[RPG — 300] Sioux Falls High [SPEELTOPIC] - Speeltopics

16 april 2018 - 20:44 Ziegler is offline

Ziegler 20534

SIOUX FALLS HIGH SCHOOL

BEGINNING

Het is vrijdag 21 september en tijd voor het jaarlijkse bonfirefeest. Dit feest wordt georganiseerd om alle sportteams een goed sportteams te wensen. Zit je niet in een sportteam? Dan ben je van harte welkom om alle sporters te steunen. Tijdens het feest wordt een groot kampvuur aangestoken als traditie. Het is absoluut niet toegestaan om alcohol of drugs te gebruiken. Er staat lekker een muziekje aan en het buitenplein stroomt binnen met enthousiaste leerlingen. Have fun!
Temperatuur 10 graden Celsius (het feest is buiten, dus let erop dat je arme meisje geen shorts en een crop top aangeeft, because that's cold af)
Tijd 20u

[ bericht aangepast op 16 april 2018 - 21:42 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

17 april 2018 - 12:34 Sombre is offline

Sombre 2828

⋆ Jasmine Alyssa Blackburn ⋆

sweetheart, make-up is actual art

Voorzichtig ging ik met de liquid lipstick langs de rand van mijn lippen in de hoop dat ik niet ineens een stuiptrekking kreeg en er langs schoot. Zodra mijn lippen volledig waren bedekt in de donkere nude kleur bracht ik een kreet uit van blijheid.
'Het is in één keer perfect gelukt!' roep ik enthousiast naar Inez terwijl ik mijn lipstick haar kant op gooi zodat ze mijn kant op kijkt. Met een knipoog tuit ik mijn lippen en posseer ik voor haar.
'Is het perfect? Of is het perfect?' grinnik ik met een glimlach. Natuurlijk nam ik mijn highlighter ook nog even in mijn handen. Het kwastje ging als een veer in topsnelheid over de highlighter en vervolgens boven mijn jukbeen. Het had een ongelovelijke glans en ik keek met grote ogen in de spiegel.
'KIJK NOU!' roep ik naar Inez. 'Kijk nou naar de highlighter...' zeg ik vervolgens quasi-ontroerd alsof het me had geraakt, diep van binnen. Ja het was duidelijk dat ik een grote liefde had voor make-up...
'Moet ik jou nog ergens mee helpen Nez?' vroeg ik terwijl ik keek hoe Inez haar make-up aan het doen was. Met een klein sprongetje stond ik op en liep ik naar de kledingkast. Zelf had ik twee outfits mee genomen, maar het kan natuurlijk geen kwaad om even in de kast van Inez te neuzen. Uiteindelijk besloot ik toch maar mijn eigen ripped jeans aan te trekken, in combinatie met een grijze pull-over en een witte blouse. Niet te vergeten dat het onmeunig koud was buiten, dus een jas van nep bont kon er ook nog wel bij. Met wat moeite hees ik mezelf in de broek en deed ik de knoop dicht.
'Ik haat het dat het zo koud is in Alaska,' grom ik naar Inez waarna ik mijn blouse over mijn bh dichtknoopte. Normaal zou ik mezelf liever niet omkleden met iemand anders er bij, maar Inez was mijn beste vriendin, dus dan maakt het voor mij allemaal niet meer uit. Heel voorzichtig trok ik mijn trui over mijn hoofd in de hoop dat mijn make-up nogsteeds goed zou zitten. Tot slot nam ik mijn hakken in mijn handen en trok ze voorzichtig aan, waarna ik er op ging staan.
'Tadaa, all finished!' zei ik opgewekt terwijl ik mijn outfit liet zien.

Jasmine ⋆ 18 ⋆ with Inez ⋆ Nessie's room ⋆ outfit ⋆ very happy ⋆ getting ready

[ bericht aangepast op 17 april 2018 - 12:36 ]

- thank you for existing -

17 april 2018 - 21:53 reguluswife is offline

reguluswife 37248

JEMIMA WOODS
the pyromaniac|| seventeen || with cas --> cas and arthur || her room --> arthur's room || outfit

