RPG | 200 • Addams Academy for the Talented • Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

12 maart 2017 - 1:17 Orwell is offline

Orwell 1264

Addams Academy
Is there truly a way to know —
whether it’s a curse, or a gift?

Story

Regels

Academie Regels

Ruimten

Rollen

Kamerindeling

Beginsituatie

Vrijdagvoormiddag — 11:30, Wat begon als een doodnormale dag binnen Addams Academy, veranderde al snel wanneer merendeel van de docenten weggeroepen werden wegens een probleem met de Oppositie, niet meer dan 15 minuten geleden. De lessen zijn voor de rest van de dag afgelast en de studenten zijn vrij om hun tijd naar eigen verlangen te vullen.

As children we always loved superheroes — desiring to become just as brave as they are;
yet when given the opportunity, it would seem. . .
it's simply so much easier to become the villain.

Speeltopic — Rollentopic — Praattopic

[ bericht aangepast op 20 maart 2017 - 17:38 ]

A girl who wonders.

10 april 2017 - 4:01 Orwell is offline

Orwell 1264

Arthur Addams

22 • Healing • Neo & Zara • Garden

Verveeld laat ik mijn handen in mijn zakken glijden, als ik doorheen de hallen van de academie slenter – een gegeven wat niet half zo prettig is zonder Ameleigh aan mijn zijde om een glimlach om mijn lippen te laten verschijnen met haar oneindige enthousiasme. Nu ben ik compleet op mezelf toegewezen; wat in zekere zin onnatuurlijk aanvoelt – incompleet.
Die gedachten duw ik echter al snel uit mijn hoofd, als ik mijn blik weer op de rustige hallen richt. Er hangt een spanning, door de plotse afwezigheid van de docenten. Vast weer eindeloos gezeik. Normaliter zou ik zo’n vrij moment dan ook waarderen, maar nu slaag ik er niet in mijn gedachten genoeg op een rij te krijgen om werkelijk een doel voor ogen te krijgen.
Uiteindelijk brengen mijn voeten me naar buiten toe, waar het zonlicht mijn gelaat meteen raakt. Het zijn echter de stemmen van twee bekenden die mijn aandacht weten te trekken; Neo – mijn partner in crime en kamergenoot – en Zara, het meisje waar ik. . . Wel.
’Hij valt je toch niet te veel lastig mag ik hopen, Zara?’ vraag ik kalm, mijn blik zo neutraal als anders, doch deze twee absoluut binnen mijn favoriete binnen de school behoren. Mijn hand laat ik even zacht begroetend op Neo’s schouder belanden, doch ik hem net zo snel weer laat verdwijnen.

[ bericht aangepast op 10 april 2017 - 4:02 ]

A girl who wonders.

10 april 2017 - 4:24 Orwell is offline

Orwell 1264

Asra Lovett

20 • Blind • Aerokinesis • Leander, Ava, Talon, & Arne • Kitchen

Met een geforceerde nonchalance laat ik de ene druif na de andere in mijn mond belanden, als ik alle woorden simpelweg probeer mee te volgen. Normaliter ben ik niet zo’n fan van dit soort druktes – al zeker niet wanneer het onverwacht is – maar toch wil ik mezelf dwingen tenminste even te blijven zitten, alvorens de keuken uit te vluchten.
’Ik kan je geen ongelijk geven. Het is veel te mooi weer om niet naar buiten te gaan.’
Mijn mondhoeken krullen omhoog vanaf ik Leander’s woorden hoor, in combinatie met Talon die duidelijk aan mijn andere kant zit – hoorbaar door de muziek die uit zijn koptelefoon ontsnapt.
’Dus, jullie twee; als jullie geen toekomstig koppel zijn, dan weet ik het ook niet meer,’ hoor ik de nieuwe Ava er dan aan toevoegen.
Jullie twee. Over wie had ze het? Mij? Vast niet. . . Toch? Ik hoor een zachte “krak” van Leander af komen en vermoed dat hij één van het duo is, maar wie de andere persoon was zou ik nooit met zekerheid kunnen benoemen; ondanks ik onnoemelijk nieuwsgierig ben naar wie ze nu bedoelde.
’Dat zeg je met je toekomstvoorspellende gaven?’ Ik merk hoe hij het geamuseerd probeer te zeggen, maar kan niet ontkennen dat er een zekere gemaaktheid achter schuilt. Wie ze ook bedoelde, het had Leander in zekere mate nerveus gemaakt; waardoor er zich automatisch een zachte, bezorgde frons tussen mijn wenkbrauwen vormt. Als ze mij bedoelde. . . was het voor hem dan zo’n vreselijke gedachte een koppel te zijn?
Zachtjes laat ik me van het aanrecht afglijden en begeef me weer naar de koelkast, als ik de druiven er weer in plaats op hun vaste plekje. Pas dan draai ik me weer richting de chaos aan personen. ‘Iemand toevallig zin mee naar de tuin te gaan. . . ?’ vraag ik met alle moed die ik kan vinden. Niet dat het rampzalig zou zijn als ik alleen ging, maar gezelschap is altijd fijner.
’Je kan me vinden aan de schommels. . .’ voeg ik er enigszins enthousiast aan toe. De schommels waren oud en veelal ongebruikt, maar ik vond ze geweldig. Het pad erheen voelt zo natuurlijk als naar mijn eigen slaapkamer toe, waardoor ik vlotjes de ene stap na de andere zet – hopend dat er toch iemand volgt.

