• Behind Closed Doors

    Er is een klein dorpje aan een rivier aan de rand van Manchester: Carrington. Er staan enkele tientallen huizen en een paar boerderijen rond een centrale weg en een dorpspleintje, waar zich ook enkele winkels, een kerk, en een pub bevinden. Meer is er niet in het dorpje, daarvoor moet je naar de binnenstad van Manchester, wat ongeveer een half uurtje fietsen is. Het is een dorpje waar iedereen elkaar kent en niemand geheimen heeft… Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van de huizen rond het dorpsplein van het kleine dorpje?
    In dit kleine dorpje wonen zes schijnbaar normale rustige Britse gezinnen. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen, van vreemde hobby's, tot affaires, en van geheime liefdes, tot geheime bijbaantjes.



    • Rollen •

    Familie Han
    Vader • Yoonseok Wonjae Han • 45 • Riggs • 1.8
    Moeder • Naam • Leeftijd • User
    Kinderen •
    Yoongi Hoseok Han • 21 • McTier • 1.4
    Jihyun Haneul Han • 20 • Sasaki • 1.4
    Hyun Jae Han • 20 • Breckenridge • 1.4

    Familie Darling
    Vader • Seth Darling • 42 • Necessity • 1.5
    Moeder • Arwen Judith Darling • 41 • MoonchiId • 1.3
    Kinderen •
    Fletcher Caleb Darling • 19 • Wheeler • 1.4
    Shay Rhiannon Darling • 17 • Quean • 1.3

    Familie Douglas
    Vader • James Tyler Douglas • 41 • IrisWestAllen • 1.3
    Moeder • Eleanor Harlow Douglas • 39 • Oliveira • 1.4
    Kinderen •
    Sascha Gabriel Douglas • 19 • Riggs • 1.3
    Layla Rose Douglas • 17 • Fonollosa • 1.3

    Familie Taylor
    Vader • Allistair Jackson Taylor • 45 • WheeIer • 1.5
    Moeder • Loren Zoe Taylor • 43 • Errante • 1.9
    Kinderen •
    Jakob Colin Taylor • 20 • Solmeron • 1.7
    Nicolas Edmund Taylor • 19 • Hotwing • 1.4
    Audrey Meghan Taylor • 17 • Shayle • 1.5

    Familie Reyes
    Vader • Jonathan Reyes • 45 • Fonollosa • 1.2
    Moeder • Luana Mai Reyes-Bao • Leeftijd • Breckenridge • 1.3
    Kinderen •
    Zachary Kekoa Reyes • 18 • IrisWestAllen • 1.4
    Maxine Nalani Reyes • 21 • Amren • 1.5
    Valerie Leilani Reyes • 18 • Drumstick • 1.3

    • Overige Buurtbewoners
    Reilly Vanduyn • 23 • Amren • 1.9
    Jesse Jordan Cole • 35 • 1.10Breckenridge




    • De beginsituatie.


    Al weken zijn er voorbereidingen getroffen voor het jaarlijkse dorpsfeest, van suikerspinkramen tot een kleine draaimolen, tweedehands kraampjes, spelletjes op straat, ritjes op de plaatselijke ezels en zeepkistraces. Iedereen is hard aan het werk geweest en heeft zijn eigen taak, en vandaag is het zover. Het is rond 15:00 en het feest is in volle gang, door alle straten van het dorp klinkt de muziek en de grote eventen zijn op het dorpspleintje, waar aan de eind van de avond een bonfire zal worden afgestoken.





    RollentopicSpeeltopicPraattopic



    • Regels •
    • Minimaal 200 woorden.
    • Q Huisregels gelden hier.
    • OOC in het praattopic. Geen ruzies en weer respectvol naar elkaar toe.
    • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, ouders hebben problemen met kinderen, en geheimen vertel je niet zo makkelijk als je ze al zo lang hebt bewaard. Het is een saai dorpje, dus hele evenementen gebeuren er nu eenmaal niet, daarvoor moet je naar Manchester.
    • Geen Mary Sue's [perfecte personages]
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post
    IrisWestAllen, Riggs, of Sasaki maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    [ bericht aangepast op 7 mei 2018 - 15:54 ]


    How far is far

    JONATHAN 'JOHN' REYES
    Daddy Reyes|45|With Fletcher|



    Hij keek me fronsend aan. “Voorwat? Je dessert? Laat me niet lachen. Je hebt me voor iets gedumpt” een klein sarcastisch lachje verliet zijn lippen. Ik vernauw mijn ogen wat en laat mijn blik op hem branden, waarna ik het glas weer langzaam naar mijn lippen breng. Hij moest eens weten. “Er is wel meer voor nodig dan woorden, spaghetti en een glas whiksey, waardoor ik weer van jou dessert zou willen genieten.” Ik haal mijn wenkbrauw wat op bij het horen van de uitdagende toon in zijn stem. 'Is that so..' mompel ik langzaam.
    Ik drink mijn glas leeg en lik even over mijn lippen, voor ik voor een kort moment op mijn lip bijt. 'Ik bedoelde eigenlijk dat jij meer kans zou hebben dan ik om een nieuw iemand tegen te komen.' zeg ik en haal nonchalant mijn schouders op. 'Maar goed, jij hebt ook nog een kans hoor.' zeg ik dan nonchalant en ik leun mijn armen op het aanrecht. Ik laat mijn blik langzaam over hem gaan en grijns dan weer. 'Maar vertel is, wat is er nog meer nodig. Ik ben benieuwd.' zeg ik en hou mijn hoofd wat schuin.


