[RPG-200] Fierce Crown - Speeltopic - Speeltopics

6 april 2018 - 19:12 Sombre is offline

Sombre 2828

_____________________________________________________________________________________________________________________

♕ Fierce Crowns ♕
_____________________________________________________________________________________________________________________

France, Château de Fontainebleau, 1672
French court, hét hart van de nobele families uit Frankrijk. Natuurlijk woont hier niet alleen de koninklijke familie, maar ook heel veel jonge dames en heren, hofdames van de koningin en minnaressen van de koning en de prinsen aan het hof. Iedereen heeft zijn eigen status en iedereen heeft zo zijn eigen geheimen. Een kasteel is een soort dorp, maar dan in het klein. Het brood word zelf gebakken en ook het vee word zelf geslacht. Het naaien van kleren word ook allemaal zelf gedaan. Op een kasteel wonen ook allerlei soorten mensen. Ten eerste natuurlijk de kasteelheer zelf, samen met zijn gezin. Verder vind je binnen de muren van het kasteel ook: dienstmeisjes (voor het schoonmaken), bedienden (om de gasten te bedienen), stalknechten (zodat de stallen schoon bleven en de paarden goed verzorgd werden), koks (voor het eten van de familie en de gasten), torenwachters (om op de uitkijk te staan of er geen gevaar dreigde), soldaten (voor verdediging of aanval), jagers (om voor het dierlijk voedsel te zorgen). Ook zijn er metselaars en timmerlieden voor het bijhouden van het kasteel. Tevens vind men ook schoenmakers, een zadelmaker, een smid, een bakker, een houthakker en een schrijver op het kasteel.
Middle ages,
In dit RPG moet je natuurlijk begrijpen dat het verhaal zich afspeelt in 1672. Dat was een compleet andere tijd en daar moet je rekening mee houden. De regels waren ook compleet anders, vrouwen moeten maagden blijven tot hun trouwdag, tenzij zij er voor kiezen om als minnares of courtisane door het leven te gaan. Het is een schande als vrouwen zich ongepast gedragen. Mannen horen sterk te zijn, je moet kunnen jagen of een beroep kunnen uitvoeren. De rijkste mannen zijn van adel en handelen vaak in grond of goederen met de koninklijke families. Als man hoor je geld te verdienen en als vrouw hoor je een man te trouwen die veel geld heeft. Natuurlijk is de klederdracht ook heel anders dan wij gewend zijn. Immense korsetten, lange rokken en gepofte mouwen zijn meer dan normaal. Outfits kunnen geïnspireerd worden door de Netflix series “Reign”, “The Tudors” en “The Crown” en de HBO serie “Game of Thrones”.

_____________________________________________________________________________________________________________________

⚜ Be loyal to the royal within you ⚜
_____________________________________________________________________________________________________________________

Catholic Fontainebleau,
Het edict werd in 1685 herroepen door dat van Fontainebleau. Koning Lodewijk XIV beval de afbraak van protestantse kerken en stelde een verbod in de protestantse godsdienst te belijden. De koning wilde geen protestanten meer in zijn land en daar werd fel op gereageerd, de protestanten mochten namelijk niet het land verlaten, maar moesten zich bekeren. Ondanks een verbod het land te verlaten, vluchtten grote groepen protestanten naar het buitenland, onder andere naar de Nederlanden. Het is belangrijk binnen het Franse hof dat je je gedraagt en regelmatig de bijbel leest. Je leeft namens de bijbel en gaat ook vaak naar de kerk om te bidden. Het kasteel heeft zijn eigen gebedplaats, met een aanwezige priester waar je terecht kunt voor wijsheid en als je daden wilt opbiechten. Natuurlijk is het mogelijk dat jouw karakter in het geheim protestants of christelijk is, maar dat kan grote gevolgen hebben zodra het de wereld in komt. Je kunt verbannen worden van het Franse hof, of je kunt in de kerkers gegooid worden.
Choose wisely,
Natuurlijk wil je meteen een sterke en krachtige rol met zo veel mogelijk macht, maar dit zijn de rollen met erg weinig vrijheid en heel veel regels. Aangezien er word verwacht dat iedereen aan het hof katholiek is, is het belangrijk dat je als iemand met een hoge rol vaak de bijbel laat lezen en vaak naar de gebedsruimte laat gaan. Er word namelijk verwacht van hem of haar dat zij streng gelovig zijn en zijn of haar godsdienst heel erg serieus neemt.
Als bakker, slager of dienstmeid moet je natuurlijk ook katholiek zijn, maar je hebt veel meer vrijheid. Je wordt niet erg in de gaten gehouden en je kunt misschien zelfs wel stiekem christelijk of protestant zijn. Het is wel erg lastig om als iemand met een lage staat dingen voor elkaar te krijgen. Je kunt niet zomaar de hand vragen van een prinses of verwachten dat een prins verliefd op je zal worden, simpelweg omdat het niet kan.

Roles,
⚜ Adalene - princess of France - Adelaine Kane - Sombre - 1.3
⚜ Solange - lady with werewolfblood- Astrid Berges - Quean - 1.2
⚜ naam - servant - Alexandra Daddario - Shadowsinger - page
⚜ naam - status - faceclaim - Rasalghul - page
⚜ Ava - bastard - Hande Ercel - _Iridescent - 1.5
⚜ Lucille - princess of France - Jade Weber - x_arya_x - 1.2
⚜ Claude - princess of France - Laneya Grace - Quean - 1.5
⚜ Leeza - princess of France - Sarah Bolger - Besidesyou - 1.5

⚜ Césaire- hunter - ??? - Necessity - 1.3
⚜ Sylvain - smid - Corentin Huard - Shayle - 1.5
⚜ Frederick - bastard guard of the princess - Luke Roberts - Wheeler - 1.3
⚜ Grégoire - Soldier - Bradley James - Mahigan - 1.3
⚜ naam - status - faceclaim - Cunning - page
⚜ Ruben - stableboy - Josh Whitehouse - IrisWestAllen - 1.4
⚜ name - dauphin of France - Douglas Booth - Wheeler -
⚜ name - status - faceclaim - username - page

_____________________________________________________________

⚜ One does not fight ⚜
⚜ One gets 48 hours to finish a role ⚜
⚜ One can get two roles within this topic ⚜
⚜ Those who break rules, are out ⚜
⚜ 16+ is allowed, though, it must be announced ⚜
⚜ One must follow the Q-rules ⚜

_____________________________________________________________________________________________________________________

⚜ it simply isn't an adventure worth telling if there aren't any dragons ⚜
_____________________________________________________________________________________________________________________

The beginning,
France, Château de Fontainebleau, 13th of June 1672.
De heerlijke zomerzon schijnt door de ramen van het kasteel en buiten is de temperatuur perfect om te gaan booschieten of om stiekem in een van de beken te zwemmen met je geliefde. Vandaag is een speciale dag, want er zijn 250 Franse soldaten veilig aangekomen in de Nederlanden om oorlog te voeren. Natuurlijk vieren we dat met een heerlijk diner en een feest waar heerlijk gedanst kan worden en waar heelijke Franse wijn kan worden gedronken. Denk goed na wat je doet, waarom en met wie, want overal zullen mensen op de loer liggen om je te verraden aan de koning.

