[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O2 - Speeltopics

30 okt 2017 - 22:56 Vanth is offline

Vanth 23147

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Shadowsinger
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Shadowsinger
~ Roxanne "Roxie" Kinsey Burnett|18||1.9 - Taeralsahfer
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Maluma
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -Solmeron
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Taeralsahfer
~ Kioshi Hara|18|spoiled little brat|1.10 - Salaryman

• Tieners van Jefferson High •
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Weegie
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Rasalghul
~ Sam Curtis|17|Fraudeur|1.10 - Salaryman
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Maluma
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Rasalghul
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - IrisWestAllen
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh
~ George Jayden Burnett|19|Double trouble|1.9 - h1gh

• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •

• Rooster •

• Team •

[ bericht aangepast op 12 feb 2018 - 19:55 ]

El Diablo.

17 nov 2017 - 13:10 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Sami Abdalla
In class with Ann

Ik had altijd al respect gehad voor Ann die binnen elke situatie kalm leek te blijven, ook nu probeerde ze haar hand ferm weg te trekken wat niet lukte aangezien ik haar stevig vasthield toch verrekte het meisje geen spier.
Ik vond het moeilijk dat we in een positie werden gezet waarin we zo tegenover elkaar stonden maar ik ging er eigenlijk automatisch vanuit dat Ann wist waar ze aan begonnen was en die jongens gingen bij mij voor alles. Voor vrienden, familie en zelfs de liefde van mijn leven zou ik op de tweede plek zetten, zo ging dat nou eenmaal.
De klap van Ann kwam echter zo onverwachts dat ik in de eerste instantie niet wist hoe ik moest reageren, ik staarde haar enkel kil aan terwijl een walm van schaamte en woede mij overviel. Toen ze haar pols lostrok merkte ik op dat ik die nog steeds vast had gehouden en voor ik kon knipperen was Ann al met de snelheid van het licht verdwenen.
Tot mijn verbazing was er een jongen voorin haastig bezig geweest met het pakken van zijn spullen nadat hij het scenario had gezien, hij rende het klaslokaal uit en de deur viel met een harde klap dicht.
Nu pas realiseerde ik dat niet alleen hij het had gezien maar dat iedereen het had gezien, langzaam plaatste ik mijn hand op de brandende plek van mijn wang en keek de klas rond – waaronder ook Jazmin – en langzaam mijn stoel naar achter schoof. ‘De show is over,’ sprak ik geërgerd door de blikken en keek nogmaals naar het meisje met de lange, zwarte haren die mij zo intrigeerde.
Ik wou geen minuut langer in dat lokaal bevinden en na een korte woordenwisseling met de docent die net naar binnen was gelopen was ik verdwenen. In de mannen wc had ik mezelf opgesloten met een pakje sigaretten en dacht na over wat er was gebeurd als de klas er niet bij was geweest– ik had z’n gevoel dat Ann dan wel wist wat er zou gebeuren en dat ze me nu vast wel weer maanden zou ontlopen.
Een angstig gevoel bekroop mij want zolang ik geen geld had en met lege handen bleef terugkomen was Ann niet de enigste die met blauwe plekken thuis zou komen. Met mijn hoofd leunde ik tegen het wc deurtje en nam een diepe hijs van mijn sigaret toen ik opschrok van de bel, mijn sigaret gooide ik in de wc en liep het hokje uit alsof er niks was gebeurd, ondertussen stuurde ik Ann een berichtje omdat ik het hier echt niet bij ging laten zitten.
Toen ik langs het lokaal kwam waar ik les had gehad wachtte ik tot ik oog kreeg op Jazmin en toen dat eenmaal gebeurde was ik iet wat teleurgesteld dat ze nog steeds met die ene jongen Isaiah was, ik had niks tegen hem maar hij was ook zeker geen vriend van mij.
Mijn arm gooide ik rondom haar schouder en begroette met een knikje de jongen naast haar, ‘zijn jullie uitgekletst, dames?’ Vroeg ik met een ondeugende en iet wat zwakke grijns. Ik kon niet doen alsof er niks gebeurd was maar dat leek me nu het beste, ik schaamde me dood en bij de gedachten van daarnet borrelde de woede gelijk weer op en balde ik mijn vuisten.
‘Ik kwam eigenlijk voor Jazmin hier, mijn excuses’ mijn blik keerde van Isaiah naar het meisje en ik glimlachte, ‘wat dacht je ervan – jij en ik – in plaats van naar de volgende les zoeken we een wat stiller plekje op met bij voorkeur een mooi uitzicht?’ Ik schonk haar een knipoog en merkte dat ik niet kon stoppen met glimlachen bij het zien van haar prachtige kijkers. Bij die gedachten moest ik haast van mezelf kokhalzen en probeerde het duel in mijn hoofd te verbergen voor de twee die voor mij stonden. Met mijn hoofd vol met gedachten probeerde ik bij het gesprek te blijven maar ik had weinig zekerheid dat, dat ging lukken.
‘Ik zou jou ook meevragen, Isaiah, maar ik weet dat jij het altijd heel druk hebt,’ ik haalde mijn schouders op. ‘Zonde.’

Everything is illuminated by the light of our past.

