[RPG — 3OO] Northvale High • Speeltopic - Speeltopics

16 mei 2017 - 16:42 Ziegler is offline

Ziegler 20534

★ NORTHVALE HIGH ★
Rollentopic | Praattopic | Speeltopic

EVERYONE HAS TALENT.
WHAT IS ~~RARE~~ IS THE COURAGE TO FOLLOW IT
TO THE DARK PLACES WHERE IT LEADS

NORTHVALE HIGH

Northvale High is een bijzondere middelbare school. De school is opgericht om leerlingen met een bepaald talent te ondersteunen in hun ontwikkeling. Iedere leerling die naar de school gaat, heeft de potentie om door te breken in zijn of haar specialisatie. Daarom biedt de school aangepaste roosters en faciliteiten voor de studenten om tijdens hun vrije uren te oefenen. Niet iedere leerling die toevallig goed kan voetballen of zingen wordt zomaar toegelaten tot de school. De leerling moest op dusdanig hoog niveau zijn of haar sport of talent uitoefenen dat hij of zij er later een beroep van kan maken. Iedere leerling moet door een zwaar auditieproces. De school regelt dan ook regelmatig de mogelijkheid om in contact te komen met scouts, coaches, producers en andere mensen die van belang kunnen zijn voor de leerlingen. Op de school heerst uiteraard ook rivaliteit, omdat iedereen uit is op de beste toekomst voor zichzelf. De school biedt naast de standaard vakken op school ook communicatielessen, sollicitatievaardigheden en andere mogelijkheden. Jaren lang werd de school gesubsidieerd door de overheid, maar de kosten beginnen behoorlijk op te lopen, omdat de school steeds meer uitbreidt. Daarom is ervoor gekozen dat de school kleinschaliger moet worden óf de leerlingen moet het dubbele aan schoolgeld gaan betalen, om de school te kunnen voorzien van alle voorzieningen. Dit zorgt in het schooljaar 2017/2018 voor veel onrust, omdat niet alle leerlingen het geld hebben om dat te kunnen betalen. Daarom heeft de organisatie van de school ervoor gekozen om de leerlingen te laten bewijzen waarom zij hun talent nog zouden mogen uitoefenen op school, omdat er gewoonweg geen ruimte meer is voor alle soorten. Hoe pak jij dit aan? Hoe ver ben jij bereid te gaan voor een goede toekomst?

Talent is a wonderful thing, but it won't carry a ~~quitter~~

TEACHERS & STAFF

Prinicipal: Mr. Rivas
Math: Mrs. Goulding
English: Mrs. Donnovan
Science: Mr. Powers
Biology: Mr. Levine
Soccercoach: Mr. James
Swimcoach: Mrs. Lopez
Dancecoach: Mrs. Finnigan
Balletcoach: Mrs. Finnigan + Mrs. George
Baseballcoach: Mr. Martin
Rugbycoach: Mr. Wesley
Photographyteacher: Mrs. Milligan
Dramateacher: Mr. Harleys
Singingcoach: Mrs. Pont

Talent is a gift, but ~~character~~ is a choice

RULES

► De huisregels van Quizlet gelden in deze RPG
► Je schrijft een post van minimaal 300 woorden
► Alleen Voldymort en ik openen nieuwe topics, tenzij anders aangegeven
► Maximaal drie personages per persoon, van beide geslachten
► Wees origineel in je personages
► Geen ruzie OOC
► Spreek geen toekomstige liefdesrelaties af
► Betrek iedereen erbij
► Maak geen personages met 2 exen, 2 flirts en dergelijke. Houd het realistisch.
► Bespreek relaties en dergelijke in het praattopic
► Heb je vragen? Stel ze gerust.

THE BEGINNING

► Datum: Maandag 2 september 2017, 17:00
► Weer: Warm, maar bewolkt
►Situatie: Alle leerlingen hebben hun eerste schooldag er weer op zitten. De lessen duren maximaal tot 13:30u, daarna heeft iedereen tijd voor trainingen en dergelijke. Dat duurt tot zo laat het ingeroosterd is, dat verschilt per sport of les. De directeur Mr. Rivas heeft tijdens de lunchpauze aangekondigd dat de school zwaar moet gaan bezuinigen en dat er mogelijk bepaalde faciliteiten worden geschrapt. Veel leerlingen zullen hiervan overstuur zijn, omdat het kan betekenen dat hij/zij zijn/haar talent niet meer kan uitoefenen. Tevens heeft de directeur verteld dat de school wellicht "gered" kan worden als de leerlingen zelf geld verzamelen, bijvoorbeeld door een sponsoractie of dergelijke. Vanaf dit moment beginnen we.

