[RPG • 250] Bondi Boardriders | Speeltopic - Speeltopics

Setting                              Bondi Beach, Sydney, Australia; heaven on earth voor iedereen in het bezit van een surfboard. Zo ook voor de surfers die zich willen kwalificeren voor de welbekende en felbegeerde Bondi Boardriders Cup.       Bondi Beach is een van de meest bekende surf walhalla's van de wereld en het winnen van de Boardriders Cup is een mooi opstapje naar wedstrijden verderop in het seizoen. Voor pro's is het een mooie kers op de taart. Voor amateurs is het echter hetgeen het verschil kan maken tussen blijven surfen voor de fun, of je naam op de kaart zetten en uitgenodigd worden voor andere en grotere evenementen.       Het surfseizoen begint met een twee weken lang durende feestweek, gedurende de kwalificaties zullen plaatsvinden. Op de laatste dag is de finale van de Bondi Boardriders Cup. Welcome to Bondi Beach

Verblijf       De Pro's worden per zes in een appartement geplaatst, wat inhoudt dat degenen die een professional kiezen automatisch bij elkaar in komen te 'wonen'. Het zijn luxe appartementen complexen grenzend aan het strand. Er zijn vier tweepersoons slaapkamers en men deelt twee badkamers, èèn keuken en èèn woonkamer. Je loopt vanuit de woonkamer door een glazen schuifwand zo het bordes op en vanaf het bordes regelrecht het strand op. Dit is de sfeer van het appartement. De Locals mogen zelf kiezen wat ze willen. De appartementen zijn inbegrepen bij het geld wat je neer hebt moeten leggen om mee te doen aan de wedstrijd en dus mogen ook zij gebruik maken van de ideale locatie bij het strand. Mocht je personage echter liever thuis blijven, aangezien hij of zij toch in Sydney woont, dan mag dat ook en geef je zelf aan hoe je woonsituatie is. De Lifeguards doen niet mee aan de wedstrijd en beschikken dus gewoon over hun eigen huis of appartement. Of dat nog met ouders is, of dat ze samen misschien een appartement hebben, laat ik aan jullie zelf over. Het kan ook zijn dat er maar twee met elkaar wonen, maar ook met de hele groep of helemaal niemand. Overleg dit uiteindelijk met elkaar en maak het duidelijk voor het speeltopic er is. Wedstrijd Zaterdag opening Festival met feest Maandag, opening Cup met free ride Woensdag eerste ronde, 44 deelnemers – vallen er 10 af Zaterdag, tweede ronde, 34 deelnemers – vallen er 10 af Dinsdag, derde ronde, 24 deelnemers – vallen er 8 af Vrijdag, vierde ronde, 16 deelnemers – vallen er 8 af Zondag, finale, 8 finalisten – komt een top drie uit Alle Pro's en Locals komen door tot de vierde ronde en ik denk dat ik dan een programma ga gebruiken om random te bepalen wie er winnen. Je mag natuurlijk ook aangeven wanneer je niet wilt dat je personage wint, of zelfs wanneer je wil dat hij of zij al eerder uitvalt. Het is maar wat je bij je personage vindt passen. Surfing Informatie Site met tricks en uitleg Youtube filmpje met tricks                   Youtube filmpje hoe het er aan toe kan gaan            Billabong Pro Tahiti filmpje Lijst met Surf Slang Golf Anatomie

Rollen                                    De Professionals •      Thomas Colton – Zac Efron – Mahigan – 1.2 •      Bjorn Starrett – Diego Barrueco – Necessity – 1.3 •      Jackson Stanford – Christopher Mason – Plunkett – 1.5 •      Sage Ripley – Bree Kleintop – Cunning – 1.3 •      Raina Rosanna Ramalho – Faceclaim – Greenlight – 1.4 •      Samantha Patterson – Scarlet Leithold – JudithSuzann– 1.4             De Locals •      Milo Collard – Jay Alvarrez – Cunning – 1.5 •      Solomon Asher Aitkin – Froy Gutierrez – Greenlight – 1.5 •      Oliver James Wilson – Luke Davis – ForbesBrooks_ – 1.6 •      Ryan Olivia Marshall – Lindsay Hansen – Tulua – 1.1 •      Brooke Morgan – Alexis Ren – Limnaden – 1.5 •      Ava Eastwood – Malia Manuel – Sempre – 1.2             De Lifeguards •      Jesse Lachlan Cooper – Evan Geiselman – IrisWestAllen – 1.3 •      Roscoe 'Roz' Jonesy – Mario Blanco – Obeah – 1.5 •      Darryl Christian Di Marco – x – Alegayrol – 1.6 •      Alice Marina Hemsworth – Kelly Rohrbach – Sombre – 1.3 •      Susie Eloise Murray – Magdalena Zalejska – philocaly – 1.3 •      Noi Binda Aitkin – Gwen Cox – Virago – 1.5 See You On The Next Wave

Regels – Quizlet huisregels – Reservering staat 72 uur – Geen perfecte personages – 16+ is toegestaan in overleg – Een post heeft minstens 250 woorden – Alleen ik, Amber, maak nieuwe topics – Vermelding post; naam, locatie en gezelschap       – Graag een actief speeltopic, minstens 1 post per week      Rollentopic Praattopic

---

[ bericht aangepast op 14 dec 2017 - 10:59 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

