[RPG • 250] Bondi Boardriders | Speeltopic - Speeltopics

Setting                              Bondi Beach, Sydney, Australia; heaven on earth voor iedereen in het bezit van een surfboard. Zo ook voor de surfers die zich willen kwalificeren voor de welbekende en felbegeerde Bondi Boardriders Cup.       Bondi Beach is een van de meest bekende surf walhalla's van de wereld en het winnen van de Boardriders Cup is een mooi opstapje naar wedstrijden verderop in het seizoen. Voor pro's is het een mooie kers op de taart. Voor amateurs is het echter hetgeen het verschil kan maken tussen blijven surfen voor de fun, of je naam op de kaart zetten en uitgenodigd worden voor andere en grotere evenementen.       Het surfseizoen begint met een twee weken lang durende feestweek, gedurende de kwalificaties zullen plaatsvinden. Op de laatste dag is de finale van de Bondi Boardriders Cup. Welcome to Bondi Beach

Verblijf       De Pro's worden per zes in een appartement geplaatst, wat inhoudt dat degenen die een professional kiezen automatisch bij elkaar in komen te 'wonen'. Het zijn luxe appartementen complexen grenzend aan het strand. Er zijn vier tweepersoons slaapkamers en men deelt twee badkamers, èèn keuken en èèn woonkamer. Je loopt vanuit de woonkamer door een glazen schuifwand zo het bordes op en vanaf het bordes regelrecht het strand op. Dit is de sfeer van het appartement. De Locals mogen zelf kiezen wat ze willen. De appartementen zijn inbegrepen bij het geld wat je neer hebt moeten leggen om mee te doen aan de wedstrijd en dus mogen ook zij gebruik maken van de ideale locatie bij het strand. Mocht je personage echter liever thuis blijven, aangezien hij of zij toch in Sydney woont, dan mag dat ook en geef je zelf aan hoe je woonsituatie is. De Lifeguards doen niet mee aan de wedstrijd en beschikken dus gewoon over hun eigen huis of appartement. Of dat nog met ouders is, of dat ze samen misschien een appartement hebben, laat ik aan jullie zelf over. Het kan ook zijn dat er maar twee met elkaar wonen, maar ook met de hele groep of helemaal niemand. Overleg dit uiteindelijk met elkaar en maak het duidelijk voor het speeltopic er is. Wedstrijd Zaterdag opening Festival met feest Maandag, opening Cup met free ride Woensdag eerste ronde, 44 deelnemers – vallen er 10 af Zaterdag, tweede ronde, 34 deelnemers – vallen er 10 af Dinsdag, derde ronde, 24 deelnemers – vallen er 8 af Vrijdag, vierde ronde, 16 deelnemers – vallen er 8 af Zondag, finale, 8 finalisten – komt een top drie uit Alle Pro's en Locals komen door tot de vierde ronde en ik denk dat ik dan een programma ga gebruiken om random te bepalen wie er winnen. Je mag natuurlijk ook aangeven wanneer je niet wilt dat je personage wint, of zelfs wanneer je wil dat hij of zij al eerder uitvalt. Het is maar wat je bij je personage vindt passen. Surfing Informatie Site met tricks en uitleg Youtube filmpje met tricks                   Youtube filmpje hoe het er aan toe kan gaan            Billabong Pro Tahiti filmpje Lijst met Surf Slang Golf Anatomie

Rollen                                    De Professionals •      Thomas Colton – Zac Efron – Mahigan – 1.2 •      Bjorn Starrett – Diego Barrueco – Necessity – 1.3 •      Jackson Stanford – Christopher Mason – Plunkett – 1.5 •      Sage Ripley – Bree Kleintop – Cunning – 1.3 •      Raina Rosanna Ramalho – Faceclaim – Greenlight – 1.4 •      Samantha Patterson – Scarlet Leithold – JudithSuzann– 1.4             De Locals •      Milo Collard – Jay Alvarrez – Cunning – 1.5 •      Solomon Asher Aitkin – Froy Gutierrez – Greenlight – 1.5 •      Oliver James Wilson – Luke Davis – ForbesBrooks_ – 1.6 •      Ryan Olivia Marshall – Lindsay Hansen – Tulua – 1.1 •      Brooke Morgan – Alexis Ren – Limnaden – 1.5 •      Ava Eastwood – Malia Manuel – Sempre – 1.2             De Lifeguards •      Jesse Lachlan Cooper – Evan Geiselman – IrisWestAllen – 1.3 •      Roscoe 'Roz' Jonesy – Mario Blanco – Obeah – 1.5 •      Darryl Christian Di Marco – x – Alegayrol – 1.6 •      Alice Marina Hemsworth – Kelly Rohrbach – Sombre – 1.3 •      Susie Eloise Murray – Magdalena Zalejska – philocaly – 1.3 •      Noi Binda Aitkin – Gwen Cox – Virago – 1.5 See You On The Next Wave

Regels – Quizlet huisregels – Reservering staat 72 uur – Geen perfecte personages – 16+ is toegestaan in overleg – Een post heeft minstens 250 woorden – Alleen ik, Amber, maak nieuwe topics – Vermelding post; naam, locatie en gezelschap       – Graag een actief speeltopic, minstens 1 post per week      Rollentopic Praattopic

---

[ bericht aangepast op 14 dec 2017 - 10:59 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

