[RPG - 100] Genocide [Speeltopic] - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

5 jan 2018 - 18:49 Frisk is offline

Frisk 8242

GENOCIDE

The sun will rise and we will try again.

INFORMATIE

DE MIDDELEEUWEN

REGELS

Jagers 5 - 4
• Bosphoramus - Nora Quill - 21 - Field - Starlie Smith - 1
• _Iridescent - Maria "Mia" Lavely - 21 - Field/Zwaard - Faceclaim - 3
• Roosje_8 - Elisabeth 'Lilly' Quill - 16 - Longshot/p&b, messen - Selena Gomez - 2
• Azlain - Deirdre Quill - 18 - Field - Faceclaim - 4
• Ziegler - Audrey Chambers - 19 - Nomaad - Faceclaim - 6
• Bartok - Jack Ackerman - 20 - Longshot/p&b - Adrien Sahores - 3
• Igster - Holden Ackerman - 30 - Specialiteit - Cillian Murphy - 1
• Tad - Ashton Quill - 15 - Scout/zwaard - Faceclaim - 3
• Winona - Rónán Ferguson - 24 - Field - Alexander Ludwig - 4

Vampiers 4 - 6
• Virago - Séraphine - 23 / 62 - Faceclaim - 5
• purplelove - Amaly "Alera" - 17 / 317 - Claire Estabrook - 4
• Winona - Freydís - 19 / 60 - Nastya Kusakina - 4
• Hivju - Naam - Leeftijd / Echte Leeftijd - Faceclaim - Pagina
• Ziegler - Briar - 20 / 174 - Faceclaim - 5
• Bartok - Thorne - 17 / 298 - Anton Lisin - 2
• Inktzwart - Puck (Sine)/Carolus - 16/17 / 200-ish - Robbie Kay - 3
• Obeah - Célestin - 23 / 62 - Faceclaim - 4
• Hephaistion - Alastair - 22 / 164 - Alexander Zambrano - 5
• Bosphoramus - Helias - 22 / 49 - Niclas Gillis - 6

Het is een koude, stille en donkere december.

Maar niet in Dubhaile! Het dorp is gehuld in licht en warmte van alle vuurtjes die bij de kraampjes branden. Kinderen en volwassenen proberen lachend de ringen over die net iets te grote houten blokken te werpen en marktkramers van overal in het land proberen om ter luidst hun goederen te verkopen. Kunstenaars, speelmannen, freakshows en andere talenten tonen hun kunnen en laten in ruil voor een centje hier en wat eten daar. Pas lang na zonsondergang wordt het weer stil in de straten, om de volgende dag opnieuw te beginnen:

Het is het Midwinterfeest!

Een week lang duren de festiviteiten, met op het einde van de week niet één, maar twee feestmalen in de burcht op het eiland! Het is tenslotte ook de verjaardag van de huidige kasteelheer. Iedereen feest mee: boer, dame heer, maar ook weerwolf, Jager en vampier! Wie houdt er nu niet van al die gezelligheid?
Maar er valt al meteen na de eerste dag een domper op het feest: in de vroege ochtenduren wordt een lijk gevonden. De keel is duidelijk met een keel doorgesneden en het bloed ligt overal, maar lijkt het niet wat weinig bloed? Wat is er gebeurd? Wie is de dader? Wat is de dader? Hoewel het feest gewoon doorgaat en de gewone dorpeling het lugubere gebeuren al ver achter zich laat - het lijk is tenslotte toch een vreemde - blijven anderen op hun hoede. Er verblijven de komende week tenslotte nog heel veel mensen in het dorp...

Extra info:

• De vampiers verblijven nu ongeveer een maand in Dubhaile, maar hebben zich erg weinig in het dorp getoond, omdat vreemdelingen vaak meteen opvallen, zeker als ze langer blijven. Daarvoor heeft hun groepje enkele maanden in het leen rondgereisd. Het is echter niet de eerste keer dat ze in het leen zijn. Zo'n drietal jaar geleden waren ze er ook op doorreis en tien jaar geleden zaten ze er ook al, al was dat enkel Thorne, Freyja en de tweeling (zie Nora's geschiedenis).
• Thorne's regel/afspraak/idee:
- Je drinkt niet in Dubhaile.
- Je drinkt niet meer dan twee keer na elkaar in hetzelfde dorp.
- Je gebruikt je tanden niet, maar een mes. Zo lijkt de moord menselijk. Je drinkt de lijken ook niet helemaal leeg.
De jongen heeft niets gezegd over wat er gebeurt wanneer iemand zich hier aan houdt, maar het is wel duidelijk dat hij het gevaarlijk vindt wanneer je het niet doet, en hij heeft de neiging om gevaar te elimineren...
• De moordenaar is Alera. Niemand weet dit. Thorne niet, de andere vampiers niet en zeker de Jagers niet. In feite weet niemand zelfs (zeker) dat de moordenaar een vampier is.
• De Jagers zijn wel wat op hun hoede, vooral de adellijken, omdat er een moordenaar in hun midden is. Dit wil echter niet zeggen dat ze iedereen verdenken als moordenaar of als vampier. Enkel wanneer iemand zich verdacht gedraagt zullen ze het onderzoeken. Ze kennen de meeste dorpelingen wel, maar door het feest zijn er heel veel vreemden in het dorp, en die allemaal goed in de gaten houden is heel vermoeiend en eigenlijk onmogelijk.
• De vampiers zijn (nog) niet op de hoogte dat er een feest wordt georganiseerd in hun huidige verblijfplaats. En de Jagers weten niet dat hun andere kasteel als verblijfplaats voor hun vijanden dient.

• ER LIGT SNEEUW: in het dorp is het platgetrapt en wat aan de kant geschoven (dus nogal drabbig), maar buiten het dorp ligt er toch een goede 40-50 centimeter. En het is koud.
• Er zijn veel andere Jagers en een tweetal extra vampiers in de RPG, maar dat zijn NPC's. Je mag ze dus gewoon verzinnen en iedereen mag hen besturen, maar zie wel dat de namen en gebeurtenissen in de posts overeen komen.
• Er is een groep andere Jagers, de nomaden, in de buurt. Zij verblijven aan de rand van het bos, niet zo heel erg ver van het dorp, maar toch op een redelijke afstand. Iets dichter bij het dorp en meer op het veld is het kamp van de andere reizigers die voor het feest zijn gekomen. De nomadengroep van Jagers zit er ongeveer een maand.
• Het dorp heeft één hoofdstraat, breed genoeg voor anderhalve kar. Daar staan de meeste kraampjes, dus er is niet zo heel veel plek om er langs te lopen, maar wel genoeg. Een paard past net. In het midden van de hoofdstraat is een plein, dat leeg is, tenzij er een voorstelling is van muzikanten, vuurspuwers of andere leuke dingen. Langs de hoofdstraat staan houten huizen, enkel de smidse en de twee herbergen zijn van steen gemaakt. De herbergen zijn ook de enige gebouwen met verdiepingen. Om de hoofdstraat heen zijn nog een aantal kleine straatjes en steegjes, en de andere huizen.

