[RPG • 250] Bondi Boardriders | Speeltopic - Speeltopics

Setting                              Bondi Beach, Sydney, Australia; heaven on earth voor iedereen in het bezit van een surfboard. Zo ook voor de surfers die zich willen kwalificeren voor de welbekende en felbegeerde Bondi Boardriders Cup.       Bondi Beach is een van de meest bekende surf walhalla's van de wereld en het winnen van de Boardriders Cup is een mooi opstapje naar wedstrijden verderop in het seizoen. Voor pro's is het een mooie kers op de taart. Voor amateurs is het echter hetgeen het verschil kan maken tussen blijven surfen voor de fun, of je naam op de kaart zetten en uitgenodigd worden voor andere en grotere evenementen.       Het surfseizoen begint met een twee weken lang durende feestweek, gedurende de kwalificaties zullen plaatsvinden. Op de laatste dag is de finale van de Bondi Boardriders Cup. Welcome to Bondi Beach

Verblijf       De Pro's worden per zes in een appartement geplaatst, wat inhoudt dat degenen die een professional kiezen automatisch bij elkaar in komen te 'wonen'. Het zijn luxe appartementen complexen grenzend aan het strand. Er zijn vier tweepersoons slaapkamers en men deelt twee badkamers, èèn keuken en èèn woonkamer. Je loopt vanuit de woonkamer door een glazen schuifwand zo het bordes op en vanaf het bordes regelrecht het strand op. Dit is de sfeer van het appartement. De Locals mogen zelf kiezen wat ze willen. De appartementen zijn inbegrepen bij het geld wat je neer hebt moeten leggen om mee te doen aan de wedstrijd en dus mogen ook zij gebruik maken van de ideale locatie bij het strand. Mocht je personage echter liever thuis blijven, aangezien hij of zij toch in Sydney woont, dan mag dat ook en geef je zelf aan hoe je woonsituatie is. De Lifeguards doen niet mee aan de wedstrijd en beschikken dus gewoon over hun eigen huis of appartement. Of dat nog met ouders is, of dat ze samen misschien een appartement hebben, laat ik aan jullie zelf over. Het kan ook zijn dat er maar twee met elkaar wonen, maar ook met de hele groep of helemaal niemand. Overleg dit uiteindelijk met elkaar en maak het duidelijk voor het speeltopic er is. Wedstrijd Zaterdag opening Festival met feest Maandag, opening Cup met free ride Woensdag eerste ronde, 44 deelnemers – vallen er 10 af Zaterdag, tweede ronde, 34 deelnemers – vallen er 10 af Dinsdag, derde ronde, 24 deelnemers – vallen er 8 af Vrijdag, vierde ronde, 16 deelnemers – vallen er 8 af Zondag, finale, 8 finalisten – komt een top drie uit Alle Pro's en Locals komen door tot de vierde ronde en ik denk dat ik dan een programma ga gebruiken om random te bepalen wie er winnen. Je mag natuurlijk ook aangeven wanneer je niet wilt dat je personage wint, of zelfs wanneer je wil dat hij of zij al eerder uitvalt. Het is maar wat je bij je personage vindt passen. Surfing Informatie Site met tricks en uitleg Youtube filmpje met tricks                   Youtube filmpje hoe het er aan toe kan gaan            Billabong Pro Tahiti filmpje Lijst met Surf Slang Golf Anatomie

Rollen                                    De Professionals •      Thomas Colton – Zac Efron – Mahigan – 1.2 •      Bjorn Starrett – Diego Barrueco – Necessity – 1.3 •      Jackson Stanford – Christopher Mason – Plunkett – 1.5 •      Sage Ripley – Bree Kleintop – Cunning – 1.3 •      Raina Rosanna Ramalho – Faceclaim – Greenlight – 1.4 •      Samantha Patterson – Scarlet Leithold – JudithSuzann– 1.4             De Locals •      Milo Collard – Jay Alvarrez – Cunning – 1.5 •      Solomon Asher Aitkin – Froy Gutierrez – Greenlight – 1.5 •      Oliver James Wilson – Luke Davis – ForbesBrooks_ – 1.6 •      Ryan Olivia Marshall – Lindsay Hansen – Tulua – 1.1 •      Brooke Morgan – Alexis Ren – Limnaden – 1.5 •      Ava Eastwood – Malia Manuel – Sempre – 1.2             De Lifeguards •      Jesse Lachlan Cooper – Evan Geiselman – IrisWestAllen – 1.3 •      Roscoe 'Roz' Jonesy – Mario Blanco – Obeah – 1.5 •      Darryl Christian Di Marco – x – Alegayrol – 1.6 •      Alice Marina Hemsworth – Kelly Rohrbach – Sombre – 1.3 •      Susie Eloise Murray – Magdalena Zalejska – philocaly – 1.3 •      Noi Binda Aitkin – Gwen Cox – Virago – 1.5 See You On The Next Wave

Regels – Quizlet huisregels – Reservering staat 72 uur – Geen perfecte personages – 16+ is toegestaan in overleg – Een post heeft minstens 250 woorden – Alleen ik, Amber, maak nieuwe topics – Vermelding post; naam, locatie en gezelschap       – Graag een actief speeltopic, minstens 1 post per week      Rollentopic Praattopic

---

[ bericht aangepast op 14 dec 2017 - 10:59 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