    El Diablo.

    REILLY VANDUYN
    23 – criminal – outside - Layla - his usual self

    Op de vraag of Layla wist dat Reilly weldegelijk van haar hield, ondanks het voorgeval van net, beet Lay kort op haar lip, waarna ze na een korte stilte toch knikte.
          ”Natuurlijk,” zei het meisje, waarna ze naar de jongen opkeek en er een twinkeling in haar ogen verscheen. Wat was zij nu weer van plan? “En ik houd van jou,” vervolgde ze toen en ze drukte nog snel een kleine kus op Reilly’s lippen, die hij kort terug beantwoordde. Hij was romantisch genoeg geweest voor vandaag, maar hij had ook niet een reden om zich als een eikel te gedragen. Op dit moment niet.
          ”Wil je nog wat doen hier?” vroeg Layla uiteindelijk en ze keek even uit het steegje naar het feest. Nee, dat wilde hij niet. Normaal gesproken zou hij hier niet eens naartoe gekomen zijn. Reilly wist vrij zeker dat hij ook niet gewenst was en dat de bewoners liever zagen gaan dan komen.       ”Thuis rondhangen kan ook?” Layla haalde haar schouders lichtjes op en keek weer op naar hem. Reilly keek haar fronsend aan. Uit alle slechte suggesties die Layla de afgelopen maanden al had geopperd, was dit verreweg de nummer een. Ze was een Douglas, wat betekende dat Eleanor haar moeder was, wat betekende dat hij haar mogelijk tegen kon komen, wat betekende drama. Hij haatte die vrouw en zij haatte hem evenmin. Nooit van zijn leven ging hij haar vrijwillig tegen komen op een andere plek dan de rechtbank.
          ”Bij jou thuis? Ben je gek? Wil je dat een van je ouders mijn schedel inslaat? Nee, we gaan naar mijn huis. Daar is de kans honderd procent dat niemand ons lastigvalt,” antwoordde Reilly toen bijna direct, waarna hij haar hand ruw vastpakte en haar meetrok de steeg uit, richting zijn eigen huis.


    That is a perfect copy of reality.

    Jamie Douglas
    41 || Geschiedenis Professor || De draaimolen || SUIKER!!! I've got my turtledove back! || Eleanor & Skip

    Ik was dolblij om mijn vrouw weer terug te hebben. Ik raakte dan ook een beetje mijn volwassenheid kwijt, al was dat ook grotendeels de schuld van de suiker. Gelukkig kon mijn vrouw erom lachen, al vond Skip het wat minder. Ach, dat was ook een van de dingen van het ouderschap: Je kinderen voor schut zetten met affectie en verhalen over hun kindertijd. Skippy liep dan al snel weg en liet ons alleen. Ze gaf me een duw en ik haalde onschuldig mijn schouders op. "Wat? Het is niet of we niet letterlijk elk jaar zo een suikerspin deelden tot de kinderen een jaar of 4 waren." zei ik semi-onschuldig.
    Eleanor daarentegen had haar eigen plannen. Samen weekendje weg klonk me heel goed in de oren, maar ik wilde ook de kinderen hun moeder niet ontnemen nu ze eindelijk weer thuis was. "Klinkt goed, duifje, maar misschien kunnen we beter twee schooldagen gaan? Dan hoeven de kinderen je ook niet te veel te missen. Ik ben toch twee dagen vrij van de week. Of nouja, vrij genoeg om twee daagjes weg te gaan. Misschien naar de kust? Daar zijn we sinds onze huwelijksreis niet meer geweest." Ik stal nog een kus van haar lippen, voor Skip zich weer bij ons voegde.
    "Zeker, Skippy." zei ik tegen mijn zoon, voor ik een arm om mijn vrouw sloeg, toen ze tegen me aan leunde. Het voelde weer zoals vroeger, al hadden we nu onze prachtige zoon bij ons zitten, op wie ik zo trots was. Zij begon over douchen. Ik draaide mijn hoofd even naar haar nek. "Je ruikt heerlijk, duifje, zoals altijd." Ik nam daarna nog een hap van mijn suikerspin. Ik keek rond en zag hier en daar wat groepjes mensen. Mijn ogen vielen echter op een jongen alleen. Het was Yoonseok's zoon, die wat alleen op zijn mobiel stond te kijken. Ik wist dat hij zeker vroeger een goede vriend was van Skip. "Moet je niet met je vriend feest gaan vieren in plaats van met je saaie kleffe ouders?" vroeg ik half serieus en half plagend aan Skip, voor ik naar de jongen knikte. Het was voor hem vast ook veel leuker om met leeftijdsgenoten om te gaan dan met ons. Hoe graag we ook nog het gevoel hadden dat we jong waren, dat was niet zo. "Trouwens, we zijn uitgenodigd voor een familiereünie in Belfast. Als je vrij kan krijgen is het misschien leuk om als gezin te gaan. Dan kan iedereen ook die kant van de familie eens ontmoeten." Het was jarenlang erg lastig geweest om langs te gaan, en later was het er met kleine kinderen gewoon niet van gekomen. Nu was er echter tijdsdruk, want de angst dat Brexit een nieuw bloedbad in Belfast zou veroorzaken, was duidelijk aanwezig bij mijn familie. Daarbij was Belfast echt zo ver niet en het zou leuk zijn voor de kinderen om hun achterneefjes en nichtjes eens te ontmoeten. Daarbij miste ik mijn familie ook enorm, zelf al had ik ze al tientallen jaren niet gezien, dat maakte het gemis misschien alleen nog wel groter dan kleiner. Ik zou het enorm leuk vinden om er als gezin heen te gaan, maar anders werd het waarschijnlijk met mijn ouders op de boot, net zoals vroeger, maar dan met mij achter het stuur.


