[RPG • 300] Bloodtraitors • Harry Potter • Speeltopic - Speeltopics

---

STORY 2 Augustus 1880 — In het industriele Britse Rijk wordt leerplicht voor alle kinderen onder de 10 ingevoerd. Tegelijkertijd wordt er ook een grote stap gezet in het magisch onderwijs in het land: Voor het eerst krijgen ook muggleborns en halfbloods een uitnodiging om te studeren aan Hogwarts School for Witchcraft and Wizardry. Dit besluit valt zeer slecht in de pureblood-gemeenschap, die dit besluit met hand en tand probeert tegen te gaan, maar toch stappen er enkele halfbloods en muggleborns die eerste september in de trein. 1 september 1886 — Het is 6 jaar nadat Hogwarts de eerste halfblood en muggleborn studenten heeft toegelaten. Nog altijd zijn de spanningen tussen hen en de purebloods erg hoog. Veel docenten weigeren de studenten aan te kijken en ze hebben moeite om voldoendes te halen. Ze zijn nog altijd erg in de minderheid en zelfs de hoofdmeester heeft geklaagd over de halfbloods en muggleborns in zijn school. De studenten zelf zijn erover verdeeld. Sommige studenten hebben de muggleborns en halfbloods geaccepteerd, anderen hebben er meer moeite mee. Deze rpg gaat over de studenten die op 1 september 1880 voor het eerst op de trein naar Hogwarts zijn gestapt en plots moesten omgaan met de realiteit dat ze vanaf nu hun school delen met enkele studenten die niet of niet volledig uit de magische wereld komen.

---

INFORMATION Uniforms De leerlingen dragen de uniforms zoals wij ze kennen uit de boeken en films. Vakken Verplichte vakken • Astronomy • Charms • Dark Arts • Defence Against the Dark Arts • Herbology • History of Magic • Potions • Transfiguration Keuzevakken • Alchemy • Apparition • Arithmancy • Care of Magical Creatures • Divination • Study of Ancient Runes Buitenschoolse activiteiten • Ancient Studies • Art • Frog Choir • Ghoul Studies • Magical Theory • Music • Orchestra • Xylomancy Landen Dit zijn de landen waar de leerlingen vandaan kunnen komen. Er zijn geen uitzonderingen mogelijk. • Engeland • Schotland • Wales • Ierland Prefects & Quidditch Er worden géén prefects of headboys/headgirls gespeeld in deze RPG. Deze worden gespeeld door NPC's. Ook alle spelers van de vier Quidditch teams zijn NPC's. Er zijn Quidditch wedstrijden, maar deze zullen niet worden uitgespeelt. Huisdieren • Een uil • Een kat • Een pad

---

ROLES Mannen • Ethan Eoin Blake • Half-blood • Saralonde • Douglas Booth • 1.5 • Faolan Donn Reilly • Muggleborn • Slughorn • Adrien Sahores • 1.6 • Dominic Theodore St. James • Pureblood • Ziegler • Tom Webb • 1.3 • Cecil Isaac Alcott • Pureblood • Marlow • Maxence Danet Fauvel • 1.7 • Alfred Edward St.James • Pureblood • Vaiana • Tom Webb • 1.3 • Caleb Septimus Solomon Blackwater • Pureblood • calice • Ezra Miller • 1.6 • Bran Desmond • Pureblood • SebastianVerlac • Grant Gustin • 1.1 • Arthur Eldritch Foster • Pureblood • Mahigan • Kendall Ryan Sanders • 1.4 Vrouwen • Xenia Delacroix • Pureblood • Sempre • Chiara Scelsi • 1.2 • Naam • Bloodstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Naam • Bloedstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Naam • Pureblood • Tormienne • Freya Mavor • Pagina • Naam • Bloodstatus • Username • Faceclaim • Pagina • Jessie Amethyst Porter • Pureblood • Sombre • Joanna Halpin • 1.6 • Florence Blodwen • Half-Blood • Necessity • Tamla Kari • 1.4 • Catelyn O'Donnel • Half-Blood • Phorthos • Nora O'Neil • 1.3 Note: Wees ervan bewust dat deze RPG zich afspeelt in 1886. Er zijn geen mobiele telefoons en homoseksualiteit bestaat niet zoals het nu bestaat. Houd hier rekening mee met het maken van jouw personage. Daarnaast moeten er meer purebloods zijn dan halfbloods en muggleborns, omdat het voor hen en hun families normaler is om naar Hogwarts te gaan. Veel purebloods moeten weinig tot niets hebben van de anderen (met uitzonderingen daar gelaten). Dit kan verschillende redenen hebben, dus wees origineel. We spelen de studenten in het 7e leerjaar.

---

RULES • De huisregels van Quizlet gelden hier • Alleen Hopps, SebastianVerlac en Ziegler openen nieuwe topics • Afwezigheid langer dan drie dagen graag even melden • Maximaal twee personages per persoon (een man en een vrouw) • Houd de geslachten en afdelingen gelijk • Geen special snowflakes of Mary Sues • Wees origineel • 300 woorden per post • Heb je vragen? Stel ze gerust!

---

---

START

---

Het is 7 uur 's avonds zaterdag 12 October. Na een licht feestmaal met veel gerechten in de kleuren van het winnende Ravenclaw, is de Great Hall nu omgetoverd in een prachtige grote balzaal. De decoraties zijn smaakvol en ook in de kleuren van Ravenclaw. Langzaam komen de studenten met hun dates binnendruppelen. Dit is een van de gelegenheden voor de jonge heren en de jonge dames om contact te leggen en elkaar wat af te tasten. Op het podium staan tafels met drankjes, waaronder fruitsap en wijn. Als een student echter aangeschoten lijkt, zal deze verwijderd worden van het bal. Het wordt een avond met dansen, hofmakerij, en muziek van her orkerst van huiselven.

