[RPG • 250] Bondi Boardriders | Speeltopic - Speeltopics

Setting                              Bondi Beach, Sydney, Australia; heaven on earth voor iedereen in het bezit van een surfboard. Zo ook voor de surfers die zich willen kwalificeren voor de welbekende en felbegeerde Bondi Boardriders Cup.       Bondi Beach is een van de meest bekende surf walhalla's van de wereld en het winnen van de Boardriders Cup is een mooi opstapje naar wedstrijden verderop in het seizoen. Voor pro's is het een mooie kers op de taart. Voor amateurs is het echter hetgeen het verschil kan maken tussen blijven surfen voor de fun, of je naam op de kaart zetten en uitgenodigd worden voor andere en grotere evenementen.       Het surfseizoen begint met een twee weken lang durende feestweek, gedurende de kwalificaties zullen plaatsvinden. Op de laatste dag is de finale van de Bondi Boardriders Cup. Welcome to Bondi Beach

Verblijf       De Pro's worden per zes in een appartement geplaatst, wat inhoudt dat degenen die een professional kiezen automatisch bij elkaar in komen te 'wonen'. Het zijn luxe appartementen complexen grenzend aan het strand. Er zijn vier tweepersoons slaapkamers en men deelt twee badkamers, èèn keuken en èèn woonkamer. Je loopt vanuit de woonkamer door een glazen schuifwand zo het bordes op en vanaf het bordes regelrecht het strand op. Dit is de sfeer van het appartement. De Locals mogen zelf kiezen wat ze willen. De appartementen zijn inbegrepen bij het geld wat je neer hebt moeten leggen om mee te doen aan de wedstrijd en dus mogen ook zij gebruik maken van de ideale locatie bij het strand. Mocht je personage echter liever thuis blijven, aangezien hij of zij toch in Sydney woont, dan mag dat ook en geef je zelf aan hoe je woonsituatie is. De Lifeguards doen niet mee aan de wedstrijd en beschikken dus gewoon over hun eigen huis of appartement. Of dat nog met ouders is, of dat ze samen misschien een appartement hebben, laat ik aan jullie zelf over. Het kan ook zijn dat er maar twee met elkaar wonen, maar ook met de hele groep of helemaal niemand. Overleg dit uiteindelijk met elkaar en maak het duidelijk voor het speeltopic er is. Wedstrijd Zaterdag opening Festival met feest Maandag, opening Cup met free ride Woensdag eerste ronde, 44 deelnemers – vallen er 10 af Zaterdag, tweede ronde, 34 deelnemers – vallen er 10 af Dinsdag, derde ronde, 24 deelnemers – vallen er 8 af Vrijdag, vierde ronde, 16 deelnemers – vallen er 8 af Zondag, finale, 8 finalisten – komt een top drie uit Alle Pro's en Locals komen door tot de vierde ronde en ik denk dat ik dan een programma ga gebruiken om random te bepalen wie er winnen. Je mag natuurlijk ook aangeven wanneer je niet wilt dat je personage wint, of zelfs wanneer je wil dat hij of zij al eerder uitvalt. Het is maar wat je bij je personage vindt passen. Surfing Informatie Site met tricks en uitleg Youtube filmpje met tricks                   Youtube filmpje hoe het er aan toe kan gaan            Billabong Pro Tahiti filmpje Lijst met Surf Slang Golf Anatomie

Rollen                                    De Professionals •      Thomas Colton – Zac Efron – Mahigan – 1.2 •      Bjorn Starrett – Diego Barrueco – Necessity – 1.3 •      Jackson Stanford – Christopher Mason – Plunkett – 1.5 •      Sage Ripley – Bree Kleintop – Cunning – 1.3 •      Raina Rosanna Ramalho – Faceclaim – Greenlight – 1.4 •      Samantha Patterson – Scarlet Leithold – JudithSuzann– 1.4             De Locals •      Milo Collard – Jay Alvarrez – Cunning – 1.5 •      Solomon Asher Aitkin – Froy Gutierrez – Greenlight – 1.5 •      Oliver James Wilson – Luke Davis – ForbesBrooks_ – 1.6 •      Ryan Olivia Marshall – Lindsay Hansen – Tulua – 1.1 •      Brooke Morgan – Alexis Ren – Limnaden – 1.5 •      Ava Eastwood – Malia Manuel – Sempre – 1.2             De Lifeguards •      Jesse Lachlan Cooper – Evan Geiselman – IrisWestAllen – 1.3 •      Roscoe 'Roz' Jonesy – Mario Blanco – Obeah – 1.5 •      Darryl Christian Di Marco – x – Alegayrol – 1.6 •      Alice Marina Hemsworth – Kelly Rohrbach – Sombre – 1.3 •      Susie Eloise Murray – Magdalena Zalejska – philocaly – 1.3 •      Noi Binda Aitkin – Gwen Cox – Virago – 1.5 See You On The Next Wave

Regels – Quizlet huisregels – Reservering staat 72 uur – Geen perfecte personages – 16+ is toegestaan in overleg – Een post heeft minstens 250 woorden – Alleen ik, Amber, maak nieuwe topics – Vermelding post; naam, locatie en gezelschap       – Graag een actief speeltopic, minstens 1 post per week      Rollentopic Praattopic

---

[ bericht aangepast op 14 dec 2017 - 10:59 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

♚      ♔      ♚ Next Wave Please

Professional - Op het water - Met Thomas&Jax       Sage peddelt terug naar de jongens en wordt begroet met een 'Nette inkomer hoor' van Thomas en een high five van Jax. Tevreden gaat ze overeind op haar board zitten, een been aan iedere kant, en rekt zich tevreden uit in het zonnetje, terwijl Thomas begint aan zijn eerste golf.       Tevreden kijkt ze toe, uitermate content met haar momentele situatie. Het zonnetje schijnt heerlijk warm, het zoute water voelt vertrouwd, haar angst is weggezakt voor nu en ze is aan het surfen met mensen die ze aardig vind en waarmee ze zich vermaakt. Veel beter dan dit gaat het naar haar mening niet worden. Zo veel plezier heeft ze in haar modellenwerk niet, al is ook dit een vakgebied waarin ze zich thuis voelt. Het zijn twee totaal verschillende wereldjes.       Thomas rijdt zijn golf ondertussen keurig uit terwijl Jax en Sage toekijken, en hierna komt hij weer aan peddelen.       'Wat heb ik dit strand gemist, lekker golven, vinden jullie niet?' vraagt hij, en Sage kijkt hem verbaasd aan terwijl Jax iets zegt wat langs haar heen gaat en richting het strand peddelt.       'Je hebt vaker aan dit strand gesurft?' vraagt ze Thomas, hopend dat ze niets doms vraagt. Hoewel zij en Thomas misschien wel meer van elkaars achtergronden kennen dan de meeste pro's hier, heeft ze eigenlijk geen flauw idee waar hij vandaan komt of wat zijn geschiedenis is voor hij de surfwereld betrad. Nieuwsgierig wacht ze zijn antwoord af, terwijl ze zich afvraagt of Thomas net als Jax het water uit wil, of nog meer golven wil pakken.