---

Voor de vijfde keer nu al riep Solomon zijn moeder zijn naam naar boven, de eerste vier keer had hij gedaan als of hij het niet kon horen. Elke extra keer dat ze naar hem toe riep draaide hij de volume knop van de radio nog iets luider om een excuses te hebben niet naar de vrouw te hoeven luisteren. Deze vijfde keer dat zijn naam werd geroepen werd echter gevolgd door het geluid van voeten op de trap. Solomon kon precies volgen waar zijn moeder liep hij kende het kraken van de trap zo goed dat hij aan het gekraak kon horen waar ze was. 'Sol,' hoorde Solomon zijn moeder nogmaals zeggen toen ze voor de deur van zijn kamer stond, uiteindelijk draaide hij het volume van zijn muziek weer zacht en antwoordde hij dan toch maar zijn moeder. 'Ja?' zei hij terwijl zijn moeder de deur naar zijn kamer al open duwde. 'Ik ben de paprika's voor het eten vergeten vanavond kan je even heen en weer naar de supermarkt fietsen?' was de vraag zijn moeder mee kwam, een zucht rolde over Solomon zijn lippen, maar weinig keuze had hij niet. Hij wist dat dit geen vraag was maar meer een opdracht en dus zat Solomon nog geen vijf minuten later op zijn fiets naar de supermarkt toe. Toen Solomon de supermarkt door was geweest voor twee rode puntpaprika's besloot hij nog even op het strand te kijken, want het was niet als of de jongeman vandaag veel beters te doen had. In de een van de tentjes wist Solomon een bekend gezicht te spotten, Ryan, Solomon liep al haar richting op, maar stopte plotseling toen hij zag dat de jongedame met een onbekende in gesprek was. Dit zette Solomon toch even aan het twijfelen of hij het tweetal wel zou moeten onderbreken, zouden ze hem dan niet irritant vinden? Misschien sprak Ryan wel liever met de onbekende jongen? Al bijna had Solomon zich weer omgedraaide, maar op het laatste moment draaide hij zich weer om, als ze hem niet wouden was het hun probleem niet de zijne. Hij wou gewoon wat gezelligheid op deze middag dus dan ging hij dat ook zoeken. Zo zelfverzekerd als Solomon maar kon liep hij naar de twee toe. 'Hey.' zei hij terwijl zich op de kruk liet glijden aan de andere kant van Ryan. 'Ik wou dat ik mijn board hier had het is echt mooi weer om te surfen.' begon Solomon, maar toen bedacht hij zich dat het ook wel een beetje onbeleefd was om zich niet voor te stellen aan de jongeman naast Ryan. Een beetje ongemakkelijk boog hij Ryan langs om de jongen met wie ze aan het praten was een hand te geven. 'Ik ben Solomon, maar zeg maar Sol of zoiets.'

[ bericht aangepast op 27 sep 2017 - 17:30 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

At the beach - watching over the ocean - with Darryl - SUIT Ik had net mijn jurk uitgetrokken waardoor ik alleen nog in mijn lifeguard badpak stond. Ik keek tevreden uit over het strand, het was nog rustig. Ik zag hier en daar al wat mooie golven tevoorschijn komen, er waren al aardig wat surfers actief. Ik kreeg een grote glimlach toen ik Darryl aan zag komen lopen. Ik liep enthousiast zijn kant op en gaf hem een knuffel.       'Hello there, sunshine. Waarom heb jij je shirt nog niet uit?' zei ik een beetje plagend terwijl ik naar zijn t-shirt wees. Ik knipoogte grappend.       'Grapje natuurlijk, heb je zin in een kopje koffie? Of thee, iets in die richting?' vroeg ik met een glimlach. Darryl was een leuke collega, maar hij was vooral gewoon zo ongelofelijk knap, ik probeerde me altijd in te houden, maar de flirterige opmerkingen kwamen gewoon vanzelf. Ik huppelde het trappetje op richting het lifeguard huisje en zette het koffiezet apparaat aan, ik had zelf wel zin in koffie. Ik pakte nog snel een fluitje van tafel en deed deze om mijn nek. Ik pakte er nog een en deed deze bij Darryl om zijn nek.       'Jij hebt je vast nog niet in gesmeerd? Ik niet namelijk.' Ik pakte een fles zonnebrand crème en maakte een draai beweging met mijn vinger, als teken dat Darryl om moest draaien. Ik deed flink wat zonnebrand crème op mijn hand en smeerde het uit over zijn rug en schouders. Ik beet even kort op mijn lip, want zeg nou zelf, die rug is frustrerend. Ik ademde diep in waarna ik hem weer terug liet draaien.       'Ziezo, moet ik de voorkant ook nog doen of kan je dat nog zelf?' zei ik grappend terwijl ik aan een plukje haar zat te peuteren.