• De vampiers van deze RPG kunnen tussen de week en de drie weken zonder bloed voor ze in een Tantrum terechtkomen.
• Spiegels in die tijd waren wazig en ontzettend duur, dus de meeste Jagers gebruiken gewoon een ander glimmend object. Het blijft wel moeilijk om daarin deftig te zien.
• Nog wat extra uitleg over die mentale connectie tussen para's en subs:
- Enkel mogelijk tussen een para en zijn sub. Niet tussen andere vampiers, zelfs al zijn ze subs van dezelfde para.
- Om berichten te sturen en te ontvangen, moet je een mentale deur openzetten. Dit geeft een tamelijk akelig, maar pijnloos gevoel, waardoor dit nooit lang aan een stuk gebeurt. De para kan zijn gedachten niet opdringen en kan ook niet ten alle tijden de gedachten van zijn sub horen. Het enige wat de para kan opleggen, is een mentale pijn: alsof je hoofd ontploft.
- De connectie is tamelijk primitief: je kan enkele woorden aan elkaar doorgeven, een gevoel of heel kort een beeld. Alles bij elkaar kan het nooit langer dan vijf seconden duren, voor de connectie wegvalt en de deuren dichtslaan. Daarna is er weer een halve minuut nodig. Dit gaat wel beter, langer en efficiënter naarmate de connectie vaker wordt geopend.
- Als een sub hier niet van weet, zal deze de deur nooit opendoen. Het is iets waar je je actief op moet concentreren. Je voelt het namelijk niet wanneer de andere zijn of haar deur open zet, enkel als je de verbinding echt zoekt.
- Als een para zijn deur openzet, kunnen al zijn subs verbinding maken.

Je hoeft niet op modern of oud taalgebruik te letten. Gebruik gerust 'Fuck' als scheldwoord en laat je personages elkaar 'dude' noemen. Geen probleem. Let er gewoon op dat je niet te veel met God scheldt of het plots over computers hebt. Veel plezier iedereen!

Rollentopic • Praattopic • Speeltopic

[ bericht aangepast op 5 jan 2018 - 19:05 ]

Mhm?

24 jan 2018 - 16:02 Greenfeld is offline

Greenfeld 11465

FRÉYDIS/FREYJA

Vampire | 19/60 | Beag Castle | Célestin

Freyja keek niet op toen Célestin naast haar verscheen en iets naast haar liet vallen op de grond. Dat iets, was voedsel. Ze kon het ruiken. Ze kon het al een paar minuten ruiken, nog voor Célestin het kasteel had betreden. De koperachtige geur van bloed deed haar watertanden, maar ze had geen zin in eten. Niet na het mislukte ritueel. Célestins bevelende stem bracht daar dan ook geen verandering in.
'Ik kan best voor mezelf zorgen,' zei ze en sloot haar ogen. Ze zat met gekruiste benen op de grond naast één van de haardvuren in het kasteel. Deze werden natuurlijk amper aangestoken, maar wanneer ze haar ogen sloot kon ze bijna de warmte voelen. Het deed haar denken aan haar thuisland, maar dat maakte haar opnieuw triest dus deed ze haar ogen open. Door het zicht op de donkere, vuile haard voelde ze zich nog miserabeler dan voordien.
Ze fronste haar wenkbrauwen bij het horen hoe Célestin zich voedde op de man. Freyja had geen honger. Jawel, maar geen zin in eten. Toch voelde ze hoe haar snijtanden tegen haar onderlip duwden en smaakte niet lang daarna haar eigen bloed. Hoewel haar hoofd zei dat ze het niet moest doen, kon ze zichzelf niet inhouden en viel de enkel van de man aan, om niet te dicht bij Célestin te zitten. Het was niks persoonlijks, tenzij waar het wel was. Freyja was gewoon geen mensen-persoon. Ze had genoeg aan zichzelf en eventueel haar Para, maar Célestin, en vooral zijn zus, konden haar snel vervelen. Ze wist niet waarom Thorne hen bij zich wilde houden, maar voor Freyja was zijn wil wet, dus betwistte ze het ook niet. Ze had er ondertussen al mee leren leven.
Nadat Célestin het lichaam had opgeruimd — zij had al genoeg opruimen gedaan voor één dag, en daarbij, hij had het lichaam meegebracht dus was het zijn probleem — vroeg hij haar waar Thorne was.
Freyja zat opnieuw in een gekruiste houding naar de haard te staren. In tegenstelling tot Célestin deed ze geen moeite om het bloed van haar gezicht te vegen. Hoewel ze zich na het ritueel had gewassen, bleef er ook nog steeds inmiddels opgedroogd dierenbloed in haar blond haar plakken.
'Thorne is op het festival,' zei ze zachtjes. Ze herinnerde zich de geur van brood en de warmte van vuur die haar plotseling had omwikkeld, enkele momenten voor Célestin was verschenen. Ze rolde haar nek een aantal keer en rekte zich uit door haar armen in de lucht te gooien. In een plotse opwelling had ze geen zin meer om in het kasteel te blijven. Ze sprong quasi overeind en draaide zich half dansend, half stretchend naar Célestin toe. 'Laten we ook gaan. Ik wil dansen.' Ze manoeuvreerde sierlijk rond hem heen en dartelde haast naar haar het gedeelte van het kasteel dat ze zichzelf had toegeëigende. Eenmaal daar gooide ze de kist met haar persoonlijke eigendommen open en viste er een blauwgroene tuniek uit, welke ze behendig over haar witte onderjurk trok. De tuniek bedekte de verse bloedvlekken en bracht wat kleur terug in haar uiterlijk. Ze deed geen moeite om haar haren te vlechten, maar wist het bloed eruit te kammen. Al bij al duurde haar opfrismomentje maar tien minuten en al snel stond ze op de plaats waar ze Célestin had achtergelaten.
'Ik wil dansen,' herhaalde ze opnieuw en wachtte ditmaal wel op zijn reactie. Of hij haar zou vergezellen, of niet.

~~Sorry dat het zo lang duurde en sorry dat het suckt en sorry als er schrijffouten zijn, I did this fast and I'm too tired to reread it all!~~

kindness is never a burden.

26 jan 2018 - 21:23 Frisk is offline

Frisk 8242

Thorne

Pain changes people.