---

---

[ bericht aangepast op 25 nov 2017 - 21:07 ]

---

Bowties were never Cooler

Jessie Amehyst Porter ' ravenclaw ' dressstyle ' at the party ' October 12th, celebrating the victoy of Ravenclaw!       Na een paar minuten dubbel te hebben gelegen van het lachen, kwamen we eindelijk bij. De spieren in mijn buik voelde ik branden en ik aaide er met mijn hand overheen. Ik zag een paar medeleerlingen vals naar ons kijken, als je last van ons hebt, ga dan lekker ergens anders je huiswerk maken. Alfred gaf me een stevige knuffel en ging met een hand door mijn haren, waardoor het door de war ging zitten.       ''Mooi, dan is dat geregeld!' knipoogde ik naar Alfred terwijl ik wat lekkerder ging zitten. Nu hij mijn date was voor het feest, hoefde ik mij ook geen zorgen meer te maken over Faolan. Alfred vroeg naar mijn jurk, welke kleur deze zou zijn. Natuurlijk werd mijn kleur donkerblauw, de prachtige kleur van Ravenclaw. Met trots en een brede grijns keek ik Alfred aan. 'Maar, wat vond je er van? Was het geloofwaardig? jawel he, geef het maar toe.' ratelde ik over mijn toneelstuk. 'Hmm ik weet niet hoor.' begon Alfred pijnzend. 'Ik miste nog de echte tranenwaterval, dan was ik er echt voor gevallen.' hij knipoogde mijn kant op, waardoor ik hem even quasi-beledigd aankeek. Ik schudde mijn hoofd en zuchte even diep. 'Hé, dat is nou balen, ik gooi mijn hart en ziel voor een toneelstuk en je kraakt het gewoon af.' mopperde ik met een sarcastische toon.       'Maar je bent sowieso een betere actrice dan ik!' zei Alfred er nog snel achteraan. Nou vooruit, dat maakte het dan weer goed. Er verscheen een tevreden glimlach op mijn gezicht terwijl ik mijn blouse even rechttrok. 'Zie je het trouwens zitten voor het bal vanavond? Ik ben geen geweldige danser weet je.' vertelde Alfred bescheiden. Ik knikte terwijl er wederom weer een glimlach op mijn gezicht verscheen.       'Gelukkig voor jou, kan ik ook niet dansen.' zei ik waarna ik mijn tong uitstak. Ik kon heus wel soort van dansen, maar echt fantastisch was het niet. 'Hé niet alles kan perfect zijn aan mij hé' vervolgde hij grappend terwijl hij zijn schouders ophaalde. Ik giegelde even kort en keek op naar een verschijnsel dat de commonroom binnenkwam. Eenmaal dichterbij herkende ik hem, het was Caleb.       'Aren't you just cute together.' sprak hij plagend terwijl hij plaats nam tegenover ons. 'Als ik een gokje mag doen...' zei hij. 'Jullie gaan vanavond zeker samen naar het bal? Echt heerlijk om het derde wiel te zijn.' ik kon het niet laten om even te lachen, jep, hij werd inderdaad het derde wiel.       'Geeft niets, je bent een prachtig derde wiel!' zei ik enthousiast terwijl ik hem een kusje blies. Caleb rekte zich uit en ging wat comfortabeler op zijn plek zitten. 'Vooral als je er zo bij gaat zitten,' zei ik met een plagende toon in mijn stem.

'Ravenclaw is my pride, my family.'

[ bericht aangepast op 29 nov 2017 - 17:15 ]

---

- thank you for existing -

Lady Evelyn Fergie Stewart-Murray
Ravenclaw || These people don't even know what a real ball is || Library || Faolan & Florance

---

Mijn huis had de Quidditch wedstrijd gewonnen, wat geweldig was. Na de wedstrijd had ik nog kort langs de kraampjes geparadeerd, maar om eerlijk te zijn was het niets dan ordinair vermaak voor al deze kinderen die nooit uit het slob van de middenstand zouden rijzen. Sommigen hier waren dan wel van enigsinds nobel bloed, maar de meesten zeker niet. Mij konden ze wel voor van alles uitmaken, maar ik was geen gewoon gepeupel, en daar liet ik me ook zeker niet onder scharen. Nu liep ik door de gangen op weg naar de Ravenclaw Common Room. Mijn jurk voor vanavond zou bezorgd moeten zijn. Ik zou mijn Simon niet aan mijn arm hebben, maar toch wilde ik zeker van het bal genieten. Nu had ik al vaker gemerkt dat het gepeupel niet wist wat een bal nu eigenlijk was, of wat de juiste etiquette waren op z'n gelegenheid. Toch was ik zeker niet van plan te zakken tot hun niveau. Ik liep door, terwijl mijn jurk net boven de grond zweefde. Ik weigerde mijn uniform te dragen als het niet perse nodig was. Het was een onflateus ding van een goedkoop onprettig materiaal. Het was dat ik het aan moest, want anders zou ik ook nooit maar erbij in de buurt komen. Onderweg naar mijn eigen Common Room, hoorde ik gemompel uit de bibliotheek komen. Ik had niet verwacht dat iemand vandaag zou gebruiken om te studeren, maar goed. Mijn nieuwsgierigheid won al snel en ik stapte de zaal binnen. Eigenlijk meteen viel mijn blik of Faolan die over een boek bebogen zat. Hij was niet van nobele komaf, maar het beroep van zijn vader en verdere voorouders, was zeker nobel te noemen. Ik wilde met Faolan dus nog wel gezien worden, maar met het meisje wat naast hem zat eigenlijk niet. De dochter van een leerlooier. Een veel lager beroep was er niet. Ik negeerde haar aanwezigheid dan ook volledig. "Hi, Faolan. Ben je klaar voor het bal vanavond? Een docter's zoon als jij zal vast een geschikte danspartner hebben gevonden, als ik zo vrij mag zijn om ernaar te vragen?" Ik schonk hem een klein glimlachje en wachtte op een antwoord. Ik hoopte voor hem echt dat het niet het leerlooier's kind was, want dat was zo beneden hem, zelfs zonder zijn nobele bloed. Ik was zeker niet blij met de magie-fanaten, vooral omdat ze mij van tijd tot tijd schaarden bij het gewone volk, maar ze hadden ergens wel gelijk: Iedereen moest bij zijn of haar eigen soort en stand blijven, anders brak er chaos uit. "En moet jij je niet klaarmaken voor het feest? Studeren kan altijd morgen weer. Een bal is een belangrijke sociale gelegenheid, dat zou je moeten weten." zei ik tegen hem, want ik snapte niet goed dat hij hier zat. Hij was een goede student en morgen was er nog tijd genoeg voor huiswerk.