Je mag zelf weten waar je personage begint. Je kunt wakker worden in een vertrek, naast iemand of alleen. Je kunt buiten zijn, jagen, wandelen, fruit verzamelen of paardrijden. Natuurlijk kun je ook binnen zijn, iemand afluisteren, zwaarden smeden, broodjes bakken of jurken passen voor het feest vanavond. Get creative.

_____________________________________________________________________________________________________________________

rollentopic ⚜ praattopic ⚜ speeltopic
_____________________________________________________________________________________________________________________

[ bericht aangepast op 6 april 2018 - 19:14 ]

- thank you for existing -

28 sep 2018 - 13:13 Nephalem is offline

Nephalem 1152

A V A ☾ R O S A L I E

De warme zonnestralen die op haar huid scheen, gecombineerd met de adrenaline die door Ava’s lijf gierde, zorgde ervoor dat haar hart sneller begon te kloppen. De wind speelde met haar haren terwijl ze verder het bos in vaart maakte, al kon ze niet snel rennen doordat ze steeds haar jurk op moest tillen om te voorkomen dat ze niet zou struikelen. Zo nu en dan keek Ava achterom, checkende of de kust wel veilig was.
Hoewel Ava niet de Royal Games nodig had om mannen aan haar haak te slaan, vond ze het toch een leuke activiteit om aan deel te nemen. Het was voor de Fransen heel wat om in de openbare ruimte intimiteit te tonen. Dit spel zag er misschien onschuldig uit, maar dat was het zeker niet. Ava zag in het bos dat de deelnemers verder gingen dat een simpele kus. Hoofdschuddend had ze toen weggerend, al kon ze zich niet inhouden om te grinniken.
Ava verminderde haar vaart toen ze een rivier in haar vizier kreeg. Ze tilde haar jurk hoger op terwijl ze haar schoenen uittrok. Nadat ze haar schoenen in haar handen nam, probeerde ze de rivier over te steken met behulp van de rotsen. Hoewel ze voorzichtig probeerde te zijn gezien de rotsen erg glad waren, gleed ze toch uit.
“Merdi,” rolde er over haar lippen terwijl ze kreunde van de pijn. Ze wist misschien niet wat het betekende, maar Ava vond de scheldwoord – die ze van Rafaelle had geleerd – geweldig om te gebruiken. Door de scherpe rotsen had ze een snee in haar linkerbeen gekregen wat een helse pijn veroorzaakte.
Doorweekt kwam Ava uit de rivier. Haar jurk was al nat geworden dus vond ze het niet meer nodig om voorzichtig te doen en wilde niet dat ze voor niks nat was geworden dus stak ze de rivier toch over. Ze nam plaats op een plek waar de rivier rustiger stroomde en stopte haar benen in het water. Ze wist niet of het slecht was voor haar wond, maar het zorgde ervoor dat haar pijn in ieder geval verminderde. Vanbinnen vloekte Ava natuurlijk haarzelf. Ze had echt een gave om haarzelf in problemen te brengen, toch bracht de vogels die vrolijk tjilpten en het geluid van stromend water haar tot rust. Ze sloot rustgevend haar ogen terwijl ze haar oren scherp hield, hopend dat de roddel gewoon uit de duim was gezogen.

21 ☾ ~~The Bastard~~ Servant ☾ In the woods ☾ Alone

[ bericht aangepast op 28 sep 2018 - 13:14 ]

29 sep 2018 - 22:26 KIaus is offline

KIaus 21035

Ruben
25 || Stalmeester || Working hard || Stables || I'd never want to marry nobility anyways || Alone

Het was de dag van de Royal Games. Ik had eigenlijk geen zin om mee te doen. Waarom zou ik? Ik hoefde geen nobele dame aan mijn zijde, en er was met de paarden altijd meer dan genoeg te doen. De kids waren ook wel druk, maar met alle gasten die hier verbleven, waren de stallen stampvol, en dat waren ze al best even. Normaal waren ze nooit zo vol voor meer dan enkele dagen. Het was heel veel werk. Je hoorde me niet klagen, maar ik keek uit naar de tijd wanneer er weer enkel paarden van het hof in de stallen stonden. Ik gaf een van de paarden een aai over haar neus en ging toen verder met het verdelen van het hooi in de stallen. Normaal gebruikten we overdag maar weinig hooi zolang er goed gras op de weides stond, maar er waren gewoon te veel paarden om te allemaal tegelijk op de weides te laten. Ik kon nu echt de stallen niet verlaten, zelfs al zou ik naar de Royal Games willen. De kinderen konden veel, maar ik durfde ze met zoveel dieren niet alleen te laten. Dit was een kruidvat waarvan ik constant de lont aan het doven was. Als iemand dat niet op tijd deed, zou het binnen enkele minuten ontploffen zodra de lont weer ontbrandde. Ik was waarschijnlijk de enige single man van huwbare leeftijd die nu niet aan de rand van het bos stond, maar het kon echt niet. Misschien zou ik zo wel even naar de picknick gaan, gezien er sowieso met enkele karren voedsel naar de plek van de picknick gebracht moest worden. De paarden die dat gingen doen stonden nu op stal. Jehan was nog bezig met het poetsen van de tuigage. Buiten werden intussen hier en daar alle karren volgeladen met de beste lekkernijen die de staf had klaargemaakt. Dit hele gebeuren was een logistieke nachtmerrie, voor mij in elk geval. Ik had op dit moment maar de helft van de koetsiers die ik nodig had, en ik kon geen kids meenemen, want dan zou echt de hel losbreken in de stallen. Ik haalde even diep adem en zette toen mijn riek maar weg, om te beginnen met het optuigen van de paarden. Dan konden ze op tijd ingespannen worden, zodat de picknick klaar zou staan zodra iedereen terugkwam uit het bos.