17 nov 2017 - 19:18 Armadillo is offline

Armadillo 9080

ANNABETH ASHTYN OKSANA

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • outside • Colin

Zijn woorden kwamen niet en hoewel ze het van binnen op de een of andere manier fijn vond dat hij enkel luisterde, was ze er niet zeker van of dat de reden was dat hij niets tegen haar zei. Misschien kon ze net zoals haar de juiste woorden niet vinden, of had hij écht nooit iets door gehad van haar nachtelijke avonturen. Op de een of andere manier, had ze het idee dat hij het onderwerp gewoon nooit aansneed, maar hij haar dondersgoed in de gaten had.
Ann volgde zijn blik naar het litteken in zijn handpalm en voelde de hare warmer worden. Destijds was ze er van overtuigd dat het hun band verzekerde, nu weet ze niet zo goed wat ze er van moet denken. Een schuldgevoel bekruipt haar lichaam, zodra ze zich afvraagt hoe het voor hem zou hebben gevoeld. Hij zag zijn zusje ’s nachts door zijn raam klimmen, kreeg regelmatig berichtjes om haar afwezigheid te verdoezelen tegenover haar ouders en ontving loze verhalen over hoe ze aan blauwe plekken kwam. Ze had van begin af aan het gevoel dat ze zich hier nooit thuis zou voelen, gezien het verschil in leefomstandigheden in vergelijking met haar vorige pleeggezin. Ze was er van overtuigd dat ze anders was – terwijl Ann juist degene was die zichzelf anders maakte.
Ann heeft zich feitelijk alleen met zichzelf bezig gehouden, ze heeft zichzelf gedistantieerd van de familie, van Colin. En toch – was hij er voor haar. Altijd.
Het doet haar beseffen dat ze hem niet in haar problemen mee kan trekken en een tweestrijd vormt zich in haar hoofd, waarna ze naar hem uitspreekt dat ze niet meer kan vertellen.
”Daar neem ik geen genoegen mee, Ann. Als ik je nu beloof me er niet mee te gaan bemoeien dan heb ik meer nodig dan dit. Dan moet ik weten waar je ’s nachts heen gaat wanneer je door mijn raam sluipt als je denkt dat ik slaap. Want als er iemand is die je pijn doen, dan wil ik weten waar ik je kan vinden in nood, als er niemand anders meer over blijft die je kan bellen dan ik. Ik moet weten dat je niet op een dag ergens alleen en koud in een steegje zal gevonden worden, als ik had kunnen helpen. Ik heb je “voor altijd” belooft Ann, en dat meende ik met heel mijn hart. Ik sta altijd klaar voor jou en ik zal altijd het mogelijke doen je te helpen bij elk probleem, of je dat nu van me wilt of niet.
Tijdens het spreken, had hij haar linkerhand beetgepakt en deze kort gedraaid waardoor de blauwe plek op haar arm zichtbaar werd. Lichtelijk beschaamd trachtte ze haar arm terug te draaien, ze wilde niet dat hij het zag, het was al erg genoeg dat ze in het bezit was van deze twee mooie exemplaren. Echter, was haar kippen kracht niets tegenover Colin zijn grip en trok ze haar blik weg van haar arm. Luttele seconden later had ze geen uitweg meer en werd ze geconfronteerd met Colin zijn ogen. Het leek wel alsof zijn poelen een lading van emoties wist over te brengen, die ze tot in haar tenen voelde.
”Als ik je beloof niets te doen, dan moet ik het weten, Ann. Welk probleem?”
Ann ademde eens in en sloot kort haar ogen, waarin ze in eerste instantie tijd probeerde te rekken. Ze wilde het hem vertellen – ze wilde hem er buiten houden. De trilling van haar mobieltje liet haar ogen kort naar het scherm glijden, waar ze Sami’s naam van af kon lezen. Het duurde enkele seconden voordat Ann het scherm op zwarte zette.
”Drugs.” Mompelde ze bijna onhoorbaar.
”Ik deal drugs, Col.”
Ann haar ogen gleden omhoog naar zijn gezicht om zijn eerste reactie er vanaf te kunnen lezen. Waarschijnlijk waren er duizenden scenario’s door zijn hoofd heen gegaan, niet alleen op dit moment, maar ook daarvoor. Hij zou zich vast vaker hebben afgevraagd wat ze toch iedere keer uitspookte. Hoewel ze ’s nachts niet altijd aan het dealen was of bij de bende, gezien ze daarvoor regelmatig tot laat bij Owen over de vloer kwam. Het daadwerkelike probleem wat ze had was dan wel gerelateerd aan het drugs dealen, ze had deze vooralsnog niet met hem gedeeld. Ze wist dat hij het zou willen oplossen met het geld van hun ouders en dat wilde ze niet.
”Je gaat het niet begrijpen en ik kan het niet uitleggen. Dat is de reden dat ik niet geassocieerd kon worden met de familie. De reden dat mensen niet weten dat we broer en zus zijn. Ik kon je er niet in mee trekken, wie weet wat ze zouden hebben gedaan – of beter gezegd, gaan doen. Zodra iemand hier achter komt, Col, dan –“
Ann had de kalmte en zorgeloosheid die ze normaal uitstraalde, weer herpakt, nadat deze woorden over haar lippen waren gerold en zij niet wetende gebaren met haar handen in de lucht maakte. Alleen had deze kalmte een serieus randje, zeker zodra ze de volgende woorden had uitgesproken.
“Colin, dit is geen spelletje. Je ouders blijven hier buiten.”

[ bericht aangepast op 17 nov 2017 - 19:21 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

18 nov 2017 - 12:00 Venustic is offline

Venustic 2690

Isaiah Felix Fuller

'Why be moody when you can
shake yo booty'

Willow Creek | Social Butterfly | Outside class | With Jazmin and Sami

Nog een hele tijd had Isaiah met Jazmin over hun project gesproken, het project bleek hij uiteindelijk met Jazmin te moeten doen. Wat mooi uit kwam, want op Isaiah was de jongedame wel enthousiast overgekomen terwijl ze spraken over Isaiah zijn ideeën. Isaiah hoopte maar dat ze ook echt met hem hier aan mee wou werken end at ze het niet alleen leuk vond als het iets was wat iemand anders maakte. Ze had in ieder geval nog niet laten blijken dat ze het echt te veel werk vond om te doen, maar Isaiah wist het niet precies. De meeste leerlingen zouden niet echt enthousiast worden van de gedachten van een gehele film maken voor een klein geschiedenis project.
Echter moest het gesprek uiteindelijk worden afgebroken toen de bel door de school heen klonk, wat betekende dat het tijd was voor de volgende les. Isaiah vertelde nog wat over het idee aan Jazmin toen ze het lokaal uitliepen, maar echt veel kans om verder te praten kregen ze niet. Toen werd Isaiah zijn gezelschap al bij hem weg getrokken. ‘Zijn jullie uitgekletst, dames?’ hoorde Isaiah Sami zeggen, Isaiah beet op de binnenkant van zijn wang. 'Ik ben nog altijd een jongen.' mompelde hij voor zich uit, maar waarschijnlijk niet luid genoeg voor de jongen om het te horen. Niet dat hij echt op Isaiah leek te letten trouwens, Sami leek enkel oog te hebben voor Jazmin iets wat Isaiah wat een ongemakkelijk gevoel gaf. Nu was hij gewoon extra, een derde wiel aan de wagen.
‘Ik kwam eigenlijk voor Jazmin hier, mijn excuses’ zei Sami, als of het niet al duidelijk genoeg was geweest. ‘Wat dacht je ervan – jij en ik – in plaats van naar de volgende les zoeken we een wat stiller plekje op met bij voorkeur een mooi uitzicht?’ ging de jongen gezellig verder als of Isaiah er niet meer bij stond. Isaiah keek een beetje ongemakkelijk om zich heen, omdat hij niet te veel wou staren naar de twee die nog altijd tegenover hem stonden. ‘Ik zou jou ook meevragen, Isaiah, maar ik weet dat jij het altijd heel druk hebt,zonde.’ zei Sami, maar Isaiah geloofde niet helemaal dat hij echt uitgenodigd zou worden.
Nu had Isaiah twee keuzes, hij zou kunnen zeggen dat hij wel kon komen, maar dan zou hij zijn les missen of hij ging gewoon naar zijn les. Hij wist dat hij bij de eerste keuze misschien 'cooler' zou kunnen overkomen dan hij was, maar Isaiah wist niet zeker of hij daar echt waarde aan hechte. Bovendien zou hij bij de eerste keuze ook enkel maar de twee in de weg zitten, maar Isaiah kon niet ontkennen dat hij zich nu wel een beetje afgewezen voelde ook al ging het niet eens zo zeer om hem. 'Ja,' zei Isaiah een beetje ongemakkelijk. 'jullie moeten het zelf natuurlijk maar weten hè. Ik bedoel als jullie liever alleen willen zijn enzo.'

[ bericht aangepast op 18 nov 2017 - 12:00 ]

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

18 nov 2017 - 17:04 Valkyria is offline

Valkyria 3772

COLIN GRAHAM LEWLYN II
The heartbreaker ~ 18 ~ [Classroom ~ Bella] --> Outside ~ Ann

I don't smoke and I don't drink or screw around. But man, do I lie.

