[RPG - 150] Lawbreakers and Wrongdoers • Speeltopic - Speeltopics

Huidige situatie De FBI van Los Angeles heeft recentelijk een nieuwe hoofd gekregen die gauw strenge maatregelen in handen wil nemen voor de wetsovertreders in LA, met name gangs en terroristen aangezien deze de laatste tijd in grote aantallen toe zijn genomen. Hierdoor is LA van 16 naar 12 gegaan op de lijst van de meest gevaarlijke steden in de VS. Het jaarlijkse veiling voor de duurste juwelen is weer in town. Zowel de Deviant Vipers als de Devils Desciples hebben gehoor gekregen van dit evenement en de producten die worden geveild. Beide groepen gaan undercover erop uit om diverse juwelen te stelen, zonder dat ze het van elkaar weten. Wat beide groepen tevens niet weten, is het feit dat de FBI ook undercover zit, verspreid in de zaal, wetende van de twee groepen en hun plannen. Wat zullen de groepen doen? “The International Gem & Jewelry Show of Los Angeles is one of the most comprehensive jewel and gem show in the world. The event features a variety of gems, beads and jewels from all across the globe based on latest trends and innovative ideas and technologies. The vendors and exhibitors offer quality merchandise at a very high price rate. The visitors can attend various competitions and shows that feature gems and beads based on current trends from different parts of the world. This event showcases products like precious and semi-precious gemstones, eye-catching beads, pearls, watches, antique and estate jewellery, accessories and much more.” Tijdstip - 16:30, de show begint om 17:00 met een opening. Locatie - Beide groepen bevinden zich nu in het clubhuis waar ze de taken aan het verdelen zijn en aan het voorbereiden zijn. Temperatuur - Ongeveer 30°C met onweer op komst. Kleding - Something fancy (Pruiken, fake tans, tattoo cover ups etc. mogen gedragen worden om identiteit te veranderen/beschermen) ROLLENTOPIC • PRAATTOPIC • SPEELTOPIC

Groepen Devils Disciples Aanhangers van de duivel Deze groep bestaat alleen maar uit mensen die zich bezig houden met het smokkelen van goederen zoals drugs, mensen, wapens en andere illegale producten. Ze behouden veel informatie over wie, wat en waar gesmokkeld word. Ze onderhandelen goederen met andere groepen en rijke mensen. Zelf doen ze ook aan smokkelmissies. De leeftijdscategorie is tussen de 23-30. Ook zijn er een paar regels waar de leden aan moeten houden. Het is moeilijk om tot de groep gelaten te worden. De Devils wonen samen in een clubhuis waarbij ze ook hun wapens houden en vergaderingen houden. Verder heeft bijna elk lid een tatoeage in de vorm van hoorns of iets anders dat bij hun naam past. Deviant Vipers Afwijkende Slangen Deze groep bestaat uit mensen van allerlei verschillende achtergronden. Dus er wordt niet alleen bezig gehouden met één soort misdaad maar meerdere. Overvallen, hacken, ontvoeren, vermoorden, stelen, misleiden enzovoorts. De leeftijdscategorie is tussen de 19-30, het is iets makkelijker om bij de groep aan te sluiten. De Vipers hebben ook een clubhuis maar hier wordt niet perse geslapen, meeste leden hebben een eigen huis of appartement om te verblijven. Ze komen hier alleen bij een om te vergaderen, feesten en het uitvoeren van missies. Er is een opslag voor wapens en andere spullen maar deze hoeft niet gebruikt te worden, leden mogen en houden meestal hun spullen bij zich. Ook hebben de leden van deze groep meestal een slang ergens op hun huid getatoeëerd. Rollen Devils Disciples VOL! ♀ Asya Ayala • 24 • Wapens • IrisWestAllen • 1.6 ♀ Kathryn Heather Larson • 24 • Contact Creator • Heizer • 1.4 ♀ Liz Taylor • 23 • Leider • Frodo • 1.6 ♀ Freya DeLuna • 24 • stelen/zakenrollen • Elentiya • 1.5 ♂ Troy Mason Beckham • 23 • Gif maken • LittleOwlet • 1.1 ♂ Mason Alexander • 27 • Getaway driver • xJess • 1.6 ♂ Valentino Quentino • 29 • specialiteit • Jug • 1.6 ♂ Lucius Romano • 25 • specialiteit • Forgarty • 1.5 Deviant Vipers VOL! ♀ Sam Anderson • 24 • Zakkenrollen & Ontsnappen • M00NCHILD • 1.1 ♀ Alaska Jane Rockefeller • 23 • Escort & Moorden • Eostre • 1.2 ♀ Charlotte Lowes • 21 • Beroven • _Niobe_ • 1.7 ♀ Clair Clarke • 21 • Hacken • Solmeron • 1.6 ♂ Cato Fisher • 26 • (Bank)rover • Neccesity • 1.6 ♂ Mack Cosgrove • 28 • Leider en spion • aarvsogel • 1.6 ♂ Maxi • 26 • Papieren/geld vervalsen en witwassen • IrisWestAllen• 1.5 ♂ Quinn Halt • 19 • Moorden • Alex_D • 1.6