Big girls cry when their hearts are breaking

17 mei 2017 - 23:04 Venustic is offline

Venustic 2690

Ezra Finley Dickson

I don't hate you
I just don't feel necessarily exited about your existence

17 Years | Actor | Music room | With Damon

De eerste paar seconden luisterde Ezra aandachtig naar de noten die Damon op de piano aansloeg, met zijn ogen volgde hij de jongeman zijn beweging. Elke beweging nam hij in zich op, ergens was Ezra wel jaloers dat hij geen instrument kon bespelen en dan vooral de piano. Ezra was altijd wel geïntreseerd geweest in muziek, maar er echt gevoel had hij er niet voor. Hij had wel eens geprobeerd een instrument te spelen, de blokfluit, maar zelf de blokfluit leek te hoog gegrepen voor Ezra. Hoewel dit ook kon komen door het walgelijk geluid wat het instrument liet horen wanneer je er op blies, Ezra kon zich niet voorstellen dat er iemand was die echt mooi op een blokfluit kon spelen.
Na een paar seconden, hoe mooi de muziek ook was, verveelde Ezra zich al lichtelijk. Hij boog zich dan ook naar voren om een boek uit zijn tas te halen, want van plan om het lokaal te vertrekken was hij nog niet. Echter klonk toen ineens Damon zijn stem door de ruimte wat Ezra lichtjes deed opschrikken. Hij had liever gehad dat Damon hem niet opmerkte, want dan kon hij gewoon doorspelen zonder een of andere druk. Tenminste Ezra zelf voelde altijd wel meer druk wanneer mensen naar hem keken dan wanneer niemand keek. “Kan je het horen?” vroeg Damon terwijl hun blikken elkaar even kruisten. 'Ja hoor.' antwoordde Ezra, waarna hij toch zijn boek uit zijn tas viste. 'Het klinkt goed.' zei hij, voornamelijk om ervoor te zorgen dat Damon hem nu niet het lokaal uit gooide. Het was ook echt goed, Ezra zou het hem nooit na kunnen doen, maar Ezra was niet de persoon die complimentjes in het rond strooide.
Nog even keek Ezra naar Damon, nadenkend of hij de jongeman nog iets had te melden, maar dat had hij niet. Eigenlijk kende hij Damon helemaal niet, afgezien van zijn naam, alleen voornaam, en dat hij piano kon spelen wist Ezra niks over hem. Hij had dan ook geen flauw idee waar hij het meet deze jongen over moest hebben. Daarom sloeg hij toch al vrij snel het boek wat hij net had gepakt open. 'Ik hoop dat je het niet erg vind.' zei Ezra nog doelend op het feit dat hij hier nu zat te luisteren.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

18 mei 2017 - 5:11 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Ivana Gabrielle Balázs

FIGURE SKATING || PARKING LOT || WITH ZEKE AND DALEY

"We hadden het er net over en Zeke en ik maken ons geen zorgen. Daarbij is het alleen maar goed, je kan niet alles hebben in het leven toch?’" Iva beet op haar lip en haalde haar schouders op. Ze zou niet weten wat te doen als ze niet meer kon kunstschaatsen. Het was zo'n beetje haar hele leven. Het klonk waarschijnlijk ontzettend zielig, maar zo was het nu eenmaal. Ze had wel wat vrienden, maar die zou ze ook niet de gehele tijd lastig willen vallen met haar aanwezigheid en haar andere hobbies waren niet erg tijdrovend.
"Ik weet het niet," mompelde ze daarom maar, waarna ze begon over de vakantie.
"Twee weken naar mijn vader geweest, één groot feest. En die van jou?" Ze wist niet goed of ze Zeke's antwoord serieus moest nemen of niet, en van zijn gezichtsuitdrukking was ook niet veel op te maken.
‘Ik wou dat ik er bij was geweest,' lachte Daley, "zaten er nog leuke wijven bij?" Juist... Niet wetende wat te doen, richtte ze haar ogen maar op de grond, tot Daley tegen haar begon te praten. "En ja, hoe was jou vakantie?"
"Mijn vakantie was goed, erg zonnig, strand." Ze hield niet erg van het strand, maar goed. "Aardige mensen ontmoet. Het was alleen raar om ineens niet te trainen, you know." Daley had nog niet echt antwoord gegeven en haar blik gleed weer naar hem toe. "Je hebt geen antwoord gegeven," flapte ze er onhandig uit, waarna haar wangen weer lichtelijk rood kleurden. "Niet echt tenminste, maar ehm. We hebben, jeweetwel, maar ik weet niet of je het echt leuk vond daar." Laat de grond mij alsjeblieft opslokken. Het hielp ook niet erg mee dat beide jongens boven haar uitstaken, al deed iedereen dat wel. "Je, eh, hebt een leuke auto," vervolgde ze tegen Zeke. Om het nog even erger te maken/

To Jake
Pls save me

To the stars who listen — and the dreams that are answered

18 mei 2017 - 16:54 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Bethany "Beth" Caroline Soto

14 • Atletiek • Atletiekbaan • Jacob

Ik pak mijn tas van het veld en trek mijn spikes uit die ik vervang voor gewonen hardloop schoenen. Mijn spullen drop ik in mijn tas en ik neem een aantal flinke slokken uit mijn bidon. Achter me hoor ik plotseling een bonk en ik draai me om, om te zien dat Jacob op me afgerend komt. 'BETH!' roept hij. Een brede glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik hijs mijn tas over mijn schouder. 'I need a big huuug,' zegt hij pruilend. Op een drafje loop ik naar hem toe.
'Kom hier dan!' zeg ik en ik gooi de tas naast hem neer, waarna ik hem een stevige knuffel geef. 'Ik hoop dat je niet vies bent van een beetje zweet,' zeg ik schaapachtig. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en sluit mijn ogen. Jacob is altijd mijn knuffel maatje geweest. Hij is gewoon een levende knuffel die misschien wel stoer over komt, maar altijd zacht te krijgen is als je je armen om hem heen slaat en hem plat drukt. 'Jake, ik ben sad,' mompel ik en ik zucht diep. 'Wat moeten we nu weer doen met dit nieuws?' vraag ik, doelend op het nieuws van de directeur. Ik laat hem voorzichtig los. Ik zet een stap naar achter en pak mijn spullen op. 'Loop je mee naar de kleedkamers?' vraag ik en zonder op een antwoord te wachten trek ik hem mee naar de kleedkamers die naast de baan zitten. 'Denk je dat het gaat betekenen dat we misschien de kans kwijtraken om op deze school te blijven?' vraag ik hem terwijl ik mijn telefoon aanzet. Ik klik het eerste gesprek aan dat helemaal bovenaan staat en stuur een berichtje naar mijn beste vriend; Clay.