    A pritty face suits the dish-cloot

    [ bericht aangepast op 7 mei 2018 - 19:45 ]


    Bowties were never Cooler

    Zacky Reyes
    18 || Local Revolutionary || Garage || Parents are gross and they're not even giving me good intel || Allistair en Loren -> Maxine

    De twee volwassenen bleven enorm klef doen. Daarbij sprak Allistair met volle mond, wat me echt haast deed kokhalzen. Ik kon echt niet tegen dat smakkende geluid. Het antwoord wat zijn vrouw hem gaf, hielp me ook niets verder. Ik had gehoopt te weten te komen waar mijn beste vriend en zijn bloedmooie zusje uithingen, maar helaas. Ik probeerde ze maar te negeren en verder de laatste hand te leggen aan de zeepkist, tot ik iets hoorde waardoor er een schamper lachje over mijn lippen rolde. Die oude man wilde de race winnen. Het was een wonder dat hij überhaupt nog mee mocht doen en om eerlijk te zijn zou dit winnen me misschien wel een kans opleveren voor een kus van Audrey.
    Nee, Zacky, doel op de prijs. Ik mocht dit niet leuk vinden, want ik had hier helemaal niet horen te zijn. Al dit klussen leidde mijn aandacht af van belangrijkere zaken, zoals LETTERLIJK ALLES wat niet hier in de garage was. Op dat moment hoorde ik mijn naam, gevolgd door koffie. Ik kroop onder de kist vandaan en sprong behendig op mijn voeten. "Koffie mag ik niet van mijn ouders, dus heel graag." zei ik terwijl ik het vet aan mijn broek afveegde. Ik pakte een mok sterke zwarte koffie van het dienblad en nam een grote slok. Ik hield erg van koffie, maar mijn ouders vonden me al lastig genoeg zonder het pepmiddel en ik sliep al zo weinig, dat ze niet wilden dat ik het dronk. Dat was nog een extra reden om het te drinken. Ik voelde de hete vloeistof van de tweede slok door mijn keel glijden en genoot even van de sensatie voor ik naar Allistair keek. "Bedankt voor de koffie, maar ik zal gaan voor ik dingen te zien krijg die niet voor jonge ogen geschikt zijn." Na die woorden goot ik de rest van de koffie weg en liep naar de deur. Ik zette de mok nog op de werkbank en vertrok toen. Ik hoefde echt niet te zien of te horen hoe Allistair zijn vrouw nam.
    Ik slenterde tussen de kraampjes en groepjes mensen door, zonder echt een doel of een plan. De plannen waren vervlogen met het feit dat ik hier vast zat. Het kon allemaal niet veel erger worden, of ik moest vandaag ook nog die stomme zeepkistenrace verliezen van Oude Man Taylor. Plots voelde ik een set handen op mijn schouders en verstijfde volledig. Een seconde later hoorde ik de stem van mijn zus en schudde met een ruwe beweging haar handen van mijn schouders. "Jij weet even goed als ik dat ik daar zit omdat paps en mams zo zeker zijn dat ik hier ben tijdens dit kinderachtige gebeuren." mopperde ik. Ze wilde iets gaan doen, maar ik zat hier vast door die stomme race, zelfs al kon ik daar mogelijk iets zoets mee winnen. Het zat me vooral in de weg. "Ik heb geen idee, want ik heb tot nu toe de hele dag in die garage gezeten, waar op dit moment denk ik die oude vent zijn vrouw aan het doen is. Hopelijk gaat hij door z'n rug en hoef ik die stomme race niet meer te doen." Ik scharrelde rustig door met mijn zus aan mijn zijde. Ik vond het normaal heerlijk om tijd met haar door te brengen, maar om eerlijk te zijn, kon eigenlijk niets me vandaag echt in een goed humeur krijgen. "Trouwens, genoeg over mijn liefdesleven en verschrikkelijke mentale beelden uit de garage, hoe is het met jou en de liefde? Of lust?" Voor een keer hoefde ik niet de aandacht op de te hebben, puur omdat ik haar dag niet wilde verpesten. Ze was altijd maar druk en daarom hoorde ze juist van deze vrije dagen te genieten, en niet naar mijn geklaag te hoeven luisteren.