Zo geduldig als ik op kan brengen wacht ik op het antwoord van mijn zusje. De waarheid is dat ik geen flauw idee heb waar ik me kan aan verwachten. Dat Ann een tikje excentriek is heb ik altijd al geweten, dat daar misschien een gevaarlijke reden achter schuil ging heb ik nooit durven vermoeden.
”Drugs. Ik deal drugs, Col.” Hoewel ik er zelf zo op aangedrongen heb te willen weten wat er aan de hand was zou ik willen dat ik deze informatie nooit gekregen had. Het voelt alsof iemand me de wind uit de longen geslagen heeft. Duizenden vragen gaan door me heen, en ik denk niet dat ze ooit beantwoord zullen worden. Maar bovenal maakt het de quasi constante bezorgdheid jegens mijn zusje alleen maar erger. Alsof ze mijn gedachten kan lezen gaat Ann na een korte stilte verder.
”Je gaat het niet begrijpen en ik kan het niet uitleggen. Dat is de reden dat ik niet geassocieerd kon worden met de familie. De reden dat mensen niet weten dat we broer en zus zijn. Ik kon je er niet in mee trekken, wie weet wat ze zouden hebben gedaan – of beter gezegd, gaan doen. Zodra iemand hier achter komt, Col, dan –“ De paniek in haar stem is zo zwaar dat hij bijna tastbaar wordt. Er mag dan wel een nieuwe storm laaiende zijn in mijn binnenste, maar dat is nu niet aan de orde. Er komt wel een ander moment waarop ik haar kan vertellen wat ik precies van drugs en dealers vind. Ik mag dan zelf ook wel een ontelbaar aantal fouten hebben, zelfs ik weet dat ik me niet met dit soort dingen in moet laten.
“Colin, dit is geen spelletje. Je ouders blijven hier buiten.” Zo van streek als ze net leek, zo kalm lijkt Ann nu te zijn en om eerlijk te zijn begin ik me een beetje af te vragen hoe goed ik mijn zusje dan werkelijk wel ken. Deze kant van haar komt me zo onbekend voor Op mijn beurt verman ik me een beetje en til mijn kin een stukje hoger.
"Je hebt gelijk. Onze ouders hoeven dit niet te weten. Maar ik wel. Ik wil weten om welk soort drugs het gaat, wie er in betrokken is, over welke bedragen het gaat en welke rol die vriend met de losse handjes van je hier in heeft. Als je gaat leveren of gelijk wat je taken zijn, dan wil ik adressen hebben voor je vertrekt. Ik ga geen misbruik maken van die informatie, dat zou je van me moeten weten." Voorzichtig laat ik haar gezicht weer los, waarna ik mijn handen op haar schouders laat rusten, bang dat ze er anders vandoor zal gaan. Een diepe zucht verlaat mijn lippen, en ik bijt even op mijn onderlip.
"We gaan dit oplossen, jij en ik." Er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht als er een figuurlijk lampje gaat branden. Ann heeft gelijk dat mam en pap niet zouden begrijpen wat ze met haar aan moeten, en dat risico wil ik ook niet nemen. Maar toen ik nog een klein ventje was, was er één iemand die me van al mijn kwajongensstreken wist vrij te krijgen. Mijn grootvader aan moeder's kant is namelijk een van America's meest bekende advocaten. Hij heeft in een carrière van 30 jaar amper drie zaken verloren en dat was omdat er niet genoeg ondersteunend bewijs was en één keertje omdat de jury het niet eens raakte. Inmiddels is hij rechter geworden, en weet hij in elke rechtszaak het nodige respect af te dwingen. "En misschien opa?" stel ik voorzichtig voor.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

21 nov 2017 - 21:33 KIaus is offline

KIaus 21035

Miska Sepi Castle
17 || Gypsy Nerd || Jefferson High || All these walls and crazies are driving me crazy || Nurse || Sadie

Het meisje was het in elk geval met me eens dat deze school een heel stuk slechter was dan Jefferson. Toch wilde ik echt niet te laat komen voor de les, hoe slecht deze ook werd gegeven. Ik probeerde haar dan ook te manen om mee te komen, maar ondanks dat ze ging staan, leek ze niet echt zin te hebben om mee te gaan. Ik sprong nog een paar traptreden op, maar toen ik omkeek, zag ik haar vallen. Even verstijfde ik, voor ik toch maar naar haar toesnelde. Ik had geen idee wat er was gebeurt, of waarom ze zomaar neer viel. Het enige wat ik me kon bedenke, was om haar naar de schoolzuster te brengen. Ik hees haar met moeite omhoog en hing een van haar armen over mijn schouders, terwijl mijn arm onder haar schouders door ging. Ik sleepte haar mee de trap op om de school in te gaan. Intussen begon het steeds harder te regenen. Goed voor de plantjes, maar zeker geen goed voorteken. Ik versnelde mijn stap zover het kon en zorgde ervoor dat we nog grotendeels droog binnen aankwamen. Mijn lichaam protesteerde nu al tegen deze fysieke inspanning, maar ik hoorde mijn vader al in mijn achterhoofd: Je geeft niet op en je laat zeker geen dame vallen. Ik beet mijn kaken iets steviger op elkaar en begon de bordjes te volgen naar de schoolzuster. Ik hoopte maar dat deze in de buurt van de ingang lag, anders kon ze mij meteen ook nakijken. Het was natuurlijk mijn geluk dat ik haar naar de compleet andere kant van de school moest zeulen voor ze hulp kon krijgen. Gelukkig deed de dame meteen open en kon ik het meisje in een stoel zetten. "Ze viel zomaar neer." heeg ik, terwijl ik toch wel even tegen de muur moest leunen. "Het is goed dat je haar hebt gebracht, liefje. Ga zelf maar even zitten en drink wat. We lappen haar wel weer op. Het is niets wat we niet eerder hebben gezien." Met die woorden ging ze aan het werk. Het liet mij denken aan wat ze hier allemaal wel niet langs zagen komen op een dagelijkse basis, waardoor ze dat durfde te zeggen. Ik had op het feestje en in de les wel wat gezien, maar zelfs de schoolzuster op Jefferson zei dat niet, en ik kon het weten, want zelfs Kapo kon me niet van alle pestkoppen beschermen. Ik ging dus maar zitten en dronk wat water uit mijn waterfles. Ik hoopte dat ze snel bij kwam en ik snel naar de les kon. Ik wilde haar niet alleen hier achterlaten, maar ik wilde mijn les ook niet missen. Toch had ik zo het gevoel dat mijn benen nu ook niet heel stevig waren, dus dat het goed was dat ik in elk geval even bleef zitten voor ik wegging.

[ bericht aangepast op 21 nov 2017 - 21:33 ]