Ik ben klaar met trainen, kom je Jake en mij joinen voor een hele grote ijs coupe of zo? We moeten dit vreselijke nieuws verwerken met eten. x B

Het is makkelijk om een grapje te maken van het hele gebeuren, maar het valt zwaarder dan het zou moeten. Dat deze school failliet gaat kan betekenen dat ik alles kwijt raak waarvoor ik gewerkt heb. Ik weet dat het nog niet zover is en dat er nog veel is waar we aan kunnen werken om het tegen te houden, maar nog steeds maakt het me bang. Ik duw de deur van de kleedkamer open en gooi mijn tas op de bank neer. Ik plof neer op een bankje en begin mijn schoenen langzaam uit te trekken. 'Ik heb Clay uitgenodigd en we gaan ijs eten. Je bent verplicht om mee te gaan,' zeg ik en ik schenk hem een scheve glimlach.

And the sky was littered with the corpses of stars.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

18 mei 2017 - 19:49 scarletwitch is offline

scarletwitch 3134

Abigail Abs Dimitrov
People always talk: "Blah, blah, blah."

Ik ben geschrokken. Dat zeker. Het enige wat door mijn hoofd gaat is: Kan ik nog doorgaan met ballet? Natuurlijk is het voor de anderen ook verschrikkelijk als hun talent geschrapt wordt, maar ballet is toch zeker het enige wat mijn leven nuttig maakt.
'Exsqueese me!'
Verschrikt kijk ik op. Mijn telefoon haalt me zo ruw uit mijn gedachten dat ik bijna een gil slaak. Echter is het alleen maar een bericht van het stiefmonster dat wil weten of ik een keer weer thuiskom. Yeah sure, als jij er niet meer bent denk ik geërgerd. Stiefmonster, ook wel Annabeth Evers genoemd, is de nieuwe vrouw van mijn vader. Ik besluit te reageren, maar probeer het zo net mogelijk te houden.

To: Stepmonster
From: Abs

Nah, ik kom wel een keer, misschien met kerst ofzo.

Ze zal het wel weer niet appreciëren dat het mij echt helemaal niks kan schelen dat ze graag wil dat ik naar huis toe ga. Ik bedoel van: Ik persoonlijk zou me geen druk maken als ze niet thuiskomt.
'Gosh, ik zal maar even dansen. Misschien dat dat mijn gedachten verzwakt,' mompel ik.
Ik sta op van mijn bed, om vervolgens naar mijn kast toe te lopen. Het dure appartement dat mijn vader voor me gehuurd heeft ligt op nog geen tien minuten van de school af. Ik grijp mijn spullen bij elkaar. Ik heb de deur al dichtgegooid voordat ik het doorheb. Mijn onderbuurman kijkt me boos aan. Ik zal wel weer te luidruchtig geweest zijn toen ik gisteravond thuiskwam.
'Taxi!' roep ik. De gele taxi stopt vlak voor mijn neus. 'Northvale High. Graag.'
Het woordje graag komt met afschuw over mijn lippen. Ik ben niet iemand die iemand wil vragen om ergens heen te gaan. Als ik het wil, moet het gebeuren en niet anders.
'That'll be twenty bucks.'
'Hier.'
Ik been het terrein op, richting de kleedkamers. Allemachtig, wat had ik zin om te vloeken. Ik negeer iedereen die ik tegenkom, bekenden of onbekenden. Brynn en Dove zie ik zitten en ik steek kort mijn hand op. Brynn is geweldig, want hè? Wie valt er nou niet meteen op die girl? In de zaal is al iemand. Ik kijk eens goed en zie dat het Jillian is.
'Hallo Jillian,' zeg ik koeltjes.
Het is geen geheim dat Jillian en ik vaak niet op een rechte lijn zitten. Ik leg mijn flesje water aan de zijkant neer. Mijn donkere haar bindt ik in een knot.

[ bericht aangepast op 19 mei 2017 - 16:52 ]