---

- thank you for existing -

---

---

Hoewel het nog vroeg was, was het niet te merken op het strand. Niet dat dat vreemd was. De surf wedstrijden kwamen er weer aan en dan was het altijd iets chaotischer hier. Wat was ik blij dat ik nu niet in de horeca werkte. Over chaos gesproken. Aangenaam streelde het zand mijn voeten en voor ik het wist, kwam er al een beeldschone blondine naar me toe gerend. Alice, de Queen van de beach. Ik grijnsde breed, voor ik haar even in een stevige knuffel trok. ‘Hello there, sunshine. Waarom heb jij je shirt nog niet uit?’ plaagde ze, waarbij ze naar mijn shirt wees. ‘Ik mag de surfers niet afleiden toch, straks hebben we nog meer werk als ze verdrinken doordat mijn aantrekkelijkheid ze verblind. Moeten we niet hebben toch.’ Plaagde ik terug, waar ik mijn tong uitstak. 'Grapje natuurlijk, heb je zin in een kopje koffie? Of thee, iets in die richting?' vroeg ze, waar ik automatisch met haar mee ging lopen naar het lifeguard huisje. ‘Laten we dat maar niet doen Princess, dit goddelijk lichaam komt niet voor niks…’ begon ik waarbij ik een klein pruillipje trok. ‘Ik zit weer aan de proteïne shakes. Ik heb al te veel gezondigd laatste tijd en laten we wel wezen; al deze mensen komen wel naar de strand om mijn lichaam te aanschouwen.’ Ging ik plagend verder na mijn bekentenis, hoewel ik mijn lichaam absoluut niet voor de buitenwereld trainde. Ik heb een periode gehad dat ik op McDonalds en milkshakes leefde en nog een emo skaterboy was, maar dat was al lang geleden. Ik keek even naar het donkere goedje in haar beker, waarbij mijn maag een klein rommeltje bij maken. Ik wreef even over mijn buik, waar ik even naar keek. ‘Vanmiddag oké, dan krijg je een croissant.’ Troostte ik mijn maag, waar ik even triest naar knikte. ‘Jij hebt je vast nog niet ingesmeerd? Ik niet namelijk.’ Onderbrak Alice me, waar ik even op keek. Een fluitje werd om mijn nek gedrapeerd waar ik even grijnsde. ‘Als je me nou gewoon topless wilt zien, kan je dat ook gewoon vragen, princess.’ Plaagde ik haar. Ik draaide me mijn rug naar haar toe, voor ik verleidelijk even met mijn achterste schudden en langzaam mijn shirt met de mouwtjes over mijn rug trok. Ik liet mezelf insmeren, wat tevens mijn enige intieme momentje van de dag was. Ik was nog eenzamer dan opa schildpad van 120 jaar en zelfs die had meer actie in zijn leven gehad als ik. Vergis je niet in schildpadden, ze waren net konijnen. ‘Ziezo, moet ik de voorkant ook nog doen of kan je dat nog zelf?’ Verontwaardigd haalde ik mijn wenkbrauwen op, hoewel ze dat niet zou kunnen zien. ‘Licht eraan of ik daarvoor moet bijbetalen of niet. Ik zit al op mijn uitgave limiet voor deze maand.’ Yep I was such a tease, and I like it. Ik draaide me om, maar voor ze de fles kon pakken, greep ik deze al en spoot plagend haar richting op.

[ bericht aangepast op 27 sep 2017 - 19:32 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

---

Björn moest even glimlachen om het geluid dat ze maakte toen hij aan haar vroeg of hij niet plaatselijk genoeg eruit zag. Het was niet echt een lach, maar het had wel wat. “Dus, je bent een professioneel surfer?” vroeg ze hem vervolgens. Hij merkte dat ze hem ineens op een andere manier bekeek, maar hij kon er net niet helemaal zijn vinger op leggen. Het was niet met de bewondering die het meestal was – wat ook wel eens een leuke afwisseling was -, maar bijna meer alsof hij tegenover een collega stond die wilde weten hoe goed in vorm hij was en hoe groot de bedreiging was. Hij volgde haar blik naar de surfplank buiten, die gedachte negerend. Hij bracht te veel tijd door op competitiegebied, besloot hij. Het werd tijd dat hij wat vaker tussen de mensen kwam. De surfplank waar ze naar keek stond heel iets van de zijne verwijderd en hij vermoedde dat dat de hare was. Waarom zou iemand anders zo intens naar een willekeurig surfboard staren? “Is dat de jouwe?” vroeg hij haar op hetzelfde moment dat zij “gewoon een vraagje uit nieuwsgierigheid,” zei. Hij lachte. Het was wel iets voor hem om wanneer hij dan praatte meteen dwars door haar heen te praten. “Oké, ik zal wel eerst gaan,” vervolgde hij nog steeds lachend en hij stak in ‘overgave’ zijn handen in de lucht. “Dat klopt, ik ben professioneel surfer. Misschien heb je zelfs wel van me gehoord.” Dat laatste voegde hij er op plagende toon aan toe. Als ze echt surfte en wat meer in de surfwereld zat, was die kans vrij groot. Hij was geen onbekende naam meer, en zeker na de WTC in 2014 waren er weinig surfers die zijn naam niet kenden. Voor ze had echter had kunnen reageren liet een jongen zich op de net vrijgekomen kruk aan de andere kant van het meisje glijden. “Hey,” zei hij, overduidelijk tegen het meisje, dus Björn nam maar een slok van zijn cola. Ze kenden elkaar, dus Björn ging ervan uit dat het gesprek met het meisje wel voorbij zou zijn. Waarschijnlijk had ze al op de jongen zitten wachten. “Ik wou dat ik mijn board hier had. Het is echt mooi weer om te surfen.” Ondanks dat Björn zich dus maar wat meer op zijn cola aan het richten was, boog de jongen zich half over het meisje heen om hem een hand te geven.. “Ik ben Solomon, maar zeg maar Sol of zoiets,” stelde hij zich voor. Björn pakte zijn hand met een glimlach aan. “Björn,” antwoordde hij. “Aangenaam.” Hij hield ook even een schuin oog op het meisje. Hij had al door laten schemeren – nou ja, schemeren klonk alsof hij subtiel geweest was en dat was hij niet – dat hij nog wel eens een bekende naam zou kunnen zijn, en hoeveel bekende surfers met de naam Björn konden er zijn? Zou ze de link leggen?