[ bericht aangepast op 19 nov 2017 - 20:09 ]

---

Bowties were never Cooler

Arthur Eldritch Foster 17 • Hufflepuff • Year 7 • Clementine Een verbaasde blik was op het gezicht van Clementine te zien, nadat Arthur haar een kus had gegeven op de wang. Dat had ze sowieso nooit zien aankomen en Arthur zag dan ook de verbazing in de ogen van Clementine. Arthur's gedachtes werden ook nog bevestigd door een licht blosje op de wangen van de jongedame. Hierdoor twijfelde Arthur eigenlijk over een vraag die hij haar zou willen stellen, maar hij besloot om het toch te doen, nadat hij verteld had dat hij de Roemeense Langhoorn had gezien. "Woah echt! " zoals verwacht was Clem super enthousiast over het onderwerp Mythische Wezens en dan ook nog draken. Arthur zag Clementines ogen twinkelen van vreugde, wat hem deed lachen. Nu het ongemakkelijke weer wat was afgezakt kon hij eindelijk zijn vraag stellen. Hij wilde graag met Jessie naar het bal, maar hij wilde zichzelf niet voor schut zetten. Arthur kon met bijna iedereen overweg, maar dit was een grote stap voor hem. Hij wilde niet alleen naar het bal en Clementine was een geschikte nummer tw-. Hij moest Clementine niet zien als een nummer twee. "Trouwens Clem," begon Arthur zijn vraag. Clementine beantwoorde dit met een korte 'uhu'. "Heb je zin om samen met mij naar het feest te gaan. En dit bedoel ik serieus," Opnieuw kon Arthur de verbazing zien bij Clem. Hij wist ook wel dat hij tijdens Care of Magical Creatures Clementine alles in details had verteld over zijn gevoelens voor Jessie. Waardoor ze zeker wist dat dit enkel als vrienden zou zijn. "Er is geen verrassing ofzo, geen flubberwormen niks. Ik meen het serieus..." Arthur voegde snel deze woorden erachter aan. Hij snapte zelf ook niet waarom hij dat eraan toe had gevoegd, maar floepte er gewoon uit. De jongedame tegenover hem moest erom lachen, wat Arthur weer opnieuw geruststelde. "Waarom betrouw ik het nu nog minder?" vroeg Clementine, waarna ze me een schouderklopje gaf. Arthur haalde lachend zijn schouders op, terwijl hij wanhopig het antwoord afwachten. Waarom moesten het altijd de mannen zijn die de dames moesten vragen. Vrouwen hadden het alsmaar ow zo makkelijk. Arthur was een goede prater en bevriend met veel mensen. Hij kon altijd zo het gesprek met iemand aangaan, maar wanneer het de romantische kant opging was Arthur niet meer DE Arthur. "Maar graag!" Het waren de woorden die Arthur uit zijn lijden hadden verlost en hem weer terugbracht naar zijn vreugde. "Dan beloof ik ook geen pranks uit te halen met jou." zei ze, waarna ze een knipoog gaf. Arthur haalde opgelucht adem. "Ow Clem," zuchtte hij, terwijl hij zijn handen over zijn gezicht wreef. "Dit waren de ergste seconden minuten ooit." Arthur kon het al lachend zeggen, maar was blij dat het achter de rug was. "Dit is dus echt niks voor mij, hé." Arthur was blij dat hij met Clementine naar het bal kon gaan en hopelijk kon hij daardoor zijn gedachtes even van alles afzetten. "Maar wat voor soort kleur jurk heb je?" vroeg Arthur nieuwsgierig. "Ik heb verschillende kleuren stropdassen, dan kunnen we die kleurmatchen, ow wacht." sprak Arthur waarna hij even nadacht. "Nu ik zo nadenk heb ik enkel een gele, rode en zwarte stropdas."

---

Do I look like Mother Teresa?

CLEMENTINE AGNES WELCH

GRYFFENDOR & PUREBLOOD
With Arthur

Arthur leek enorm opgelucht toen ik had toegestemd om zijn date te worden, iets wat ik wel begreep. Ik was overduidelijk niet zijn droomdate, maar zelf was ik ook erg blij dat ik niet alleen hoefde te gaan. "Ow Clem," zuchtte hij zijn lichte stress van zich af waarna hij in zijn gezicht wreef. Nahw wat was Arthur toch zo'n onschuldig schatje. "Dit waren de ergste seconden minuten ooit." zei hij lachend waardoor ik ook even moest lachen. "Ben ik dan zo beangstigend om mee te vragen?" vroeg ik hem plagend. "Ik zou heus geen flobberworm naar je gegooid hebben. Ik heb er ook geen bij me namelijk." zei ik met een duivelse grijns om hem wat te plagen. Oh wat was het toch heerlijk om Arthur uit te dagen. "Dit is dus echt niks voor mij, hé." zei de jongen nog waardoor ik even met mijn hoofd schudde. "Je wist me nogtans te overtuigen hoor." zei ik eerlijk, ieder meisje zou blij mogen zijn moest een jongen als Arthur haar mee vragen. "Maar wat voor soort kleur jurk heb je?" vroeg Arthur me nieuwsgierig. "Ik heb verschillende kleuren stropdassen, dan kunnen we die kleurmatchen, ow wacht." begon de jongen al te ratelen . "Nu ik zo nadenk heb ik enkel een gele, rode en zwarte stropdas." zijn woorden deden me weer grinniken. Arthur kon soms echt op een overactieve puppy lijken. "Mijn Jurk is wit, met wat rode accenten." glimlachte ik naar Arthur, de jurk die ik had was eigenlijk van mijn moeder, want we hadden het geld niet om een nieuwe te kopen. Maar zelf vond ik het een prachtige jurk. " Dus ik denk dat zowel Geel, rood en zwart wel zullen passen" stelde ik Arthur gerust.
Zelf was ik ook wel eens benieuwd naar vanavond, ik had zin om te dansen en iedereen in hun galakledij te zien