all because i liked a girl

19 mei 2017 - 10:16 Ken_ is offline

Ken_ 18286

JACOB REED ROYCE

FOOTBALL PLAYER, ALONE > BETH, EIGHTEEN

🏈

Eens Beth me in haar visier had krulden haar mondhoekjes omhoog in een glimlach en liep ze in een drafje naar me toe. Ik zag Beth altijd aan als een dartelend hertje met haar grote ogen en vrouwelijke, maar toch stoere bewegingen. Maar eens de blondine echt op de renbaan was, dan was ze toch echt een cheetah. 'Kom hier dan!' Zei ze nog voordat ze in mijn armen bellande en ik haar stevig vasthield. Knuffelen was een ernstige zaak en moest ook minstens 1 keer per dag uitgeoefend worden, echt waar. 'Ik hoop dat je niet vies bent van een beetje zweet,' vervolgde ze waardoor ik even plagend mijn neus op trek, maar daarna even moest lachen. “ Noem jij dat zweten? Nee ik ben niet vies van je glanslaagje.” Grijnsde ik om haar iets op te vrolijken en wreef vervolgens over haar rug heen terwijl ze haar hoofd op mijn borstkas liet rusten. Zelf had ik er namelijk ook mijn trainingen op die ditmaal stukken harder en onsportiever gespeeld werden dan gewoonlijk. De onrust ging er bij iedereen in de lucht, net als de rivaliteit. Met name Daley had erg zijn best gedaan om me zo veel mogelijk te tackelen vandaag, al had hij me maar twee keer te pakken gekregen. Ik leunde met mijn kin wat tegen Beths hoofd aan gezien ik wat groter was dan haar en zucht zachtjes. Dit was fijn, en hoewel deze knuffel er was om elkaar te steunen, was het ook wel opluchtend.
'Jake, ik ben sad,' Hoorde ik Beth mompelen waardoor ik de blondine weer aankeek. 'Wat moeten we nu weer doen met dit nieuws?' kort beet ik op mijn lip waar ik geen direct antwoord wist te geven op haar vraag. “Geen idee, al is negeren geen optie. “ zei ik serieus tegen haar. “Dit gaat over iedereens toekomst en ik vrees dat de school dit nieuws al veel langer voor ons verborgen heeft gehouden. “ voorzichtig lieten we elkaar los waardoor ik mijn handen in de zakken van mijn blauwe footballjasje verborg. Hoewel ik in de kleedkamers veel jongens had horen zeggen dat we niets te vrezen hadden, gezien football een populaire sport was, was ik hier toch niet zo zeker van. Haast iedere school had een footballteam hier in Amerika, waarom zou onze school het dan perse willen houden? Het was niet bepaald uniek.
'Loop je mee naar de kleedkamers?' Ik keek op van mijn gedachten waarna ik terug glimlachte naar Dove en knikte al had ik niet veel keus gehad gezien mijn knuffelbuddy me al met haar meesleurde . 'Denk je dat het gaat betekenen dat we misschien de kans kwijtraken om op deze school te blijven?' vroeg Beth me vervolgens waarbij ik mijn schouders onwetend ophaalde. “ Geen idee, het klonk wel ernstig waardoor ik vermoed dat het toch echt over dit jaar. Als ze een sport schrappen… Dan is het misschien wel het einde van iemands droom en toekomst.” Vertelde ik Beth mijn gedachten eens we bij de kleedkamers aankwamen..
Ze duwde de deur open waarna ik ook met haar naar binnen liep en me nonchalant op een bankje plofte. Normaal hoorde ik hier niet te zitten, maar de meiden konden er op vertrouwen dat ik niet ging kijken. Ik was namelijk geen jongen meer die vrouwen gingen objectiseren . 'Ik heb Clay uitgenodigd en we gaan ijs eten. Je bent verplicht om mee te gaan,' zei Beth ùet een scheve glimlach waardoor ik de dame even grinnikend aankeek. “Hmm , als ik een keuze had zou ik sowieso meegegaan zijn.” Zei ik met een knipoogje waarna ik ook even mijn mobiel bovenhaalde want onderweg had ik deze meermaals voelen trillen. Ze waren bieden van Iva.

To Jacob.
Yap :c Waar ben je?,
Pls save me
Ik trok even mijn wenkbrauwen op waarna ik meteen wat naar haar terugstuurde.
To Ivaah : In de kleedkamers van de atletiek piste, wachten op Beth. We gaan zo ijsjes eten, wanna come? + Welk noodgeval : serious bussniss, boy troubles or girl troubles?

Stuurde ik mijn beste vriendin terug. Ik kende Ief goed genoeg dat ze vaak mijn hulp nodig had om met mensen te socializen. Ze was een kleine akward turtle met een groot hart die ik beschermde en raad haf als ze die nodig had natuurlijk.
“Ik zou nu echt die grote coupe aardbijen opkunnen van dat ijsalon, die dat ze altijd in het begin van het schooljaar serveren met al dat slagroom enzo.” Zei ik tegen Beth met de onnodige meer veel te veel door mij gebruikte handgebaren. Het ijssalon was niet zo ver van de school vandaan dus we konden er makkelijk te voet heen

[ bericht aangepast op 19 mei 2017 - 10:28 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

19 mei 2017 - 10:40 Tahani is offline

Tahani 10512

DOVE HATHAWAY

"You have to be brave to be in love, don’t you? I mean, knowing that your heart may get broken, some point along the way."