    He had one passion only, justice; one though only, to remove all obstacles

    [ bericht aangepast op 7 mei 2018 - 21:52 ]


    Bowties were never Cooler

    S A S C H A      "S K I P"      G A B R I E L      D O U G L A S

    - De suikerspinkraam -> De markt - 19 - With mom and dad -> Yoongi -


    Eigenlijk mocht ik niet zeuren, ik had gezelschap. Weliswaar van mijn ouders, maar het was gezelschap. En als de twee niet de behoefte hadden gehad constant aan elkaar te zitten had het nog best gezellig kunnen zijn. Ik had me namelijk prima vermaakt met mijn vader eerder vandaag. Ik snapte ook wel dat ze blij waren elkaar weer te zien, maar het maakte het wel een beetje awkward nu ik er zo bij stond. Ik ben negentien, ik heb echt wel eerder mensen zien zoenen. Toch bleef het met je ouders een ander verhaal. Zeker als je er strak naast stond...
    Gelukkig had ik nog even kunnen ontsnappen, maar dat was enkel een kwestie van een aantal minuten. Ik had nu niet erg veel meer in te brengen en stond eigenlijk maar een beetje toe te kijken. Ik schrok lichtelijk op uit mijn gedachten toen mijn vader zich weer op mij richtte, ik had namelijk niet direct verwacht dat mijn vader weer tegen mij zou praten nu hij druk bezig was met mijn moeder. Ik volgde zijn blik en zag naar wie hij knikte, het was Yoongi. Mijn hart maakte een klein sprongetje toen ik hem zo zag. Zeker nadat ik al gehoopt had hem tegen te komen was ik nu extra blij dat ik hem zag. Ik keek mijn vader weer aan en merkte dat ik een beetje van kleur verschoten was. 'Uh...' bracht ik snel uit. Ik was nogal overvallen door de plotselinge vraag en was ook een beetje van mijn stuk gebracht doordat ik Yoongi had gezien. Het klonk stom en misschien ook wel een beetje belachelijk, van je stuk gebracht worden doordat je je beste vriend zag staan. Het enige verschil was dat ik mijn beste vriend stiekem als meer zag dan alleen maar mijn beste vriend, wat het in sommige opzichten best awkward maakte voor me. Zoals nu. Mijn vader wist waarschijnlijk niet eens dat ik een enorme crush op Yoongi heb en dat wilde ik ook absoluut zo houden. Dat ik nu compleet rood was aangelopen hielp daar niet bepaald aan mee. Ik haalde snel een hand door mijn haren heen om daar even de focus op te leggen.
    'Uh, ja...' ik werd midden in mijn zin onderbroken door mijn telefoon die af ging, mijn telefoon die ik overigens altijd vergeet op stil te zetten. Ik pakte het ding uit mijn broekzak en zag meteen Yoongi zijn naam staan. Er ontstond een glimlach op mijn gezicht en ik keek weer even naar hem om waarna ik weer naar mijn vader keek. 'Eh, ja, sorry...' mompelde ik aangezien ik nog altijd niet op hem had geantwoord. 'Ja, ik denk dat ik maar naar Yoongi toe ga.' zei ik. 'Hebben jullie ook nog wat tijd samen.' zei ik en glimlachte naar hem.
    Nu focuste ik me weer op de telefoon in mijn handen en antwoordde op Yoongi dat ik er over ongeveer tien minuten wel zou zijn. Hij zag ons klaarblijkelijk niet staan hier, dus besloot ik er misbruik van te maken en hem te verassen. Ik hoorde mijn vader vaag op de achtergrond een voorstel doen. 'Mhm,' mompelde ik er dan ook vaag op als antwoord. Ik was momenteel te erg afgeleid door Yoongi. 'Ik ga naar Yoongi toe.' zei ik terwijl ik nogmaals een hand door mijn haar haalde, iets wat ik deed als ik iets te verbergen had. Het geen wat ik nu te verbergen had; de enorme crush op de jongen die op een paar meter afstand stond.
    'Doei,' zei ik terwijl ik al een aantal stappen achteruit had gezet. 'Ik zie jullie vanavond wel weer.' zei ik en begon nu echt richting Yoongi te lopen. Gelukkig was hij nog steeds bezig met zijn telefoon en kon ik makkelijk naast hem gaan staan zonder al te veel aandacht te trekken. 'Hi,' zei ik terwijl ik zijn schouders beet pakte. Of het genoeg was om hem daadwerkelijk te laten schrikken wist ik niet, waarschijnlijk was het net genoeg om hem op te laten kijken, maar goed, ik dacht dat ik grappig was. 'Ook ontsnapt aan de familie?' vroeg ik en glimlachte naar de jongen. Ja, dit was inderdaad beter dan tussen een stel kleffe ouders te staan, veel beter.

    [ bericht aangepast op 10 mei 2018 - 0:55 ]


    How far is far

    Layla Rose Douglas
    17|With Reilly|Outfit + Black sneakers


    Reilly keek me fronsend aan en de glimlach op mijn lippen viel wat weg. ”Bij jou thuis? Ben je gek? Wil je dat een van je ouders mijn schedel inslaat? Nee, we gaan naar mijn huis. Daar is de kans honderd procent dat niemand ons lastigvalt,” antwoordde Reilly toen bijna direct. Veel kans om er tegenin te gaan had ik echter niet. Ik wou zeggen dat mijn vader het toch te druk had met het feest en mijn moeder zoals altijd in het buitenland zat.
    Reilly leek er echter niks van te willen weten want hij had mijn hand al ruw vastgepakt en trok me mee de steeg uit, waarna ik hem al snel probeerde bij te houden richting zijn huis. Mijn lengte valt niet altijd mee, zeker niet met reuzen als Reilly. Toch kon ik het nog volhouden en heel lang duurde het niet voor we bij zijn huis terecht kwamen. Ik volg hem naar binnen en keek kort om me heen, al was ik hier wel vaker geweest. 'Beter dan een dorpsfeest.' ik lach zachtjes en neem plaats op de bank. Het was algemeen bekend dat ik geen dorpstype was en hier ook zo snel mogelijk weg wou.