[ bericht aangepast op 16 okt 2017 - 13:18 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

---

Ryan leek zijn eerste woorden niet in dank te ontvangen, of misschien was ze wel boos op zichzelf voor het feit dat ze in het water terecht was gekomen. In elk geval begon ze met “best goed? Hmm, die zal ik onthouden zodra ik weer een date heb met de sterke stroming.” Ondanks dat Björn niet zeker wist of ze met deze stemming ontvankelijk zou zijn voor tips, gaf hij haar die toch. Hij werd echter compleet genegeerd in eerste instantie, want in plaats daarvan vroeg ze hem hoe hij wist dat ze aan de Cup meedeed. Grijnzend haalde hij zijn schouders half op. “Wist ik niet,” antwoordde hij haar. “Maar ik heb gezien hoe je surft en ik zie wat voor passie je voor de zee hebt. En daarnaast is de Cup hier in de buurt, dus de kans dat je mee zou doen was reëel genoeg dat ik erop durfde te gokken dat je best wel eens mee zou kunnen doen. Iets wat je nu bevestigd hebt trouwens.” Hij lachte. Hij voelde zich op zijn gemak bij Ryan. Ondanks dat Ryans humeur per zin anders leek, had hij het idee dat hij gewoon met haar kon praten en lachen. “Ik bedoel, uhm, dank je wel voor je tip. Niet veel mensen zijn zo om concurrenten te helpen, dus je hebt geen flauw idee hoe blij ik hiermee ben,” vervolgde Ryan. Björn glimlachte terug naar haar. “Geen probleem hoor. Hoe moet je je anders verbeteren?” Heel even aarzelde Björn, voor hij verder praatte. Hij wilde niet arrogant of opdringerig ofzo overkomen. Hij kende haar natuurlijk nog maar net, al voelde het alsof ze elkaar al veel langer kenden. “En uh… mocht je meer hulp willen, ik ben hier nog wel even.” Had hij dat nou serieus gezegd? Hij meende zijn aanbod wel, maar, serieus Björn, hoeveel arroganter kon je overkomen? Ryan stootte hem aan met haar elleboog. “En laat jij eens zien wat je kan, mate,” zei ze. “Zoals je wenst,” antwoordde hij haar lachend, ook stiekem blij dat hij even weg kon om zichzelf even te herpakken. Op zee was hij niet zo’n stuntel. Daar was hij in zijn element. De geur van de zee, de zon die op zijn schouders brandde en de golven onder hem. Het was waar hij thuis hoorde. Hij peddelde een stukje het water op, voor hij zich met een golf liet meevoeren. Rustig stond hij op en op het moment dat hij het gevoel was dat de timing goed was, draaide hij de neus van zijn board tegen de lip op en sprong met board en al uit het water. Tijdens de sprong draaide hij met board en al om zodat hij soepel weer op het water terecht kwam en terug naar Ryan kon surfen. Hoewel het zeker geen makkelijke trick was, was de Alley-Oop altijd al een van zijn favoriete tricks geweest. Het had hem vele uren gekost om hem onder de knie te krijgen. Vooral de landing was een lastige. Je moest zo terecht komen dat je verder kon surfen en dat de golf je niet stiekem alsnog van je board af zou spoelen. Kwam je te scheef terecht op het water, dan kon je ook achter je board aan zwemmen. “En?” vroeg hij haar vervolgens toen hij weer bij Ryan was. “Wat denk je ervan?” Hij haalde een hand door zijn inmiddels opnieuw natte haren en glimlachte. Hiervoor was hij gewoon gemaakt.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

Björn haalde zijn schouders grijnzend op toen Ryan zich wel voor haar hoofd kon slaan door die wantrouwende vraag. Bij haar duurde het altijd even voordat ze iemand vertrouwde en Brooke vertelde haar vaak genoeg dat ze niet zo’n wantrouwende brompot moest zijn. Tja, ze kon wel zeggen dat ze in ieder geval haar best deed. “Wist ik niet,” gaf hij haar als antwoord. “Maar ik heb gezien hoe je surft en ik zie wat voor passie je voor de zee hebt. En daarnaast is de Cup hier in de buurt, dus de kans dat je mee zou doen, was reëel genoeg dat ik erop durfde te gokken dat je best wel een mee zou kunnen doen. Iets wat je nu bevestigd hebt trouwens.” Ryan knikte lichtjes nadat hij klaar was met zijn verhaal. Björn was oplettend en eerlijk, twee eigenschappen die ze altijd zeer waardeerde in mensen.       Toen realiseerde zich dat ze weer eens lomp bezig was en daarom verontschuldigde ze zich en bedankte ze hem. “Geen probleem hoor. Hoe moet je je anders verbeteren?” Ryan glimlachte. “Daar heb je wel een punt, ja. Jij hebt nu eenmaal duizend keer meer ervaring dan ik. Hoe ben je eigenlijk begonnen met surfen?” Ze was oprecht nieuwsgierig naar zijn achtergrondverhaal, voornamelijk omdat deze jongen achter zijn glimlach zoveel meer had zitten dan andere mensen dachten en dat maakte dat ze erachter wilde komen wat daar verscholen lag.       De opmerking die na een lichte aarzeling van zijn kant kwam, zorgde voor een klein sprongetje van haar hart. “En, uh… mocht je meer hulp willen, ik ben hier nog wel even.” Sommige mensen die minder mensenkennis hadden dan Ryan zouden in eerste instantie denken dat hij dit bedoelde op een arrogante manier. Maar aan de verwarring op zijn gezicht te zien, bedoelde hij het niet zo. “Ja graag!” Enthousiast kwam ze met een ruk overeind zitten op haar board waardoor er golven ontstonden die Björn verder van haar af lieten drijven. Ze wilde zo graag op een dag een professionele surfer worden, aan haar vader en Milo laten zien dat ze het in zich had. “Weet je wel zeker dat je de rest van de tijd dat je hier bent mij wilt trainen? Ik bedoel, nu je dit gezegd hebt, sta ik elke ochtend voor je deur om je uit je bed mee te sleuren.” Het klonk als een grapje, maar Ryan bedoelde het serieus. Ze had Darryl en Ros ook vaak bij het krieken van de dag uit bed gesleurd… Dat werd haar niet vaak in de dank afgenomen, maar Ryan had nu eenmaal niet zoveel slaap nodig. Ze kon zich niet voorstellen dat iemand tot elf uur uitsliep, aangezien zij altijd netjes om zeven uur helemaal klaar stond om te gaan surfen. Vaak waren de golven dan nog loom, maar hierdoor kon ze wat spieroefeningen doen voordat ze begon.       Maar eerst wilde ze wel eens zien of Björn zo goed was als hij zich voortdeed. “En laat jij eens zien wat je kan, mate,” zei ze terwijl ze zachtjes aanstootte met haar elleboog. “Zoals je wenst,” lachte hij. Ryan volgde zijn silhouet toen hij zich een weg peddelde naar de golf die het dichtste bij kwam. Alles aan hem straalde concentratie uit en zijn liefde voor de zee was duidelijk te zien. Zou hij weten hoe bang ze was toen de stroming vat op haar kreeg zoals hij had op haar moeder. Altijd was er die angst dat zij ook net zo zou eindigen… Ryan schudde vlug die gedachte van haar af en keek weer naar Björn. Ze herkende de trick die hij uitprobeerde: de Alley-Oop. Je had hiervoor veel concentratie, gevoel voor timing en balans bij nodig om deze net zo perfect uit te voeren als Björn deed. Een plotseling gevoel van teleurstelling zorgde ervoor dat ze haar blik naar beneden verplaatste, naar haar board. Hier zou ze nooit van kunnen winnen. In vergelijking met hem was ze echt een guppie eersteklas.       Omdat ze niet wilde dat Björn zag dat ze zo erg met zichzelf bezig was, gaf ze hem een klein applausje toen hij weer naar terug peddelde. “En? Wat denk je ervan?” Hij klonk zo lief, als een jongetje dat voor het eerst met zijn kleine autootjes speelde, dat Ryan glimlachte. “Het enige wat in mijn hoofd opkwam was: WOW. En daarna bedacht ik me dat ik je met open mond aan stond te staren, dus ja. Wauw…” Er klonk oprechte bewondering door in Ryan’s stem en ging met haar vingers door zijn natte haar om het door de war te maken. Voordat hij echter iets terug kon doen, maakte ze dat ze weg kwam en werd ze al snel meegenomen door een golf. Goed, tijd om zijn tip eens toe te passen…