17 • THEATER • OUTSIDE • BRYNN & EDEN

'Hey,' begroet Eden ons beiden. 'Waardeloze terugkomst, hè?' voegt ze toe aan haar begroeting en ik haal mijn schouders slechts even op. Ik besluit me er niet zo druk om te maken. Economie was nooit helemaal mijn sterkste punt, dus ik zou ook niet weten wat we kunnen doen. Met een carwash zouden we geld op kunnen halen, maar wie weet hoeveel er nodig is om alles bij elkaar te schrapen. Nogmaals: niet mijn zaken.
'Hm, ja, ik dacht al dat je dat zou waarderen. Je doet toch wel mee, hè?' gaat Brynn verder met ons gesprek en ik rol met mijn ogen. Grinnikend schud ik mijn hoofd.
'Ik kruip echt niet bovenop een auto,' grijns ik. Brynn en Eden, beiden goede vriendinnen van me maar ze kennen elkaar niet echt, praten over dansen en ik wrijf in mijn ogen. Goh, ik heb ook geen idee wat ik zou kunnen doen verder. Het zou flink balen zijn om niet meer te kunnen acteren hier, om hier mijn droom niet te vervolgen, maar ik denk dat ik er wel zou komen. Ik wil het graag volhouden. Op zich zou ik het niet erg vinden om hier niet meer te hoeven zijn. Ik loop vrijwel continu mensen tegen het lijf die ik liever nooit meer zie, van wie ik wilde dat ik ze nooit had leren kennen. Ik haat ze met heel mijn hart, zo achter mijn rug om. Dat weet verder niemand, ik houd het helemaal voor mezelf. Ik betwijfel of Eden en Brynn ervan weten.
'Het komt wel goed,' zeg ik schouderophalend en ik ga op mijn rug op het gras liggen, met mijn jasje onder mijn hoofd zodat er niet nog meer grassprieten in komen te zitten. 'We hoeven ons er geen zorgen over te maken. Het is niet ons probleem, toch?'

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

19 mei 2017 - 16:01 Ziegler is offline

Ziegler 20534

▼▲ EZEKIEL 'ZEKE' FITZGERALD MONTANA ▲▼

Waarschijnlijk dachten Ivana en Daley dat Zeke blind of gewoonweg achterlijk was door te laten lijken alsof er niets gaande was, maar Zeke prikte gemakkelijk door hun ongemakkelijkheid heen. Hij vond het uiterst irritant dat Daley deed alsof hij de grootste womanizer van de eeuw was zodra Ivana bij hen kwam staan, maar hij besloot er niets van te zeggen. Hij steunde zijn stiefbroer wel degelijk, ook al was hij het niet altijd eens met wat hij deed. Toen Daley vroeg of er nog leuke wijven bij zaten, keek Zeke hem geïrriteerd aan. Het laatste wat Zeke was, was denigrerend naar vrouwen toe en dat wist Daley. Hij gaf dan ook geen antwoord op zijn vraag, voornamelijk omdat hij wist dat Daley het vroeg om Ivana te stangen.
"Je, eh, hebt een leuke auto," zei Ivana. Zeke wierp een korte blik op zijn auto en automatisch verscheen er een glimlach op zijn gezicht. 'Bedankt,' antwoordde hij terwijl hij terugkeek naar Daley en Ivana. 'Gehad voor mijn 18e verjaardag, absurd cadeau eigenlijk, maar goed. Mij hoor je niet klagen.'
Zeke wreef wild over de haren van Daley heen, zodat ze wat anders vielen. 'Ik zou deze kleine man een lift naar huis geven, maar opschieten is een vreemd woord voor hem, denk ik zo.' Zeke lachte. 'Heb je ook een lift nodig, Ivana?' Toen Zeke die vraag gesteld had, realiseerde hij zich pas dat het erg ongemakkelijk zou zijn om in één auto te zitten met Daley en Ivana. Het laatste waar de jongen behoefte aan had, was zo'n situatie. Echter, hij kon moeilijk zijn woorden terugnemen.

19 • Soccer • Outside • Daley & Iva

Don't be ashamed of who you are,
that's your parents job

Big girls cry when their hearts are breaking

20 mei 2017 - 11:34 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Bethany "Beth" Caroline Soto

14 • Atletiek • Atletiekbaan • Jacob

'Geen idee, het klonk wel ernstig waardoor ik vermoed dat het toch echt over dit jaar. Als ze een sport schrappen… Dan is het misschien wel het einde van iemands droom en toekomst.' Die woorden zorgen er niet echt voor dat ik me beter voel, maar ik weet dat hij gelijk heeft. Ik trek mijn shirt en broek uit en pak een handdoek om vervolgens de hoek om te lopen. Ik ben niet perse heel preuts, maar ik hoef ook niet voor Jacob's ogen te strippen. Ik trek mijn laatste kledingstukken uit en stap dan onder de douche. 'Hmm , als ik een keuze had zou ik sowieso meegegaan zijn,' hoor ik Jacob zeggen. Ik lach zachtjes en was snel mijn lichaam en haar. Ik sta mezelf toe om nog iets langer onder de douche te blijven staan en te genieten van de warme stralen die over mijn lichaam stromen. 'Ik zou nu echt die grote coupe aardbijen opkunnen van dat ijssalon, die dat ze altijd in het begin van het schooljaar serveren met al dat slagroom enzo.' Ik zet de douche uit, droog me af en sla de handdoek om me heen waarna ik weer terug de kleedkamer in loop.
'Ja, dat is echt het perfecte idee,' zeg ik enthousiast, 'vooral de aardbeien.' Ik grinnik en trek snel wat schone kleren aan; een simpele zwarte broek en een oversized donkergroene sweater. Ik ga naast Jacob op het bankje zitten en leg mijn hoofd op zijn schouders terwijl ik mijn spullen in mijn tas dump. Ik zucht diep en sluit mijn ogen. 'Laten we dan maar hopen dat de school open blijft,' zeg ik. Ik hoop dat er een mogelijkheid is om er iets tegen te kunnen doen. Misschien kunnen we wel iets als een carwash doen, dat is toch een ding?
'Lets go,' zeg ik. Ik trek Jacob overeind en geef hem een duwtje richting de ingang. Met een soepele beweging, spring ik eerst op het bankje aan de muur en vervolgens op zijn rug. Als een soort van koala hang ik daar. 'Jij loopt,' lach ik. 'Ik heb super hard gerend.' Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en sluit mijn ogen. Het lukt me niet om een gaap te onderdrukken als ik mijn tas omhang en mijn armen steviger om hem heensla. 'Nu heb je gewoon een dubbele rugzak,' grap ik. 'Laten we ijs gaan eten, met aardbeien.'