"Het paard heet Thorne." Hilarisch. Thorne fronste en als hij het had gekund, zou hij met zijn ogen rollen. Maar zo'n overdreven beweging deed hem nog te veel zeer en daarbij had hij niet veel zin in gillende marktkramers. Zelfs in het donker zouden zijn pekzwarte ogen opvallen nu hij zijn blinddoek kwijt was. Hij vroeg zich af of de vod op de grond lag of zich ergens in het spijsverteringsstelsel van zijn naamgenoot bevond.
"Tom-Tom, waar ga je heen?" vroeg de vrouw hem. Hij was stapje voor stapje verder weg gegaan, terwijl de man en de vrouw tegen elkaar hadden zitten fezelen, maar blijkbaar had hij het iets sneller moeten doen. Zowel paard als man waren verdwenen en de vrouw stak iets naar hem uit. Hij kon haar voelen glimlachen. "Je bent vast en zeker uitgehongerd, niet?" Wel, ze had geen ongelijk, maar Thorne was altijd uitgehongerd. Zijn instincten schreeuwden dat hij verder moest gaan, voordat hij echt een bekend gezicht zou worden, maar zijn maag won van zijn hersenen.
Thorne draaide zich om en kwam weer dichter bij de vrouw. Hij tastte naar het voedsel, ondanks dat hij eigenlijk perfect wist waar het was, en graaide het vervolgens uit haar handen. Hij draaide zich weer om en botste daarbij tegen een jonge vrouw, die de taverne buiten liep. Deze keer wist hij zichzelf overeind te houden en zelfs het eten kon hij stevig vasthouden, maar de kap van zijn mantel zakte wel af en ontblootte zijn kortgeknipte hoofd.
"Verdomme, Séraphine, kijk toch uit," siste hij, luid genoeg. Hij draaide zich weer om en richtte zijn hoofd in de richting van de andere vrouw. Hij twijfelde, meestal zei hij niet veel en trok hij zich weinig aan van anderen. Maar Thorne was in zijn hart geen koude wreedaard en elke dag bracht hem verder van alle herinneringen die hij aan zijn para had. Langzaamaan veranderde hij. "Bedankt," mompelde hij tegen de vrouw, wiens naam hij nog steeds niet wist of zich toch niet kon herinneren.

Hoofdstraat ♦ Outfit ♦ Séraphine & Nora ♦ Vampier

Jack Ackerman

Kind heart. Fierce mind. Brave spirit.

Jack had nauwelijks zijn dappere aankondiging afgemaakt, voor hij bijna van zijn stoel werd getrokken.
"Jack, heb je Holden misschien gezien? Ik heb nieuws voor hem," ratelde Ash opgewonden in zijn oor. Hij hield Jack nog steeds vast aan zijn schouder, maar die had zich wel al snel weer recht kunnen trekken. Hij was tipsy, misschien zelfs al wat dronken, maar dat slimme brein deed het verder nog uitstekend.
"Eh, nee," mompelde hij, terwijl hij verontschuldigend grijnsde naar de mensen om hen heen. Die konden het jeugdige enthousiasme best waarderen met dat gratis bier en hieven dus vrolijk hun bekers. Toen Ash zich meer naar voren boog, gingen ze beleefd verder met hun eigen gesprekken.
"Onder-andere-slecht-nieuws-in-de-categorie-van-er-is-een-lijk-gevonden-en-het-zag-er-vers-uit-slecht-en-geldt-die-gratis-ronde-ook-voor-eten-want-ik-rammel." Jack knipperde met zijn ogen. Ash praatte nogal snel en zelfs zonder alcohol had hij soms moeite om hem te verstaan. Hij gebaarde naar de waard en bestelde snel iets te eten voor de jongen, waarna hij hem weer dichter trok.
"Zei je nu een lijk? Waar? Heb je naar de oorzaak gekeken, zoals ik het je uitgelegd heb?" Jack leefde eeuwen voor het forensisch onderzoek zou worden uitgevonden, maar voor zijn tijd was hij er toch aardig in weg. Hoewel de meeste jagers natuurlijk het verschil konden zien tussen menselijke en dierlijke, maar bovenal onnatuurlijke wonden. Ash leek hem niet helemaal te horen, of hij was gewoon al verder gaan denken voor hij naar Jack luisterde.
"Kun je hem eigenlijk beter eerst goed nieuws vertellen of eerst het slechte?" Voor Jack zelfs maar kon nadenken over het antwoord, viel hij weeral bijna van zijn stoel. Holden was stukken sterker dan de tiener, maar ook nu kon Jack zich overeind houden.
"Welk slecht nieuws?" vroeg Jacks oudere broer, waarna hij wat in zichzelf mompelde en eveneens iets te eten bestelde. Jack wachtte tot de waard weer op een veiligere afstand was voor hij antwoordde.
"Wel, blijkbaar is er nog een dode," zei hij. Hij draaide zich wat meer naar de andere jagers toe en wierp nog eens een snelle blik op zijn boog. Daarna grijnde hij. "Dat, en je bent mogelijk ook wat vrijgevig geweest vanavond." Jack krabde even in zijn haar en haalde verontschuldigend zijn ouders op, voor hij Ash verwachtend aankeek. Tenslotte wist hij nu evenveel als Holden en was hij zeker geïnteresseerd in dat tweede slachtoffer.

Pub ♦ Jager ♦ Holden & Ash ♦ Longshot ♦ 20

Mhm?

