[RPG • 300] Bloodtraitors • Harry Potter • Speeltopic - Speeltopics

---

STORY 2 Augustus 1880 — In het industriele Britse Rijk wordt leerplicht voor alle kinderen onder de 10 ingevoerd. Tegelijkertijd wordt er ook een grote stap gezet in het magisch onderwijs in het land: Voor het eerst krijgen ook muggleborns en halfbloods een uitnodiging om te studeren aan Hogwarts School for Witchcraft and Wizardry. Dit besluit valt zeer slecht in de pureblood-gemeenschap, die dit besluit met hand en tand probeert tegen te gaan, maar toch stappen er enkele halfbloods en muggleborns die eerste september in de trein. 1 september 1886 — Het is 6 jaar nadat Hogwarts de eerste halfblood en muggleborn studenten heeft toegelaten. Nog altijd zijn de spanningen tussen hen en de purebloods erg hoog. Veel docenten weigeren de studenten aan te kijken en ze hebben moeite om voldoendes te halen. Ze zijn nog altijd erg in de minderheid en zelfs de hoofdmeester heeft geklaagd over de halfbloods en muggleborns in zijn school. De studenten zelf zijn erover verdeeld. Sommige studenten hebben de muggleborns en halfbloods geaccepteerd, anderen hebben er meer moeite mee. Deze rpg gaat over de studenten die op 1 september 1880 voor het eerst op de trein naar Hogwarts zijn gestapt en plots moesten omgaan met de realiteit dat ze vanaf nu hun school delen met enkele studenten die niet of niet volledig uit de magische wereld komen.

---

INFORMATION Uniforms De leerlingen dragen de uniforms zoals wij ze kennen uit de boeken en films. Vakken Verplichte vakken • Astronomy • Charms • Dark Arts • Defence Against the Dark Arts • Herbology • History of Magic • Potions • Transfiguration Keuzevakken • Alchemy • Apparition • Arithmancy • Care of Magical Creatures • Divination • Study of Ancient Runes Buitenschoolse activiteiten • Ancient Studies • Art • Frog Choir • Ghoul Studies • Magical Theory • Music • Orchestra • Xylomancy Landen Dit zijn de landen waar de leerlingen vandaan kunnen komen. Er zijn geen uitzonderingen mogelijk. • Engeland • Schotland • Wales • Ierland Prefects & Quidditch Er worden géén prefects of headboys/headgirls gespeeld in deze RPG. Deze worden gespeeld door NPC's. Ook alle spelers van de vier Quidditch teams zijn NPC's. Er zijn Quidditch wedstrijden, maar deze zullen niet worden uitgespeelt. Huisdieren • Een uil • Een kat • Een pad

---

ROLES Mannen • Ethan Eoin Blake • Half-blood • Saralonde • Douglas Booth • 1.5 • Faolan Donn Reilly • Muggleborn • Slughorn • Adrien Sahores • 1.6 • Dominic Theodore St. James • Pureblood • Ziegler • Tom Webb • 1.3 • Cecil Isaac Alcott • Pureblood • Marlow • Maxence Danet Fauvel • 1.7 • Alfred Edward St.James • Pureblood • Vaiana • Tom Webb • 1.3 • Caleb Septimus Solomon Blackwater • Pureblood • calice • Ezra Miller • 1.6 • Bran Desmond • Pureblood • SebastianVerlac • Grant Gustin • 1.1 • Arthur Eldritch Foster • Pureblood • Mahigan • Kendall Ryan Sanders • 1.4 Vrouwen • Xenia Delacroix • Pureblood • Sempre • Chiara Scelsi • 1.2 • Naam • Bloodstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Naam • Bloedstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Naam • Pureblood • Tormienne • Freya Mavor • Pagina • Naam • Bloodstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Jessie Amethyst Porter • Pureblood • Sombre • Joanna Halpin • 1.6 • Florence Blodwen • Half-Blood • Necessity • Tamla Kari • 1.4 • Catelyn O'Donnel • Half-Blood • Phorthos • Nora O'Neil • 1.3 Note: Wees ervan bewust dat deze RPG zich afspeelt in 1886. Er zijn geen mobiele telefoons en homoseksualiteit bestaat niet zoals het nu bestaat. Houd hier rekening mee met het maken van jouw personage. Daarnaast moeten er meer purebloods zijn dan halfbloods en muggleborns, omdat het voor hen en hun families normaler is om naar Hogwarts te gaan. Veel purebloods moeten weinig tot niets hebben van de anderen (met uitzonderingen daar gelaten). Dit kan verschillende redenen hebben, dus wees origineel. We spelen de studenten in het 7e leerjaar.

---

RULES • De huisregels van Quizlet gelden hier • Alleen Hopps, SebastianVerlac en Ziegler openen nieuwe topics • Afwezigheid langer dan drie dagen graag even melden • Maximaal twee personages per persoon (een man en een vrouw) • Houd de geslachten en afdelingen gelijk • Geen special snowflakes of Mary Sues • Wees origineel • 300 woorden per post • Heb je vragen? Stel ze gerust!

---

---

START

---

Het is 7 uur 's avonds zaterdag 12 October. Na een licht feestmaal met veel gerechten in de kleuren van het winnende Ravenclaw, is de Great Hall nu omgetoverd in een prachtige grote balzaal. De decoraties zijn smaakvol en ook in de kleuren van Ravenclaw. Langzaam komen de studenten met hun dates binnendruppelen. Dit is een van de gelegenheden voor de jonge heren en de jonge dames om contact te leggen en elkaar wat af te tasten. Op het podium staan tafels met drankjes, waaronder fruitsap en wijn. Als een student echter aangeschoten lijkt, zal deze verwijderd worden van het bal. Het wordt een avond met dansen, hofmakerij, en muziek van her orkerst van huiselven.

