en snel ook. 'Ze kwamen voor een giftige appel,' flap ik eruit. Direct sla ik mijn ogen neer. Ze kwamen voor een giftige appel?! Wauw, dat was sowieso een van de domste smoezen die ik ooit verzonnen heb. 'Ja, één van de paarden had een giftige appel gegeten en ze kwamen vragen of de Dark One er iets aan kon doen,' verzon ik. 'Pokerface ophouden, Alice' dacht ik in mezelf. Ik glimlachte monter. 'En, werkt u hier eigenlijk, of bent u familie van de Dark One?' vroeg ik aan haar, om snel van onderwerp te veranderen.

[ bericht aangepast op 28 okt 2016 - 13:10 ]

---

Never grow up, it's a trap.

'Wat water zou lekker zijn, dankjewel.' Water? Oké... 'Ze kwamen voor een giftige appel,' Ik probeer niet te lachen maar het lukte niet helemaal, dit moet ze toch even leren. 'Ja, één van de paarden had een giftige appel gegeten en ze kwamen vragen of de Dark One er iets aan kon doen,' ik kijk het meisje grijnzend aan, "Meid, je kan niet liegen, je bent natuurlijk ook van pure liefde gemaakt dus het zit niet in je bloed, maar het komt niet echt geloofwaardig over..." Ik ga tegenover haar staan, 'En, werkt u hier eigenlijk, of bent u familie van de Dark One?' ik maak een beweging met mijn hand en er verschijnt een glazen beker met water erin, dat zou al de eerste tip zijn dat ik geen werkster ben, "Ik ben zijn dochter...." zeg ik rustig en overhandig haar de beker. "Maar zeg eens, hoe is het om de dochter te zijn van true love?" grijns ik, true love spreek ik wat spottender uit, ik weet dat ze het verschrikkelijk vind om het erover te hebben, tenminste, zoiets denk ik, zover ik haar ken en haar van verhalen heb gehoord....

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Jurk || Schoenen

Damian hurkte bij Sasja neer wat me nogal verbaasd, 'Aangenaam Sasja, ik ben Kapitein Damian Jones..' Sasja knikt even vriendelijk waarna Damian weer opstaat en me aankijkt.
'Aangenaam kennis met je te maken.' Hij was anders, anders dan de andere mensen die ik ken, of eigenlijk tegenkwam. "Zeg, wat doe je hier aan land Damian..." vraag ik, nu wat losser, wat vrijer, ik voelde me eigenlijk wel op mijn gemak bij hem. Gek genoeg... Hij leek me vriendelijk, niet snel oordelend, niet verradend. Maar alles kan een leugen zijn. Schijn bedriegt. En dat weet ik maar al te goed...

---

When you see me, I'm not here

Alice Foxy Blanchard
Daughter Of True Love || Page 3 || Sister of Emma || Woodfairy
Dress
Shoes

"I'm a product of true love, but I never wantend to be that."

Ze maakte een beweging met haar hand en er verscheen een glas water in. 'Ik ben zijn dochter,' zegt ze kalm en ze overhandigd mij de beker. 'Maar zeg eens, hoe is het om de dochter te zijn van True Love?' vroeg ze spottend. Ik nam een slokje van de beker om tijd te rekken. Dit meisje was sluw, maar ik ook. En ik gaf niet op zonder een gevecht. Ja, zij mocht misschien de dochter van de Dark One zijn, ik was de dochter van True Love, de sterkste magie die er bestaat. Ik keek haar uitdagend aan. 'Oh, het is wel leuk,' zei ik met een sluwe grijns. 'Maar zeg jij het maar. Het is tenslotte een enorme 'eer' om de dochter van de Dark One te zijn'. De sarcasme was duidelijk te horen in mijn stem. Mijn ogen dwaalden af naar de voorwerpen die in de kamer stonden. Ze waren voornamelijk zwart. Gezellig zeg. Ik wendde me weer tot Jo. 'Jullie hebben vast een hele goede relatie,' zei ik sarcastisch, nog steeds met mijn sluwe grijns. 'Trouwens, ben jij de zus van Bealfire?' Dit keer klonk er geen sarcasme in mijn stem door. Ik mocht Bealfire heel graag. Hij had een relatie met mijn zus en had daar samen een zoon mee; mijn neefje Henry. Maar wacht eens... Als hij Jo's broer was, en een zoon had met mijn zus... Betekende dat dat we een soort familie zijn?! Nee hé, dat had ik weer...

---

Never grow up, it's a trap.

Serena Gold
Ik moest nog iets hebben voor die vloek er waren verschillende dingen een moeilijker te vinden dan de andere ik kon naar Neverland afreizen om daar een of ander speciaal iets te gaan halen maar ik had geen idee hoe ik daar zou komen, verder was er hier in the enchanted forest nog wel wat ik besloot om toch maar weer naar buiten te gaan om na te denken en misschien dat ik wel iets vond, ik ko bij de markt gaan kijken misschien dat ik daar informatie kon vinden. Ik verborg de ketel weer en liep de kamer uit, de gang door de trappen af naar de voordeur ik zag daar mijn zusje en nog een ander meisje staan maar die negeerde ik terwijl ik onverstoord door de voorpoort verdween naar buiten.