ALFRED EDWARD ST.JAMES

RAVENCLAW & PUREBLOOD, With Jessie and Caleb

    ''Mooi, dan is dat geregeld!' knipoogde Jessie we zouden vanavond sowieso het leukste duo zijn op de dansvloer dat was zeker. Toen ik Jessie dan ook vertelde dat ze nog wat moest werken aan haar acteer talenten schudde ze haar hoofd waarna ze een diepe zucht slaakte. 'Hé, dat is nou balen, ik gooi mijn hart en ziel voor een toneelstuk en je kraakt het gewoon af.' mopperde ze al wist ik me toch uit de quaso ongemakkelijke situatie te trekken door haar te complimenteren dat ze toch beter was dan ik.
Toen ik mijn beste vriendin dan ook waarschuwde dat naast mijn acteertalent , mijn dansen nog een niveau lager lag moest ze toch even lachen.  'Gelukkig voor jou, kan ik ook niet dansen.' haar woorden deden me grijnzen, ja vanavond werd geweldig. We lagen nog steeds op ons gemak in de sofa tot een wel bekend figuur de commonroom binnen kwam lopen.     'Aren't you just cute together.' sprak hij plagend waardoor ik kort lachend met mijn ogen rolde. Jessie en ik waren al jaren beste vrienden, dus een stelletje zouden we nooit echt worden, daarvoor liepen er veel betere jongens rond voor Jessie.
'Als ik een gokje mag doen... Jullie gaan vanavond zeker samen naar het bal? Echt heerlijk om het derde wiel te zijn.' ik grijnsde even naar hem. "It's never too late to find you a date." zei ik geamuseerd, en her rijmde nog ook. 'Geeft niets, je bent een prachtig derde wiel!' zei Jessie nog om de harde waarheid wat te verdoezelen, nu ja Caleb kon wel erg fijn zijn om mee te praten, ik zag de jongen ook niet meteen iemand mee uit vragen. Al zeker geen meisjes die geen purebloods waren. 'Vooral als je er zo bij gaat zitten,' Vervolgde Jessie tegen Caleb dat al wat onderuit gezakt zat in de stoel. "Oeh " wist ik enkel grijnzend te zeggen, de woorden van de jongen zinderden me toch ergens nog wat. Jessie zou sowieso de aandacht van iedere jongen krijgen vanavond, waardoor ik en Caleb lekker te zijwieletjes zouden mogen zijn, maar ik deed het ook wel voor haar. Zeker gezien niemand haar al gevraagd had, wat eigenlijk een zeer grote schande was.

[ bericht aangepast op 23 nov 2017 - 22:26 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Het is 7 uur 's avonds zaterdag 12 October. Na een licht feestmaal met veel gerechten in de kleuren van het winnende Ravenclaw, is de Great Hall nu omgetoverd in een prachtige grote balzaal. De decoraties zijn smaakvol en ook in de kleuren van Ravenclaw. Langzaam komen de studenten met hun dates binnendruppelen. Dit is een van de gelegenheden voor de jonge heren en de jonge dames om contact te leggen en elkaar wat af te tasten. Op het podium staan tafels met drankjes, waaronder fruitsap en wijn. Als een student echter aangeschoten lijkt, zal deze verwijderd worden van het bal. Het wordt een avond met dansen, hofmakerij, en muziek van her orkerst van huiselven.

[ bericht aangepast op 25 nov 2017 - 21:03 ]

---

Bowties were never Cooler

Jessie Amehyst Porter ' ravenclaw ' dressstyle ' on her way to the party ' October 12th, celebrating the victoy of Ravenclaw! Met een nog net geen rood aangelopen gezicht door mijn korset, keek ik tevreden in de spiegel. Ik streek met mijn handen langs mijn rok en deed de laaste knoopjes dicht. Ik was zo trots dat ik deze jurk aan mocht, hij kwam uit de naaiwinkel van mijn oma in London. De jurk was prachtig kobaltblauw met kant en prachtige afwerkingen en versierseltjes. Ik haalde nog één keer diep adem en begon toen aan mijn haren te plukken. Ze zaten al goed, maar toch wilde ik ze net iets beter hebben. Ik wist dat Foalan vanavond aanwezig zou zijn, daarom wilde ik er net iets beter uit zien dan normaal. Ik kneep even in mijn wangen, zodat ze roze kleurden. Ik spoot wat parfum uit Schotland over mijn hals en wapperde het uit. Nu ben ik klaar voor het feest! Tenminste, dat hoop ik.       Ik tippelde de lange ronde trap af en liep richting het feest. Ik zag heel veel leerlingen mooi gekleedt door de school lopen, ik hoopte natuurlijk dat tussen een van die leerlingen een bekende stond, maar die zag ik in eerste instantie nog niet. Ik liep richting de tafel met de hapjes en drankjes en nam daar een glas wijn. Een Ravenclaw leerling die de wedstrijd had gespeeld liep vrolijk met een glas boterbier langs en tikte met zijn glas tegen de mijne, als proost. Ik moest even kort lachen door de vrolijke leerling, hij mocht vrolijk zijn en natuurlijk beretrots! In de verte had ik Arthur en Clementine gespot, daar had ik nu helaas even geen behoefte aan. Arthur zou sowieso gaan flirten en die aandacht wilde ik liever bewaren voor als ik Foalan tegen zou komen. Ik bleef even bij de drankjes staan en bekeek de leerlingen die aan het dansen waren, zelf een paar leraren gingen met hun voetjes van de vloer. Ik vroeg me af waar Aflred zou zijn, hij ziet er ook ongelofelijk goed uit in een pak, het word nog wat vanavond... Ik nam een slok van mijn wijn en slikte het door terwijl ik even mijn ogen sloot. Het orkest klonk prachten en ik zwierde zachtjes mee op de muziek. Één van de andere Ravenclaw leerlingen pakte mijn hand vast en danste even kort met me mee. Na een paar minuutjes liet hij me weer los, knipoogde even kort en liep weer de andere kant op. Door de knipoog verschenen er blosjes op mijn wangen en ik glimlachte hem even na, waarna ik weer een slokje van mijn wijn nam.