    El Diablo.

    MAXINE NALANI REYES
    21 – Medicine student – with Zach - Reyes’ kid – neutral

    "Jij weet even goed als ik dat ik daar zit omdat paps en mams zo zeker zijn dat ik hier ben tijdens dit kinderachtige gebeuren,” mopperde Zach als antwoord op de opmerking die Max had gemaakt over het bespieden van Audrey’s ouders. Max had echter geen idee waar haar broertje het nu overhad, dus ze haalde kort haar wenkbrauw op - om er verder niet meer op in te gaan.
          "Ik heb geen idee, want ik heb tot nu toe de hele dag in die garage gezeten, waar op dit moment denk ik die oude vent zijn vrouw aan het doen is. Hopelijk gaat hij door z'n rug en hoef ik die stomme race niet meer te doen,” ging Zach toen vrolijk door met klagen en Max kon het niet laten een lach te laten horen. Deze jongen was duidelijk in een slecht humeur.
          "Trouwens, genoeg over mijn liefdesleven en verschrikkelijke mentale beelden uit de garage, hoe is het met jou en de liefde? Of lust?" vroeg Zach uiteindelijk. Een poging om van het gespreksonderwerp - hem dus - af te komen. Zo snel liet Max dat echter niet gebeuren.
          ”Ja, je hebt echt een vreselijk zwaar leven,” zei Max sarcastisch, waarna ze hem een bemoedende klop op zijn schouders gaf. “Als je de race zo vreselijk vindt, waarom doe je dan mee? Ondanks dat pap en mam het willen? Het is toch jouw vrije tijd hier op het feest?” vroeg Max toen en ze keek haar broertje aan.
          ”Maar om nu even jouw vraag te beantwoorden: mijn studieboeken zijn erg betrowbare vriendjes,” grinnikte Max. “Nee, ik heb nog altijd niemand op het oog, helemaal geen tijd voor ook,” vervolgde Max toen haar antwoord, waarna er een korte zucht volgde.


    That is a perfect copy of reality.

    REILLY VANDUYN
    23 – criminal – his home - Layla - his usual self

    De kans om te protesteren kreeg Layla niet en ze was inmiddels ook slim genoeg te worden om het niet meer te proberen, waardoor ze met Reilly’s stevige tempo probeerde mee te wandelen. Iets wat soms voor moeilijkheden zorgde, gezien Reilly met zijn lange benen grote stappen kon zetten - in tegenstellig tot Layla achter hem. Mijn lengte valt niet altijd mee, zeker niet met reuzen als Reilly.
          Eenmaal thuis aangekomen haalde Reilly de deur van het slot en liep hij naar binnen. Layla volgde hem naar binnen en keek kort om zich heen, “Beter dan een dorpsfeest,” zei ze en ze lachte zachtjes. Reilly lachte kort mee. “Ik wil net zeggen,” antwoordde hij terug. Layla nam plaats op de bank terwijl Reilly een biertje uit zijn koelkast haalde. “Als je iets te eten of drinken wilt moet je het maar pakken, dat weet je hè?” vroeg Reilly toen aan Layla, terwijl hij de koelkastdeur weer dichtsloeg een een flessenopener uit de la pakte.
          Toen eenmaal de dop verwijderd was, leunde hij tegen een van de muren aan en bekeek hij Layla van een afstand. “Dus Lay, wat zou je willen doen? We hebben alle tijd en ik heb veel opties,” zei Reilly, waarna hij een slok uit zijn fles dronk. “Het liefste iets waarmee we boven op elkaar kunnen zitten,” vervolgde hij en de grijns die op zijn gezicht vormde was zo groot dat ook Layla die vast duidelijk moest zien.

    [ bericht aangepast op 20 mei 2018 - 17:31 ]


    That is a perfect copy of reality.

    YOONGI HOSEOK HAN
    21 - De markt - Met Skip



    Nadat hij de winkel was uitgelopen, stuurde Yoongi een berichtje naar Skip om te vragen waar hij was. Terwijl hij verder nog wat op zijn telefoon zat, kreeg hij al snel een berichtje terug van Skip, waarin stond dat hij er over tien minuten zou zijn. Maar nog geen twee minuten later voelde hij twee handen op zijn schouders en hij moest toegeven dat hij nogal schrok, wat waarschijnlijk ook wel lichtelijk te zien was geweest. Hij keek op en glimlachte toen hij in een bekend gezicht keek. "Hey," groette hij Skip terug.
    "Ook ontsnapt aan de familie?" vroeg Skip hem. Yoongi haalde kort zijn schouders op. "Het liefst wilde ik ontsnappen aan dit hele feest. Het was in eerste instantie nog aardig gelukt, toen ik mijn vader voorstelde om hem in de winkel te helpen. Maar het was zo rustig en mijn vader stond erop dat ik nog naar het feest ging. Maar hé, samen met jou vind ik het al een stuk minder erg." Yoongi vervloekte zichzelf direct nadat hij deze laatste zin had uitgesproken. Dit klonk veel te klef en hielp er niet bepaald bij om zijn crush op Skip geheim te houden. Het was ook niets voor hem om dingen er zomaar uit te flappen zonder er honderd keer over nagedacht te hebben. Maar als Skip bij hem in de buurt was deed hij sowieso rare dingen, voor zijn doen in ieder geval. Hij voelde zich op één of andere manier gewoon anders. "En jij dan? Geen zin meer in je ouders?" zei hij snel, om het onderwerp van zichzelf af te leiden. Hij probeerde te glimlachen om zijn nerveuze gedrag te verbergen, maar hij vroeg zich sterk af of dat wel gelukt was.