Ik zit net midden in een aflevering van How to Get Away with Murder, wanneer op mijn deur geklopt wordt.
”Knock knock, who’s there?”
Het is Cas, die gelukkig gelijk naar binnenstapt, of eigenlijk danst, want met mijn mond vol chocolatechipcookies kan ik niet veel verstaanbaars uitbrengen.
"It’s Cassius, the greatest guy on the planet." Zijn jas belandt met een dramatisch gebaar op de grond, maar ik ben deze vreemde jongen onderhand al meer dan tien jaar gewend, dus ik kijk nergens meer vanop. “Ik heb je zo gemist de vijf minuten die ik niet met je gesproken heb.”
Ik protesteer luid wanneer hij mij in een omhelzing trekt, want zo blokkeert hij mijn scherm. "Caaaaas, ga aan de kant met je dikke kop."
”Ben je klaar om het feestje van je leven te hebben?”
Ik staar Cas voor enkele seconden aan en bedenk me dan pas dat hij op het bonfirefeest bedoeld, die vanavond is. Dat verklaart een hoop. "Oh, fuck. Compleet vergeten." Ik duw de laptop van mijn schoot en kom overeind, waarna Cas mijn plaats op het bed inneemt en het zichzelf gemakkelijk maakt.
”Het is niet eerlijk dat de vrouwen wel zo’n heerlijk kussen krijgen. Wat heb je trouwens een héérlijk opgeruimde kamer. Hoe vind je toch alles terug?”
Ik steek mijn middelvinger naar hem op wanneer hij een hoop kleding mijn kant op gooit. "Dat heet gewoon een systeem hebben. En waag het niet om mijn kussen te stelen. Ik weet waar je kamer woont, mister." En hij kent me goed genoeg om te weten dat ik wraak zal nemen mocht hij dat doen.
“Ga je eens aankleden, schildpad. Het kampvuur is allang begonnen. Op jouw tempo zijn we daar pas als het al bijna afgelopen is."
"Als jij je mond dan nou eens dicht houdt."
Uiteindelijk kies ik maar gewoon iets uit en kleed ik me om. Dat Cas in de kamer zit boeit me niet zoveel. Hij heeft me toch al eens naakt gezien, en daarnaast ook gewoon in bikini, wat niet veel verschilt van lingerie. Vervolgens werk ik mijn make-up nog wat bij, tanden poetsen, waarna ik Cas aan zijn voeten van mijn bed aftrek. "Let's go then, princess." Voor we de kamer uit zijn, vul ik nog snel de flask op mijn nachtkastje met wodka, en verstop ik die onder mijn kleding. Dat er geen alcohol geschonken wordt, wil nog niet zeggen dat ik het niet stiekem mee kan nemen.
"We moeten nog even een detour maken voor we naar het feest gaan." Voordat Cas kan gaan zeuren, trek ik hem mee naar Arthur's kamer. De jongen is een absolute schat, maar alleen zou hij waarschijnlijk niet heen gaan. Dus, dan neem ik hem maar mee. Net zoals Cas bij mij deed, klop ik aan, waarna ik gewoon de deur open doe. Arthur is toch niet type om naakt op zijn bed te loungen. Of hij heeft een kant die ik nog niet ontdekt heb. Ik glimlach wanneer ik de jongen zie en druk een speelse kus op zijn wang, want stiekem is het veel te leuk om hem te plagen.
"Cas en ik komen je ontvoeren naar het feest."

To the stars who listen — and the dreams that are answered

17 april 2018 - 22:46 Nephalem is offline

Nephalem 1148

J A C K I E 〈〈 J A C K 〉〉 D E L E N A Y

The Quiet One

17 ✦ Her room > The bonfire ✦ Outfit ✦ w/ Dex

Jackies hand maakte sierlijke bewegingen voor de witte canvas terwijl de kwast in haar hand blauwe lijnen achterliet. Ze had een vrolijke dreuntje in de achtergrond gezet waardoor ze in de sfeer was om een mooie zonsondergang te schilderen. Om nog extra in the mood te komen, had ze haarzelf een glaasje wijn geschonken. Zo nu en dan nipte ze van haar glas terwijl ze haar werk op een afstand kritisch bestudeerde.
De vrolijke dreunen zakte langzaam weg terwijl een welbekende geluid plaatsnam. Een geïrriteerde zucht rolde over haar lippen, duidelijk niet tevreden dat ze was belemmerd van haar werk. Al kon ze net een scheldwoord inslikken toen ze zag wie de oorzaak was. Dex. Onbewust sierde een grijns rond haar lippen terwijl haar vingers vlogen over haar toetsenbord.

To: ‘My Chef’
This ass sits in her room, where it’s warm.

Ze legde haar telefoon weg en hield haar kwast vast om weer intuïtief te schilderen. Echter stond ze deze keer paar minuten naar haar werk te staren, zonder enige handeling uit te voeren. Pas toen ze het gevoel kreeg dat ze voor vanavond klaar was, ruimde ze haar spullen op. Ze besloot toch om naar het feest te gaan, deels omdat ze honger had gezien ze voor een lange tijd bezig was met haar schilderij. Ze omvatte haar telefoon weer om Dex een bericht te sturen.

To: ‘My Chef’
I’m coming. Regel iets te eten voor mij, ik sterf van de honger.

Hoewel Jackie niet echt veel deed om zich klaar te maken voor het feest, duurde het toch lang gezien ze haar gezicht moest schoon boenen om de blauwe verfvlekken weg te krijgen. Ze zuchtte uitgeput nadat ze geen blauwe vlekken meer zag, al had ze - door het schrobben - rode vlekken veroorzaakt. Ach, die zal wel vanzelf wegtrekken.
Jackie bedekte haarzelf met een dikke trui. Ze was niet echt fan van de kou waardoor ze even twijfelde of ze gewoon binnen moest blijven. Mensen zouden toch haar afwezigheid niet merken. Toch voelde ze min of meer verplicht om te gaan, gezien ze Dex al had geappt met het nieuws dat ze zou komen. For the sake of food.
Ze zette haar witte muts op voordat ze haar kamerdeur achter zich sloot. Met haar handen in haar zakken liep ze uit het schoolgebouw richting het buitenplein. Het was koud, maar dat deerde de studenten niet. Van studenten tot professors stonden ze te genieten van de fuif.
Door de kou voelde Jackie een korte rilling door haar lichaam. Weer twijfelde ze om terug te keren naar haar kamer, totdat ze Dex rug - tussen al deze studenten - herkende. De kou negerend, bewoog ze zigzaggend langs de menigte voort en stopte geruisloos precies achter hem. Haar hoofd liet ze tegen zijn rug rusten en sloot voor een korte moment genietend haar ogen.
”Heb je me gemist?”