[ bericht aangepast op 17 okt 2017 - 8:16 ]

---

I have seen my own sun darkened

---

---

Nadat Darryl was begonnen over stappen leek Alice er vrij direct op in te haken. 'Prima! We gaan wel naar een van de tentjes van mijn broer.' zei de jongedame. 'Je broer heeft meerdere tentjes, dat is vet.' zei Raina tegen de blondine, Raina wou dat één van haar broertjes een leuk barretje had, daar zou ze maar al te veel gebruik van kunnen maken. Helaas zou dat hem momenteel nog niet worden voor haar, want haar broertjes mochten officieel gezien nog niet eens een drankje nuttigen een bar bezitten leek haar dan al helemaal geen goed idee. Helaas daar zou ze nog wel een paar jaar op moeten wachten. Terwijl Raina haar donkere haar probeerde te bevrijden van het elastiekje wat ze blijkbaar goed in haar haar had geknoopt hoorde ze de andere twee elkaar nog wat plagen. Het was echter niet iets waar Raina zich is zou betrekken dus ging ze rustig verder met het stukje elastiek uit haar haar te krijgen, toen haar dit eindelijk lukte kreeg ze niet alleen het elastiekje uit haar haar, maar ook nog een hele pluk haar. Een lichte zucht rolde over Riana haar lippen, ze had echt een paar van die elastiekjes nodig die zogenaamd niet in je haar zouden vlechten. ‘Nou wat vind je van vanavond? Ik kan ook wel een drankje gebruiken.’ zei Alice vervolgens wat Raina natuurlijk weer op liet kijken. ‘Wat zijn we ook een stelletje alcoholisten bij elkaar zeg.’ zei Darryl vervolgens wat Raina kort aan het lachen maakte, ach ja een drankje kon er altijd wel in. Vooral met de stres die Raina ervoer, dit was haar laatste wedstrijd voor de wereld kampioenschappen en ze wou zich zelf gewoon nog een keer echt kunnen bewijzen voordat ze hier aan mee deed. ‘Wat heb ik toch weer geluk om met de twee knapste dames van het strand te gaan drinken vanavond. Ben benieuwd met wie ik jullie allemaal de ogen mee inprik vanavond.’ zei Darryl, maar voordat hij dit zei wist hij nog even met zijn hand goed door Raina haar haar te woelen. In haar hoofd vervloekte Raina de jongen, had ze haar net weer een beetje degelijk in model weten te krijgen... Echter was dat niet het soort opmerking wat ze maakte ze lachte nogmaals naar de jongen. 'Ach, ik weet zeker dat Alice en ik ook wel wat leuks weten te scoren.' zei ze tegen Darryl waarna ze even keek naar hoe de jongen naar buiten liep. Hierna draaide Raina zich echter naar Alice. 'Ik denk dat ik maar weer eens ga, ik wil jullie niet van jullie werk houden, maar als je wat pen en papier hebt dan schrijf ik mijn nummer op dan kunnen jullie me vanavond altijd bereiken.' zei Raina, waarna ze weer naar haar blote voeten keek. 'Oh en hebben jullie toevallig nog een paar slippers in bruikleen. Iemand dacht blijkbaar dat mijn plastic slippertjes waardevol genoeg waren om mee te nemen en als ik het hele eind naar het appartement wil lopen heb ik zeker brand blaren onder mijn voeten.'