Thomas Colton Pro • 22 • Bondi Beach • With Sage • Sage gaf een kort knikje op de vraag of ze op drie naar het water zouden rennen. Het liefst had Thomas eerst één of twee drankjes nog gedaan, maar hij kon het moment niet langer uitstellen. Hij mocht het moment ook niet langer uitstellen. Hoe langer hij zou wachten des te moeilijker het voor hem zou worden. Straks met de wedstrijddagen zou hij het water dan geen eens in durven. Zijn gehele surfcarrière zou verpest worden en hij wilde niet dronken surfen natuurlijk. Voor het aftellen wierp Thomas een snelle blik over het water, waarna hij nog één keer naar de vlaggenmast keek, die naast de strandwachtershut stond. Er was niks verdachts te zien en de paarse vlag was nog altijd niet gehesen. "Eén," begon Thomas het aftellen, waarna hij een diepe zucht liet. Het moment was dan nu eindelijk aangebroken. "Twee," Hij wendde zijn blik naar Sage en wierp haar een vertrouwelijke glimlach toe. Ze zouden beiden het water nu weer ingaan. Ze waren het echt van plan om te doen. "Drie!" Thomas zette het op een sprintje en voelde al gauw het water tegen zijn benen aankomen. Hij legde zijn board neer op het water, maar begon nog niet te pedellen. In plaats daarvan bleef hij zo ver in het water staan dat het water tot zijn buik kwam. Thomas nam een grote hap lucht en ging even kopje onder. toen hij weer boven kwam, veegde hij zijn haar in één hand beweging naar achter. Opnieuw ontsnapte er een zucht uit zijn mond. Het leek nu zo erg mee te vallen nu hij in het water was, maar hij moest zijn waakzaamheid niet laten vallen. Het water had een heerlijke temperatuur vond hij zelf en de golven waren wel okay. Thomas klom op zijn board en wachtte op Sage. "Volgende stap een golfje pakken?"

---

Do I look like Mother Teresa?

24 • professional • on the water • with Sage, Sam & Thomas Terwijl ik al enkele minuten op het water ben en wen aan de heerlijke temperatuur, kijk ik even naar het strand en zie daar Sage en Thomas samen staan. Jezus, waarom wachten ze zo lang? Ik lig ondertussen bovenop mijn bord en kijk naar het tweetal, die nu in beweging te lijken komen en het water in stappen. Ik rol met mijn ogen en peddel naar ze toe en ga op mijn bord zitten.       'Waarom duurt het zo lang?' vraag ik ze over het geruis van de golven heen en ik schud mijn hoofd even als ik me weer met enige moeite omdraai. 'Kom op dan!' zeg ik ze en ik peddel vooruit naar een grote golf die onze richting op komt. Ik maak me klaar en spring op het bord zodra ik de golf kan pakken en mee kan surfen op het water. Ik heb het echter niet zo goed ingeschat en ik verlies mijn evenwicht en val achterover het water in. Proestend kom ik boven en ik lach even. Ik kan merken dat het een tijd geleden is dat ik echt gesurft heb in warm water. Ik was maandenlang achter elkaar in Miami en daar is het over het algemeen wel warm, maar nu zijn we aan de andere kant van de wereld en is het toch weer heel anders. Ik kan er donder op zeggen dat mensen deze actie van mij zojuist hebben gezien en dat is niet echt heel positief, want zo zullen ze me meteen uitdagen. Ik ben vastbesloten dit kampioenschap te winnen, ook al ben ik dan misschien niet zó fanatiek in het trainen. Wel in het winnen, maar niet in het circus vooraf.

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

♚      ♔      ♚ Next Wave Please

Professional - Bondi Beach - Met Thomas&Jax       Thomas telt tot drie en langzaam beseft Sage zich dat, ondanks dat ze het super prettig vind dit met hem samen te doen, aftellen niet haar manier is voor de volgende keer. Het duurt maar drie seconden, en dat is drie seconden te lang. In het vervolg moet ze gewoon doorpakken en in een rechte lijn het water in lopen, want de methode aftellen brengt een stukje spanning met zich mee die ze niet had verwacht.       Zodra haar voeten echter verdwijnen in de branding en haar tenen wegzakken in het drijfnatte zand, voelt ze hoe een groot deel van de spanning haar lichaam verlaat en vervangen wordt door het vertrouwde genot wat de zee voor haar brengt. Wanneer het water tot heuphoogte komt, schuift ze haar board voor zich uit en gaat ze er op liggen.       'Volgende stap een golfje pakken?' hoort ze Thomas vragen, en Sage werpt hem een bevestigende grijns toe en begint al te paddelen.       'Waarom duurt het zo lang?' klinkt het ondertussen bij Jax vandaan. Ze kan het hem niet echt kwalijk nemen, aangezien het net iets voor hem is niet op de hoogte te zijn van de achtergronden en geschiedenis van zijn tegenstanders. Het is niet alsof het hem iets interesseert.       'We komen er aan!' roept Sage hem toe, terwijl ze meer vaart maak en nogmaals een bemoedigende glimlach in Thomas zijn richting werpt.       'Kom op dan!' roept Jax, alvorens aan te zetten op een golf, overeind te komen en zo ongeveer in dezelfde beweging weer van zijn board te vallen. Wanneer hij proestend boven komt lacht hij, wat de enige reden is dat Sage ook begint te lachen. Als hij zelf de lol er van in ziet dan is het goed.       In het volgende moment ontstaat er achter de naderende golf echter een mooie en dus zet Sage aan, duikt onder de eerste golf door en stevent op de naderende golf af. Vertrouwde adrenaline pompt door haar lichaam terwijl ze op wordt getild, soepel overeind komt en dropt, om direct een Bottom Turn in te zetten en netjes uit te komen op de golf. Omdat dit haar eerste weer is op een anders strand dan Virginia Beach, vindt ze het voor nu genoeg hem verder gewoon uit te rijden en hem te verlaten met een simpele Tail Slide.       Blij heft ze haar handen boven haar hoofd en joelt een keer naar de jongens, een stukje verder terug, alvorens zich van haar board te laten vallen.