[ bericht aangepast op 19 april 2018 - 19:13 ]

18 april 2018 - 19:50 Ziegler is offline

Ziegler 20534

KENNEDY • HARMONY • ~~ÁRMANSSON~~

17 • The Bitch • @ the bonfireparty • Nolan • Outfit

Kennedy was eigenlijk niet van plan om naar het feest toe te gaan. Ze had weinig met de sportteams, ondanks dat ze zelf een poging deed tot gymnastics maar ook daar voelde ze weinig voor haar sportgenoten. Kennedy was geen sociaaldier en mensen moesten haar ook niet dwingen om dat wel te zijn - dat werkte juist averechts. Toch wist ze zich na een lange schooldag in een degelijke outfit te eisen, haar haren in model te föhnen en zelfs een likje mascara aan te brengen, om vervolgens te verschijnen op het feest. Ze wist niet precies wat haar overgehaald had om wél te gaan, maar ze was trots op zichzelf. Anders was ze in haar studieboeken gedoken om tegen tien uur in bed te liggen en vervolgens niet te kunnen slapen door de muziek en het gepraat van de andere leerlingen. Hoe dan ook, ze zou toch wel wakker liggen, dus ze greep de kans om zich onder de mensen te brengen.
Ze wandelde wat verloren rond over het terrein en keek rustig rond. Hier en daar zei ze enkele docenten gedag, terwijl ze zorgvuldig haar leeftijdsgenoten negeerde. Ze voelde zich niet verbonden met hen, dus ze zou ook niet nep gaan doen tegen hen. Ze liet hen hun drankjes drinken en stiekem dronken worden, terwijl zij zich focuste op haar toekomst. Bij de dranktafel bestelde ze een ijsthee en met het glas in haar handen bekeek ze de mensen die haar passeerde. Door een sommige studenten werd ze met een opgetrokken wenkbrauw aangekeken. Ze vroegen zich waarschijnlijk af wat de studiebol op een feestje deed en eerlijk gezegd vroeg Kennedy zich hetzelfde af. Ze nam aanstalten om weg te lopen toen ze plots tegenover iemand stond die ze liever niet van zo dichtbij zou zien.

CINDERELLA NEVER ASKED FOR A PRINCE, SHE ASKED FOR A NIGHT OFF AND A DRESS

[ bericht aangepast op 18 april 2018 - 19:50 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

18 april 2018 - 23:30 Ken_ is offline

Ken_ 18285

ARTHUR JOSEPH CHAPMAN

LOSER

Met mijn hoodie over mijn hoofd en mijn blanket tot aan mijn neus getrokken was ik druk bezig met legends of Zelda uit te spelen om mijn switch, toch leek ik maar niet over dit level heen te kunnen waardoor ik best gefrustreerd was. Mijn bruine kijkers gleden naar de kom met popcorn die op mijn knieën lag recht voor me. Mijn handen waren echter bezet dus dumpte ik mijn gezicht even in de pot om zo even te snacken. Eens ik weer boven 'water' was knabbelde ik rustig verder terwijl ik de zoveelste puzzel oploste. Ik zat wel lekker zo, veel zin om naar het feest heen te gaan had ik niet echt. Het was donker en hobbelig, straks viel ik gewoon nog in het vuur. Ik rilde even mij de gruwelijke gedachte en at nog wat popcorn. Daarbij was het net zoals op school , mensen zouden in hun groepjes staan praten en dat was het zo'n beetje. Ik keek op toen ik na vele pogingen eindelijk verder leek te gaan en ging wat rechterop zitten, als één of andere maloot liet ik mijn armen vooruit strekken en bochten draaien alsof het me daadwerkelijk zou helpen om Link sneller te laten lopen en alles vlekkeloos te ontwijken. Echter toen mijn popcorn van mijn kniën gleed zuchtte ik toch even. "Noohhh" klaagde ik , net toen ik de drie seconde regel wilde inlasten en alle omgevallen popcorns in mijn mond schoof klonk er geklop waarna de deur zonder pardon open gegooid werd en direct licht mijn kamer binnenkwam. "AAH" de helft van mijn popcorn vloog bijna uit schok weer uit mijn mond waarna ik met grote ogen keek naar Jemima en Cassius. Thefock. Jem kwam vrolijk naar me toegelopen en drukte haar lippen op mijn wang waardoor mijn bruine kijkers nog meer vergrootten en ik haar even verdwaasd aankeek. "Cas en ik komen je ontvoeren naar het feest." kondigde ze aan waardoor ik kort fronste naar Cas -die me overigens niet echt mocht- en daarna weer naar Jem. "Maar, Zelda." kwam er mopperend uit mijn mond terwijl ik naar mijn tv scherm wees. " versus kampvuur." ik keek haar even aan alsof het een obviouse keuze was voor me. Heeft mij maar video games dan blaren van te aangebrandde marshmellow. Echter kende ik Jem nu ook wel al dat als ze een idee in haar hoofd had gehaald daar ook niet van af zou gaan wijken. "Dat ga je me toch niet aandoen ?" pruilde ik.