A girl who wonders.

16 april 2017 - 16:40 Tahani is offline

Tahani 10511

FERGUS CIAR WHELAN

"Fears are absolutely real."

23 • NEMESIS FORM • OUTSIDE • DEE

'Dank je. Het is fijn om dat eens te horen, denk ik. Ik ben blij dat jij me in ieder geval vergeven hebt, ik hoop dat ik Aelan ook zover kan krijgen... dan heb ik al mijn vrienden weer zo'n beetje bij elkaar. De anderen... het zal hen waarschijnlijk weinig uitmaken. Misschien moet ik ook maar eens met Arthur gaan praten...' Ze zwijgt hierna en haar vingers spelen met mijn shirt. Ik zit nog tegen het muurtje aan en mijn vingers strelen nog langzaam door Dee's lange haren heen. Ik ken die Arthur amper. Behalve met Dee heb ik weinig contact met de rest van de mensen hier op school. Even kijk ik naar beneden, naar Dee.
'Heb je Arthur ook niets verteld?' vraag ik. Ik weet dat ze met hem samen was, maar verder zou ik niet weten wat hun relatie nu precies is. Misschien stelt hij het niet zo op prijs als Dee en ik hier samen zitten, maar aan de andere kant kan het me weinig schelen. Dan moet hij maar naar haar toe gaan als ze zich rot voelt, want ik weet dat ze zich nogal kut voelde en ik had het tenminste door. Ik was eerder naar haar toe gegaan als ze me niet continu had gemeden. 'En Aelan?' voeg ik eraan toe. Ik denk dat ik me iets minder gepasseerd voel als ze werkelijk waar zomaar is verdwenen en niemand heeft ingelicht over haar vertrek. 'Dee...' zeg ik dan twijfelend, 'als je de volgende keer weg wil van hier, of waar dan ook, mag ik dan mee? Ik weiger hier weer alleen achter te blijven want ik weet niet wat ik de afgelopen weken heb gedaan, maar iedereen loopt met een grote boog om me heen en het liefst ontwijken ze me en jij bent zeg maar de enige die me echt snapt.' Ik haal mijn schouders op. Ze weet wel dat ik me min of meer permanent rot voel, omdat ik zelfs na twee jaar nog amper controle lijk te hebben over mijn krachten.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

20 april 2017 - 16:09 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Adreana "Dee" Ebony Reve

18 • Umbrakinesis • Buiten • Fergus

'Heb je Arthur ook niets verteld?' vraagt hij en ik bijt mijn lip. Waarschijnlijk vraagt hij zich af of ik het wel aan iemand anders verteld heb. Ik schud mijn hoofd. 'En Aelan?' vraagt hij dan. Opnieuw schud ik mijn hoofd. Ik kijk naar hem op. 'Dee...' zegt hij en ik hoor de twijfel in zijn stem 'als je de volgende keer weg wil van hier, of waar dan ook, mag ik dan mee? Ik weiger hier weer alleen achter te blijven want ik weet niet wat ik de afgelopen weken heb gedaan, maar iedereen loopt met een grote boog om me heen en het liefst ontwijken ze me en jij bent zeg maar de enige die me echt snapt.' Ik ga rechtop zitten en sla mijn armen om hem heen om hem een knuffel te zitten.
'Natuurlijk,' zeg ik. 'De volgende keer als ik zoiets doms besluit te doen, zal ik jou in ieder geval erbij betrekken.' Ik glimlach zwakjes. 'En maak je geen zorgen, jij bent niet de enige die ik de afgelopen weken genegeerd heb.' Ik kijk hem schaapachtig aan. 'Sorry,' mompel ik opnieuw. 'Hoe gaat het met je?' vraag ik. 'Ik weet... we hebben het nu alleen maar over mij gehad, maar jij bent hier de dupe van geweest, meer dan ik. Dus... gaat het een beetje? Ondanks alle crap waar je de afgelopen mee hebt moeten dealen zonder mij... ik weet dat ik mijzelf niet al te veel credit kan geven, maar ik weet wel dat je niet echt tegen andere mensen praat.' Ik haal mijn schouders op en zucht. Ik laat hem los en ga weer met mijn hoofd op zijn schoot liggen. Ik sluit mijn ogen en probeer mijzelf een beetje te ontspannen. Ik heb echt iets stoms gedaan.