Ik had met Noi afgesproken om samen, voor onze shift zou beginnen, nog lekker een golfje mee te proberen pikken. Het voordeel van werken op het strand is dat je ook nog eens meteen op het strand bent om ook andere dingen te gaan doen, zoals surfen. Dus hier zijn we dan; beiden in ons wetsuit, een mooi eind de zee in gepaddeld op ons board. God weet dat ik er vandaag nood aan heb, gewoon een keer alles van me af zetten. Ik houd immens van mijn job als leraar en ik ben zo dankbaar dat ik de kans ertoe gekregen heb, ondanks mijn verleden vol tumult, maar zo heel af en toe kom ik een leerling tegen die ik liever achter het behang zou plakken. Dat zegt, naar mijn bescheiden mening, dan ook wel weer heel wat over desbetreffende personen want ik weet donders goed dat ik het absoluut niemand moeilijk maak om het met mij te kunnen vinden. Ik laat mijn blik over de horizon glijden, terwijl ik rechtop ga zitten op m'n board, speurend naar een goede golf. Op Bondi is dat gelukkig nooit een echte opgave en zodra ik er eentje gespot heb waarvan ik kippenvel krijg probeer ik de aandacht van m'n collega te trekken. "Hé, Noi!" Met mijn voet geef ik een kleine stoot tegen de surfplank van het blondje. Mijn wijsvinger richt ik naar de wave die op ons komt afgedonderd. "Neem jij de eerste maar." Ladies first. Het is een cliché principe, maar wel eentje dat me met de paplepel is ingegeven. Terwijl ik geduldig mijn beurt afwacht laat ik mijn handen over mijn board glijden. Het is een houten, natuurkleurige semi gun die ik gekocht had van een lokale handelaar die zelf boards maakt. Inmiddels staat die van mij reeds halverwege vol geschreven. Elke krabbel is een aandenken aan één van mijn (ex-) leerlingen. Bij elke eerste les neem ik ze, bij wijze van teambuilding, mee naar het strand, waar ieder op zijn beurt iets persoonlijks over zichzelf moet vertellen - dan wel met een grappige noot; het eerste jaar dat ik les gaf moest iedereen zichzelf voorstellen door middel van een haiku. Dit jaar moest ieder zichzelf beschrijven via een rapnummer. Indien de klasgenoten de voorstelling geslaagd vonden mocht diegene zijn naam op mijn board schrijven. Tot nu toe werd nog geen enkele leerling geweigerd door zijn medestudenten. Met een glimlach richt ik mijn gezicht weer omhoog en houd ik Noi met haviksogen in de gaten. Ik twijfel niet aan haar kunsten, ben er zeker van dat ik haar niet ten hulp zal hoeven schieten. Dit keer stamt mijn aandacht voort uit pure nieuwsgierigheid en bewondering. Die meid weet hoe ze een golf moet temmen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Thomas Colton Pro • 22 • Livingroom • With Sage, Sam and Jax • Sage knikte blij, nadat Thomas had aangegeven dat hij wel nog tien minuutjes kon wachten op de blondine. Ondertussen leek het erop dat Jax een nieuwe poging ondernam om samen iets met de dames te kunnen doen. 'Wie gaat er mee naar het strand?' Blijkbaar had de jongen geen geduld, want hij liep al naar de deur toe, maar als hij echt zo snel naar het strand wilde kon hij beter via de glazenschuifwand gaan. Ook Sage had dezelfde gedachtes als Thomas en wees Jax hier dan ook al lachend op. Toen Sage net ging omkleden zette Samantha haar koffers naast de deur en liep vervolgens alweer weg naar buiten. ”Ik ga! Ik zie jullie ooit nog wel eens, veel plezier!” Thomas maakte nog een snelle saluut beweging, maar hij betwijfelde of Sam het had gezien. Thomas staarde de blondine na, terwijl hij haar uiteindelijk had verloren in de menigte. Waarna Thomas zijn blik weer afwend van het strand ziet hij dat Jax al die tijd nog in de woonkamer stond en hem waarschijnlijk had zien staren. "Dips," sprak Thomas snel. "Sorry man, de rest laat ik voor jou over," zei hij met een knipoog en al lachend. Hij had verhalen gehoord over Jax, maar wilde hier geen probleem van maken, echter wilde hij niet dat Jax er met Samantha vandoor ging. Thomas liep vast door de glazen schuifwand naar buiten, omdat hij tegen de muur zijn bord had neergezet. Omdat Sage zich nog altijd aan het omkleden was en Thomas geen zin had in een akelige stilte besloot hij maar een gesprek aan te gaan met Jax in de hoop dat Sage vrij snel klaar zou zijn met omkleden. "Hoe ging het afgelopen seizoen?" Het was een standaard vraag, maar waarschijnlijk kon Jax hier wel lang over praten.

---

Do I look like Mother Teresa?

24 • professional • in the apartment • with Sage, Sam & Thomas 'Jax, lieverd, als je nog een paar minuutjes hebt, kleed ik me even om en gaan Thomas en ik ook mee. Het is misschien wel een stu sneller om via deze mooie schuifwand te gaan. Je weet wel, de glazen schuifwand waardoor je het strand al kan zien liggen,' merkt Sage op en ik volg haar blik naar het raam, maar haal mijn schouders slechts even op. Ondertussen is Sage alweer verdwenen in de kamer die zij blijkbaar met Samantha deelt. Laatstgenoemde is vertrokken en ik heb wel gemerkt hoe Thomas naar haar keek.       'Dibs,' zegt hij snel. 'Sorry man, de rest laat ik voor jou over.' Ik rol kort met mijn ogen. Ik laat me niet tegenhouden door zon stom woordje, dat maakt me geen reet uit. Ik pak wat ik pakken kan en als ik daarmee gevoelens schaad, maakt het mij niet zo heel veel uit. Om eerlijk te zijn heb ik weinig kennis van de levens van de overige professionals, die ik toch vaker zie dan de rest tegen wie ik deze weken moet strijden, en daarom houd ik ook weinig rekening met hun exen en crushes en al dat soort dingen. Aan de bro-code doe ik al helemaal niet. Hij ziet Sam dus blijkbaar wel zitten en Sam en ik kunnen juist niet met elkaar overweg, maar wie weet wat er gaat gebeuren als ik haar eens een keer verleid. Weet ik het.       Ik volg Thomas maar vast naar buiten en hij besluit me een vraag te stellen over het vorige seizoen en mijn eventuele overwinningen daar. Ik haal mijn schouders kort op als ik eraan terugdenk. Vorig jaar heb ik weer meegedaan in Fiji in de hoop mezelf wederom te bewijzen en weer eerste te worden, maar helaas lukte dat niet. 'Tweede in Fiji, verder niks, natuurlijk,' beantwoord ik zijn vraag en ik plof even op een stoel neer. Ik vraag me af of ze hier ook ergens leuke strandtenten hebben waar ik wat zou kunnen gaan drinken. En eten, want ik sterf van de honger. 'En jij?'