[ bericht aangepast op 18 april 2018 - 23:31 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

19 april 2018 - 0:40 Paesano is offline

Paesano 15155

CASSIUS RHYS MAVERICK

18 – The Fanatic – At Arthur’s - with Arthur & Jem - little annoyed

Het ophalen van Jem voor het bonfirefeest ging zoals elke keer dat Cas zijn beste vriendin ging ophalen. Hij deed de deur open, kwam erachter dat Jem nog in haar pyjama series zat te kijken. Op zijn beurt blokkeerde hij het beeld door haar te omhelzen, waarop Jem hem beledigde. Daarna herinnerde Cas Jem eraan dat er een feest gaande was en daarna duurde het nog honderd uur voordat die meid eindelijk aanstalten maakte om haar bed uit te komen.
Tot Cas’ geluk pakte Jem een random setje kleding en ging daarmee akkoord. Zodra ze aangekleed was, werkte ze haar make-up bij en poetste ze haar tanden, waarna ze Cas aan zijn voeten het bed aftrok. Deze keer protesteerde Cas. “Mijn kleding,” pruilde hij. Eenmaal op de grond veegde hij zijn overhemd recht en enkele overige vuiltjes van zijn kleding.
“Let's go then, princess,” zei Jem. Voor ze de kamer uit gingen, vulde Jem nog snel de flask op haar nachtkastje met wodka en verstopte die onder haar kleding. Cas lachte hoofdschuddend. Het verbaasde hem niks.
“We moeten nog even een detour maken voor we naar het feest gaan,” zei Jem en voordat Cas kon protesteren, want dat wilde hij maar al te graag, trok Jem hem mee naar Arthurs kamer. Wat Jem in deze jongen zag, wist hij niet, maar aan de andere kant, Jem vond Cas ook aardig.
Bij Arthurs kamer aangekomen, klopte Jem op de deur om ‘m daarna direct te openen. Arthur lag op zijn bed te.. God mocht weten wat hij aan het doen was, en leek duidelijk in een andere wereld te zijn. Hij schrok zich namelijk dood en de helft van zijn popcorn vloog door zijn kamer. Cas kon het niet laten te grinniken. “Wat een sukkel,” mompelde hij tegen zichzelf.
Cas’ ogen gleden door Arthurs kamer heen. Het was, volgens Cas, een typische kamer voor een nerd. Hij had niks anders van meneer Chapman verwacht. "Cas en ik komen je ontvoeren naar het feest," kondigde Jem toen aan, waardoor Arthur kort fronste naar Cas.
Cas hief daarop zijn handen op. “Niet mijn idee, Chapman. Niet mijn idee,” antwoordde hij toen.
”Maar, Zelda..-,” kwam er mopperend uit Arthurs mond, terwijl hij naar zijn tv scherm wees. “-..versus kampvuur,” vervolgde hij. Arthur keek Jem toen aan. Cas keek de jongen gapend aan en stond op het punt om zichzelf een klap voor het gezicht te geven. Zelda? Deze jongen was een nog grotere nerd dan gedacht. Uiteindelijk begon hij wat heen en weer te lopen. "Dat ga je me toch niet aandoen?" pruilde Arthur toen.
Cassius keek Jem aan. Nee, dat ging ze die arme jongen toch niet aandoen? Waarom liet ze die jongen niet gewoon hier? Wat voor een aanwinst voor het feest zou Arthur nou zijn?

[ bericht aangepast op 19 april 2018 - 0:52 ]

That is a perfect copy of reality.

19 april 2018 - 12:44 Sombre is offline

Sombre 2828

Dex Mills

Let's have some fun

Dex - 17 - joining the bonfire - outfit - Jackie

Een zachte grom verliet mijn lippen, waarom duurde het toch altijd zo lang met die dames... Mijn ogen waren gefocust op het vuur en ik kreeg ze er even niet meer af, tot plots een harde *ping* me weer terug op de aarde kreeg.

TEXT from Jackie:
This ass sits in her room, where it’s warm.

Wederom verliet een grom mijn lippen, dat vervelende mens moet me ook altijd pesten. Lichtelijk geïrriteerd liep ik naar de tafel waar drank stond en ik nam een flesje bier uit een krat. Ik wist natuurlijk dat ik minderjarig was, maar who cares. Zodra ik terug liep werd ik wederom weer gestoord door een *ping*

TEXT from Jackie:
I’m coming. Regel iets te eten voor mij, ik sterf van de honger.

Zodra ik Jackie's berichtje las verscheen er een glimlach op mijn gezicht en keek ik rond, of ik ergens iets kon vinden dat ik kon omtoveren in eten. In de verte zag ik een gigantische zak marshmellows liggen, waardoor er weer een grotere glimlach op mijn gezicht verscheen. 'hell yeah,' fluisterde ik naar mezelf. Met een grijns ging ik op de zak af en nam ik een stok uit het gras. Met een zakmes haalde ik het schors van de tak en maakte ik de punt wat scherper, waardoor de marshmellows er perfect op gingen. Met drie marshmellows aan de stok ging ik weer bij het vuur staan en liet ik ze voorzichtig goudbruin kleuren. De geur van gecarameliseerde marshmellows was echt fantastish. Tot mijn schrik voelde ik twee armen om me heen slaan waardoor ik bijna de stok in het vuur liet vallen. Ik voelde een hoofd op mijn rug rusten en hoorde vervolgens een wel heel bekende stem.
'Heb je me gemist?' hoor ik Jackie zacht zeggen. Met een glimlach draai ik me om en omarm ik haar terug.
'Die twee uur? absoluut.' grinnik ik. Trots laat ik de stok met drie perfect gecarameliseerde marshmellows zien. Verleidelijk ging ik langs Jackie's neus met de marshmellows, zodat ze ze kon ruiken, maar trok ze toen weer weg.
'En wat krijg ik hier voor? ik hang niet zomaar de chef uit voor niets hé.' Grijns ik breed naar Jackie.

money can't buy happiness but it can buy marshmallows which is pretty much the same thing

[ bericht aangepast op 19 april 2018 - 13:53 ]