---

---

[ bericht aangepast op 25 nov 2017 - 21:07 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Florence was blij om eindelijk terug te zijn op Hogwarts. Ze had de school gemist, met haar betoverde plafond, warme haardvuren en verrukkelijke maaltijden. Het gefluister van haar medestudenten had ze niet gemist. Ze was inmiddels gewend aan de mensen die vonden dat zij niet thuishoorde op deze school met haar ‘bezoedelde bloed’, maar dat maakte niet dat ze geen medelijden had met de jongere leerlingen die nog geen flauw idee hadden waar ze in terecht waren gekomen. Misschien zou het de komende jaren beter worden, als zij en haar jaargenoten zouden hebben bewezen dat ook zij, Halfbloods en Muggleborn, het in zich hadden om de zware opleiding te volbrengen op hetzelfde niveau als de Purebloods. Misschien zouden de Purebloods dan realiseren dat ze niet zo van elkaar verschilden. Ze wist ook wel hoe naïef die hoop was. Na de sorteerceremonie had ze even haar hand opgestoken naar Faolan en was vervolgens richting de Slytherintafel gelopen om even bij te praten met een meisje, Halfblood, dat daar zat. Zij zat een jaar onder Florence en vorig jaar had Florence haar bijles gegeven en geadviseerd over mogelijke vakkeuzes. Ze wilde even horen wat haar keuze nou uiteindelijk geworden was. Dit was uiteraard een niet al te lang gesprek, al was Florence er wel even bij gaan zitten met haar rug naar de tafel toe gekeerd, dus in een paar minuten was Florence alweer zover om terug naar haar eigen afdeling te gaan. Dat was ook de bedoeling, ware het niet dat haar voet bleef haken aan de bank waar ze op zat toen ze wilde opstaan, en ze zich vast moest grijpen aan degene die aan de andere kant van haar gezeten had om niet om te vallen. Diegene was uiteraard Dominic, met zijn anti-muggleborn en halfblood houding. Great. Kon het nog leuker?

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Met een knikje wachtte Xenia tot de jongen zijn mond leeg had. Het antwoord dat hij gaf was teleurstellend kort en voorspelbaar. Maar goed, wat had ze dan verwacht? Dat Faolan er meer op in zou gaan? Nee, dan had ze beter een van haar andere half-blood vrienden kunnen gaan zoeken.       Uiteindelijk haalde Xenia haar schouders op, wierp een blik op Alfred die langs liep en knikte de jongen toe ondanks dat hij haar niet begroette. Vervolgens ging ze verder met eten, er van uitgaande dat haar gesprek van met Faolan ten einde was gekomen.       Dus toen de jongen weer zijn aandacht op haar richtte keek Xenia hem even aan.       "Hoe was je vakantie?" vroeg Faolan en Xenia wist haar gezicht nog net in een plooi te trekken voor het haar initiële emoties verried. De zomer had ze vooral gespendeerd in het gezelschap van Purebloods en dus was ze ergens wel blij om nu even buiten die bubbel te zijn getreden. Bovendien keek ze er naar uit om even haar masker te kunnen laten zakken. Natuurlijk wist ze wel dat er nog steeds op haar gelet werd, maar ze had op Hogwarts zoveel meer vrijheid dan thuis onder het strenge oog van haar vader.       "Hetzelfde als anders," antwoorde ze na een korte stilte, "veel pureblood feestjes gehad en mijn vader is vast besloten om voor deze Kerst een geschikte huwelijkspartner voor me te hebben gevonden."       Een mistroostige glimlach verscheen op Xenia's gezicht terwijl ze een beetje achterover leunde en Faolan aankeek.       "Maar goed, hoe was jouw zomer? Hopelijk iets spannender dan de mijne?"

