RPG • 200 • SKAM • Speeltopic 1 • 16+ - Speeltopics

S K A M Niemand ontkomt eraan; de puberteit. Eén ding is zeker, de puberteit is geen makkelijke tijd. Niet alleen worden er steeds meer dingen van je verwacht en krijg je een drukker leven, ook vrienden en liefde gaan een grotere rol spelen dan ooit tevoren. Je gaat het belangrijker vinden wat anderen van je denken, en iedereen wilt er stiekem toch wel graag bijhoren. Ook is het een tijd van experimenteren. De een ondervind dat hij of zij fel blauw wel een heel leuke haarkleur vinden, terwijl de ander gaat twijfelen of hij of zij misschien op hetzelfde geslacht valt. Dit gebeurt zo ook op Hartvig Nissen School, gelegen in Noorwegen, een school vol tieners welke elk zo hun eigen drama met zich mee dragen. Deze RPG is gebaseerd op de Noorse TV-serie Skam. De mogelijkheid is er om zowel personages uit de serie als zelf bedachte personages te spelen. • Klassen - Klas 2 • Isak, Lucas, Maren, Hannah. - Klas 3 • Even, Morgan, Bry, Céline, Melena. • Rollen • Guys * Even Bech Næsheim • 19 • SweetCreature • * Isak Valtersen • 17 • Paddiecakes • * Lucas van Heesselt • 17 • Ludeon • • Girls * Morgan Mikaela Engström • 18 • Granian • * Bry Heimersson • 19 • M0NA • * Cecilie 'Céline' Astrid Norendal • 19 • Choctaw • * Maren Solveig Håkon • 17 • Psithurism • * Hannah Newton Caldwell • 17 • HannahBaker • * Melena Edita Dagrun • 19 • HannahBaker • • Lijstje • Naam • Leeftijd • Uiterlijk [graag de naam van de faceclaim erbij zetten] • Innerlijk • Relaties [denk hierbij aan hoe de geschiedenis tussen jouw personage en een andere uit de serie zijn.] • Extra • Regels • Wij houden ons aan de huisregels van Quizlet. • Een post bestaat uit minimaal 200 woorden. • Deze RPG is 16+. • Deze RPG zou spoilers over de serie Skam. • Perfecte personages bestaan niet. • Je bestuurt de personages van een ander niet, tenzij je daar toestemming voor hebt. • Ik, SweetCreature, zal de meeste topics openen, maar indien er niet kan verder gegaan met de RPG mag iemand anders dit voor mij doen. • Het liefst de rollen af binnen 48 uur, om te voorkomen dat de RPG al snel dood loopt door gebrek aan personages. Maar als je laat weten dat je wat meer tijd nodig hebt is dat natuurlijk geen probleem. • Naamsveranderingen en afwezigheden graag doorgeven. • Houd a.u.b. voor iedereen leuk om aan deze RPG mee te doen. - Bij deze RPG mag je zowel de personages uit de serie als zelfbedachte personages gebruiken. - Deze RPG volgt zijn eigen storyline, en volgt dan ook niet de exacte gebeurtenissen uit de serie. - Deze RPG bevat spoilers van de serie. @SKAM, NRK TV,SweetCreature.

[ bericht aangepast op 4 mei 2017 - 22:43 ]

---

How far is far

Het is Vrijdag middag, en de meeste leerlingen hebben er al een aantal lesuren op zitten, en houden nu pauze. Terwijl de een dit gewoon in de kantine doet, doet de ander dit op het schoolplein.
De sfeer rond de leerlingen is nogal rumoerig sinds vrijwel iedereen het heeft over het feestje wat die avond plaats zal vinden bij Isak thuis.

[ bericht aangepast op 10 jan 2017 - 1:06 ]

---

How far is far

Mt!