“How do you wake up from a nightmare if you aren't asleep?”

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

24 april 2017 - 15:51 Tahani is offline

Tahani 10511

FERGUS CIAR WHELAN

"Fears are absolutely real."

23 • NEMESIS FORM • OUTSIDE • DEE

'Natuurlijk. De volgende keer als ik zoiets doms besluit te doen, zal ik jou er in ieder geval bij betrekken. En maak je geen zorgen, jij bent niet de enige die ik de afgelopen weken genegeerd heb.' Ze verontschuldigt zich voor de zoveelste keer en ik glimlach. Ze omhelst me stevig en kort leg ik mijn armen om haar middel heen. Mijn glimlach verdwijnt echter al snel zodra ze vraagt hoe het met mij gaat en ik weet niet zo goed wat ik in hemelsnaam moet antwoorden. Ik denk dat ze best snapt dat het niet goed gaat en daar gaat ze al snel over door, dat ik niet veel met anderen praat en zo. Ik haal mijn schouders op als ze weer gaat liggen en haar hoofd op mijn schoot legt. De zonnebril verbergt gelukkig vrij goed de blik die ik nu in mijn ogen heb staan, want ik wil niet dat ze ziet dat eerlijk waar het huilen me nader bij staat dan het lachen. Niemand mag het zien, verdomme. Ik ben geen watje, ik huil nooit, ik wil het ze niet laten zien. Toen Dee net weg was, flipte ik compleet bij anderen en sindsdien ontwijken ze me. Ik kan me er niks van herinneren, maar hun blikken naar mij toe laten genoeg merken van hoe ze zich tegenover mij voelen.
''t Gaat wel,' brom ik en ik haal mijn schouders op alsof het me weinig doet. Ik kan moeilijk mijn hart uitstorten bij haar. Dee is vrijwel de enige met wie ik hier contact heb. Met Aelan praat ik af en toe, maar onze vriendschap gaat niet zo diep dat ik mijn hart kan luchten bij hem. Dee was en is de enige bij wie dan kon, dus ik ben best blij dat ze terug is hier, al moet ik zeggen dat ik me nog altijd redelijk kut voel over het feit dat ze gewoon wegging. Volgende keer ga ik ook weg, kan hoef ik geen mensen pijn te doen. Ik wil het niet, echt niet. Ik sluit mijn ogen weer en zwijg verder. Het rotte van mijn zogenaamde 'superkracht' is dat ik me amper kan herinneren wat er gebeurt als ik mensen hun grootste nachtmerrie en angst onder ogen laat komen. Ik kan me slechts de angstige, boze of gekwetste blikken herinneren wanneer ik weer tot mezelf kom. Vervolgens lopen ze met een boog om me heen en ontwijken ze me aan alle kanten, zodat ze me niet aanstoten waardoor ik eventueel boos zou kunnen worden. Zo agressief ben ik niet, maar het maakt me alleen maar moedeloos.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

27 april 2017 - 19:54 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Adreana "Dee" Ebony Reve

18 • Umbrakinesis • Buiten • Fergus

''t Gaat wel,' is het enige wat hij zegt. Verder blijft hij stil. Ik bijt op mijn lip. Normaal zou hij na eventjes zijn hart nog redelijk bij me uitstorten, al moet ik hem er soms even toe zetten. Hij vertrouwt me. Nou ja, hij vertrouwde me. Ik heb dat vertrouwen overduidelijk geschaad toen ik weg ging en ik denk niet dat ik het nog zo makkelijk terug ga krijgen. Ik zucht zachtjes en kijk naar hem op. Ik strek mijn hand uit en duw heel voorzichtig zijn zonnebril omhoog, zodat ik zijn ogen kan zien en zodat ik hem aan kan kijken.
'What's on your mind?' vraag ik. 'Ik ben er weer... je kan het aan me kwijt.' Ik glimlach zwakjes en laat mijn vingers kort over zijn wang glijden. Ik zucht en laat mijn hand weer zakken, waardoor zijn zonnebril over zijn ogen glijdt. 'Of niet... ik begrijp als dat niet meer is wat je wil.' Hoe kan ik van hem verwachten dat hij me gelijk weer vertrouwt naar wat ik gedaan heb. Ik kom overeind en ga met mijn rug naar hem toe zitten, terwijl ik mijn handen langzaam door mijn zwarte haar haal. Uiteindelijk draai ik me naar hem om. 'Maar weet wel dat ik er nog steeds wel voor je bent. Altijd. Oké? Desnoods sla je me maar weer of zo,' mompel ik en ik haal mijn schouders op. 'Ik kan het wel hebben, maar krop het niet allemaal op zoals je zo graag doet.' Ik ga naast hem zitten en leg mijn hoofd voorzichtig op zijn schouder, waarna ik mijn arm door de zijne haak en mijn ogen dicht laat vallen. Hopelijk heb ik hem zo genoeg aanmoediging gegeven om de muur door de kunnen breken. Meestal werkt het als ik op hem in praat, maar dit is natuurlijk een uitzonderlijke situatie. Ik heb het flink verpest en daar lijdt hij nu ook onder.