    [ bericht aangepast op 9 mei 2018 - 23:01 ]


    "Family don’t end in blood”

    Zacky Reyes
    18 || Local Revolutionary || Het feest || Parents suck, but my sister's cool || Maxine

    Blijkbaar was mijn probleem heel grappig voor mijn zus.Toch kon ik het haar niet kwalijk nemen, gezien zij niet had gezien hoe die twee ouders naar elkaar hadden gekeken. Ik probeerde nog het onderwerp van mij af te halen, maar natuurlijk liet mijn zus dat niet gebeuren. Ik rolde met mijn ogen bij zijn woorden en haalde mijn schouders op. "Omdat ik toch dit dorp niet uit mag van mam en pap tijdens het feest. Daarbij kan ik dan net zo goed meedoen, gezien het misschien nog iets oplevert." Ik liep rustig met haar mee en liet toen toch een lachje over mijn lippen rollen, toen ze begon over haar boeken. Het was niet te geloven. Ik wist dat ik mijn tijd ook niet echt in de club doorbracht, maar ik had nog wel een leven buiten school.
    "We moeten je echt een keer meenemen bij het uitgaan in Manchester." zei ik nog half lachend. Val en ik gingen weinig uit. Ik was vaak te druk, maar de volgende keer namen we echt wel Max mee, want dit kon zo niet. Ze was een studente en het enige wat ze deed was studeren. Dat was ook gewoon saai. Zelfs ik had een spannender sociaal en liefdesleven, en ik was het grootste deel van mijn tijd bezig met protesteren. Ik liep met haar verder tot we bij het kraampje met cupcakes kwamen, waar ik toch wat hard op de tafel klopte in de hoop dat er iemand zou komen. Wat suiker zou er zeker wel in gaan. "Wil jij ook? Ik betaal." zei ik met een klein glimlachje. Hopelijk kon zo'n felgekleurd cakeje mijn dag iets beter maken. Ik keek rond of ik Audrey, of een van de andere Taylor kinderen zag. Nico was mijn beste vriend en ik kon het ook best goed met Jake vinden. Ik viste mijn telefoon uit mijn broekzak en stuurde een berichtje naar ze:
    To Jake & Nico:
    Hi,
    Hebben jullie nog iets te doen op dit feest?
    Ga trouwens NIET naar de garage als jullie niet je ouders willen betrappen
    Z

    Ik keek nog even naar mijn zus en zuchtte. "Heb jij nog een idee wat te doen? We zijn hier echt veel te oud voor." Nee, ik had vandaag geen goed humeur en de kans dat het ging veranderen, verminderde met de minuut.


    He had one passion only, justice; one though only, to remove all obstacles


    Bowties were never Cooler

    S A S C H A      "S K I P"      G A B R I E L      D O U G L A S

    - De markt - 19 - With Yoongi -


    Gelukkig had ik kunnen ontsnappen aan het kleffe gedoe van mijn ouders door naar Yoongi te vluchten. Het was me gelukt hem iets te laten schrikken. Ik lachte even kort en mompelde een "sorry". Hierna vroeg ik of hij ook 'ontsnapt' was aan zijn familie. Volgens mij kwam het geheel anders over dan ik bedoeld had. Het kwam uit mijn mond of ik mijn familie niets liever deed dan ontwijken. Nu was het deels ook wel waar, ik had de laatste tijd enorm mijn best er op gedaan mijn vader zo vaak mogelijk te ontwijken. Maar dit betekende niet dat ik mijn familie niet graag zag of zat was. Zo kwam het nu waarschijnlijk wel over. Misschien was dat onbewust ook wel de bedoeling, waarschijnlijk deed ik me een stuk stoerder voor nu Yoongi er bij was.
    Ik luisterde naar hoe hij vertelde dat hij dit feest liever helemaal ontweken had. Ik grinnikte even. Dit dorpsfeest was iets waar Yoongi en ik precies hetzelfde over dachten. Waar Yoongi zijn vader nog had geholpen in de winkel had ik hier de helft van de dag vriendeloos in een hoekje gestaan.
    Toen hij aan zijn verhaal toevoegde dat hij dit hele gebeuren met mij erbij een stuk minder erg vond voelde ik mijn wangen weer iets warmer worden. Ugh, niet weer. 'Ja, ik voelde er eerlijk gezegd ook niet veel voor.' zei ik en haalde ook even mijn schouders op terwijl ik naar de grond keek om mijn rode wangen nog iets te verbergen. 'Ik hoefde van mijn vader niet mee te gaan, maar ik ben nu toch wel blij dat ik ben mee gegaan.' zei ik en glimlachte even naar hem.
    Gelukkig begon hij ergens anders over. Ik maakte het alleen maar meer ongemakkelijk met wat ik zei. Ik zuchtte diep en lachte vervolgens even. 'Begin alsjeblieft niet over mijn ouders.' zei ik. 'Mijn moeder is dus onverwacht eerder terug gekomen van werk en die twee zijn niet meer van elkaar af te slaan.' zei ik.
    'Je hebt me gered van een hele boel ongemakkelijkheid.' lachte ik. Ik was sowieso wel van plan naar Yoongi te gaan, maar misschien kon ik dat maar beter niet uitspreken, dan zou het allemaal wel erg claimend en of wanhopig klinken. Die stomme crush verpeste alles. Ik moest er constant op letten of ik per ongeluk niks doms zei of deed. Het maakte het allemaal ook een stuk meer ongemakkelijk tussen ons voor mijn gevoel en dat wilde ik absoluut niet. Ik wilde gewoon een leuke tijd beleven met mijn beste vriend, niet een ongemakkelijk gesprek. "Zin in een ijsje?" vroeg ik om korte metten te maken met mijn heerlijke ongemakkelijkheid. Ik moest gewoon even wat te doen hebben om te zorgen dat ik niet helemaal rood aan zou lopen.