[ bericht aangepast op 16 okt 2017 - 12:47 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

---

Solomon liep niet mee met Björn. Björn had het gezien de ongemakkelijkheid van de jongen ook niet verwacht, maar hij vond dat hij Solomon in elk geval de kans moest geven, zeker nu Ryan hem zo in Björns aanwezigheid had achtergelaten. Geen van beide had echt een idee gehad wat ze moesten met elkaar, maar niks zeggen en zomaar weglopen had ook niet gekund. Dat Ryan niet door had gehad dat Björn dezelfde kant op was gelopen, was wel duidelijk, want zodra hij begon te praten liet ze bijna haar surfboard vallen en deed ze een verwoede poging om te voorkomen dat de plank zou vallen. Hoewel het haar lukte om de plank te vallen, zag het er niet al te soepel uit en Björn moest hier wel om grinniken. Hij had haar willen vragen of zijn aanwezigheid haar zo van haar stuk bracht, of misschien had hij wel iets willen zeggen over het feit dat hij toch niet zó eng is, maar hij hield zijn mond en vroeg in plaats daarvan of ze de kickflip wilde demonstreren, om meteen daarna duidelijk te maken dat hij haar echt niet stalkte. Ryan leek er nog niet helemaal van overtuigd te zijn. “Hmmhmm, dat ‘iets’ doet dan wel heel erg zijn best,” antwoordde ze. De sarcasme was nog net niet tastbaar. Björn kon haar geen ongelijk geven. Wat moest ze ook van hem denken? Ze hadden elkaar misschien een kwartier terug ontmoet en in die tijd was hij haar al ‘achterna’ gekomen, al was dat echt toeval geweest. Gelukkig had hij zijn board als bewijs dat hij een reden had om hier te zijn, maar anders zou het echt net stalken zijn. “Dus we gaan ons uitsloven op het water? Laten we dan snel opschieten, want nu is er nog veel publiek die we van hun sokken kunnen blazen,” vervolgde ze een heel stuk minder sarcastisch. Het leek haast verontschuldigend, maar er was volgens Björn weinig om zich voor te verontschuldigen, dus hij negeerde dat deel. “Of ben je bang om onderuit te worden gehaald door een meisje?” eindigde Ryan mee, samen met een knipoog, terwijl ze richting het water rende. Björn pakte zijn surfboard op en volgde haar. Terwijl ze tot haar knieën in het water stond, haalde Björn haar weer in. “Hoewel ik altijd in ben voor uitsloven, denk ik niet dat we veel mensen van hun sokken kunnen blazen,” zei hij. “We zijn op het strand. Hoeveel mensen zouden er hier op sokken lopen?” Hij liep een paar passen verder het water in en draaide zich half naar haar om. “En of ik bang ben om onderuit gehaald te worden? Nee hoor,” antwoordde hij plagend. “Ik houd wel van een uitdaging.” Haar voorbeeld van net volgend knipoogde hij ook naar haar. Als ze daadwerkelijk een Kickflip kon, zou dit nog wel eens interessant kunnen worden.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

At the beach - watching over the ocean - with Darryl and Raina - SUIT Na mijn speelse por in Darryl's zij, kreeg ik er meteen een terug.       'Het is al goed, Al. Ik houd ook van jou.' zei hij dramatisch. Wat was het toch een leuk joch. Raina mocht ik ook wel, het is geweldig als ik kan samenspannen met iemand. Na de por richting mij keek hij weer naar Raina.       ‘Nee, We good. Don’t worry.’ Stelde hij haar gerust, voor hij tegen het tafelblad in het hutje leunde. ‘Je bent alleen niet mijn enige ex die surfer is en me achtergelaten heeft.’ zei hij. Raina en ik keken beide een beetje verward, waar had hij het over?       ‘Het heeft me 340 dagen, 298 donuts, 94 romantische films, ontelbare liefdesliedjes, chocola en zakdoekjes gekost om erover heen te komen. Dus vergeef me als ik een hart heb.’ zei Darryl vervolgens nog. Raina keek hem fronsend aan, niet snappend wat er aan de hand was.       'Oeh een concurrente, misschien kunnen we strijden om je hart.' zei Raina. 'Wie is het, dan weet ik alvast wie ik moest saboteren, je weet wel pilletjes in drankjes doen, surfboarden een beetje kapot maken, de normale dingetjes.' vervolgde ze nog. Ik snap dat ze het als een grap bedoelde, maar Darryl heeft volgensmij oprecht een flinke heartbreak gehad.       ‘Maar om het goed te maken, mag je mij en Raina wel mee uit vragen om te gaan stappen, darling.’ zei Darryl mijn kant op. Had hij het over mij? Ik keek hem een beetje verward aan maar besloot er maar gewoon in toe te stemmen.       'Prima! We gaan wel naar een van de tentjes van mijn broer.' zei ik enthousiast. Mijn broer had een paar hele leuke beachclubs aan de rand van het strand, geweldige cocktails heb je daar.       ‘Ik vind wel dat ik een drankje verdien heb na de emotionele schade dat je me aangedaan heb vandaag.’ zei Darryl dramatisch, waardoor ik kort moest lachen. Hij gooide een snoepje mijn kant op en die stuiterde tegen een van mijn borsten aan. Even keek ik hem eigenwijs aan en gaf hem een bedreigende blik terwijl ik met mijn vinger wees.       'Ik krijg jou nog wel jongeman, vergeet niet dat ik achter de bar mag. Je krijgt ijsklontjes vanavond!' zei ik uitdagend met een duivelse blik.       'Oeh, wanneer zijn jullie klaar met levens redden, ik kan wel een avondje stappen gebruiken voordat de bloederige strijd om de cup begint.' vroeg Raina.       'Nou, wat vind je van vanavond? Ik kan ook wel een drankje gebruiken!' zei ik enthousiast.