regels van de RPG -huisregels van Q -minimaal 150 woorden per post -maximaal 2 rollen, elk per geslacht -alleen M00NCHILD, aarvsogel of Eostre maakt topics aan -graag op hoogte houden bij afwezigheid (school, vakantie, druk) -er wordt van je verwacht dat je actief meedoet Ik wil Eostre en aarvsogel bedanken voor hun hulp c:

[ bericht aangepast op 23 juni 2018 - 15:05 ]

---

---

Het grote nadeel van man zijn was de verplichting om bij evenementen als deze verplicht een pak te moeten dragen. Het was zo ontzettend warm. De dames hadden het met jurken een stuk beter deze keer. Het grote voordeel was de verplichting om een pak te dragen. Naast dat het bij alle temperaturen die heel iets minder warm waren als vandaag aangenamer was om gewoon een pak te kunnen dragen en niet veel te dunne jurken, waren ook alle pakken hetzelfde. Ja, het ene pak was van die geweldige ontwerper en het andere pak van die veel te dure ontwerper, en misschien hadden ze een keer andere stiksels, maar de basis bleef hetzelfde. Je was dus gewoon een van velen die een zwart pak droeg en dat viel ontzettend niet op. Waren de Deviant Vipers niet sowieso van plan geweest om te komen partycrashen, dan was Cato waarschijnlijk alsnog wel naar de veiling gegaan. Een van de grootste veilingen met de meest dure juwelen klonk gewoon erg aanlokkelijk voor een dief als hem. Het was een leuke uitdaging, want de beveiliging was natuurlijk erg scherp. Stel je toch eens voor dat iemand op het plan kwam om de juwelen te stelen… “En, zijn jullie klaar om wat diamantjes te stelen?” vroeg Alaska aan niemand in het bijzonder terwijl ze de ruimte binnenkwam waar Cato al even zat. Noem het roekeloosheid of arrogantie, maar hij had zich niet volledig vermomd. Hij zag er het nut niet van in. Hij was gewoon een van de vele ‘kopers met te veel geld’. Hij had een nogal basic montuur bril op gezet, een nogal standaard pak aan. De meeste mensen zouden naar hem kijken en zodra hun blik verder zou zijn gegleden, zou hij alweer vergeten zijn. Een van de velen was hij, gewoon een onderdeel van de groep. Het enige wat hij aan moeite had gedaan was dus een ander montuur bril waardoor zijn gezicht wat anders uitkwam – en het montuur was zwaar genoeg om bij slechte verlichting en slechte camera’s zijn gezicht wat in schaduwen te hullen –, zijn haren even iets anders te kappen en gekleurde contactlenzen. Een andere kleur ogen kon een gezicht al compleet anders eruit laten zien. “Je weet toch dat ik daar altijd klaar voor ben,” antwoordde hij haar met een ontspannen glimlach op zijn gezicht. Zulke uitdagingen, de spanning en sensatie die erbij hoorden, daarvoor was hij gemaakt. “Al, je ziet er weer prachtig uit!” vervolgde hij. Ze had het weer voor elkaar gekregen om een prachtige jurk te scoren. “Aan je outfit zal het zeker niet liggen mochten we niet slagen.”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Q Halt
19 years old | murderer | Deviant Vipers