And the sky was littered with the corpses of stars.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

20 mei 2017 - 14:40 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Daley Lyonesse

with Zeke • at their car

In plaats van een antwoord kreeg ik een grimmige blik van Zeke die het overduidelijk niet leek te waarderen dat ik er over vroeg.
’Mijn vakantie was goed, erg zonnig, strand,’ met zulke vage aanduidingen had het de vakantie van iedereen kunnen zijn maar ik wist waar ze het over had. ‘Aardige mensen ontmoet– het was alleen raar om ineens niet te trainen, you know.’ Haar blik richtte ze zich op mij voordat ze er onhandig uitflapte dat ik nog geen antwoord had gegeven. En dat met een reden.
‘Niet echt tenminste, maar ehm– we hebben, jeweetwel, maar ik weet niet of je het echt leuk vond daar.’ Ik fronste en keek even naar Zeke alsof hij me hier uit zou gaan redden maar dat deed hij niet.
Gelukkig kwam de reddingspoging van Ivana zelf die begon over Zeke zijn auto waardoor ik over mijn schouder keek naar de haast onmisbare Range Rover. Ik was er aardig jaloers op geweest ook al had ik het zelf ook niet echt slecht gehad met mijn verjaardagscadeaus.
‘Bedankt, gehad voor mijn achttiende verjaardag, absurd cadeau eigenlijk, maar goed. Mij hoor je niet klagen.’
Wild werd er vervolgens door mijn tot in de puntjes geperfectioneerde haar gewreven waardoor het nu niet meer viel zoals het eerst viel, ik gaf hem een speelse duw en bekeek mezelf in de weerkaatsing van het raam en probeerde zo mijn coupé nog wat te redden.
‘Ik zou deze kleine man een lift naar huis geven, maar opschieten is een vreemd woord voor hem, denk ik zo.’ Zeke lachte en ik schudde mijn hoofd, kleine man? Vergeleken met zijn lengte was iedereen klein. Ik lachte zachtjes en hield mijn handen omhoog alsof ik mijn eigen onschuld moest bewijzen.
Echter voor ik kon antwoorden en kon voorstellen om te vertrekken zodat ik deze gespannen, ongemakkelijke sfeer kon verlaten stelde Zeke de vraag aan Iva of ze toevallig een lift nodig had.
Had hij niet door dat ik dit alles behalve wou? Ik keek nu naar Ivana en weer terug naar Zeke voor ik hem achter mijn rug om een harde stoot gaf.
‘Het is niet erg als je liever niet in zijn auto stapt, Zeke rijdt echt belabberd.’ Ik knaagde op mijn onderlip en zat al te bedenken hoe ik deze rit zou overleven als ze akkoord zou gaan.

Everything is illuminated by the light of our past.

21 mei 2017 - 8:17 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Ivana Gabrielle Balázs

FIGURE SKATING || PARKING LOT ||
WITH ZEKE AND DALEY

Iva bleef even naar Zeke's grote zwarte auto kijken. Zij zou achter dat stuur verdrinken, dat deed ze in haar babyblauwe Kever haast al. Misschien stond Jake er daarom altijd wel op dat hij reed en dat ze met zijn auto gingen.
Zeke vroeg of hij haar een lift kon geven, waar ze waarschijnlijk op in gegaan was, als Daley niet zijn antwoord gegeven had. Ze kreeg niet de indruk dat hij haar graag mee wilde hebben. Ze snapte het niet zo goed. Iva dacht dat ze het samen gezellig hadden gehad, maar hij had ook nog steeds geen antwoord gegeven op haar vraag, wat haar liet twijfelen. Misschien had hij het wel helemaal niet Leuk gevonden. Of miaschien schaamde hij zich hier wel voor haar en wilde hij niet met haar gezien worden... Langzaam schudde ze haar hoofd terwijl ze haar armen zelfbewust om zichzelf heen sloeg en onzeker op haar lip beet. "Oh nee, ik wacht op Jacob, en ik wil niet indringen," probeerde ze er vrolijk uit te krijgen. Uit schaamte durfde ze Daley niet eens meer aan te kijken, dus focuste ze zich op Zeke. "Al zijn je rijkunsten vast niet zo erg als Daley her laat lijken."

To Jabobbie
Ik wil wel mee maar hoef geen ijs... En ik heb mezelf weet eens voorschut gezet, boy troubles I guess. Hug? Ik sta buiten bij Zeke en Daley.

[ bericht aangepast op 21 mei 2017 - 8:18 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

21 mei 2017 - 18:26 Soco is offline

Soco 335

HARRY SPENCER LASHLEY

16 • fotografie • in the doca • working on pictures • with Zed.