---

Stenenlikker

Min. ^^

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Mine

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick

Mt

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

17 • Jaar twee • Schoolplein • Even Ik ben zojuist bijna besprongen door Vilde Hellerud Lien. Gezien ik beloofd had om in de komende tijd een keer een pre-party bij mij te houden, is het nu zover gekomen. Vanavond gaat het feest bij mij plaatsvinden en daarom ben ik diegene die mensen moet uit gaan nodige. Ze heeft mij gedwongen om jongens uit het derde jaar uit te nodigen. Ze zei dat ik dat beter kon doen, omdat ik contact heb gehad met derde jaars. Ik fronste lichtjes en haalde dan mijn schouders op. Zolang zij de de rest maar doet. Dus nu sta ik hier met een hele stapel uitnodigingen. Ik kijk een beetje om mij heen. In de verte zie ik een groep jongens staan. Ik haal diep adem en stap op de groep jongens af. Ik zet mijn pet naar achter en kijk naar ze op. Met mijn lengte rijk ik tot net iets boven hun schouders, iets wat mij nogal intimideert.       'Uhm... hi, ik ben door Vilde op jullie afgestuurd, want er is vanavond een feest bij mij... wat zij organiseert en ja. jullie zijn uitgenodigd. Bij deze. Komen jullie?' Ik geef ieder van hen een uitnodiging en glimlach zwakjes. Als laatste geef ik de uitnodiging aan een lange blonde jongen. Ik heb hem al vaker rond zien lopen, maar ik heb nooit met hem gesproken. Ik heb eigenlijk überhaupt nog nooit met een van hen gepraat. Ik voel mij op het moment nogal ongemakkelijk en kijk over mijn schouder om te kijken of Vilde mij niet toevallig kan back-uppen. 'Nou ja, ik zie jullie wel verschijnen,' zeg ik dan als ik mij weer omdraai naar de groep jongens. 'Ehm.. tot vanavond?' "ＧＯＬＤＥＮ ＴＲＡＧＥＤＹ"

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 12:44 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

19 • Jaar drie • Schoolplein • Isak & Lucas •

De eerste paar lessen waren traag voorbij gegaan, en ik was dan ook blij dat de pauze aangebroken was. Ik was met Lucas buiten op een muurtje gaan zitten zodat ik een sigaret op kon steken. Het was niet alsof ik echt vast rookte, ik gebruikte het meer om zo af en toe wat rust in mijn overvolle hoofd te herroepen. En als dat met een simpele sigaret niet lukte neigde ik al snel om die in te ruilen voor een joint, tot ergering van vele, en zo ook van Lucas. "Hoe bevalt Noorwegen je tot nu toe?" Vroeg ik met een grijns aan de jongen naast me, terwijl ik in mijn tas naar het sterkere spul aan het graven was, wat tot mijn ergering niet zo best lukte. Ik keek op van mijn tas toen ik voetstappen onze kant op hoorde komen, en tot mijn verbazing stond de blonde jongen, waar ik al een tijdje in zekere zin een oogje op had, voor ons. Hij stuntelde nogal met zijn woorden had ik door, wat een kleine glimlach op mijn gezicht toverde. "Een feest, hm?" Zei ik, en keek de zichtbaar verlegen jongen aan. Ik stootte Lucas even aan, en keek hem vervolgens aan. "Ik moet zeggen dat ik er graag heen zou gaan, euh..." ik fronste even toen ik besefte dat ik de naam van de jongen niet eens wist. "Zeg maar tegen Vilde dat ik graag zou komen." Glimlachte ik naar de jongen terwijl ik zijn uitnodiging aanpakte. "Ga jij ook mee?" Vroeg ik daarna aan Lucas. Hij was hier misschien wel als uitwisselingstudent maar dat betekende niet dat hij geen lol mocht maken. Ik knikte op zijn opmerking dat hij ons vanavond wel zou zien, waarna ik hem tegenhield om verder te gaan met uitnodigingen rondbrengen door hem een vraag te stellen. "Eén vraag," zei ik terwijl ik de jongen met de blonde krullen weer aan keek. "Wat is je naam eigenlijk?" Vroeg ik met een brede grijns, in de hoop eindelijk de naam van de jongen te weten te komen.

[ bericht aangepast op 22 april 2017 - 22:09 ]