---

- thank you for existing -

---

---

"GOndanks dat het feest die avond was, hadden Faolan en Flo toch een hele tijd in de bibliotheek gezeten. Ze hadden verslagen weggewerkt, ze had hem charms uitgelegd en ze had zich ingehouden toen Evelyn – o nee, Lady Evelyn – bij ze was komen staan. Nou ja, bij Faolan dan, aangezien ze Flo geen blik waardig had gekeurd. Het was niet alsof Flo dat niet gewend was. Als halfblood keurde driekwart van de school haar geen blik waardig en ook thuis was ze het meisje uit dat ene gezin waar je beter bij uit de buurt kon blijven. Het gezin waar iedereen op neer keek, want de standen klopten niet samen en er was ook nog eens weinig geld. Hier op Hogwarts echter leek dat minder uit te maken. Ze was hier gewoon een van de halfbloods, en halfbloods en muggleborns trokken naar elkaar toe. Iedereen van hen kreeg die blikken en wist van de haat af. Het was een ongeschreven regel dat zij samen hoorden, zelfs al hadden ze nooit een woord gewisseld, en dat de ouderen, waar Flo bij hoorde, voor de jonge studenten zorgden terwijl zij hun weg zochten tussen de discriminatie, de vooroordelen en de spanning van een nieuwe situatie. Evelyn leek dat anders te zien. Ze was iemand die van status hield, dat wist Florence, en Flo viel zeker niet onder de noemer ‘goede status’. Ze had ook heelmaal geen zin gehad om derde wiel aan de wagen te zijn en Evelyn had wel gelijk gehad dat het al bijna tijd was om zich te gaan klaarmaken, dus was Flo opgestaan in plaats van op Evelyn te reageren, had tegen Faolan gezegd dat ze hem die avond wel weer zou zien – goed, misschien toch een klein beetje om Evelyn duidelijk te maken dat zij de ‘geschikte danspartner’ was – en was naar haar dorm gegaan. Het had wel even geduurd voordat ze klaar was. Haar haren had ze los hangen, met alleen de voorste plukken naar achteren gestoken. De bovenkant van haar jurk was paars met rode details. De rok was bordeauxrood, met paarse details. Haar jurk was zeker niet de duurste of mooiste, en ergens baalde ze daarvan. Ze had zo graag ook een keer de show gestolen omdat ze er zo mooi uitzag. Ze was altijd al zo gewoon en ook nu viel ze amper op, afgezien misschien omdat ze vast een van de armoedigste jurken van allemaal had. Natuurlijk wist ze dat er amper geld was en ze was haar ouders dan ook dankbaar dat er toch een nieuwe jurk had mogen komen, ondanks dat ze het geld maar net bij elkaar hadden weten te krijgen, maar toch kon ze niks doen tegen het knagende gevoel van jaloezie als ze de jurken en sieraden van de rest zag. De andere meiden werden heuse prinsessen. Zij was gewoon… zichzelf. Op haar hoge hakken liep ze naar de plek waar ze met Faolan had afgesproken. Hij was er al. Ze glimlachte naar hem toen ze zijn blik ving en liep naar hem toe. Haar hakken klikten op de stenen vloer. Dat was het enige wat haar niet kon worden afgepakt: haar hakken. Ze was dol op hakschoenen. Ze was extreem klein en met die hakken kwam ze tenminste heel iets meer op dezelfde hoogte als de rest van de mensheid. “Hey,” zei ze toen ze bij Faolan was. Ze bekeek hem in zijn nette kleding en floot bewonderend tussen haar tanden door. Het stond hem goed. “Je ziet er goed uit,” zei ze hem vervolgens met een grote glimlach.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Met lichte verbazing keek Xenia toe hoe Bran, in plaats van antwoord te geven, bloemen begon te plukken. Eventjes vroeg ze zich af waar hij mee bezig was tot hij zich tot haar richtte en het besef tot haar binnen drong.       "Zou je mij willen vergezellen naar het bal?" Zei Bran en Xenia wist even niet wat ze moest zeggen. Alles wat in de ogen van haar vader te min was stond nu voor haar en dat zou eigenlijk al genoeg reden moeten zijn om het aanbod af te wijzen. Maar waarom kon ze dan alleen aandacht besteden aan het kleine stemmetje in haar dat haar vertelde dat ze met Bran tenminste wél een leuke tijd zou hebben en zij ook wel eens mocht genieten?       Xenia besefte dat ze hem nu wel erg lang liet wachten en hakte daarom het touw door.       "Dat lijkt mij erg leuk," was de reactie die uiteindelijk over haar lippen rolde en hoewel de onzekerheid van haar stem af droop, was er ook duidelijk een vleugje hoop en enthousiasme te bespeuren. Haar ademhaling was vlak terwijl ze in de spiegel keek. Gelukkig waren de andere Gryffindor meisjes al verdwenen en hadden ze haar alleen gelaten waardoor Xenia een moment voor zichzelf had. Haar donkere ogen glommen van onzekerheid, maar verrieden ook de hoop op een leuke en ontspannen avond. Hoewel ze later nog had willen terugkomen op het feit dat ze had ingestemd met Bran, was ze blij dat ze dat niet had gedaan. Als er iemand was die haar mocht om wie ze was en niet - zoals vele anderen - om de naam die ze droeg, dan was hij het wel.       Wat onwennig liet Xenia een hand door haar krullen gaan die ze naar achteren had gebonden en knikte toen in de spiegel naar zichzelf. Natuurlijk was ze zich er van bewust dat er niemand was die het zou zien, maar toch stond het schaamrood op haar kaken bij het idee dat ze zichzelf moed aan het inspreken was. Resoluut draaide ze zich dan ook om, waarna ze de rok van haar jurk wat omhoog trok en richting de uitgang van de Gryffindor Common Room liep.       Ze knikte vriendelijk naar enkele bekenden die ze zag, maar haar ogen waren gericht op de het portretgat waarachter Bran zich - als het goed was - bevond. Aarzelend stapte ze naar buiten en een kleine glimlach speelde rond haar lippen toen ze hem daar inderdaad zag staan.       "Hé Ban," was hoe ze hem ietswat onwennig begroette.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