Bowties were never Cooler

24 nov 2017 - 22:08 Armadillo is offline

Armadillo 9080

ANNABETH ASHTYN OKSANA

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • outside • Colin

”Je hebt gelijk. Onze ouders hoeven dit niet te weten. Maar ik wel. Ik wil weten om welk soort drugs het gaat, wie er in betrokken is, over welke bedragen het gaat en welke rol die vriend met de losse handjes van je hier in heeft. Als je gaat leveren of gelijk wat je taken zijn, dan wil ik adressen hebben voor je vertrekt. Ik ga geen misbruik maken van die informatie, dat zou je van me moeten weten.”
Ann weet niet geheel hoe ze op zijn woorden reeks moet reageren. Ze had een andere reactie verwacht; boos of teleurgesteld. Ze had op zijn minst verwacht dat hij haar over zou halen om er mee te stoppen, per direct. Tot haar verbazing deed hij dit niet en wilde hij tot in details weten wat voor positie ze had. Ook al wist ze dat hij het er niet mee eens was en had ze het idee dat hij zich er het liefst buiten wilde houden, had ze tegelijkertijd ook het idee dat hij alles wilde weten om er juist voor haar te zijn. Colin wilde deze informatie niet voor zichzelf uit haar halen, maar alleen om op welke manier dan ook te kunnen beschermen.
Hoe zeer ze dit ook van hem waardeerde, waren dit vragen waar ze hem geen antwoord op wilde geven – niet op allemaal in ieder geval. Ann kan zich niet voorstellen wat er zou gebeuren wanneer Colin zou opduiken op een van haar adressen – niet dat ze dat van hem zou verwachten. Hij wist wel beter dan dat.
”We gaan dit oplossen, jij en ik.” Ondertussen had hij zijn handen op haar schouders laten rusten en beet hij op zijn lip. Zelf was hij er zo te zien ook niet van overtuigd dat het goed zou komen en Ann wist niet helemaal of ze nog steeds zo opgelucht was dat ze zojuist een deel van het verhaal met Colin had gedeeld. Het is fijn dat ze het niet meer voor hem hoeft te verzwijgen, maar nu had ze twee personen – inclusief haar zelf – wie ze in bescherming zou moeten nemen.
”En misschien opa?”
Het was nog niet zo’n gek idee wat hij voorstelde, alleen was het onmogelijk om het volledige bedrag in een keer af te betalen. De bende zou zich gaan afvragen waar ze opeens dat geld vandaan had getoverd, aangezien het niet over een paar tientjes gaat. Daarbij, wist ze dat ze ongetwijfeld strafbaar was en niet zo’n beetje ook. Vandaar dat ze haar opa daar liever niet mee wilde opzadelen, want dat zou betekenen dat – wanneer hij er mee in zee zou gaan – hij moest gaan liegen.
”Het is niet zo makkelijk, Col.” Ann haalde kort haar blik van hem af, voordat ze haar poelen weer op hem richtte en na een korte twijfeling verder sprak. “Je hebt geen flauw idee hoe het er aan toe gaat. Ik kon het ontzettend goed vinden met Sami. Hij doet dit alleen om zijn eigen kont te redden. Hij moet wel.”
”Col, ik ben mensen geld schuldig en hij is aangesteld om dat te gaan halen. Je kan zelf wel raden wat er gebeurd wanneer hij dit niet doet.”
Voor een moment vroeg ze zich af waarom ze dit niet eerder met mensen heeft kunnen delen en dan met name Owen. Ze wilde hem beschermen, dat was het toch?

[ bericht aangepast op 24 nov 2017 - 22:08 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

29 nov 2017 - 17:39 Aynur is offline

Aynur 2380

Sadie Natalya Costello

17 y/o ⋄ Ice Princess ⋄ With Miska ⋄ Outside ⋄ Outfit

Mijn zicht werd wazig, al probeerden mijn ogen wanhopig om zich scherp te stellen. De weinige inhoud in mijn maag baande zich een weg naar buiten en misselijkheid overviel me. Alsof het allemaal niet erger kon, begon het ook nog eens te regenen. De eerste druppels vielen meedogenloos op mijn hoofd en nestelde zich in mijn kleding. Door de kou begon ik ook al te klappertanden.
De jongen die me voor was gegaan naar binnen, kwam snel op me afgevlogen zodra hij doorkreeg dat mijn benen het onder me begaven hadden. Omdat ik doorkreeg wat hij van plan was, probeerde ik nog te protesteren, maar met de nodige moeite had hij me overeind gehesen.
“D-d-d-d-d-d-dat i-i-s-s-s ne-r-r-r-gen-n-n-s-s vo-o-o-o-o-r-r nod-d-d-di-ig,” was mijn zwakke commentaar, al was het amper te verstaan doordat ik bijna mijn tong afbeet door de kracht van mijn kaken die op elkaar kwamen. Het had geen zin, koppig bleef de jongen me voortslepen al maakte ik me zo licht mogelijk omdat het er net uitzag alsof hij het vol kon houden om mijn gewicht de hele weg te kunnen dragen.
Op het laatst, voornamelijk omdat ik een aantal leerlingen naar ons zag staren en ik niet als een of ander watje ofzo over wilde komen, duwde ik hem van me af met iets meer kracht in ik verwacht had. “Het.. gaat... prima.” Het klappertanden was gelukkig opgehouden waardoor ik tenminste weer iets verstaanbaarder was. Alleen behoorde de kracht waarmee ik de jongen een duw had gegeven aan het laatste restje in mijn tank toe. Wankel bewoog ik naar voren, driegend om te vallen. De jongen, de mafkees, voorkwam dit door me nog net op te vangen, dankbaar dat de deur open werd gedaan door de schoolzuster.
“Ze viel zomaar neer,” hijgde de jongen terwijl hij me overhevelde in de armen van de zuster. Samen zorgde ze ervoor dat ik netjes op een stoel terecht kwam en met rode wangen liet ik mijn kin op mijn borst rusten. Meteen ondernam de zuster actie en ze stelde me wat vragen die ik kortaf beantwoorde. Met een teleurgestelde blik in haar ogen ging ze hoofdschuddend de medicijnen pakken waar ik om vroeg.
“Kijk eens, liefje, twee aspirines en een gas water. Weet je zeker dat dat het enige is wat je nodig hebt? Je voelt zo warm aan, misschien is het beter als je naar huis gaat.” Haar bezorgdheid was bijna tastbaar en ik rolde met mijn ogen, me al iets beter voelend door de medicijnen die ik vlug achterover had gegooid. “Het gaat prima,” waren de enige woorden die uit mijn mond kwamen. De schoolzuster knikte en liet het verder maar zoals het was.
Plotseling werd ze weggeroepen, een of ander kind had een frisbee tegen zijn harses aangekregen, de arme stumper. Blijkbaar had een bloedneus een gigantische EHBO-doos nodig, want de zuster sleepte een grote koffer mee terwijl ze zichzelf verontschuldigde en ons hiermee alleen liet.
Dit was het moment waarop ik mijn groene ogen fixeerden op de jongen die me hiernaar toe had gebracht. Iets in hem deed me denken aan de jonge onschuldige Sadie van vroeger, al wist ik niet of ik hem daardoor moest haten of juist wilde beschermen, hoe idioot dat ook was. Ik had de angstige blik van hem niet gemist toen hij me door de gangen sleurden.
“Je had me ook gewoon kunnen laten liggen, weet je dat?” Er klonk iets koels door in mijn stem, de kilte die bezit van me had genomen zodra het vuur mijn leven verwoest had. “Waarom al die moeite?”

I have seen my own sun darkened

29 nov 2017 - 21:06 Valkyria is offline

Valkyria 3772

COLIN GRAHAM LEWLYN II
The heartbreaker ~ 18 ~ Outside ~ Ann

I don't smoke and I don't drink or screw around. But man, do I lie.