Het was vreemd om mijn nette kleren weer eens te dragen. De laatste keer was op een schoolfeest op mijn oude school; ik was verbaasd dat ik mijn kleren nog paste.
Ik wrong mijn gespalkte hand door de mouw van mijn overhemd, voorzichtig zodat de ijzeren randjes de witte stof niet zouden beschadigen.
“Kom op, Q.”, mompelde ik tegen mezelf terwijl ik de mouw van mijn overhemd oprolde.
“Doe je best, en wees nou eens niet zo zenuwachtig.”
Ik wou net mijn stik vastknopen toen er een spastische schok door mijn alien hand ging. Ik wou het negeren, aangezien het wel vaker gebeurde dat mijn hand me tegen wou werken, maar voelde toen een warme vloeistof over mijn vingers druppen.
“Oh verdomme.”, siste ik, en ik greep mijn gescheurde spijkerbroek van de grond om die tegen mijn hand te drukken.
De dunne huid bij mijn knokkels was gaan bloeden doordat mijn hand met alle kracht tegen een randje van de spalk had geduwd. Soms was het bijna alsof ik niet alleen de controle kwijt was, maar alsof mijn hand me zelfs tegen begon te werken.
Ik haalde een metalen staafje uit mijn broekzak om die tussen mijn vingers te wrikken zodat ik die vast kon houden. Vaak hielp dat, iets vasthouden.
Met mijn koude vingers streek ik door mijn donkere haar (net een dag geleden geverfd), en ik tuurde in de spiegel.
Als laatste viste ik een donkergrijze hoed uit mijn tas. Ondanks dat die eigenlijk gewoon van de kringloop kwam, zag het er chique uit en zorgde er voor dat ik min of meer vermomd was.
”Klaar?”, vroeg ik mezelf geluidloos in de spiegel. Er lag vanavond een belangrijke taak op ons te wachten.
Ik haalde diep adem, sloot mijn ogen even, en verliet toen de kamer waarin ik me had omgekleed.
Tot mijn verbazing was ik de eerste in de kamer waar iedereen zich zou verzamelen. Maar net toen ik opgelucht adem wou halen, hoorde ik Cato binnenstappen, en even later drapeerde Alaska zich op de bank. Ik reageerde niet op wat ze zeiden, noch luisterde ik er naar, en hield mijn blik strak op de grond. Ik hoopte dat ze het bloed op mijn spalk of vingers niet op zouden merken. Waarschijnlijk leek ik al spastisch genoeg.

[ bericht aangepast op 22 juni 2018 - 22:17 ]

---

“Normality is a paved road: It’s comfortable to walk, but no flowers grow on it.” –Vincent Van Gogh

---

Ik zette een stapje naar achteren en bekeek me in de spiegel. Voor het eerst sinds tijden had ik zo’n berg gel in mijn haar, maar het was me gelukt mijn kapsel wat anders te laten lijken. Dat was ook het enige wat ik zou doen om me niet te herkenbaar te laten. Het zwarte pak dat ik aan had stond netjes, maar was eigenlijk meer dan dat. De stof was elastisch en bewoog goed; voor het geval ik weg zou moeten kunnen rennen is dat wel zo prettig. In een verstopte binnenzak was plaats voor een pistool en mijn echte ID kaart, maar als het goed is zou Maxi voor ons andere papieren hebben voor vandaag. Ik draaide me om en liep lichtjes in gedachten de kamer uit. Toen ik aankwam in de woonkamer zag ik daar al een aantal mensen zitten. Cato was net middenin een zin toen ik binnenkwam. “De rest nog bezig?”, vroeg ik nadat hij zijn zin beëindigd had. Ik keek rond en zag dat Alaska en Quinn ook aanwezig waren. Quinn zat in afgesloten van de anderen, wat misschien maar goed was ook, nu ik de mensen hier iets wilde vragen. Hij hoefde nog niet te veel te weten. “Ik wil in koppels naar binnen.” Ik liet het papiertje met namen aan Cato en Alaska zien. Dash (extra) - Q(moorden) Alaska (moorden) - Maxi (extra) Charlotte (roven) - Mack (info krijgen/roven) Sam (zakkenrollen/roven & ontsnapping) - Cato (roven) Voorbereiding: Dash (hacken) - Maxi (papieren) Binnen: Charlotte (roven) - Q (moorden) Alaska (moorden) - Mack (info krijgen/roven) Sam (zakkenrollen/roven & ontsnapping) - Cato (roven) “Als we allemaal naar binnen gaan, kunnen Dash en Maxi als extra manschappen dienen, en dan lijkt dit me de beste verhouding”, zij ik wijzend op het eerste rijtje. “Maar als zij alleen de voorbereidingen doen, en niet naar binnen gaan, is dit beter.” Ik wees nu op het tweede rijtje. “Wat lijkt jullie het handigst?”