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

Het was vroeg in de ochtend geweest toen Raina haar vliegtuig landde in Sydney, het was dan ook iets later in de ochtend geweest toen ze aan was gekomen op Bondi Beach. Het eerste wat de jongedame had willen doen was het prachtig blauwe water in springen, maar het eerste wat ze had gedaan was minder glamorous. Haar taxi had haar veel te ver van haar bestemming gedropt dus had ze haar koffers helemaal naar haar overnachtingsplaats moeten zeulen en kwam ze met een paar drupjes zweet op haar voorhoofd aan bij het appartementje. Het was geen verassing dat de jongedame de eerste was, de anderen zouden vast een betere vlucht hebben kunnen vinden. Helaas leek dit voor Raina niet het geval te zijn, maar ze probeerde het positief te bekijken op deze manier kon ze meer van de dag mee pakken. Aan de andere kant was dit ook weer Beets wat de jongedame betwijfelde, want ze voelde haar jetlack al een beetje inslaan. Des al niet te min was Raina er toch al vrij snel op uit gegaan met haar board op weg naar het water, een mooi stand als deze liet ze niet langer op zich wachten. Het was dan ook veel later dan gepland toen Raina eindelijk het water weer uit kwam, met haar board in haar handen ging ze opzoek naar de plastic slippers die ze eerder aan haar voeten had gehad. De dingetjes leken echter ver te zoeken, maar ondertussen brandde het zand wel goed aan Raina haar voeten. Ze dacht er nog over na om terug het water in te duiken, maar toen zag ze een andere redding. Met haar board nog altijd in haar handen trok ze een klein sprintje naar het lifeguard huisje. Toen haar blote voeten het hout raakte sloeg Raina een verlichtende zucht, ze had echt het gevoel gehad als of haar voeten er elk moment af hadden kunnen vallen. 'Jezus, hebben jullie ook iets tegen brandblaren volgens mij zijn mijn voeten één grote blaar momenteel. Het zand is licht uitgedrukt heet.' zei Raina terwijl ze haar board in het zand duwde, pas hierna keek ze op naar de twee strandwachten die samen met Raina haar reddingshuisje waren gekomen. Eerst viel haar blik op de blonde jongedame, maar toen viel haar blik op de jongen die ze iets langer aan keek dan nodig was. 'Dat is wat je een glow-up noemt.' zei Raina tegen de jongen die ze na hem even aan te hebben gestaard toch leek te kennen. 'Darryl, god, ik dacht niet dat ik jou ooit nog zou zien.'

[ bericht aangepast op 27 sep 2017 - 20:28 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Het zachte zand sluit zich om mijn tenen als ik vanuit de achtertuin het strand op stap. Vandaag is arrivel day en ik kan in de verte het appartement van de pro’s zien liggen. Hierdoor komen de zenuwen nog verder omhoog, ik moet het tegen hun gaan opnemen.       Ik besluit even een momentje voor mezelf te nemen en ga in het zand zitten met mijn gezicht in de ochtendzon. Ik moet vandaag aan mijn ouders vertellen dat ik mee doe aan de Bondi Boarddriders Cup. Wetende dat mijn vader het geweldig gaat vinden maakt de spanning al iets minder, mijn moeder daarintegen. Surfen is geen wedstrijd, surfen doe je om plezier te hebben, ik kan het haar nog zo horen zeggen. Niet dat dat moeilijk is aangezien ze het minstens één keer in de week zegt.       Achter me hoor ik de achterdeur open en dicht gaan waarna er een zacht klopje hoorbaar is op de deur van mijn VW bus.       ‘Ik ben hier Aapje!’ zeg ik terwijl ik opsta en me omdraai.       ‘Papa heeft pannenkoeken gebakken!!’ Enthousiast komt Lana de hoek om gehuppeld.       ‘Ik rook het al, wat wi.. oeff.’ Lana springt in mijn armen voor ik de zin kan afmaken. Lachend zet ik haar weer neer. ‘Jij ook goedemorgen kleine aap’. Ondertussen heeft ze mijn hand al gepakt en sleurt ze me mee naar binnen.       ‘Goedemorgen pap,’ ik kus hem op zijn wang en ga aan tafel zitten. ‘Waarom dit luxe ontbijt? Niet dat je mij hoort klagen.’       ‘Omdat het een lieve man is,’ zegt mijn moeder terwijl ze de keuken in komt lopen. Ze geeft me een kus op mijn kruin en komt naast me zitten.       ‘Daar breng ik niks tegen in,’ knipoogt mijn vader naar me en neemt plaats aan de plek tegenover me.       Ik bedenk mezelf dat het echt nu of nooit is, niet meer over nadenken.       ‘Pap, mam, nu we hier toch even met zijn alle zitten wil ik graag iets vertellen.’ Zenuwachtig speel ik wat met mijn pannenkoek. ‘Ik heb besloten mee te doen aan de Bondi Boardriders Cup.’ Het komt er sneller uit dan de bedoeling was, aangezien het stil blijft gluur ik door mijn wimpers heen naar mijn vader. De grijns op zijn gezicht zegt al genoeg maar als ik hem aankijk kan hij zich niet bedwingen.       ‘DAT IS FANTASTISCH! Ik ga het iedereen vertellen, mijn kleine meid die mee doet. Wauw, ik ben trots op je Kiddo!’ Hij is opgestaan en omhelst me nu stevig. Als hij me loslaat kijk ik vragend mijn moeder aan.       ‘Als dat is wat je wil Brooke.’ Ze staat op en geeft mijn vader een kus. ‘ik ga naar mijn werk.’