Stilzwijgend, diep in gedachten verzonken, blijft Ann voor me staan. Het zorgt ervoor dat ik mezelf liefst van al zou willen opvreten. Pas nu begint het tot me door te dringen hoe serieus dit werkelijk is. Als dit aan de Lewlyn naam gelinkt wordt dan ben ik er zeker van dat pap binnenkort de boeken dicht zal kunnen doen. En dochter of niet, als Ann denkt dat ze nu in de problemen zit dan heeft ze geen idee wat er kan gebeuren. Met dat idee komt tegelijk ook de gedachte in me op dat die boeken van pap precies de oplossing zouden kunnen bieden, misschien zelfs zonder de hulp van opa. En dat brengt me dan weer bij mijn volgende vraag: hoe kan het zijn dat Ann dacht geld nodig te hebben en dit niet van ons zou kunnen krijgen? Ze ziet toch zelf ook in wat voor een kast van een huis we wonen? En anders zou de auto in de garage toch wel een grote hint moeten zijn...
”Het is niet zo makkelijk, Col.” zegt Ann plots. En het enige dat ik kan denken is; waarom niet? Dat kan het namelijk wel zijn. “Je hebt geen flauw idee hoe het er aan toe gaat. Ik kon het ontzettend goed vinden met Sami. Hij doet dit alleen om zijn eigen kont te redden. Hij moet wel.” Bullshit. Ik ga niet beweren dat mijn gedrag naar vrouwen toe altijd perfect of zelfs oké geweest is, maar ik zou nooit, maar dan ook nóóit een vinger naar ze uitsteken. Ongeacht de reden.
”Col, ik ben mensen geld schuldig en hij is aangesteld om dat te gaan halen. Je kan zelf wel raden wat er gebeurd wanneer hij dit niet doet.” Ik snuif een keer bij het horen van die woorden. Ik geloof niet dat ik het ooit al zo oneens ben geweest met mijn zusje. En dat zegt wat. Ik moet me inhouden niet kwaad te worden, haar niet toe te bijten dat ze zijn gedrag niet goed mag praten, ookal is ze zelf in de fout. Want hoewel ik ergens diep van binnen ernstig razend ben op haar, dat ze zoiets als dit kan doen, is het enige waar ik nu aan kan denken; iemand doet mijn zusje pijn. Dat het deels haar eigen schuld is doet er niet toe voor mij, aan een "ik zei het toch" heeft nog nooit iemand iets gehad. Ze heeft zich in de nesten gewerkt en dat kan ik niet ongedaan maken. Maar dat er personen zijn die daardoor denken dat het gepermitteerd is een minderjarige te bedreigen en te bezeren... Dat is gewoonweg primitief. Ik haal een keer diep adem terwijl ik me er op focus kalm te blijven.
"Ann," zeg ik bloedserieus. "Hoeveel ben je verschuldigd?" Wie weet valt het allemaal nog wel mee, toch? Mocht ik opa Lewlyn kunnen overtuigen Ann's trustfund een jaartje vroeger te activeren -voor zover hij weet is ze wel een toonbeeld van goed gedrag- dan zou het vast al een heel pak kunnen helpen, toch? Ik herinner mezelf er aan mijn gedachten niet met me aan de haal te laten gaan. Indringend kijk ik Ann aan, wachtend op een antwoord.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

2 dec 2017 - 21:13 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Isabella Eleana Thomassen

OOwen zegt dat ik wel tegen een stootje kan, maar ik betwijfel of ik tegen het stootje kan dat "wiet" heeft. Van een normale sigaret krijg ik al een enorme hoestbui. Tenminste, dat gebeurde de eerste en enige keer dat ik het tot nu toe geprobeerd heb. Sindsdien heb ik het nooit meer gedaan, ondanks dat vele van mijn vrienden wel roken en blowen. Het is gewoon niet mijn ding, maar als het me weer wat dichterbij Owen brengt, dan is dat het proberen wel waard.
[tav]Vervolgens uit ik mijn verbazing over dat hij zo graag naar de les wilt.
"Dat gaat je helemaal niks aan, ik wil gewoon graag de les volgen."
"Ja ja," lach ik zacht. "Owen Bell die naar de les wilt, dan moet er wel iets bijzonders aan de hand zijn. Maar goed, als jij het mij niet vertellen wilt, dan kom ik er zelf wel achter." Ik wil hem net een plagerige stoot in zijn zij geven, wanneer iemand mij bijna onderste boven loopt. Mijn hand sluit zich om Owen's arm om te voorkomen dat ik daadwerkelijk val. Tot mijn grote verbazing is het Ann, terwijl we normaal goed met elkaar om kunnen gaan. Met een frons op mijn gezicht kijk ik haar na, waarna mijn ogen naar Owen glijden. Zijn gezicht geeft niet veel weg, maar ik weet prima dat er nog van alles tussen Ann en hem speelt. Er is in elk geval iets goeds mis met Ann, want Colin komt het lokaal ook uitgerend. Voor enkele seconden blijft hij voor ons staan. Zijn mond opent een stukje, alsof hij iets wilt zeggen, maar dan loopt hij plots verder, langs Owen kant. Haast alsof ons gesprek van gisteravond nooit heeft plaatsgevonden.
Ik zucht zachtjes en houdt Owen tegen voor hij het lokaal inloopt. "Je mag haar wel achterna gaan, als je wilt, ik red mij wel."

she is delightfully chaotic
a beautiful mess
loving her is a splendid adventure

~~i suck at thinking of a status~~ || willow creek || outside || owen ||soundtrack

To the stars who listen — and the dreams that are answered

2 dec 2017 - 21:53 reguluswife is offline

reguluswife 37248

Madison Sofie Caldwell

prankster | willow creek | with george | school

"L"Een jaar op vakantie? Waar wil je het geld vandaan halen Caldwell?"
Ik rol met mijn ogen. "Zover ik weet is jouw deel van de familie niet straatarm, Georgie. En je weet hoe groot mijn huis is. Geld om een jaar op vakantie te gaan is niet zo zeer een probleem, tenzij de lul die zich mijn vader noemt besluit mijn creditcard te blokkeren. Maar goed, dat kan hij ook niet meer zien waar ik geweest ben. Dus, wat zeg je er van? Ik heb altijd al eens Azië willen bezoeken."
George wrijft over mijn arm en duwt mijn kin iets omhoog. Waarschijnlijk zodat ik hem wel aan moet kijken. Hij heeft er alleen niet bij nagedacht dat ik ook gewoon mijn ogen dicht kan doen, wat ik dan ook doe. Kinderachtig? Ja, waarschijnlijk, maar dat maakt me momenteel niet veel uit.
"We kunnen ook in plaats van een vakantie een tripje naar de football kleedkamers, roken we wat, doen we is een beetje gek als je snapt wat ik bedoel."
Op die woorden kan ik niet anders dan mijn ogen te openen en hem aan te kijken. "Wat je dus eigenlijk wilt, is neuken in de kleedkamers? Klinkt verleidelijk, maar ik heb weinig zin om betrapt te worden door die holbewoners. En dat ze vervolgens foto's maken en die de school rondsturen. Als ik wil dat mensen mij naakt zien, dan stuur ik zelf wel foto's rond." Bovendien heb ik ook erg weinig zin in seks momenteel, hoe vreemd dat ook van mij moge klinken. "Voor wat wiet roken ben ik wel altijd in, maar dat doe ik liever op een plek die niet naar zweet ruikt. Wat dacht je van het dak?"
Ondertussen heeft de klootzak mijn mobiel ook nog steeds niet teruggegeven. Hij is een stukje langer dan ik ben, waardoor ik erook niet bij kan wanneer ik op mijn tenen sta. "Oh kom op, wees niet zo kinderachtig en geef dat ding terug, of moet je er perse iets voor terug? Ik ga je in elk geval geen blowjob geven, als je dat soms verwacht."