---

- thank you for existing -

---

De zon scheen op Ryan’s haar en zorgde ervoor dat het net op een vlammetje leek in de azuurblauwe oceaan. Haar plank had ze plat op het water gelegd en zorgde ervoor dat hij niet zomaar door de stroming meegenomen kon worden. Voordat ze zich echter op haar plank kon hijsen, kwam Björn aangelopen, die minder door het water werd gehinderd dan Ryan omdat hij een stuk langer was. Hij had haar al snel ingehaald en Ryan grijnsde naar hem, al stierf die redelijk snel weer af.       “Hoewel ik altijd in ben voor uitsloven, denk ik niet dat we veel mensen van hun sokken kunnen blazen. We zijn op het strand. Hoeveel mensen zouden er hier op sokken lopen.” Ryan snoof en fronste haar wenkbrauwen. “Ow ha ha… Jij bent zeker de leukste thuis…Nooit gehoord van beeldspraak?” Ze kon het niet laten om met haar ogen te rollen. Björn was toen al een stukje vooruit gelopen, dus waarschijnlijk had hij dat niet gezien.       Ryan schoof de plank iets naar voren zodat ze erop kon gaan zitten. Door de zachte golven van het water, deinde ze op en neer totdat ze haar voeten stevig op de grond zette. Zo kon ze zich ook makkelijker afzetten en hoefde ze niet al te veel met haar armen te peddelen. Björn draaide zich half naar haar om en zei: “En of ik bang ben om onderuit gehaald te worden? Nee hoor, ik houd wel van een uitdaging.” Ook hij knipoogde naar haar en de plagende toon zou niemand zijn ontgaan, zelfs Ryan niet. “Hmpf, let maar eens op,” mompelde ze voordat ze langs hem heen stoof en met haar bovenlichaam op haar witte plank schoof.       Met haar tenen in het water en haar armen als twee roeispanen, peddelde Ryan door de kleine golven en nadat ze een eindje van de branding verwijderd was, keek ze haar de zee voor haar. Nu nog even wachten op een goede golf. Om een fijnere houding aan te nemen, ging ze weer even rechtop zitten. Al snel kwam een grote golf opzetten. “Oye, buddy. Our time to shine,” zei Ryan zachtjes tegen haar board voordat ze het laatste stukje peddelde voordat de golf haar optilde.       Langzaam kwam ze overeind en ze voelde zich meegevoerd worden door de golf. Maar blijkbaat had ze het verkeerd ingeschat. De peak van de golf boog zich in zijn geheel over haar. Ze keek naar het eind van de tunnel en begon te slalommen om meer vaart te krijgen. Ze moest zo snel mogelijk uit de barrel komen en ze verlegde haar gezicht iets naar de zijkant en legde haar linkerhand tegen de shoulder. De barrel werd steeds kleiner en uiteindelijk werd Ryan verzwolgen onder de lip van de golf, zonder dat ze daar verder iets aan had kunnen doen. Ze voelde zich meegesleurd worden door de stroming en haar board glipte onder haar benen vandaan. Even raakte ze in paniek, maar al snel voelde ze de onderwaartse stroming verminderen en lukte het haar naar de oppervlakte te zwemmen.       Ryan hapte naar adem zodra haar hoofd boven water kwam. In paniek zocht ze de zee af naar har board en door de witte kleur zag ze hem al snel een paar meter verwijderd van haar dobberen op het water. Ze ging over in de polocrawl om de meters te overbruggen en al snel lag ze weer op haar board uit te hijgen. Goed, dat was dus niet helemaal volgens plan verlopen. Ze stond zichzelf toe om even bij te komen, vastbesloten om het nog een keer te proberen. Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan dat ze door haar gretigheid alles verkeerd getimed had. En daarom bleef ze dus uit de buurt van types zoals Björn… Die zorgde ervoor dat ze niet meer goed functioneerde op het water.

---

I have seen my own sun darkened

Jesse Lachlan Cooper
19 • Lifeguard • Bondi Beach • Hanging with Sam before work
Sam wilde mteen het fijnere weten van mijn nieuwe woonsituatie en ze leek obrecht blij voor me. Hierdoor kon ik niets anders dan de brede glimlach op mijn gezicht nog verder verbreden. Ik had er alles voor over om Sam gelukig te zien, en dat gevoel was nu sterker terug dan dat het in mijn herrinneringen leek te zijn. "Ik woon samen met een collega en vriend. Het werkt goed, al kan hij echt niet koken." Ik grinnikte zacht, omdat Darryl's kookkunsten in mijn hoofd kwamen. Die jongen hield ik graag weg uit de keuken. Ik keek naar de dame naast me en vroeg haar naar haar leven. Ik legde voorzichtig een hand op die van haar en gaf er een klein kneepje in. "Je doet het vast geweldig, Sammy. Het gaat erom dat je geniet van het leven en respect ehbt voor de zee, dan komen de titels vanzelf." Ik duwde voorzichtig een plukje haar achter haar oor. De glimlach die ze me daardoor schonk, zond een zware golf van kriebels door mijn lichaam. Ik probeerde het zo goed en zo kwaad als het ging weg te duwen. Het was nooit iets geworden toen we bijna 24/7 met elkaar omgingen, en nu hadden we allebei een drukke baan en was de kans klein dat we elkaar veel konden zien, dus het zou ook nooit meer gebeuren. Toch hoopte ik wel dat onze vriendschap weer sterker zou worden, want ik had haar enorm gemist. Ik verontschuldigde me dan ook voor het feit dat ik nooit had gebeld. Zij leek het hier alleen helemaal niet mee eens te zijn. Ze begon wat onsamenhangend te stamelen, maar het was wel duidelijk dat zij zich ook erg schuldig voelde. Ik schoof iets dichter naar haar toe. "Het is goed, het is nu weer helemaal goed." mompelde ik en even, heel even, genoot ik van dit kleine momentje samen, en beeldde me in hoe het zou kunnen zijn geweest als ik wel een move had gemaakt. Misschien zou ze dan Mrs. Cooper zijn... Dat laatste idee, haalde me uit mijn gedachten. Ik keek haar aan, en keek toen weer even naar het strand, en dan toch weer naar haar, om zo die gedachten uit mijn hoofd te zetten. Ik was zo gelukkig dat ze nog altijd mijn vriend wilde zijn, en dat wilde ik echt niet verpesten. Ik stelde dan ook voor om te gaan lunchen voor ik straks moest werken. Ik bloosde licht bij haar knipoog, waarschijnlijk net genoeg om te zien onder mijn kleurtje van de zon. "Twee uur, dus we hebben nog tijd zat. Als je wil kan ik je laten zien waar Darryl en ik wonen?" zei ik vrolijk, terwijl mijn hart door mijn borstkas stuiterde. Het leek zo lang geleden dat we kinderen waren en hier op het strand kwamen om te surfen en dan stiekem een ijsje te halen net voor de ijskraampjes dicht gingen. "Zullen we in elk geval een ijsje halen? Net als vroeger? Of mag dat niet? Net als vroeger..." Ik wiebelde met mijn wenkbrauw en sprong op mijn voeten. Het probleem was, dat ik dit zo enthousiast deed, dat ik voorover in het zand viel. Lachend, maar met een knalrode kop van schaamte, krabbelde ik op. "Normaal gaat dat een stuk soepeler..." verontschuldige ik me, nog half lachend. Ik veegde het zand zo goed en zo kwaad als het ging uit mijn haren en van mijn kleren, voor ik mijn hand naar haar uit stak. "Kom je? My treat." De zon scheen, de vogels floten, ik had de middagshift, en Sam en ik waren weer samen. De wereld leek voor een keer in mijn voordeel te werken, en ik genoot er enorm van. Even schoot door mijn hoofd dat het nu de tijd was om een move te maken, maar ik zette het meteen weer weg. Ik was niet eens zeker of ze hetzelfde voelde, en wat ik eigenlijk voelde. Daarbij wilde ik niets verpesten, en al helemaal niet haar in een vervelend pakket brengen. Ze had vast een vriendje, dat kon eigenlijk niet anders, en zelfs als dat niet zo was, zou ze binnekort toch weer vertrekken uit Sydney. Ik was al dolgelukkig dat ze nog altijd vrienden wilde zijn en voor meer durfde ik niet eens in mijn wildste dromen te wensen.