---

---

[ bericht aangepast op 5 okt 2017 - 11:58 ]

---

Salty eyelashes and the endless Ocean

Thomas Colton Pro • 22 • Livingroom • With Sage, Sam and Jax • Zoals Thomas zelf al had verwacht, was zijn opmerking over een back-upplan niet echt een geschikte onderwerpkeuzen voor hem en Sage. Thomas kon zweren dat Sage nerveus overkwam voor een korte tijd, toen ze haar blik afwendde van hem. 'Geen probleem. Het is niet zo zeer een back-up als wel iets wat ik bijna even leuk vind. Dat haalt niet weg dat ik er kapot van zou zijn als ik nooit meer had kunnen surfen.' Een vriendelijk glimlach was verschenen op de blondine. Thomas was blij dat ze zijn opmerking niet zo heel erg vond, want waarschijnlijk had ze wel vaker dat soort opmerkingen gekregen. Net wanneer Thomas de glazen schuifwand opent en de vraag stelt of Sage zin heeft om mee te gaan naar het strand, gaat de deur van het appartement open en staat daar niemand minder dan Samantha Patterson, de dochter van Thomas idool, James Patterson. ”Hi,” glimlachte ze naar Thomas en Sage. Thomas glimlachte kort terug en stak zijn hand op, waarna hij zijn aandacht weer op de vrouw voor hem richtte. 'Ik moet mijn spullen nog in een kamer zetten en me omkleden. Heb je nog tien minuutjes, of ga je dan alleen?' Nog voordat Thomas een antwoord kon geven, onderbrak Samantha het gesprek. ”Kan ik gewoon een kamer uitzoeken? Of is er een systeem voor?” Nog voordat Thomas en Sage konden reageren ging opnieuw de deur van het appartement open en was het Jackson Stanford, die binnen was gekomen. Jax was wel de laatste persoon waar Thomas een appartement mee zou willen delen, maar het geluk was niet met hem. Jax kwam al grijzend binnen en sloeg zijn arm om Sage haar schouder, waarna hij ook Thomas en Sam begroet. 'Wat leuk jullie weer te zien, lieve schatten,' Blijkbaar had Sam hetzelfde idee over Jax aan haar blik te zien die ze hem gaf. "I know" probeerde hij haar te zeggen doormiddel van liplezen. Thomas gaf een kleine knikje terug richting Jax. "Ook fijn jou weer te zien Jax," zei Thomas zo normaal mogelijk. 'Wie wil er bij mij in de kamer slapen? Ik ben bereid de helft van mijn bed op te offeren voor een schone dame,' Thomas wierp na deze opmerking van Jax snel zijn blik weg van de groep en rolde met zijn ogen. Hij hoopte maar dat de twee dames de reputatie van Jax wisten, maar Thomas liet het maar gewoon voor wat het was en besloot zich niet te mengen in het gesprek van Jax, terwijl Thomas wel alles opving op de achtergrond. 'Sorry, Jax. Sam en ik hebben net afgesproken samen een kamer te delen.' Waren de woorden van Sage, waardoor Thomas zich opnieuw omdraaiende om Jax niet in zijn gezicht uit te lachen. ”Ja dat klopt, het leek ons wel gezellig,” stemde Sam er nog mee in. Opnieuw ging haar blik richting Thomas, die er ook nog een schepje bovenop deed. "Sorry man, ik had het ook al gevraagd, maar ja..." lachte hij. Snel wierp Thomas zijn aandacht kort op Sage. "Ik kan wel tien minuten wachten." Het was een vrij laat antwoord, maar nu pas zag Thomas een juiste moment om goed tussen zijn concurrenten in te komen

---

Do I look like Mother Teresa?

Een van Ava's wenkbrauwen schoot omhoog terwijl ze licht glimlachend naar Milo's verbaasde gezicht keek. Zodra zijn lippen tot een glimlach omkrulden werd Ava's lach automatisch ook breder.       "Ik heb twee handen, dus dat komt mooi uit. Als je me zo tien minuten geeft, dan spoel ik me even af en trek ik iets representatievers aan dan mijn onwijs sexy zwembroek. We willen mevrouw Jones niet over haar toeren hebben natuurlijk,' antwoordde Milo op haar vraag wat een vrolijke, luidde lach van Ava ontlokte.       Dat haar wangen lichtjes rood kleurden bij de gedachten dat mevrouw Jones niet de enige was die zich niet meer kon concentreren bij dat aanblik liet Ava maar voor wat het was. In een poging om onschuldig over te komen tuitte ze haar lippen lichtjes, alsof ze nadacht en keek ze hem even aan.       "Ik hoorde van Callum dat er door de overige klanten wel positief gereageerd werd toen je je shirt was vergeten," zei Ava met een twinkeling in haar ogen. Helaas had ze die dag moeten missen, maar blijkbaar had Callum Milo verteld dat hij maar zonder shirt moest serveren als hij geen shirt bij had. Dat Milo dat ook daadwerkelijk gedaan had verbaasde haar helemaal niks.       Met een lichtte zucht zette Ava zich daarna af van het zand, waarna ze opstond en haar hand naar Milo uitstak. "Kom, als we nu gaan heb ik ook nog tijd om snel om te kleden." Ze grijnsde even waarna ze Milo overeind probeerde te trekken.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

---

Precies tegelijkertijd begonnen de jongen en Ryan te praten. Ryan klapte bijna onmiddellijk haar mond dicht om hem de kans te geven zijn zin af te maken zonder dat zij erdoorheen zat te tetteren. Maar de jongen moest lachen en stak zijn handen in de lucht, alsof hij zich overgaf. Dit zorgde voor een klein glimlachje rond de mond van Ryan, maar nog steeds schreeuwde een stemmetje in haar achterhoofd dat ze hem ergens van kende. Ze kon hem alleen niet plaatsen en dat frustreerde haar. “Dat klopt, ik ben professioneel surfer. Misschien heb je zelfs wel van me gehoord," was zijn antwoord op haar vraag. Ryan speelde met een bierviltje om haar gedachte even op een rijtje te zetten, maar ze werd onderbroken door een bekende stem die haar uit haar mijmeringen viste. "Hey!" zei Solomon, waarna hij plaatsnam op de kruk naast haar die, zonder dat ze het door had gehad, leeg was. “Ik wou dat ik mijn board hier had. Het is echt mooi weer om te surfen.” Enthousiast knikte Ryan. "Hah, dat is ook de reden dat ik mijn board meegenomen heb. Het is te mooi weer om niet te surfen." Het bierviltje legde ze weer op tafel neer en ze draaide de kruk zodat ze naar haar board in de verte kon staren. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat beide jongens elkaar opnamen en uiteindelijk hakte Sol de knoop door om zich voor te stellen. “Ik ben Solomon, maar zeg maar Sol of zoiets,” De jongen knikte hem toe en vertelde dat hij Björn heette. Björn...Björn??? Plotseling wist ze het weer, hij was een van de beste surfers met de meeste titels op zijn naam. "Björn Starrett, als ik me niet vergis," zei Ryan nuchter. Ze keek hem met een schuin hoofd aan en stak haar hand uit. "Ryan, en ja inderdaad, dat board in de verte is van mij."