[ bericht aangepast op 23 juni 2018 - 1:00 ]

---

Zoek en je zult vinden. Vindt je het niet, dan is het zoek.

Devils Disciples • Common Room • outfit Hoewel Mason een bloedhekel had aan een pak - of smoking, hoe je het wilde noemen - en alles wat erbij kwam kijken.. op deze manier zou hij tenminste niet opvallen. Hij wist niet eens of Liz van hem verwachtte dat hij de hele tijd in de auto zou blijven zitten of dat hij zich ook onder de mensen moest begeven maar zo was hij in ieder geval ook voorbereid - en anders kon hij nog wel door als chauffeur in deze outfit. Het verhulde ook meteen zijn tatoeages maar dat irriteerde hem meer dan dat hij het positief vond. Met een zucht bekeek hij zijn spiegelbeeld en haalde hij zijn hand door zijn haren, waarna hij de badkamer uit liep. In zijn ogen was hij klaar, hij had misschien nog kleurlenzen op kunnen zetten maar daar had hij ook weinig zin in - en als het echt nodig was dan kreeg hij dat wel te horen van Liz. Hij controleerde zijn telefoon nog op berichtjes en stiekem had hij wel gehoopt op een berichtje van Cato. Toen hij zichzelf daar echter op betrapte, gromde hij in zichzelf en was de neiging groot om het telefoonnummer van Cato uit zijn telefoon te verwijderen. Hij moest niet aan zulke dingen denken. Hij liet zijn telefoon dan ook snel weer in zijn zak glijden en ging naar beneden, naar de ruimte waar ze zouden verzamelen. Zijn blik gleed over Liz en Lucius die er al zaten, waarna hij zwijgend plaats nam aan de tafel. Zijn blik viel op het papiertje en hij probeerde het zijlings te lezen - maar hij wist al genoeg. Hij hoefde het briefje eigenlijk niet eens te lezen om te weten dat hij hun vervoer was. Met een zucht rekte hij zich dan ook uit terwijl zijn blik over het gezicht van Liz gleed.       ''En, is alles geregeld?'' Hij vertrouwde haar genoeg om te weten dat alles in orde was - maar polshoogte nemen kon geen kwaad toch? Misschien liep ze nog wel tegen een probleem aan waar hij - en misschien Lucius - haar bij konden helpen.

---

Sam keek met haar handen in haar zij naar de jurk die ze moest aantrekken. Het was ontiegelijk benauwd in de badkamer waar ze nu was en ook al was de jurk heel mooi, ze liep liever half naakt rond dan in een jurk. Met een zucht trok ze de jurk voorzichtig aan en trok de rits achter een deel naar boven. Bij het andere deel kon ze er moeilijk bij. Maar dat maakte niet uit, ze kon het aan iemand anders vragen. Ze streek haar jurk recht en keek tevreden naar haarzelf in de spiegel. Wat zag ze er goed uit in rood. Vlot pakte ze een paar haarspelden en gebruikte deze om haar haren naar achteren te schuiven zodat het niet in de weg zat en niet aan haar voorhoofd ging plakken. Ze had wat goedkope bruine haarverf gebruikt om de kleur van haar haren wat te veranderen. Het zou weer in een paar weken uitwassen. Verder zou groene lenzen en rode lippen een prima cover zijn voor haar uiterlijk. Eenmaal toen ze klaar was, liep Sam de trap af naar beneden en zag een paar van haar medemensen beneden bij Mack staan. Nieuwsgierig keek ze over de schouder van Cato naar het papiertje. ‘’Hé kijk eens wat we hier hebben. Cato, mijn partner in crime.’’ Zei ze met een glimlach en pakte een van zijn handen zodat zij hem kon omdraaien. Vervolgens draaide ze zelf om en borstelde ze haar haren naar de zijkant zodat hij de rits van haar jurk omhoog kon trekken. ‘’You don’t mind, do you?’’