En femmes et en chevaux souvent on se méprend

[ bericht aangepast op 29 sep 2018 - 22:32 ]

Bowties were never Cooler

1 okt 2018 - 13:35 Necessity is offline

Necessity 5612

CÉSAIRE VOLYA
22 - Hunter - With William and Rafaelle

It's not my fault I have my father's eyes.

Om eerlijk te zijn snapte Césaire de activiteit van vandaag niet echt. Moest hij, een jongeman van het gewone volk, achter de prinsessen aanjagen? Ze een kus geven? En dat mocht volledig legaal? Mensen waren wel ontslagen voor minder. De adel lag uit het bereik van het gewone volk. Zelfs een te lange blik kon al een straf betekenen. Maar vandaag blijkbaar niet.
Césaire had de gehele dag verder al in het bos besteed. Er waren geruchten over wolvensporen geweest, en men kon de jongedames natuurlijk niet zomaar een bos vol wolven insturen. Hij en een aantal van zijn collega’s hadden het bos moeten afspeuren naar nieuwe sporen die op de aanwezigheid van de wolven zouden kunnen duiden. Hoewel hij niks bijzonders gevonden had, was hij er toch niet helemaal gerust op. Wolven waren snelle beesten. Wat als ze toch een spoor over het hoofd hadden gezien? Wat als er toch een rondliep?
Daarom had Césaire ook zijn wapens mee. Hoewel hij technisch gezien mee zou doen aan het spel, wist hij ook wel dat hij toch deels verantwoordelijk zou zijn voor de veiligheid van de anderen. Hij was een kenner van het bos en de dieren. Dat was nou eenmaal zijn taak.
Iets verderop zag hij Sir William en Prins Rafaelle staan en hij liep naar de mannen toe. Als het lage volk vandaag achter de adellijke dames aan zou mogen, zouden ze ook wel een praatje met de heren mogen maken.
“Goedendag heren,” begroette hij het tweetal. “Al klaar voor de grote jacht?”

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

1 okt 2018 - 17:59 Ken_ is offline

Ken_ 18286

BRAN

Woodsman , in the woods, helping the wounded lady

Er waaide een sterke bries door het bos heen waardoor de bladeren ook verontrustend ritselden. Meestal betekende dit dat er op de avond hevige rukwinden of zelf onweer te wachten stond. Ik kende dit bos vanuit mijn duimpje wat ook nodig was op een dag als deze. Ik leefde misschien dan wel grotendeels in dit bos, zo nu en dan liet ik mijn gezicht ook zien in het dropje verderop waardoor ik enkele 'interessante' dingen teweten gekomen ben. De eerste grote roddel was dat er wolven gesignaleerd werden in het woud en het dus niet veilig was om ongewapend de bossen te betreden. Zeker ook nu er een "weerwolf' gesignaleerd zou zijn. Lariekoek vond ik het. Dat er wolven rondzwerfden wist ik ook wel, maar de roedel was op dit moment te klein om zich echt aan de randen van het bos te wagen. De dode kippen waarvan de landbouwers spraken zouden ongetwijfeld het werk geweest zijn van de slimme vossen, zeker nu het stilaan tijd werd voor de dieren om hun voorraden te gaan opslaan. Weerwolven daarentegen? Ik had net genoeg mijn best gedaan om niet spontaan te gaan zitten lachen. Weerwolven bestonden niet, het was een dom fabeltje uitgevonden door moordenaars die een geldige reden wouden verzinnen waarom er zoveel doden begonnen te vallen. Nee ik geloofde niet in dat soort sprookjes. Tijdens mijn gedachtengang ging ik verder met het aanscherpen van mijn pijlen welke ik gebruikte om mijn buit mee te vangen. Het tweedegespreks onderwerp van de dag was dan ook nog ongeloofwaardiger dan weerwolven in het bos. Namelijk vrouwen in het bos...
Volgens de roddels die ik gehoord had, zou de koning een spel georganiseerd hebben waarbij alle mannen van het dorp de kans hadden om een edelvrouw te mogen kussen. Het was echt om te lachen gewoon, maar bij nader inzien wei zou er nou geen prinses willen zoenen? Deze kerel hier. Ze zouden me nog eerder ophangen dan me in de buurt van de kongsdochters te laten, waarbij ik ze geen ongelijk geef.
Vanaf de boom waarop ik zat kon ik mooi het bos in de gaten houden, evenals de rivier rustgevend horen klotsen. Eens je over de rivier zit, dan zit hij eigenlijk al te diep in de bossen en valt te kans om wolven tegen te komen inderdaad hoger dan aan de randen. Eens ik bladeren hoorde ristelen speurden mijn blauwe ogen in de verte inderdaad vrouwelijk schoon , op de vlugt voor al dat mannelijketestosteron die hun achterna zouden willen gaan. Ik snoof even en ging rustig verder met mijn pijlen aan te scherpen tot ik een wel erg onsmakelijk klef geluid hoorde onder mijn boom. Eens ik naam beneden keek zag ik een jongeman een meisje nogal ruw bekken. Jikes. Ik kreeg haast kokhalsneigingen, eens ze dan ook zijn broek uittrok werd het maar eens tijd om de viezerikken het bos uit te jagen. Met enkele behandige sprongen klom ik de boom uit en belande voor de twee die me met geschrokken ogen aankeken. " Ik zou me maar uit te voeten maken, of ik de grote boze wolf eet jullie levend op!" gromde ik met een gemene grijns en ja hoor, de twee vlogen haast ams een speer weg, gillend welliswaar. Ik kon het dan ook niet laten om luid te lachen en nam de mantel die de man vergeten was, zijn broek... nee die hoefde ik niet. Geamuseerd nam deed ik de cape om en besloot où naar mijn camp te vertrekken vooraleer een dame dom genoeg was om de rivier over te steken.
Erg ver was ik dan ook niet bij deze rivier of ik hoorde gevloek of iets dergelijks van die kant uitkomen waardoor ik vanuit de bosjes even keek naar de dame , ze leek in de beek gevallen te zijn wat me even deed grijzen. Ze zou zo haar lesje wel leren dat ze beter niet te diep de bossen inging. Ik nam een teug adem en begon daarna als een wolf te huilen en ritselde even in de bosjes, steeds dichterbij sluipend. Echter wanneer ik opmerkte dat haar been verwond was hield ik abruupt op en kwam de bosjes uit, niet veel verder van de jongedame vandaan. "Je weet toch dat er wolven zijn aan deze kant van de rivier? Je bloedend been zou je hierbij ook niet veel helpen?" ik sloeg mijn armen even over elkaar en hield mijn hoofd wat schuin. De dame had duidelijk een jurk aan, maar niet zo extravagant als dat ik me die van een prinses zou inbeelden. "Geen zorgen, ik ben geen vrouwengek die achter je aanzit voor wat dat spel ook mag wezen, maar ik kan je wel helpen? Die snee moet verzorgd worden." zei ik schouderophalend waarna ik uit mijn buideltas wat camomillebloempjes haalde, evenals een klein potje rouwe honing. " Tenzij je liever wacht op een prins op het witte paard om je uit deze slijk te redden?"