[ bericht aangepast op 18 sep 2017 - 20:49 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Arthur Eldritch Foster 17 • Hufflepuff • Year 7 De vork bleef voor Bran zijn mond hangen, nadat Arthur gevraagd had hoe zijn vakantie was geweest. Zoals elk jaar kon Arthur zien dat Arthur aan het begin van dit schooljaar was afgevallen in vergelijking met het einde van het vorige jaar. "Het leven is altijd goed met familie." was het korte antwoord van Bran, waarna hij een hap nam. Arthur had op een iets wat grotere vakantie van Bran gehoopt, maar blijkbaar moest hij het met dit doen, want vervolgens werd hem gevraagd hoe zijn vakantie was. Arthur twijfelde of hij ook een kort antwoord moest geven, maar wilde dit zeker niet. Hij had de vakantie van zijn leven gehad, maar wilde hiermee niet pronken. "Ik heb deze vakantie mijn zus, Coraline opgezocht in Roemenië. Het was daar geweldig man," sprak Arthur vol enthousiasme, terwijl ook hij af en toe nog snel een hap nam van zijn eten. "Ze helpt daar met het bouwen van een super groot drakenreservaat voor de Roemeense Langhoorn," Arthur kon wel eeuwig over dit onderwerp doorpraten, maar hij twijfelde of Bran hier wel interesse bij had, omdat hij ook geen Care of Magical Creatures volgde. "Ik heb er zelfs één in het echt gezien," sloot Arthur zijn af. Vervolgens had Bran aan Arthur de vraag gesteld wat hij na Hogwarts ging doen. Deze keuze stond voor Arthur vast na een geweldige vakantie gehad te hebben. Hij was in jaar 4 al op het idee om een Magizoologist te worden, maar na een Roemeense Langhoorn in het echt gezien te hebben, had Arthur besloten om zich te gaan focussen op draken, maar Arthur kon het niet laten om een grapje uit te halen. "Vermoedelijk ga ik me focussen op mijn carrière als chaser en hopen dat ik gescout word en in het Ierse team mag spelen. Ik denk dat ik een goede kans maak, wat denk jij?" In zijn derde van Hogwarts had Arthur geprobeerd om in het Quidditch team van Hufflepuff te komen. Zijn try-out ging dramatisch, binnen 4 minuten vloog hij recht tegen een Bludger aan, omdat hij dacht dat het de Quaffle was. Hij had 2 maanden doorgebracht met een hersenschudding op de ziekenafdeling. Na kort gelachen te hebben over zijn eigen grap, gaf Arthur toch zijn echte antwoord. "Na Hogwarts loop ik een korte stage bij een Magizoologist, waarna ik mij ga verdiepen om een Dragonologist te worden. En jij?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Jessie Amehyst Porter ' ravenclaw 'at the ravenclaw table with Alfred ' enjoying the meal ' 'Dat voel ik ja, maar ik heb je ook erg gemist hoor Jessie.' antwoorde Alfred op mijn kneep in zijn wang. Alfred vroeg naar mijn vakantie en begon het uit te leggen. Bij het benoemen van "Schotland" stikte hij bijna in zijn cakeje. Ik keek verschrikt op, hij woonde daar, dat wist ik... Mijn ouders daarintegen wilden absoluut niet dat ik hem op ging zoeken. Ik keek een beetje onschuldig naar Alfred.       'Naar Edinburg?' vroeg hij nieuwsgierig.       'Nee, Inverness. Ik wilde je echt graag opzoeken hoor... maar mijn ouders vonden het geen goed idee, we waren aan de andere kant van Schotland.' Ik slikte even en ging met mijn hand door mijn haar.       'Ik heb wel research gedaan, geloof me. Het was honderdzesenvijftig mijl... Mijn ouders konden het niet toelaten.' Ik voelde me schuldig dat ik niks had verteld de hele vakantie, maar ik wilde het liever persoonlijk vertellen, wat nou als Alfred boos op me werd via een brief, zo had ik niet kunnen leven. Alfred leek me te begrijpen en veranderde van onderwerp.       'Heb je geen haggis gekregen?' vroeg hij geamusseerd. Ik schudde met een vies gezicht mijn hoofd. De dag dat ik dat naar binnenwerk, kan je me begraven.       'Gadver, nee! Ik las de beschrijving en ik ging al bijna over mijn nek... sorry!' zei ik lachend en een beetje plagend. Ik vroeg Alfred hoe zijn vakantie was geweest, ik hoopte dat ondanks dat ik niet langs was geweest, hij een leuke vakantie had gehad.       'Mijn vakantie was wel leuk, maar niet spectaculair, feestjes , stand en wat gerotzooid met Domenic in Edinburg.' grijnsde hij. Dat verbaaste me nou niks, hij was altijd met zijn broer de boel onveilig aan het maken. Ik giechelde en haalde een tekening uit mijn tas die ik zijn kant op schoof.       'Wauw, je word iedere keer beter!' zei Alfred met een gemeende glimlach. Ik werd altijd blij als hij vrolijk werd van mijn tekeningen, daarom deed ik het zo graag.       'Zeker dat ik dit ben?' zei hij plagend, het kon natuurlijk ook zijn tweeling broer zijn, maar ik wist precies hoe Alfred er uit zag.       'Het is echt beeldig.' glimlachte Alfred oprecht 'Als ik dat geweten had, had ik ook wat voor jou gemaakt.' grinnikte hij. 'Enige voorstellen?' Ik kreeg een brede glimlach op mijn gezicht en begon te denken. Mijn gedachten werden verbroken doordat Caleb bij ons op de bank plofte. Ik keek hem met pretoogjes aan en gaf hem een brede glimlach.       'Caleb! Zo blij om jou ook weer te zien!' zei ik opgewekt. Ik zag Caleb's ogen naar de tekening glijden die Alfred vast had.       'Ik zou me maar vereerd voelen, Alfie.' zei Caleb 'Je moet echt eens wat met je tekenen gaan doen, Jess, je bent echt goed.' complimenteerde Caleb me. 'Zomer oke geweest? En hebben jullie gezien of er nog muggleborns bij ons zijn ingedeeld?' ratelde hij meteen. Caleb altijd en zijn muggleborns, ik giechelde even kort en had nog een blosje op mijn wangen van zijn compliment.       'Ja Caleb, er zijn muggleborns ingedeeld, het valt bij Ravenclaw nog wel mee. Hufflepuff heeft er volgensmij meer dan ons.' antwoorde ik serieus. Slytherin had nooit muggleborns, dit jaar wederom ook niet.