    [ bericht aangepast op 14 mei 2018 - 0:04 ]


    How far is far


    FLETCHER CALEB DARLING

    Darling son || || With John




    John wist een sarcastisch lachje over zijn lippen te rollen waardoor ik mijn wenkbrauwen fronste. Zijn donkere poelen haakten zich in de mijne en kort beet ik even op mijn lip, een onzeker trekje van me, waardoor ik wist te verraden dat ik geen idee had wat hij zo grappig vond. 'Is that so..' mompel hij tergend langzaam waardoor hij me nog even bekeek voor hij zijn glas whiskey weer nam en slok nam en hiermee ook zijn glas leegde om vervolgens even peinzend op zijn lip te bijten. 'Ik bedoelde eigenlijk dat jij meer kans zou hebben dan ik om een nieuw iemand tegen te komen.' lichtelijk verbaasd keek ik de man aan en kleine beschaamde blosjes sierden mijn wangen. Hij haalde vervolgens nonchalant zijn schouders op 'Maar goed, jij hebt ook nog een kans hoor.' ik snoof even kort waarna ik mijn glas nog iets bij vulde met Whiskey terwijl ik zijn blik negeer die ik over mijn lichaam voelde brandden. 'Maar vertel is, wat is er nog meer nodig. Ik ben benieuwd.' grijnsde de man vervolgens waarna hij wat op zijn tafel leunde en zijn hoofs schuin hield. Ik nam een goede slok whiskey die ik door mijn keel voelde branden. "Wist ik wel." loog ik waarna ik kort neus kriebelde en me weer op de man richtte. Onze gezichten waren niet ver van elkaar verwijderd wat het voor mij toch een stuk moeilijker maakte om de man niet gewoon te kussen. " Ik ben gewoon nog happy single, that's all" vervolgde ik kort waarna ik mijn blik weer in die van hem haakte met enige arrogantie. "En dat, mijn beste vriend is iets dat je zelf maar moet uitzoeken." ik tikte met mijn vinger tegen zijn gespierde borst aan waarna ik kort mijn wenkbrauwen optrek.





    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    MAXINE NALANI REYES

    21 – Medicine student – with Zach - Reyes’ kid – neutral

    "Learning never exhausts the mind."

    "Omdat ik toch dit dorp niet uit mag van mam en pap tijdens het feest. Daarbij kan ik dan net zo goed meedoen, gezien het misschien nog iets oplevert,” antwoordde Zach op de vraag waarom hij meedeed als hij het zo vreselijk vond. Max knikte begrijpend, ze snapte haar ouders wel. Dit betekende niet dat ze het ermee eens was, maar ze snapte hun wel.
          Ze liepen samen door de straten en begonnen over Max’ niet bestaande liefdesleven. Een lach rolde over Zacky’s lippen heen toen ze begon over haar relatie met haar boeken. Max’ gaf hem een pruillipje, maar lachte daarna met hem mee.
          ”We moeten je echt een keer meenemen bij het uitgaan in Manchester,” zei hij toen half-lachend. Max keek hem aan en opende haar mond, om ‘m daarna weer te sluiten. “Zach, daar heb ik toch geen tijd voor? Ik ben een fulltime student en daarnaast, Manchester is hier niet om de hoek. Plus het is raar om met mijn baby-broertje te gaan stappen,” protesteerde Max ten.
          Ze liepen zonder doel verder tot dat ze bij een kraampje kwamen waar cupcakes werden verkocht. Er stond niemand en Zach had kennelijk het geduld niet om even te wachten, waardoor hij - iets te hard - op de tafel klopte. "Wil jij ook? Ik betaall” zei hij met een klein glimlachje en Max knikte kort.
          Zijn blik bleef even hangen op Max en haar wenkbrauw ging hierdoor vragend omhoog. Zach zuchtte even. "Heb jij nog een idee wat te doen? We zijn hier echt veel te oud voor,” zei de jongen daarna en Max zuchtte ook even. Op dat moment kwam de eigenaar van het kraampje en Max stootte haar broertje even kort aan, waarna ze een cakeje koos en een kleine hap nam.
          ”We zouden ook gewoon samen naar Manchester kunnen gaan zonder dat pa en ma het weten? Moet ik wel de auto ongezien kunnen jatten. Wat vind je ervan als we pa’s favoriet meenemen?” vroeg Max en ze keek Zach even ondeugend aan.

    [ bericht aangepast op 14 mei 2018 - 0:03 ]


    That is a perfect copy of reality.