---

How far is far

Apelstrudel en pepernoten

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

17 jaar ~ 2de jaar ~ op het schoolplein ~ met Even en Isak

Ietwat geirriteerd keek Lucas naar Even toen hij de sigarettengeur rook die uit zijn richting kwam. Ze brachten samen de pauze door op een muurtje op het schoolplein. Hij vond Even heus wel een aardige jongen, maar had zelf een flinke afkeur voor roken en drugs, terwijl Even daar andere gedachten over had. De wind stond helaas zijn kant op, dus toen de sigarettenrook zijn kant op kwam, verhuisde hij gauw. Aan de andere kant van Even ging hij weer zitten.
'Hoe bevalt Noorwegen je tot nu toe?' vroeg Even hem even later, maar ondertussen dook hij zijn tas in en Lucas had een vermoeden van naar waar hij op zoek was. Hij gaf nog een zucht hierom voor hij antwoordde.
'Het is hier zoveel mooier dan thuis,' merkte hij op. 'In Nederland, vooral in het noorden, is alles zo plat en hier hebben jullie bergen en zoveel natuur! Ik hou daar zo erg van.'
Toen kwam er opeens een andere jongen bijstaan die in het Noors tegen Even begon te praten. Lucas deed zijn best om het te volgen, maar hij had er nog moeite mee. Wel kreeg hij mee dat het over een feest ging. Hij kreeg dan ook een uitnodiging in zijn handen gedrukt en las wat erop stond. Hij begreep er wel maar de helft van, maar de bevestiging van dat het inderdaad om een feest ging, kon hij er nog wel uit halen met zijn kennis van het Noors.
Even was ondertussen op de jongen aan het antwoorden en halverwege werd Lucas door hem aangestoten, waarna hij zijn aandacht op de twee jongens richtte.
'Ga jij ook mee?' vroeg Even hem en hij aarzelde even voor hij antwoordde. Hij was eigenlijk niet zo dol op feesten, maar vond dat hij het eigenlijk wel moest proberen. Hij was ook naar Noorwegen gekomen om het leven als het ware te herontdekken, hij wilde nieuwe dingen leren en proberen. Naar een feest gaan hoorde daar dus eigenlijk ook wel bij.
'Ach ja, waarom ook niet,' antwoordde hij uiteindelijk in het Engels. 'Ik ben benieuwd, mijn eerste Noorse feestje.' Daarna probeerde hij weer het gesprek tussen Even en de jongen te volgen.

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 10:43 ]

---

Stenenlikker

---

---

---

Waar was Bailey? Dat was de vraag die door Juni heen ging terwijl ze door de hallen heen liep, ze had afgesproken om de pauze met haar broertje door te brengen, maar op één of andere reden leek de jongen onvindbaar te zijn. Het frustreerde Juni enorm, want ze kon toch niet ergens alleen in een hoekje gaan zitten dan leek ze ook een loser. Ze moest haar broertje vinden of iemand anders, iemand anders was ook goed, maar ze moest gewoon iemand vinden waarmee ze de pauze kon spenderen. Echter voelde Juni zich met elke seconde dat ze door de hal heel liep ellendiger, ze had er zo'n vreselijke hekel aan als ze alleen door de hallen heen moest rollen. Nou was Juni dan ook niet een persoon die in zo'n geval iemand anders aansprak een andere klasgenoot waar ze wel eens mee omging, oh nee dat kon ze echt niet doen. Wat moest iemand dan wel van haar denken? Dat ze diegene alleen nodig had wanneer het haar uitkwam dat kwam toch ook niet goed over? Nee Juni moest haar broertje maar vinden. Doordat Juni zo naar haar broertje zocht lette ze misschien niet helemaal meer op waar ze liep en ineens knalde ze tegen iemand op van schrik liet ze de boeken die ze in haar handen had op de grond vallen. 'Fuck' mompelde Juni enkel in de eerste instantie waarna ze meteen naar de grond toe dook. 'Het spijt me, ik lette niet op.' Mompelde ze, waarna ze haar boeken bij elkaar begon te rapen. Ze bekeek de schoenen van degene tegen wie ze op was geknald, jongens schoenen. Ze herkende de schoenen ergens van, langzaam gleed haar blik omhoog en ja hoor de jongen die ze al had gedacht dat het was stond daar. Lukas, als of dingen niet erger konden was ze tegen Lukas op gebotst, was het dan zo moeilijk om op te letten. Waarom nou net Lukas, ze raakte al nerveus als de jongen enkel naar haar keek, vandaar ook dat de jongedame al snel haar blik weer afwende naar haar boeken en de papiertjes die verspreid lagen op de grond. Juni stopte altijd vreselijk veel papiertjes tussen haar boeken en al die papiertjes lagen nu bezaaid over de grond, had de jongedame echt niet beter uit kunnen kijken?