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

2 okt 2018 - 15:11 Sombre is offline

Sombre 2828

Adalene Fayette François

♕

⚜ Princess of France ⚜ 19 years old ⚜ dress ⚜ woods ⚜

Met een glimlach en een hoop gegiechel was ik het bos in gerend. Ik hoorde de andere dames alle kanten op gaan en zo snel mogelijk zocht ik mijn eigen weg in het bos. Ik zag een pad dat ik herkende, er waren nog hoeven in het zand te zien, hier had ik gisteren gereden. Snel volgde ik het pad, wetend dat het naar een prachtige rivier zou leiden. Ik zag Ava, maar ik hoorde de mannen al achter ons aan komen, dus ik besloot snel door te rennen. Achter een boom bleef ik even staan om adem te halen. Ik hoorde dat de mannen al wat dichterbij kwamen, dus ik besloot verder te rennen. Nog een aantal bomen verder bleef ik weer even staan om achterom te kijken.
Een van de heren kwam wel heel dichtbij, dus ik besloot zo stil mogelijk wat onderuit te zakken. Ik hield van een uitdaging, maar ik hield er ook van om anderen uit te dagen. Nieuwsgierig keek ik goed naar de mensen in de verte, waarna ik weer verder het bos in sloop. Zo dicht bij de grond vielen me ineens heel veel dingen op. In de grond zag ik sporen, van een hond? De poten waren te groot voor de honden aan het hof. Ik slikte even en stond op. De roddels over de weerwolf... Ik schudde met mijn hoofd en ging nog verder het bos in. Het zou toch niet dat de wolf nu ook in het bos was? Ineens was ik heel alert en over mijn lichaam ontstond kippenvel. Ik was eigenlijk nooit echt bang geweest en ik geloofde eigenlijk ook nooit in roddels, maar dit was wel heel toevallig.

- thank you for existing -

2 okt 2018 - 16:23 filosofie is offline

filosofie 1798

Mt!

3 okt 2018 - 21:13 KIaus is offline

KIaus 21035

William Simon Fraser
19 || Schotse Huwelijkskandidaat || New and out of place || the Edge of the Woods || This is slightly odd, but I guess I'll join in || Rafaelle & Cesaire

Ik glimlachte toen ik een inmiddels bekend accent hoorde. Het was de prins die met mij in hetzelfde bootje zat: Rafaelle. Ik duwde me af van de boomstronk en knikte naar hem. "Ook een goede morgen, Rafaelle." Ik klopte mijn achterste af en haalde mijn schouders op. "Als een van de dames thuis hier ook maar over zou horen, kan ik beter nooit meer naar huis gaan. Zelfs al zou ik een dame willen schaken." Ik had mijn oog inmiddels wel op een dame laten vallen, maar ik kon thuis echt niet aankomen als ik haar op deze manier het hof had gemaakt. Natuurlijk zou ik meedoen, om de koning niet te beledigen. De goede band met de Franse koning onderhouden was namelijk nog wel belangrijker dan een toekomstige Lady Fraser vinden. De Fransen steunden ons namelijk in de strijd tegen de Protestanten in de Nederlanden, en in Engeland, waar ze ook steeds mondiger werden. Ik had hem nog niet kunnen vragen of hij van plan was een dame voor zich te winnen tijdens deze middag, toen nog een bekend gezicht verscheen. "Goede morgen, Cesaire." begroette ik hem, maar zijn vraag liet ik open voor Rafaelle. "Ja, vertel ons eens, Rafaelle, heeft u uw oog al laten vallen op een van de jonkvrouwen? Of misschien uzelf, Cesaire?" Ik was zelf vooral van plan om niet door wolven verslonden te worden of om de geesten van het bos te verstoren. Ja, ik was een goede Katholieke jongen, maar geesten, fairies, en allerlei andere wezens waren niet iets waarmee ik ging sollen. Je kon God namelijk nog zo aan je zijde hebben, een boze Selkie zou je nog altijd verdrinken en een boze fairy zou gewoon je kind ontvoeren. Ik tilde mijn hoed even op, om mijn haren er weer goed onder te duwen, zodat ze niet in mijn ogen zouden vallen. "Zullen we vertrekken, heren? Of moeten we wachten op een startsignaal?" vroeg ik oprecht verward. Ik had geen idee hoe dit werkte, en ik wilde niemand beledigen door het in de war te schoppen. Dat was niet de reden waarom ik hier was, daarbij kon het misschien best gezellig zijn met deze heren, zeker straks tijdens de picknick.