26 jan 2018 - 23:25 Valkyria is offline

Valkyria 3772

CÉLESTIN

Vampier | 62 | Beag Castle | Freyja

"Thorne is op het festival," klonk het antwoord van Freyja. Célestin's initiële reactie was het ophalen van een wenkbrauw geweest, omdat hij niet verwacht had daadwerkelijk een antwoord van de blondine te krijgen, niet echt. Hun band was moeizaam, op z'n zachtst gezegd. Zodra de woorden echter tot hem doorgedrongen waren wurmde een onwillekeurig gegrom zich door zijn lippen heen.Thorne was op het festival... zonder Célestin. Het deed altijd iets met Célestin als zijn Para besloot ergens heen te gaan zonder hem, iets waar hij vaak de woorden niet voor bezat. Het was een bepaald gevoel van gemis, van falen zelfs. Want ondanks dat Thorne zich voor Célestin en Séraphine in zijn leven gekomen waren ook prima had weten te redden voelde de jonge Sub toch een bepaalde verantwoordelijkheid naar zijn Para toe - al kwam dat woord niet eens in de buurt van het gevoel dat zich in zijn binnenste roerde wat Thorne betrof. De enige die voor hem namelijk belangrijker was dan de jong ogende vampier was zijn eigen bloed, zijn zusje. En met die twee eindigde ook zijn lijst van personen voor wie hij sentimentele gevoelens bezat. zei ze zachtjes.
Langzaam maar zeker leek Célestin uit zijn waas van zelfmedelijden te ontwaken; gewekt door de bewegingen van Fréydis. Zijn ogen dartelden achter haar armen aan terwijl deze zich sierlijk door de lucht kliefden. Haar volgende zet bracht Célestin een bepaalde verrassing. Hij was niet gewend de blondine zo... opgewekt(?) te zien. Ook de manier waarop hij plots het middelpunt van haar belangstelling leek geworden te zijn was iets dat hij niet gewend was van haar, tenzij het doel was hem een flinke rammeling te geven - en dat had hij tot nog toe nooit erg gevonden en doorgaans zelfs met enig plezier ontvangen- maar dit keer was het anders.
"'Laten we ook gaan. Ik wil dansen." Een bulderend gelach vulde plots de ruimte, afkomstig van de mannelijke vampier uit het duo. Het grappige lag hem niet zozeer in de uitspraak die Freyja gedaan had als het feit dat ze deze ook oprecht leek te menen. In plaats van te protesteren, iets wat hij zelden deed maar in deze situatie zeer mogelijks wel zou gedaan hebben staarde hij het blondje hoofdschuddend achterna. Dansen, waarom in godsnaam ook niet.
Toen hij gerustgesteld was dat zijn "zuster" de kamer in de komende seconden niet meer zou betreden maakte hij zijn hemd open om de jeukende klauwsporen te bekijken. Hij had ze voorlopig succesvol weten te verbergen voor Séraphine, samen met de manier waarop hij deze traag helende wonden verworven had. Met zijn vingertoppen smeerde hij een zalfje dat hij met veel moeite weten had bekomen over de rode, gezwollen strepen, waarna de rest terug netjes in zijn broekzak verdween. De weerwolf die ze hem bezorgd had zou het echter niet verder kunnen vertellen. Daar had hij wel voor gezorgd nadat hij de jaagster met wie hij in gevecht was geweest toen de hondsdolle weerpoedel had aangevallen afgeschud had.
Hij had net de tijd gehad zijn hemd terug dicht te knopen en zijn schande te verbergen of Freyja stond alweer naast hem.
"Ik wil dansen," klonk het nogmaals.
"Dansen," bevestigde hij, ten teken dat hij het ermee eens was en haar best wilde begeleiden. Reeds voor zijn dood was Célestin een man van weinig woorden geweest, nu voelde hij er nog minder nood aan. Het kon hem niet boeien zinnen te vormen, ookal had hij er alle tijd van de wereld voor.
Automatisch bekeek Célestin de jongedame van kop tot teen, op zoek naar enige telltales die hun ware identiteit zouden kunnen verraden. Pas toen hij vluchtig haar haren controleerde merkte hij daaronder een kleur op die niet overeenstemde noch met haar haren noch met haar roomblanke huid.
Vliegensvlug greep hij een vuistjevol van Fréydis' witte haren en gaf er een flinke ruk aan, waardoor ze niet anders kon dan haar hoofd naar achteren kantelen.
een milliseconde later had hij zijn lippen naar haar hals gebracht, waar hij het bloed dat zij over het hoofd gezien had gretig op likte.
"Plekje gemist," deelde hij koeltjes mee, toen hij naar eigen genoegen klaar was en Freya's haren weer had los gelaten, zich uiterst bewust van het feit dat zijn beslissing nog wel eens gevolgen zou kunnen hebben. Een ietwat sadistisch lachje rolde over zijn lippen, waarna hij zoetjes de arm van de dame over de zijne plaatste opdat ze zouden kunnen vertrekken.
"Ik heb nooit gegeven om dansen," bekende hij vervolgens in een plotselinge bui van spontaniteit. Het gebeurde niet veel dat hij iets over zichzelf prijs gaf, simpelweg omdat er doorgaans niemand om gaf. "Maar kijken vind ik wel wat," voegde hij met een jongensachtige grijns aan zijn bekentenis toe. "En als je half zo goed kunt dansen als de mademoiselles in Frankrijk.. Dan zou ik elke sul die je poogt te storen overtuigen zijn idee te herzien." Als jongen was hij vaak bijna in trance geweest toen hij de jongedames zag dansen, de manier waarop hun lichamen een verhaal leken te vertellen dat speciaal voor hem geschreven was...
"Rennen?" stelde hij voor. Er was iets aan het rennen en hollen dat hem een gevoel van behoren wist te brengen, alsof hij ervoor gemaakt was, alsof hij enkel dat hoorde te doen.

[ bericht aangepast op 26 jan 2018 - 23:30 ]

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

28 jan 2018 - 14:48 Nephalem is offline

Nephalem 1152

21 y/o ✦ Hunter ✦ Field ✦ Main street square ✦ Helias

Nadat Mia een munt armer was geworden, nipte ze van haar wijn. De muzikant gaf haar een dankbare knik terwijl hij met een brede glimlach verder zong. Mia’s mondhoek krulde langzaam op tot een scheve glimlach. Hoewel ze niet echt tevreden was met de hoeveelheid mensen om haar heen, genoot ze van de stemmen van de muzikanten. De stemmen trokken aandacht van meerdere mensen, waardoor het steeds drukker werd. Met als gevolg zweefde de geur van zweet Mia tegemoet.
Haar vingers draaide rondjes boven de beker terwijl de vloeistof erin in hetzelfde tempo zichzelf roerde. Door de vrolijke sfeer – en deels door de alcohol – ontspande Mia een beetje. Het was tenslotte feest. Als er iets zou gebeuren, hadden de wachters het vast wel onder controle. Doordat ze tijdens het jagen steeds op haar hoede moest zijn, was het een tijdje geleden dat ze alcohol in haar systeem had. Nu kon ze een week van genieten en daar zal ze zeker gebruik van maken. Tijdens het feest zal ze toch niet jagen. Ze had al genoeg bijverdiend om nog na het feest niet platzak rond te lopen.
Mia merkte dat haar beker leeg begon te worden. Net wanneer ze de laatste hoeveelheid vloeistof in één teug wilde opdrinken om weer een nieuwe te halen, voelde ze ineens een volle gewicht op haar. De laatste druppels - die voor haar slokdarm bestemd was - eindigde op haar kleren. Geweldig. Daar ging haar wijn. “You son of a bitch,” vloekte ze binnensmonds. In plaats van de melodieuze stemmen, hoorde ze een gegrom van achter. Ze begreep niet wat diegene allemaal uitkraamde, maar iets positief was het zeker niet.
Ze beet op haar lip om haarzelf in de hand te houden, al duurde dat niet lang. Ze veegde met haar mouwen de druppels op haar kin weg en draaide om zodat ze recht in het gezicht van de dader kon kijken. Hij had dezelfde gezichtsuitdrukking als die van Mia, wat haar nog meer ergerde. In deze menigte botsten mensen regelmatig elkaar, maar een excuus volgde meteen erna. Deze hier maakte geeneens aanstalten om goed te praten. Wat dacht hij wel niet?
Mia hield haar hoofd schuin en trok haar ene wenkbrauw op. Als ze nou nog wijn over had, had ze die zeker met liefde over hem gegooid. “Oh, met mij gaat het wel goed hoor. Je hoeft je niet te verontschuldigen,” zei Mia op een sarcastische toon. Om nog een schepje op te doen, toverde ze een namaak glimlach. Ze ging toch van uit dat hij haar niet kon verstaan, dus mompelde ze allerlei scheldwoorden terwijl ze haar kleren schoon probeerde te vegen.