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Lukas had werkelijk nog geen van zijn vrienden gezien na zijn laatste les, die voor de pauze was. Nou ja, les was het niet te noemen. Hij had een tussenuur gehad en was naar het sportveld gegaan, om daar te gaan zitten. De kantine was zijn minst favoriete plek van de school, om eerlijk te zijn en ook de mediatheek, was geen favoriet van Lukas. Op het sportveld had een enkele klas een gymles gehad, maar hij was niet opgevallen. Hij was altijd al een buitenmens geweest en had zijn tussenuur ditmaal handig besteed aan het studeren, normaal zou hij 's avonds moeten werken, om in te vallen voor iemand. Zijn baas had hem alleen gebeld dat zijn collega er weer was en dat hij daarom niet meer hoefde in te vallen. Lukas vond het allemaal wel prima, er was toch een feest waar hij hoopte heen te gaan. Met zijn zwarte rugzak om een schouder en luisterend naar Pink Floyd via zijn telefoon, die in zijn broekzak zat, liep hij door de hal van de school heen. Zijn ogen keken een beetje rond, om te zien of hij toch iemand spotte, met wie hij zijn pauze kon spenderen. In zijn eentje rondlopen, was namelijk geen succes en Lukas was na het tussenuur leren ook veel te druk geworden. De lage concentratie waarover de jongeman beschikte was helemaal op en dit betekende dat hij zijn laatste paar lessen er irritant zou worden. Zijn ritalin had hij ook net een uur geleden ingenomen en Lukas had nog nooit in zijn leven het gevoel gehad, dat het verdomde pilletje ook maar ooit eens had geholpen. Toch nam hij ze in, als een steuntje voor hemzelf om meer verantwoording te leren. Omdat hij in zijn gedachten zat, merkte hij niet dat hij tegen iemand was opgelopen. Een zachte knal liet hem ook zijn muziek uitzetten en hij hoorde een zacht gemompel wat op 'fuck' leek. De persoon liet zich ook meteen zakken om op te pakken wat er viel. ''Het spijt me, ik lette niet op.'' werd er vervolgens gemompeld. Lukas herkende de stem en begon lichtelijk te glimlachen. Zijn ogen vielen op Juni en daarna op de boeken, maar ook allemaal papiertjes op de grond, Hij liet zich zakken zodat hij op zijn hurken zat en begon te helpen papiertjes bij elkaar te rapen. ''Maakt helemaal niets uit,'' antwoordde hij op haar excuses. ''ik lette ook niet echt op.'' De papiertjes die hij in zijn handen had, legde hij op een van de boeken. ''Ik weet niet bij welke boeken ze horen..'' mompelde hij als een teken dat hij ze wel in de boeken wilde doen, maar het dus niet echt kon. ''Het is wel fijn dat ik je zie trouwens, zou je me willen verlossen van verveling en me helpen dat ik in de lessen zo niet een irritant rot kind wordt?'' zei hij tegen Juni, het laatste als grap bedoelt. Lukas kon het altijd wel goed vinden met Juni en hij genoot er ook altijd van om met haar tijd te spenderen, voornamelijk omdat ze een goed gevoel voor humor had.

[ bericht aangepast op 25 dec 2016 - 20:04 ]

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick

"Oh my god, Even gaat ook." Ik liet mijn hoofd in mijn handen vallen. Even was een aantrekkelijke jongen, die door erg veel mensen werd aanbeden - oké, misschien een beetje overdreven. Maar die gast was echt te nep voor woorden, deed alleen maar vrolijk en zoet en knipperde verleidelijk met zijn rode ogen. Van de drugs.       Misschien dat ik hem enkel beoordeelde op zijn drugsgebruik en dat ik hem eigenlijk niet genoeg kende om dat te mogen doen, maar ik kon er met mijn hoofd niet bij waarom hij zelfs tijdens de les verdovende middelen gebruikte. Sommige lessen zijn inderdaad saai en dan wil je het liefst door de grond zakken, maar drugs is dan wel een beetje extreem. Hij moest verslaafd zijn, daar was ik zeker van.       Ik keerde me naar Morgan en pruilde mijn lippen.       "Zullen we niet gaan? Alsjeblieft?" Zelfs met grote ogen en een hoge stem, zag ik in haar ogen dat ze het er niet mee eens was.       Het feest was van Isak, eens een goede vriend van mij, maar die zich nu vooral op drugs stortte, net als Even. Ik wilde eigenlijk wel gaan, deels om Isak te laten zien dat ik wel waarde hecht aan wat wij hadden, maar ook omdat een goed feest echt al een tijd geleden was. Ik was wel weer toe aan een paar wijntjes, zonder opmerkingen van mijn ouders over mijn rood geworden wangen.       Ik had er echter totaal geen trek in om in een of ander wiethok te moeten zitten.