ALFRED EDWARD ST.JAMES

RAVENCLAW & PUREBLOOD, With Jessie At the ball

Ietswat zenuwachtig zat ik te ijsberen , ik was nerveus en dit om verschillende redenen. Normaliter vond ik deze soort formeelheden niet erg, ik was het als pureblood van hoge stand wel gewend om naar gala's en elitefeesten te gaan, gekleed in mijn mooiste kostuums met een prachtige dame aan mijn zijde. Dit was toch wel heel anders, het was een schoolgala, waar zowel purebloods als mudbloods aanwezig zouden zijn, en ik weet maar al te goed dat dit niet geweldig zou gaan aflopen. Toen ik net nog opweg was geweest naar de bieb had ik net zoals de tientallen andere studenten en misschien de honderden voor me de lijst gezien die er was uitgehangen door één of andere mudblood og halfblood hater. Een volledige namenlijst van tovenaars en heksen die uit mugglefamilies kwamen. Er werd gelachen, zelfs boe geroepen naar de lijst en ik had vele vuile blikken naar me toegeworpen gekregen toen ik poogde de lijst van de muur te halen. Wat me uiteindelijk wel gelukt was, ik had er enkel schaafwonden aan mijn handen en een paar mislukte spreuken aan over gehouden. Wie die lijst dan ook had opgehangen, had zeker het doel om onrust te stoken en mijn vrienden te kwetsen. Ik hoopte dan ook dat Faolan en Florence hier geen weet van hadden.
Razendsnel had ik me dan ook omgekleed in mijn donkerblauw kostuum, het was van de beste Schotste naaisters en gemaakt met 100% kasjmier waardoor het ook nog eens lekker warm en zacht was, mijn haren had ik vlug gewassen en gepoogd om naar achteren te kammen, al waren mijn krullen te koppig en lag het zoals gewoonlijk warrig op mijn hoofd. Ik was al behoorlijk laat en hoopte maar dat Jessie niet dacht dat ik haar liet zitten. "Orchideous" sprak ik uit , waarbij een mooi bloemenboeket van witte lelies tevoorschijnkwam, niet te groot en perfect voor een corsage. Tevreden met hoe ik eruit zag, nam ik de bloemen en liep op een drafje richting het bal. Zoekend keek ik rond of ik de blondine kon spotten en ja hoor, gehuld in een prachtige kobaltblauwe jurk zat ze te dansen met een andere jongen, haar blonde lokken zwiepten vrolijk mee, ze was beeldschoon. Mijn mond viel eventjes open, gezien ik toch erg verrast was, Jessie was gewoon één van de mooiste meisjes dat ik kende en vele jongens konden hun ogen dan ook niet van haar afhouden. Ik betrapte mezelf op staren en keek even rond in de plaats om de lichte blosjes van mijn wangen af te krijgen. Enkele van deze mensen konden misschien de dader geweest die de lijst had opgehangen, maar dan nog waren dit maar een handje vol studenten van Hoghwarts. De dans leek gedaan te zijn, waardoor ik eindelijk naar Jessie toe kon gaan.
" Jessie! Wauw wat zie je er prachtig uit." glimlachte ik naar mijn beste vriendin. "Geen enkele jongen kan zijn blik van je afhouden." grijnsde ik naar haar waarna ik mijn blik even door de zaal liet gaan, waar enkele studenten inderdaad jaloers naar me zaten te kijken. " Ik heb nog iets kleins voor je mee." vervolgde ik waarna ik de lelies aan haar haf. "Die kun je eventueel aan een leuke jongen geven." knipoogde ik plagend naar haar, gezien ik wel wist dat ze een lichte crush op mijn beste vriend had.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Het bleef even stil aan de kant van Xenia, terwijl de zenuwen door mijn lichaam raceten. Ik had nog nooit een meisje uitgevraagd, en zeker niet iemand zoals Xenia. Mijn vingers friemelden wat met de bloemetjes in mijn handen. Het duurde best even voor ze uiteindelijk antwoord gaf, en het was een antwoord wat ik zeker niet had verwacht. Ze stemde in, maar het duurde even voor het tot me was doorgedrongen. Langzaam verscheen er een glimlach op mijn gezicht en ik drukte het kleine bosje bloemen voorzichtig in haar handen. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest zeggen, want ik had een afwijzing verwacht. Het enige waar ik nu nog aan kon denken, was de paniek dat ik in het oude pak van mijn vader naar het bal moest met zo'n schoonheid aan mijn zijde.

Ik haalde nog een keer nerveus een hand door mijn warrige haren en keek in de spiegel. Het pak van mijn vader was zo kort dat mijn uniform blouse er bij de mouwen en aan de onderkant een flink stuk onderuit kwam, maar het was ook duidelijk veel te breed. Bij de broek was het precies hetzelfde, waardoor ik er een stel bretels aan had moeten hangen. Ik had een klavertje en een klaverbloempje als corsage in het borstzakje van het jasje gestoken. Voor Xenia had ik met veel moeite van dezelfde bloemetjes geprobeerd een corsage te maken, maar het was lang niet zo mooi als wat een aantal andere jongens hadden voor hun dates. Ik was er gewoon niet tegenop gewassen. Toch hoopte ik dat ik haar een fijne avond kon bezorgen, want dat verdiende ze meer dan ieder ander. Ik liep de Hufflepuff Common Room uit en liep richting de toren waarin haar Common Room zich bevond. Onderweg kwam ik hier en daar al wat stelletjes tegen, waardoor de zenuwen alleen maar erger werden. Uiteindelijk kwam ik aan bij het schilderij voor de ingang van de Gryffindor Common Room, waarachter Xenia zich zou bevinden. Er kwamen keer op keer mensen uit, maar mijn ogen lichtten pas echt op toen ik een bos bekende krullen zag. "Hi Xenia" zei ik nerveus met een verlegen glimlach op mijn gezicht. Ze was echt prachtig en ik wist zeker dat niemand anders meer oog zou hebben voor iemand anders dan voor haar. "Ik heb een corsage voor je" zei ik voorzichtig, voor ik het voorzichtig naar haar uitstak. "Wil je eerst nog ergens anders heen, of zullen we naar de Great Hall gaan?" Ik hield mijn arm naar haar uit en wachtte op een antwoord. Ik was niet echt bekend met de gang van zaken op dit soort feesten, zeker niet met een date. Ik wist de regels die golden, maar heel veel had ik daar ook niet aan. Ik hoopte gewoon dat het gezellig zou zijn en zij ook kon genieten van deze avond.

---

Bowties were never Cooler

---

Faolan Donn Reilly

---

      Library, homework with Flo en Talking to Evelyn
"Hi Evelyn," antwoordde de jongen met een glimlach. Hij sloeg uit wanhoop zijn boek maar dicht, aangezien zijn Charms het toch niet ging worden. Hij keek naar het meisje op naast hem, die met een strak gezicht op hem neerkeek. "Wel, ik moet nog omkleden," antwoordde hij twijfelend op de vraag of hij klaar was voor het bal. "Maar ik ga gezellig met Florence naar het bal." Hij wees even naar het meisje tegenover hem, en mompelde een excuus in de richting van Evelyn, nu hij begreep dat hij haar uitnodiging om samen met haar te gaan afwees. Hij hoopte maar dat Evelyn er niet al te zwaar aan zou tillen. "Je zou ook samen met mij en Flo-" Hij zag de blik van Florence hoe zij naar Evelyn keek, waardoor hij halverwege zijn uitnodiging snel weer introk. Het meisje liep met een gehaast gedag weg, waardoor Faolan het vermoeden had dat hij tussen iets wat gekomen waar hij niets van wilde weten. Hij wist niet zeker of een uitnodiging dan ook een goed idee zou zijn, met die twee meiden. "Uhm. Daar heb je vast gelijk in," stemde de jongen maar in met haar preek over het feest. Faolan had niet zoveel met feesten, maar het voorbereiden zou vast een goed plan zijn. En voor hij een fout zou maken door Evelyn alsnog uit te nodigen mee te gaan, stond de jongen gehaast op van zijn plek, en trok zijn boeken bij elkaar. "Ik zie je vanavond wel dan, op het feest." Hij boog even met zijn hoofd voor Evelyn, voor hij gehaast naar de Common Room van Griffyndor liep.