mt

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

• Twenty-four • I did it, so what? • Common room • Mason • Outfit •

Vluchtig blikte ik nog éénmaal in de spiegel, waar ik meer mijn make-up controleerde dan mijn outfit; deze had ik tenslotte net pas aan en ik weigerde om nog een keer de kast in te duiken, opzoek naar iets anders. Het was simpel, maar goed zo. Zachtjes rol ik met mijn lippen over elkaar heen en smeer daarbij de natuurlijke, donkere tint lippenstift nog iets beter uit. Mijn haren hing in een wilde vlecht over mijn schouders heen, waar ik kort even met het puntje speelde alvorens ik mijn kamer verliet om naar beneden te gaan. Onderweg neuriede ik lichtjes terwijl ik de trappen afdaalde en mijn weg vond naar de common room.
      Een glimlach ter begroeting gleed over mijn lippen heen bij het zien van degene die er al zaten en het lijstje voor Liz haar neus ontging me zeker niet. Voor eens bewaarde ik mijn brutaliteit en onderdrukte de drang om over de schouder van de jonge vrouw heen te gluren zodat ik kon zien wat me te wachten stond. Diep van binnen stond ik te trappelen om weer aan de slag te kunnen, ook al was mijn laatste buit nog niet zo lang geleden binnengehaald.
      ”En, is alles geregeld?” vroeg Mason aan Liz. Heel even blikte ik naar de brunette, terwijl ik mezelf ondertussen zonder pardon op een stoel naast Mason liet zakken. Zonder schroom trok ik een knie op en plaatste de hak van mijn voet op de stoel terwijl mijn knie tegen de tafel aanleunde en ik iets verder onderuit zakte. “Jij bent er ieder geval helemaal klaar voor,” complimenteerde ik schaamteloos en liet mijn blik over het pak van Mason heen glijden. “Sexy hoor.” Een zoete uitdrukking verscheen op mijn gezicht als ik de jongen een speelse glimlach toewerp. Het was niet dat ik standaard viel op een man in pak, maar Mason misstond het zeker niet. “Moeten we echt nog wachten op de andere, of krijgen we alvast te horen wat wij mogen doen?” Vrijwel direct gleed mijn blik naar Liz, waar hij kort afdaalde naar het blaadje voor haar neus.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Met wat moeite zette ik mijn blauwe kleurlenzen in mijn ogen. Ik deed niet moeilijk met mijn vermomming. Een mixed-race man met blauwe ogen, niemand zou mij meer verdenken en daarbij bleef ik meestal sowieso op de achtergrond of zelfs volledig buiten beeld. Het was wel vreemd om de ogen die terug staarden vanuit de spiegel niet meer te herkennen. Ik stopte voor nu mijn zonnebril in mijn borstzakje en draaide me op de hielen van mijn lakschoenen naar mijn rugzak waarin alle documenten zaten voor vanavond. Alles was netjes geordend per soort en per persoon. Het was alles wat we nodig hadden en nog een stuk meer. Ik had namelijk met een beetje moeite mijn handen weten te leggen op een set sleutels en een pasje van een van de beveiligers van het veilinghuis. Dit zou de boel een stuk makkelijker maken als ze het wilde gebruiken. Zo niet dan wat het in elk geval niet mijn fout als we met lege handen terug zouden komen. Ik ritste de tas dicht en pakte vervolgens rustig en gestructureerd mijn 9mm achterin mijn broekband. Deze missie ging ik niet in zonder. Zo verliet ik mijn huis en reed rustig in mijn oude Ford Mercury naar het clubhuis, met een omweg natuurlijk. Toen ik daar de woonkamer instapte met mijn rugzak nonchalant over een schouder hoorde ik net Mack de koppels voor vanavond aankondigen. Lekker dan. Ik zat mogelijk met Alaska opgescheept. Normaal vond ik haar aanwezigheid niet heel erg, maar haar geplaag de missie en bovenal mijn leven in gevaar zouden brengen, was ze nog lang niet jarig. Ik was trouw aan de bende, de missie, en haar leden, maar je kon niet je missie voltooien als je dood was. De andere optie was Dash voorbereiden en voor de rest langs de zijlijn. Heel erg vond ik het ook niet, al wilde ik wel graag weten hoe mijn papieren bevielen, zeker omdat ik nog niet heel vaak sleutels en toegangspasjes had na gemaakt. Ik wist zeker dat ze perfect waren, maar het was met een nieuw product toch fijn om het met eigen ogen te zien. Ik zette me stilletjes neer in een hoek van de kamer waarin ik zicht had op iedereen en alle in en uitgangen. Zo stond ik rustig, maar hield ik toch overzicht. Ik knikte op Mack's vraag. Het was een korte maar in mijn gevoel duidelijke knik. Ik was het met hem eens, en daar hoefden geen woorden aan vuil gemaakt te worden. Daarbij, zelfs als ik het niet met hem eens was, hij was de baas en daar ging je niet tegen in. Voor nu hield ik mijn rugzak nog wel bij me. Ik zou straks iedereen de juiste papieren geven en deze nog volledig nakijken en verifiëren voor we vertrokken, maar nu ging ik eerst eens kijken hoe dit zou uitspelen.

À l'œuvre on reconnaît l'artisan

[ bericht aangepast op 28 juni 2018 - 14:29 ]

---

Bowties were never Cooler

LUCIUS ROMANO QUENTINO

De rook circuleerde even door mijn longen heen vooraleer ik de rook terug liet ontsnappen via mijn lippen. Het was dan ook op dat moment dat mijn blauwe kijkers een bekend gezicht opmerkten en mijn mondhoekjes tevreden omhoog krulden. Liz. Zonder er woorden aan vuil te maken werd ik begroet met een kniktje en ging de dame neer zitten. Met een soepele beweging haalde ze een briefje uit haar jaszak en plaatste deze op het salon tafeltje. Ik plaatste mijn peuk tussen mijn lippen waarna ik wat voorover boog om te kunnen lezen wat ons plan voor vanavond zou gaan worden. Het lijstje zag er momenteel erg strak uit, dat was meestal wel zo voordat een missie begon, maar soms hoorde dat ook zo. Mijn job samen met Scorpi was om ons naar binnen te krijgen, dus moest ik er niet omheen draaien. Daarbij waren Scorpi en ik wel een goed team samen en zouden met de nodige gladde woorden de bewakers wel om de tuin kunnen leiden. Ik keek weer op van het lijstje na nog een trek te nemen van mijn Peuk en zag nu ook Mason binnen komen. Een geamuseerde grijns sierde mijn lippen om de spierbundel in pak te zien. Het stond hem wel goed dat moest menig mode liefhebber wel toegeven. Mason was naast mijn broer ook mijn beste maatje hier dus ik mocht wel met hem lachen op de subtiele manier.
''En, is alles geregeld?'' Klonk Mason waardoor mijn blik van de man naar Liz gleed, nieuwsgierig naar de reactie van Liz. “Jij bent er ieder geval helemaal klaar voor,” Klonk een andere vrouwelijke stem waardoor mijn aandacht zich van Liz weer verplaatste naar de blondine in onze groep, Freya. “Sexy hoor.” een kort lachje verliet mijn lippen lichtjes om Mason te stangen. "Krijg ik geen complimentjes meer hmm?" ik tuitte mijn lippen even terwijl ik naar Freya en Mason keek, Jaloers? Nee, gekrenkt in mijn ijdelheid? Een beetje. “Moeten we echt nog wachten op de andere, of krijgen we alvast te horen wat wij mogen doen?” vroeg Freya vervolgens aan Liz van wie ik vermoedde toch lichtelijk gefrustreerd te zijn van de vele vragen, dus besloot ik maar mijn mond te openen zodat Liz zich goed kon focussen. " We missen nog 4 man, lijkt me nog net iets te veel om al te beginnen." klonk ik. waarna ik mijn peuk uitdrukte op de asbak die klaar lag op het tafeltje, vervolgens haalde ik een rolletje mentos met fruitsmaak uit mijn kostuumvest en stak er eentje in mijn mond.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Ik ben afwezig van 29/06 tot 16/07 dus dit is voor eventjes mijn laatste post (: Goedkeurend keek ik toe hoe Mason de ruimte binnen liep. In zijn pak zag hij er erg netjes uit. Ik hoopte dat de rest zich ook aan de dresscode had gehouden... mijn eigen leren jack zou ik ook thuis laten, zodat mijn lange, zwarte jurk met open rug zichtbaar zou zijn. Mason ging aan de tafel zitten en rekte zich zuchtend uit. 'En, is alles geregeld?' vroeg hij tussen neus en lip door. Ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Natuurlijk. Wat had je gedacht?' Ik liet mijn ogen over zijn gezicht glijden. 'Ik wil dat je deze missie meer bent dan onze get away driver. Ik wil dat je mee naar binnen gaat en samen met mij een oogje in het zeil houdt. Gaat je dat lukken?' Maar nog voor Mason antwoord kon geven, kwam de volgende Devil binnengelopen. Freya liep glimlachend naar de tafel en ook zij liet haar blik over de tafel glijden, maar nam het lijstje niet vast. Freya ging zitten en ik keek afkeurend naar haar ineengedoken houding. Toch besloot ik er niets van te zeggen. Ruzie of vechten op een belangrijke dag zoals deze konden we er echt niet bij hebben. Freya leek zich echter niets van mij of Mason aan te trekken en zei: 'Jij bent er ieder geval helemaal klaar voor. Sexy hoor.' Ik draaide nog net niet met mijn ogen. 'Krijg ik geen complimentjes meer hmm?' Na Lucius' uitspraak hield ik het niet meer uit en een geïrriteerd geluidje kwam uit mijn keel. Gelukkig werd het verdoezeld door Freya's vraag: 'Moeten we echt nog wachten op de andere, of krijgen we alvast te horen wat wij mogen doen?' 'We missen nog 4 man, lijkt me nog net iets te veel om al te beginnen.' opgelucht keek ik naar de man naast me. 'Inderdaad. Al is het vrij aan jullie om te bekijken wat ik voor jullie in petto heb,' zei ik, waarna ik het lijstje naar voren schoof. 'Of zijn jullie niet benieuwd?' Tegelijkertijd steek ik mijn hand uit naar Lucius, die net wat snoep boven haalt.

[ bericht aangepast op 28 juni 2018 - 15:10 ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

---

Ik zette kort nog de puntjes op de i van mijn make-up en keek toen tevreden in mijn spiegel. Het was niet vaak dat ik echt een vermomming droeg tijdens een missie. Meestal waren het gewone onopvallende kleding, of lag ik volledig in het zwart gekleed op een dak. Vandaag was het anders. Vandaag ging ik mee naar binnen en daar moest ik me op kleden. Ik draaide nog een rondje op mijn hakken, vooral ook om in de spiegel te controleren dat geen van mijn wapens zichtbaar was. Ik had altijd wapens bij me, en nu nog eens extra. Ik ging niet onvoorbereid op missie en zeker niet zo'n grote roof als dit. Ik stopte nog twee messen weg zodat ik er makkelijk bij kon. Never bring a knife to a gunfight, maar het was altijd fijn om er wel enkele bij te hebben voor de zekerheid. Ik liep de Common Room in en zag een briefje op de tafel liggen. Natuurlijk kon ik me niet bedwingen en keek onbeschaamd over Liz' schouder. Dit had ik verwacht. Er zaten nog wat anderen, en ik ging zelf zitten op mijn standaard stoel. Iedereen die er was zag er echt goed uit. Nog niet iedereen was er en ik trok een van mijn messen tevoorschijn en begon ermee te spelen. Het was niet zonder gevaren, maar ik wist wat ik deed en het ging grotendeels op musclememory. "Wat willen jullie vanavond hebben?" vroeg ik aan niemand persoonlijk. Dan wist ik welke wapens ik klaar moest maken voor vanavond, welke voorraden we nodig hadden, en in wat voor bloedbad dit kon uitlopen als het mis ging. Ik droeg eigenlijk nooit een kogelvrij vest, het had toch geen zin. Sniper gingen voor je hoofd en de rest kon ik wel aan. Ik bleef met het mes spelen en wachtte op antwoord. Er was nu toch niet veel anders te doen.

