[RPG] [300] A Modern Marauders Story [SPEELTOPIC] [5] - Speeltopics

Same school, same story, same characters, different time; a Modern Marauders Story.

Kerst is voorbij. Een nieuw jaar is aangebroken. De vier vrienden - James, Sirius, Remus en Peter - staan klaar om zoals in het originele verhaal de boel op stelten te zetten. Hogwarts is echter wat veranderd; er zijn geen uilen en geen perkamentrollen, alles gaat nu via het internet! In dit RPG kan je uitvinden hoe het zou zijn als de Marauders nu geleefd zouden hebben.

Dit is een doorstart van het RPG Modern Marauders, we doen dit zodat het ook voor andere makkelijker is om mee te doen.

speeltopic • rollentopic • praattopic

‘Mij maakt het niet zoveel uit wie er geraakt wordt, als ze er maar flink van langs krijgen, vooral de Gryffindors en je mag haar ook Chobe noemen, Castor, dat vind ik ook prima. Dan is het vanaf nu CCCC.’
      ‘Chobe it is. Eigenlijk moeten we nu ook nog een bijpassende trui voor haar fiksen, maar ik vrees dat dat een catastrofe wordt.’ Er steeg een enorm gejuich op van de tribunes en mijn ogen schoten naar het veld. Ik zag een hoop rood en goud op en neer deinen, waardoor ik tot de conclusie kwam dat Gryffindor had gewonnen. Als mijn berekeningen klopten, zou dat betekenen dat ze ook de Cup gewonnen hadden. Ik hoorde een gevloek van Celebs kant komen, wat mijn vermoeden bevestigde. Phobe, of Chobe, leek te schrikken en wandelde over Cas' schoot, naar mij toe, waar ze weer ging liggen. Ik grinnikte en schonk Cas' een veelbetekenende blik.
      ‘Wat een topdag.’ Voor ons, als Slytherins, niet bepaald. Die beker was ons maar mooi weer door de neus geboord.
      ‘Om eerlijk te zijn hoef ik niet te zien hoe je vriendin seks heeft, dus nee ik heb het niet gezien of niet aandachtig. Ik vond het op zich wel grappig eruit zien hoe ze dat meisje een klap verkocht, maar goed. Je weet mijn mening over Savore. Ze blijft een mudbloodje. Om eerlijk te zijn kan je haar maar beter gewoon nu dumpen, dan heb je een goede reden en ben je er gelijk vanaf. Vind je ook niet Cas?’
      ‘'t Is niet onze vriendin, maar ik zou me niet al te druk maken om die filmpjes. Ik bedoel, zolang je geen ruzie met haar krijgt tenminste. Op mij komt croissant altijd best li...’ Hun antwoorden kwamen een beetje laat, want ik en Lana hadden het min of meer alweer goed gemaakt. Over haar gesproken, ik voelde plotseling een stel armen om mij heen en werd in een omhelzing getrokken door Lana. Ik snoof haar zoete, bekende geur in en knuffelde haar stevig terug.
      ‘Dank je voor je vertrouwen in me.’ Ik glimlachte en knikte. ‘Helaas weet ik niet of je vrienden me hierna nog gaan accepteren.’ Ik keek haar vragend aan, maar lang hoefde ik niet te wachten op een antwoord. ‘GOTCHA!’ En ze was weer weg. Cas was niet kletsnat, maar toch behoorlijk nat en ik moest mijn best doen niet te lachen. Hij probeerde te doen alsof er niets was gebeurd, rechte zijn rug en schraapte zijn keel.
      ‘Vergeet wat ik net zei. Ik volg Celebran in dezen: dumpen.’ Ik grijnsde en schudde mijn hoofd, waarna ik mijn armen achter mijn nek vouwde en lui achterover ging zitten.
      ‘Bij nader inzien denk ik dat ze een blijvertje is.’