“How do you wake up from a nightmare if you aren't asleep?”

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

30 april 2017 - 19:09 Tahani is offline

Tahani 10511

FERGUS CIAR WHELAN

"Fears are absolutely real."

23 • NEMESIS FORM • OUTSIDE • DEE

'What's on your mind? Ik ben er weer... je kan het aan me kwijt.' Ze heeft mijn zonnebril omhoog gezet en streelt nu even zacht over mijn wang. Ik slik kort en ze laat de zonnebril weer terugzakken zodat mijn ogen weer verborgen zijn. 'Of niet... ik begrijp als dat niet meer is wat je wilt. Maar weet wel dat ik er nog steeds wel voor je ben. Altijd. Oké? Desnoods sla je me maar weer of zo. Ik kan het wel hebben, maar krop het niet allemaal op zoals je zo graag doet.'
Goed, daar heeft ze een punt. Sinds kleins af aan krop ik altijd al mijn woede en verdriet en frustratie op en Dee is vrijwel de eerste tegen wie ik alles kan zeggen, maar op een of andere manier staat het me tegen nu. Ik weet het gewoon niet. Ik weet niet wat ik moet vertellen. Ik weet het godverdomme echt niet. Elke keer als ik mijn kracht 'gebruik', of het gebruikt mij meer, weet ik erna niet meer wat er gebeurde. Ik vind het verschrikkelijk. Mensen ontwijken me gewoon.
'Ik ga je niet slaan,' zeg ik en ik kijk kort opzij, waar Dee met haar hoofd op mijn schouder ligt, 'daar heb ik bomen voor. En boksballen in de fitnesshal.' Ik zucht een keer diep. De afgelopen weken, toen Dee weg was, heb ik daar veel tijd doorgebracht. Niet veel van 'ons' sporten dagelijks en daar was ik dus het merendeel van de tijd alleen, zodat ik niemand pijn kon doen. Alleen mezelf. Kort kijk ik naar mijn knokkels. Door mijn kleine bokspartijtje met de boom zijn ze helemaal geschaafd en er zit wat opgedroogd bloed op mijn handen. Beter mentale pijn dan fysieke pijn, denk ik altijd. Ik vind het niet zo erg, het ziet er alleen helemaal niet zo mooi uit. 'Het komt wel goed. Ik kom er wel overheen. Maak je maar geen zorgen.'

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

2 mei 2017 - 16:05 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Adreana "Dee" Ebony Reve

18 • Umbrakinesis • Buiten • Fergus

'Ik ga je niet slaan,' zegt hij en hij kijkt me kort aan. Ergens wil ik dat hij echt boos wordt, niet omdat ik zo graag geslagen wil worden, maar omdat ik deze passieve staat haat. Hij kropt al zijn gevoelens op en ik wil dat ze eruit komen, in wat voor een vorm dan ook. Opkroppen gaat hem alleen maar slechter laten voelen. 'Daar heb ik bomen voor. En boksballen in de fitnesshal.' Heel voorzichtig pak ik zijn handen vast, die naar geschuurd zijn door de stomp tegen de boom. Ik zucht zachtjes. Het is niet heel erg, vooral het bloed zorgt ervoor dat het er extra naar uit ziet, maar ik kan me voorstellen dat het pijn doet. Ondertussen is mijn neus ook redelijk opgezwollen en ik heb een vermoeden dat het zometeen blauw gaat worden. Oh well. Eigen schuld. 'Het komt wel goed. Ik kom er wel overheen. Maak je maar geen zorgen.'
'Ik maak me wel zorgen, Gus,' zeg ik. 'Ik heb dit veroorzaak.' Ik gebaar naar zijn knokkels. 'Laat me op zijn minst je handen verzorgen, dat is het minste wat ik kan doen en alsjeblieft, praat tegen me. Wat is er aan de hand? Behalve dan dat je de slechtste beste vriendin ever hebt. Is er iets gebeurt terwijl ik weg was? Moet ik ergens van weten?' Ik bijt mijn lip en kijk hem aan. 'Ik weet dat je me nu niet kan vertrouwen, maar... probeer het... alsjeblieft? Ik wil je kunnen helpen.' Ik kan niet verwachten dat hij me nu vertrouwt, maar hij kan niet zo door gaan. Ik kan het niet laten gebeuren dat hij zich zo afschuwelijk voelt dat hij zichzelf pijn doet. Niet als ik er iets aan kan doen om het te stoppen.