[ bericht aangepast op 10 okt 2017 - 21:08 ]

---

Bowties were never Cooler

Zodra de plagende woorden over Milo's lippen rolden kwam Ava in beweging. Binnen enkele tellen was ze opgesprongen en begon ze als een dolle van hem weg te rennen. Bobby volgde al snel haar voorbeeld en rende enthousiast met haar mee terwijl Milo achter haar ook overeind was gekrabbeld en de achtervolging had ingezet.       Ava wist dat Milo haar snel zou inhalen en besloot dan ook om richting de strandtent te rennen. Ze wist dat haar broer aan het werk was en hoopte in de keuken weten te komen voor Milo haar voorsprong had ingehaald.       Een lach stond op haar lippen terwijl ze tussen de mensen door rende met een vrolijk blaffende Bobby. Net op het moment dat ze het terras wilde betreden werd er een hand op haar schouder gelegd en staarde ze in de donkere ogen van Callum. Met een sprankeltje hoop in haar ogen keek ze over zijn schouder om te zien hoe Milo steeds dichterbij kwam en ze deed een paar stappen naar achteren maar Callum hield haar tegen.       "Je bent vroeg sis," zei hij en als Ava hem niet beter had gekend had ze geloofd dat hij gewoon een babbeltje wilde maken. Ze besefte echter maar al te goed dat hij op dit moment Milo aan het helpen was.       "Ik weet wat je aan het doen bent maar het gaat niet werken," antwoordde Ava hoofdschuddend waarna ze wilde omdraaien om weg te gaan. Pas toen ze Milo's vrolijke haardos in haar beeld zag verschijnen gaf ze zichzelf over, maar voor ze ook maar iets kon zeggen voelde ze hoe hij haar begon te kietelen.       "Stop, alsjeblieft," bracht Ava met moeite uit tussen het schaterlachen door.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Thomas Colton Pro • 22 • Bondi Beach • With Sage&Jax • Thomas kreeg geen antwoord qua woorden van Sage, maar zag aan de grijns die ze trok dat ze er klaar voor was. Als Thomas die grijns van haar niet had gekend van de revalidatie dan had hij hij het nu ook al geweten, omdat Sage al begon met peddelen. 'Waarom duurt het zo lang?' Thomas moest zichzelf eerlijk toegeven dat hij Jax heel even vergeten was, omdat hij al wat langer in het water lag. Thomas kon de vraag van Jax zeker wel begrijpen, want surfers hielden er toc h van om in het water te zijn en niet zo lang op het strand te blijven staan als er gewoon goede golven waren. 'We komen er aan!' riep Sage hem toe, waarna Thomas enkel zijn hand opstak om aan te duiden dat het dus ook voor hem gold. De glimlach die Sage zijn kant opwerkt deed hem goed en vol vertrouwen peddelde hij achter haar aan. 'Kom op dan!' riep Jax, die al bezig was met een golf te pakken. In zijn gedachten maakt Thomas zich al klaar voor de val en Jax en al snel gebeurde het. Na een tijd niet gesurft te hebben let je op de mensen die wel aan het surfen zijn. Je let op hun houding en beweging. Jax kwam al proestend boven, maar wel al lachend. Thomas kan daardoor een lach niet onderdrukken en laat deze ook even kort vrij. 'Eén concurrent minder om me zorgen over te maken Jax?' grapte hij in de hoop toch een betere band te krijgen met Jax. Het was eigenlijk helemaal niet zo'n kwade kerel. Vervolgens probeert Sage een golf te pakken en deze heeft ze ook in bedwang. Ze deed nog geen al te gekke trick's, maar daar had Thomas alle begrip voor. 'Nette inkomer hoor,' motiveerde hij haar, waarna hij besloot om nu zelf een golf te pakken. Thomas begon met een simpele Bottom Turn om snelheid te creëren en besloot daarna met deze snelheid de golf "in" te gaan met een Tube Ride. Het water ging over hem heen en vlak voordat het gat sloot wist Thomas met zijn uit de Tube te komen en liet hij zichzelf weer naar Sage en Jax drijven. Hij haalde snel een hand door zijn en balde een vuist van vreugde. 'Wat heb ik dit strand gemist, lekker golven, vinden jullie niet?'