Get knocked down,
get back up

1 feb 2018 - 21:57 Greenfeld is offline

Greenfeld 11465

R Ó N Á N

• • •

Field Hunter | 24 | Main street square | With Deirdre

Ronan wist niet zeker wat er in het kommetje eten zat dat hij net voor zichzelf en Deirdre had gekocht. Het zag er vaag uit als kalfsvlees en daar rook het ook niet, maar toch. Hij zou altijd het eten op het kasteel prefereren; de Quills hadden namelijk een uitstekende kok. Ze was vele malen beter dan de kok die Ronan's vader inhuurde na de dood van hun moeder, maar toch zou ze nooit aan zijn moeders kunsten kunnen tippen. Ronan miste Mealla vreselijk erg, meer nog dacht hij dan zijn jongste broers en zus. Hij en Eóin, en in zekere zin Ragnall ook nog, hadden het langst van haar gezelschap kunnen genieten.
Deirdre haalde hem uit zijn gedachten. 'Hoe eet jij dit zo netjes?' vroeg ze. Ze had haar handschoenen uitgetrokken en trachtte een stuk van het vlees te scheuren, zonder veel succes.
Hij lachte even kort en nam nog een hap van het vlees. 'Je moet het met een beetje agressie doen,' antwoordde hij en toonde het voor door op een overdreven manier een hap te nemen. Zijn poging mislukte echter toen een stukje loskwam en in zijn schoot viel. Zacht vloekend zette hij de kom naast zich neer en veegde het eten van zijn broek en tuniek.
'Misschien is het beter als je mijn advies niet opvolgt,' mompelde hij schaapachtig. Voor hij zich nog meer belachelijk kon maken, werd hun aandacht getrokken naar een groep zigeuners die zich dansend door de menigte in de hoofdstraat verplaatsten. De groep bestond uit jongleurs en muzikanten, met voorop een dansend jong meisje. Ronan schoof opzij op de bank, zodat Deirdre een beter zicht zou krijgen op het spektakel. Hij hoopte maar dat ze niet zou voorstellen om zigeuners op hun bruiloft te vragen; vuurspuwers was één ding, maar een groep buitenstaanders...

[Yes, Ronan is kind of racist. Nobody's perfect.]

kindness is never a burden.

7 feb 2018 - 22:36 Greenfeld is offline

Greenfeld 11465

FRÉYDIS/FREYJA

Vampire | 19/60 | Beag Castle > Het dorp | Célestin

[Triggerwarning: rape?? idk??]
Zodra Célestin Freyja haar vast had en ze zijn adem op haar huid kon voelen, stond het haar op haar armen recht en schakelden Freyja's gedachten quasi automatisch uit. Rationeel denken — in hoeverre je haar dagdagelijks denken rationeel kan noemen, valt te betwisten — maakte plaats voor een vloedgolf aan giftige herinneringen van ongewenste intimiteiten uit een vervlogen verleden. Dit verleden wist zich echter altijd naar buiten te vreten telkens een man Freyja aanraakte. Ze huiverde toen Célestin het bloed van haar nek likte, balde haar handen in vuisten en sloot haar ogen.
Freyja voelde hoe de grip van de man verstrakte rond haar arm. Zijn eens vriendelijke glimlach was tot een vuile grijns vervormd en de welkomende blik in zijn ogen had plaats gemaakt voor iets gulzig, iets hebberig. Freyja wist wat het betekende. Ze had het al eerder gezien, in de blikken van zoveel andere mannen. Hoe kon ze toch zo stom zijn? Zo naïef? Zou ze nooit leren?
Een traan rolde over haar wang toen man zich bovenop haar forceerde; zijn handen, overal waar ze niet mochten en zij... nooit sterk genoeg geweest om zich uit hun grip te worstelen. Freyja kon niks anders doen dan hem zijn willetje te laten gaan.
'Plekje gemist.' Haar ogen schoten open, plots klaarwakker. 'De angst die ze eerder voelde, was nu volledig verdwenen. In de plaats daarvan kookte ze van woede. ''Ik heb nooit gegeven om dansen,' sprak Célestin nonchalant. Freyja's woede bleef voor hem onopgemerkt. 'Maar kijken vind ik wel wat. En als je half zo goed kunt dansen als de mademoiselles in Frankrijk.. Dan zou ik elke sul die je poogt te storen overtuigen zijn idee te herzien. Rennen?'
In één vloeiende beweging wist Freyja zich haar hem toe te draaien. Hij had ondertussen haar haren al losgelaten, wat haar de mogelijkheid bood om zijn arm mid-beweging vast te grijpen en hem om zijn as te laten spinnen. Als een aapje klauterde ze op zijn rug met haar ene been om zijn borst geslagen en de andere om zijn nek. Ze spande haar spieren op en gaf een korte ruk aan haar lichaam, waardoor Célestin noodgedwongen een stap achteruit moest zetten. Dit gaf haar de kans om met haar vrije armen een nabije stoel vast te grijpen en deze tegen zijn schenen te rammen. Net voor zijn gezicht de grond raakte, liet ze hem los. Ze belandde zelf op een niet bepaald elegante manier op haar heupbeen, maar het genoegen om Célestin face-first op de grond te zien was voldoende voor haar.
Freyja duwde zichzelf overeind, veegde de lokken haar uit haar gezicht en streek haar jurk glad — welke een kleine scheur was opgelopen, maar niks overdreven.
'Raak me opnieuw aan en ik snij je lul eraf en offer hem aan Odin,' sprak ze sereen, alsof net niks gebeurd was. Een speelde een hint van een glimlach op haar lippen, maar de moordneigingen waren duidelijk zichtbaar in haar ogen. 'Hoewel ik niet denk dat Odin tevreden zou zijn met...' Ze liet haar ogen ongegeneerd van zijn gezicht naar zijn private delen glijden. 'Dat piccolo fluitje.' Ze stak haar pink naar hem uit en wikkelde er even mee.
'Rennen klinkt goed,' eindigde ze en knoopte een mantel met kap om haar nek. 'Wedstrijdje?' Ze wachtte niet op zijn antwoord en rende semi-dansend, semi-huppelend door de gangen van het kasteel totdat ze de frisse avondlucht op haar huid voelde en begon te sprinten.

[ Probably not the most effective way of fighting, but Freyja's extra so deal with it (': Also, sorry it sucks, again. (Vooral het einde) Ik moet meer schrijven, rip.]

kindness is never a burden.

9 feb 2018 - 10:41 Vanparys is online

Vanparys 27627

☼ Nora Quill ☼
Hunter | 21 | Thorne

"Nora, ik spreek je straks nog wel. Ik wil nog een paar zaken bespreken later," sprak Holden.
"Liever niet," mompelde Nora binnensmonds. Ze keek wat beledigd toen Tom-Tom probeerde weg te komen. Vandaag was geen leuke dag. Misschien was ze beter bij Emma gebleven, die deed toch steeds haar best om aangenaam gezelschap te zijn. Nora droomde even weg, niet al te gelukkig met haar leven op dit moment. Ze klaarde toch wat op toen Tom-Tom een stille, al dan niet geforceerde "bedankt" over zijn lippen kreeg en keek op toen bleek dat er een van zijn kennissen gearriveerd was.
"Séraphine?" herhaalde ze de naam, op een zo vriendelijk mogelijke toon. Ze voelde zich ontzettend ongemakkelijk, maar stak toch een hand naar het meisje uit. Een zilveren armband piepte onder haar mantel uit. Het was niet enkel een blijk van haar status, maar dat hoefden de twee vreemdelingen niet te weten. "Nora," stelde ze zichzelf voor. "Nora Quill."