Mijn vingers tinkten ongeduldig tegen het plastieken blad van de tafel waar ik tegenaan stond te leunen, wachtend tot mijn foto's klaar waren om te drogen. Geschrokken keek ik op in de richting van het geklop op de deur, iets waaraan ik al kon horen wie erachter stond. Toen ik de foto waarop ik stond te wachten uit het bakje met zuur haalde, werd mijn vermoeden bevestigd. Het was Zed. " ik ben binnen" zeg ik op een kalme toon terwijl ik een van mijn gebruikte, plastic handschoentjes uittrok. Het zure spul voor de foto's was niet heel prettig voor je huid dus maakte dit het iets dragelijker. Met mijn schone hand druk ik de klink omlaag en trek de deur naar me toe. "heb je gehoord over de bezuinigingen?" vraag ik direct zonder dat ik hem nog heb aangekeken. Bij mij was het zeker niet meer uit mijn hoofd geweest, ik kreeg er aardig stress van. Fotografie was bij vele niet meteen een talent dus was ik mijn plek hier niet zeker. Daarom had ik even een momentje voor mijzelf nodig en dus was het geen verrassing dat ik in het doka was. Gelukkig had ik nog tal vakantiefoto's die ik wilde ontwikkelen dus kon ik hier een beetje tot rust komen. Nadat ik Zed kort van tot tot teen had bekeken, draaide ik mij om naar de waslijn die door de hele ruimte liep. Hier en daar hingen er wasknijpers met foto's eraan. Ik pak een wasknijper van tafel en hang de foto waarmee ik bezig was aan de lijn. Ik was deze vakantie naar Amsterdam geweest, even weg uit Amerika om wat nieuwe fotoideeen op te doen en wat mooie plaatjes te schieten. Op een van de foto's aan de waslijn was al een rij met grachtenpanden te zien. Ik kon niet wachten tot alle foto's klaar waren en ik ze bij mijn collectie kon toevoegen.

” You didn't come this far to walk away without the victory.”

Some people in your life come as blessings, others come in your life as lessons.

22 mei 2017 - 16:51 Ken_ is offline

Ken_ 18286

JACOB REED ROYCE

FOOTBALL PLAYER, ALONE > BETH, EIGHTEEN

🏈

Lang hoefde ik niet te wachten op Beth want na enkele minuten stond ze al weer met handdoek om haar heen in de kleedkamer. 'Ja, dat is echt het perfecte idee, vooral de aardbeien.' grinnikte de blondine enthousiast waardoor ik even grijnsde voordat ik weer weg keek. Veel behoefte om haar te zien omkleden had ik niet dus tikte ik maar weer op mijn mobiel. Ik had onlangs een verslavend spelletje gevonden maar kwam nooit verder dan level drie, eens dat ik Beth dan ook naar me toe zag komen stak ik mijn mobiel weg en glimlachte ik naar Beth die naast me kwam zitten. Haar hoofd leunde ze tegen mijn schouder aan waardoor ik haast ook uit automatisme mijn hoofd tegen het hare aanleunde.
'Laten we dan maar hopen dat de school open blijft,' zei ze nog waardoor ik knikte. "Ja inderdaad,"mompelde ik en keek op toen Beth opstond. 'Lets go,' Beth klonk opgewekt waardoor ik ook wel wat vrolijker werd, echter voor haar was ik nog wat te sloom gezien ik al overzeind getrokken werd en kreeg een duwtje richting de ingang. Ik keek haar dan ook met opgetrokken wenkbrauw aan terwijl ik haar als een kitten op een bankje zag springen en me even aankeek als haar prooi die ze poogde te vangen met haar poezelige pootjes. Drie twee één en hoppa.Beth was op mijn rug gesprongen waardoor ik lachend haar armen vast hield zodat ze 1 niet van mijn rug ging vallen en twee mij niet ging verstikken. 'Jij loopt, Ik heb super hard gerend.' lachte ze als excuus waardoor ik even een verontwaardig geluidje maakte. "Zeg, ik heb ook training gehad... Ik ben wel twee keer tegen de grond gebeukt geweest door Daley." mompelde ik quasi gekwetst al wist ik snel te grijnzen en sprong ik even om haar iets beter op mijn rug te krijgen. 'Nu heb je gewoon een dubbele rugzak,' grapte ze waardoor ik grijnzend mijn hoofd schudde. "Nou goed dan," ik rolde even met mijn ogen. 'Laten we ijs gaan eten, met aardbeien.' Ik begon te wandelen richting de ijsjeszaak alsof het de nieuwe mode was om een meid als rugzak te hebben, het was de dood normaalste zaak van de wereld. " Maar jij moet dan wel mijn ijsje gaan betalen hoor." plaagde ik haar waarna ik verder liep. ~~Hop hop Jacob in galop~~ Als een brave pakezel nam ik Beth mee naar het ijssalon en keek even binnen. Nog geen Clay. " U bent gearriveerd." zei ik deftig waarna ik Beth van mijn rug liet afglijden waarna ik degene was die haar ditmaal enthousiast mee naar binnen trok. Ik sleurde haar mee naar mijn favoriete booth aan de ruit en plofte neer in de lichtblauwe zeteltjes. "Nog nieuws van Clay?" vroeg ik haar vervolgens en voelde niet veel later mijn mobiel trillen.

To Jabobbie
Ik wil wel mee maar hoef geen ijs... En ik heb mezelf weet eens voorschut gezet, boy troubles I guess. Hug? Ik sta buiten bij Zeke en Daley.