All my hope is in God

Bowties were never Cooler

5 okt 2018 - 16:20 Nephalem is offline

Nephalem 1152

A V A ☾ R O S A L I E

Terwijl de snee in haar been lichtjes brandende tintelingen veroorzaakte, genoot Ava van het weer - haar pijn vermijdend. Ze droeg een groot geheim in haar leven helemaal in haar eentje. Een geheim was er dan ook niet om gedeeld te worden, maar soms wenste ze dat ze het aan iedereen kon vertellen. Ze wilde deze grote last van haar schouders af, maar wist dat dat nog meer problemen zou meebrengen. Nu zagen ze haar dan wel als een dienstmeisje, maar nadat ze erachter zouden komen wie ze werkelijk was, zou ze een bastaard dochter worden. In deze tijd was ze beter gelabeld als dienstmeisje dan een bastaard dochter.
De warme bries wapperde door de bomen, al begon er paar struiken verdacht veel te bewegen. Ook hoorde ze een wolvengehuil – ze wist dat het van een jongeman was gezien ze wel eerder een wolvengehuil heeft gehoord. Hel, ze had eentje zelf getemd, alhoewel ze de laatste tijd geen tijd meer had voor Lucas als vroeger. Ze had het erg druk in het kasteel waardoor ze haar wolf een beetje heeft verwaarloosd.
De jongeman kwam uiteindelijk tevoorschijn – erg vlakbij dan Ava had gedacht waardoor haar hart van schrik opsprong – en maakte aanstalten richting de dame. “Je weet toch dat er wolven zijn aan deze kant van de rivier? Je bloedend been zou je hierbij ook niet veel helpen?” Hij sloeg zijn armen over elkaar en hield zijn hoofd schuin waarop Ava met haar ogen rolde.
“Wat kan ik zeggen. Ik hou van gevaar,” kwam er sarcastisch uit haar mond. Het was niet zo dat Ava veel vrolijker werd als er rode vloeistof uit haar lichaam kwam. Ze had dit niet gewild, maar toch zat ze hier. ”Geen zorgen, ik ben geen vrouwengek die achter je aanzit voor wat dat spel ook mag wezen, maar ik kan je wel helpen? Die snee moet verzorgd worden.” Ava richtte haar blik van de jongeman naar haar verwonde been. Het zag er niet zo vreselijk uit, maar het brandde als hel. “Godzijdank, ik was even bang dat je een kus van mij verwachtte.” Een onschuldige glimlach sierde om haar lippen. Ze wist niet waaraan het lag, maar ze gebruikte vandaag alleen maar sarcasme, al maakte het voor haar niet uit of hij een zintuig had om dat te kunnen bespeuren.
“Tenzij je liever wacht op een prins op het witte paard om je uit deze slijk te redden?” Zijn opmerking deed haar grinniken terwijl ze haar benen optrok om beter bij de uiteinden van haar jurk te reiken. “Ach, geluk staat nooit aan mijn kant.” Ze tilde haar jurk op tot haar knieën zodat hij beter bij de snee kon. “En mag ik weten wie mij uit deze slijk red?”

21 ☾ ~~The Bastard~~ Servant ☾ In the woods ☾ w/ a stranger

[ bericht aangepast op 5 okt 2018 - 16:23 ]

5 okt 2018 - 18:23 Nephalem is offline

Nephalem 1152

HΣLΣNA TUÐOЯ
SΣЯVANT

Helena maakte zich klaar om – net zoals iedereen – deel te nemen aan de Royal Games. Hoewel iedereen al aan de rand van het bos stond, had Helena meer tijd nodig om zich klaar te maken. Ze wierp nog een laatste blik naar haar spiegelbeeld zodat ze haar hoofd ketting recht kon zetten. Helena verheugde zich er op de Royal Games. Het was haast onmogelijk om een geschikte man te zoeken, maar dit spel zorgde ervoor dat zelfs dienstmeisjes kans maakten op een man met een hoge status zodat ze niet meer andermans puin op te hoeven ruimen. Als ze nog langer in haar kamer bleef, had ze geen mannen meer over om te kussen.
Ze sloot de deur achter zich dicht en rende sneltreinvaart naar buiten. Ze rende langs de menigte maar kon het niet laten om een blik op de stallen te werpen. Even een paard aaien kon geen kwaad? Helena veranderde haar koers richting de stallen en al snel zag ze enkel paarden die door hooi werden voorzien. Een lichte frons ontstond op haar voorhoofd.
“Ruben?” zei Helena lichtjes verbaasd, niet gelovend dat hij op zulke dag nog steeds werkte. Het leek alsof hij niet van de stallen weg kon blijven. Helena aaide zachtjes over de neus van de paard terwijl ze toekeek hoe de jongeman de paarden verzorgde.
“Waarom ben je hier? Je hoort nu eigenlijk achter een dame te jagen, niet paarden."

21 ▪ Servant ▪ Stables ▪ w/ Ruben

7 okt 2018 - 13:09 Ken_ is offline

Ken_ 18286

RAFAELLE LEONARDO CARIDEO

Prince of Italy || ||

William keek op en knikte vriendelijk naar me waarna hij zich afduwde van de boomstronk waar hij tegen leunde. "Ook een goede morgen, Rafaelle." Begroette de man me terug waardoor mijn mondhoekjes wat omhoog krulden, het was fijn te weten dat de vriendschappelijkheid van het feest geen valse facade was geweest. "Als een van de dames thuis hier ook maar over zou horen, kan ik beter nooit meer naar huis gaan. Zelfs al zou ik een dame willen schaken." vertelde William waardoor ik het niet kon laten om even te grinniken. Mijn ouders zouden ook even vreemd opkijken als ze hoorden over deze activiteit, maar mijn vader kennende zou hier hard omlachen en zelf zo'n activiteit willen organiseren voor de lol, mijn vader mocht misschien koning zijn. Een kans om vrouwen om zijn vingers te winden zonder moeite te moeten doen is eentje die hij zonder denken zou grijpen. Net toen ik wilde vragen aan William of hij de naam van deze dame met me wilde delen, kwam een andere bekende in ons midden. “Goedendag heren, Al klaar voor de grote jacht?” begroette Cesaire ons waardoor ik hem een vriendelijke glimlach schonk. "Ah Cesaire, kom jij hier vaker?" vroeg ik de jongen geamuseerd. Tijdens ons gesprek op het feest had ik tehoren gekregen dat de jongeman een uitmuntend jager is en deze bossen vast vanbuiten moet kennen. "Ja, vertel ons eens, Rafaelle, heeft u uw oog al laten vallen op een van de jonkvrouwen? Of misschien uzelf, Cesaire?" ik keek William even verrast aan, al kon ik het wel verwachten, gezien ik hem deze vraag eerst toegeworpen had. " Hmm, misschien heb ik wel iemand op het oog ja." zei ik schouderophalend, wat eigenlijk pure bluf was. De enige prinses die ik ontmoet had was prinses Claude die niets liever wilde dan zo snel mogelijk uit mijn buurt te zijn. De andere dame waarmee ik het wel goed kon vinden was Ava, maar als dienstmeid zou ik helaas niet met haar aan mijn arm mogen terugkeren naar Italië. "Zullen we vertrekken, heren? Of moeten we wachten op een startsignaal?" vroeg William en ik klopte even op Cesaire's schouder. "Met zo'n goede jager aan onze zijde kunnen we zeker vertrekken." grijnsde ik. "Daarbij als er een startsignaal zou zijn, zo erg is een klein beetje valsspelen toch niet." grinnikte ik niet waarna ik maar het voortouw nam en vooraan liep. "Kom we kunnen de dames toch niet laten wachten hé. "