---

- thank you for existing -

ALFRED EDWARD ST.JAMES

RAVENCLAW & PUREBLOOD, With Jessie at the Ravenclaw Table

Jessie keek me even spijtig aan toen ik haar verrast vroeg of ze naar Edinburg is gegaan   'Nee, Inverness. Ik wilde je echt graag opzoeken hoor... maar mijn ouders vonden het geen goed idee, we waren aan de andere kant van Schotland.' Ik knikte begrijpend , Iverness was inderdaad een ver eind reizen dus nam ik haar dit ook echt niet kwalijk. 'Ik heb wel research gedaan, geloof me. Het was honderdzesenvijftig mijl... Mijn ouders konden het niet toelaten.' zei ze en leek duidelijk zich schuldig te voelen. Ik schonk haar een glimlachje. Is niet erg, maar volgende keer moet je het me wel laten weten." grinnikte ik waarna ik een slokje nam van mijn pumpkinjuice. Op mijn vraag of ze dan ook Haggig had gegeten vertrok haar gezicht even wat me even deed lachen. 'Gadver, nee! Ik las de beschrijving en ik ging al bijna over mijn nek... sorry!' zei ze lachend wat me geamuseerd deed grijzen. "Nogtans een delicatesse hoor." zei ik plagend voordat ik de tekening had gekregen.
'Caleb! Zo blij om jou ook weer te zien!' zei Jessie opgewekt en ook ik begroette Caleb met een vriendelijke glimlach. 'Ik zou me maar vereerd voelen, Alfie.' zei hij vervolgens waardoor ik even grijnsde en liet mijn blik glijden naar Jessie. "Dat ben ik ook" zei ik tevreden 'Je moet echt eens wat met je tekenen gaan doen, Jess, je bent echt goed.' Zei Caleb voordat hij naast ons kwam zitten. 'Zomer oke geweest? En hebben jullie gezien of er nog muggleborns bij ons zijn ingedeeld?' Vroeg hij ons vervolgens, Ik knikte dan ook zwijgzaam, wetende dat Jessie hem vast zou inlichten over de muggelborns. Soms wrong het nog wat tussen Caleb en ik gezien Faolan mijn beste vriend was en ik het dus ook opnam voor hem als het weer eens over bloedstanden ging.   'Ja Caleb, er zijn muggleborns ingedeeld, het valt bij Ravenclaw nog wel mee. Hufflepuff heeft er volgensmij meer dan ons.' Vertelde Jessie hem en ik nam nog een slok van mijn glas. " Hoe was jou zomer Caleb? " vroeg ik dan maar, om van het voor mij nogal ongemakkelijke gesprekonderwerp te veranderen. Er kwamen ieder jaar meerdere muggelborns toe in Hogwarts en in die zeven jaar waren er toch ook een tiental in Ravenclaw gesorteerd geweest, wat best een groot aantal was. Toch maakte dit hen geen mindere tovenaars, althans dat was mijn onpopulaire mening. "Ik hoop echt dat Ravenclaw dit jaar eens de meeste punten haalt. Het zou een mooi doel zijn voor het eind van het jaar." begon ik dan ook waarna ik het laatste stukje cake in mijn mond stak
     

[ bericht aangepast op 20 sep 2017 - 17:41 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Bran Desmond
Hufflepuff || So much food, so little time || Great Hall || Arthur

---

Arthur vertelde over zijn vakantie. Hij had zijn familie ook opgezocht, maar dan tijdens een vakantie aan de andere kant van Europa. Ik luisterde aandachtig en probeerde me voor te stellen hoe het was. Ik gaf maar weinig om magische wezens, maar het idee alleen al van het reizen naar een heel ander deel van de wereld klonk voor mij als een enorm avontuur. Terwijl Arthur vertelde en ik wegdroomde van een ver land, schoof ik meer voedsel mijn mond in. Ik stopte pas weer toen hij zijn verhaal afsloot. Zo kon ik snel mijn mond leeg eten en hem vragen naar zijn plannen voor na school. Ik vond het fijn om te luisteren, want dan werd ik niet geconfronteerd met het feit dat ik niet klaar was om de wereld in te gaan. Halverwege zijn toekomstplannen kreeg ik door dat hij een grap maakte en hield ik mijn lach niet meer in. Arthur kon amper op een bezem zitten, laat staan Quidditch spelen. Het was echt te belachelijk voor woorden. Toen ik een beetje uitgelachen was, vertelde hij dan toch zijn echte plannen. Hij wilde de kant met de magische wezens op. Het was zeker iets voor Arthur en ik was blij dat hij zijn roeping had gevonden, maar het bevestigde wel mijn vermoeden dat ik de enige was zonder toekomstplannen. Ik zuchtte en haalde mijn schouders op. "Geen idee. Ik ga denk ik gewoon terug naar huis, werken op de boten of op het land. Als mijn familie me niet nodig heeft ga ik misschien in de leer bij een heler in Dublin, maar waarschijnlijk is dat een onbegonnen zaak." Ik zuchtte zacht en nam een hap va de pudding die ik ook nog op mijn bord had geschoven. Ik had het gevoel dat ik ging ontploffen, maar met al dit lekkere eten, kon ik mezelf niet beheersen. Dit was waarschijnlijk het laatste jaar van mijn leven dat ik zulke lekkernijen zou eten, want zelfs in Dublin aten maar weinigen zulke luxe etenswaren. Dit was alleen de rijke Engelse landheren toebedeelt, terwijl de rest van het volk verhongerde. Alleen al aan de gedachte hiervan balden mijn vuisten strak om zichzelf en om mijn vork. Waarom was er zo veel ongelijkheid en waarom hadden wij het recht niet om te leven, maar zij wel? Ik snapte het niet, maar wat kon een mager jongetje uit Zuid-Ierland daar nu aan doen? Mijn oog viel even op Faolan, die aan de Gryffindortafel zat. Een mager jongetje uit Zuid-Ierland kon er neits aan doen, want zelfs de magie die hij had, was ook ter bechikking aan de onderdrukkers, en die zagen er duidelijk geen enkel probleem mee om ons als slaven te behandelen. "Weet je wat?" Er brandde iets fels in mijn ogen en mijn stem en ik zei iets wat ik nooit ook maar had durven denken, en iets wat ik zeker nooit waar zou maken: "Ik ga die achterbakse Britten mijn thuisland uit jagen." Pas toen ik het gezegd had, drong door wat ik had gezegd, en liet ik uit schrik mijn vork vallen. Ik keek Arthur met grote ogen vol paniek aan. "Sorry, nee, dat meende ik niet. Ik wil geen oorlog, nooit. En jullie Britten zijn hardstikke aardig." piepte ik, voor ik toch maar de pudding in mijn mond stak voor ik uit paniek nog meer idiote dingen zou zeggen.