---

Do I look like Mother Teresa?

---

---

Het leek ernaar dat mijn dramatische erkenning van mijn ooit-gebroken-hart, toch wel voor verwarring bij de twee meiden zorgde. Misschien was het ook niet zo slim om te vertellen geweest. Nu ging Raina er zeker op letten, hoewel ze het morgen ongetwijfeld alweer vergeten zou zijn. Daarnaast weet ik haast zeker dat Alice en Raina het nooit zouden raden. Niet dat het uitmaakte. Waarschijnlijk was die persoon er ook gewoon niet. Een ex tegen komen is al vreemd, laat staan twee. Dan was er echt iemand van bovenaf met mijn gevoelens aan het spelen. Ik had me toch niet opgegeven voor Ex on the Beach nietwaar? En als dat wel was, waarom ging die stomme terror tablet niet af voor iemand anders. ‘Prima! We gaan wel naar een van de tentjes van mijn broer.’ Antwoorde Alice direct enthousiast, waarbij het snoepje dat ik gooide, tegen een van haar borsten tikte. Je kon in ieder geval niet zeggen dat ik niet kon mikken. Ik gunde mezelf in mijn gedachtes een knipoog, waar ik mezelf weer afzetten van het tafeltje. We zouden toch elk moment wat werk moeten verrichten, voor een van de surfers van hun board af glijd en verdrinkt. ‘Ik krijg jou nog wel jongeman, vergeet niet dat ik achter de bar mag. Je krijgt ijsklontjes vanavond!’ daagde Alice me uit met een duivelse blik. Achteloos haalde ik mijn schouders op, voor ik even mijn arm om haar middel neerlegde. 'Vandaag word toch wel heet. So honey, please do. Ik kan wel wat afkoeling gebruiken dan.’ Ik grijnsde even, voor ik toch een kleine kus op haar voorhoofd plaatste. Ik was weer zo gul vandaag. ‘Oeh, wanneer zijn jullie klaar met levens redden, ik kan wel een avondje stappen gebruiken voordat de bloederige strijd om de cup begint.’ Vroeg Raina enthousiast. ‘Nou wat vind je van vanavond? Ik kan ook wel een drankje gebruiken.’ Stelde de dame naast me voor. ‘Wat zijn we ook een stelletje alcoholisten bij elkaar zeg.’ Grijnsde ik verder, voor ik de dame losliet. Ik liep langs Raina, waar ik plagend mijn hand door haar, haar woelde. ‘Wat heb ik toch weer geluk om met de twee knapste dames van het strand te gaan drinken vanavond. Ben benieuwd met wie ik jullie allemaal de ogen mee inprik vanavond.’ Met dat liep ik het huisje uit, waar ik even stil bleef staan om de zonnestralen mijn lichaam te laten kietelen. Ik liet mijn blik even afdwalen over het strand, waar het al iets drukker was geworden. Ik keek even naar twee kindjes die schelpjes aan het verzamelen waren, terwijl hun ouders nu al aan het zonnen waren. Het oogde een normale dag te worden, als je de surfers niet meerekende. Een klein glimlachje sierde mijn gezicht. I’m ready.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

24 • professional • on the water • with Sage and Thomas Terwijl ik van een afstandje op het water kijk hoe Sage en Thomas zich op het water begeven, bedenk ik wat de beste strategie is om deze wedstrijd te winnen. Kijk, met de meisje heb ik niks te maken behalve dat ik ze het liefst in mijn bed, ik tussen hun benen, wil hebben. De jongens moet ik daarentegen verslaan, want ik wil de beste zijn. Sage komt mijn richting op en ik geef haar een high five, als teken dat ik stiekem toch wel een beetje trots op haar ben. Kijk, ik verdiep me totaal niet in de levens van mijn tegenstanders, simpelweg omdat ik me daar niet voor interesseer, maar ze had er duidelijk moeite mee en daarom is het knap van haar. Denk ik. Geen idee. Misschien moet ik haar maar in mijn bed krijgen, dan kunnen we misschien praten.       Wanneer Thomas ook klaar is, drijft hij ook naar ons toe en ik zie hem ook blij zijn. Het ziet er soms een beetje dom uit, moet ik zeggen. 'Wat heb ik dit strand gemist, lekker golven, vinden jullie niet?'       Ik knik instemmend en haal mijn hand door mijn blonde krullen heen. 'Waarom wachtten jullie dan zo lang?' grijns ik en ik peddel terug naar het strand. Als ik weer met beide voeten op het rulle zand sta, zet ik mijn bord rechtop in het zand en plof ik neer.