- thank you for existing -

19 april 2018 - 14:28 Aynur is offline

Aynur 2380

Inez Viveca Carrington
‘The Wild One’

Inez Carrington – Nessie’s room - With Jasmine

We zaten samen in mijn kamer ons klaar te maken voor school – Jasmine en ik. Een kamer waar ik paden tussen mijn rommel had moeten maken om nog een beetje fatsoenlijk heen en weer te kunnen lopen. Nou ja, een beetje hink-stap-sprong spelen, kon geen kwaad. Het zorgde voor een goede conditie. Mijn work-out van de ochtend – om het zo maar te noemen.
Met moeite volgde ik de welving van mijn lippen met een matroze lippenstift. Geconcentreerd probeerde ik mijn focus daarbij te houden, maar natuurlijk vond het lot het heerlijk om me te tarten. “Auch,” riep ik dan ook uit zodra de lippenstift van Jasmine me vol tegen mijn hoofd raakte waardoor de lippenstift uitschoot en ik nu een prachtige lijn had van mijn kin tot aan mijn jukbeen.
“En bedankt, Jas,” zei ik sarcastisch terwijl ik de schade probeerde herstellen met de rug van mijn hand. Echter had ik die eerste impuls beter niet kunnen opvolgen aangezien ik het alleen maar erger leek te maken. De paarse kleur was helemaal over mijn wang gesmeerd.
Natuurlijk was het haar wel in haar eerste poging gelukt om met perfect lippen voor de dag te komen. Ik perste mijn lippen op elkaar. “Ja, van jou wel,” klonk mijn stem meesmuilend als reactie op haar vraag of ze er niet perfect uitzag. Ik trok een pruillipje voordat ik een tissue pakte en deze bevochtigde met water alvorens de zweem paars te verwijderen. Nogmaals probeerde ik mijn lippenstift aan te brengen en humde instemmend toen Jasmine helemaal enthousiast werd over haar goed-gelukte high-lighter.
“Moet ik jou nog ergens mee helpen, Nes,” vroeg de schat behulpzaam. Net op het moment dat ik haar antwoord wilde geven – een volmondige JA! - stond mevrouw al op om in mijn kast te gaan neuzen. “Hey,” riep ik verontwaardigd uit. “Als je je hulp aanbied, is het niet meteen de bedoeling om weg te rennen, muts.”
“Mwah,” mompelde ik als antwoord op haar vraag over de temperatuur. “Nou nou, Jasmine. Is onze vriendschap zo vergevorderd da we over het wéér praten?” Ik keek haar grijnzend aan voordat ik me weer omdraaide in de spiegel. Roze smokey-eyes. Eyeliner. Beide had ik al zo vaak gebruikt dat het haast automatisch ging. Eyeliner was mijn specialiteit en handelsmerk. Tenminste, totdat mijn felle haarkleur dat werd. Dank je, Nolan...
“Zo, nu duik ik nog even mijn kast in. Als ik niet terug ben over drie uur, dan weet je dat ik de weg kwijt ben geraakt in mijn eigen kledingkast,” zei ik plagend terwijl ik mijn kast opendeed en bijna aangevallen werd door de felgekleurde kledingstukken.

"Weird is a side effect of awesome"

[ bericht aangepast op 19 april 2018 - 14:33 ]

I have seen my own sun darkened

19 april 2018 - 20:56 Nephalem is offline

Nephalem 1148

J A C K I E " J A C K " D E L E N A Y

The Quiet One

17 ✦ Her room ⇢ The bonfire ✦ Outfit ✦ w/ Dex

"Die twee uur? Absoluut.”
Jackies lippen krulde tevreden op tot een scheve glimlach. Toen ze zijn geur op wilde snuiven, had ze niet verwacht dat ze de geur van geroosterde marshmallows haar tegemoet zou zweven. Direct liet ze de jongeman los en keek met grote, verhongerde ogen naar de marshmallows. Hij had toch nog iets voor haar geregeld.
”Nu weet ik weer waarom we vrienden zijn,” plaagde Jackie nadat ze een blik op de jongeman voor haar wierp. Hij wist altijd haar te verblijden met eten. Door zijn kookkunst maakte haar smaakpapillen feest.
Echter was hij niet van plan om de marshmallows meteen aan haar te overhandigen. Om het nog extra in te wrijven, liet hij de marshmallows voor haar neus zweven. Haar buik begon vreemde geluiden te maken waardoor Jackie niet langer meer kon wachten.
Net wanneer Jackie haar hand uitstak om de stok van hem over te nemen, trok hij 'm meteen terug. Ietwat verrast trok Jackie haar wenkbrauwen op. “What the f-,” mompelde ze. Terwijl haar maag knorde, had hij het lef om zulke geintjes te maken.
”En wat krijg ik hier voor? Ik hang niet zomaar de chef uit voor niets hé,” verklaarde hij zijn handeling. Hij zag een kans en greep met beide handen toe. Een geïrriteerde kreun verliet Jackies mond terwijl haar ogen hem zielig aankeken. Ze had geen energie meer en wilde zo snel mogelijk haar mond vullen met die goudbruine marshmallows. Al was drie niet genoeg aantal voor haar om haar maag mee te vullen.
“Nouhou,” zei Jackie met een zeurende toon. Wat kon hij af en toe een rotjoch zijn. ”Wat dacht je van een lieve glimlach?” probeerde ze nog. Ze toverde haar onschuldige glimlach tevoorschijn terwijl ze - zo onopvallend mogelijk - een poging waagde om de stok uit zijn handen te pakken.