[ bericht aangepast op 28 sep 2017 - 9:17 ]

---

I have seen my own sun darkened

---

At the beach - watching over the ocean - with Darryl - SUIT Darryl kon gelukkig wel lachen om mijn opmerking over zijn shirt, ik gimlachte terwijl hij zoals altijd weer een geweldig antwoord gaf.       'Ik mag de surfers niet afleiden toch, straks hebben we nog meer werk als ze verdrinken doordat mijn aantrekkelijkheid ze verblind. Moeten we niet hebben toch.’ ik lachtte en gaf hem een duw tegen zijn schouder, jeetje, als er iemand hier op dit strand een eigendunk heeft, dan is het deze prince charming wel. Ik vroeg of Darryl iets te drinken wilde en huppelde het huisje in.       ‘Laten we dat maar niet doen Princess, dit goddelijk lichaam komt niet voor niks…’ vertelde hij met puppyoogjes en een pruillipje.       ‘Ik zit weer aan de proteïne shakes. Ik heb al te veel gezondigd laatste tijd en laten we wel eerlijk wezen; al deze mensen komen wel naar de strand om mijn lichaam te aanschouwen.’ grapte hij. Wat is het toch ook een heerlijk joch, ik hield oprecht van deze sukkel.       'Wauw, Darryl, je hebt jezelf weer overtroffen in je eigen shine.' knipoogte ik grappend. Ik hoorde zijn buik rommelen, waarna hij naar zijn buik mopperde dat hij later een croissantje zou krijgen. Wat die jongen toch allemaal wel niet over heeft voor een goed lichaam, niet dat ik daar problemen mee heb natuurlijk. Ik vroeg aan Darryl of hij nog ingesmeerd moest worden met een brede glimlach.       ‘Als je me nou gewoon topless wilt zien, kan je dat ook gewoon vragen, princess.’ zei hij uitdagend terwijl hij zijn shirt uit deed en omdraaide. Hij schudde nog even charmant met zijn billen waardoor ik even heel hard moest lachen, hij had ook gewoon een mooie kont voor een jongen, dat slaat toch nergens op. Waarschijnlijk is grotendeels van het strand jaloers op zijn billen, inclusief ik. Ik deed wat crème op mijn handen en masseerde het uit over zijn rug.       ‘Ziezo, moet ik de voorkant ook nog doen of kan je dat nog zelf?’ Ik kon gewoon voelen dat hij zich uitgedaagd voelde. ‘Licht eraan of ik daarvoor moet bijbetalen of niet. Ik zit al op mijn uitgave limiet voor deze maand.’ zei hij terwijl hij zich omdraaide. Nog voordat ik de fles weer kon pakken, had Darryl hem al tepakken, hij drukte hard in de fles waardoor alles over mijn zwempak heen spoot. Ik begon keihard te lachen en pakte de fles af, vervolgens drukte ik het laatste beetje er nog uit over zijn buik. Het sputterde een beetje waardoor hij een paar flinke strepen en spettertjes op zijn buik had.       'Nou, ziet dat er even sexy uit. Als er nu iemand binnen zou komen, wat zullen ze dan wel niet denken?' zei ik lachend terwijl ik de zonnebrand crème over mijn decollete en armen uitsmeerde. ik haalde een grote witte klodder van mijn badpak af en smeerde hem af op zijn neus.       'Kijk, nu ben je de perfecte lifeguard, vind je niet?' zei ik plagend terwijl ik mijn tong uitstak. Ik hoorde iemand de trap op rennen waardoor mijn blik naar het gat van de deur ging, daar stond een mooie jongedame.       'Jezus, hebben jullie ook iets tegen brandblaren volgens mij zijn mijn voeten één grote blaar momenteel. Het zand is licht uitgedrukt heet.' zei ze met een pijnlijke gezichtsuitdrukking. Ik moest even kort lachen en liep toen naar het ehbo kastje, ik haalde daar Aloë Vera gel uit. Toen ik me omdraaide zag ik hoe ze Darryl bekeek.       'Dat is wat je een glow-up noemt.' zei de dame tegen Darryl die ze na hem even aan te hebben gestaard toch leek te kennen. 'Darryl, god, ik dacht niet dat ik jou ooit nog zou zien.' zei ze dan ook. Ik haalde even bedenkelijk een wenkbrauw op, kende ik haar ook? Ze kwam me wel bekend voor, waarschijnlijk surft ze hier gewoon vaak.       'Hier lieverd, voor onder je voeten. Heel erg verzachtend, verkoelend en het heeft een herstellende en hydraterende werking.' zei ik vrolijk terwijl ik haar een mini to-go tube gaf van de Aloë Vera gel.