---

Solomon Asher Aitkin

---

---

Plotseling had Solomon er enorm veel spijt van dat hij zijn board niet mee had genomen, dan had hij nu achter Björn en Ryan aan kunnen rennen en samen met hun in het water kunnen liggen. Dan had hij hier nu niet zo ongemakkelijk op zijn kruk in de strandtent hoeven te zitten, hij had nog een halve cola voor hem staan dus weglopen zou al helemaal gek zijn. Sowieso wou hij niet overkomen als de zielige jongen die niet in zijn eentje kon zitten, maar Solomon was er van overtuigd dat de ogen van alle andere gasten op hem gericht waren. Als of ze net zo goed een grote spotlight op hem hadden kunnen zetten zodat mensen nog beter konden zien hoe het zweet Solomon uitbrak. Solomon deed nog wel zijn best om zich te concentreren op het koude glas cola wat voor hem stond, hij probeerte het feit te negeren dat hij zijn ademhaling al sneller voelde gaan. Hij ging toch geen emotioneel inzinking krijgen omdat hij hier gewoon even alleen achter was gelaten? Dan was hij al helemaal een aansteller, maar ergens achter in zijn hoofd wist Solomon ook wel hoe meer hij er tegen vocht hoe dichter bij een paniek aanval was. Snel sloeg Solomon het laatste beetje van zijn cola achterover waarna hij al omhoog kwam van zijn kruk om de strandtent weer te verlaten. Hij wou snel vluchten naar zijn fiets en zijn veilige haven thuis vinden echter vonden zijn ogen op hetzelfde moment een ander alternatief. Een eindje verder op zag hij een blondine zo in gedachte dat ze tegen op de lifeguardpost aan liep, toen de jongedame zich omdraaide wist Solomon zeker dat het de juiste persoon was. Brooke liep net de kant van de strandtent op, maar Solomon kon het gevoel van mensen die hem aangaapten niet langer aan dus liep snel naar de jongedame hopend dat ze dan niet meer naar binnen toe hoefden. 'Hey Brooke.' zei Solomon vrolijk tegen de jongedame. Echter met de komst van Brooke werd Solomon overvallen door een nieuwe nerveuze golf, maar deze keer wist Solomon het maar al te goed te plaatsen. Hij had al langer een paar gevoelens voor de blondine en zijn nervositeit kwamen dan ook zeker hier vandaan. Het zorgde er echter ook voor dat Solomon plotseling geen idee meer had waar hij het over zou moeten hebben dus besloot hij maar over het makkelijkste onderwerp wat er bestond. 'Het is vandaag wel heel mooi weer.' Solomon blikte kort op het surfboard dat Brooke in haar hand had, mooi nog iemand die zo gezellig met Ryan en Björn in het water kon duiken terwijl Solomon hier kon zitten kijken. 'Het is echt goed weer om te surfen, ik hoop dat het tijdens het tournament ook zulk weer is.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Jesse Lachlan Cooper
19 • Lifeguard • Bondi Beach > Home • Hanging with Sam before work
Sam stemde in met lunch, waar ik heel blij mee was, misschien wel blijer dan ik eigenlijk durfde toe te geven aan haar en aan mezelf. Ik vroeg haar of ze ook mijn nieuwe thuis wilde zien, en ze stemde enthousiast in. Haar glimlach was erg aanstekelijk en die van mij verdween dan ook geen seconde van mijn gezicht. Dit was niet mijn enige voorstel, en ook op het voorstel over de ijsjes stemde ze in. Mijn enthousiasme speelde me alleen parten toen ik probeerde op te staan. Ik viel eert op mijn neus, voor ik op mijn voeten kwam te staan. Haar lach zorgde ervoor dat er ook een lach over mijn lippen rolde. Ik hielp haar overeind, voor we samen naar de ijskraam liepen. Halverwege kreeg ik pas door dat ik nog altijd haar hand vast had. Ik wist niet goed wat ik ermee moest. Het voelde goed, maar het maakte me ook erg nerveus. Zij leek er niet veel aan te doen en ze trok me uit gedachten met haar vraag. Ik knikte even naar de ijsverkoper en keek toen weer naar haar. "Een softijsje met discodip, zoals altijd. Wat neem jij?" Ik liet nu wel voorzichtig haar hand los, om mijn portemonee te kunnen pakken, zodat ik de ijsjes kon afrekenen.
Niet veel later stonden we naast de ijscokraam allebei met een ijsje in onze hand. Ik pakte voorzichtig haar hand weer op en schonk haar een kleine glimlach, terwijl er weer een golf van kriebels door mijn lijf ging. "Kom. Dan kunnen we onderweg naar mijn huis het ijs opeten. Het is niet ver." Ik nam haar rustig mee over de boulevard en door de straten die erlangs liepen. Ik likte onder het lopen aan mijn ijsje. Darryl en ik woonden nog geen kilometer van het strand en we waren dan ook zo bij het apartementencomplex. Ik liet hier haar hand weer los en hield de deur voor haar open. Na een kort ritje met de lift, kon ik dan toch echt de deur openen naar mijn thuis. "Welkom in ons bescheiden optrekje. Let alsjeblieft niet op de rotzooi. Maandag is schoonmaakdag." Ik krabte wat onzeker aan mijn achterhoofd en keek naar haar, wachtend op een reactie. Ik hoopte dat ze niet te erg werd afgeschrokken door de rondslingerende kleding en de afwas van vanochtend op het aanrecht. Meestal hield ik mijn slaapkamer redelijk netjes, maar het gedeelde stuk lieten we allebei wat versloffen tot het weer tijd was om op te ruimen. Er lag dus hier en daar een shirt of een broek, een koekpapiertje of een leeg blikje. Het was niet heel erg, maar als ik had geweten dat Sam langs zou komen, had ik toch wel opgeruimt. Ik hoopte maar dat de bank schoon was en de koffietafel niet vol stond met glazen en lege bierblikjes van de hele week. Anders zou ik me echt letterlijk dood schamen.

---

Bowties were never Cooler

---

Nu ik beter oplet zie ik op een afstandje Milo achter Ava aan sprinten. Hun haar druipt nog na van het water dus ze zullen wel een golf gepakt hebben. Wie neemt het ze kwalijk, het is echt super surf weer.       ‘Hey Brooke,’ hoor ik een vrolijke jongensstem zeggen. Ik kijk weer voor me en zie Sol staan. Sol komt vaak bij de strandtent en zorgt er altijd voor dat mijn shift nog net iets leuker is.       ‘Het is vandaag wel heel mooi weer,’ zegt hij er achteraan. Ik zie zijn ogen naar mijn board gaan waarna hij zich snel vervolgt;       ‘Het is echt goed weer om te surfen, ik hoop dat het tijdens het tournament ook zulk weer is.’ Ik ken Sol al langer dan vandaag en weet dat ik hem nu moet onderbreken, voor hij echt gaat ratelen.       ‘Ik ben blij dat jij er net zo over denkt, ik kon deze middag echt niet laten schieten,’ zeg ik. Toen het een avond rustig was in de strandtent heb ik Sol verteld over mijn ouders, dat ik nog niet had verteld dat ik mee deed en dat ik bang was voor mijn moeders reactie.       ‘Ik heb vanmorgen mijn ouders verteld over mijn inschrijving. Mijn vader was echt super enthousiast.’ Ondertussen draai ik een plukje haren om mijn vinger. ‘mijn moeder op zijn zachtst gezegd iets minder,’ maak ik mijn zin af met rollende ogen.       ‘Dus mijn ochtend was niet geweldig, maar nu ik jou tegenkom is het al een stuk beter,’ lach ik hem toe. Ik merk dat ik nu degene ben die aan het ratelen is, misschien word ik toch iets zenuwachtiger van Sol zijn aanwezigheid dan ik dacht.       ‘Heb je zin om mee te gaan surfen?’ met dat ik dit vraag bedenk ik me dat ik hem helemaal niet heb gezien met een surfboard en aan de blik in zijn ogen te zien heeft hij die ook niet mee.       ‘Sorry, ik had kunnen zien dat je geen board bij je hebt,’ verontschuldig ik me.       ‘Ik zag net Milo rennen en die had al gesurft zo te zien, je mag vast zijn board wel lenen, als je wil natuurlijk?’ zeg ik, wijzend naar de strandtent waar Milo Ava staat te kietelen. Ik hoop echt dat Sol mee gaat, hij maakt mijn dag altijd goed.

---

---

[ bericht aangepast op 18 okt 2017 - 14:03 ]

---

Salty eyelashes and the endless Ocean

Thomas Colton Pro • 22 • Bondi Beach • With Sage&Jax • 'Waarom wachtten jullie dan zo lang?' grijnsde Jax naar ons, waarna hij naar het strand terug peddelde. Thomas keek hem enkel na en richtte zich vervolgens op Sage, toen ze hem een vraag stelde. Thomas grinnikte even en haalde snel nog een hand door zijn haar om deze in 'model' te brengen, wat niet echt lukte. 'Dit is het strand van mijn jeugd,' vertelde Thomas haar. In zijn stem kon je zeker horen dat hij genoot van dit strand. 'Dit is het strand van mijn eerste golf,' legde hij Sage uit. 'Hier is alles begonnen voor mijn surfcarrière,' Even hield Thomas zijn mond en wierp een blik op het strandtentje van Ava's vader. 'Maar ook dingen beëindigd,' voegde hij er zachtjes achteraan. Er was geen teleurstelling in zijn stem te horen, maar toch was Ava iemand waarvan hij blij was dat ze in zijn leven was geweest. 'Zullen we naar Jax gaan, straks vindt hij ons weer te langzaam.' grapte Thomas, waarna hij begon te peddelen richting het strand. Daar aangekomen liep hij direct door naar Jax en planten zijn board naast hem in het zand. Voorzichtig nam ik naast hem plaats, waarna ik het strand eens goed bekeek. 'Iemand interesse in een drankje?' Dit zou de beste gelegenheid zijn om Herald op te zoeken om misschien even kort bij te praten.