[ bericht aangepast op 25 dec 2016 - 21:40 ]

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

17 • Jaar twee • Schoolplein • Even en Lucas 'Een feest, hm?' zegt hij en hij stoot zijn vriend aan. 'Ik moet zeggen dat ik er graag heen zou gaan, euh...Zeg maar tegen Vilde dat ik graag zou komen.' Ik knik en hij richt zich op de jongen genaamd Lucas. 'Ga jij ook mee?' vraagt hij.       'Ach ja, waarom ook niet,' reageert de jongen in het Engels. 'Ik ben benieuwd, mijn eerste Noorse feestje.'       'Dan zie ik jullie vanavond,' zeg ik en ik draai mij om om weg te lopen en opzoek te gaan naar de volgende groep derde jaars.       'Eén vraag,' zegt de blonde jongen. Ik draai mij weer terug naar hem om en kijk op naar hem. 'Wat is je naam eigenlijk?' Ik kijk even lichtelijk verbaasd, maar dan realiseer ik mij dat het niet zo heel raar is dat hij vraagt naar wiens feest hij toe gaat.       'Ehm... Isak,' zeg ik. 'Ik zit in het tweede jaar. Isak Valtersen.' Ik glimlach zwakjes naar beide jongens en loop dan weg. Ik doe mijn best om er casual uit te zien terwijl ik wegloop. Ik steek mijn handen in mijn zakken en kijk om mij heen. Ik frons lichtjes en stap uiteindelijk af op een nieuwe groep aan derdejaars om die te vragen. Zodra ik mijn kleine stapel aan uitnodigingen uitgedeeld heb, ga ik opzoek naar mijn vrienden, met een omweg langs de kantine. Ik haal snel een broodje met kaas en vervolgens draai ik mij richting de tafels om te zien of er hier iemand zit. In de verte zie ik Morgan en Bry staan. Ik stap op hen af en zwaai naar hen.       'Hey,' zeg ik met een glimlach. 'Komen jullie vanavond ook? Vilde geeft een feest bij mij,' zeg ik en ik leun tegen de muur aan. "ＧＯＬＤＥＮ ＴＲＡＧＥＤＹ"

[ bericht aangepast op 26 dec 2016 - 12:44 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

MT

---

Do I look like Mother Teresa?

---

---

---

Verlegen glimlachte Juni naar Lukas die haar vertelde dat het niets uitmaakte dat ze tegen hem op knalde, ook zei hij dat hij zelf ook niet op had gelet. Juni was blij dat hij zelf ook nog enigszins de schuld op zich nam en daarnaast natuurlijk niet meteen boos werd op haar. Er waren mensen die meteen heel pissig konden reageren wanneer iemand tegen hen aan knalde. Lukas was duidelijk niet één van deze mensen. Inmiddels was de jongeman zelf ook naar de grond gedoken en raapte hij papiertjes bij elkaar die hij boven op één van Juni haar boeken legde. Hij zei nog dat hij niet wist waar wat in moest als verklaring dat hij niks tussen een boek stopte. 'Ooh ja is oké, ik zoek het straks wel uit.' Zei Juni terwijl ze het laatste papiertje van de grond afpakte. Hierna liet ze haar rugzak van haar rug afglijden en duwde ze nu wel de boeken in haar tas in plaats van ze in haar handen te houden. Haar tas was waarschijnlijk ook de veiligste plaats om ze te houden, dan kon ze ze niet weer laten vallen. In de tussentijd bleef Lukas tegen Juni praten. ''Het is wel fijn dat ik je zie trouwens, zou je me willen verlossen van verveling en me helpen dat ik in de lessen zo niet een irritant rot kind wordt?''Waren de woorden die Lukas tegen Juni uitsprak. Hij wou met haar de pauze spenderen? Wat moest Juni daar nou op zeggen, natuurlijk wou ze graag bij Lukas zijn, maar aan de andere kant wat als ze niet meer wist wat ze moest zeggen. Als ze een stilte liet vallen zou hij vast denken dat ze niet interessant was en dan was dat hele kleine beetje hoop dat Lukas Juni misschien nog wel leuk kon vinden volledig weg. Aan de andere kant als ze nee zei daar bereikte ze ook volledig niks mee, maar ja ja zeggen zou wel betekenen dat ze Bailey in de steek liet. Hem zou ze eigenlijk ontmoeten in de pauze, nog een moment lang staarde Juni naar de grond na denkend of ze haar tijd wilde spenderen met Lukas. Of ze wel echt de ongemakkelijkheid in wou duiken, inplaats van haar veiligheid met Bailey. 'Ja sure.' Zei Juni terwijl ze weer omhoog kwam. Snel haalde ze een hand door haar haren heen. 'Waar wil je heen?' Vroeg ze, ze moesten namelijk wel ergens een zit plek vinden.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.