(wat is this shitty shitpost)

[ bericht aangepast op 9 feb 2018 - 10:42 ]

help

9 feb 2018 - 10:58 Vanparys is online

Vanparys 27627

~~HELIAS DE PARIS~~ MISTER ~~lil shit~~ DRAMAQUEEN

VAMPIRE | 49/22 | Mia

Helias keek het meisje scherp aan. Donker haar, heldere ogen, zag er niet zo blij uit. Gelukkig voor haar was Helias ook niet zo blij. Haar attitude stond hem niet aan - niet dat hij zo vriendelijk was, maar daar dacht hij natuurlijk niet aan.
"Oh, met mij gaat het wel goed hoor. Je hoeft je niet te verontschuldigen," zei ze. Helias kon de sarcastische ondertoon in haar stem niet missen. De glimlach en de scheldwoorden - voor zover hij ze kon uitmaken; zijn Engels was nu ook niet het beste van de hele wereld - zorgden ervoor dat hij al helemaal zin kreeg om haar een klap te verkopen. Hij wist zichzelf echter te beheersen. Hij betwijfelde dat zoiets geapprecieerd zou worden door de omstaanders.
"Ik ben niet doof en ik ben al 'élemaal niet achterlijk," siste hij haar toe. "Blijkbaar geld dat laatste wel voor jou. Wie denk je wel dat je bent?" Hoewel zijn accent duidelijk hoorbaar was en het in andere instanties misschien wat ludiek zou kunnen begrepen worden, was de afkeer in zijn stem niet te missen. Nee, Helias was helemaal geen zonnestraaltje, ook al stond er toevallig een knappe vrouw voor hem.

(hopelijk ben je er iets mee :'( )

[ bericht aangepast op 9 feb 2018 - 11:00 ]

help

9 feb 2018 - 21:24 Elentiya is online

Elentiya 12355

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Séraphine

”With a starry brush, paint the dusk venetian blue,
because in the evening hush, you’ll never believe the view.
And when the leaves return and their whisperings fill the night, they’ll freeze and burn where fire and ice collide."

• 62 • Vampire • Outside •

Ik was nog geen twee tellen buiten of de eerste beste botste zonder te kijken tegen me op. Een grom borrelde uit lichte frustratie op in mijn keel, terwijl mijn poelen de jongeman van eerder nog in het oog probeerde te houden als deze wankelend tussen de menigte in lijkt te verdwijnen. “Het spijt me,” hoor ik de persoon die tegen me aangelopen is uitbrengen. “Heeft u de heer Ackerman misschien gezien? Hij is ongeveer zo groot, jarig, maar waarschijnlijk niet te zeer in een feeststemming en… “ Een luid kabaal wat naar buiten kwam van de Blauwe kip, doorbrak de jongeman zijn woorden en daarmee ook mijn poging tot het terugvinden van mijn lieftallige prooi. “ … en dat is zijn broer.” Ik fronste en bekeek de bulderende man voor kort, alvorens ik naar de jongeman voor me keek -- met een blik die verried dat ik niet geamuseerd was en zelfs een tikkeltje prikkelbaar raakte.
’Als u een herberg zoekt, dan zou ik overigens niet verder lopen, want dit is de beste die u zult tegenkomen en zo te horen bent u juist op tijd voor gratis bier."
Zonder er om gevraagd te hebben kreeg ik deze tip nog voordat de jongen zich langs me heen manoeuvreerde en luid ‘ Jack,” riep naar de man die ons -- of eerder hem -- zojuist had onderbroken. “Nee dankje, ik pas,” mompelde ik haast onhoorbaar en lichtelijk geïrriteerd, waarna ik het zooitje mens besloot te laten voor wat ze waren. Het dier in me gromde ontevreden nu ze haar prooi uit het oog dreigde te verliezen en mijn wezen knaagde jammerlijk doordat ze honger had.
Zoekende, in de hoop zo nog een geurspoor van de dronken jongeman te vinden, begaf ik mezelf tussen de mensen door; negeerde hen die me begroette, of een praatje trachtte te maken als ik even stilstond om de juiste richting te bepalen. Net wanneer ik een vers spoor gevonden heb en opnieuw in mijn spel lijk te raken, botst er opnieuw iemand tegen me aan -- of ik eerder in mijn onoplettendheid tegen hem aan. Dit keer verstomd de grom nog voor hij in mijn keel had kunnen opborrelen en hoewel ik opnieuw geïrriteerd raakte vanwege mijn onderbroken jacht, perste ik mijn lippen wijselijk op elkaar.
”Verdomme, Séraphine, kijk toch uit.”
Op een kinderlijke manier had ik willen tegenstribbelen, maar bij het zien van Thorne slikte ik die woorden wijselijk in. “Bedankt,” hoorde ik hem mompelen, waardoor mijn aandacht naar de vrouw achter hem werd getrokken. Haast direct vernauwde mijn poelen zich op een subtiele manier en bekeek ik de jonge vrouw van top tot teen met een ietwat wantrouwende uitdrukking, puur vanwege het feit dat ze een geheel onbekende was in de buurt van Thorne.
”Séraphine?” herhaalde ze mijn naam. “Nora,” stelde ze zichzelf vervolgens direct voor en stak haar hand naar me uit. Ik negeerde deze volkomen en sloeg in plaats daarvan mijn armen over elkaar. “Nora Quill.” Een van mijn wenkbrauwen schoot iets omhoog, waarbij ik mijn gezicht dusdanig probeerde te plooien als niet geheel geïnteresseerd. Een Quill, hm? De zilveren armband om haar pols liet ergens een belletje bij me af gaan, tezamen met een vermoeden vanwege haar naam. Echter, de stekelige rand van mijn humeur wilde er geen acht op slaan; zij had nog altijd honger en werd humeurig bij het idee dat het nu weer even kon gaan duren vooraleer ze verzadigd werd.
”Mijn naam heb je al,” mompelde ik bedenkelijk en richtte me vervolgens tot Thorne, die normaliter niet gauw iets tegen vreemde zei. “Ik had je niet gezien,” verontschuldigde ik me zacht en beet kort op mijn onderlip. Het klonk vast vreemd in de oren van een soortgenoot, maar voor Thorne zou het hierdoor niet moeilijk te raden zijn waarom ik hem niet gezien had. Dit keer wenste ik dan ook om de aanwezigheid van mijn andere helft, mijn tweelingbroer. Waar hij uithing mocht Joost weten.

[ze is echt kak, maar ik moet echt even inkomen weer.]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