Een soort opluchting overspoelde me toen ze me niet, de seconde dat ik haar in een knuffel had getrokken, weer wegduwde. Wel keek ik haar een tikkeltje onzeker aan, toen ze zich wat terugtrok – had ze zich misschien dan toch weer bedacht? Echter bleek niets minder waar te zijn. Ze vouwde haar handen om mijn gezicht, waarna ze haar lippen op de mijne drukte. Mijn hart stond voor een seconde stil, voordat 'ie als een gek tekeer ging in mijn borst en het voelde alsof hij er elk moment uit kon springen. Ik zoende haar voorzichtig terug en plaatste mijn handen op haar heupen. Ergens had ik verwacht dat het vreemd zou zijn, om na vijf maanden haar lippen weer op de mijne te voelen. Echter voelde het bijna alsof we nooit uit elkaar waren geweest. Desondanks wist ik niet zeker hoe ver ik kon gaan en hoe ver Blake mij zou laten gaan. Ik had haar net weer terug en ik wilde haar niet gelijk weer kwijtraken – niet opnieuw.
Blake's vingers speelden met de zoom van mijn shirt en normaliter had hij nu al wel op de grond gelegen. Echter leken wij allebei die barrière te voelen, die ons allebei er van weerhield om de kleren van de ander z'n lijf te rukken. Het feit dat wij zoveel seks hadden en het op een gegeven moment bij ons alleen nog maar om seks leek te gaan, was voor mij ook een overweging geweest om een punt achter ons te zetten. Ik had alleen het gevoel dat-dat nu niet meer een struikelblok zal zijn. Ik wist dat Blake van mij hield, en ik van haar, dat was het belangrijkste.
      ‘Oh... fuck dit.’ Ik keek Blake aan, maar hoefde niet op een antwoord te wachten, gezien ik van het ene op het andere moment van mijn shirt werd afgeholpen. Ergens was het een opluchting om dat ding uit te hebben, gezien het behoorlijk koud begon te worden met zo'n nat, klef ding. Blake begon te prutsen aan de gesp van mijn riem en even overwoog ik om haar tegen te houden. Moesten we dit nu wel doen? Moesten we wel zo snel gaan? Waren we dingen nu niet enorm aan het overhaasten? Hoorde ze me nu niet af te wijzen, simpelweg omdat ik haar vergiffenis niet verdiende? Ik besloot deze vragen te laten voor wat ze waren en mijn verstand op nul te zetten. Wat stond ik eigenlijk toch ook te klagen, ik had haar terug, ondanks alles wat ik had misdaan.
Nadat Blake me uit mijn broek had geholpen, nam ik plaats op haar bed en trok ik haar op mijn schoot. Inmiddels had ik haar ook al ontdaan van haar shirtje*. Voor een aantal tellen hield ik me even in, zodat ik haar aan kon kijken. Ik streek een pluk haar achter haar oren en ik glimlachte zwakjes naar haar.
      ‘Ik heb je gemist,’ fluisterde ik zachtjes, voordat ik haar gezicht tussen mijn handen nam en mijn lippen op die van haar drukte.

Het bleef stil. Het bleef heel lang stil en ergens vroeg ik me af of ik niet alsnog heel stilletjes weg kon sluipen of trippelen. Gewoon wegkomen en ontsnappen aan deze extreem ongemakkelijke situatie. Het feit dat niemand minder dan Severus Snape naast Roy stond, maakte deze hele situatie er niet beter op. Ik had niet écht iets tegen de jongen met de ravenzwarte haren, maar ik had het ook niet echt op hem. Ik vond hem griezelig met zijn rare praktijken en om eerlijk te zijn vond ik het niet zo'n fijn idee dat hij met mijn beste vriendin omging. Ik kende zijn vrienden – elk van hen een bloedstatus discrimineerder. Het feit dat Lily nog steeds et hem omging, alles behalve een pureblood was en dus een logisch doelwit, gaf me de kriebels. Na de aanval op mij door Mulciber, was ik angstiger en meer paranoia geworden voor mensen zoals hij.
      ‘Ja,’ antwoordde Roy op mijn vraag en knukte vluchtjes, ‘maar niet hier. Laten we... zullen we anders even wandelen? Gefeliciteerd trouwens.’ Roys nerveze gedrag hielpen ook niet bepaald mee met het beheersen van mijn eigen zenuwen.
      ‘Is goed,’ bracht ik uiteindelijk, na een lange stilte, moeizaam uit. Roy ging wat rechter staan en liep van het veld af. Ik twijfelde even, maar liep het toen braafjes achterna – zo lullig en gemeen was ik heus niet. Op een grasveldje hield hij stil en ik keek om me heen. Het was een uitstekende plek voor een picknick en te wandelen.Roy hield een stuk papier krampachtig in zijn handen vast en Ik zuchtte en ging zitten in het gras, waanra ik hem gewon naast mij trok – of hij nu wilde of niet. ‘Wat wilde je me vertellen?’