[ bericht aangepast op 19 april 2018 - 21:01 ]

19 april 2018 - 23:45 reguluswife is offline

reguluswife 37248

JEMIMA WOODS
the pyromaniac|| seventeen || cas and arthur || arthur's room || outfit

Arthur gilt alsof zo juist Voldemort zijn kamer binnen was gelopen, en niet slechts Cas en ik. Zijn kamer is een puinhoop. En als ik vind dat iets een puinhoop is, dat betekent dat het echt erg. Er kraakt popcorn onder mijn schoenen wanneer ik de kamer instap, wat nu waarschijnlijk vast zit er onder. Niet dat mij dat erg veel uitmaakte.
“Wat een sukkel,” hoor ik Cas nog mompelen, waarop ik me hem een waarschuwende blik toestuur, om vervolgens een kus op Arthur's wang te drukken en hem te meldden dat ontvoerd gaat worden naar het feest.
“Niet mijn idee, Chapman. Niet mijn idee."
Ik negeer Cas wijselijk en houd mijn aandacht gefixt op Arthur.
”Maar, Zelda...” ik volg zijn vinger naar het tv-scherm, “versus kampvuur. Dat ga je me toch niet aandoen?"
Eerlijk gezegd? Ik kon het dilemma prima snappen. Ieder ander had ik waarschijnlijk wat gechanteerd, om zo maar te zeggen, door te dreigen om Game of Thrones spoilers te geven, of wat dan maar ook in die trant. Bij Arthur kan ik ook zeggen dat hij dat de geïllustreerde versies van Harry Potter van mij voor kerst krijgt, maar then again, it's Arthur, the cutiepie. Dat kan ik gewoon niet maken bij het dropje.
"Kom op, Arthur, it will be fun. Voor even maar, een uurtje, en als je het dan niks vindt, dan kan je gewoon terug. Als ik het ook niks vind, dan ga ik mee terug en dan kunnen we gewoon wat gamen." Voor ik de volgende woorden uitspreek krullen mijn mondhoeken omhoog en er verschijnt een twinkeling in mijn ogen. "Wie weet is er wel een meisje vanavond die je nog een kus wilt geven." Ik knipoog naar hem en veeg een stukje popcorn van zijn wang.
"Nou, laten we gaan voordat alle marshmallows op zijn. Princess, jij hebt marshmallowduty. Met mijn geluk steek ik iemand per ongeluk in de fik met mijn stok en Arthur hier zou er zelf invallen."

[ bericht aangepast op 20 april 2018 - 0:08 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

20 april 2018 - 12:33 Sombre is offline

Sombre 2828

Dex Mills

Let's have some fun

Dex - 17 - joining the bonfire - outfit - Jackie

Jackie glimlachte mijn kant op waardoor ook bij mij een glimlach ontstond, Die glimlach veranderde al snel in een duivelse grijns zodra ik de stok met de marshmellows langs haar neus haalde.
'Nu weet ik weer waarom we vrienden zijn,' meent Jackie waardoor ik even lach en de stok met marshmellows voor haar neus weg haal. Ik hang niet zomaar de chef uit hier, ik wil er natuurlijk wel iets voor terug.
'What the f-...' hoor ik Jackie kribbig mompelen waardoor ik even begin te lachen en met mijn vinger op haar neus tik.
'En wat krijg ik hier voor? Ik hang niet zomaar de chef uit voor niets hé,' grinnik ik. Jackie probeerde de stok uit mijn handen te ritsen maar ik hield hem hoger in de lucht, waardoor ze er niet bij kwam. Ze keek me met een boos maar toch zielig gezicht aan, als een klein kindje dat haar koekje niet mag.
'Nouhouu...' zeurde ze. Ze was zo'n heerlijk kind, het was geweldig om spelletjes met haar te spelen, vooral als het om eten ging. Jackie kreeg een ondeugende blik in haar ogen waardoor ik op mijn hoede was.
'Wat dacht je van een lieve glimlach?' ze probeerde lief te glimlachen maar ik zag haar ogen afwijken naar de stok, waardoor ik hem nog hoger in de lucht hield. Teleurgesteld schudde ik mijn hoofd, ze zal toch met iets beters moeten komen.
'Hmm nee,' zei ik bedenkelijk. 'Wat dacht je van een kusje?' een glimlach stond op mijn gezicht terwijl ik mijn wang naar haar toekeerde, als teken dat ze een kus op mijn wang moest drukken.
'Dan maak ik er nog wat voor je,' grinnik ik. Geduldig stond ik met mijn wang gericht naar Jackie. Zelf had ik ook wel zin in wat marshmellows, dus ze mocht wel even opschieten met dat kusje. Ik had in mijn andere hand nogsteeds een flesje bier, die ondertussen al lauw was geworden, dus ik kon ook wel een nieuw biertje gebruiken.
'Oh en doe ook maar een biertje,' glimlach ik naar Jackie in de hoop dat ze ook een koud biertje voor me op ging halen. De stok met marshmellows ging richting mijn neus en ik rook er verleidelijk aan.
'Wat ruikt dat toch heerlijk, vind je niet?'

money can't buy happiness but it can buy marshmallows which is pretty much the same thing

[ bericht aangepast op 20 april 2018 - 13:19 ]