    Arwen Judith Darling
    41 | Mother of Darlings | (behind the) Cupcakestand | Seth

    Naar mijn idee duurt ons momentje amper enkele seconden voor Fletcher ons gevonden heeft. Ik zweer het je, het lijkt wel alsof die kinderen daar soms een radar voor hebben. Telkens als we denken even ongestoord onze gang te kunnen gaan of een plekje gevonden te hebben waar ze nooit aan zullen denken komt er wel eentje opduiken. Ik houd met mijn hart en ziel van mijn kinderen, dat is zeker, maar ik houd minstens net zoveel van Seth en dat toon ik hem graag. In privé.
    “Zolang ons koopwaar door jou opgegeten wordt, maakt het weinig uit. Iets te kopen is er dan toch niet,” antwoordt Seth ondertussen op de opmerking waarvan Fletcher het nodig vond die met ons te delen. Ik grinnik even en rol mijn ogen maar houd wijselijk mijn mond. Hij heeft geen ongelijk; Fletcher heeft altijd al een grote eetlust gehad, maar tegelijk ben ik daar blij om. Ik hoef me in elk geval geen zorgen te maken dat mijn kereltje zal verhongeren, soms weet ik namelijk niet eens waar hij eten vandaan tovert.
    “Waar waren we?” fluistert Seth me toe, als onze zoon uit het zicht verdwenen is. Een rilling van plezier loopt van mijn nek tot mijn onderrug. “Oja, ik ging je net duidelijk maken dat ik je niet wil delen.” Mijn lippen achtervolgen de zijne zodra ze los gelaten hebben, nemen geen genoegen met het kleine kusje dat ik kreeg. Onbewust ga ik nog iets dichter tegen hem aan staan en nestel ik mijn vingers in zijn haar. Net op tijd herinner ik me dat we ons niet in de beslotenheid van onze slaapkamer bevinden en weet ik het geflikflooi een schroef terug te draaien. Met een schuldbewuste blik kijk ik mijn echtgenoot aan.
    "Was dat bevestiging genoeg dat je me nooit zult moeten delen?" vraag ik met een glimlach. "Zullen we de avondklok van de kids voor een dagje wat versoepelen?" stel ik vervolgens voor. Ik weet nog heel goed dat Seth en ik als tieners enorm konden genieten van de kermis, met elkaar en onze vrienden. Bovendien hebben mijn lieve man en ik op die manier het huis een paar uur voor onszelf, wat ook alweer een eindje geleden is.
    "Dan kunnen wij ook even op de draaimolen," plaag ik.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    Zacky Reyes
    18 || Local Revolutionary || Backdoor of the Reyes house || Parents suck, but my sister's cool || Maxine

    Max protesteerde tegen het idee van uitgaan. Het was misschien wel vreemd om met mij mee uit te gaan, maar elke dag alleen met je neus in de boeken zitten was nog heel veel zieliger. Ik zou mijn zus een keer meenemende, of ze nu wilde of niet. Ze verdiende het om ook te ontspannen.
    We liepen al snel langs een kraampje met cakejes en ik besloot erop te trakteren. Ik vroeg haar nog wat ze voor de rest wilde doen, terwijl ik wachtte tot ze er een had uitgekozen. Ik betaalde de man en nam zelf ook een cakeje. Ik nam een grote hap terwijl Maxi haar plan uitlegde. Ik zuchtte, al speelde er toch een grijns om mijn lippen. "Klinkt goed, maar paps heeft vanochtend de sleuteltjes allemaal verstopt, omdat ik dat al heb geprobeerd." Ik nam nog een hap en keek rond. "We kunnen ook een van pap's andere favoriete halen. Er ligt nog een fles 10 jaar oude brandy in de kast" Ik gaf haar een knipoog en veranderde de koers richting ons huis. Pap had een aantal goede flessen drank ik de kast liggen en dat kon ik wel gebruiken. Normaal dronk ik eigenlijk niet, maar het maakte deze dag hopelijk wat meer dragelijk. Ik zou straks de race nog moeten rijden, maar ik zou zelfs bezopen die oude vent nog verslaan. Hij was ouder, zwaarder, minder wendbaar. Eenmaal bij het huis aangekomen duwde ik de achterdeur open en liep recht op mijn doel af: Mijn vader's 'geheime' drankkast in zijn kantoor. Ik hoorde stemmen in de keuken. Shit. Zo te horen was mijn vader thuis. Mij verplichten om 'lol' te hebben op het feest, terwijl hij hier in de keuken zat te kletsen met zijn vrienden. Ik sloop naar zijn kantoor, waar gelukkig de drankkast op een kier stond. Ik wist dat mijn vader van whiskey hield, maar zelf had ik een voorkeur voor brandy. Ik haalde zo voorzichtig mogelijk de fles uit de kast. Er rinkelde iets, waardoor ik meteen op schoot. Ik duwde het kastje snel weer dicht tot hoe ik hem had gevonden, pakte nog een fles wijn uit het rek voor Max, en snelde toen weer naar de achterdeur, in de hoop dat mijn vader me niet zou snappen met zijn drank. Pas toen ik weer bij mijn zus buiten stond, durfde ik uit te hijgen. Ik gaf haar de flessen en liet de stress van het idee dat mijn vader me zou betrappen van me af glijden. "Pap is binnen met minimaal 1 vriend, dus we moeten een andere plek vinden om het gezellig te maken." zei ik tegen haar. Ik had geen zin om een preek van onze vader te krijgen vandaag.


    He had one passion only, justice; one though only, to remove all obstacles

    [ bericht aangepast op 18 mei 2018 - 22:11 ]


    Bowties were never Cooler