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

---

---

Zijn grap werd bijna gewaardeerd door Ryan. Nadruk op ‘bijna’. Ze snoof namelijk en antwoordde hem “ow ha ha… Jij bent zeker de leukste thuis… Nooit gehoord van beeldspraak?” Hoewel Björn haar gezicht niet kon zien vanuit de plek waar hij stond, zou het hem niet verbazen dat ze of sceptisch een wenkbrauw had opgetrokken – ze zag er wel uit als iemand die één wenkbrauw op kon trekken – of met haar ogen gerold had. “Natuurlijk ben ik dat,” antwoordde hij haar overdreven vrolijk. Meteen daarna stoof ze langs hem heen met haar plank. Hij hoorde haar nog net iets mompelen over dat hij moest opletten, ongetwijfeld als reactie op zijn opmerking dat hij wel van een uitdaging hield. Björn volgde haar niet meteen richting de golven, maar legde zijn plank in het water en ging erop zitten, met zijn voeten op de grond om te voorkomen dat hij zou wegdrijven. Hij had tijd genoeg om te surfen en zo kon hij beter zien wat Ryan zou doen. Haar basis was goed, dat kon hij zien. Er waren natuurlijk wat verbeterpunten, maar welk mens had dat niet? Ook hij was bij lange niet perfect, hoe hard de media dat ook wilde beweren. Wie was dat wel? Haar timing was echter minder goed, wat erin resulteerde dat ze onder water terecht kwam. Björn had eerst onderuit gezakt gezeten, maar ging nu toch overeind zitten. Ondanks dat zij ongetwijfeld de stromingen hier kende, konden de onderwaartse stromingen verraderlijker zijn dan ze leken, zo wist hij als geen ander. Net toen Björn naar haar toe wilde gaan om te kijken of ze hulp nodig had, kwam ze weer boven water en zwom ze naar haar plank. Hij peddelde nog steeds wel naar haar toe, maar een heel stuk rustiger dan wanneer ze nog onder water zou zijn geweest. “Dat zag er nog best goed uit,” zei hij tegen haar. “Als ik je een tip mag geven: draai je rechtervoet net iets verder naar buiten. Het hoeft maar een paar graden, maar het zorgt ervoor dat je net iets meer controle hebt. Dan zou je nog best wel eens hoge punten kunnen halen bij de Cup.” Hij meende het serieus. Ondanks dat haar timing ditmaal te wensen had gelaten, had ze potentie. Er zat meer in dan er op dit moment uit kwam. Ze zou nog ver kunnen komen, daar was hij van overtuigd. Hij hoopte niet dat hij nu te ver gegaan was. Niet iedereen kon het waarderen als er iemand zomaar met advies zou komen, maar hij kon zich niet inhouden. Hij had gezien hoe ze genoot van het surfen. Het was een bepaalde blik in haar ogen geweest terwijl ze naar de zee keek, een bepaalde uitstraling terwijl ze bezig was. Het straalde een passie uit die Björn herkende van zichzelf. Het was de reden dat hij zich zo hard had ingezet om zijn droom uit te laten komen, en als zij diezelfde passie ervoer, kon hij zich niet tegenhouden als het ging om tips geven. Het meisje met haar vlammende haar verdiende ook een kans.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

Met diepe ademteugen probeerde ze zichzelf weer wat kalmer te krijgen zodat haar hart niet meer zo in haar ribbenkast bonkte. Zo zat ze even rustig op haar board, heel charmant adem te halen, totdat ze Björn zag die op haar af kwam peddelen. Ze snapte wel waarom de hem ‘De Beer’ noemde, voornamelijk omdat hij net op een krachtige beer leek die het water doorkruiste om alle guppies eens te laten zien hoe het moet. Het was dat ze niet zo snel geïntimideerd was van iemand, want anders zou ze zich de hele tijd als een idioot voelen naast hem.       “Dat zag er nog best goed uit,” begon hij. Ze liet haar hoofd voorover vallen tegen haar borstkas. “Best goed? Hmm, die zal ik onthouden zodra ik weer een date heb met de sterke stroming.” Ze gromde in zichzelf dat ze zich zo had laten afleiden. Ryan wist zeker dat ze het kon, ze had het uit den treure geoefend de afgelopen paart weken. Ze keek weer in Björn’s ogen zodra ze doorhad dat hij nog niet klaar was met zijn preek. “Als ik je een tip mag geven: draai je rechtervoet net iets verder naar buiten. Het hoeft maar een paar graden, maar het zorgt ervoor dat je net iets meer controle hebt. Dan zou je nog best hoge punten kunnen halen bij de Cup.”       Ryan fronste haar wenkbrauwen en dacht na over wat hij haar vertelde. Het klonk logisch, dat moest ze eerlijk toegeven. Plots realiseerde ze zich iets anders. Hoe kon deze jongeman weten dat ze mee ging doen aan de Bondi Boardriders Cup. Ze had hem daar helemaal niets over verteld, puur omdat ze dat niet helemaal aan de grote klok wilde hangen omdat haar vader het daar niet helemaal mee eens was. Behoedzaam vroeg ze: “Ik heb je nooit verteld dat ik mee wilde doen om de Cup te winnen, dus hoe wist je dat?” De enige twee die ervan op de hoogte waren, waren Darryl en Brooke.       Ai, ze was ook zo’n lomp geval. Had hij haar net geholpen en dan reageerde ze op deze manier. Ryan kon zich wel met haar plank voor haar hoofd slaan. “Ik bedoel, uhm, dank je wel voor je tip. Niet veel mensen zijn zo om concurrenten te helpen, dus je hebt geen flauw idee hoe blij ik hiermee ben.” Ze keek hem aan met een glimlach op haar gezicht. Ze was oprecht blij dat hij haar had geholpen, niet veel mensen zouden dat doen bij concurrenten. Maar om de een of andere reden zag ze hem niet als de eerste de beste beker-voor-haar-neus-wegsnaaier. Hij leek op haar, al was hij een stuk, hoe noem je dat… Gezelliger? Opener? Vrolijker? Ze deelde dezelfde passie: de zee.       Ryan liet haar blik glijden over de zee en stootte toen Björn aan het haar elleboog. Wel zachtjes, zodat hij geen blauwe plekken zou overhouden, niet dat haar dat zou lukken, ze was een klein meisje met kippenkracht volgens haar vader. “En laat jij eens zien wat je kan, mate,” zei ze terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelde en in de lach schoot om zichzelf. Dat voelde goed, dat lachen, dat had ze al een tijdje niet meer gedaan. Haar lach ging over in een kleine grijns terwijl ze naar achteren leunde om goed van het spektakel te genieten. Daarna zou ze de Kickflip nogmaals proberen, zijn tip goed in haar achterhoofd houdend.