- thank you for existing -

20 april 2018 - 16:15 Douceur is offline

Douceur 2758

Oliver Joseph Merculief

18 | HOME | ON HIS WAY TO OLIVIA

Ondanks dat Oliver niet aan sport deed, was hij wel degelijk van plan een bezoekje aan het alom bekende bonfirefeest te brengen. Hij had afgesproken er met Olivia heen te gaan, onderweg zouden ze nog langs Sarah gaan. Hij was benieuwd of ze haar van haar werk af zouden kunnen trekken en haar zover konden krijgen hen te vergezellen. Oliver mocht Sarah graag, en dat was waarschijnlijk nog zacht uitgedrukt, maar was wel van mening dat de dame zich regelmatig over de kop leek te werken. Met een beetje geluk konden ze haar zover krijgen alles even te laten vallen en simpelweg een leuke avond te hebben.
Zijn blik viel op de klok die aan de muur naast zijn deur hing, kort fronste Oliver zijn wenkbrauwen. Het was al later dan hij gedacht had en hij kon beter richting Olivia gaan voordat het echt laat zou zijn. Snel viste hij zijn telefoon uit zijn broekzak en drukte op Olivia's naam.

To: Olivia
On my way..

Over zijn geruite rode blouse trok hij zijn stoffen jas aan die donkergrijs van kleur was. Nog even keek hij in de spiegel en haalde zijn handen door zijn haar. Toen schoot hem echter te binnen dat Sarah nergens iets van af wist en dat ze zometeen met zijn tweeën onaangekondigd voor haar deur zouden staan en hij kon het niet helpen zich af te vragen wat dat voor indruk zou maken. Wederom pakte hij zijn telefoon en begon ditmaal een berichtje aan Sarah te schrijven.

To: Sarah
Als onderdeel van de feestcommissie kun je het niet maken niet naar het bonfirefeest te komen. Olivia en ik komen je zo ophalen, you better be ready.

Hij twijfelde over het berichtje, was de toon te onvriendelijk? Te direct? Terwijl hij op de binnenkant van zijn wang beet, drukte hij snel op verzenden. Zo, verzonden was verzonden, niks meer aan te doen. Hij viste zijn sleutels en wat geld van het kastje naast zijn deur en liet dat in zijn jaszak glijden. Vervolgens liep hij zijn kamer uit en liet de deur achter zich in het slot vallen.

Ongeduldig bonkte hij niet veel later met een vuist op de deur van Olivia.
'Liv?' Vroeg hij 'Je gaat me toch niet vertellen dat je zonder mij bent vertrokken?' Een grijns verscheen op het gezicht van de jongen, hij kon het zich niet voorstellen.

chaos makes the muse

20 april 2018 - 18:27 Nephalem is offline

Nephalem 1148

J A C K I E D E L E N A Y

The Quiet One

17 ✦ Her room ⇢ The bonfireparty ✦ Outfit ✦ w/ Dex

Dex wilde de koppige, irritante jongen uithangen door de stok nog hoger in de lucht te houden. Jackie stak haar hand uit richting de stok, maar tevergeefs. Zelfs haar lieve glimlach hielp niet om Dex over te halen. Door Jackies mislukte poging verliet een geïrriteerde grom uit haar mond.
Jackies voorstel werd door Dex afgekeurd. De op-gekrulde lippen zakte teleurgesteld naar beneden. Ze begon onderhand spijt te krijgen dat ze hem om eten vroeg.
“Wat dacht je van een kusje?” Meteen voelde ze een warme gevoel door haar lichaam verspreiden. Bloed stroomde naar haar wangen en kort beet ze op haar lip. Hoewel het om een onschuldige kusje op zijn wang ging, was Jackie nog steeds te bescheiden om het te doen. Vooral in het openbaar - waar nu al haar medestudenten en docenten stonden te genieten van het feest. Ze probeerde met haar haren haar rode wangen te verbergen en keek vermeend om zich heen, zoekend naar een uitweg.
“Dan maak ik er nog wat voor je.” Zijn voorstel klonk aanlokkelijk, maar toch besloot Jackie te doen alsof ze hem helemaal niet had gehoord. Al ging het lastig gezien hij zijn wang uitnodigend naar haar toekeerde. Doordat hij haar in zulke awkward situatie had gestopt, wilde ze hem al een klap verkopen.
“Oh en doe ook maar een biertje,” zei Dex met een tevreden glimlach op zijn smoel. God, wat had Jackie zin om daar een verandering in te brengen. De stok – die hij in de lucht hield – verplaatste hij voor zijn neus om nog de geur van de geroosterde marshmallows te kunnen ruiken.
“Wat ruikt dat toch heerlijk, vind je niet?” Hij daagde haar uit en het werkte zo goed. Jackies maag begon weer te knorren waardoor ze haar ogen vernauwde en in haar wang beet.
“Wil je een biertje? Oké, wacht hier.” Dat was tenminste iets wat Jackie makkelijk kon regelen. Ze zette haar muts recht en liep richting de dranktafel. Daar greep ze een bier voor Dex uit de krat. Hij had haar beloofd om nog wat extra marshmallows te roosteren, dus greep Jackie met haar andere hand aantal marshmallows en liep weer terug naar de jongeman die momenteel haar een vreemd gevoel gaf.
“Hier,” zei ze terwijl ze hem zijn bier overhandigde. “Mag ik nu mijn marshmallows?”