[ bericht aangepast op 18 okt 2017 - 17:50 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Onderweg naar het ijskraampje had ik niet eens echt doorgehad dat we al die tijd elkaars hand nog vast hadden gehouden. Pas op het moment dat we daar stonden drong het tot me door, maar toen had Jesse mijn hand al losgelaten om zo zijn geld uit zijn portemonnee te kunnen halen. Ik glimlachte even naar hem en richtte mijn blik op de borden die in het kraampje stonden met alle keuzes die er aanwezig waren. Gezien ik het nog niet zo snel kon bedenken besloot ik Jesse te vragen of hij al wist wat hij zou gaan nemen.       ”Een softijsje met discodip, zoals altijd. Wat neem jij?” zijn antwoord was inderdaad alles behalve verassend, ik kon me nauwelijks herinneren dat ik hem ooit ander ijs had zien eten. Ik was dan ook altijd degene die het lastig vond een keuze te maken omdat alles nou eenmaal erg lekker was. Ik haalde een hand door mijn haren terwijl ik op mijn lip beet en nadacht.       ”Doe mij maar een softijsje met chocoladesaus,” bestelde ik toen aan de man van het kraampje. Niet veel later kon ik het ijsje aanpakken en glimlachte ik even dankbaar naar Jesse. “Dankje, en eet smakelijk,” lachte ik toen naar hem waarna ik rustig van het ijsje begon te eten.       Ik knikte toen Jesse voorstelde om naar zijn appartement te lopen terwijl we ons ijsje aten. Het leek me een prima voorstel aangezien het ons daarna nog iets meer tijd zou geven om te lunchen. Daarbij was ik ondertussen wel erg nieuwsgierig geworden naar waar hij ondertussen leefde. Ik voelde mijn wangen even rood kleuren toen hij mijn hand weer pakte om me zo mee te nemen. Ik probeerde er niet te veel van te denken, maar tegelijkertijd waren er zoveel andere mogelijkheden om me de weg te wijzen, hij had mijn hand niet hoeven pakken… Al snel kwam ik erachter dat het inderdaad niet ver was geweest naar de plek waar hij woonde met ene Darryl, de plek was ideaal. Dichtbij het strand, maar ook genoeg in de stad om winkels en al dat soort dingen in de buurt te hebben. “Dit is echt een ideale plek!” glimlachte ik enthousiast naar de jongen en keek even omhoog naar het complex waar we voor stonden, het complex waar hij blijkbaar woonde.       ”Welkom in ons bescheiden optrekje. Let alsjeblieft niet op de rotzooi. Maandag is schoonmaakdag,” ik kon een lachje niet onderdrukken om zijn opmerking. Ik richtte me al snel weer op de woonkamer die ik zag en zette wat stappen naar binnen, het was zeker niet een al te schone plek maar heel veel anders was er misschien ook niet te wachten bij twee jonge gozers. “Het is een mooie ruimte,” glimlachte ik even naar Jesse en keek nog wat rond. “Hoewel het misschien wel handig is als maandag schoonmaakdag wordt verplaatst naar vrijdag schoonmaakdag,” sprak ik toen. Ik kon het gewoon niet laten hem even te plagen, maar de rotzooi had ook zeker nog veel erger gekund.       ”Hoe gaat het eigenlijk met je vader en zusjes?” vroeg ik en keek vragend naar Jesse, opeens was me binnengeschoten dat ik daar nog helemaal niet naar had geïnformeerd.

---

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

---

At the beach - watching over the ocean - with Darryl and Raina - SUIT Mijn aanbod om wat te gaan drinken bij een van de tentjes van mijn broer bleek wel goed te vallen, beide leken enthousiast. Ik was aan het denken naar welke ze zouden gaan, ik zou wel even een appje sturen naar welke het gezelligst wordt vanavond.       'Je broer heeft meerdere tentjes, dat is vet.' zei Raina enthousiast. Ik glimlachte naar haar, altijd leuk om dat soort opmerkingen te horen. Darryl keek natuurlijk niet op van het feit dat mijn broer hier en daar wat tentjes had, dat wist hij al en volgensmij had hij ze ook allemaal al wel eens gezien. Nu moesten we nog even afspreken wanneer, wat voor mij natuurlijk niet zo lastig was, ik kon bijna iedere avond wel.       'Nou, wat vinden jullie van vanavond? Ik kan ook wel een drankje gebruiken!' zei ik terwijl ik opstond en even snel over het strand heen keek, het zag er gelukkig tot nu toe nog rustig uit. Hier en daar wat surfers, maar de meeste had ik al wel vaker gezien, ik wist dat zij veilig te werk gingen. Er speelden ook wat kindjes op het strand, zolang ze niet verder dan 1 meter het water in gingen was er niks aan de hand.       'Wat zijn we ook een stelletje alcoholisten bij elkaar zeg.' zei Darryl waardoor ik even kort mijn tong uitstak zijn kant op. Ik deed altijd drankjes met Darryl, dus je kon ons wel bijna alcoholisten noemen ja, het verbaast me dat er geen goedkope wijn in het lifeguard huisje stond. Ook Raina kon er wel om lachen, voor de paar minuten die ik tot nu toe met haar had besteed, was ze een prima meid. Ze zat aan haar haren te peuteren en kreeg met moeite het elastiekje uit haar haren. Toen ze het weer redelijk goed had zitten besloot Darryl het weer te verpesten, het zal ook weer eens niet.       'Wat heb ik toch weer geluk om met de twee knapste dames van het strand te gaan drinken vanavond. Ben benieuwd met wie ik jullie allemaal de ogen mee inprik vanavond.' zei Darryl waardoor ik hem even zuchtend aankeek. Ik rolde met mijn ogen en porde hem voor de zoveelste keer, dit keer tegen zijn linker borst, die redelijk gespierd was.       'Niet zo'n grote mond jij, anders zetten deze twee dames je vanvond voor schut.' zei ik plagerig terwijl ik een knipoog richting Raina deed. Darryl pesten is altijd leuk, vooral omdat hij lekker terug pest.       'Ach, ik weet zeker dat Alice en ik ook wel wat leuks weten te scoren.' zei Raina waardoor ik echt keihard moest lachen, niet omdat we het niet zouden kunnen, maar omdat ik Darryl uitlachtte. Wat een geweldige opmerking. 'Ja Darryl, misschien ben je ons vanavond wel kwijt aan twee gespierde surferboys.' daagde ik hem uit.       'Ik denk dat ik maar weer eens ga, ik wil jullie niet van jullie werk houden, maar als je wat pen en papier hebt dan schrijf ik mijn nummer op dan kunnen jullie me vanavond altijd bereiken.' zei Raina, terwijl ze naar haar blote voeten keek. 'Oh en hebben jullie toevallig nog een paar slippers in bruikleen. Iemand dacht blijkbaar dat mijn plastic slippertjes waardevol genoeg waren om mee te nemen en als ik het hele eind naar het appartement wil lopen heb ik zeker brand blaren onder mijn voeten.' ik moest even kort lachen om de manier waarop ze het bracht. Ik knikte terwijl ik me omdraaide naar het kastje waar ik ook de Aloë Vera gel uit had gehaald. Ik haalde er slippers uit, maatje 37.       'Het is maat 37 of 43, ik denk dat je het dichtst bij 37 komt, of niet?' zei ik met een giegel. Ik gooide de slippers voor haar neer en glimlachte Raina's kant op.       'Normaal is het vijf euro, maar neem ze maar mee, je hebt al genoeg op de blaren gelopen he.' zei ik met een brede glimlach.