“How do you wake up from a nightmare if you aren't asleep?”

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

5 mei 2017 - 18:11 Tahani is offline

Tahani 10511

FERGUS CIAR WHELAN

"Fears are absolutely real."

23 • NEMESIS FORM • OUTSIDE • DEE

'Ik maak me wel zorgen, Gus. Ik heb dit veroorzaakt. Laat me op zijn minst je handen verzorgen, dat is het minste wat ik kan doen en alsjeblieft, praat tegen me. Wat is er aan de hand? Behalve dan dat je de slechtste beste vriendin ever hebt. Is er iets gebeurd terwijl ik weg was?Moet ik ergens van weten? Ik weet dat je me nu niet kan vertrouwen, maar... probeer het... alsjeblieft? Ik wil je kunnen helpen.'
Ik blijf naar mijn handen staren en ik laat mijn vingers over de wondjes glijden. Het is al aan het helen, maar het opgedroogde bloed zorgt ervoor dat het er nog wat naarder uitziet dan het eigenlijk is. Het doet wel zeer, maar dat is beter dan de mentale pijn die ik nu voel. Ik bedoel, het voelt niet goed om iedereen je te zien ontwijken. In de klassen ging nooit iemand naast me zitten en ik ben dus enkele weken gewoon niet gegaan. Het kon me werkelijk waar niks schelen. Pas toen ik Dee weer zag, kwam ik terug in de les, al ontweek zij mij ook. Of ik haar moet vertellen hoe ik me precies voel, weet ik niet. Ik twijfel enorm. Ik weet het gewoon niet want het voelt zo kut...
'Ik heb me gewoon in de problemen gebracht toen je weg was,' brom ik. 'Ik had me in moeten houden, maar dat ging niet. Hij ging te ver.' Ik bal mijn vuisten en ik snuif kort. Ik ben in een vechtpartij terechtgekomen nadat een klasgenoot het nodig vond me eens flink voor schut te zetten met mijn gave en mijn vriendschap met Dee. Ik was een watje, volgens hem, ik wist niet eens hoe ik mijn kracht onder controle moet houden. Ik ben een loser. Ik snuif kort en trek mijn benen op waarna ik mijn armen eromheen sla en mijn schouders ophaal. 'Hij zal me niet snel meer lastig vallen,' zeg ik met een vreugdeloos lachje.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

7 mei 2017 - 11:11 Paesano is offline

Paesano 15155

AELAN DEV ROCHE

20 – Potentiscinesis – Outside – Dee & Fergus

”Ik heb nergens om heen te gaan, Asseri. Weet je nog?”

Toen de jongen eenmaal afscheid had genomen van Asseri, want die idioot wilde terug naar Finland gaan - wat had hij te zoeken in Finland, wat wilde hij doen daar? - besloot Aelan weer dezelfde richting terug te lopen waar hij net vandaan gelopen was. Hij had hier Dee gespot en wilde broodnodig met haar praten. Waarom hij haar zo opeens had verlaten? Waar ze was geweest? Of alles goed met haar ging. Ze zag er immers niet zo goed uit, in de korte tijd dat Aelan haar zag. Moest hij haar weer te hulp schieten? Hij wist niet goed of hij dat wel aankon, laat staan of hij dat überhaupt wilde.
Bij dezelfde plek aangekomen kwam hij al snel tot de conclusie dat Dee niet meer alleen was. Nope, ze was met die idioot van een Fergus. Bij het zien van die jongen borrelde er woede van binnen op. Hij had niet geluisterd toen Aelan zei dat wanneer Dee ooit nog terug ging komen, hij uit haar buurt moest blijven. Met grote stappen beende Aelan op het tweetal af, waarna hij Fergus bij zijn kraag greep en wegduwde van Dee.
”Ik. Had. Je. Nog. Gezegd. Dat je uit haar. Buurt. Moest. Blijven,” siste de jongen tegen hem. Hij keek kort naar Dee en wist dat hij de vriendschap zou verpesten als hij Fergus ging slaan. want Dee vond hem duidelijk leuker dan Aelan zelf. Als ze dan moest kiezen, wist Aelan het antwoord wel. Een korte overstroming van verdrietige gevoelens ging er door zijn lichaam heen, waarna hij zich weer herpakte en Fergus boos aankeek.
”Je bent gevaarlijk.. Voor haar, je krachten zijn gevaarlijk. Blijf uit haar buurt verdomme!” riep hij, waarna hij Fergus een harde duw gaf.