BRAN

Woodsman , in the woods, helping the wounded lady

De jongedame leek niet echt op te kijken van mijn plagende wolvengehuil , maar schrok toch lichtjes eens ik uit de struiken klauterde. Eens ik haar dan ook waarschuwde voor de wolven leek ze enkel met haar ogen te kunnen rollen. “Wat kan ik zeggen. Ik hou van gevaar,” het ontging me niet dat ze sarcastisch bezig was waardoor een kort lachje mijn lippen verliet, yeah right. Ze leek me geen tuttige trien die met een tiara op haar hoofd rondhuppelde dus dat was al een opluchting.
“Godzijdank, ik was even bang dat je een kus van mij verwachtte.” glimlachte onschuldig met dezelfde sarcastische toon waardoor mijn mondhoekje geamuseerd omhoogtrok. Ik kwam naast de brunette zitten die even grinnikte op mijn volgende opmerking. Ondertussen hield ze haar verwonde been uit het water en trok ze haar jurk ietsje meer op zodat ik de wond kon inspecteren. Het leek niet zo'n diepe snee te zijn, maar het bloedde wel behoorlijk door de stroming van het water. “Ach, geluk staat nooit aan mijn kant.” merkte de brunette op terwijl ik een reep stof van mijn net nieuwgeclaimde mantel afscheurde. “En mag ik weten wie mij uit deze slijk red?” ik liet mijn blauwe kijkers kort op haar gezicht rusten vooraleer ik mijn mond weer opendeed. "Bran, je redder op onzichtbare ezel." kwam er droog over mijn lippen waarna ik mijn potje honing opende en het plakkerige goedje mengde met de camomille bloempjes. Zonder echt te waarschuwen dat het was kan prikken smeerde ik de dikke pap op haar wonde, waarna ik deze omwond met het doek. " En wie mag de dame in nood dan wel zijn?" ik grijnsde licht waarna ik mijn handen reinigde bij het meertje aan onze voeten en droogde ze af aan mijn broek. De mantel om mijn schouders deed ik af en worp ze op haar schoot. "Vooraleer je een longonsteking opdoet" vervolgens ging ik terug rechtop staan en keek even rond maar zag niet meteen iemand die haar terug naar waar ze vandaan kwam kon brengen. " Lukt het op om te staan? "vroeg ik haar vervolgend waarna ik enkele seconden wachtte vooraleer ik mijn hand naar haar uitstak. Ik was geen gentleman, nog iemand die wist hoe je met een dame moest omgaan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

8 okt 2018 - 14:41 KIaus is offline

KIaus 21035

Ruben
25 || Stalmeester || Working hard || Stables || I'd never want to marry nobility anyways || Helena

Ik gooide net nog een pluk hooi in een van de ruiven toen ik mijn naam hoorde. Ik draaide me om en veegde tegelijkertijd met mijn mouw het zweet van mijn voorhoofd. Iets verderop zag ik Helena staan. Ik zette de riek weg tegen een muur en liep naar haar toe. "Hallo, My lady" zei ik met een glimlach, terwijl de kinderen rond ons doorgingen met hun klusjes. Een schampere lach rolde over mijn lippen bij haar woorden. "De meesten kunnen misschien wel zonder problemen een dagje het werk neerleggen, maar zeker nu met al die vreemde paarden gaat het hier echt mis als ik er niet ben. De kinderen zijn best capabel in het normale werk, maar dit zijn geen normale omstandigheden. Daarbij, wat moet ik nu met een jonkvrouwe?" Ik gaf het paard naast me een aai over de neus en keek naar de dame voor me. "Moet u trouwens niet al lang in het bos zijn? De jacht zou nu toch ongeveer moeten starten?" Ik had weinig moeite gedaan om me verder te verdiepen in het spektakel en alle anderen die nog hier waren, waren allemaal getrouwd, dus die wisten er ook niets van. "Of heeft u besloten zelf te gaan jagen?" vroeg ik toch wat speels. Ik meende er maar weinig van. Ondanks mijn leeftijd, zag ik mezelf echt niet als huwelijksmateriaal. Ik werkte hele lange uren, rook altijd naar een combinatie van zweet, gras, stof, en mest, en mijn salaris was zeker ook niet om over naar huis te schrijven. Ik haalde een hand door mijn haren en keek toen even door het raampje naar de grote klok buiten. Ik zou zo de groepen paarden moeten wisselen, maar dat ging niet zolang er los hooi in de gangen lag, en zolang Helena hier was. Het was hier de afgelopen tijd echt chaos, en ik had moeite om het enigsinds te controleren. Misschien was ik daarom ook wel blij om een dagje te werken zonder dat mensen constant de stallen in kwamen. Het scheelde een hoop tijd en moeite, en die rust had ik echt even nodig.

En femmes et en chevaux souvent on se méprend

Bowties were never Cooler

12 okt 2018 - 18:50 Nephalem is offline

Nephalem 1152

A V A ☾ R O S A L I E

Terwijl de jongeman Ava’s wond inspecteerde, zag ze de kans schoon om onopvallend de jongen te bestuderen. Haar bruine kijkers gleden van de punten van zijn blonde haren naar zijn blauwe ogen. Hij gaf haar geen gevaarlijke uitstraling om uit zijn buurt te blijven, dus bleef Ava braafjes op haar plek zitten terwijl de jongeman zijn spullen tevoorschijn haalde.
“Bran, je redder op onzichtbare ezel,” zei hij waarop Ava lachte. Hij opende het potje om vervolgens paar bloemetjes te gaan mengen met de inhoud. Ava had werkelijk geen flauw idee wat hij aan het doen was, maar wilde hem ook niet storen door allerlei vragen te stellen. Echter had ze niet verwacht dat het goed zo erg liet branden. Een korte pijnkreet ontsnapte uit haar mond.
“Een simpel waarschuwing was wel fijn geweest,” mompelde Ava waarna ze met haar tong haar lippen bevochtigde. Het brandde – al was het voor een korte moment – meer dan toen ze haarzelf had verwond. Had ze dit geweten, zou ze het toch zo laten. Toch keek ze toe hoe Bran zorgvuldig de wond onder het doek verborg.
“En wie mag de dame in nood dan wel zijn?” vroeg Bran terwijl hij zijn handen van het plakkerige honing ontdeed. Ava probeerde haar opkomende tranen tegen te houden door haar hoofd naar achteren te kantelen waardoor de blauwe lucht – versierd met witte wolken – in haar vizier kwam.
“Ava,” stelde ze zich voor waarna ze een poging waagde om op haar beide benen te staan, maar toen de pijn erger werd, besloot ze toch om het rustig aan te doen.
“Vooraleer je een longontsteking opdoet,” zei Bran voordat hij zijn mantel op Ava’s schoot gooide. Even wist ze niet wat ze met het stuk stof op haar schoot moest doen. De wind die op haar natte jurk waaide veroorzaakte kippenvel op haar hele lichaam. Ietwat verlegen trok ze toch zijn mantel aan. Al snel verspreidde een tevreden glimlach op haar gezicht toen ze de warmte die de mantel haar gaf verwelkomde. Ze zwom weliswaar niet in zijn mantel als die van Tobias, maar toch gaf het haar een fijn gevoel.
“Dankjewel,” zei ze met een bescheiden glimlach die op haar lippen rustte. “Voor alles,” voegde ze snel aan toe, doelend op de verzorging van haar wond.
“Lukt het op om te staan?” vroeg Bran waarna hij zijn hand uitnodigend uitstak. Ava probeerde nogmaals een poging om zelfstandig op te staan, maar al snel greep ze zijn hand vast om haarzelf overeind te trekken.
“Ik kon al van je reacties merken dat je niet aan Royal Games doet, zo wat doe je dan alleen in het bos als een eenzame wolf?” vroeg Ava nieuwsgierig.