To Ivah :
Niet één hapje? Het is met aardbijen. Oh ajj akward? Vlucht hierheen! all the hugs here

Stuurde ik haar terug. Ik was nu ook geen expert in ongemakkelijke situaties, maar zeker gezien het over Zeke en Daley ging zou ik niet weten wat voor raad ik mijn beste vriendin kon geven. "Hoe was je vakantie trouwens ?" vroeg ik Beth geïnteresseerd en leunde wat tegen de tafel.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

22 mei 2017 - 17:09 Paesano is offline

Paesano 15155

MT.

That is a perfect copy of reality.

22 mei 2017 - 19:19 Necessity is offline

Necessity 5612

Damon Apollo Wilson
18 – Music/piano – Music room – With Ezra

Exist on your own ~~damn~~ terms.

Ezra leek meer te schrikken van het feit dat Damon hem ontdekt had dan Damon zelf had gedaan van het feit dat er iemand anders in de ruimte was. “Ja hoor,” was Ezra’s antwoord op zijn vraag. Het was haast alsof hij niet doorhad dat Damon het ergens sarcastisch bedoeld had. Maar goed, hij had het ook niet eens zo vijandig gezegd. Of misschien besloot Ezra dat gedeelte bewust te negeren.
“Het klinkt goed,” vervolgde Ezra terwijl hij een boek uit zijn tas pakte. Hij leek zeker niet van plan om voorlopig weg te gaan. Damon was dat zelf ook niet – hier kon hij oefenen en wat had hij in zijn kleine appartementje te zoeken? – dus ze zouden hier voorlopig samen zitten.
“Bedankt,” antwoordde hij. Hij was niet echt spraakzaam, maar dit meende hij wel. Hij kende Ezra niet goed, maar Ezra leek hem niet iemand die met loze complimenten strooide, dus hij zou het wel menen gokte Damon.
Het was even stil, op de muziek na, voor Ezra zijn boek opende. “Ik hoop dat je het niet erg vindt,” zei Ezra. Damon wist precies waar hij het over had. Ezra was niet voor niets willekeurig bij hem komen zitten.
Damon haalde half zijn schouders op. “Het is een openbare ruimte, dus ik kan je toch niet stoppen,” zei hij. Het klonk bijna uitnodigend, en ditmaal realiseerde Damon zich dat ook. Hij bedoelde het ditmaal niet eens zo gemeen, alleen klonk het waarschijnlijk wel zo.
Hij stopte heel even met spelen om wat papieren uit zijn eigen tas te vissen en voor zich neer te zetten. “Maar het is goed hoor. Als je het niet erg vindt om constant hetzelfde deuntje te horen dan. Ik wilde verder werken aan een projectje.” Hij was bezig met het schrijven van een nieuw lied waar hij mee verder wilde, en dat kwam erop neer dat hij telkens hetzelfde stukje zou spelen met verschillende variaties tot hij iets gevonden had wat paste, waarna hij door kon met een volgend stuk.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

22 mei 2017 - 21:45 Ziegler is offline

Ziegler 20534

▼▲ EZEKIEL 'ZEKE' FITZGERALD MONTANA ▲▼

Het enige waar Zeke op dat moment oprecht behoefte aan had, was naar huis gaan. Zijn schooldag was lang geweest en zijn trainingen waren pure mishandeling geweest. Tijdens de conditietraining had Zeke het zwaar, het was gewoonweg zijn dag niet. Zeke dwaalde even af met zijn gedachten, eigenlijk naar niets. Hij had geen zin in het gesprek tussen Ivana en Daley, omdat hij niet tegen het ongemakkelijke gedoe kon. Hij wilde dat ze óf normaal tegen elkaar zouden doen óf elkaar met rust zouden laten - iets daar tussenin was geen optie in zijn ogen.
Toen hij uit Daley's mond de woorden Zeke, rijdt en belabberd in één zin hoorde, keek hij verbaasd op. Hij vond zichzelf een prima chauffeur en als Daley er daadwerkelijk zo over dacht, kon hij beter te voet naar school ging, want Zeke zou zijn rijstijl zeer zeker niet aanpassen. 'Oh mijn excuses, meneer de koning,' grapte Zeke. 'Morgen mag je dan lopend naar school, want ik weet dat jouw auto nog steeds stuk is. Maar goed, het is maar wat je wilt.' Toen Ivana een opmerking maakte over de rijstijl van Daley, verscheen er een grijns op zijn gezicht. Hij keek het meisje dankbaar aan.
Zeke dacht plots aan alle leerlingen die wellicht geraakt zouden zijn door de aankondiging van Mr. Rivas. Daarom vond hij dat iedereen wel een oppepper kon gebruiken. 'Zeg, ik heb een idee.' begon hij tegen het tweetal voor neus. 'Zoveel mensen op school hebben nu een probleem nadat Mr. Rivas heeft verteld dat er geen budget meer is. Wat als we nou een sponsoractie gaan organiseren voor degene die het nodig hebben? Of een supervet feest op school met entreekosten? Ik zit vol met goede ideeën, ik heb alleen wat hulp nodig.'
Zeke was oprecht trots op zijn eigen inbreng. Hij kwam overeind van zijn auto en greep naar zijn telefoon. 'Als ik mensen niet enthousiast kan krijgen voor een feest, weet ik het ook niet meer hoor.'

19 • Soccer • Outside • Daley & Iva

Don't be ashamed of who you are,
that's your parents job

Big girls cry when their hearts are breaking

Index RPG Actieve Topics Zoek