• Lieve iedereen

    Ik schrijf dit uit naam van Adnane, dus alle verkeerde verwoordingen mogen jullie aan mij toeschrijven. Niet mijn bedoeling, in elk geval. (:

          Ads account is op inactief en dit topic is puur om jullie te informeren en niet om medelijden of iets dergelijks op te wekken, want die angst heeft iedereen wel die een “afscheidstopic” opent. Gaan mensen me serieus nemen? Gaan ze niet denken dat ik aandachtsgeil ben? Langs de andere kant draait je hoofd dan op volle toeren of het niet grof overkomt als je zomaar weggaat zonder een woord of iets. Dus bij dezen ben ik hier om uit naam van Quizlets eigen mopshond te vertellen dat hij afscheid neemt.
          Ik weet uiteraard ook niet meer dan Ad me verteld heeft en ik ben ook niet goed in afscheidstopics schrijven of afscheid nemen in het algemeen, dus mijn oprechte excuses als dit een heel onsamenhangend verhaal is. Ik weet evenmin of z’n account permanent op inactief blijft staan en of hij in de nabije of niet zo nabije toekomst terug komt, maar in alle eerlijkheid denk ik dat hij dat zelf ook niet echt weet.
          Het draait voornamelijk om het gevoel (hetgeen we allemaal kennen) dat Quizlet immens verslavend is en dat het heel veel tijd opslorpt, zelfs al verplicht niemand er ons toe. Verder zijn er ook die eeuwig onbeantwoorde vragen waar ik het eerder over had, die immense onzekerheid die even te veel is. “Vinden mensen me wel aardig genoeg?”, “Ben ik goed genoeg?”, “Gaan anderen dit niet verkeerd interpreteren?”

          Hoe dan ook — ik hoop dat dit topic goed genoeg is en niemand achterlaat met of het gevoel dat het grof is om weg te gaan zonder zelf iets te zeggen of dat het aandachtsgeil is wel wat te zeggen (via mij, dan), want dat is noch mijn, noch Ads bedoeling.

    Veel liefs
    Leah
    uit naam van Ad


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    Adsthetic schreef:
    Wel, even wat licht op deze toestand werpen. Ik ben inactief gegaan omdat het inloggen op Q steeds meer begon aan te voelen als een plicht. Begrijp me niet verkeerd ─ ik zit hier al bijna twee jaren en ik ben spontaan verliefd geworden op deze site. Ik heb meegemaakt hoe het stilletjes minder levend werd en ik dacht van: "Maakt niet uit, ik start wel een hele hoop initiatieven."
          Deze werkten goed. Uiteindelijk had ik echter zo veel hooi op mijn vork genomen en ik kon het allemaal niet meer bijhouden. Ik wou allesbehalve inactief gaan ─ er was een verkiezing lopende en ik kon toch niet zomaar out of the blue verdwijnen, could I? Alles bouwde op en kwam vervolgens als een lawine op me af en toen dacht ik van 'genoeg'. Ik zette mijn account op inactief en vroeg persoonlijk aan Leah of ze een topic wou maken. Ik legde haar alles uit en was haar dan ook reuze dankbaar. Ik ben een week weggebleven en die week was heel rustig en ik kon even tot mezelf komen. Ik liet alles van me afglijden en begon na te denken. Toen drong het tot me door dat ik iedereen gewoon in de steek had gelaten. Niet alleen mijn initiatieven maar ook mijn RPG's, mijn stories en de mensen die zeker een betere uitleg waardig waren ─ eentje die van mezelf kwam.

          Ik ben nu terug en ik ben zo dom. Zo dom. Ik flik mezelf dit altijd. Ik ga weg maar vervolgens kom ik altijd terug. Hoe kan ik het ook laten? Ik heb hier al anderhalf jaar al mijn zorgen kunnen uiten en ik heb elke dag meer mensen ontmoet die ik nu hopelijk vrienden kan noemen. Alhoewel dat ik terug ben, voel ik dat er een andere sfeer hangt. Er zijn enkele dingen gebeurd waar in dit topic niet over gesproken is, maar die me wel iet of wat 'gebrandmerkt' hebben. Het duurt nog wel een tijdje voor de normaal zo blije Ads terugkomt, maar bij deze wil ik even zeggen dat ik terug ben. Ik ga verminderd aanwezig zijn op het forum ─ dat zeker, maar ik ben wel terug. Hopelijk zijn hiermee enkele vragen beantwoord.

    Je boi Ads.

    Fijn dat je weer terug bent. Eerlijk gezegd herken ik hélemaal wat je in de eerste alinea zegt en heb ik vanwege het verplichte gevoel ook al een paar keer willen weggaan, maar dat kan ik toch niet helemaal. Uiteindelijk heb ik toen ook maar besloten wat minder aanwezig te zijn op het forum dus ik denk (en hoop) dat dat een goede oplossing is. :Y)


    Every villain is a hero in his own mind.