[ bericht aangepast op 28 sep 2017 - 12:36 ]

---

- thank you for existing -

24 • professional • in the apartment • with Sage, Sam & Thomas 'Sorry, Jax,' begint Sage en ik kijk haar met een pruillipje aan. 'Sam en ik hebben net afgesproken samen een kamer te delen.       'Ja, dat klopt,' voegt Samantha eraan toe en ik grinnik kort. Thomas lijkt ook zijn stem gevonden te hebben. We zijn niet echt goede vrienden en ik betwijfel of dat ooit echt zal gaan gebeuren. Sage is zo ongeveer de enige met wie ik nog goed om kan gaan. Het ligt niet aan mij, maar aan de rest, natuurlijk. Ik zorg gewoon dat ik een leuke tijd heb en dat ik me niet alleen maar concentreer op het surfen, maar ook nog probeer een klein beetje lol te maken. Dat is de rest niet met me eens, natuurlijk, maar dat kan me verder ook niet echt schelen.       'Prima,' grijns ik kort en ik haal mijn schouders op. 'Dan ben ik gedwongen een kamer voor mezelf te nemen, denk ik. Mocht je je bedenken...' Ik grijns naar Sage en kijk ook weer even kort naar Sam. Wij hebben het nooit goed kunnen vinden, maar haar in mijn bed krijgen zou ik toch niet echt heel erg vinden, denk ik. Ik zet mijn surfbord even tegen de muur aan. 'Wie gaat er mee naar het strand?'       Vervolgens pak ik mijn telefoon en ik selecteer Roscoe in mijn contacten om een bericht te sturen:       To: Roz       Where ya at? Back in town! 'Kom,' zeg ik vervolgens en ik pak mijn tas, mik die in de eerste de beste slaapkamer, sluit de deur, pak mijn bord en loop terug naar de voordeur. 'Waar wachten we nog op?'

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

♚      ♔      ♚ Next Wave Please

Professional - Het appartement - Met Thomas, Sam&Jax       Jax neemt de gegeven antwoorden gelukkig voor lief en ik werp Sam een opgeluchte blik. Jax kan het niet laten alsnog een 'Mocht je je bedenken,' toe te voegen. Mijn lippen krullen automatisch om bij zijn onverbeterlijkheid. Met die glimlach rond mijn lippen wend ik me weer tot Thomas, waarmee ik eigenlijk in gesprek was voor we werden onderbroken.       'Ik kan wel tien minuten wachten,' zegt hij feilloos herinnerend wat mijn laatste vraag was en ik knik blij, opgelucht dat ik niet alleen het water in hoef op mijn eerste dag. Die stap blijft iedere keer nog best moeilijk, ondanks dat ik op Piha Beach ook met meerderen was en dat niets heeft uitgemaakt.       'Wie gaat er mee naar het strand?' Hoor ik Jax ondertussen roepen. Hij weet natuurlijk niet dat wij dat zojuist aan het bespreken zijn. Zonder antwoord af te wachten loopt hij een van de slaapkamers in, dumpt aan zijn snelheid te merken alleen zijn tas en is dan al weer terug in de woonkamer.       'Kom, waar wachten we nog op?' vervolgt hij al onderweg naar de voordeur en ik lach bijna hardop vanwege zijn enthousiasme en het feit dat hij daarin iets overduidelijks mist. Ik weet het te onderdrukken tot een vermakelijke glimlach en schraap mijn keel.       'Jax, lieverd. Als je nog een paar minuutjes hebt, kleed ik me even om en gaan Thomas en ik ook mee. Het is misschien wel een stuk sneller om via deze mooie schuifwand te gaan. Je weet wel, de glazen schuifwand waardoor je het strand al kan zien liggen,' probeer ik neutraal te zeggen.       Vervolgens werp ik nog even een veelzeggende blik op Thomas en loop dan snel naar mijn spullen om ze niet langer te laten wachten dan nodig is.

[ bericht aangepast op 29 sep 2017 - 18:01 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

Het was een heerlijke dag, en het begin van de hectische week voor de Beachriders Cup. Er zou eerst een weekend lang festival zijn, voor de echte wedstrijden zouden beginnen. Festivals maakten mij altijd lichtelijk nerveus. Het betekende veel mensen op het strand, die lang niet allemaal konden zwemmen of luisterden als we zeiden dat er een gevaarlijke stroming stond. Ik probeerde het een beetje van me af te zetten en te genieten van de zon voor ik straks ook aan het werk moest. Darryl had al vroeg de deur uit gemoeten, en zoals altijd was ik daar wakker van geworden. Ik had wel rustig aan gedaan, had vast gekookt, zodat Darryl vanavond alleen maar zijn eten hoefde op te warmen, en was zelfs nog een rondje gaan hardlopen. Ik voelde me goed deze ochtend, maar de aanblik van het drukke strand tijdens het hardlopen had toch de moed in mijn schoenen doen zakken. Na te hebben gedouched, had ik alvast mijn werkzwembroek aangetrokken, maar nog wel met shorts en een shirt erover, zodat ik niet in mijn vrije tijd al mensen op me af kreeg. Begrijp me niet verkeerd, ik hield van mijn werk, maar van twee tot negen was lang genoeg om constant intensief aan het opletten te zijn. Zo zat ik nu ook, op het strand met mijn tenen in het zand. Mijn ogen gleden over het strand, waar een aantal pro's al de golven aan het verkennen waren, terwijl er ook nog allerlei locals en toeristen zwommen. Als dat maar goed ging. Voor nu was het niet mijn probleem, maar binnen een paar uur zou dat wel zo zijn. Misschien zou Sam wel tussen de pros zitten. Ze was weer gaan trainen, dus misschien zou ze wel meedoen. The one that got away, dat was Sam. Ik viste mijn mobiel uit mijn broekzak.

to Sammy<3:
Hi Sam,
Doe je toevallig mee aan de Boardriders Cup?
Met andere woorden: Ben je in Sydney en heb je zin om af te spreken?
X J

Ik twijfelde even over de X, maar ik besloot het uiteindelijk toch te doen. Het was een soort automatisme voor als ik dan toch met haar sprak. Ik hield nog altijd van haar, en misschien was dat ook een deel van de reden waarom ik niemand anders had gehad. Zij was de eerste geweest na Briana en de enige. Misschien was het triest, maar zelfs ok een compleet niet romantisch vlak miste ik Sam best erg. Misschien konden we nu in elk geval bijpraten en hopelijk iets beter contact houden, al was dat laatste de laatste keer dat we gedag zeiden ook niet helemaal goed gelukt.