[even late reactie op die van Evelyn, excuus. Maar dacht zal nog wel even antwoorden]

In de avond
Het was makkelijker geweest dan hij verwacht had. Hij had natuurlijk het pak dat hij van zijn vader had gekregen, en dat had hij dan ook maar simpel aangedaan. Het was casual, netjes, maar hopelijk niet te netjes. De jongen haalde even een hand door zijn korte, warrige haar heen en zette met behulp van een beetje wax de voorkant ietwat omhoog. Met een zucht sprokkelde de jongen wat moed bij elkaar, waarna hij zijn slaapkamer verliet.
      Bij de great hall bleef de jongen een beetje onhandig staan. Hij had de neiging zijn handen in zijn zakken te steken, maar hoorde zijn vader al een reprimande geven voor de nonchalante houding, zoiets kon echt niet in een pak. Toen er achter hem een zachte stem klonk, draaide hij met een glimlach om naar zijn date. "Hey," antwoordde hij terug op haar begroeting. Hij bewonderde Florence in haar jurk, die gelukkig niet zo overdreven was als de rest van de jurken die hij hier gezien had. Het was een simpele jurk, maar desondanks stond hij Florence prachtig.
“Je ziet er goed uit,” hoorde hij haar hem complimenteren. Hij maakte een buiging voor het meisje, terwijl hij een kus op haar hand drukte. "Jij nog veel beter."
De jongen grijnsde, terwijl hij Florence een arm aanbood. Ze zouden samen de hal betreden, gewoon een feest voor hen twee die avond. En Florence zou hem erdoorheen slepen, dat was waar hij op hoopte. Nog steeds was de jongen er niet van overtuigd dat dit een leuke avond zou worden.
"Je vereert me straks wel met een dans toch?" vroeg hij het meisje met een grijns. "Ik moet me nog steeds bewijzen."
Dansen, ja. Misschien zou Florence hem niet geloven, maar hij kon het toch echt. Zijn vader had het belangrijk gevonden dat hij het kon. En dus had hij moeten leren hoe hij sierlijk samen met een dame moest dansen. Al hoopte hij maar dat de dans van de tovenaars precies hetzelfde was als de Muggledans van zijn vader. Want mocht het zo zijn dat dat verschilde, dan had Faolan wel een probleem.

---

It's never gonna happen, Guys.

Arthur Eldritch Foster 17 • Hufflepuff • Year 7 • Clementine • Outfit Ik frummelde wat aan mijn gele sjaal, die bij mijn outfit hoorde. Het was een vrij chique kostuum wat ik van mijn ouders opgestuurd had gekregen. Hierdoor had ik enkel meer zin gekregen om naar het bal te gaan. Ik had uiteindelij ktoch voor de gele kleur gekozen om toch nog een beetje mijn House naar voren te laten komen, maar niet dat ik dat perse nodig vond. Clementine had ik op het verkeerde spoor gezet door het te hebben over een stropdas, waardoor ze enkel nog verstelder zou doen staan wanneer ze me straks zou zien in mijn pak. Althans, hopelijk zou ze versteld doen staan.. Wie zag nou Arthur Eldritch Foster in zo'n pak lopen? Misschien was dit dan de dag om indruk te maken op... Nog voordat ik mijn gedachtes kon afmaken schudde ik mijn hoofd om bij het nu te blijven. "Deze avond gaat om Clem Arthur!" sprak ik mezelf streng toe. Ik pakte mijn jasje beet en trok deze wat aan, waarna ik probeerde mijn achterkant te zien in de spiegel. "Is dit niet teveel van het goede?" vroeg ik mezelf hardop af. "Je ziet er goed uit Arthur. Clementine en jij gaan een geweldige avond beleven." Ik liep weg van de spiegel en zag dat de Hufflepuff Common Room vrijwel leeg was op een paar mensen nog na. "Netjes Arthur," compliteerde één van mijn medeleerlingen, waarop een kort knikje gaf als een dankjewel. Ik stond buiten de Common Room en besefte nu pas dat ik ergste date ooit was. Ik had met Clementine helemaal niet afgesproken om haar op te halen of om af te spreken bij de Great Hall. Ik ging maar van het beste uit en besloot om Clementine op te wachten bij de Great Hall. Ik versnelde mij pas, vanwege de angst dat ik al aan de late kant was. Een Gentleman laat nooit op zich wachten. Ik rende langs de keukens, waardoor ik een huiself omver liep. "Excuses," ik bood direct mijn excuses aan. "Hoort meneer niet op het feest te zijn?" vroeg de huiself, terwijl we samen de omgevallen troep opruimde. "Ik ben aan de late kant inderdaad," zuchtte ik, waarna ik weer opstond, omdat alles weer netjes was. "Dan moet u maar gauw weer verder," Ik knikte en vervolgde mijn weg richting The Great Hall. Eindelijk was ik en ik bleef bij de deuropening staan in de hoop Clementine in de zaal te spotten of haar door de hallen zag lopen.

---

Do I look like Mother Teresa?