---

Bowties were never Cooler

---

Faolan Donn Reilly

---

"Dat lijkt me..." Ergens wist Faolan niet hoe te reageren op de boodschap van Xenia. Hij kon zich niet voorstellen hoe het zou voelen om uitgehuwelijkt te worden aan iemand op je achttiende. Dat je niet zelf kon kiezen voor een persoon waarmee je je leven wilde delen. Hij wist in ieder geval wel dat het hem nooit zou gebeuren. Pureblood tovenaars zouden nooit hun dochter koppelen aan zo'n 'vieze' muggleborn als hij. "... erg ongemakkelijk" hield Faolan het bij het veilige antwoord. Hij nam een hap van zijn eten voor hij haar vraag beantwoordde.
      "Mijn zomer was redelijk. Pa kon, zoals gewoonlijk, geen vrij krijgen. Hij spendeerde dagenlang achter elkaar in zijn kliniek. Ik heb een tijdje met hem meegelopen, wat om eerlijk te zijn wel echt ontzettend gaaf was. Al kwam de domper wel achteraf. Pa zei letterlijk:" Faolan ging iets rechter zitten en stak zijn kin in de lucht. Hij nam voor een voor hem ongewone arrogante houding na, om zijn vader te kunnen na-apen. "Om je voor te bereiden op je baan als arts, als die school in Schotland voor je faalt. Fijn zulke ouders." Faolan bromde even, proberend de teleurstelling van zijn gezicht te houden. Zijn vader had van de zomer weer eens zijn duidelijke afkeur van deze school uitgesproken. Het was al moeilijk genoeg dat hier op Hogwarts ze van hem een afkeur uitspraken, als het dan ook thuis gebeurde... Gelukkig stond zijn moeder volledig achter hem. "In ieder geval," Faolan schudde even zijn hoofd. "ik ben nog een weekje weggeweest met mijn moeder, niet ver van huis. Maar toch, nog een soort van vakantie." Faolan toverde weer een glimlach op zijn gezicht, terwijl hij naar Xenia keek. Waarschijnlijk had hij alweer teveel verteld, maar hij was blij dat hij even zijn verhaal uit de doeken had kunnen doen. "Vreemd he, het idee dat we nu voor het laatste jaar hier zullen zijn."

[ bericht aangepast op 22 sep 2017 - 10:57 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

CLEMENTINE AGNES WELCH

GRYFFENDOR & PUREBLOOD
With Xenia & Faolan at the Gryffendor Table

"Kom hier jij!" riep ik gefrustreerd voor de hele commonroom van Gryffendor terwijl ik met een soort duikvlucht achter de sofa sprong in de hoop die verdomde rat te grijpen. Maar tevergeefs mis, met een geïrriteerde blik liet ik dan ook mijn voorhoofd even leunen op de houten vloer. Hoe lang zat ik hier nu ook alweer ? Een uur? Misschien zelfs twee, en dat terwijl ik hoogstwaarschijnlijk de sortingceremonie gemist had. Nu vond ik dat nog niet zo'n ramp, mijn broertje was vorig jaar al ingedeeld in gryffendor en daar was ik wel bij, maar toch het is zijn schuld dat ik hier zit in de plaats van mijn lege mag te vullen met lekkers. Zijn verdomde rat was ontsnapt en ik moest deze te pakken zien te krijgen, voor hij door had dat deze uit zijn nogal slechte kooi ontsnapt was. "Rufus ik heb hier geen tijd voor!" klaagde ik eens ik weer overijnd krabbelde en de rat in een hoekje zag krabben, in de hoop weg te kunnen. "Nu heb ik je." grijnsde ik , stilletjes sluipend, maar net nu leek Georgie, mijn pluizige kat me te willen helpen, althans voor zover je het helpen kon noemen." Georgie, nee!" zei ik dreigend naar mijn katin die Rufus enkel zag als een lekker hapje, oh god hoe zou ik dat moeten verklaren aan Joseph? Hé broertje, leuke dag gehad? Oh ja Geogie heeft Rufus opgegeten, doei.... Nee dat ging hem niet worden. Dus voor mijn kat nog iets kon doen haalde ik mijn toverstok te boven en riep "Wingardium Leviosa!" en het beestje vloog met een piep de lucht in. Met een triomfantelijke grijns nam ik de rat uit de lucht en stak mijn tong uit naar Georgie, voordat ik terug naar de kamer van Joseph toeliep 'de regels even overtredend' en dumpte ik zijn rat nu voor goed achter slot en grendel. Tevreden liep ik dan de kamer uit, stuurde Geogie naar mijn kamer toe en wist dan eindelijk naar de grote zaal te gaan. Mijn krullen zaten verwilderd op mijn hoofd en mijn uniform ging misschien ietsje scheef, maar hé voor nu was eten mijn grootste prioriteit. Ik glimpte iets ongezien de great hall binnen en liep naar de Gryffendor tafel toe waar ik iedereen met een brede glimlach of een hallo begroette, tot ik Xenia opmerkte en mijn glimlach nog breder werd. Xenia was mijn beste vriendin hier op Hogwarts, maar ik had haar nog niet gezien, want mijn broertje wilde persé dat ik met hem in een wagon ging zitten op de trein, wat ook deels kwam doordat we erg laat waren en hij nog een vrije wagon had gevonden zeg maar. "Xenia, Faolan hey daar!" zei ik vrolijk en iets uitgeput waarna ik me naast Xenia plofte en mijn vriendin een knuffel haf, voor zover dat lukte. Ik wist heus wel dat Xenia niet de beste knuffelaarster was, maar dat maakte het altijd leuker voor mij. Ik keek de twee met een grijnsje aan. "Heb ik nog iets gemist?" vroeg ik vervolgens terwijl ik wat eten op mijn bord schepte. "Ik had nogal een ehh probleempje in de commonroom, maar het is al gefixt geen nood." zei ik vervolgens mochten ze nieuwsgierig zijn naar de reden waarom ik zo laat was.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Een kleine glimlach krulde rondom Xenia's lippen toen Faolan zei dat de situatie hem ongemakkelijk leek. Oh, hij had geen idee hoe ongemakkelijk het was geweest. Maar goed, ze had het weer overleefd en langzaamaan begon ze bijna te geloven dat ze maar beter kon toegeven aan haar vaders wens. Haar zus had voor ware liefde gekozen en hoever had dat haar gebracht?       Xenia luisterde aandachtig naar Faolan terwijl hij over zijn zomer vertelde. Ze lachte zachtjes om de verandering in zijn houding toen hij zijn vader nadeed en kon zich goed voorstellen hoe dat eruit had moeten zien.       "Ah, maar die vakantie met je moeder moet vast geweldig zijn geweest," zei Xenia die zichzelf niet kon voorstellen hoe het moest zijn om gezellig een weekje weg te gaan met haar vader. Het idee alleen al liet haar bijna lachen.       "Vreemd he, het idee dat we nu voor het laatste jaar hier zullen zijn."       Xenia knikte automatisch. Ze kon zich niet voorstellen hoe haar leven hierna er uit zou gaan zien, of eigenlijk kon ze het wel, maar wilde ze het niet. En dus schoof ze de gedachten aan de kant wat goed uitkwam aangezien iemand naast haar neerplofte.       Ietswat stijfjes beantwoorde Xenia de knuffel van Clementine en glimlachte. Hoewel ze eerlijkwaar zich geen betere vriendin kon wensen wist Xenia nooit zo goed hoe ze dat moest uiten. Ze was niet per sé een warm, open persoon en ze begreep soms ook niet waarom Clementine bevriend haar was.       "Heb ik iets gemist?" Vroeg het meisje waarop Xenia haar hoofd schudde. "Nee, de eerstejaars zijn net ingedeeld en er is nog genoeg eten."       Daarna porde ze Clementine zachtjes in haar zij terwijl ze haar nieuwsgierig aankeek. "En hoe was jouw zomer? Sorry dat ik zo weinig van mij heb laten weten.." Sprak Xenia schuldbewust.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