[ bericht aangepast op 28 sep 2017 - 17:29 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Solomon liet ijn ogen over het strand glijden, ja hij had zeker gewild dat hij zijn surfboard mee had genomen, maar ja Solomon had niet verwacht dat zijn tripje naar de supermarkt langer zou duren dan enkel naar de supermarkt. Solomon wist echter wel dat als het zo bleef hij echt nog wel even op en neer fietste om wel zijn surfboard op te halen, het water zag er vanaf hier al geweldig uit. "Hah, dat is ook de reden dat ik mijn board meegenomen heb. Het is te mooi weer om niet te surfen." zei Ryan vervolgens tegen Solomon, kort knikte Solomon bij het horen van haar woorden. 'Waren we allemaal maar zo slim.' zei Solomon tegen de jongedame. Hierna had Solomon zich voorgesteld aan de jongeman naast Ryan, hij stelde zich op zijn beurt dan weer voor als Björn een naam die Ryan duidelijk meer leek te zeggen dan Solomon."Björn Starrett, als ik me niet vergis," zei ze tegen hem. 'Huh,' bracht Solomon een beetje verbaasd uit waarna hij nogmaals naar Björn keek om hem in zich op te nemen als of ook Solomon dan iets te binnen zou schieten. Veel herkenning kwam er echter niet van Solomon zijn kant dus besloot hij het maar gewoon te vragen. 'Sorry, kennen jullie elkaar?' vroeg Solomon beide Ryan en Björn. "Ryan, en ja inderdaad, dat board in de verte is van mij." Solomon zijn wenkbrauwen vormden nog een grote frons dan ze in de eerste instantie al hadden gedaan, als ze elkaar kenden hoefde Ryan zich toch niet meer voor te stellen. Veel begreep Solomon er niet meer van, maar hij was nu dan ook wel een beetje nieuwsgierig naar deze Björn. 'Dus Björn kom je hier dan uit de buurt of zo?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Het was al snel duidelijk Thomas er precies hetzelfde over dacht als ik, dat werd me duidelijk toen hij me een veel betekende blik gunde en daarbij ook nog wat woorden mimede. Ik glimlachte even naar hem maar keek toen weer ik de richting van Jax en Sage.       ”Sorry man, ik had het ook al gevraagd, maar ja,” ik keek glimlachend naar de grond en haalde onopvallend toch even opgelucht adem. Gelukkig maar, anders was het al meteen niet goed gegaan in het appartement. Jax deed nog wel een poging om wat voor elkaar te krijgen maar had volgens mij ook wel door dat het geen zin zou hebben. Hem kennende zou hij toch nog wel iemand bij hem in bed krijgen, tenminste die reputatie had hij.       Op hetzelfde moment dat Jackson vroeg wie er mee ging naar het strand voelde ik mijn mobiel trillen in mijn broekzak. Hierdoor lette ik niet echt op was er om me heen gebeurde maar focuste mijn aandacht daarop. Op het schermpje verscheen een naam die ik een tijdje niet had gezien. Ik haalde diep adem en opende het berichtje dat ik vlug doorlas met een grote glimlach op mijn gezicht. Snel besloot ik te antwoorden dat ik inderdaad meedeed en hem graag zou zien, ook vroeg ik waar ik hem zou ontmoeten.       Zodra ik wist dat Jesse op het strand was snelde ik met mijn koffer naar de kamer waar Sage zonet in was gegaan, ik kon echter het geduld niet vinden om te wachten tot ze zich omgekleed zou hebben en liet de koffer maar naast de deur achter. Ik pakte snel wat spullen zodat ik zwemkleding aan kon doen en deed daarover een mooi strandjurkje. Ik wierp een blik in de spiegel en toen ik wel tevreden was met hoe ik eruit zag rende ik terug de woonkamer in waar de jongens nog stonden te wachten op Sage.       ”Ik ga! Ik zie jullie ooit nog wel eens, veel plezier!” riep ik nog snel voordat ik echt op weg ging.       Het strand was zoals verwacht niets veranderd. Ik genoot enorm van het warme zand op mijn voeten en keek zoekend rond naar de jongen die ik al veel te lang niet had gezien. Het duurde niet lang of ik zag in de verte een figuur zitten dat ik herkende, de blonde haren, de spieren, hij was werkelijk geen spat veranderd. Ik voelde dat mijn hart een sprongetje maakte en ik begon rustig in zijn richting te lopen.       ”Hey,” sprak ik uiteindelijk toen ik dicht genoeg bij de jongen in de buurt was. Naast hem bleef ik kort staan maar plofte al snel naast hem in het zand. Kort wist ik niet goed wat ik moest zeggen, Jesse betekende zoveel voor me het was gewoon niet te beschrijven. En toch had ik nooit iets van me laten horen, hoe was dat gebeurd?       ”Hoe gaat het met je?” verbrak ik uiteindelijk de stilte.

---

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light