If you could say it in words,
there would be no reason to paint

20 april 2018 - 18:58 Velns is offline

Velns 1631

Sarah Ava Bradley

18 years • Home • Alone • outfit

Ondanks dat het vrijdagavond was, had Sarah zich zoals gewoonlijk achter haar bureau geïnstalleerd. De laptop stond op het bureau opengeklapt en meerdere documenten stonden open - eigenlijk waren het te veel bestanden. Ze wist eigenlijk niet eens welke ze nu eerst af moest hebben en dat was behoorlijk frustrerend. Zuchtend liet ze de laptop voor nu dan ook voor wat het was en nam ze het notitieblok dat naast haar lag. Ze begon de taken onder elkaar te schrijven op één lijst, zodat ze de taken kon nummeren en ze dan één voor één af kon ronden, dat zou beter werken dan aan een random bestand beginnen. Ze schreef er dan ook meteen naast wanneer iets af moest zijn - dan had ze weer de prioriteiten op een rijtje. Zodra ze klaar was bestudeerde ze even het overzicht en ze begon het te nummeren. Het idee voor de feestcommisie hoefde pas later ingeleverd te zijn, vanavond was het feest en dus was er de komende tijd geen evenement. Na school had Sarah al de middag besteed aan het helpen met het klaarzetten van spullen, waardoor ze naar haar idee nu zo ontzettend veel werk te doen had. Hoewel ze in de feestcomissie zat en aanvoerder van de cheerleaders was, had ze absoluut geen zin om naar het feest te gaan. Het was dan min of meer een verplichting voor haar om te gaan, ze voelde er gewoon weinig voor. Ze had genoeg andere zaken op te lossen en wie zou haar afwezigheid nu opmerken? Iedereen was straks toch te dronken om het te merken en ze zouden het te gezellig hebben.
Focus, Sarah sprak ze zichzelf in haar gedachten toe. Ze dwaalde af met haar gedachten en dat kon ze niet gebruiken. Toen het lijstje met de volgorde klaar was, bleef haar blik bij de nummer één prioriteit hangen. Leren. Ze zuchtte eens en zocht de stof van de aankomende toets op, al bedacht ze zich dat ze beter aan Arthur kon vragen of hij van het weekend nog zin had om samen te gaan leren... maar dan kon ze zelf wel alvast een beginnetje maken. Ze schrok op toen haar telefoon een 'pling' geluidje maakte. Even aarzelde ze of ze überhaupt het berichtje wel zou openen maar uiteindelijk nam ze dan toch haar telefoon en ontgrendelde ze die.
Text message from Oliver
Als onderdeel van de feestcommissie kun je het niet maken niet naar het bonfirefeest te komen. Olivia en ik komen je zo ophalen, you better be ready.

Ze rolde eens met haar ogen toen ze het berichtje las. Dacht Oliver nu echt dat ze vrijwillig mee zou gaan naar het feest? Of ze nu lid van de feestcomissie was of niet, het kon haar weinig schelen. Goed, het was lief dat hij aan haar dacht en haar graag mee wilde nemen maar dan nog was ze niet van plan om mee te gaan. Ze begon dan ook te typen.

To: Oliver
Nice try, doe maar geen moeite, ik ga niet mee.

Even twijfelde ze maar ze drukte dan toch op verzenden.

I’m coming for something they said I couldn’t have

21 april 2018 - 18:27 Necessity is offline

Necessity 5610

NOLAN ILLUNIS
19 – The Sarcastic Little Shit

Be everything they need you to be or be none of it,
You don't own this world a thing.

Nolan hield wel van feestjes en hij was dan ook niet van plan om deze over te slaan. Sporten was dan niet zijn ding, maar hij kon wel de teams aanmoedigen. Goed, dat deed hij over het algemeen ook niet, want hij had wel betere dingen te doen met zijn tijd, maar theoretisch gezien kon hij het wel. Hoe dan ook, in elk geval was het resultaat dat hij naar het feest ging. Dansen deed hij dan niet, maar de hele avond sarcastische commentaren leveren op de danskwaliteiten van zijn vrienden kon wel. Hij zou zeker niet alleen een toeschouwer zijn.
Hij zag nog geen bekenden toen hij binnenkwam. Nee oké, hij zag wel bekende gezichten – je leerde vanzelf gezichten kennen als je allemaal op dezelfde plek woonde – maar geen vrienden die hij kon komen lastigvallen. Daarom begaf hij zich voorzichtig door de menigte heen om tenen te ontwijken. Maar niet te voorzichtig. Anderen mochten zelf ook om het welzijn van hun tenen denken.
De dranktafel was redelijk druk bezet, dus Nolan moest even wachten voor er een plekje vrij was voor hem. Er wilde net iemand weg. Hij wilde zich langs haar heen wringen naar haar plekje voor iemand hem voor was. Niet dat er echt veel ruimte was trouwens, maar met wat toewijding zou het vast gelukt zijn. Maar toen herkende hij wie zijn pad geblokkeerd had.
“Kennedy,” zei hij. Het was iemand die hij het afgelopen half jaar vakkundig ontweken had, wat best knap was als je bedacht dat ze veel vakken hetzelfde hadden. Het scheelde dat zij haast net zo hard haar best leek te doen om precies datzelfde te doen bij hem.
Zijn korte aarzeling had ervoor gezorgd dat toch iemand anders zich op haar plek gewurmd had en dat Kennedy in principe van alle kanten ingesloten was. Nolan bleef staan waar hij stond, aangezien hij juist hier wilde zijn. Kennedy zou nu vast weglopen. Nolan had alleen even niet door dat hij degene was die haar pad blokkeerde.
“Jij ook hier?” Wat een stomme vraag. Natuurlijk was ze hier, anders had Nolan haar hier niet gezien. Soms was hij niet zo handig. Hij wist alleen niet goed wat hij anders moest zeggen.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Index RPG Actieve Topics Zoek