~~Deze post is er omdat Lisa & Matty dat graag wilde~~

That is a perfect copy of reality.

7 mei 2017 - 12:25 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Adreana "Dee" Ebony Reve

18 • Umbrakinesis • Buiten • Fergus

'Ik heb me gewoon in de problemen gebracht toen je weg was,' zegt hij. 'Ik had me in moeten houden, maar dat ging niet. Hij ging te ver.' Ik pak zijn handen vast die hij tot vuisten gebald heeft en zucht. Hij trekt zijn handen weg en trekt zijn knieën op. 'Hij zal me niet snel meer lastig vallen.' Nu vraag ik me af wie het is geweest. Ergens heb ik medelijden met diegene, want Fergus zal waarschijnlijk heftiger gereageerd hebben dan nodig was, maar hij zal ook iets gedaan moeten hebben om Fergus uit te lokken. Ik wil net mijn armen om hem heenslaan als Fergus plotseling hardhandig omhoog getrokken wordt door iemand. Ik staar met grote ogen naar de jongen. Aelan. Shit.
'Ik. Had. Je. Nog. Gezegd. Dat je uit haar. Buurt. Moest. Blijven,' sist hij en voor een paar seconden kijkt hij mij aan. Ik zie de pijn in zijn ogen. Ik krimp ineen. Het schuldgevoel is overweldigend. Met moeite krabbel ik overeind. 'Je bent gevaarlijk.. Voor haar, je krachten zijn gevaarlijk. Blijf uit haar buurt verdomme!' roept Aelan hard. Ik weet dat het stomste wat ik nu kan doen tussen hen springen is, vooral omdat ik geen enkele energie in me heb en omdat de twee jongens allebei drie keer zo sterk zijn, maar ik doe het toch. Ik strek mijn handen uit zodat ze bij hen beide tegen hun borst aankomen en kijk ze een voor een aan met een paniek in mijn ogen.
'Alsjeblieft, dit heeft geen zin,' zeg ik vermoeid. 'I-Ik kan voor mezelf zorgen Aelan. Het heeft geen zin om boos te worden op Gus, de enige waar je naar mag schreeuwen ben ik.' Ik kijk Aelan aan. 'Het spijt me,' zeg ik zachtjes en ik laat mijn armen zakken. Pas dan merk ik dat ik in mijn paniek de hele ruimte om ons heen gehuld heb ik duister. Deze trekt langzaam weg en ik merk dat ik sta te trillen op mijn benen van de inspanning. Nog even en ik ga van mijn stokje als ik zo doorga.

“How do you wake up from a nightmare if you aren't asleep?”

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

7 mei 2017 - 16:15 Tahani is offline

Tahani 10511

FERGUS CIAR WHELAN

"Fears are absolutely real."