---

Faolan Donn Reilly

---

      Gryffindor Table, Talking to Xenia en Clementine

Faolan keek met een kleine glimlach op naar Xenia. "Ja, het was erg gezellig eerlijk gezegd. We hebben vooral wandelingen gemaakt door de natuur, voor moeder haar verhalen. Maar het was lekker om er even uit te zijn, uit de drukke stad." Faolan keek op, toen hij zijn naam door de zaal heen hoorde schreeuwen. In eerste instantie had hij gehoopt dat Flo naar hem was komen zoeken. Echter was het Clementine die zijn naam bijna enthousiast had geroepen. Nog maar net kon de jongen voorkomen dat hij een wenkbrauw van verbazing ophaalde. Clementine was niet een persoon met wie hij veel sprak, hij zag haar af en toe in de klas. Maar ze was in ieder geval niet bevooroordeeld op zijn bloed, en dat maakte haar aardig. Al bleef Faolan soms verbaasd dat sommige purebloods hem wel aardig behandelde. Faolan knikte haar vriendelijk toe, waarna hij toekeek hoe ze Xenia een dikke knuffel gaf. Het feit dat Xenia daar nogal ongemakkelijk op reageerde, deed hem zachtjes lachen.
      "Heb ik iets gemist?" vroeg het meisje vrolijk. Xenia gaf al antwoord, voor Faolan ook maar iets kon zeggen. Toch viel hij haar bij, na het horen van haar antwoord. "En als je naar professor Mole heb geluisterd de afgelopen jaren, dan heb je zelf niets aan de toespraak gemist. Behalve misschien een paar nieuwe steken onderwater naar de Muggleborns." Faolan haalde zijn schouders op met een grijns. Hij mocht het schoolhoofd niet, het schoolhoofd mocht hem niet. Maar dat was de laatste zorg die Faolan had. Ondanks dat de hoofdmeesteres een hekel had aan Muggleborns kon ze hem niets maken, en kon ze niet voorkomen dat hij dit jaar de eerste Muggleborn was die zijn toverdiploma zou gaan halen. Plus misschien was juist dat af en toe de reden dat Faolan juist de regels overtrad, om iemand bewust even dwars te zitten. "En hoe was jou zomer?" vroeg Xenia aan Clementine. Faolan - die eigenlijk het meisje niet zo goed kende - schraapte de laatste restjes van zijn bord af, terwijl hij op zoek ging naar zijn toetje. Hij luisterde aandachtig met de meiden mee, dat wel. Maar op dit moment had een frambozenpudding zijn aandacht getrokken en liet hij niemand hem tegenhouden om zijn puddinkje op te eten.

[ bericht aangepast op 25 sep 2017 - 11:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