Jessie Amehyst Porter ' ravenclaw ' dressstyle ' on her way to the party ' October 12th, celebrating the victoy of Ravenclaw!       De jongen die de dans met me had gedeeld verdween weer in de menigte en ik bewoog op mijzelf een beetje heen en weer. Het glas met de heerlijke wijn ging omhoog, naar mijn lippen, waarna ik een slok nam. In mijn ooghoeken zag ik een persoon verschijnen, waardoor ik me ging focussen. Tot mijn verbazing was het Alfred, die er echt geweldig uit zag. Mijn mond opende voorzichting en mijn ogen sprankelden zodra hij dichterbij kwam.       'Jessie! Wauw wat zie je er prachtig uit.' glimlachte hij me toe, waardoor ook ik begon te glimlachen. Ik boog voorover en knikte dankbaar mijn hoofd. 'Dank je wel, je ziet er zelf ook erg goed uit.' zei ik terwijl er blosjes op mijn wangen verschenen.       'Geen enkele jongen kan zijn blik van je afhouden.' zei hij er nog achter aan, waardoor de blosjes op mijn wangen erger werden. 'Vast niet iedere jongen...' kwam er verlegen uit mijn mond. Ik glimlachte even en ging met mijn hand door mijn haren.       'Ik heb nog iets kleins voor je mee.' de woorden van Alfred lieten me nieuwsgierig op kijken. 'Ohh, wat dan wel?' zei ik nieuwsgierig terwijl ik naar hem staarde. Hij haalde een bosje bloemen tevoorschijn, lelies om precies te zijn. Ze waren echt prachtig. 'Die kun je eventueel aan een leuke jongen geven.' zei Alfred tot mijn verbazing, vervolgd door een plagende knipoog. 'Waarom zou ik ze aan een andere jongen geven? Deze bloemen zijn prachtig, ze gaan in een vaas.' zei ik zelfverzekerd terwijl ik de bloemen naar me toe hield.       'Heel erg lief van je, Alfie' zei ik vrolijk terwijl ik op mijn tenen stond om Alfred een bescheiden kus op zijn wang te drukken.

[ bericht aangepast op 16 dec 2017 - 20:23 ]

---

- thank you for existing -

Lady Evelyn Fergie Stewart-Murray
Ravenclaw || These people don't even know what a real ball is || The Great Hall || Alone || dress

---

Faolan beging een fout door met dat volkse meisje naar het bal te gaan, maar het was duidelijk dat hij zijn wil op had gezet. Ik had hem gewaarschuwd, en als hij zo graag wilde mensen met het gewone volk, dan was het zijn schande en niet die van mij. Ik gaf hem een kleine buiging toen ook hij verdween, en vertrok toen zelf ook naar mijn Common Room om me om te kleden. Ik had een mooie, maar voor ons doen nog simpele, jurk toegestuurd gekregen. Ik zag de andere meisjes ook jurken aantrekken, maar de meesten kwamen niet eens in de buurt van een jurk die je normaal op een bal zou dragen. Nu wist ik vrij zeker dat eigenlijk niemand hier ooit op een echt bal was geweest. Ik stak mijn eigen haar op. Het was enorm laag om je eigen haar te doen, maar je mocht naar Hogwarts niet je eigen bediende meenemen, dus het moest maar. Ik stak het half op en liet het grootste deel los hangen. Ik keek nog even in de spiegel en trok de rouches van mijn jurk recht. Ik keek naar de klok en zag dat het bal al bijna zou beginnen. Ik nam mijn tijd om nog een tartine te eten en een brief te schrijven aan Lord Simon. Ik schreef hem vaker korte brieven, en nu leek het me een perfecte tijd. Ik zou namelijk zonder een man aan mijn zijde naar het bal gaan, en hij was daar de reden voor. Daarbij waren er maar weinigen hier die van adel bloed waren.
Toen de brief was verstuurd per uil, was het zeker tijd om naar het bal te gaan. Ik liep er rustig naar toe. Mijn ogen vielen in de Great Hall niet als eerste op de studenten, maar op de lijst met namen op de muur, waar en kring van docenten omheen stond. Ze probeerden de lijst te verwijderen, of proberden het zo te laten lijken, maar het was duidelijk wat erop stond. Het waren de namen van alle studenten die niet uit tovenaars families kwamen. Mijn naam stond tussen alle anderen, alsof ik deel was van het gewone volk. Ik snapte goed dat ze hun school exclusief wilden houden, maar kom op zeg. Ik was niet een gewone boerentrien die hier met geluk was gekomen. Het was wel geluk geweest, maar dat betekende niet dat ik zomaar tussen het normale volk geschaard hoefde te worden. Ik liep naar de tafel met drankjes toe en haalde een glas rode wijn. Ik had liever Whiskey, maar wijn kon er goed mee door. Ik ging met mijn rug naar de lijst met namen staan en dronk rustig van mijn wijn om iets te kalmeren. Als ik er achter zou komen wie dit had gedaan, zou ik hem zeker laten weten wat ik ervan dacht, en dat zou niet heel damesachtig zijn.

---

Bowties were never Cooler

---

---

Flo lachte toen Faolan voor haar boog en een kus op haar hand drukte. “Jij nog veel beter,” antwoordde hij haar. Als reactie duwde ze tegen zijn schouder. “Vleier,” antwoordde ze. Ondanks dat deed het haar toch wel wat. Natuurlijk was hij contractueel verplicht om te zeggen dat zijn date er mooi uit zag, maar het waren wel de woorden die ze nodig had om te horen, zeker nu ze de jurken zag van al die andere meiden. Ze werd er zo onzeker van. Ze hoorde niet tussen al deze prachtige dames. Faolan bood haar zijn arm aan, die ze uiteraard aanpakte, waarna ze zich naar de Great Hall begaven. “Je vereert me straks wel met een dans toch? Ik moet me nog steeds bewijzen,” vroeg hij haar grijnzend. Ze lachte terug. Bij Faolan konden haar twijfels nooit lang blijven, want hij wist precies hoe hij haar moest afleiden. Daarom was hij ook haar beste vriend natuurlijk. “Uiteraard,” antwoordde ze hem. “Wat is een bal zonder dans met de date?” Ze knipoogde plagend naar hem. Plotseling schoot er paniek door haar heen. Ze zou al komen als boerenmeisje en ondanks haar geplaag tegen Faolan over hun danskunsten, wist zij ook dat ze zeker niet de beste danser van de school was. Het was gewoon simpelweg niet belangrijk geweest in haar huis. Haar moeder had haar wel wat stapjes geleerd zodat ze in elk geval wist wat ze moest doen, maar het echt soepel uitvoeren terwijl ze ook nog was afgeleid was niet haar ding. Bij haar thuis had dansen vooral bestaan met haar als klein meisje die rondjes door de kamer sprong met haar vader terwijl haar moeder lachend toekeek, wat naarmate ze ouder werd wel steeds meer op een dans leek, maar nog steeds absoluut niet op de maat was. Ze herpakte zichzelf zo goed als het ging. Ze kon Faolan haar plotselinge twijfels niet laten zien uiteraard. “Dus…” vervolgde ze. “Wanneer wilde je je kwaliteiten bewijzen?”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.