21 ☾ ~~The Bastard~~ Servant ☾ In the woods ☾ w/ a stranger

HΣLΣNA TUÐOЯ
SΣЯVANT

"Hallo, My lady.” Met een glimlach kwam de krullenbol naar Helena toe voordat hij zijn zweet met zijn mouw afveegde. Hij lachte wel op haar opmerking, maar toch leek hij tevreden dat hij niet aan de Royal Games deelnam.
“De meesten kunnen misschien wel zonder problemen een dagje het werk neerleggen, maar zeker nu met al die vreemde paarden gaat het hier echt mis als ik er niet ben. De kinderen zijn best capabel in het normale werk, maar dit zijn geen normale omstandigheden. Daarbij, wat moet ik nu met een jonkvrouwe?”
Begrijpend knikte Helena met haar hoofd terwijl ze nog steeds de paard aaide. Toch kon ze het niet laten om bij zijn laatste opmerking met haar ogen te rollen. “Tuurlijk, waarom heb je een vrouw nodig. Je bent al gelukkig met je paarden.”
Helena’s bruine kijkers gleden over de kinderen die onverstoord verder werkten. Het was geen leuk uitzicht, vooral niet wanneer je de vrolijke stemmen van de mensen kon horen die buiten stonden te genieten van deze dag. Al wist Helena dat ze niks aan kon doen. Iedereen werkte toch voor zijn of haar broodgeld, zelfs zij. Ze wilde alleen een geschikte partner vinden met een hoge status zodat ze niet meer aan haar broodgeld hoefde te denken.
“Moet u trouwens niet al lang in het bos zijn? De jacht zou nu toch ongeveer moeten starten?” Langzamerhand ontstond er rode vlekken op Helena’s wangen. Wat zou hij van haar denken als ze hem vertelde dat ze lang erover deed om zich klaar te maken? Alleen maar om goed uit te zien zodat ze makkelijk een man kon vinden. “Of heeft u besloten zelf te gaan jagen?” vroeg hij speels waarop Helena grinnikte.
“Geloof me – als de dames zouden jagen, dan stond ik al voorin de rij en had ik allang een doelwit,” gaf Helena lachend toe.
In tweestrijd keek ze toe hoe de kinderen deze krullenbol hielpen terwijl ze zelf de makkelijke weg koos om aan haar broodgeld te komen. Het voelde niet goed om hem hier alleen te laten.
“Je kan wel een extra helpende hand gebruiken,” zei Helena uiteindelijk met een glimlach waarna ze langs Rubin liep. “Dus.. zeg maar wat ik moet doen, My lord.”

21 ▪ Servant ▪ Stables ▪ w/ Ruben

12 okt 2018 - 21:50 KIaus is offline

KIaus 21035

Ruben
25 || Stalmeester || Working hard || Stables || I didn't wanna get involved, and now I'm getting in over my head || Helena

Een lach rolde kort over mijn lippen. Natuurlijk wilde ik wel een vrouw, ooit, maar nu had ik gewoon echt geen tijd. Ik zag haar naar de kinderen kijken en zag zo een mogelijkheid om het onderwerp van ons gesprek te veranderen. Ik was niet graag het onderwerp van een gesprek, en veranderde dus maar al te graag snel het onderwerp als ik wel het onderwerp van een gesprek werd. Haar wangen werden rood bij mijn vragen, maar gelukkig wist ik haar wel aan het lachen te maken met mijn toevoeging. Er was een reden waarom de dames niet mochten jagen, maar het was een grappig idee. Ik lachte bij haar woorden. Het was echt Helena. Ze wist wat ze wilde en het zou me niets verbazen dat ze gewoon naar een edelman toe zou lopen als ze er in het bos een zou zien. Ik keek naar de dame en schudde mijn hoofd bij haar voorstel. Het einde deed me toch wel een beetje lachen. Niemand noemde me ooit Lord. "Hou op. Ik wordt pas een Lord als karren zelf de berg op rijden." lachte ik. "En jij gaat je hier niet in het zweet zitten werken terwijl je de man van je dromen hoort te vinden in een bos." Ik draaide richting de tuigage kamer. Hier haalde ik snel het hoofdstel van een van de snelste paarden tevoorschijn. Ik liep ermee terug de stal in. "Ik hoop dat je zin hebt in een ritje." zei ik met een grijns. Het zou niet het fijnste ritje zijn, want tijd voor een zadel hadden we niet en rengalop over oneffen terrein was niet het meest comfortabel. "Denis" riep ik, en ik hoorde de hengst al hinniken. Ik opende de deur en met enkele snelle bewegingen bevestigde ik het hoofdstel. "Kom, My Lady." zei ik tegen Helena, terwijl ik het paard mee naar buiten nam. "Ik ben zo weer terug. Maar een heer moet altijd een dame in nood helpen." zei ik tegen een van de ventjes die in de buurt stond. Als Denis eenmaal in galop zat zouden we heel snel in het bos zijn, en was ik ook weer heel snel terug. Buiten hielp ik Helena op het paard en sprong daarna zelf ook op zijn rug achter haar. Ik sloeg mijn armen om haar heen om de teugels te pakken. "Ik raad u aan om u stevig vast te houden, My Lady. Denis is het snelste paard van Frankrijk, maar hij zit niet lekker." waarschuwde ik haar. Ik liet met een hand de teugels los om die om haar middel te slaan, en spoorde vervolgens het paard aan. Hij schoot weg als een pijl uit een boog. Zijn passen waren verschrikkelijk lang en ik was haast vergeten hoe zijn gang voelde. Binnen de kortste keren waren we bij het bos en wist ik met moeite de hengst te stoppen. "Kijk eens aan, My Lady, precies waar u wilde zijn, is het niet?" Ik drukte speels een kus op haar wang en liet mijn arm van haar middel zakken, zodat zij snel het bos in zou kunnen gaan.