---

- thank you for existing -

---

---

Ryan vroeg hem hoe hij begonnen was met surfen. Hij haalde half zijn schouders op. “Ervaring komt gewoon door het veel te doen,” antwoordde hij eerst op haar opmerking dat hij veel meer ervaring had. Het was wel waar, maar daarvoor had hij er ook zijn baan van gemaakt. “En hoe ik begonnen ben… Tja, mijn vader is een tijdje professioneel surfer geweest en mijn moeder had altijd een passie voor surfen, dus ik stond eerder op de surfplank dan ik kon lopen.” Hij lachte. Onbewust had hij bij het noemen van zijn moeder even de tatoeage op zijn arm aangeraakt. “Tenminste, als je het mijn vader vraagt dan. En die passie heeft zich mijn hele leven doorgezet, tot ik besloten heb om een gooi naar professioneel surfer te doen. En op de een of andere manier is me dat gelukt. En jij?” Het was eigenlijk een standaardverhaal wat hij al zo vaak aan de media gegeven had. Toch was dit anders. Ditmaal was het niet met een of andere opdringerige journalist terwijl er allerlei microfoons in zijn gezicht geduwd werden. Ryan leek daadwerkelijk geïnteresseerd te zijn in zijn verhaal. Het was een welkome afwisseling, wat ook zorgde dat hij zijn verhaal graag deelde. Zijn voorstel om haar vaker te helpen, werd duidelijk door Ryan met twee handen aangegrepen. Het was alsof er een last van zijn schouders viel. Ze vond hem niet arrogant of iets. “Ja graag!” riep ze in plaats daarvan uit. Door haar wilde bewegingen dreef Björn wat af en hij stak zijn voeten in het water om te remmen en niet nog verder af te drijven. “Weet je wel zeker dat je de rest van de tijd dat je hier bent mij wilt trainen? Ik bedoel, nu je dit gezegd hebt, sta ik elke ochtend voor je deur om je uit je bed mee te sleuren.” “Ik verwacht niks anders als je training wil krijgen,” antwoordde hij plagerig. Hij meende het ook serieus. Hij wilde haar best helpen, maar dan moest ze zich wel inzetten. Denken van ‘oh de beer traint me nu dus nu hoef ik niks te doen’ kon hij niks mee. Je zette je voor de volle tweehonderd procent in of niet. Hij zou het zelfs niet erg vinden om dat iedere dag te doen – mocht ze haar plannen van hem uit bed vissen iedere dag echt doorzetten. Hij was nu misschien sporter, maar dat was hij niet eeuwig. Hij had zijn zinnen op het wereldkampioenschap volgend jaar gezet om zijn prestatie van drie jaar terug te evenaren, maar hoe lang zou hij daarna nog surfen? Een paar jaar misschien, maar dan zou hij voor een topsporter toch langzaam maar zeker oud gaan worden. Goed, hij was pas 23, maar een topsporter was je maar voor even. Uiteindelijk zou de jongere generatie hem verdringen en dan? Dan was hij de man die ooit goed kon surfen. Zijn droom was om dan verder te gaan als trainer en misschien de toekomstige generatie zelfs wel op te leiden. Elk beetje oefening wat hij daarin kon krijgen was mooi meegenomen. Hij liet zijn Alley-Oop zien. Ryan klapte toen hij terug kwam en hij maakte spottend een buiginkje. “Het enige wat in miijn hoofd opkwam was: WOW. En daarna bedacht ik me dat ik je met open mond aan stond te staren, dus ja. Wauw…” was Ryan’s reactie. Voor hij doorhad wat haar plan was, haalde ze een hand door zijn haar en maakte het door de war. “Hé!” riep hij lachend uit, maar ze was er snel vandoor gegaan. Lachend ging Björn op zijn plank zitten terwijl hij naar haar tweede poging keek. “Je knieën iets meer buigen!” riep hij haar van een afstandje toe. “Ja, goed zo! Wachten!” Ze zat nu op het punt van de golf waar de meeste mensen dachten dat de golf optimaal zou zijn, maar waar de meeste mensen ook de fout in zouden gaan. Op dit punt kon het wel, maar het was niet optimaal. Als je heel iets langer wachtte, zou de golf fijner zijn, al wisten veel mensen dat niet. Inschatten wanneer je moest wachten en wanneer je te lang gewacht had, was ook lastig. “Wacht… wacht… Ja, nu!” Hij was misschien te enthousiast voor iemand die net één aanwijzing aan een ander gegeven had, maar hé, ze had hem toch een soort van toestemming gegeven om haar te coachen? Dan zou hij daar gebruik – of misbruik – van maken ook.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

♚      ♔      ♚ Next Wave Please

Professional - Op het water - Met Thomas&Jax       'Dit is het strand van mijn jeugd, dit is het strand van mijn eerste golf,' verklaart Thomas. 'Hier is alles begonnen voor mijn surfcarrière, maar ook dingen beëindigd.'       Het klinkt als een rijke historie en Page is prettig verrast. Nooit geweten dat hij zijn roots had op een van de beter surflocaties van de wereld. Het moet hier een stuk spectaculairder zijn dan Virginia Beach. Sage geeft hem even de tijd van zijn sentiment te genieten en slaat hem hierin enkel even gade terwijl ze daar dobberen, op open water. Zijn laatste zin wekt de indruk dat hij hier iets heeft achtergelaten wat impact heeft gemaakt op zijn leven, maar ernaar vragen doet ze niet. Niet iedereen is gek op zulke persoonlijke vragen en misschien komt ze er vanzelf nog achter.       'Zullen we naar Jax gaan, straks vindt hij ons weer te langzaam?' vraagt Thomas, wat Sage op doet kijken richting het strand. Jax tekent zich af als een eenzaam figuur in het zand en schuldgevoel zet haar tot peddelen aan. Het is niet dat Jax zich in zijn eentje niet vermaakt, daar is hij eigenzinnig genoeg voor, maar desalniettemin is ze in het laatste uur erg veel op Thomas gericht geweest.       Gelukkig bereiken ze snel het strand en terwijl Thomas naast Jax plaats neemt, verkiest Sage het te blijven staan, een schaduw werpend over Jax en met een glimlach op hem neerkijkend.       'Wanneer ga je me wel een mooie sessie laten zien? De laatste keer dat ik je live heb gezien was op de Snickers Australian Open,' vraag ik hem op hetzelfde moment dat Thomas vraagt; 'Iemand interesse in een drankje?'       Ik knik bevestigend, want heb al minstens een half uur lang een droge mond en kijk dan vragend naar Jax in afwachting op antwoord op beide vragen.