11 feb 2018 - 16:53 Valkyria is offline

Valkyria 3772

CÉLESTIN

Vampier | 62 | Beag Castle --> Hoofdstraat| Freyja, Thorne, Nora & Séraphine

Dat Freyja moeilijk te lezen viel voor Célestin werd nog maar eens duidelijk toen de blondine -schijnbaar- uit het niets een woede-aanval kreeg. De jongeman voelde zich als een half ontrafelde lappenpop in de handen van een sadistische poppenspeler en het eerste en wellicht ook enige dat op dat moment door hem heen ging was; heerlijk. Wat er gebeurde kon hij niet precies beschrijven, het ging ook allemaal zo snel, maar het feit dat hij pijn had - dat hij íéts voelde was voor hem een waar genoegen. Doorgaans wilde hij zijn "zuster" niet kwaad krijgen, toch niet in deze mate, maar hij zou gelogen hebben mocht hij beweren dat hij er niet telkens een beetje van genoot. Nog steeds verward, en tegelijk ook onder de indruk, door de maatregelen die de Noordse dame getroffen had ging hij terug recht staan en klopte rustig het stof van zijn kleren. Ergens was hij teleurgesteld dat zijn straf zo snel weer over was. Omdat hij iets warms op zijn bovenlip voelde streek Célestin automatisch zijn duim onder zijn neus. Enkele druppels donker bloed staken fel af tegenover zijn bleke huid. Zonder erbij na te denken likte hij het levenssap weg en klakte smakelijk met zijn lippen terwijl Freyja hem nu ook verbaal de wind van voren gaf.
"'Raak me opnieuw aan en ik snij je lul eraf en offer hem aan Odin. Hoewel ik niet denk dat Odin tevreden zou zijn met... Dat piccolo fluitje." Voor zijn dood had Célestin hier absoluut aanstoot aan genomen en had Freydís' opmerking zonder enige twijfel zijn onzekerheid gevoed. Doorheen de jaren had hij met zijn lot leren leven. Daarbij gebruikte hij zijn piccolo fluitje toch enkel om te plassen, als dat al nodig was. De tweede functie, al was dat volgens vele mannen debateerbaar, sprak hem letterlijk geen fluit aan. En daarbij, niet iedereen kon gezegend wezen met een paardenlul tussen zijn benen. Célestin had andere talenten, waarmee hij nog veel verder zou raken. Hij haalde nonchalant zijn schouders op en besliste wijselijk zijn opmerking over haar Goden voor zichzelf te houden. Hij mocht Freyja dan wel graag plagen en op de kast jagen, echt kwetsen wilde hij haar liever niet - niet om banale redenen.
"Rennen klinkt goed. Wedstrijdje?" Kijk dát maakte dan wel weer iets los. Er verscheen een donkere grijns op Célestin's lippen, die hij er vervolgens af probeerde te likken alsof het kostbaar bloed was geweest. Het voorstel hoefde hem geen twee keer gemaakt te worden. Hij besloot de regel die Freydís in stilte gemaakt leek te hebben over niet rennen in het kasteel, maar bleef slechts één pas achter haar. Zodra het tweetal zich buiten bevond ging hij er als een haas vandoor. Hij keek achter zich, om te zien waar de Noordse bleef, enkel en alleen om er achter te komen dat ze zich reeds voor hem bevond. Behendig nam hij een flinke bocht naar links, waardoor hij kortstondig van het pad af week en een heel stuk af kon snijden. Grinnikend zag hij Freyja dichter en dichter komen, tot het glorieuze moment waarop hij haar moeiteloos passeerde. Enkele keren dreigde hij zijn voorsprong te verliezen maar wist nog enkele truukjes uit zijn mouw te schudden, waardoor hij alsnog eerst in het dorp arriveerde.
"Best makkelijk, als je fluit niet lang genoeg is om in de weg te hangen," kaatste hij haar opmerking van eerder terug, waarna hij met een scheve glimlach een buiging maakte. "Séraphine," opperde hij vervolgens vrolijk, zodra hij de aanwezigheid van zijn zusje opmerkte. Haar lichaamsgeur zou hij overal herkend hebben. Elegant keerde hij zich om, waarna hij zijn bloedverwante op probeerde te merken. Tot zijn jolijt bleek ze in het gezelschap van hun Para te zijn. Met stevige pas streed hij naar het duo - de vreemde dame bij het gezelschap kon net zo goed onzichtbaar zijn wat hem betrof - toe, waarbij hij kortstondig achter zich keek of Fréydis volgende of haar eigen weg uit ging.
"Zusje," groette hij de brunette opgewekt. "Thorne," vervolgde hij, al wist de man vast al lang dat Célestin vlak naast hem stond.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

15 feb 2018 - 19:04 Tad is offline

Tad 3475

Ashton Quill
Ash | Hunter: scout/sword | De Blauwe Kip | Holden & Jack

Gespannen waren zijn ogen op Jack gericht, al leek het even te duren voordat zijn woorden tot de man doordrongen. Toen het wel leek in te zinken en Jack hem vroeg of hij de de oorzaak had achterhaald, zoals hij hem had geleerd, fonkelden zijn ogen haast van trots. Het leek hem hierbij wel verstandig om de manier waarop hij het lijk gevonden had te verzwijgen, aangezien het nu niet bepaald van kunnen getuigde om over de hals van je paard getrokken te worden en met je neus op centimeters afstand naast het lijk neer te ploffen.
"Meteen," antwoordde hij de jongeman dus, waarbij hij een serieuze blik in zijn ogen had. Juist op het moment dat hij zijn mond opende, voelde hij echter een zachte klap tegen zijn schouder en blikte hij recht in de ogen van de oudere Ackerman. Voor even vroeg Ashton zich af hoeveel de man al had gehoord, nu hij hem niet aan had horen komen, maar zijn vraag maakte dit al snel duidelijk. Wederom nam hij een diepe teug adem om, weliswaar een tikkeltje nerveus, Holden van het laatste nieuws te voorzien, maar Jack was hem voor. Een tikkeltje beledigd blikte hij opzij, want hoewel hij het een wat twijfelachtige eer had gevonden om Holden te moeten vertellen over een tweede lijk, bleef het een nieuwtje dat hij maar al te graag had willen delen in zijn enthousiasme.
Uit protest nam hij eerst een hap van het eten dat Jack voor hem had besteld, waarna hij zijn blik tussen de twee mannen heen en weer liet gaan. Lang nukkig kon hij echter niet blijven, want de nervositeit en adrenaline gonsden nog altijd door zijn lichaam. "Dat ja," haakte hij dus in, waarna hij zo zakelijk mogelijk de feiten probeerde op te sommen. "Een vrouw, tegen de dertig, lijkt niet van hier te komen. Keel was doorgesneden; het leek op een dolk." Hij liet een veelbelovende stilte vallen en dempte zijn stem toen hij verderging. "Het goede nieuws: we vonden sporen. Het zag eruit als voetstappen en ik denk dat zelfs Gekke Gary het niet in zijn hoofd zou halen om met blote voeten de sneeuw te trotseren, dus... We hebben het proberen te volgen, maar..."
Zijn stem stierf een tweede maal weg. In zijn hoofd had het als goed nieuws geklonken, maar de conclusie dat de sporen hoogstwaarschijnlijk van een weerwolf of vampier afkomstig waren, klonk een stuk minder goed nu hij het hardop had gezegd. Maar toch: sporen waren nog altijd beter dan geen sporen, toch? Hij was er niet geheel gerust op en besloot nog een duit in het zakje te doen, al had Holden er zelf niet heel vrolijk om geklonken. "En je bent bijna jarig."