En femmes et en chevaux souvent on se méprend

Bowties were never Cooler

15 okt 2018 - 14:48 Mijita is offline

Mijita 2624

TOBIAS BARR

De schone jongedame stond met haar rug naar hem toe gekeerd. Met een speelse kanteling van haar hoofd liet ze vervolgens haar jurk zakken. Haar porseleinen, onbeklede huid glinsterde in het zonlicht. Een kwajongensglimlach maakte zich op zijn gezicht kenbaar terwijl hij zijn hand uitstak en——
"Wel godverdomme!" vloekte hij luidruchtig, duidelijk verwilderd wanneer hij wakker schoot en bijna omviel. Om zich heen kijkend, realiseerde de man zich dat een vrouw aandachtig naar hem aan het kijken was. Het duurde even tot hij door had wie het ook alweer was. Ze had een melkwit huidje, lokken zo donker als de nacht en een paar magnetische kijkers om in te verliezen.
Hij noemde haar in het geheim Sneeuwwitje.
"Prinses!" Binnen de kortste keren torende hij boven haar uit terwijl hij opstond.
Sneeuwwitje had zijn rust verpest. Helaas was zijn ervaring met de vrouwe enkel een droom geweest, een mooie, ongrijpbare illusie.

Van alle verlaten hoeken in het bos moest ze op deze stuiten. Wat een ongunstige wending. Dat ze hem daarbij wakker wist te schudden om hem terug te brengen in de daadwerkelijke hel van het leven—— laten we zeggen dat Tobias niet bepaald blijmoedig te noemen was. Zelfs voor zijn doen was dit een nieuw niveau. Hij kon het alleen niet aan haar laten merken. . . Met zijn ongeluk moest hij een keer gewoon iemand van adel tegenkomen. Met Rosa had hij meer geluk gehad, verdomme, die kon hij zo op d'r weg terug zetten.

"Vergeef m'n geronk, een man mot ook zo z'n rust kunnen vinden, eh?" Een nerveus lachje verliet z'n mond. Ongemakkelijk wreef hij zijn hand over zijn nek heen.
Tobias bedacht zich waarom ze zich ook alweer hier bevonden. Zijn wangen kleurden lichtrood, zijn ogen schoten alle kanten op behalve naar haar. "Uh, wat—— ik bedoel, al mensen gekust, vrouwe?"

Wellicht was het toch niet zo ongunstig. En hij had liever een kus van een Prinses dan een brutale griet als Ava. Misschien, heel misschien, was dit toch niet zo'n slechte dag. Kwam zijn droom toch nog uit. Zou er eens wat actie in het bos komen.
Nee. Verdomme. Sneeuwwitje komt pas om de hoek kijken. Maar hey, wie zegt dat mannen niet mogen dromen?

[ bericht aangepast op 15 okt 2018 - 14:49 ]

[ heaven knows ]

15 okt 2018 - 16:25 Necessity is offline

Necessity 5612

CÉSAIRE VOLYA
22 - Hunter - With William and Rafaelle

It's not my fault I have my father's eyes.

Hij werd vriendelijk onthaald door de twee heren. “Ah Césaire, kom jij hier vaker?” vroeg Rafaelle hem als begroeting. Césaires mondhoeken krulden licht omhoog. Bij hun afgelopen gesprek was naar voren gekomen dat hij een jager was (niet ‘maar’ een jager, zoals de meeste adel zou denken, maar echt ‘een jager’), en hij wist prima dat Rafaelle daar nu op zinspeelde.
“Niet zo vaak,” antwoordde hij. “Hooguit een paar keer per dag.” Zelfs op de momenten dat hij niet aan het werk was, was hij graag in de bossen. Hij had liever de rust om hem heen, met als enig gelui de ritselende bladeren en zingende vogels, dan dat hij zich in de drukte van het hof zou begeven.
Ook William begroette hem. “Goede morgen, Césaire.” Césaires vraag werd vakkundig doorgeschoven naar Rafaelle. “Ja, vertel ons eens, Rafaelle, heeft u uw oog al laten vallen op een van de jonkvrouwen? Of misschien uzelf, Césaire?”
“Hmm, misschien heb ik wel iemand op het oog ja,” antwoordde Rafaelle zo nonchalant als kon. Césaire keek hem even berekenend aan. Welke dame zou zijn aandacht gevangen hebben? Hij vroeg echter niks. Dat was niet gepast voor een man van zijn positie.
Zelf haalde hij zijn schouders op. “Niet echt,” antwoordde hij. “Al zal het sowieso geen jonkvrouw worden.” Hij was een jager, en het plebs hoorde nou eenmaal niet bij de adel. Uiteindelijk zou hij zich wel gaan settelen met een jonge dame, een dochter van een boer of misschien een van de dienstmeisjes hier, maar op dit moment had nog niemand echt zijn aandacht getrokken.
“Zullen we vertrekken, heren? Of moeten we wachten op een startsignaal?” vroeg William.
Rafaelle klopte op Césaires schouder. “Met zo’n goede jager aan onze zijden kunnen we zeker vertrekken.” Césaire grijnsde licht. Hij zou nu heel bescheiden kunnen doen, maar hij was simpelweg een van de beste jagers aan het hof. “Daarbij als er een startsignaal zou zijn, zo erg is een klein beetje valsspelen toch niet. Kom we kunnen de dames toch niet laten wachten hé.”
Césaire liep met hem mee. “Valsspelen? Nou ja zeg, sir, hoe kunt u!” riep hij quasi-verontwaardigd uit. Hij grijnsde. “Ik ben helemaal voor.” Toen keek hij heel even naar de plek waar Rafaelle heen wilde lopen. “Maar als ‘deze goede jager’ je een tip kan geven: ga een stuk verder naar links het bos in.” Hij knikte naar de grond. “Zie je het gras daar? Daar staat het overeind. Hier is niemand langs geweest. Verder naar links is het wat omgebogen, waar mensen erop hebben gestaan. Dus tenzij je planning is om een middag het bos in te gaan en niemand tegen te komen, kan je beter een ander stuk zoeken.”

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Index RPG Actieve Topics Zoek