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

Op dat ene twijfelachtige moment vroeg Ryan zich af of ze niet te opdringerig was geweest met het vragen naar het levensverhaal van Björn. Nou ja, ze vroeg niet echt naar zijn levensverhaal, maar hoe hij in vredesnaam begonnen was met surfen. Uit ervaring wist ze dat iedereen een ander verhaal had, een reden om zich te verliezen in de zee, net als zij. Gelukkig vond de knappe, uhm, vrolijke jongeman voor haar niet dat ze zich te gretig in zijn verleden probeerde te storten. Ze wilde vooral weten wat hij achter zijn glimlach verborg, maar zo te horen zou ze daarvoor eerst zijn vertrouwen moeten winnen. Aangezien ze er zo ontzettend zeker van was dat hij haar niet het hele verhaal vertelde.       “En hoe ik begonnen ben… Tja, mijn vader is een tijdje professioneel surfer geweest en mijn moeder had altijd een passie voor surfen, dus ik stond eerder op de surfplank dan ik kon lopen.” Hij lachte bij de herinnering en Ryan zag de natuurlijke beweging van zijn hand die naar zijn tatoeage ging. Voordat ze echter kon vragen of die tattoo iets te maken had met die herinnering, was Björn haar al voor met de rest van zijn verhaal. Haar blik ging van zijn tatoeage weer naar zijn gezicht en keek hem met oprechte interesse in haar ogen aan. “Tenminste, als je het mijn vader vraagt dan. En die passie heeft zich mijn hele leven doorgezet, tot ik besloten heb om een gooi naar professioneel surfer te doen. En op de een of andere manier is me dat gelukt. En jij?”       Zijn vraag maande Ryan’s tornado aan gedachte tot stilte en ze keek hem een momentje verbluft aan, waarna ze zich vlug weer herstelde. Ze vond dat het eerst tijd werd om nog een vraag te stellen voordat ze bij het gedeelte aankwamen waarin zij haar leven open en bloot voor hem neer zou leggen. Nou ja, alleen een paar kleine details zou ze achterwege laten, net zoals hij had gedaan. “Hmm, dat klinkt als het uitgekauwde verhaal dat je aan de pers enzo vertelt. Niets mis mee,” zei ze er vlug achteraan met haar handen verontschuldigend voor zich uitgestoken zodat ze even zat de wiebelen op haar board voor ze haar balans weer terug vond. “Ik respecteer je privacy, ik was…gewoon…heh heh.”En nerveus lachje ontsnapte aan haar lippen en ze besloot het over een andere boeg te gooien en haar reden tot intrede in het surfleven te vertellen. “Voordat ik nog meer ga ratelen en alles tien keer erger maakt zodat je van ellende zo snel mogelijk weg surft, zal ik antwoord geven op je vraag.” Ryan haalde even diep adem en begon aan haar verhaal. “Mijn vader en moeder waren allebei professionele surfers, al waren ze niet zo bekend dat iedereen van hen afwist, dus waarschijnlijk zal je ze niet kennen. Ik werd ook besmet met hun liefde voor de zee en vanaf het moment dat ik kon kruipen, was ik altijd bij een surfboard te vinden. Tja, je wordt er denk ik mee geboren, met passie voor de zee. Mijn leven draait eigenlijk alleen maar om haar.” Ryan liet haar hand in de zee zakken en speelde even met haar vingers in het zacht golvende water.       De golven eiste al snel weer haar aandacht op. Nadat ze Björn had zien surfen, kreeg ze een borrelend geluksgevoel van binnen, wat maakte dat ze zich graag als een waardig concurrent tot hem zou willen meten. Ze peddelede op volle kracht in de richting van de golf die haar aandacht had getrokken en die er rauw en woest uitzag. Maar deze zou ze vast en zeker weten te temmen, ze had wel erger voor haar kiezen gekregen. Vanaf de plek waar Björn zat, kon ze hem goed genoeg horen schreeuwen en ze kreeg een glimlach op haar gezicht bij de kracht en warmte van zijn stem over het water. “Je knieën iets meer buigen!” Met haar armen gespreid, eentje naar voren en eentje naar achteren om haar evenwicht te bewaren, deed ze wat Björn van haar vroeg. Goed, we waren nu dus al begonnen met de training. Kom maar op dan!       Ze werd al snel beloond met een ‘Ja, goed zo!’ en ze wist dat ze bijna de sprong zou moeten wagen. Ryan wist dat ze nu iets zou moeten doen wat tegen haar natuur in druiste, ze wilde nu de Kickflip gaan doen, maar Ros had haar eens verteld dat je rustig 5 seconde minimaal moest tellen voordat de golf op zijn hoogst was en dus optimaal voor de sprong. Dat was ook wat Björn haar toeschreeuwde en net op het moment dat ze wilde springen, hoorde ze hem schreeuwen dat nu Nu NU! moest gaan. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk en langzaam boog ze haar knieën, zette zich af, draaide voor het effect met haar voet haar plank om zodat hij rond spinde en kwam met een plof netjes aan het einde van haar golf op haar plank terecht. Ze spreidde haar armen wijd en keek trots om zich heen. Ze bleef nog op haar plank staan terwijl ze wiebelend in de richting van Björn dreef, maar op het laatste moment besloot haar plank om haar er toch vanaf te gooien. Met een plons viel ze in het water en ze was er vrij zeker van dat ze met deze plons Björn ook geraakt had. Met een gigantische grijns op haar gezicht kwam ze weer boven water en ging staan. Het kon nog net en het water kwam tot aan haar borstbeen. Eén vuist gooide ze in de lucht en joelde: “YESH! Het is me gelukt! WOOHOO!” Bijna wilde ze haar vreugdedansje doen, maar dat deed ze Björn maar niet aan. Straks zou hij nog terug komen op zijn besluit om haar te coachen…

---

I have seen my own sun darkened

24 • professional • on the water • with Sage and Thomas Ik heb mijn ogen even gesloten als ik lekker in de zon geniet van het geluid van de golven op het strand (zeer cliché) en van de zon op mijn gezicht, maar als er een schaduw over me heen valt, open ik mijn ogen weer en kijk ik recht in de heldere ogen van Sage.       'Wanneer ga je me wel een mooie sessie laten zien? De laatste keer dat ik je live heb gezien was op de Snickers Australian Open.' Ik lach kort en haal mijn schouders even op als ik naar haar kijk en opsta van het zand.       'Nog even geduld, lieve Sage, ik ben in topvorm en ik ben er zeker van dat ik de hoofdprijs in de wacht ga slepen.' Ik knipoog een keer en leg mijn arm losjes om Sage's schouders heen als we besluiten even wat te gaan drinken met zijn drieën. Wie weet zien we nog wat meer bekenden rondlopen. Niet dat ik ze per se gemist heb, natuurlijk niet, maar ik ken wel wat meer mensen dan deze twee. Met Thomas ben ik niet per se bevriend en ik kan niet zeggen dat ik met de rest van de professionals wel goed overweg kan, maar Sage is een uitzondering op de regel.       We gaan bij het strandtentje zitten en ik bestel een cocktail. Kijk, we zijn hier midden in Australië en ik wil wel een klein beetje genieten van mijn tijd hier.