i take superhot shower because i like to practise burning in hell

To the stars who listen — and the dreams that are answered

8 dec 2017 - 21:57 Armadillo is offline

Armadillo 9080

ANNABETH ASHTYN OKSANA

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • outside • Colin

“Ann, hoeveel ben je verschuldigd?” vraagt hij dan plots serieus.
Om eerlijk te zijn, weet Ann op dit moment niet precies wat ze hen verschuldigd is. Al kan ze wel stellen dat het rond de 1500 dollar zal zijn. Er zijn mensen met een hogere schulden, daar is ze zichzelf ook wel van bewust. Alleen het feit dát ze schulden heeft telt meer mee dan de hoeveelheid. Daarbij is Ann zich er ook bewust van dat deze schulden alleen maar oplopen zolang ze het geld niet bij elkaar heeft.
”Een hoeveelheid die onze ouders meteen zouden kunnen aflossen met een simpele handtekening.” Ann bestudeerd zijn gezicht om zijn reactie waar te nemen. Ze gaat er vanuit dat dit dan ook zijn plan zou zijn, gezien het de meest voor de hand liggende optie is. In haar ogen heeft Colin alles altijd wel op een rijtje; hij weet wat hij wilt en hoe hij het wilt – behalve wanneer het aan komt op vrouwen. Voor haar familie ziet het er waarschijnlijk uit alsof Ann en hij op dat gebied redelijk gelijk zijn, alleen is dat waar ze het mis hebben. Ann is voornamelijk goed in doen alsof ze alles op een rijtje heeft, terwijl Colin daadwerkelijk alles op een rijtje schijnt te hebben.
”Ik wil ze er alleen niet bij betrekken. Wat als ze weten dat het geld daar vandaan komt? Wat als ze achter hen aan gaan? Of jou? Dit gesprek wat ik nu met jou voer, kan al vraagtekens bij ze opwekken.” Annabeth raakt kort zijn bovenarm aan met haar rechterhand wanneer ze over hem praat en haalt dan haar schouders op. Ze weet niet wat op dit moment de handigste optie is en of die er überhaupt wel is.
Een zucht verlaat haar mond wanneer haar mobieltje begint te trillen, waarna ze vervolgens een paar berichten uitwisselt met Owen.

To: Owen

Annabeth fronst nadat ze een berichtje ontvangt van Owen waarin vermeld staat dat Owen op het voorafgaande feest een gesprek met Colin heeft gehad. Iets waar Colin, zowel als Owen, eerder geen woord over had losgelaten. Vandaar dat ze met een vragende blik opkijkt naar Colin en haar handen defensief voor haar borst vouwt.
"Wanneer wilde je me gaan vertellen over je gesprek met Owen?"

[ bericht aangepast op 8 dec 2017 - 21:58 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

9 dec 2017 - 20:20 Valkyria is offline

Valkyria 3772

COLIN GRAHAM LEWLYN II
The heartbreaker ~ 18 ~ Outside ~ Ann

I don't smoke and I don't drink or screw around. But man, do I lie.

”Een hoeveelheid die onze ouders meteen zouden kunnen aflossen met een simpele handtekening.” Deelt Ann met een intense blik mee. Hoewel het absoluut niet gepast is kruipt er toch een kleine grijns op mijn gezicht, deels vanwege het feit dat haar verklaring toch wel enige vorm van geruststelling met zich meebrengt. Als ik het goed heb kan het niet over meer dan vijfduizend dollar gaan, en om eerlijk te zijn heb ik ook helemaal niet de indruk dat we het over zo'n bedrag hebben. Ik schud een keer mijn hoofd, meer om mezelf dan om Ann. Blijkbaar heb ik mijn zusje al die jaren verkeerd als een engeltje aanzien. Maar nu we vastgesteld hebben dat het probleem niet onoverkomelijk is is het tijd om te gaan zoeken welke oplossingen er zijn waarbij we niet daadwerkelijk mijn ouders op de hoogte hoeven te brengen. Ik had beloofd aan Ann haar niet te verklikken en daar houd ik me ook aan.
”Ik wil ze er alleen niet bij betrekken. Wat als ze weten dat het geld daar vandaan komt? Wat als ze achter hen aan gaan? Of jou? Dit gesprek wat ik nu met jou voer, kan al vraagtekens bij ze opwekken.” Ik kan merken aan mijn zusje dat ze zich oprecht zorgen maakt. En het doet me best wel wat dat ze in de eerste plaats aan ons denkt in plaats van aan zichzelf, maar op dit moment hebben alle oplossingen die ik in gedachten heb juist wel met de familie te maken. Annabeth raakt kort zijn bovenarm aan met haar rechterhand wanneer ze over hem praat en haalt dan haar schouders op. Ze weet niet wat op dit moment de handigste optie is en of die er überhaupt wel is.
Ik laat haar dan ook even met haar telefoon in de weer zijn, en laat ondertussen de mogelijkheden door mijn hersenpan glijden. Het beste idee dat ik heb is er eentje dat ik daarnet al entertainde; ik vraag aan opa Lewlyn om het trustfund van Ann wat vroeger te activeren. Op die manier kan zij oneven, kleine bedragen afbetalen die zowel bij ons familie als de eikels voor wie ze werkt geen argwaan wekken. Nu ben ik me er ook wel van bewust dat Ann dit niet zomaar zal aanvaarden, dat ik mijn idee nog een beetje zal moeten finetunen voor het in haar ogen enigszins door de beugel kan.
"Wanneer wilde je me gaan vertellen over je gesprek met Owen?" Eén van mijn wenkbrauwen schiet de hoogte in terwijl ik mijn zusje ongelovig aan staar. Hoezo zijn we in godsnaam in dit gesprek beland? Ik haal een hand door mijn haren en haal mijn schouders op, een beetje van mijn à propos door het feit dat die rat van haar dan toch zijn mond niet gehouden heeft. Ik dacht nochtans dat ik mezelf vrij duidelijk had gemaakt gisteravond. Blijkbaar willen sommigen niet weten wat goed voor hen is. Klootzak.
"Niet," beken ik dan eerlijk, omdat dat wel het minste is dat ik kan doen nadat ook mijn zusje haar best gedaan lijkt te hebben dit met mij te doen. Ik neem voorzichtig haar hand en leg deze over mijn arm, waardoor ze wel mee moet stappen als ik een wandeling in zet. "Om de reden dat we beiden al wat gedronken hadden en het een gesprek was waar ik niet persé trots op ben." ga ik verder. "Niet mijn beste moment." Een melancholische glimlach verschijnt op mijn lippen. Aan de ene kant meen ik echt wat ik zeg, maar aan de andere kant vond ik dat de situatie, rekening houdend met alle haat die duidelijk aanwezig was, nog behoorlijk beschaafd verlopen is. Er zijn geen tanden gesneuveld, geen haren gekrenkt. Niet echt. "Hij dacht dat jij en ik een affaire hadden," vervolg ik terwijl ik rustig verder wandel, gekalmeerd door de motie. "En ik was zo kwaad, Ann. Niet alleen op hem maar ook op jou, dat je zelfs je vriendje niet wilde vertellen over mij. Nu begrijp ik dat ons familie wilt beschermen, maar gisteravond dacht ik oprecht dat je je zo voor mij kon schamen. Dat was niet bepaald een prettig gevoel. Het is ook niet dat ik verwacht dat de hele school moet weten waar je woont en wie je pappie is. Ik had alleen gedacht dat iemand waar je intiem..." een rilling loopt langs mijn rug bij de gedachte dat die schooier en mijn zusje samen - nee, nee. Niet aan denken Col. "mee was wel van mijn bestaan zou weten." Van uit mijn ooghoek kijk ik voorzichtig de jongedame aan, niet goed wetend wat haar reactie hierop zal zijn.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