CLEMENTINE AGNES WELCH

GRYFFENDOR & PUREBLOOD
With Xenia & Faolan at the Gryffendor Table

Met genoeg eten op mijn bord geschept en mijn glas vol pumkinjuice -dat ik eigenlijk vreselijk vond, maar hé, ik klaagde niet- was ik klaar om mijn maag te vullen, al viel ik nog niet meteen aan gezien Xenia mijn vraag beantwoorde. "Nee, de eerstejaars zijn net ingedeeld en er is nog genoeg eten." Begon de dame waarbij Faolan er nog wat aan toevoegde. "En als je naar professor Mole heb geluisterd de afgelopen jaren, dan heb je zelf niets aan de toespraak gemist. Behalve misschien een paar nieuwe steken onderwater naar de Muggleborns." Ik beet even kort op mijn lip. "Aha, maar dat is niet zo erg, ik luister al vanaf het derde jaar niet meer naar haar toespraken." zei ik met een grinnik waarna ik dan toch eten op mijn vork prikte en deze in mijn mond stak. Ergens vond ik het wel spijtig voor Faolan en andere muggelborns dat zelfs het schoolhoofd het niet zo op hun heeft, maar dan moest je dat maar leren negeren. Daarbij het schoolhoofd vertelde altijd het zelfde saaie verhaal met wat extraatjes, dus erg interessant om ernaar te luisteren was het niet dus moest je alles wat ze zei maar uit je gedachten filteren. Oké ik weet zelf best wel dat het niet gemakkelijk is, maar het is niet onmogelijk. Ik kauwde rustig op het heerlijke eten voordat ik opkeek toen Cenia me een zachte por haf. "En hoe was jouw zomer? Sorry dat ik zo weinig van mij heb laten weten.." Sprak mijn beste vriendin schuldig waardoor ik haar een glimlachje schonk en vlug mijn eten opkauwde, met de nodige gebaren dat ik haar zou antwoorden zodra mijn mond leeg was. "Is niet erg joch, het is vakantie voor iets ." zei ik met een grinnik. Ik hoefde heus niet iedere dag een brief van al mijn vrienden, want dan moest ik hen ook iedere dag terugschrijven en zou ik nu in dit hele schooljaar amper over mijn avonturen kunnen praten. Daarbij waren briefen schrijven geen verplichting, anders zou het nogal een geforceerd iets zijn. "Mijn vakantie was wel leuk, mijn moeder was jarig, en we zijn voor een korte week naar Afrika geweest." begon ik mijn verhaal. "Ik heb er enkele geweldige spreuken geleerd en echt nog een traditionele geneesheer gezien, hij was de krachtigste tovenaar van het dorp, echt geweldig wat hij deed." vervolgde ik vrolijk. Het was misschien wel vreemd om een gemaskerde man te zien dansen, maar wauw... " En verder heb ik mijn moeder wat geholpen met haar boeken, die rond kerst worden gepubliceerd." vervolgde ik trots, mijn vaders werk en avonturen eindelijk gebundeld . " En jullie? Hoe ging jullie vakantie?" vroeg ik Xenia en Faolan vervolgens. De jongen zat misschien wel een puddinkje te eten, maar ik wilde hem niet buitensluiten.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Arthur Eldritch Foster 17 • Hufflepuff • Year 7 • Bran Na het uitgebreide vakantieverhaal en zijn plannen over de toekomst had Arthur weer honger gekregen van al dat praten, dus schepte opnieuw een portie van bijna alles op. Het was nu zijn beurt om even goed te luisteren wat Bran deze vakantie beleefd had. Bran haalde al zuchtende zijn schouders op. Hierdoor wist Arthur gelijk dat het niet een al te lang verhaal zou gaan woorden. "Geen idee. Ik ga denk ik gewoon terug naar huis, werken op de boten of op het land. Als mijn familie me niet nodig heeft ga ik misschien in de leer bij een heler in Dublin, maar waarschijnlijk is dat een onbegonnen zaak." Arthur voelde zich lichtelijk schuldig omdat hij net zijn toekomst plannen vol enthousiasme aan zijn mede-Hufflepuffer verteld had, hoewel het net leek alsof Bran geen toekomst had. Hij vond het klinken alsof dit Bran zijn laatste levensjaar zou zijn en dat hij dood zou gaan. Misschien was dat ook de ervaring van Bran, maar dat kon Arthur natuurlijk nooit weten. "Weet je wat?" Arthur nam net weer een hap van zijn eten en keek Bran aan. Er was lichtte verbazing op het gezicht van Arthur te zien, want Bran leek en klonk even niet zichzelf en dat beangstigde hem toch wel een beetje. "Ik ga die achterbakse Britten mijn thuisland uit jagen." Arthur stopte uit verbazing met kauwen en keek Bran met grote ogen, die blijkbaar ook schrok van wat hij zelf had gezegd. Arthurs ogen volgde de zilveren vork die uit de handen van Bran viel. Nadat de vork de vloer raakte, wierp Arthur zijn blik weer richting Bran, die zijn kant opkeek met grote paniek. "Sorry, nee, dat meende ik niet. Ik wil geen oorlog, nooit. En jullie Britten zijn hartstikke aardig." piepte Bran. Je kon merken dat hij spijt had van zijn woorden, maar Arthur kon een grijns niet onderdrukken. "It's alright mate," stelde Arthur zijn vriend gerust. Deze zin had Arthur uitgesproken met een overdreven Wales accent. Hierbij wilde hij laten blijken aan Bran dat hij het gerust over de Britten mocht hebben. Arthur zag zichzelf toch altijd als een Welshman. "Maar ik zou als ik jou was voortaan wel even over je zinnen nadenken," Arthur wierp even een snelle blik over de schouders. "De Britten zijn hier toch in de meerderheid," Op deze manier probeer hij zijn vriend weer gerust te stellen, waarna hij weer een paar happen had genomen, stelde Arthur een vraag waar hij over begon te twijfelen. "Vanwaar die haat tegenover die..." Arthur hield het laatste woord in, maar fronste met zijn wenkbrauwen om aan te duiden dat het over de Britten ging.

---

Do I look like Mother Teresa?