[ bericht aangepast op 16 okt 2017 - 8:24 ]

---

I have seen my own sun darkened

♦      ♢      ♦ Good Vibes

Local       -       Strandtent      -       Met Ava       Ava is al op de loop alsof de dood haar op de hielen zit nog bijna voor de woorden Milo zijn lippen goed en wel hebben verlaten. Bobby verkiest ook het hazenpad of denkt dat Ava met hem wil spelen, want het beestje sprint met haar mee zonder nog een keer naar zijn baasje om te kijken. Lachend schiet Milo overeind en zet de achtervolging in, wat loodzwaar is in het mulle zand.       Hoe dichter bij de boulevard, hoe drukker het wordt, en hij verliest Ava even uit het oog wanneer hij door de mensen zigzagt. Zodra de strandtent echter in beeld komt, valt ze hem meteen weer op, stilstaand in de buurt van haar broer. Deze heeft een verraderlijk trillend glimlachje rond zijn lippen, waardoor Milo meteen weet, dat Callum weet voor wie Ava op de loop is. Ava kent haar broertje echter ook al langer als vandaag en wil er na een kort oponthoud ook al weer vandoor gaan.       Milo zet nog een versnelling bij, geeft Callum in het voorbijgaan een high five en een brede grijns en heeft vervolgens twee stappen verderop Ava te pakken. Meteen begint hij aan het uitvoeren van zijn wraak en zonder moeite weet hij ook precies de goede plekjes te vinden. Al snel is Ava buiten adem van het lachen, maar weet ondertussen nog wel te smeken om verlost te worden.       'Stop, alsjeblieft,' perst ze er buiten adem uit tussen het lachen, maar Milo is nog niet van plan haar te laten gaan. Hij weet dat ze een opstootje veroorzaken net binnen de strandtent, maar met een vluchtige blik in de ronde herkent hij veel vaste gasten, welke het niet uitmaken of welke er juist om kunnen lachen wanneer hij en Ava zich weer eens 'misdragen'. Mevrouw Jones lijkt hem zelfs aan te moedigen vanaf haar tafeltje.       Een klap op zijn schouder doet hem even opkijken en Milo staakt zijn kieteldood om Callum aan te kijken. Deze grijnst en schud zogenaamd afkeurend zijn hoofd.       'Kijk uit hè, Collard. Anders zijn we noodgedwongen je te ontslaan vanwege het verstoren van de openbare orde,' dreigt hij speels, waarop Milo direct zijn handen heft ten teken van onschuld en hem met een pruillip aan kijkt.

[ bericht aangepast op 16 okt 2017 - 12:42 ]

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

Al snel bleek dat Jesse samen woonde met een college die niet goed kon koken, iets wat voor die jongen niet geheel verkeerd kon lopen gezien Jesse wel een erg goede kok was. Ik wist nog goed hoe we samen hadden gekookt, ik had altijd braaf gedaan wat me opgedragen werd, simpelweg omdat ik er totaal geen verstand van had. Koken was dan ook niet echt een hobby van mij, maar het moest nou eenmaal gebeuren.       ”Je doet het vast geweldig, Sammy. Het gaat erom dat je geniet van het leven en respect hebt voor de zee, dan komen de titels vanzelf,” ik keek stil naar onze handen en knikte maar even. Hij had vast gelijk, ik wist wat ik moest doen en ging er ook met 300% voor. Ik wou die titel gewoon binnenslepen, niet uitmakend hoe groot de competitie was en hoe goed iedereen was die meedeed. “Je hebt vast gelijk, ik ga er in ieder geval alles aan doen om zo hoog mogelijk te eindigen hier,” antwoordde ik toen glimlachend.       Ik legde mijn hoofd op zijn schouder toen hij dichterbij me kwam zitten. Misschien moesten we ons allebei maar niet schuldig voelen, beiden hadden we het nou eenmaal druk en dan gebeurden dat soort dingen. Even sloot ik mijn ogen en genoot van dit moment, samen met Jesse op het strand, terwijl de zon ervoor zorgde dat het een aangename temperatuur was.       Na een korte stilte had Jesse voorgesteld om nog te gaan lunchen voor hij moest werken. Ik was natuurlijk meteen enthousiast en kon het niet laten een iets minder serieus maar eerlijk antwoord te geven. Het leek even alsof Jesse’s wangen rood kleurden, maar ik besloot er niet op te reageren, misschien kwam het gewoon door de zon.       ”Twee uur, dus we hebben nog tijd zat. Als je wil kan ik je laten zien waar Darryl en ik wonen?” ik knikte weer glimlachend. “Graag! Ik ben nu wel erg nieuwsgierig,” glimlachte ik naar de jongen. Nu kwam Jesse met het idee om ijsjes te gaan halen, iets wat me aan het lachen maakte. Dat hadden we echt ontelbaar veel keren gedaan, ijs halen terwijl het niet mocht. Elke keer had een van ons geld meegesmokkeld uit onze spaarpotjes om zo genoeg geld te hebben voor een ijsje. “Laten we dat doen,” lachte ik en keek naar Jesse.       Tijdens het opspringen faalde de jongen enorm, gelukkig leek hij niet gewond en voelde ik me dus niet schuldig over het in de lach schieten. “Normaal gaat dat een stuk soepeler…” ik keek hem grijnzend aan en trok een wenkbrauw op. “Het is wel te hopen voor je, anders zou je een zwaar leven hebben,” sprak ik terwijl ik zijn hand pakte en me zo overeind liet helpen. Ik knikte als dank en begon met het lopen in de richting van de ijskraam.       Eenmaal bij het kraampje aangekomen keek ik naar alles wat ze hadden, de keuze was zoals altijd reuze. Net als vroeger zou het eventjes duren voor ik een keuze had gemaakt. Ik groette de man die er werkte, hij stond hier ook al jaren, en herkende ons waarschijnlijk. “Wat neem jij?” vroeg ik en keek Jesse nieuwsgierig aan.

---

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light