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

• 24 • Lifeguard • On board, with Roz •

Het was vrij vroeg geweest toen mijn vader me, samen met mijn surfboard, had afgezet op het strand. Nog voor mijn shift van start zou gaan had ik namelijk met Roz afgesproken om samen met hem nog een of twee golven te pakken. Er was niks zo heerlijk als in alle vroegte over het water heen glijden en de diepe golven te temmen die subtiel onder mijn board door leken te glijden terwijl ik daar bovenop genoot van de zeewind door mijn haren en mijn evenwicht zo stevig mogelijk probeerde te houden. Een zachte glimlach krulde zich onbewust op mijn lippen en mijn poelen glijden over het water voor ons heen.
      Zodra mijn vader was weggereden wist ik niet hoe snel ik de laatste meters richting het water moest afleggen, om me eenmaal daar in het water te laten glijden. Ik hoefde niet lang te wachten op Roz, hij kwam nog geen kwartier na mijn arriveren aan en terwijl ik mijn haren vastbond verscheen ook hij op het water. Behendig trok ik aan het koord op mijn rug en ritste daarmee mijn wetsuit dicht. “Hey Noi!” Een subtiele zetje laat me iets naar voren gaan, waarop ik over mijn schouder heen blik naar Roz — die schuins langs me af naar voren wees. “Neem jij de eerste maar.” Haast direct verandert de glimlach op mijn gezicht in een brede grijns en leg ik me op mijn buik neer zodat ik richting de aankomende golf kan gaan peddelen. “Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen,” roep ik mijn mannelijke collega nog toe, alvorens ik de juiste richting in ga. Het gevoel wat het surfen me gaf was haast met geen pen te beschrijven. Ik was graag op het strand te vinden, maar in de zee leek al helemaal op mijn plek; zelfs wanneer een woeste golf me eerder te pakken had dan dat ik hem wist te vangen en ik dus mega kopje onder ging.
      Ik genoot er ten alle tijden oprecht van, precies zoals ik nu ook deed — geconcentreerd weet ik mezelf overeind te zetten zodra ik de eerste aanraking van de golf onder mijn plank voel en wanneer hij me op tracht te tillen pas ik mijn houding zo aan dat ik mezelf op de juiste manier laat meevoeren. Opnieuw glijdt er een glimlach over mijn lippen heen en kan ik het niet laten een schuine blik over mijn schouder heen te werpen om toe te kijken hoe in alle verte achter me de golf lijkt te sluiten. Deze was voor mij en mijn eerste ochtend golf had ik volledig gewonnen zodra ik me uit laat glijden richting Roz.
      ”Deze was geweldig!” roep ik de jongeman in alle enthousiasme toe. Behendig zak ik terug op mijn plank en blik nog eenmaal naar de laatste schokken die de golf achter me lijkt weg te geven. Mijn dag kon in ieder geval niet beter meer beginnen. Wanneer mijn poelen die van Roz weer vinden grijns ik hem tegemoet. “Nou jij,”spoor ik hem aan en wiebel lichtjes op het water ten teken van een lichte, speelse ongeduldheid.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

♚      ♔      ♚ Next Wave Please

Professional - Het appartement - Met Thomas&Jax       Sage gooit haar tas op het overgebleven bed en kijkt bedachtzaam naar de spullen van Sam. Als ze niet was overdondert door Jax, dan had ze er nooit vrijwillig voor gekozen een kamer te delen met Samantha Patterson.       Veel hebben de twee nooit gepraat, maar in de gesprekken die er wel zijn geweest was er nu niet bepaald een klik. Sage haar overwinning op de Billabong Pipeline Masters in 2014 was nog net iets zoeter geweest toen ze zich had beseft dat ze Sam achter zich had gelaten in het klassement. Iets in medeblondine roept bij Sage een sterk rivaliteitsgevoel op. Dus nee, de enige conclusie die ze nu kan trekken is dat dit niet de beste kamerindeling is en ze weet vrijwel zeker dat Sam er hetzelfde over denkt. Misschien moeten ze maar brainstormen over een manier om dit weer terug te draaien zonder dat een van hen alsnog bij Jax op de kamer komt.       Het is niet dat Sage het niet goed kan vinden met Jax. Juist erg goed, en dat is nu juist het probleem. Zijn reputatie maakt hem tot wie hij is, maar zijn reputatie kan ook invloed hebben op haar, zowel vanuit haarzelf, als vanuit de media aandacht die dit toernooi zeker met zich mee gaat brengen. Wat is een betere scoop dan de veelbesproken Jackson Stanford die zijn slaapkamer deelt met de teruggekeerde Sage Ripley. Haar moeder wil graag publiciteit voor de naam, maar niet op die manier.       Met een zucht gaat Sage over tot actie en kleed zichzelf razendsnel om. Op het moment dat ze haar slaapkamer verlaat gaat de bel van het appartement en wanneer ze de voordeur opent worden haar Boards geleverd. Tevreden zet ze haar wedstrijdboard in haar kamer en pakt haar vrijetijdsboard mee. Snel loopt ze naar de schuifwand en voegt zich bij Thomas en Jax. De twee zijn buiten en wachten tot haar opluchting nog op haar.

[ bericht aangepast op 29 sep 2017 - 18:00 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

♦      ♢      ♦ Good Vibes

Local       -       Bondi Beach      -       Met Ava       Tot Milo zijn tevredenheid lacht ze inderdaad. Iets in zijn buik trekt samen en maakt een soort van flip, wat precies het bekende gevoel is waardoor hij achter zijn gevoelens voor Ava is gekomen. Ze tuit haar lippen onschuldig en kijkt hem met haar bruine ogen bedenkelijk aan.       'Ik hoorde van Callum dat er door de overige klanten wel positief gereageerd werd toen je je shirt was vergeten,' zegt ze en Milo schiet in de lach bij de herinnering. Het had waarschijnlijk nog geen vijf minuten geduurd voor hij terug had kunnen zijn met een shirt, maar Callum had er niets van willen weten. 'Veel te druk', had hij gezegd en Milo twee lunchplates in handen gedrukt. Hij had inderdaad genoeg blikken gekregen die middag en weet nog maar al te goed dat Ava daar inderdaad niet bij was. Zou zij gekeken hebben?       Ava zucht zachtjes, waarschijnlijk bij het vooruitzicht het strand te moeten verlaten en weer aan het werk te moeten. Bobby schiet meteen overeind van Milo zijn schoot en lijkt enthousiast over wat er dan ook gaat gebeuren.       'Kom, als we nu gaan heb ik ook nog tijd om snel om te kleden,' zegt Ava, terwijl ze een hand naar hem uitsteekt. Dankbaar accepteert hij het gebaar en werkt zo soepel mogelijk mee, maar dan lijkt Bobby andere plannen te hebben voor de twee. Hij springt enthousiast tegen Ava aan, op het moment dat Milo halverwege de grond en staan balanceert en met zijn volle gewicht aan haar hangt.       Ava slaakt een kreetje, probeert te corrigeren door een stapje te zetten, maar verliest het dan toch van de zwaartekracht wanneer ze voorover wordt getrokken door Milo zijn gewicht. Zo goed en kwaad als het gaat probeert Milo haar op te vangen, hopend dat ze zich niet zal bezeren. Zijn vrije hand beland hierdoor in haar zij en ze valt nogal zwaar bovenop hem.       Verschrikte bruine ogen ontmoeten die van Milo, haar gezicht maar op enkele centimeters van dat van hem. Op slag lijkt Milo zijn hart een record te willen verbreken. Hij houdt automatisch zijn adem in en lijkt voor een paar seconden verstart. Dan geeft zijn geweten hem een mentale kick en doet hij het enige wat een 'vriend' in deze situatie zou doen. Hij begint te lachen en laat haar snel weer los.       'Gaat het? Heb je je bezeert?' vraagt hij haar.

[ bericht aangepast op 29 sep 2017 - 19:33 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

Ik juich een beetje, dan wel eerder inwendig, als ik zie hoe Noi de golf helemaal overmeestert. Mocht er op dit moment een filmploeg aanwezig zijn voor weer eens één of andere documentaire dan hadden ze zonet een perfect shot gehad. "Woo!" breng ik dan toch uit, in een vlaag van enthousiasme als ik de blondine weer mijn richting uit zie komen. Hier op het water ben ik nu eenmaal helemaal in mijn element. Hier lijken al mijn zorgen zo klein, alsof ze miertjes zijn die ik op het strand heb achtergelaten. Het enige dat hier telt is de harmonie met het water en de golven, met mijn board en de wind. ”Deze was geweldig!” complimenteert Noi zichzelf. Ik moet zachtjes lachen, en geef haar op mijn beurt een klein applausje. Vanaf dag één had ik het al meteen met haar kunnen vinden. Ze kwam de uitkijktoren al lachend binnen gewandeld en nadat ik drie keer haar naam moest vragen - en zij die van mij, omdat onze ouders gewoon wreed zijn en simpele namen zoals Jane en Kyle blijkbaar te gewoontjes waren besloten we beiden dat er een mooie vriendschap begonnen was. “Nou jij."Mocht Noi op haar board kunnen huppelen, dan had ze daar nu vast een poging toe gewaagd. De dame heeft een bepaalde onrust over zich heen, maar in combinatie met haar immer aanwezige vrolijkheid werkt dit nimmer enerverend. Ik wacht even tot er een goede golf aan komt en wanneer ik er eentje op het oog heb begin ik zo snel mogelijk de peddelen. Wanneer ik de juiste snelheid heb bereikt ga ik rechtstaan. Dat het een ruige golf is voel ik duidelijk als ik merk dat het wat moeilijker is dan anders om het juiste evenwicht te vinden. Uiteindelijk krijg ik het toch voor elkaar en kan ik genieten van de vette wave die ik te pakken heb. Ik steek mijn hand uit en laat deze door het water glijden, tot ik de golf uit ben en op mijn beurt naar Noi terug kan keren. "Ik denk dat het tijd wordt om aan de slag te gaan," deel ik met een tevreden glimlach mee. Niks leukers als je je passie en je werk kan combineren. Ik keer mijn board om en begin terug richting de kust te peddelen. "Straks kijken wie er te vinden valt om vanavond een drankje te halen?" stel ik voor.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Thomas Colton Pro • 22 • Terras van het appartement • With Sage and Jax • Jax lijkt niet de regels van de brocode te hanteren. Nadat Thomas Samantha 'gedipt' had, rolde Jax kort met zijn ogen. Hier was Thomas al bang voor, maar het werd nu wel een grotere uitdaging. Jax was Thomas naar buiten gevolgd en vertelde kort over zijn vorige seizoen. . 'Tweede in Fiji, verder niks, natuurlijk,' was het antwoord van Jax, waarna hij neerploft in één van de stoelen die op het terras van het appartement stonden. 'En jij?' was de vraag die Thomas al had horen aankomen. Bij deze vraag kwam direct de gigantisch haai weer op zijn netvlies. Thomas was met volop energie begonnen met een simpele Tube Ride, maar in dezelfde golf zat die dan... de haai. Bij het zien van zijn formaat verloor Thomas zijn evenwicht en viel hij van zijn board. De haai had zich waarschijnlijk bedreigd gevoeld, want ging direct over op de aanval. Gelukkig wist Thomas snel te handelen en hield hij zijn board tussen hem en de haai in. Blijkbaar had Jax niks meegekregen van zijn ongeluk, wat Thomas eigenlijk niet erg vond. Thomas besloot hetzelfde te doen als Jax en nam ook plaats in een stoel. "Ik heb het even rustig aan gedaan, geen wedstrijden voor mij." In principe loog hij niet over wat hij zei, maar wat boeide het ook als hij loog tegen Jax? Op dat moment ging de deurbel. Thomas wilde net opstaan, maar zag dat Sage al klaar was met omkleden en zelf de deur opendeed. Blijkbaar waren net haar surfboards binnen gekomen. Ze voegde zich bij Thomas en Jax buiten en Thomas kon zweren dat hij een kleine opluchting kon zien. Was ze bang geweest dat hij en Jax het te lang vonden duren? "Dus, zullen we maar?" vroeg Thomas, waarna hij op stond en zijn board pakte en vast richting het strand begon te lopen.

---

Do I look like Mother Teresa?

---

---

Ik spoot plagend richting op en algauw vormde zich een witte vlek op haar rode badpak, die vervolgens als een baby waterval over het rode kleedje stroomde. ‘Oeps.’ Grijnsde ik schijnheilig, voor Alice mij al met mijn zonnebrand crème scheidde. ‘All!’ riep ik nog klagerig, waarbij ik weg probeerde te springen alsof er een kogel naar me geschoten werd. Ik zag er vast ook heel heroic uit. Als James Bond, maar dan beter. My name was di Marco, Darryl di Marco. Echter leek ik op dit moment meer op Dombo het olifantje. In plaats van atletisch weg te springen, stootte ik mijn voet – waar de logica hier in zat, wist ik nog niet. Springen was gewoon veel moeilijker dan het leek. Een paar witte klodders sierde mijn blote buik. Moest er iemand nu binnenkomen, dachten ze vast dat er een dikke rave hier gaande was. Tja je moest iets doen om het leuk te houden op het werkvloer, nietwaar. ‘Nou dat ziet er even sexy uit. Als er nu iemand binnen zou komen, wat zullen ze dan wel niet denken?’ vroeg Alice lachend aan mij, waarbij ze de klodders crème over haar decolleté en armen uitsmeerde. Kort haalde ik mijn schouders op, voor ik – in plaats van de bongo’s bespeelde met haar rondvormige borsten – een klap op haar billen gunde. ‘Dat we het samen gezellig hebben.’ Kirde ik enthousiast in haar oor, terwijl ik haar dichter naar me toe trok. Tot mijn fataal uiteraard. Ik werd geraakt met een vinger over mijn neus. I’m hit. S.O.S. ‘Kijk nu ben je de perfecte lifeguard, vind je niet?’ vervolgde ze plagend, waarbij ze haar tong uitstak. ‘Dit was natuurlijk wel de kers op de taart hé.’ Antwoorde ik terug, waar ik even in het ruit keek. Ik haalde een hand door mijn haar, waar ik een kleine kus naar mijn spiegelbeeld zond. ‘Perfect.’ Ik draaide me weer om naar Alice, waar nu ik de leiding nam en haar rug insmeerde met de restjes zonnebrand créme wat we hadden. Alice was gewoon uniek voor een meisje. Ze had banter van hier tot aan Tokyo en dat was wel een van de vele redenen om haar wel om je heen te willen hebben. Ze was overduidelijk een meisje, maar ze kon zo ‘one of the guys’ zijn. Rustig smeerde ik de blote huid van Alice in, tot er plots een meisje naar binnen kwam gelopen. Yep het was gedaan met de rust. ‘Jezus, hebben jullie ook iets tegen brandblaren. Volgens mij zijn mijn voeten één grote blaar. De zand is lichtgedrukt heet.’ Klaagde de licht getinte dame. Ik liet Alice weer los, zodat ze een gel voor het meisje kon pakken, terwijl ik het laatste restje crème wat nog op mijn borst lag, insmeerde. Dit moest er wel behoorlijk awkward uit zien. ‘Dat is wat je een glow up noemt.’ Vervolgde plotseling het onbekende meisje weer. Ik keek even op naar Alice, voor ik weer naar de dame keek in de deuropening. ‘Darryl, god, ik dacht niet dat ik jou ooit nog zou zien.’ Ging ze verder. Ik staarde even in de bruine kijkers van de dame, voor ik haar verder in me op nam en een kleine – ongemakkelijke – blos op mijn wangen tevoorschijn kwam. Oh Merlin. ‘Reina.’ Alleen al door haar naam uit te spreken, werden mijn wangen alleen maar roder. Oh God. Wat was het spontaan warm geworden in het kleine hutje. Kort wapperde ik dan ook wat met mijn hand, terwijl mijn blik nog een enkele keer over Reina gleed. Wat ze hier deed, wist ik niet – of toch wel. Ze deed iets met surfen en er waren surfwedstrijden. Een plus een kon ik wel optellen. Echter had ik niet kunnen weten dat ik haar tegen zou komen, er waren zoveel surfers. Toch was het nooit leuk om je ex tegen te komen. Niet dat Reina geen ‘goede’ ex was. We hadden ongetwijfeld allebei op dat moment iemand nodig gehad en zagen allebei geen toekomst met elkaar. Of althans, dat is wat ik ervan maak, gezien ze letterlijk voor mij een rebound was. ‘Lang niet gezien. Over een glow up gesproken, right back at ya girl.’ Knipoogde ik, voor ik haar voor een paar seconde in een omhelzing trok. Yep this was awkward. Toen ik haar los liet kwam Alice alweer terug gewandeld met een tube, die ze aan Reina gaf. ‘Hier lieverd, voor onder je voeten. Heel erg verzachtend, verkoelend en het heeft een herstellende en hydraterende werking.’ Somde ze doodleuk op, terwijl ik hier half dood aan het gaan was. Oké misschien was dat ook wel overdreven, maar alle ik-ga-dood- scénes zijn overdreven. ‘Alice dit is Reina, Reina; Alice.’ Stelde ik ze voor, terwijl ik weer met mijn hand begon te wapperen. ‘Zeg vinden jullie het ook nou zo warm?’ vroeg ik ze. ‘Ik wel – Misschien moet ik maar even afkoelen in de zon..’ oké Darryl – stop talking. This makes zero sence. ‘- Buiten, bedoel ik. Natuurlijk. Wie koelt er nou af in de zon.’

[ bericht aangepast op 1 okt 2017 - 16:13 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

---

De jongedame legde inderdaad de link tussen zijn naam en identiteit, want meteen nadat Björn zich had voorgesteld, voegde zij zijn achternaam eraan toe. “Björn Starrett, als ik me niet vergis.” Solomon – Sol – leek ietwat verward door haar toevoeging en Björn moest stiekem wel lachen om de uitdrukking op zijn gezicht. Hij kon er niks aan doen, het zag er gewoon zo grappig uit zoals Sol hem nu bekeek, duidelijk in een poging erachter te komen wie hij was. “Sorry, kennen jullie elkaar?” vroeg Sol hen vervolgens terwijl het meisje haar hand naar hem uitstak, die hij natuurlijk aannam. “Ryan,” stelde ze zichzelf voor. “En ja inderdaad, dat board in de verte is van mij.” “Dus je hebt van me gehoord,” antwoordde Björn eerst Ryan grijnzend, om haar ‘gok’ – zover dat nog een gok te noemen was dan – te bevestigen. “Surf je veel?” Vervolgens richtte hij zich op Sol, die inmiddels ook gevraagd had of hij uit de buurt kwam. Hij leek er met de seconde minder van te begrijpen. “Nee, we kennen elkaar niet,” zei hij. “We hebben elkaar, wat zal het zijn…” Hij keek even op de klok die bij de strandtent hing. “Zeven minuten? Geleden ontmoet.” Hij haalde even een hand door zijn nog steeds natte haren om te voorkomen dat het water in zijn gezicht zou druppen. “En om je andere vraag te beantwoorden: mijn roots liggen hier inderdaad in de buurt, al ben ik al een aantal jaar hier niet meer zoveel geweest, dus ik weet niet hoever je dat dan nog vindt tellen.” Hij lachte. “Nog meer dingen die je wil weten van me? Mijn levensverhaal, bankrekeningnummer?” voegde hij er nog even plagend aan toe, iets te laat realiserend dat het zo best kon klinken alsof hij kritiek had op de vragen van Sol, al had hij er geen enkel probleem mee. Al die uren mediatraining en nog steeds kon hij niet nadenken voor hij iets zei. Soms was hij echt hopeloos.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

24 • professional • in the apartment • with Sagen & Thomas 'Ik heb het even rustig aan gedaan, geen wedstrijden voor mij,' legt hij uit en daarmee is de kous af. Het blijft weer even stil tussen ons. Thomas en ik hebben nooit echt een diepgaande band ontwikkeld ook al zijn we elkaar vaak tegengekomen tijdens wedstrijden, maar de vonk leek nooit echt helemaal over te slaan. Niet dat ik er ook heel veel moeite in heb gestoken, want ik hoef niet per se een goede band met mijn concurrenten, ik ben hier om het leuk te hebben en om ze, natuurlijk, te verslaan. Het maakt mij weinig uit, ik kan niet zeggen dat ik ook heel erg op de hoogte ben van de privélevens van de rest hier. Ik zou niet weten wat ze allemaal overkomen is in de afgelopen jaren en om eerlijk te zijn, kan ik niet zeggen dat ik er heel erg geïnteresseerd in ben.       Thomas verbreekt de lichtelijk ongemakkelijke stilte tussen ons zodra Sage zich weer bij ons voegt en ik sta meteen weer op van de stoel waarna ik mijn surfbord pak en voor de twee uit loop, het strand op.       'Kom,' zeg ik als ik mijn slippers al ergens laat slingeren en in gestaag tempo richting het warme water loop. Tenminste, ik ga er voor het gemak maar vanuit dat het hier warm is. Normaal gesproken surf ik alleen in warme waters, dus dit ook dan maar, gok ik. Mijn allereerste overwinning was echter in koud water, dus dat zou ik ook moeten kunnen. Ik herinner me Edinburgh nog heel goed. Schotland was koud en nat, maar best oké. Ik ben al bijna vijftien jaar weg uit Schotland, maar het accent zal ik altijd houden, dat slijt echt niet meer. Ik ben al bij het water en loop er meteen in, waarna ik mijn surfbord op het water leg en meteen het water in peddel. Eindelijk weer even surfen.

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

---

Solomon was het volkomen met haar eens over het feit dat je zo’n dag als vandaag niet aan je neus voorbij kon laten gaan. De zon scheen fel, maar niet te fel. De wind blies stevig, maar niet te stevig. Perfect weer om te surfen dus. “Waren we allemaal maar zo slim,” was zijn reactie. Ryan grijnsde en ze kon er niets aan doen, maar zijn opmerking streelde wel even haar ego. “Hey, als het morgen weer zo mooi weer wordt, dan kunnen we samen surfen. Wedden dat ik een Kickflip kan doen zonder van mijn bord te duikelen?” Ryan klonk redelijk zelfvoldaan voor haar doen en terecht. Je wilt niet weten hoelang ze heeft geoefend met Roscoe om die trick goed onder de knie te krijgen. Op het moment dat Ryan haar hand uitstak om die van Björn te schudden, liet Sol een niet al te snugger geluid horen. Ryan draaide zich om naar Sol en liet de warme stevige hand van Björn los. “Sorry,” zei Solomon bij het zien van haar blik, “Kennen jullie elkaar?” Ryan fronste haar wenkbrauwen en liet een zucht horen. Ze had niet door Solomon zich ongemakkelijk voelde omdat hij geen flauw idee had wat hier aan de hand was. “Nou, laten we zeggen dat hij mij niet kent, maar ik hem wel. Of nou ja, hoe hij zich voordoet aan de pers en op het nieuws of wat dan ook. Hij is een zeer bekende surfer met superveel titels op zijn naam. Heb jij ergens onder een steen geleefd, dude?” Ryan schudde lichtjes haar hoofd en keek weer naar Björn die zijn hand door zijn druipende haren haalde. Toen ze door had dat ze hem aangaapte, draaide ze haar hoofd weg en keek naar haar handen die nu gevouwen in haar schoot lagen. Voordat Ryan Björn’s vraag kon beantwoorden, gaf hij eerst antwoord op de vraag van Sol of hij uit de buurt kwam. “Nog meer dingen die je wil weten van me? Mijn levensverhaal, bankrekeningnummer?” Verbaasd keek Ryan op. Zou deze gozer echt zijn bankrekening nummer vertellen? “Zo ver in details is nou ook weer niet nodig…” zei ze op een serieuze toon. “En even terug naar je vraag, ja inderdaad, ik surf veel. Eigenlijk ben ik al vanaf klein meisje op het water te vinden. En als jullie het niet erg vinden, de golven roepen me.” Om eerlijk te zijn, wilde Ryan nog helemaal niet weg van Björn. Björn EN SOL! Verbeterde ze zichzelf snel in haar hoofd. Maar ze wilde nog wel graag van het mooie weer genieten en ze was al laat uit haar nest gekomen. Dat krijg je als je te lang met je beste vriendin aan de telefoon hangt. Dus vandaar dat ze opstond en zich nog even omdraaide om afscheid te nemen. “Ik zie jullie wel weer. Cheerio.” Toen draaide ze zich om en liep de strandtent uit. Terwijl ze liep, deed ze haar haren in een staart en trok ze haar grijze t-shirt uit zodat die niet nat zou worden. Die propte ze in haar goodiebag en legde die op haar vaste plek tussen de bomen, nauwelijks zichtbaar voor mensen die niet wisten waar ze moesten kijken. Daarna liep ze naar haar plank en rukte die uit het zand. Door de witte kleur voelde de plank koel aan tegen haar warme huid. Omdat ze dat nu eenmaal altijd deed, legde ze haar hand op de rijkelijk versierde sticker in de vorm van een hand. Volgens haar zorgde dat voor geluk en was het net alsof ze haar moeders hand ertegen aan voelde die haar succes wenste. En dat was iets wat ze wel nodig had, succes.

[ bericht aangepast op 2 okt 2017 - 9:32 ]

---

I have seen my own sun darkened

♚      ♔      ♚ Next Wave Please

Professional - Bondi Beach - Met Thomas&Jax       Sage loopt achter Jax en Thomas aan het strand over en heeft haar blik al op de branding gericht. De golven slaan stuk met een luid geruis. Het is een bekend geluid, wat tot een jaar geleden enkel positieve gevoelens met zich mee bracht. Vandaag de dag is er ergens op de achtergrond een diepe weerzin en diepgewortelde angst. Deze golven slaan stuk op het strand, de golven op Piha Beach sloegen echter stuk op rotsen.       Voor haar ogen loopt Jax zonder enige twijfeling het water in. Hij kijkt niet op of om, stevent gewoon recht op zijn doel af en is al aan het peddelen voor Sage haar slippers goed en wel uit heeft. En dan houdt ze halt.       In een rechte lijn het water in lopen is er voor haar gewoonweg niet meer bij. Ze heeft even nodig om zichzelf te herpakken en zich geestelijk voor te bereiden op wat er komen gaat met de kern van haar angst op enkele meters afstand en tastbaar aanwezig.       In gedachten herhaalt ze een aantal kalmerende oefeningen en ze brengt haar ademhaling terug tot een gestaag en rustig tempo. Jax raakt ondertussen steeds verder van hun vandaan en het dringt tot Sage door dat ze niet de enige is die het water nog niet heeft betreden. Nieuwsgierig kijkt ze opzij, naar Thomas, om te zien wat hem weerhoudt Jax direct te volgen. Stiekem vraagt ze zich af of hij misschien eveneens nog moeite heeft met de zee. .       Zelf loopt ze er niet graag mee te koop dat ze nog angst voelt en zal ze dit ook zeker niet delen met haar tegenstanders, maar ze verwacht dat Thomas het wel kan begrijpen. Hopelijk denkt hij er bij haar hetzelfde over, mocht hij iemand willen om mee te praten. Aan de andere kant, misschien heeft hij zich er wel overheen kunnen zetten, al zou dat een hele prestatie zijn. Vragend kijkt ze naar zijn gezicht

[ bericht aangepast op 2 okt 2017 - 16:25 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

---

De blonde jongedame kwam meteen in beweging toen Raina haar vrij overdreven klachten aan het tweetal vertelde. Darryl aan de andere kant leek meer van zijn stuk gebracht door Raina haar plotselinge binnenkomst. Net zoals Raina had gedaan bekeek hij haar eerst van top tot teen waarna hij haar naam uitbracht als of hij zeker moest weten dat hij de juiste persoon wel voor zich had. Raina glimlachte klein toen ze het lichte blosje op zijn wangen zag verschijnen, ze had niet verwacht dat ze deze jongen van zijn stuk zou brengen met haar aanwezigheid. Net zoals ze hem hier totaal niet had verwacht, dit was niet waar ze hem een paar jaar geleden had achter gelaten toen ze weer verder was gereisd. ‘Lang niet gezien. Over een glow up gesproken, right back at ya girl.’ zei de jongen vervolgens terwijl hij Raina in een omhelzing sloot nog altijd even ongemakkelijk als hij net had geleken. Hoewel Raina het in de eerste instantie niet echt ongemakkelijk had gevonden begon dit gevoel haar nu ook een beetje te overspoelen. Niet dat er iets mis was met Darryl, Darryl was een goede jongen en er was ook niks mis geweest met hun relatie. Het punt was enkel dat het voor Raina niet heel 'echt' was geweest. Ja ze had een geweldig tijd gehad met de jongen, maar echt verliefd was ze niet geweest ze was toen gewoon graag in zijn bijzijn en toen werd het op een gegeven moment een relatie genoemd, tot Raina vertrok en weer verder ging met haar leven zoals Darryl vast ook wel had gedaan. Na de iets wat ongemakkelijk omhelzing had kwam het blonde meisje weer terug die Raina een kleine tube gaf. 'Hier lieverd, voor onder je voeten. Heel erg verzachtend, verkoelend en het heeft een herstellende en hydraterende werking.' zei ze vriendelijk. Ergens had Raina helemaal niet verwacht dat ze iets zou krijgen, wat ze had gezegd was zwaar overdreven geweest, maar nu durfde Raina niet meer terug te krabbelen dus nam ze de tube over van de blondine. 'Dank je wel.' Al snel nam Darry echter het woord weer over. ‘Alice dit is Raina, Raina; Alice.’ stelde Darryl de andere twee aan elkaar voor. Raina schudde kort de hand van Alice. 'Leuk je te ontmoeten.' zei ze waarna ze zich op de grond liet zakken om de Aloë vera die Alice aan haar had geven op haar voeten te smeren. Terwijl Raina relaxt het zand van haar voeten aan het vegen bleef Darryl maar door ratelen. ‘Zeg vinden jullie het ook nou zo warm? Ik wel – Misschien moet ik maar even afkoelen in de zon.. - Buiten, bedoel ik. Natuurlijk. Wie koelt er nou af in de zon.’ Een lach rolde over Raina haar lippen terwijl ze op keek naar Alice. 'Voor je duidelijkheid, ik en Darryl hebben een relatie gehad en blijkbaar vind hij mij zien veel ongemakkelijker dan ik had verwacht.' zei Raina waarna ze naar de jongen keek. 'Ik dacht dat wij oké waren.' zei ze, Raina begreep nog altijd niet volledig waar de ongemakkelijkheid vandaan kwam. Ze vond het juist wel leuk om hem weer te zien, maar nu betwijfelde Raina of dit wel wederzijds was.

---

Solomon Asher Aitkin

---

---

In de tussentijd had Solomon voor zich zelf ook maar een drankje besteld en duwde hij zijn munten naar voren in ruil voor de cola die de barman al snel voor Solomon zijn neus neer zette. Vervolgens keek hij weer naar Ryan die tegen hem praatte. “Hey, als het morgen weer zo mooi weer wordt, dan kunnen we samen surfen. Wedden dat ik een Kickflip kan doen zonder van mijn bord te duikelen?” zei de jongedame wat er voor zorgde dat Solomon zijn ogen groot werden. 'Nee, kan je dat echt?' zei Solomon verbaasd, de kickflip was echt heel moeilijk. Natuurlijk was Ryan een goede surfster, maar zelfs veel pro's hadden dit nog niet volledig onder de knie dus Solomon zou het wel heel knap vinden als Ryan dit kon. 'Als je dat tijdens de Boardriders cup doet win je sowieso.' zei Solomon, iets wat misschien een tikkeltje overdreven was, maar het zorgde zeker voor grotere kansen. Op de vraag die Solomon stelde of zij en Björn elkaar kenden was het Ryan die hem het antwoord gaf wat hij nodig had. . “Nou, laten we zeggen dat hij mij niet kent, maar ik hem wel. Of nou ja, hoe hij zich voordoet aan de pers en op het nieuws of wat dan ook. Hij is een zeer bekende surfer met superveel titels op zijn naam. Heb jij ergens onder een steen geleefd, dude?” zei de jongedame, iets wat Solomon licht ongemakkelijk liet lachend. Had hij dat moeten weten? Zou deze Björn zich nu beledigd voelen dat Solomon niet wist wie hij was? Solomon hield van surfen echt waar, maar hij was niet eens zo thuis in het kennen van andere surfers. Solomon kende wel een paar bekende namen, maar de meeste mensen ontgingen hem echt wel, zo ook deze Björn. 'Soort van.' mompelde hij dan ook ongemakkelijk. Ook Björn gaf een antwoord op de door Solomon gestelde vraag, maar hij zei echter dat ze elkaar niet kenden en dat ze elkaar iets van zeven minuten geleden hadden ontmoet, wat natuurlijk ook logisch was van zijn kant. Natuurlijk kende hij Ryan niet, ze was niet bekend, nog niet tenminste wie wist wat er voor de jongedame in het verschiet lag. “En om je andere vraag te beantwoorden: mijn roots liggen hier inderdaad in de buurt, al ben ik al een aantal jaar hier niet meer zoveel geweest, dus ik weet niet hoever je dat dan nog vindt tellen.” ging Björn vervolgens verder over de vraag die Solomon hem eerder had gesteld of hij vaker hier kwam. “Nog meer dingen die je wil weten van me? Mijn levensverhaal, bankrekeningnummer?” ging Björn vervolgend door iets wat er voor zorgde dat Solomon zich nog ongemakkelijker voelde dan dat hij al had gedaan. 'Hmm nee.' mompelde hij terwijl hij deed als of hij zijn handen heel aandachtig aan het bestuderen was. Solomon keek pas weer op van zijn handen toen hij Ryan naast zich van haar kruk zag springen. “Ik zie jullie wel weer. Cheerio.” zei de jongedame waarna ze weg liep. Solomon bleef haar nog even nakijken, waarom liet ze hem hier nou achter? En waarom was hij precies hier gaan zitten? Wat moest hij nu tegen de jongeman naast hem zeggen wist hij veel. 'Ehmm...' begon Solomon na een stilte uiteindelijk. 'Ryan geeft me surfles.' zei hij, maar al snel verbeterde hij zich zelf. 'Of gaf meer denk ik, inmiddels kan ik het wel.' Ook deze woorden leken niet helemaal goed dus bleef Solomon maar door ratelen. 'Nou ja niet zo goed als Ryan, Ryan is heel goed.' Klonk hij nu als of hij verliefd op haar was? Solomon was zeker niet verliefd op de jongedame, waarom klonk hij nu als of Ryan één of andere surfgod was wat was dit? 'Ehm ik doe ook mee aan de Bondi Boarding cup, ik denk niet dat ik win, maar niet geschoten is altijd mis.'

[ bericht aangepast op 2 okt 2017 - 20:10 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Het duurde even voor Sam er was, maar ze was er toch nog sneller dan ik had verwacht. Ik had geen idee waar ze verbleef, maar ik was dolblij dat ze me graag wilde zien. De gevoelens waren wederzijds, in elk geval een deel, en dat deed me goed. Sam was een hele goede vriendin van me, in elk geval dat was ze jaren geweest, en ik had het er erg moeilijk mee gehad om maar weinig contact te hebben. Inmiddels ging het iets beter, maar dat betekende niet dat ik niet dolblij as toen ik haar stem hoorde. Een grote stralende glimlach verscheen op mijn gezicht en mijn hart maakte een sprongetje, waarbij het als een soort hyperactieve vlinder door mijn borstkas bleef fladderen. "Hi" zei ik, terwijl ik naar haar op keek. Ik wist niet hoe, maar ze was nog mooier geworden dan de laatste keer dat ik haar zag. Ik keek hoe ze in het zand plofte en een wat ongemakkelijke stilte viel over ons heen. Het liefst wilde ik haar knuffelen, maar we hadden elkaar zo lang niet gezien dat ik heel bang was dat het verkeerd zou overkomen. Begrijp me niet verkeerd: Ik houd enorm van Sam, nog wel meer dan alleen vriendschap, maar dat uiten was een heel ander verhaal. Gelukkig brak zij de stilte en vroeg me hoe het ging. "Het gaat prima. Ik ben eindelijk het huis uit." Ik haalde een hand door mijn haren. Het voelde of ze nooit was weggeweest, ondanks dat we elkaar zo veel te zeggen hadden. "En hoe gaat het met jou?" Ik hoopte dat het goed ging. Ze was niet voor niets gestopt met surfen en nu ze weer was begonnen hoopte ik dat het allemaal goed met haar ging. De bries speelde met haar haren. Een van de kortere plukjes wapperde in haar gezicht. Ik strekte mijn arm rustig uit en wond het plukje kort om mijn vinger, voor ik het achter haar oor stopte. "Ik heb je zo gemist, Sammy. Sorry dat ik nooit heb gebelt." Ik vond het erg lastig om te zeggen, en was erg bang dat het verkeerd zou vallen, maar ergens hoopte ik dat ze mij ook had gemist. Toch zou ik het ook niet vreemd vinden als ze op haar avonturen over de wereld niet eens aan me had gedacht en een schatje in ieder stadje had gehad. Sam was een schoonheid. Ze was dubbel zo mooi als Aphrodite en tien keer zo stoer. Iedereen, zowel dames als heren, zou de gelukkigste persoon op aarde zijn als zij haar liefde aan je gaf, en ik was al zo gelukkig dat ze mijn vriend wilde zijn. "Zullen we zo samen lunchen voor ik aan het werk moet? Alleen als je zin hebt hoor." Ik schonk haar een scheve jongensachtige glimlach en liet mijn ogen dwalen van haar naar de zee en weer terug. Dat waren de twee liefdes in mijn leven, beide sterke ontembare dames waar ik nooit echt grip op kon of wilde krijgen.

---

Bowties were never Cooler