Bravery is not the absence of fear,
but the forging ahead despite being afraid

She's imperfect but she tries

16 feb 2018 - 15:28 Nephalem is offline

Nephalem 1152

21 y/o ✦ Hunter ✦ Field ✦ Main street square ✦ Helias

Mia had verwacht dat de jongeman morrend weg zou gaan, maar tevergeefs. Een moment lang bleef ze verstijfd staan en sperde vervolgens haar ogen toen hij haar tegensprak. Hij sprak weliswaar met een accent waardoor Mia geheel oor moest zijn om hem te kunnen begrijpen, maar toch was hij verstaanbaar. Helaas. Mia stopte met haar handeling en keek terug naar de eigenaar van de groene ogen aan. Bloed stroomde naar haar wangen. Of het nou van schaamte, woede of alcohol – misschien de combinatie van alle drie – was, wist Mia niet. Echter besteedde ze verder geen aandacht aan, want al snel opende ze haar mond om de asociale jongen tegen te spreken. "Achterlijk? Ik?” Vroeg ze quasi verbluft. Ze vernauwde haar ogen en hield haar hoofd schuin. Had hij het echt niet door dat hij diegene was die hier fout zat, of wilde hij het simpelweg niet toegeven? Wat een rotjoch. ~~(justkidding, he's cute)~~
“Voor alle duidelijkheid. Jij botste tegen mij aan, niet andersom. Maar toch ben ik hier de achterlijke?” Mia sprak expres de woorden langzaam uit, zodat de blonde jongen haar nog kon volgen en legde extra nadruk op het woord ‘ik’. “Kan je gewoon geen ‘sorry’ zeggen en weggaan?” Afkeurend schudde ze haar hoofd terwijl haar ogen weer op haar lege beker vielen. Pas toen ze de inhoud van haar beker zag, herinnerde ze weer dat ze het plein wilde verlaten om haarzelf weer te verblijden met wijn. Ze kon nog van dit accident haar voordeel uittrekken. Een triomfantelijke grijns verspreidde geleidelijk op Mia's gezicht toen de blikken elkaar weer kruiste. “Je bent mij een drankje verschuldigd,” zei ze enkel en hief de beker op. Dat ze maar paar druppels overhad voordat hij haar stootte, hield ze achterwege. “Pas wanneer jij deze beker weer vult met wijn, ben je van mij verlost.”

Get knocked down,
get back up

22 feb 2018 - 14:19 Vanparys is online

Vanparys 27627

~~HELIAS DE PARIS~~ MISTER ~~lil shit~~ DRAMAQUEEN

VAMPIRE | 49/22 | Mia

If you want a vision of the future, imagine a boot stamping on a human face - forever.

Hij trok zijn wenkbrauw op wanneer haar hoofd rood werd. Er trok iets in zijn maag, maar hij negeerde het en krabde over de stof van zijn handschoenen, daar waar de littekens op zijn polsen verborgen waren.
Ze had hoogstwaarschijnlijk gedronken. Geen wonder dat ze enkel vreemde woorden uitstootte.
"Voor alle duidelijkheid; jij botste tegen mij aan, niet andersom. Maar toch ben ik hier de achterlijke?" Helias beet op zijn lip om de eerste Franse scheldwoorden die in hem opborrelden tegen te houden. Na even stil te zijn, deed hij dan toch zijn mond open om toch nog een laatste bijtende opmerking te geven, maar klapte hem weer dicht. Hij knarsetandde en sloeg koppig zijn armen over elkaar. Het enige dat nog over zijn lippen kwam was een geïrriteerde putain. Zijn blik ging van pisnijdig naar onweer toen het meisje het plots nodig vond om toch een triomfantelijke kop op te zetten. Hij had natuurlijk gewoon kunnen weggaan in plaats van zich dood te ergeren aan een of andere vrouw die zich te goed vond voor de wereld, maar dat lag natuurlijk niet in zijn aard. Alsof hij zou toegeven. Hah!
"Je bent mij een drankje verschuldigd," zei ze toen plots. De geïrriteerde blik op Helias' gezicht maakte plaats voor één van verwarring. "Pas wanneer jij deze beker weer vult met wijn, ben je van mij verlost." Hij trok zijn wenkbrauw op, lichtelijk vermaakt - maar natuurlijk nog steeds heel erg geërgerd want zo was hij nu eenmaal - en keek haar strak aan.
"'Eb jij niet al genoeg binnen?" vroeg hij spottend en hij liet zijn ogen van boven naar beneden glijden over haar lichaam. "'Et zou geen plezierig karwei zijn voor wie dan ook om jou in 'et midden van de nacht uit... les douves - de gracht - te vissen, ne pensez-vous pas?"

(Also I really love Mia and the way you write her (flower)

+ leve google translate)

[ bericht aangepast op 22 feb 2018 - 14:27 ]

help

25 feb 2018 - 14:57 Nephalem is offline

Nephalem 1152

21 y/o ✦ Hunter ✦ Field ✦ Main street square ✦ Helias

De jongeman tegenover Mia had zeker niks nuttigs te zeggen, want niet veel later sloot hij weer zijn mond. Dat was misschien het beste wat hij tot nu toe had gedaan. Ze hoorde nog hoe hij een vreemd woord mompelde, maar besloot hem – met veel moeite – toch te negeren. Hij zou tenslotte haar op een drankje trakteren, dus een paar scheldwoorden kon ze nog wel door de vingers zien.
De jongen kruiste zijn armen voor zijn borsten. Automatisch kopieerde Mia zijn houding. Ze trok haar ene wenkbrauw op en keek hem met een uitdagende blik aan. Als hij hier de koppige wilde uithangen, kon Mia nog koppiger zijn. Het was te merken dat hij geen stap terug zou zetten. Het zal wel, Mia kon nu al niet wachten om het bloed onder zijn nagels te halen. Die gave had ze wel en haar moeder was een getuige van. De verwarring kon ze duidelijk van zijn gezicht aflezen, wat haar nog meer amuseerde. Hij had dit zeker niet verwacht, en goed ook. Een tevreden glimlach kroop rond Mia’s lippen. Hoewel hij niet van plan was om zich te verontschuldigen, vond Mia dit veel beter dan een simpele ‘sorry’, die niet eens menens zou zijn.
“Eb jij niet al genoeg binnen?” vroeg hij. Ze had eerder verwacht dat de jongen met hand en tand zou verzetten, maar deze reactie vond Mia veel beter. “Ik Eb niet genoeg,” imiteerde ze hem. Na dat gezegd te hebben, kon ze haar lach moeilijk in tact houden. Ze had zelf ook wel door dat ze vreselijk klonk, maar probeerde nog serieus te blijven om haar wijn nog te kunnen krijgen.
Bij zijn volgende zin kreeg de jongen een late reactie vanuit Mia’s kant, aangezien ze een tijdje nodig had om door te hebben wat hij probeerde te zeggen. “Ah, je kan dus ook aan andere mensen denken. Wat schattig.” zei ze met een lichte sarcasme in haar zin. Mia had nou eenmaal vaak een vlaag sarcasme over haar heen hangen. “Maak je maar geen zorgen, blonde. Zo ver laat ik het ook weer niet komen.”
Hoe eerder Mia haar drankje kreeg, hoe beter. Ze had zelf ook geen zin om langer naar deze arrogante jongen te staren. “Zullen we?” vroeg Mia terwijl ze uitnodigend haar ene arm ophief en hem nog een onschuldige glimlach schonk.

Get knocked down,
get back up

(Aah, thankyou. you made me blush c:)

[ bericht aangepast op 25 feb 2018 - 14:58 ]

Index RPG Actieve Topics Zoek