Foxy kijkt me uitdagend aan waardoor ik een kleine grijns op mijn gezicht overhoud, waar zou ze nu weer mee opkomen... 'Oh, het is wel leuk,' de sluwe grijns op het gezicht van dat kind bevalt me niet, maar ach, ik heb ook niets te vrezen voor een kind van True Love! 'Maar zeg jij het maar. Het is tenslotte een enorme 'eer' om de dochter van de Dark One te zijn'. De sarcasme was duidelijk in haar stem te horen. Ik kuch even, "Ja het is eigenlijk best lekker zo, iedereen die je helpt voor het eten, wat eigenlijk niet hoeft want ik kan het in een handomdraai tevoorschijn toveren..." zeg ik op dezelfde manier.
'Jullie hebben vast een hele goede relatie,' Mijn blik is strak op de ogen van Foxy gericht, "Ik hoeft geen goede relatie met hem, het maakt je zwak..." is mijn tegen antwoord. Wat denkt zij nou? Dat ze zomaar kan winnen van mij? De dochter van The Dark One!? "Volgens mij hoorde ik toch echt dat jouw ouders mijn vader nodig hadden, werkte True Love bij dit onderdeel niet?" vraag ik spottend. 'Trouwens, ben jij de zus van Bealfire?' een geïrriteerde zucht verlaat mijn lippen, "Nee dat ben ik niet, het enige is dat we dezelfde vader hebben..." zeg ik sarcastisch, "Ja natuurlijk ben ik zijn zus!" roep ik uit, ja wat, het is toch ook gewoon best dom!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Nadat ik mijn zoon een klein lesje had geleerd had ik wat afstand genomen van mijn kinderen. Dan klinkt de stem van mijn dochter, die me aansprak. "Onderschat me niet, ik weet niet wat ik voor je moet doen, maar ik kan de buitenwereld aan,". Met nog steeds een mijn rug naar de beide kinderen toegekeerd te hebben weet ik een glimlach niet te kunnen onderdrukken. Ekaterina was een doorvechter en daar hield ik wel van, echter waren dat juist mijn twijfels. Ze zou moeten weten in The Enchanted Forest wanneer ze moest stoppen of was ze hier nou zo zeker van haar zaak. "Vertel me alsjeblieft op z'n minst wat ik zou moeten doen buiten Neverland als ik zou mogen," Aan haat stem te horen wilde ze hier héél graag weg. "Dan weet ik wanneer ik er klaar voor zou zijn," Met nog steeds een glimlach op mijn gezicht draaide me om. Ik negeerde de arrogante houding van Alex en keek met een speelse lach naar Ekaterina. "Overleven, dearie." Met het laatste woord probeerde ik haar alvast een tipje van de sluier te geven. "Speel het spel, maar overleef." Het waren vage woorden die ik zei, maar de kern van mijn antwoord was overduidelijk. Ze moesten in leven blijven. "And don't turn your back to me." vervolgde ik nog snel met een strenge toon, Alex aankijkend.

[ bericht aangepast op 3 nov 2016 - 10:46 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

"Don't say I can't go out with the boys" ||Kleding|| Haar||

Ik kon wel facepalmen toen Alex tegen onze vader zei dat hij kon doen wat hij wilt met hem. Weet hij echt niet wat onze vader allemaal wel niet kan doen met hem? Voordat ik kon nadenken over iets wat hij kon doen bij Alex, gaf hij mij antwoord op de vraag wat ik zou moeten doen om die opdracht te doen. "Overleven, dearie," hoor ik hem zeggen met de bijnaam waarvan ik weet dat het meer iets is wat Rumple zou zeggen dan mijn vader. "Speel het spel en overleef," voegt hij eraan toe. Ik neem aan dat hij bedoeld dat ik niet moet sterven maar, ik kijk hem aan met een blik waarbij hij duidelijk kan zien dat ik er amper wat van begrijp. "And Don't turn your back to me," zegt hij vervolgens met een strenge toon kijkend naar Alex. Ik haal diep adem. Ik heb amper een idee wat hij bedoeld, het antwoord geeft mij geen idee. Ik neem weer plaats op de grond terwijl ik hoop dat mijn vader Alex niet afslacht of martelt of iets in die richting. Ik sluit mijn ogen terwijl ik gefocust nadenk wat mijn vader nou exact bedoeld. Dat doe ik altijd door op de grond te zitten in kleermakerszit met gesloten ogen. In mijn 'rust bubbel'. Klinkt raar, maar dat is het ook.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina