• Behind Closed Doors

    Er is een klein dorpje aan een rivier aan de rand van Manchester: Carrington. Er staan enkele tientallen huizen en een paar boerderijen rond een centrale weg en een dorpspleintje, waar zich ook enkele winkels, een kerk, en een pub bevinden. Meer is er niet in het dorpje, daarvoor moet je naar de binnenstad van Manchester, wat ongeveer een half uurtje fietsen is. Het is een dorpje waar iedereen elkaar kent en niemand geheimen heeft… Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van de huizen rond het dorpsplein van het kleine dorpje?
    In dit kleine dorpje wonen zes schijnbaar normale rustige Britse gezinnen. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen, van vreemde hobby's, tot affaires, en van geheime liefdes, tot geheime bijbaantjes.



    • Rollen •

    Familie Han
    Vader • Yoonseok Wonjae Han • 45 • Riggs • 1.8
    Moeder • Naam • Leeftijd • User
    Kinderen •
    Yoongi Hoseok Han • 21 • McTier • 1.4
    Jihyun Haneul Han • 20 • Sasaki • 1.4
    Hyun Jae Han • 20 • Breckenridge • 1.4

    Familie Darling
    Vader • Seth Darling • 42 • Necessity • 1.5
    Moeder • Arwen Judith Darling • 41 • MoonchiId • 1.3
    Kinderen •
    Fletcher Caleb Darling • 19 • Wheeler • 1.4
    Shay Rhiannon Darling • 17 • Quean • 1.3

    Familie Douglas
    Vader • James Tyler Douglas • 41 • IrisWestAllen • 1.3
    Moeder • Eleanor Harlow Douglas • 39 • Oliveira • 1.4
    Kinderen •
    Sascha Gabriel Douglas • 19 • Riggs • 1.3
    Layla Rose Douglas • 17 • Fonollosa • 1.3

    Familie Taylor
    Vader • Allistair Jackson Taylor • 45 • WheeIer • 1.5
    Moeder • Loren Zoe Taylor • 43 • Errante • 1.9
    Kinderen •
    Jakob Colin Taylor • 20 • Solmeron • 1.7
    Nicolas Edmund Taylor • 19 • Hotwing • 1.4
    Audrey Meghan Taylor • 17 • Shayle • 1.5

    Familie Reyes
    Vader • Jonathan Reyes • 45 • Fonollosa • 1.2
    Moeder • Luana Mai Reyes-Bao • Leeftijd • Breckenridge • 1.3
    Kinderen •
    Zachary Kekoa Reyes • 18 • IrisWestAllen • 1.4
    Maxine Nalani Reyes • 21 • Amren • 1.5
    Valerie Leilani Reyes • 18 • Drumstick • 1.3

    • Overige Buurtbewoners
    Reilly Vanduyn • 23 • Amren • 1.9
    Jesse Jordan Cole • 35 • 1.10Breckenridge




    • De beginsituatie.


    Al weken zijn er voorbereidingen getroffen voor het jaarlijkse dorpsfeest, van suikerspinkramen tot een kleine draaimolen, tweedehands kraampjes, spelletjes op straat, ritjes op de plaatselijke ezels en zeepkistraces. Iedereen is hard aan het werk geweest en heeft zijn eigen taak, en vandaag is het zover. Het is rond 15:00 en het feest is in volle gang, door alle straten van het dorp klinkt de muziek en de grote eventen zijn op het dorpspleintje, waar aan de eind van de avond een bonfire zal worden afgestoken.





    RollentopicSpeeltopicPraattopic



    • Regels •
    • Minimaal 200 woorden.
    • Q Huisregels gelden hier.
    • OOC in het praattopic. Geen ruzies en weer respectvol naar elkaar toe.
    • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, ouders hebben problemen met kinderen, en geheimen vertel je niet zo makkelijk als je ze al zo lang hebt bewaard. Het is een saai dorpje, dus hele evenementen gebeuren er nu eenmaal niet, daarvoor moet je naar Manchester.
    • Geen Mary Sue's [perfecte personages]
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post
    IrisWestAllen, Riggs, of Sasaki maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    [ bericht aangepast op 7 mei 2018 - 15:54 ]


    How far is far

    MAXINE NALANI REYES

    Zach zuchtte, al leek hij het eens te zijn met Max’ plan. "Klinkt goed, maar paps heeft vanochtend de sleuteltjes allemaal verstopt, omdat ik dat al heb geprobeerd,” zei de jongen vervolgens. Hierop zuchtte Max. Dat broertje van d’r moest ook altijd alles vermoeilijken.
          Zach nam een andere hap van zijn muffin en keek toen rond. Max had de hare al op en gooide het papiertje in de prullenbak. "We kunnen ook een van pap's andere favoriete halen. Er ligt nog een fles tien jaar oude brandy in de kast,” zei Zach toen, waarna hij Max een knipoog gaf en richting huis liep. Normaal gesproken had ze Zach erop aangesproken dat hij zich overdag al lam ging zuipen - of het feit dat hij hun vaders voorraad gingen plunderen, maar ze was in een zeldzame rebelse bui vandaag.
          Eenmaal bij het huis aangekomen duwde Zach de achterdeur open en liep hij recht op zijn doel af. Iets wat in het kantoor van hun vader stond. Echter waren er al snel stemmen hoorbaar in de keuken. Dit verbaasde haar, gezien ze dacht dat iedereen in dit huishouden buiten hun tijd aan het verdoen waren.       Terwijl Zach naar het kantoor sloop bleef Max buiten staan. Ze wreef kort over beide slapen. Haar ochtend was nogal slecht begonnen en daar merkte ze nu de gevolgen van. Nu alcohol drinken was waarschijnlijk niet de beste optie, maar ze wilde Zach geen argwaan geven.
          Niet veel later stond Zach weer voor haar neus met wat flessen drank en hij was aan het uithijgen. Max’ wenkbrauw ging vragend omhoog, maar ze zei niks. "Pap is binnen met minimaal een vriend, dus we moeten een andere plek vinden om het gezellig te maken,” zei hij tegen haar.
          ”Een park of iets? Er is hier genoeg groen en afgelegen, dus we vinden vast wel iets,” zei Max, waarna ze een fles overpakte en zachtjes weer de deur uitliep. Ze vroeg zich af hoelang het zou duren voordat de vader merkte dat er wat weg was.
          Ze draaide zich kort om naar Zach. “Aan jou de keuze om een plek te kiezen.”

    21 – Medicine student – with Zach - Reyes’ kid – neutral


    That is a perfect copy of reality.

    ***

    [ bericht aangepast op 20 mei 2018 - 18:52 ]


    Bowties were never Cooler

    De klok op het dorpsplein slaat 20.00u. De meeste stalletjes zijn afgebroken en de rust is grotendeels wedergekeerd. De barbecue is heet en overal zitten clubjes buurtbewoners smakelijk te genieten van de lekkernijen die er vanaf komen. De zeepkistenrace is gewonnen door Zacky, maar het was maar een heel klein verschil met de nummer 2 en 3. Binnenkort zal het kampvuur worden aangestoken en mag iedereen marshmallows komen roosteren.


    Bowties were never Cooler

    Arwen Judith Darling
    41 | Mother of Darlings | BBQ |

    Ergens tussen al het lekkers dat op de gril ligt, en de drie glazen wijn die ik inmiddels achter de kiezen heb, ben ik mijn lieftallige gezinnetje kwijt geraakt. Seth is waarschijnlijk ergens met Jamie aan het keuvelen over groenten of andere zaken die me eerlijk gezegd niet zo erg boeien dat ik zin heb het tweetal te zoeken, van Shay vermoed ik dat ze bij Nico is, maar Fletcher heb ik toch al even niet meer gezien. Ik kijk een keer om me heen, maar het feit dat mijn blik wat wazig begint te worden in combinatie met de schemering helpt mijn onderzoek niet.
    Gelukkig ken ik mijn zoon goed genoeg om te weten waarmee ik hem tevoorschijn kan toveren van waar hij ook verstopt mag zitten. Ik haal mijn telefoon uit mijn tasje en schakel mijn mobiele data in om vervolgens snapchat te openen. Ik neem een selfie en stuur deze door naar mijn droom van een eerstgeborene.


    Het duurt niet lang voor ik bevestiging krijg dat hij deze zowel ontvangen als gelezen heeft, en ik durf er dan ook op wedden dat hij hier binnen de vijf minuten zal zijn.
    Toch kan ik het niet laten ook naar mijn manlief een smsje te versturen.
    TO: Hubby <3
    Straks Wine-O-Clock met Fletch. Zal ik jullie dames ook een glaasje brengen of hebben jullie genoeg aan elkaar? ;p XO


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.




    FLETCHER CALEB DARLING

    Darling son || Lichte 16 + || With John -> Mommy




    Ik haalde vlug een hand door mijn licht wakke haren waarna ik mijn boxershort terug omhoog trok en me omdraaide naar John. "Fuck, ik miste dit." hijgde ik nog licht uitgeput waarna ik wat tegen het keukenaanrecht leunde en de man voor me grijnzend aankeek. Maar goed dat er niemand thuis was in het Reyes huis gezien het er nogal... Luid aan toe in gegaan. "Ik zou zeggen zin in een derde ronde, maar volgens mij kan mijn achterste dat niet meer aan." zei ik lichtelijk dramatisch waarna ik me van het aanrecht afduwde en hem een peck haf op zijn lippen, zijn stoppelbaard prikte wat maar dat maakte me niet echt uit. Ik hoorde mijn mobiel afgaan waardoor ik even terug naar aarde leek te belandenen. Ik liet John weer los en keek vlug even naar mijn mobiel waar ik een bericht had van mijn moeder. Het bracht spontaan een glimlach op mijn lippen, maar ook het besef. "Ik eh moet gaan." ik keek even naar John en raapte vervolgens mijn broek van de grond die ik vervolgens ook weer aan trok. " Het dorpsfeest enzo, ouders jeweetwel." ratelde ik iets nerveus, gezien ik wist dat ik al even bij John zat. Echter kon ik het niet laten om John nog even lipbijtend te bekijken voordat ik mijn mond weer opende. "Ik spreek je morgen weer." grijnsde ik voordat ik in mijn schoenen schoot en via de achterdeur naar buiten ging. Even schuchter keek ik om me heen waarna ik over het hek klauterde zodat ik in mijn eigen tuin arriveerde en dan ging ik zo de straat op alsof ik net van thuis uit kwam. Het was toch wel een eindje terugwandelen naar het dorp, maar ik herkende de straten van binnen en vanbuiten dus liep ik haast al blindeling naar het dorpsfeest. Lang duurde het ook niet voordat ik het bekende terrasje al zag waar mijn moederlief al op me zat te wachten. "Hello Mother." grijnsde ik waarna ik een kus op haar wang drukte. en haar glas rosé stal om er een slok van te nemen. "Hmm, goede keuze." zei ik zeer goedkeurend als ik het glas terug op tafel stak en plofte me neer in de stoel naast haar. " Zo heb ik al veel gemist? En al een leuke serveerder gezien voor me?" vroeg ik haar plagend, en ook deels om John even uit mijn gedachten te halen. Ik keek even om me heen om te kijken of er wel degelijk een leuk gezichtje rondliep, maar helaas niet echt. Ik richtte me weer op Momsie Darling. "En de belangerijkste vraag, zijn er nog muffins over voor je liefde zoon? Hmmm?" ik keek haar met grote puppyogen aan en bestelde vervolgens ook een rose voor mezelf.





    ALLISTAIR JACKSON TAYLOR

    Car Mechanic || the race || With Max




    De zeepkistenrace was geweldig geweest, ik mocht dan niet gewonnen hebben, het zien van de jeugd bracht zowieso een glimlach op mijn gezicht. Mijn racecar was dan misschien in flarden en ik was in de hooibalen gecrashed het was fijn. En hoogstwaarschijnlijk ook mijn laatste jaar want ik begon misschien iets te oud te worden hiervoor. Ik had een zakje ijs gekregen die ik tegen mijn onderarm aanhield, mijn zeepkist ging op topsnelheid, net als mijn lichaam die uit de wagen vloog en over de straat heenrolde. Ah, ik was een taade en op een schaafwonde zou ik niet doodgaan al moest deze wel nog ontsmet en omwonden worden. De kids waren nergens te bespeuren en vrouwlief moest weg voor werk dus zat ik hier wat alleen af te wachten voor de nodige verzorging. Ik nam een slok van mijn biertje en keek met een zwak glimlachje toe hoe een kindje een pleistertje op zijn nie toegediend kreeg. Het jongente huilde bij zijn vader uit en het deed me echt denken aan één van de eerste keren dat Jacob meedeed. Hij was ook gevallen en was ontrootstbaar, tot we zeiden dat hij het jaar erop beter niet meedeed en de jongen zich plotskiplekker voelde en niets liever wilde dan opnieuw gaan. Ik schudde mijn hoofd en keek op toen er een gedaante naar me toeliep. "Ah Maxine, ben jij mijn verpleegster vandaag?" vroeg ik de oudste Reyes dochter met een glimlachje. John was mijn beste maatje en zijn kids kende ik toch ook al goed.




    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Arwen Judith Darling
    41 | Mother of Darlings | BBQ | Fletcher

    "Hello Mother."
    "Baby!" kir ik vrolijk terug als Fletcher me begroet. Zonder enige tegensparteling laat ik hem me het glas uit de hand graaien en kijk met een glimlach toe hoe hij er van nipt. Onmiddellijk word ik getransporteerd naar een tijd waarin hij nog pampers droeg en koste wat het kost van mijn water wilde drinken. Zelfs als ik de inhoud van mijn drinkglas in een bekertje voor hem deed was het niet goed. Hij wilde net als mama uit het glas drinken. Tijdens eetmomenten was het net hetzelfde verhaal; de boontjes op mijn bord moeten groener geleken hebben want zijn kleine handje ritste ze één voor één van mijn bord weg, waarop het ukje ze met een ondeugende grijns, met welgeteld vier tandjes, op zat te eten. Ik was al lang blij dat hij groenten at en liet hem dan ook maar begaan.
    "Hmm, goede keuze." De stem van mijn zoon, die inmiddels al lang geen peuter meer is - maar wel altijd mijn kleine kereltje zal blijven, brengt me terug naar het heden en ik wenk één van de obers waarop ik naar mijn glas wijs en twee vingers in de lucht houd ten teken dat ik graag nog twee wijntjes wil.
    "Zo heb ik al veel gemist? En al een leuke serveerder gezien voor me?" Ik schud lachend mijn hoofd. Op momenten als dit herken ik veel van zijn vader in hem, onverbeterlijk charmant en altijd wel te vinden voor wat actie. "En de belangrijkste vraag, zijn er nog muffins over voor je liefste zoon? Hmmm?"
    "Lieve schat," antwoord ik met een brede grijns op mijn gezicht. "Je denkt toch niet dat ik aan de bak ben gegaan zonder voor jou een batch bosbessenmuffins te maken?" Het is zijn eeuwige guilty pleasure en er zijn weinig dingen die me meer plezier brengen dan mijn oudste te zien genieten van een gebakje dat speciaal voor hem gemaakt werd. Het duurt helaas maar zo'n twee seconden voor het ding op is, maar het zijn wel twee prachtige seconden. "Geen leuke obers gezien, maar bij de draaimolen staat wel een leuke knul," ga ik verder terwijl ik een slokje van mijn wijn neem en Fletcher met een veelzeggende blik aan kijk. Nu mijn ogen op zijn gezicht rusten valt het me op dat hij blosjes op zijn wangen heeft, en zijn haren behoorlijk overhoop liggen.
    "Zal ik zijn nummer vragen of heb je al een ritje gemaakt?" vraag ik, zonder schroom. Fletcher is slim genoeg om te snappen dat ik niet op de draaimolen doel.Ik houd het gezicht van mijn zoon goed in de gaten, in de hoop uit zijn reactie de waarheid te kunnen halen.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    MAXINE NALANI REYES

    Er waren een aantal uren verstreken en het was inmiddels al avond. Dit betekende tijd voor de buurtbarbeque. Sinds dat Zach en Max hun vaders’ drankkast hadden geplunderd en vrolijk die flessen hadden leeggedronken, was Max al licht in haar hoofd geweest. Of ze spijt had van de keuze een halve fles wijn op te drinken? Jazeker.
          Inmiddels was ze doktertje aan het spelen, gezien er op een groot doopfeest als dit, ongelukjes een onvermijdelijk gevolg was. Gezien Max geneeskunde studeerde en haar vader natuurlijk overal en nergens uithing, was zij degene die de EHBO op zich genomen had.
          Terwijl een van haar “collega’s” bezig was met een jong ventje, viel Max Alistair op. De beste vriend van haar vader. Haar wenkbrauw ging kort even omhoog. Hoe hard was hij door de bocht gevlogen tijdens de zeepkisten race? Max liep naar de man toe en zij werd ook al snel door hem gezien.
          “Ah Maxine, ben jij mijn verpleegster vandaag?" vroeg Alistair al snel. Max haalde kort haar schouders op. “Ik denk het, tenzij je liever iemand anders hebt,” antwoordde Max zacht, waarna ze even kort op haar benen wiebelde, omdat ze haar evenwicht verloor.
          Max plaatste een stoel naast Al neer en begon zijn schaafwonden te ontsmetten. “Misschien moet je de volgende keer iets minder enthousiast een bocht doorgaan,” grinnikte Max toen, waarna ze verder ging met het ontsmetten. Ze wreef even kort over haar slaap en onderdrukte een gaap. Ze vermeed Alistairs' ogen zo goed mogelijk, gezien ze niet wilde dat hij conclusies over haar gedrag ging trekken.

    21 – Medicine student – with Al - Reyes’ kid – neutral

    [ bericht aangepast op 23 mei 2018 - 23:08 ]


    That is a perfect copy of reality.

    Jamie Douglas
    41 || Geschiedenis Professor || De BBQ || Ik mag dan wel niet kunnen koken, ik kan er wel gezellig bij staan. || Seth

    Het was op zich een prima middag geweest, maar het was altijd beter als er eten was. De avond was inmiddels gevallen en ik stond naast de barbecue met een biertje. Dit was een gevaarlijke plek voor mij en elke paar minuten kwam er wel een van de buurtbewoners langs om me daaraan te herinneren. Ik stond hier eigenlijk alleen zodat Seth niet alleen hoefde te staan achter het ding. Het werd steeds rustiger met mensen die iets te eten wilde hebben, en daardoor konden we langere stukken aaneen kletsen. Het was niet echt het meest inhoudelijke gesprek, maar dat hoefde op een dag als vandaag niet. Het ging over het weer, de tuin, de kinderen, de toekomst. Gewoon alle dingen die je het liefst casual over sprak met een biertje en een goede vriend op een zwoele zomeravond. "Nog een biertje, Seth?" vroeg ik, terwijl ik met mijn lege flesje schudde. Ik had nog niet veel bier op en ik hoefde toch geen auto te rijden vandaag, dus waarom niet. Het was fijn dat het nu weer wat rustiger was in het dorp. Het feest was altijd geweldig, maar er was een reden waarom Eleanor en ik niet in de stad waren gaan wonen. Ik was dan niet oud geweest toen we uit Ierland waren vertrokken, maar ergens in mijn kleine babybrein had de grote stad gekoppeld aan het geweld, en dat was nooit helemaal verdwenen. Ik kon prima werken in de stad, maar ik zou er nooit rustig in kunnen wonen. Ik keek even naar de horizon, waar de zon langzaam achter de bomen verdween. Het was hier ook gewoon prachtig, al zat ik nog altijd met het feit in mijn maag dat we waren uitgenodigd voor mijn familiereünie in Ierland, en ik van niemand nog een concreet antwoord had gehad. Ik beet even op mijn lip en liet toen met een diepe zucht alle spanning van me af glijden. Dat waren zorgen voor een andere dag. Vanavond wilde ik nog echt van deze dag genieten.


    A pritty face suits the dish-cloot


    Bowties were never Cooler

    SETH DARLING
    42 – Father of the Darlings – With Jamie (and Pancake)

    We don’t realize what a privilege it is to grow old with someone.



    Na de zeepkistenrace was Seth terug naar zijn huis gelopen om de kleine Pancake op te halen. De pup was nog jong en kon niet de hele dag alleen thuis zijn. Zelfs kleine puppy’s konden grote schade veroorzaken. Het ergste gevaar van vertrappeld worden was wel geweken nu de barbecue aan de beurt was. Seth had zich niet voor niets opgeroepen als degene die de barbecue zou bedienen. Pan scharrelde aan zijn riem wat rond Seths voeten.
    Gelukkig voor Seth hield Jamie hem gezelschap. Het was druk genoeg bij de barbecue dat Seth constant bezig was en niet even weg kon lopen om gezellig bij anderen te komen staan, maar iedereen liep zodra ze hun eten hadden weer weg, dus een praatje zat er niet echt in. Jamie werd uit de buurt van het eten zelf gehouden.
    “Nog een biertje, Seth?” vroeg Jamie hem. Seth was net bezig met een paar speklappen om te draaien en keek even op van zijn bezigheid.
    “Graag,” antwoordde hij. Ondanks het tijdstip was het nog steeds warm en zeker bij de barbecue zelf hing een flinke hitte. Een koud biertje ging er zeker in. “Ik ben toch off duty vandaag dus daar moet ik dan maar gebruik van maken.” Regelmatig stond hij nog op oproepstand bij zijn avonden vrij, wat dus onder andere geen alcohol betekende en altijd de telefoon bij de hand houden. Het gebeurde niet vaak dat hij daadwerkelijk gebeld werd, maar theoretisch gezien moest hij beschikbaar zijn. Met het oog op het feest had hij helemaal vrij aangevraagd. Koud bier hoorde daar nou eenmaal bij.
    Hij knielde neer bij de kleine pup en voerde hem een stukje van zijn eigen speklap, voor hij zelf zijn laatste happen nam. Nu de toestroom van mensen die eten wilden begon af te nemen, begon er pas echt tijd te zijn om zelf wat te eten.
    Zijn telefoon trilde. Toen hij keek, bleek het een berichtje van zijn vrouw te zijn.
    To: My Precious
    Deze oude wijven redden zich met het bier ook wel denk ik. Het wordt zwaar, maar we overleven het vast ;p Maar red jij je wel zonder deze overheerlijke stukken vlees?

    Hij stuurde een selfie van hem, Jamie en Pan, met de barbecue op de achtergrond mee.

    [ bericht aangepast op 30 mei 2018 - 20:22 ]


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.


    FLETCHER CALEB DARLING

    Darling son || Lichte 16 + || With John -> Mommy




    "Baby!" kirde mamsie vrolijk, te zien aan haar rode bolle wangetjes had ze al enkele glazen achterover geslagen wat me licht deed grijnzen, mijn moeder was echt nog grappiger dan anders als ze tipsy werd, dus dit werd leuk zo lang het maar niet uitdraaide zoals die ene keer in Madrid waar ik en Mamsie hadden meegedaan aan rosé pong tussen de knappe portugesen en we grandioos verloren waren. Pap en hadden ons echt mee moeten sleuren terwijl we beiden de slappe lach hadden en amper op onze benen konden staan van dronkenheid. Hoewel ik zou het niet erg vinden om nog eens zo’n moeder en zoon avond te hebben tussen de sixpacks en alcohol in. Goeie oude tijden…. Eens ik momsie ook vroeg of ze al een leuke prooi voor me gevonden had schudde ze lachend haar hoofd en al zeker toen ik alweer over de muffins begon. "Lieve schat," begon ze met een brede grijns om haar lippen, ik werd er altijd vrolijk van om haar zo te zien. "Je denkt toch niet dat ik aan de bak ben gegaan zonder voor jou een batch bosbessenmuffins te maken?" een grinnik verliet mijn lippen bij het horen van haar woorden waarna ik dankbaar mijn glas rosé aannam van de serveerder –die totaal niet knap was, uugh- en er een slok van nam, hmm heerlijk. "Geen leuke obers gezien, maar bij de draaimolen staat wel een leuke knul," begon mijn moeder waardoor ik even achter me keek zoekend naar de draaimolen welke ik in de verte wel opmerkte, maar het was te ver voor mijn arme oogjes om ook maar een glimps op te kunnen vatten van de potentiële hottie. “Hmmm” rolde er geamuseerd over mijn lippen waarna ik mijn glas rosé weer aan mijn lippen zette. “Zal ik zijn nummer vragen of heb je al een ritje gemaakt?" spontaan verslikte ik me in mijn rosé waardoor ik het bijna uit proestte en mijn moeder verrast met grote ogen aankeek. Haar blik leek duidelijk geamuseerd te zijn een ene nerveus lachje rolde over mijn lippen, hoe wist ze het nou toch? Ik hield even de rug van mijn hand tegen mijn voorhoofd aan waarna ik wat in mijn gezicht wapperde. “Mother!” kwam er quasi geschokt over mijn lippen al kon ik mijn act niet lang bij haar houden en verscheen er gauw een brede grijns om mijn lippen. “Maybe, …. Ik kwam onderweg een eh oude vriend tegen zegmaar.” Zei ik zo onschuldig mogelijk. Ik kon niet leugen tegen haar, nog paps of zus, dus moest ik mijn woorden maar zo simpel al wijselijk houden dat ik er niets uitflapte. “Maar het is niet echt wat speciaals tussen ons, dus ja gewoon wat guilty pleasure I think.” Ik beet kort op mijn lip en besloot algauw het onderwerp te verdraaien. “Ik hoop toch echt wel dat jij en pap braaf zijn gebleven in jullie muffinkraam.” Ik trok nieuwsgierig mijn wenkbrauwen op en keek mijn moeder afwachtend en duidelijk geamuseerd aan.





    ALLISTAIR JACKSON TAYLOR

    Car Mechanic || the race || With Max




    Maxine had licht roze wangetjes waardoor ik ergens wel kon opvatten dat de jongedame ook al een glaasje achterover had geslagen, of het was van het mooie weer geweest, dat kon ook zeker zijn. Met zo’n felle zon aan de hemel en amper wolkjes te bespeuren was het maar te kopen dat mijn kids zich toch op zn’ minst was hadden beschermd. Ieder jaar weer zaten ze soms weer eens te klagen dat ze verbrand waren en was ik degene die weer de wijze raad moest geven dat ze zich maar beter hadden ingesmeerd, om dan de volgende dag zelf zo rood als een kreeft te staan. Nee na dat fiasco van vorig jaar was het niet mijn taak om ze erop te wijzen, als ze verbranden was het hun eigen schuld. “Ik denk het, tenzij je liever iemand anders hebt,” antwoordde Maxine zachtjes waarna ze nonchalant haar schouders ophaalde wat me naar haar deed glimlachen, echter toen ze bijna viel schoot ik bijna uit reflex recht om haar op te vangen, al wist ze haar evenwicht weer te bewaren, waardoor ik me weer voorzichtig neer liet ploffen. “Met een geneeskunde student voor me? Ik zou niemand liever willen.” Lachte ik haar bemoedigend toe waarna ik haar mijn arm toonde. Max plaatste zich op de stoel naast me en haalde haar spullen boven zodat ze mijn schaafwonde kon ontsmetten. “Misschien moet je de volgende keer iets minder enthousiast een bocht doorgaan,” grinnikte de jongedame waardoor ik zacht lachte en knikte. “Er komt vast geen volgende keer, ik word helaas te oud voor dit.” Zei ik met een lichte zucth, al was het niet treurig. Ik had een mooie tijd gehad en al zo’n 15 zeepkisten versleten,waarvan 7 keer gewonnen –als ik de wins van mijn kids erbij tel-. Ik kon zeker niet klagen. Ik keek even toe hoe Maxine zorgvoldig tewerkging al leek de jongedame toch wat moetjes te zijn. “Een glaasje teveel gedronken?” vroeg ik haar lichtelijk geamuseerd, gezien ik er heilig van overtuigd was dat ze wat tipsy was, niet dat het een ramp was, ze was legaal en mocht drinken, mijn kids deden het ook –soms te vaak- dus erg vond ik het niet. “Is je vader er trouwens niet vandaag? Ik heb hem nog niet gezien van de hele dag.”


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    MAXINE NALANI REYES

    “Met een geneeskunde student voor me? Ik zou niemand liever willen,” lachte Alistair haar bemoedigend toe, waarna hij zijn arm toonde. Max glimlachte kort en ging daarna aan de slag met de verwondingen die Al had opgelopen tijdens de race.
          Max opperde de oplossing om misschien te stoppen met de race, waarop Al een korte lach liet horen. “Er komt vast geen volgende keer, ik word helaas te oud voor dit,” zei ik met een lichte zucht, al was het niet treurig. “Je kan het altijd organiseren voor de kleintjes, de mensen hier weten immers toch niet van ophouden met elkaar,” zei Max, wetende dat Al wist waar ze op doelde.
          Max ging zorgvuldig verder en probeerde het feit dat ze gedronken had te verbergen, al had Al haar prima door. “Een glaasje teveel gedronken?” vroeg hij haar lichtelijk geamuseerd. Een korte glimlach speelde er op haar lippen, waarna hij weer verdween.
          ”Nee, ik heb niet gedronken.” Dat was een leugen. “Ik ben gewoon moe, denk ik,” vervolgde ze daarna haar antwoord, waarna ze een gaap onderdrukte. Ze maakte haar laatste handeling af, waarna ze snel keek of ze geen schaafwonden gemist had. Hierna leunde ze naar achter.
    “Is je vader er trouwens niet vandaag? Ik heb hem nog niet gezien van de hele dag,” zei Alistair toen en Max haalde haar schouders op. “Ik heb hem alleen een keer in het huis gehoord, toen ik..-“ Ze stopte abrupt met praten. “-.. Toen ik wat nodig had uit mijn kamer. Anyway, je bent weer helemaal opgeknapt nu, als last krijgt moet je maar even langs mij of pa gaan,” maakte het meisje haar zin af.
          Max stond snel op, voelde zich daardoor duizelig worden en plofte weer neer op de stoel voor Al. Wat maakte ze toch een geweldige indruk zo.

    21 – Medicine student – with Al - Reyes’ kid – neutral


    That is a perfect copy of reality.

    Jamie Douglas
    41 || Geschiedenis Professor || De BBQ || Ik mag dan wel niet kunnen koken, ik kan er wel gezellig bij staan. || Seth

    Ik bood Seth aan nog een biertje te gaan halen. Hij leek er wel blij om en ik liep dus al snel richting de bak met ijswater waarin een boel flesjes bier dobberden. Ik haalde er meteen maar vier uit en en liet weer terug naar Seth, die net zijn pup een stuk speklap voerde. "Dus zo blijf jij in shape. En ik maar hardlopen om geen dad-bod te krijgen." zei ik, voor ik twee van de biertjes neerzette en van de andere twee de dop af wipte aan de rand van de tafel. Ik nam een slok van mijn biertje en gaf de ander aan hem, net toen hij een selfie wilde nemen. Ik poseerde kort, maar hield dan toch het biertje naar hem uit. "Hoe gaat het trouwens met jou kinders? Geen zorgen, of is de puberteit toch lastiger dan gedacht?" Zelf had ik het ook nog niet helemaal uitgevogeld, maar hopelijk deed ik het goed genoeg dat al mijn kinderen, dat als ze problemen hadden, of ergens tegenaan liepen, ze naar mijn vrouw of mij kwamen. Al was het niet voor hulp, dan maar alleen voor een luisterend oor. Ik nam nog een slok bier. Ik was zo blij dat ik voor het bier had gezorgd, want dat britse spul was echt niet te zuipen. Dit was in elk geval echt bier. Ik zuchtte en keek naar de sissende lappen vlees boven de gloeiende kooltjes. "Geef mij nog maar zo'n heerlijke speklap." Ik dacht het best met een volle buik en in tegenstelling tot mijn eigen kookkunsten, waren die van Seth uitmuntend. Ik moest echt bedenken wat ik ging doen met mijn familie, zeker omdat er waarschijnlijk een kans was dat de kinderen niet mee wilden naar een familie die ze zelf nog nooit hadden ontmoet. Ik vond het wel jammer, want ik was vroeger altijd vrij close geweest met mijn Ierse familie. De laatste jaren was het wel verwaterd, maar dat kwam ook doordat iedereen het druk had met werk, kinderen, en kleinkinderen. Ik zou wel zien, maar hopelijk hoefde ik niet alleen met mijn ouders naar Belfast te rijden. Voor nu ging ik in elk geval genieten van het koude bier, de hete speklap, en het goede gezelschap van mijn vriend.


    A pritty face suits the dish-cloot


    Bowties were never Cooler

    Arwen Judith Darling
    41 | Mother of Darlings | BBQ | Fletcher

    Ik moet zachtjes lachen als Fletcher's drankje in het verkeerde keelgat schiet door mijn vraag. Mooi, heeft hij wel begrepen wat ik precies bedoelde. Ik pers mijn lippen stevig op elkaar om niet nog harder te moeten lachen en doe mijn best mijn zoon zo serieus mogelijk aan te kijken.
    “Mother!” tikt de beeldige jongeman me op de vingers, wat ik letterlijk weg wuif met mijn hand. Anders is hij ook alles behalve preuts dus daar moet hij nu niet mee komen aanzetten. We weten beiden dat hij geen maagd meer is en ik zou het eerlijk gezegd ook nooit van hem verlangen.
    De grijns die op zijn lippen verschijnt voorspelt in elk geval niet veel goeds. Ik ga op het randje van mijn stoel zitten terwijl ik nog een nipje van mijn glas neem, zonder het oogcontact met Fletcher te verbreken. Hij kent me toch al lang genoeg om te weten dat ik niet opgeef voor ik informatie uit hem gekregen heb?
    “Maybe, …. Ik kwam onderweg een eh oude vriend tegen zegmaar. Maar het is niet echt wat speciaals tussen ons, dus ja gewoon wat guilty pleasure I think.”
    "Oeeh, een mysterie!" breng ik opgewonden uit. Net wanneer ik wil beginnen raden naar de identiteit van de mysterieuze man die het mijn zoon heet gemaakt heeft draait mijn knul echter de rollen om.
    “Ik hoop toch echt wel dat jij en pap braaf zijn gebleven in jullie muffinkraam.” Dit keer is het mijn beurt om even met de mond vol tanden te zitten, maar al snel genoeg voel ik het bloed naar mijn wangen stijgen en rolt er een lachje over mijn lippen alvorens ik er even op bijt.
    "In het kraam wel ja," antwoord ik, waarna ik mijn hand bovenop die van mijn waardevolle eerstgeborene leg en de tranen me in de ogen schieten. "Oh Fletcher, ik hoop echt dat met wie je ook besluit door het leven te gaan je nog even gelukkig maakt als je vader bij wanneer jullie even lang bij elkaar zijn," wens ik hem wat emotioneel toe. "Na al die jaren hoef ik nog steeds maar die fonkeling in zijn ogen te zien, of die ondeugende glimlach en dan wil ik hem gewoon de kleren va- Wow." Ik stop mezelf abrupt als ik besef dat dit misschien niet exact is wat een kind van zijn moeder wil horen en schuif het glas rosé wat verder bij me vandaan. Even dimmen, mama. Ik schud even mijn hoofd, alsof dat zal helpen wat te ontnuchteren. Net op dat moment gaat mijn mobieltje af en word ik tot mijn vreugd getrakteerd op een foto van mijn twee favoriete volwassenen, samen met de nieuwste aanwinst van ons gezin. Maar het is vooral het bericht dat erbij staat dat me aan het lachen maakt.
    Ik draai mijn telefoon richting Fletcher zodat hij ook kan mee lachen, waarna ik mijn stoel naast de zijne ga plaatsen en ook mijn camera open.
    "Duckface, je moet, orders van je moeder," grinnik ik, waarna ik het kiekje trek zodra Fletcher doet wat ik vraag. Op mijn beurt stuur ik de foto door naar Seth, hopend dat ik hem net zo aan het lachen kan maken als hij bij mij voor elkaar kreeg.
    TO: Hubby <3
    I have the boy, you're not getting him back now...

    "Is het Nico?" flap ik er dan tegen Fletcher uit zodra het smsje verzonden is. "Want daar zou ik absoluut geen bezwaar tegen hebben. Die jongen kan niet snel genoeg mijn schoonzoon worden."


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    Zacky Reyes
    18 || Local Revolutionary || The Bonfire || I'm not drunk. *hiccup* You're drunk. || Alone

    Het was nog best een gezellige middag geweest. Max en ik hadden gekletst en ons tegoed gedaan aan de flessen drank uit de drankkast van onze vader. Max had zich nog redelijk ingehouden, maar ik niet. Na de zeepkistenrace, die ik gelukkig had gewonnen, was de rem eraf gegaan en had ik meer gedronken dan ik aankon. Ik had een fles whiskey op en het restje wijn wat Max niet op had. Ik was echt ver heen en ik had geluk dat ik nog niet over mijn nek was gegaan. Het feit dat ik ook niet heel veel bij de barbecue had gegeten hielp niet mee. Lopen ging niet zo gemakkelijk mee, dus na een bordje met brood, twee speklappen, en een worstje was ik hier neer geploft en had eigenlijk niet meer bewogen. Ik zou eigenlijk bij mijn familie gezellig moeten doen, maar sowieso had ik daar weinig zin in, en ik had al helemaal geen zin in een preek. Een ding waar ik wel zin in had was een fikkie stoken. Jammer genoeg zouden de vaders straks het vuur aanmaken en kreeg ik het niet eens voor elkaar om mijn aansteker uit mijn zak te halen. Mijn frustratie met mijn dronken coördinatie werd steeds groter, maar daarbij werd ook mijn behoefte aan een knuffel steeds groter. Het probleem was alleen dat ik niemand zag die me die knuffel zou kunnen geven. Mijn frustratie werd dus alleen maar groter, tot ik op de grond viel en als een peuter met een woedeaanval boos op de grond lag. Ik had geen idee hoe dat nu weer gebeurt was en alleen al die gedachte zorgde ervoor dat alle frustratie en eenzaamheid zich omzette in een rare dronken lachstuip. Dit kwam echt niet meer goed.


    He had one passion only, justice; one though only, to remove all obstacles

    [ bericht aangepast op 7 juni 2018 - 19:05 ]


    Bowties were never Cooler


    SETH DARLING
    42 – Father of the Darlings – With Jamie (and Pancake)

    We don’t realize what a privilege it is to grow old with someone.



    Seth lachte hartelijk om Jamies opmerking over het in shape blijven. “Je hebt me door. Het geheim is de hond voeren. Het heeft niks te maken met de zware trainingen van mijn werk,” antwoordde hij, waarna hij een selfie naar zijn vrouw stuurde en vervolgens een grote slok uit zijn flesje bier nam.
    “Hoe gaat het trouwens met jouw kinders? Geen zorgen, of is de puberteit toch lastiger dan gedacht?”
    Seth haalde een hand door zijn haren heen en zuchtte, waarna hij Jamie de bestelde speklap gaf voor hij antwoordde. “Ik kan niet zeggen dat ik het makkelijk vind,” gaf hij toe aan zijn beste vriend. Hij was zo blij dat hij Jamie had met wie hij gewoon over zulke onderwerpen kon praten zonder vreemd te worden aangekeken. Hij kon daadwerkelijk zeggen wat hij dacht.
    “Ik bedoel, het gaat goed met ze, daar niet van, maar toch. Ze groeien zo snel op en soms heb ik het idee zoveel van hun leven te missen. En dat is ook goed, want ze zijn niet meer die kleine peuters met wie ik eendjes ging voeren of die kinderen die ik moest leren fietsen, maar ik zou toch willen soms nog wat meer deel te hebben aan hun leven. Shay deelt nog wel veel met me, maar zeker Fletcher gaat zijn eigen weg.” Daarom was Seth ook zo blij met zijn vrouw. Waar Shay altijd al zijn kleine meisje was geweest, was Fletcher echt een moederskind, en Seth wist ook dat als er iets aan de hand was, Fletcher wel met zijn moeder erover zou praten, en hij wist ook dat Fletcher wist dat hij ook altijd bij Seth terecht kon. Maar dat maakte niet dat Seth niet soms ook wenste deel uit te maken van Fletchers gedachtes en gevoelens. Hij hield van zijn zoon en zijn zoon hield ook van hem, maar hun band was gewoon anders dan die van Fletcher en Arwen.
    Hij wuifde met zijn hand alsof hij zijn opmerking aan de kant veegde en begon de speklappen om te draaien. “Maar ach, welke ouder heeft dat niet?”
    Hij draaide net de laatste paar speklappen om toen zijn telefoon trilde om hem alert te maken op het antwoord van zijn vrouw. Hij opende de foto en liet Jamie meekijken naar de foto. Een grijns speelde om zijn lippen door de tekst die erbij stond.
    To: My Precious
    Dan houd ik de hond. Hadden we toch in gemeenschap van goederen moeten trouwen…
    (Fletcher, mocht ze je gegijzeld houden, steek dan de volgende foto je tong uit. Dan kom ik je redden)

    Stuurde hij terug, met een foto van Pan die net op dat moment gaapte, alsof Arwen het stuk tussen de haakjes niet zou kunnen lezen.


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.