23 • NEMESIS FORM • OUTSIDE • DEE

Nog voor Dee kan antwoorden, word ik met een enorme kracht omhoog gehesen en hoor ik een harde, bekende stem in mijn oor tetteren. Dit is precies degene met wie ik dus gevochten heb, wat misschien een tikje uit de hand liep. Ik heb Dee niet verteld dat het Aelan was met wie ik zo'n knallende ruzie kreeg dat sowieso iedereen me nog meer haat en ontwijkt dan ze normaal gesproken al deden. We hielden het niet stil en iedereen kon het zien.
'Ik. Had. Je. Nog. Gezegd. Dat je uit haar. Buurt. Moest. Blijven,' sist hij me toe en ik grom ook als ik naar de jongen voor me. Denkt hij serieus dat hij me weer wat aan kan doen? Godverdomme, ik heb de blauwe plekken en schrammen nog op mijn lichaam van de vorige keer, ik kan ze gerust laten zien, mocht Dee dat willen. 'Je bent gevaarlijk... voor haar, je krachten zijn gevaarlijk. Blijf uit haar buurt verdomme!'
Net als ik naar voren wil stappen om hem eens een koekje van eigen deeg te geven, staat Dee tussen ons in en ik grom kort. Ik kijk nog altijd kwaad naar Aelan terwijl Dee probeert hem wat te kalmeren. Het kan me geen ene zak schelen wat hij vindt. Ik wil Dee's aanwezigheid en gezelschap omdat ik anders echt niet weet wat ik met mezelf moet.
'Aan de kant, Dee,' zeg ik haar verbeten. Ik klem mijn kaken op elkaar en bal mijn handen tot vuisten. De omgeving wordt donkerder, maar het lijkt me amper op te vallen. Ik voel de woede gewoon opborrelen en ik kan er alleen maar vanaf komen door een flink in te slaan op iets of iemand. Het wordt een iemand, namelijk Aelan. 'Godverdomme, aan de kant,' zeg ik kwaad en ik duw haar aan de kant. Ik wil haar niet nog meer dan een blauw oog en bloedneus geven, terwijl ik dat maar al te graag bij Aelan wil doen. 'Ik heb nooit gezegd dat ik bij haar uit de buurt zou blijven,' zeg ik en ik geef Aelan een duw tegen zijn borst aan, zodat hij naar achteren struikelt en ik doe weer een stap naar haar toe. 'Ik blijf niet uit haar buurt. Ik ben niet gevaarlijk. Niet voor haar. Waag dat nog eens te zeggen en ik zal eens gevaarlijk zijn voor jou,' grom ik en ik geef hem nog een duw. Ineens komt alles eruit, net tegen de boom slaan was overduidelijk niet goed genoeg om al mijn frustratie eruit te gooien.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

7 mei 2017 - 19:38 Paesano is offline

Paesano 15155

AELAN DEV ROCHE

20 – Potentiscinesis – Outside – Dee & Fergus

Terwijl Aelan op het punt stond om Fergus aan te vliegen, kwam kleine Dee zich ertussen wormen. Fergus keek nog altijd kwaad naar Aelan terwijl Dee hem wat probeerde te kalmeren.
”Aan de kant, Dee,” zei hij haar verbeten. Hij klemde zijn kaken op elkaar en balde zijn handen tot vuisten. Het viel Aelan op dat de omgeving donkerder werd, wat duidelijk het werk van Dee was. Voorzichtig keek de jongen haar aan. Ze zag er niet goed uit en Aelan wilde naar haar gillen dat ze zich er buiten moest houden, omdat het anders nog haar dood ging worden, maar Fergus was hem voor. “Godverdomme, aan de kant,” zei de jongen kwaad en hij duw haar aan de kant. Een zachte grom verliet Aelans lippen. Hij pikte het niet dat hij Dee zomaar wegduwde.   ”Ik heb nooit gezegd dat ik bij haar uit de buurt zou blijven,” zei Fergus en hij gaf Aelan een duw tegen zijn borst aan, zodat hij naar achteren struikelde. Fergus zette daarna expres een stap dichterbij Dee, wat niet ten goede viel bij Aelan. Hij stond weer op en veegde wat viezigheid van zijn broek af. “Ik blijf niet uit haar buurt. Ik ben niet gevaarlijk. Niet voor haar. Waag dat nog eens te zeggen en ik zal eens gevaarlijk zijn voor jou,” gromde Fergus en hij gaf hem nog een duw.
Dat was het moment dat er iets knapte bij Aelan. Hij pakte Dee’s arm - wat ruwer dan gewild - vast en duwde het meisje achter zich, waarna hij hard uithaalde naar Fergus’ gezicht en hem vol in zijn, iets wat voelde als een oog, raakte. “Bedreig mij nog eens en het eerstvolgende wat je voelt is de druk van meters zand bovenop je lichaam,” gromde Aelan naar hem, waarna hij Dee met zich meetrok. Weg van Fergus.

~~Voor Matty & Lwisa <3~~

[ bericht aangepast op 7 mei 2017 - 19:38 ]

That is a perfect copy of reality.

7 mei 2017 - 20:02 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Adreana "Dee" Ebony Reve

