|
|
“Zijn ego is nog intact gebleven, volgens mij,” grinnikte Inez, terwijl ze de eerste paar lijnen zette in haar schetsboek. Een korte lach verliet Cas’ lippen. “Cas’ ego is inderdaad iets waar je niet zo snel vanaf komt, helaas,” antwoordde Cas, waarna hij stiekem meekeek naar de tekening die Inez aan het maken was, in de hoop dat ze het niet opmerkte. Hij merkte al snel dat de lijnen de vorm van zijn hoofd kregen en een onschuldige glimlach verscheen er voor enkele seconden op zijn gezicht.
Op het voorstel om een zeewandeling te maken, schoot Inez in de lach, wat bij Cas de alarmbellen liet rinkelen. Had hij iets verkeerds gevraagd? Was dit niet wat meiden leuk vonden? Hoe ging hij zich hier uit redden? Help? Cas’ brein draaide overuren om iets te bedenken om zichzelf uit de awkward situatie te redden die eraan zat te komen, toen Inez opstond. Nog altijd had ze de grijns op haar gezicht, wat Cas voor geen meter geruststelde.
“Dus, een zeewandeling,” zei Inez op plagerige toon. Cas’ wenkbrauw ging vragend omhoog en hij hoopte maar dat de paniek die in zijn brein omging niet te zien was op zijn gezicht. “Wordt er dan ook nog van ons verwacht om schelpjes te gaan zoeken, of dat nog net niet?” vervolgde ze, waarna ze haar neus kort rimpelde. Cas vermoedde dat deze opmerking een grap moest zijn. Een flauwe glimlach verscheen er op zijn gezicht.
”Nou eh.. Ja. Als je dat wilt natuurlijk?” antwoordde Cas, waarna hij kort zijn schouders ophaalde.
De jongen wachtte even tot Inez haar vrienden hadden uitgezwaaid, waarna ze richting de zee liepen. Eenmaal uit de buurt van het vuur, viel het Cas al snel op dat Inez aan het rillen was. Van de kou? Of omdat ze niet op haar gemak was bij Cas? Ergens hoopte hij op het eerste, hij wilde niemand tot last zijn namelijk, maar aan de andere kant, hij wenste haar ook niet de kou toe.
“Gaat het trouwens met je? Je leek nogal opgefokt daarnet,” begon Inez uit het niets. Haar ogen waren nu op de jongen gericht, waarna ze wijd open sperde, alsof ze zich iets realiseerde. “Ah – ehm – je hoeft er niet over te praten, natuurlijk. Maar – àls je erover wilt praten, ben ik er voor je,” vervolgde ze er toen snel achteraan, waarop Cas kort grinnikte.
”Gewoon een.. Kleine discussie tussen Jem en ik, niks bijzonders,” wimpelde Cas het af, waarna hij zijn jas uittrok en deze zonder waarschuwing vooraf op Inez’ schouders legde. “Ik zag dat je aan het rillen was, dus ik dacht.. Dat je het koud had,” antwoordde Cas, waarna hij zachtjes op zijn lippen beet.
In een korte, ongemakkelijke stilte liepen ze naar de zee toe, waarbij Cas enkele keren zijn blik naar Inez gericht had. Hij wist niet goed hoe hij een gesprek, dit gesprek moest starten en Inez leek het evenmin te weten. Cas beet weer zachtjes op zijn lippen, waarna hij besloot de eerste beste vraag wat in zijn hoofd opkwam te stellen.
”Wat was je net aan het tekenen?” Cas kon zichzelf direct daarna wel voor zijn hoofd slaan.
|