'Ja Caleb, er zijn muggleborns ingedeeld, het valt bij Ravenclaw nog wel mee. Hufflepuff heeft er volgens mij meer dan ons.' Vertelde Jessie me. Ik knikte langzaam en keek even langs alle nieuwe gezichten van dit jaar. ‘Nou ja, dan moeten we het daar maar mee doen. Gelukkig hebben we niet de meeste gekregen.’ Het zou snel toch wel uitkomen wie er de mudbloods zijn, en daarmee ook wie de bloedverraders waren die met hen omgingen. Over bloedverraders gesproken: ‘Hoe was jouw zomer Caleb?’ vroeg Alfie me vervolgens. Waarschijnlijk wou hij het niet verder over bloedstatussen hebben. Nu waren we pas net aangekomen op school en ik had geen zin in gezeur, dus besloot om maar mee te gaan in het veranderende onderwerp.
‘Zomer was prima. Niet al te boeiend. Wel erg veel mooie steden gezien.’ vertelde ik mijn twee vrienden. ‘Jij was naar Scotland toch, Jess?’ vroeg ik de blondine tegenover me. In de zomer hield ik altijd contact via brieven met mijn vrienden. Anders was het leven nog al saai als praktisch enigskind. Bovendien was ik altijd erg benieuwd wat de rest deed, en of ik mensrn kon opzoeken. Heaas was daar dit jaar geen tijd voor geweest. ‘Jij nog weggeweest, Alfie?’
‘Ik hoop echt dat Ravenclaw dit jaar eens de meeste punten haalt. Het zou een mooi doel zijn voor het eind van het jaar.’ zei Alfie.
‘Daar kunnen we het overeens zijn. Het is belachelijk dat Ravenclaw niet elk jaar wint, als je het mij vraagt. We hebben de beste studenten.’ Ik stook mijn trots voor mijn afdeling niet onder stoelen of banken. ‘Maar goed, zijn jullie blij om weer terug te zijn?’ Even dronk ik van mijn volle glas. ‘Ik in ieder geval wel, heb jullie echt gemist.’ Daarna knipoogde ik even naar Jessie. Ik loog niet, het was geweldig om terug te zijn.

Jessie Amehyst Porter ' ravenclaw 'at the ravenclaw table with Alfred ' enjoying the meal ' Ik vertelde Caleb over de indeling van muggleborns in de houses, Caleb heeft een hekel aan muggleborns, ik was er zelf ook geen fan van, maar ik kon er mee leven. Ik had tevens ook een beetje een zwak voor Foalan... Als je Caleb dat wist, zou hij echt boos op mij worden.       ‘Nou ja, dan moeten we het daar maar mee doen. Gelukkig hebben we niet de meeste gekregen.’ zei Caleb waardoor ik uit mijn gedachten schrok. Ik knikte en zag bij Alfred afkeur op zijn gezicht, Alfred accepteerde iedereen, zolang je maar een goed mens was.       ‘Hoe was jouw zomer Caleb?’ zei Alfred, sowieso om het onderwerp te veranderen. Ik zag Caleb even nadenken en begon toen rustig te vertellen over zijn vakantie.       ‘Zomer was prima. Niet al te boeiend. Wel erg veel mooie steden gezien.’ vertelde hij mij en Alfred 'Jij was naar Scotland toch, Jess?’ vroeg hij mijn kant op. Hij wist dat ik naar Schotland was geweest, we hadden contact gehad via brieven, ik zou echt niet kunnen leven zonder te schrijven naar Alfred en Caleb.       'Ja dat klopt, naar Inverness. Ik kon helaas niet langs Alfred, ik baalde zo erg! Moeder vond het geen goed idee om zo lang te reizen... We waren er ook niet lang, dus ik kon ook geen brief schrijven om Alfred te laten weten dat ik in de buurt was.' zei ik met een sip gezicht naar Alfred. 'Maar, het was wel leuk en ik ben blij jullie weer te zien.' zei ik er iets vrolijker achteraan. Caleb vroeg ook nog aan Aflred of hij op vakantie was geweest.       ‘Ik hoop echt dat Ravenclaw dit jaar eens de meeste punten haalt. Het zou een mooi doel zijn voor het eind van het jaar.’ zei Alfred, in plaats van antwoord te geven op de vraag. Ik knikte enthousiast, dat zou inderdaad een geweldig doel zijn.       ‘Daar kunnen we het overeens zijn. Het is belachelijk dat Ravenclaw niet elk jaar wint, als je het mij vraagt. We hebben de beste studenten.’ zei Caleb trots. ‘Maar goed, zijn jullie blij om weer terug te zijn?’ vroeg Caleb waarna hij een slok van zijn drinken nam. Ik knikte weer enthousiast.       'Ik ben zeker blij, ik heb jullie zo gemist. Hogwarts zelf natuurlijk ook.' - Ik in ieder geval wel, heb jullie echt gemist.' zei Caleb vervolgd door een knipoog mijn kant op, waardoor ik een glimlach kreeg en een beetje een roze kleurtje op mijn wangen kreeg.       'Eh jongens! Ik ga denk ik even naar de uilentoren, een brief naar mijn ouders sturen. Jullie weten hoe ongeduldig ze zijn...' zei ik met een korte lach terwijl ik opstond en een kusje blies naar beide jongens.

[ bericht aangepast op 3 okt 2017 - 21:46 ]

---

- thank you for existing -

Het is 3 uur 's middags zaterdag 12 October. De eerste Quidditch wedstrijd van het jaar is net gespeeld: Ravenclaw tegen Hufflepuff. Het was een hele tijd enorm spannend, maar uiteindelijk won Ravenclaw met 300 tegen 231 na een lange zware wedstrijd. Vanavond is er een feest om de start van het Quidditch seizoen te vieren. De hele school is versiert, en overal staan stalletjes met etenswaren en ander vermaak. Geniet, maak plezier met vrienden, en misschien ziet dit feest die schone jongedame, of die knappe jonge heer, je wel staan.

Maak rustig je gesprek af waarmee je bezig bent. Deze skip geeft iedereen de vrijheid weer naar harte lust te posten zonder restricties.

[ bericht aangepast op 2 okt 2017 - 22:49 ]

---

Bowties were never Cooler