18 • Umbrakinesis • Buiten • Fergus

Het heeft geen zin. De twee zijn te druk met laten zien wie de grootste en stoerste is. For fucks sake guys. 'Aan de kant, Dee,' snauwt Fergus. Ik heb de neiging om hem een harde klap te verkopen. Ik ben zijn trutje niet dat moet luisteren naar alles wat hij zegt. Van geen van beide trouwens. Als er iemand is naar wie de twee hun vuisten mogen ballen is het mij, maar niet naar elkaar. 'Godverdomme, aan de kant,' zegt hij en ik word hard aan de kant geduwd. Ik knal tegen de muur op, maar weet de klap te verzachten door mijn armen ertegen te gooien. 'Ik heb nooit gezegd dat ik bij haar uit de buurt zou blijven,' zegt Fergus. Hij geeft Aelan een harde duw en ik vloek hardop. Ik ben klaar om de strijd weer in te springen, maar op dat moment gaat Fergus voor me staan. 'Ik blijf niet uit haar buurt. Ik ben niet gevaarlijk. Niet voor haar. Waag dat nog eens te zeggen en ik zal eens gevaarlijk zijn voor jou,' gromt Fergus. Op dat moment stap ik achter Fergus vandaan om hem tegen te houden, maar Aelan besluit me ook maar rond te trekken als een lappen pop. Een boze schreeuw verlaat mijn mond als hij Fergus een klapt verkoopt.
'Bedreig mij nog eens en het eerstvolgende wat je voelt is de druk van meters zand bovenop je lichaam' snauwt Aelan en hij grijpt mijn arm om me weg van hem te trekken. Ruw trek ik mijn arm los.
'Behandel me niet zo,' snauw ik naar de twee jongens. 'Ik laat me niet rondtrekken door jullie. Ik zorg voor mezelf. Ik heb het drie maanden alleen overleefd, dus behandel me niet alsof ik jullie bescherming nodig heb en stop met elkaar aanvallen. Als jullie tegen iemand gaan schreeuwen, doe het dan tegen mij, want ik ben degene die jullie achtergelaten heeft. Fergus is niet de schuldige en jij ook niet Aelan.' Ik plaats mijn hand tegen mijn hoofd die gevaarlijk bonkt, maar blijf tussen de twee instaan. Ik loop op Fergus af en grijp zijn polsen. 'Ik weet dat je hem nu een klap wil gaan verkopen, maar doe het niet.'

“How do you wake up from a nightmare if you aren't asleep?”

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

7 mei 2017 - 21:07 Tahani is offline

Tahani 10511

FERGUS CIAR WHELAN

"Fears are absolutely real."

23 • NEMESIS FORM • OUTSIDE • DEE & AELAN

Aelan raakt me keihard in mijn oog en een schreeuw verlaat mijn mond. Godverdómme! Moest dit nou echt? Ik buig voorover en voel heel voorzichtig aan mijn oog om te voelen of deze er nog in zit, want op het moment zit hij al dicht en zie ik er niks mee. 'Bedreig mij nog eens en het eerstvolgende wat je voelt, is de druk van meters zand bovenop je lichaam,' snauwt hij me dan toe en ik kijk naar hem op. Hij gaat er echt aan! Hij heeft Dee achter zich getrokken en ik kijk haar even aan. Als zij voor hem kiest, is het klaar. Dan kan ik me net zo goed van een brug af smijten, want niemand vindt me leuk en mijn kracht heeft gewoon geen enkel nut.
'Behandel me niet zo. Ik laat me niet rondtrekken door jullie. Ik zorg voor mezelf. Ik heb het drie maanden alleen overleefd, dus behandel me niet alsof ik jullie bescherming nodig heb en stop met elkaar aanvallen. Als jullie tegen iemand gaan schreeuwen, doe het dan tegen mij, want ik ben degene die jullie achtergelaten heeft. Fergus is niet de schuldige en jij ook niet, Aelan.' Ze loopt naar me toe en pakt mijn polsen vast. 'Ik weet dat je hem nu een klap wil gaan verkopen, maar doe het niet,' zegt ze en ik snuif als ik haar aankijk.
'Dus hij mag mij wel verrot slaan, maar als ik het bij hem wil doen, is het ineens niet meer ethisch verantwoord?' snauw ik toch kortaf tegen het meisje. Ik duw haar wederom aan de kant en trek mijn handen los uit haar grip, die steviger is dan je in eerste instantie bij haar zou verwachten. Ik til mijn hand al op om flink uit te halen naar die klootzak tegenover me, maar iemand houdt me tegen en ik kijk achterom waar ik Dee zie. Ze houdt me echt tegen. Fuck. Ziedend trek ik me van haar los en ik kijk naar Aelan. 'Deze keer kom je ermee weg, klootzak,' snuif ik en ik draai me om waarna ik wegbeen van het tweetal. Als Dee zijn kant kiest, ben k hier weg. Dan verdwijn ik wel gewoon van de aardbodem, want verder vindt niemand me aardig genoeg om mee om te gaan. Niemand kijkt langs mijn kracht en mijn ietwat opvliegende karakter. Al snel kom ik weer aan bij het groepje bomen van net en ik begin schreeuwend tegen een van de bomen aan te slaan.

[ bericht aangepast op 7 mei 2017 - 21:09 ]

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

Index RPG Actieve Topics Zoek