      ‘Ik denk dat ik misschien wel van gedachten kan veranderen, als ze dit soort dingen blijft uithalen, dan kan ik misschien wel tijdelijk doen alsof haar bloedstatus niet helemaal modderig is. Heb je een handdoekje nodig, Cassie? Arme jongen toch.’
      ‘Ik snap dat het allemaal heel hilarisch voor jullie is en zo, en Celebrans plotseling ontstane, prille liefde voor een muggleborn is zonder twijfel erg ontroerend, maar laten we vooral niet vergeten dat jullie twee zojuist door zo'n beetje het hele Gryffindor team zijn ge-gotchat, of hoe dat ook mag heten.’
      ‘Ik heb een vraag. Hoe... uhm...kijk, er is een meisje dat vanavond... je weet wel.... dingen wil doen en zo. Hoe doe je dat?’ Ik staarde Celeb voor een aantal tellen enkel verbluft aan. Waar waren de camera's? Ik keek vluchtig om mij heen, maar kon geen camera bespeuren, en gezien er niet veel verstopplekken waren – het ontbrak hier immers nogal aan bosjes en struiken, zo hoog op een tribune – ging ik er vanuit dat er ook echt geen camera's waren. ‘En... Hebben jullie condooms of zo?’ Ik krabte even kort achter mijn oor en blitke naar Castor. Ik had eigenlijk nooit gedacht dat ik en Cas het ooit over seks zouden gaan hebben met Celeb, gezien zijn minimale interesse in nou ja... seks? Ik en Castor waren er nooit vies van geweest maar Celeb nogal en gezien de manier waarop hij er nu nog steeds over praatte, vond hij het volgens mij nog steeds onprettig. Ik gunde hem een bevreemde blik. Ik en Castor knikte op hetzelfde moment, als een antwoord op zijn vraag of we condooms hadden.
      ‘Maar Cel.’ Mijn ogen schoten weer in Cas' richting – wat voor intelligents ging deze jongen nu zeggen? ‘Ik denk niet dat je jezelf daar druk om hoeft te maken. Een gezicht als het jouwe levert per slot van rekening al voldoende bescherming op. Maar goed, als je daadwerkelijk iemand vindt die naar uiterlijk noch innerlijk kijkt, dan kan je er wel een paar van mij krijgen. Toch denk ik dat je jezelf vooral zorgen moet maken om de vraag die er daadwerkelijk toe doet: ga je 'm wel omhoog krijgen?’ Ik deed mijn best mijn lach in te houden, en vandaar dat er enkel een vaag proest geluid over mijn lippen rolde. Echter trok ik mijn gezicht weer zo snel mogelijk in de plooi, toen ik weer naar Celeb keek. ‘Ik bedoel, je hoeft je niet te schamen, hoor. Met dat probleem kan ik je zelf echter niet helpen, sorry, maar ik ben ervan overtuigd dat Cal daar nog wel een wondermiddeltje voor heeft dat je ongetwijfeld mag gebruiken.’
      ‘De arme jongen weet niet waar hij het over heeft. Hij is degene die een wondermiddeltje importeerd via aliexpress om hem te helpen zijn zaakje omhoog te krijgen.’ Ik haalde mijn schouders op en hield mijn hoofd wat scheef om Celeb schattend aan te kijken. ‘We moeten je wel nog veel leren én ook nog een jurk regelen.’ Ik gluurde kort naar Castor en een grijns verscheen op mijn gezicht. ‘En een speech.’