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

Jesse Lachlan Cooper
19 • Lifeguard • Home • Hanging with Sam before work
Sam had keuzes maken altijd een stuk lastiger gevonden dan ik, nu ook weer. Als ik zo naar haar keek was ze weinig verandert. Ze beet nog altijd op haar lip als ze nadacht. Uiteindelijk wist ze toch een keuze te maken en liepen we al snel richting mijn huis. Het was niet ver van het stand, Darryl's campus, of de winkels, dus Sam had helemaal gelijk toen ze zei dat het een ideale plek was. "Dat is het zeker." stemde ik met haar in, voor ik haar het complex binnen liet en we naar het appartement liepen. Nu pas bedacht ik me dat het waarschijnlijk een bende was. Het scheelde dat Darryl geen feestje had gehad gister, maar het was zeker niet netjes. Ik verontschuldigde me dan ook en probeerde hier en daar nog wat op te pakken, maar ze had de rommel zeker wel gezien. Ik glimlachte naar haar bij haar complimentje, maar het geplaag wat er achteraan kwam, had ik verwacht. "Ik zal het aan Darryl voorstellen." zei ik grinnikend, terwijl ik de lege flesjes en blikjes allemaal in de keuken probeerde te verzamelen. Zo leek de woonkamer in elk geval een beetje netjes. Toen vroeg ze naar mijn familie. "Prima. Pas maar op je titels, want Riley staat klaar om die volgend jaar van je af te nemen. Harper en papa gaat het ook prima. Hoe gaat het met jou familie?" Ik liep naar de keuken en pakte twee glazen. "Wil je wat drinken?" Ik schonk voor mezelf een glas cola in en wachtte op haar antwoord. Het was voor een keer rustig in het appartement, waar normaal altijd wel muziek of gepraat te horen was. Als het niet van ons was, dan was het wel van buiten. Toen ik ook drinken voor haar had gepakt, liep ik met de glazen, en een halve rol koekjes onder mijn arm, naar het piepkleine balkonnetje. Het was net breed genoeg voor twee stoeltjes en een tafeltje. Ik zette de glazen op het tafeltje en legde de rol koekjes erbij. "Kom zitten en tast toe. Anders is de rol vanavond toch leeg, dus wees niet bang om zo veel te paken als je wil." zei ik met een scheve grijns. Zelf vouwde ik me op een van de stoeltjes, want echt veel ruimte voor mijn armen en benen had ik niet. Toch vond ik dit een heel lekker plekje om te zitten en wilde ik dit zeker delen met Sam.

[ bericht aangepast op 22 okt 2017 - 20:18 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Het was ook Ryan niet ontgaan hoe standaard zijn antwoord op haar vraag was. Björn baalde ervan. Ondanks dat hij misschien inmiddels niet veel meer was dan wat de media van hem gemaakt had, wilde hij het meisje niet afstoten. Hij mocht haar. Het was al lang geleden dat hij meteen zo’n klik met iemand had gehad en hij genoot ervan. Hoe het voor haar was, wist hij natuurlijk niet, maar als het aan hem lag, zou hij haar nog veel beter leren kennen. “Hmm, dat klinkt als het uitgekauwde verhaal dat je aan de pers enzo vertelt. Niets mis mee,” zei ze. Hij baalde ervan want hij wilde haar wel meer tonen van hem, maar wat was er te vertellen? “Ik respecteer je privacy, ik was…gewoon…heh heh.” Ze lachte nerveus en het was eigenlijk best schattig. Björn kon de glimlach op zijn lippen niet tegenhouden. “Voordat ik nog meer ga ratelen en alles tien keer erger maakt zodat je van ellende zo snel mogelijk weg surft, zal ik antwoord geven op je vraag. Mijn vader en moeder waren allebei professionele surfers, al waren ze niet zo bekend dat iedereen van hen afwist, dus waarschijnlijk zal je ze niet kennen. Ik werd ook besmet met hun liefde voor de zee en vanaf het moment dat ik kon kruipen, was ik altijd bij een surfboard te vinden. Tja, je wordt er denk ik mee geboren, met passie voor de zee. Mijn leven draait eigenlijk alleen maar om haar.” Björn knikte ten teken dat hij luisterde naar haar verhaal. Hij kon zich er helemaal in vinden. Die passie was niet iets wat je kon aanleren. Het zat in je of niet, en het was overduidelijk bij Ryan aanwezig. Dat vertelde hij haar daarom ook. “Ja dat denk ik ook. Die passie kan niet worden gecreëerd. Ze is er of ze is er niet, daar is weinig aan te doen. En als ze er wel is, is ze ook niet te negeren.” Hij dacht heel even na en haalde toen nogmaals zijn hand door zijn haar. Het was een tikje van hem wat hij altijd deed als hij wat onzeker of zenuwachtig was en een die hij eigenlijk af moest leren, maar zover was het hem nog niet gelukt. “En, eh… misschien heb je wel gelijk dat het het uitgekauwde verhaal is,” begon hij. Hij wist eigenlijk niet zo goed waar hij heen wilde met zijn woorden, maar onderweg zou er vast een doel komen. “Maar ik weet niet zo goed wat je anders wil horen. Zo interessant ben ik nou weer niet.” Hij lachte wat beschaamd. “Maar ik weet het goed te maken voor mijn korte antwoord: je mag straks vijf vragen stellen die ik zo uitgebreid en eerlijk mogelijk zal proberen te beantwoorden, ongeacht het onderwerp. Deal?” Hij lachte nog een keer wat beschaamd. Hij legde zich nu zo bloot tegenover een onbekende. Hij voelde zich best wel kwetsbaar. En toch leek Ryan de juiste persoon te zijn om dit bij te doen. “Maar nu eerst surfen!” voegde hij er snel aan toe en hij duwde haar met surfplank en al een stukje van hem af. Tijdens het surfen kon Björn zich niet inhouden en moest hij aanwijzingen roepen, die ze ook uitvoerde. Haar sprong was dan ook zo goed als perfect, maar aan de landing was nog wel te werken. In eerste instantie kwam ze keurig staand terecht, maar vlak voor ze hem bereikt had, belandde ze toch in het water. De golf die dat veroorzaakte doorweekte hem. Niet dat hij niet al nat was, maar dat was een detail. “YESH! Het is me gelukt! WOOHOO!” riep ze. Björn lachte en gooide een plens water naar haar toe. Haar enthousiasme werkte zo aanstekelijk. “Zeg dat wel!” antwoordde hij bijna net zo enthousiast als zij was. “Maar waarom lig je nu dan in het water?” Hij stak zijn tong uit naar haar. Toch was dat een vraag die hij vroeger zo vaak van zijn vader gehoord had. Als alles goed ging, waarom was je dan in het water beland? In dat geval hoorde je nog op je plank te staan. In dit geval wist hij wel waar het verkeerd gegaan was bij haar. Ze had bij de landing haar gewicht teveel naar voren geplaatst. Het was de manier die iedereen in het begin aanleerde en meestal kon je je er ook prima mee redden. Je bleef in elk geval staan na de sprong. Echter, vaak werd je toch uit evenwicht gebracht waardoor je, zoals ditmaal ook gebeurd was, een stukje verderop toch in het water kwam. Je gewicht verder naar achteren houden was voor de landing lastig, maar had je die eenmaal onder de knie, dan was het een stuk makkelijker om daarna door te surfen.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.