10 dec 2017 - 23:05 Salaryman is offline

Salaryman 33818

_____________________________________________________
Kioshi Hara
18 - spoiled little brat - nieuw in USA - buiten, bij Ann en Colin
_____________________________________________________

Eigenlijk ben ik best nerveus. Dit is de eerste keer dat ik naar een Amerikaanse high school ga. Het stelt me enigszins gerust dat ik vast niet de enige buitenlander op school zal zijn. Zouden mensen me accepteren? Zou ik het kunnen vinden met mijn klas?
Ik geef toe dat het onwennig voelt om geen uniform te dragen. Zelfs tijdens mijn thuisonderwijs droeg ik een uniform. Ik heb een half uur in het ‘welke-kleding-vind-ik-geschikt-voor-school' debacle gezeten, tot ik mezelf een mentale klap gaf en kleding uit de kast plukte waarvan ik dacht dat ik ermee door kon komen.
Ik kijk om me heen en constateer dat ik dringend modernere kleding moet gaan kopen.

Ik graai in mijn tas, op zoek naar het rooster voor vandaag. Geschiedenis, constateer ik snel terwijl ik hoogte probeer te krijgen van de lokaalnummers. De school is groot en ik heb moeite om me goed te kunnen oriënteren. Als ik voor de derde keer op de derde verdieping ben beland, geef ik toe dat ik ben verdwaald. Ik durf niemand aan te spreken. Eigenlijk kan ik goed Engels schrijven, maar krijg ik het niet voor elkaar om mijn Japanse accent te verhullen. Spontaan voel ik me weer een toerist. In een opwelling overweeg ik mijn chauffeur te bellen, maar ik onderdruk die neiging. Als ik volwassen wil worden moet ik zelf dingen oplossen.

Ineens realiseer ik me dat er buiten de school een bord met een plattegrond met de nummers staat. Ik loop naar buiten en eenmaal daar begin ik te hollen. Waar is die kaart? Ik ben al te laat. In het ergste geval heeft de docent de deur dichtgetrokken en mag ik nakomen. De schaamte bij de gedachte kruipt op mijn wangen.
Ik trek een sprint en vergeet in al mijn stress om goed op mijn omgeving te letten. Het moment dat ik weer voor me uit kijk in plaats van opzij, heb ik al iets geraakt en beland ik op de grond. Iemand, want ik raakte wat zachts.
Shit!
Ik spring overeind en in een reflex buig ik diep naar de persoon die ik heb geraakt. ‘Gomena- sorry. Sorry!’ Amerika. Ik ben in Amerika! Meteen recht ik mijn rug.
‘Mijn excuses. Ik.. ik zag jullie niet. Ik ben nieuw en- Uhm ik zoek geschiedenis. Ik bedoel, het lokaal voor geschiedenis.’ Ik bijt op mijn tong. Met mijn gesproken Engels ga ik nog niet hoog scoren op Cambridge. Nu pas heb ik de kans om de twee leerlingen in me op te nemen. Een jongen een meisje staan vlak bij elkaar (Colin en Ann) De jongen is blond en gespierd en is een stuk modieuzer gekleed dan ik met mijn simpele witte blouse en zwarte pantalon.
Het meisje is iets korter dan ik, maar heeft een behoorlijk slank figuur dat doet denken aan de meisjes in Tokio. Haar heb ik geraakt. Van achteren. In een flits besef ik dat het zachte lichaamsdeel waarmee mijn handen onbedoeld in aanraking kwamen onmogelijk haar tas of haar rug konden zijn.
Mijn gezicht trekt wit weg.
’S-s-sorry, ik bedoelde niet- ik wilde niet aanraken op zo’n plek-‘. Ik hoop fervent dat deze twee mij niet kennen dankzij mijn ouders' hotelketen. Ik bijt nogmaals op mijn tong om mezelf te kalmeren. Ik ben hier nieuw. Niemand hier kent me. Hara is een normale achternaam. Op deze school begin ik overnieuw.

[ bericht aangepast op 26 dec 2017 - 14:39 ]

No growth of the heart is ever a waste

25 dec 2017 - 18:01 Armadillo is offline

Armadillo 9080

ANNABETH ASHTYN OKSANA

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • outside • Colin

Annabeth haar ogen gleden star over Colin zijn gezicht heen, waarna zijn wenkbrauw omhoog schoot en hij haar ongelovig wist aan te staren. Het was overduidelijk dat hij deze plotselinge verandering van onderwerp niet had zien aan komen – zij eerlijk gezegd ook niet.
Hij haalde nonchalant zijn schouders op om haar vervolgens tot haar ergernis te vertellen dat hij dat helemaal niet van plan was te doen. Dat Colin zich juist had voorgenomen om het haar niet mee te delen, waarschijnlijk dacht hij dat het volkomen onbelangrijk was. Ann zou het daar in tegen op prijs hebben gesteld, gezien ze het dan niet op deze manier van Owen zou horen. Ze had hen beide niet voor niets onwetend gelaten en als het aan haar zou liggen, zou het nog even duren voordat Owen alles te horen zou krijgen. Waarschijnlijk zou ze eerst moeten bijkomen van het gesprek met Colin.
Annabeth had verre van de behoefte om te gaan lopen; echter, gaf ze toch aan haar broer toe.
”Om de reden dat we beiden al wat gedronken hadden en het een gesprek was waar ik niet persé trots op ben. Niet mijn beste moment.” Ann was al nieuwsgierig naar hun gesprek vanaf het moment dat ze het berichtje van Owen had gelezen, maar dit versterkte het gevoel alleen maar. Hoe kan hun gesprek zo verschrikkelijk zijn geweest dat Colin er niet trots op was? Had Owen naar hem uitgehaald? Nee – zoiets zou helemaal niets voor hem zijn.
Haar nieuwsgierigheid werd echter al snel bevestigd, gezien Colin haar verteld dat Owen er van overtuigd was dat Ann iets met Colin zou hebben. Op deze opmerking, was het haar beurt om haar wenkbrauw omhoog te laten schieten. Meende hij dit? Hoe zou Owen daar in godsnaam bij zijn gekomen?
”En ik was zo kwaad, Ann. Niet alleen op hem, maar ook op jou, dat je zelfs je vriendje niet wilde vertellen over mij. Nu begrijp ik dat je onze familie wilt beschermen, maar gisteravond dacht ik oprecht dat je je zo voor mij kon schamen. Dat was niet bepaald een prettig gevoel. Het is ook niet dat ik verwacht dat de hele school moet weten waar je woont en wie je pappie is. Ik had alleen gedacht dat iemand waar je intiem… mee was wel van mijn bestaan zou weten.”
Een schudgevoel kroop door haar lichaam heen, gezien ze hem nooit zo zou willen laten voelen. Daarbij, had ze gisteravond beter moeten weten. Dat was dus duidelijk de reden geweest waarom hij zo stil was op de weg naar huis. Van de tientallen dingen die er door haar hoofd heen gingen, zoals Isa, was dit wel het laatste waar ze aan zou denken.
Toegegeven, weet Ann niet precies hoe ze hier op moest reageren. Aan de ene kant vond ze het idee achter dit verhaal wel komisch; wie zou Colin en haar nou in een relatie zien? Maar het feit dat haar gedrag Colin zo’n gevoel heeft gegeven, voelt voor haar compleet het tegenovergestelde. Daarbij, was Colin niet de reden geweest dat zij Owen niet had ingelicht over haar woonsituatie en familie. Ze wist dat wanneer zij hem hiervan op de hoogte had gebracht, hij allang bij haar weg was gegaan voordat hun relatie tot een einde kwam.
”Col, dat heeft nooit iets met jou te maken gehad.” Ann keek vooruit terwijl ze sprak, maar bracht haar blik daarna naar hem toe. “Dat had met zijn thuissituatie en eventuele reactie te maken. Ik zou me nooit op die manier voor jou hebben geschaamd.”
Op dat moment, botste iets of iemand tegen Ann aan, waardoor ze op een onhandige manier nog net overeind kon blijven staan. Waar was dat nu weer voor nodig?
”Mijn excuses. Ik… ik zag jullie niet. Ik ben nieuw en- Uhm, ik zoek geschiedenis. Ik bedoel, het lokaal voor geschiedenis.’
Geïrriteerd wist de jongedame zich om te draaien en keek ze recht in de ogen van de persoon die zojuist tegen haar aan was gebotst. Wat een gestamel. Als je nieuw bent, hoef je je niet meteen als een nieuweling te gedragen. Het is niet alsof Ann hier als een puppy is binnen gekomen. Daarbij, was de opmerking niet zo goed bij haar gevallen.
“Ik snap dat ik klein ben en je over me heen kan kijken, maar dat je hoef je niet op deze manier te benadrukken.” Kwam er gefrustreerd uit haar mond. Deze man, of vrouw, het duurde even voordat ze zich besefte dat het een man was, voornamelijk door zijn stem. Niet dat dit iets uitmaakte, gezien hij verre van een goede eerste indruk op haar had weten te maken. Ook zijn excuses was niet iets waar Ann voor zou smelten.
”En daarbij, ben je zelf ook niet de aller grootste.” Voegde ze er aan toe, zodra ze hem van top tot teen had bekeken.
”S-s-sorry, ik bedoelde niet- ik wilde niet aanraken op zo’n plek-.”
Ann haar wenkbrauw schoot omhoog, ze was zich er niet eens van bewust waar hij haar had aangeraakt. Echter, wanneer ze het opnieuw in haar hoofd afspeelde, werd het voor haar duidelijk en haalde ze nonchalant haar schouders op.
”Het is maar een kont, no big deal.”

[ bericht aangepast op 26 dec 2017 - 14:43 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

28 dec 2017 - 17:37 Valkyria is offline

Valkyria 3772

COLIN GRAHAM LEWLYN II
The heartbreaker ~ 18 ~ Outside ~ Ann & Kioshi

I don't smoke and I don't drink or screw around. But man, do I lie.

”Col, dat heeft nooit iets met jou te maken gehad.” Ergens had ik dit zelf moeten weten, maar soms is het zo moeilijk in dat hoofd van Ann te raken, me in haar manier van denken te kunnen plaatsen dat ik helemaal niet weet wat al dan niet haar beweegredenen zijn. Misschien was ik daar zelfs nog meer door gefrustreerd dan het hele gedoe met die eikel No-wen. “Dat had met zijn thuissituatie en eventuele reactie te maken. Ik zou me nooit op die manier voor jou hebben geschaamd.” Dit brengt dan weer een glimlach op mijn gezicht. Zó ken ik haar wel weer. Immer een ander voor zichzelf, mijn zusje. Helaas moet ze daar nog een beetje de balans in vinden. Maar zo heeft ieder zijn minpunten en ben ik in dat geval wel de allerminst geschikte persoon om een ander daar op te wijzen.
Waar de kleine opdonder die tegen Ann aan botst vandaan kwam, ik heb geen idee. Het ene moment was er niks aan de hand en de volgende seconde lag hij op de grond. Mijn verstand vertelt me dat ik hem misschien best overeind kan helpen, maar het lijkt me niet te lukken Ann - die ik in een reflex helpen overeind blijven had- los te laten. Pas wanneer ze weer stevig op haar voeten staat haal ik mijn handen van haar af en is het gekke mannetje al van wal gestoken met verontschuldigingen.
"Gomena- sorry. Sorry! Mijn excuses. Ik… ik zag jullie niet." Goh. Zou je denken? "Ik ben nieuw en- Uhm, ik zoek geschiedenis. Ik bedoel, het lokaal voor geschiedenis." Voor ik mezelf dit keer wel nuttig kan bewijzen en hem een beetje in de juiste richting kan wijzen heeft mijn zusje blijkbaar reeds haar zegje klaar. “Ik snap dat ik klein ben en je over me heen kan kijken, maar dat je hoef je niet op deze manier te benadrukken.” Ik moet mijn lippen stijf op elkaar drukken om niet aan het lachen te gaan. Tja, wat kan ik hier nog aan veranderen? Als je Ann tegen de schenen gestoten hebt dan kan je inderdaad maar beter opletten want deze dame laat zich niet gauw voorbij lopen - of omver, in dit geval. ”En daarbij, ben je zelf ook niet de aller grootste.” Dit keer kan ik echter niet anders dan toch een beetje te lachen, simpelweg omdat ze een heel goed punt heeft. Hij is echt een heel klein ventje.
”S-s-sorry, ik bedoelde niet- ik wilde niet aanraken op zo’n plek-.” Oké, zo kan ie wel, dat zijn genoeg verontschuldigingen voor vandaag. Op die manier gaat dit gekke kereltje geen vrienden maken hier, laat staan dames scoren. En als er iets is waarvoor ik wel uitermate geschikt ben om te helpen dan is het dat laatste wel.
"Het is maar een kont, no big deal," krijgt Ann er nog tussen, al zou ik kunnen argumenteren dat hij -per ongeluk of niet- dat niet nog een keer bij m'n zusje moet proberen, of ik laat hem verschepen recht terug naar waar hij dan ook vandaan moge komen. Ik houd er toch maar netjes mijn mond over, al is het maar omdat Ann het niet er niet zo op begrepen heeft als ik de ridder ga uithangen wat haar "eerbaarheid" betreft.
"Wow - ho. Vergeet niet adem te halen," deel ik op mijn beurt mee. "Mag ik je een gouden raad geven? Als je dan toch zo nodig tegen een bevallige dame op moet botsen, doe het dan meteen goed en kies een beter oops-plekje uit..." grijns ik de nieuweling toe. "En die verontschuldigingen... Daar sla je hier geen enkele bakvis mee aan de haak, die meiden hier eten jongetjes als jij voor ontbijt. En niet op de goede manier. Gebeurt je nog een keer zoiets dan haal je gewoon je schouders op, gooi je er een grijns achteraan en ga je verder waarmee je bezig was. En nu ik toch raad aan het uitdelen ben, zorg dat het niet nog een keer gebeurt bij deze hier." Ik kantel mijn hoofd een beetje in de richting van Ann, zodat duidelijk wordt dat ik op haar doel. "Of een blonde krullenbol. Niet doen." Ik vervloek mezelf dat ik het niet kan laten, maar het was er uit voor ik het goed en wel besefte.
"Ik ben Colin," vervolg ik dan, als ik besef dat niemand zich tot nog toe aan elkaar heeft voorgesteld. "Colin Lewlyn."

[ bericht aangepast op 28 dec 2017 - 17:38 ]

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Index RPG Actieve Topics Zoek