Алты́нного во́ра ве́шают, а полти́нного че́ствуют

[ bericht aangepast op 28 juni 2018 - 17:16 ]

---

Bowties were never Cooler

Devils Disciples • Common Room • outfit 'Natuurlijk. Wat had je gedacht?' antwoordde Liz en hij knikte eens, hij had het kunnen weten. 'Ik wil dat je deze missie meer bent dan onze get away driver. Ik wil dat je mee naar binnen gaat en samen met mij een oogje in het zeil houdt. Gaat je dat lukken?' Mason keek op en fronste eens maar knikte al vrij snel. Dat kon hij zeker en hij waardeerde het dan ook dat hij meer taken had dan alleen de chauffeur zijn vanavond. Onbewust trok hij één mondhoek wat op, hij was ook wel benieuwd hoe Cato eruit zag in pak en hij achtte de kans groot dat hij daar ook aanwezig zou zijn. Freya kwam binnen en nam plaats naar haar, waardoor hij even fronsend naar haar kleding keek.       “Jij bent er ieder geval helemaal klaar voor. Sexy hoor.” Zijn blik gleed naar Lucius, die lachte, en hij rolde eens geïrriteerd met zijn ogen. Moest nu iedereen zo stom gaan doen omdat hij een pak aan had? Goed, hij had altijd de voorkeur voor een t-shirt en het liefste een zwarte of witte, maar was het nu zo'n groot verschil? Het was ergens alleen positief natuurlijk.       ''En jij? Jij moet nog omkleden?'' vroeg hij aan Freya terwijl hij haar bestudeerde. ''Ik dacht dat de vrouwen toch wel iets van een jurk aan moesten.'' Hij knikte eens naar Liz, die ook onder haar jack gewoon een jurk aan had. Mason volgde het gesprek tussen Liz en Freya gedeeltelijk terwijl hij zijn telefoon tevoorschijn haalde en het toch niet kon laten om Cato te selecteren. Outgoing text to Cato; Ik vraag me af hoe jij eruit ziet in een pak. Kort, maar krachtig, toch? Hij drukte op verzenden en deed zijn telefoon weer snel weg voordat Freya mee zou lezen. Tegen die tijd kwam Asya ook binnen en hij volgde haar bewegingen met zijn ogen.       'Wat willen jullie vanavond hebben?' Hij keek naar het mes in haar handen en Mason haalde wat nonchalant zijn schouders op. Hij verwachtte eigenlijk niet dat het op een bloedbad uit zou draaien en hij zou ook niet weten waarom ze wapens moesten hebben.. als ze zich een weg naar buiten wilden werken door iedereen overhoop te knallen dan viel het juist op.       ''The usual.'' mompelde hij uiteindelijk als antwoord. Hij gebruikte het liever niet maar bij missies had hij toch altijd een handgeweer achter zijn broeksband gestoken, meer omdat het moest dan dat hij het wilde.

Black Widow • Deviant Vipers clubhouse • w/ the members • outfit & hair/wig

---

Cato zag er niet veel anders uit dan normaal, al droeg hij een ander montuur. Ik gokte dat er wat extra apparatuur in zat. " Je weet toch dat ik daar altijd klaar voor ben," beantwoordde Cato mijn vraag. Een glimlach sierde zijn gezicht. Ik voelde me net zo ontspannen zoals hij zich leek te voelen. " Al, je ziet er weer prachtig uit!" zei hij vervolgens. " Aan je outfit zal het zeker niet liggen, mochten we niet slagen." Ik grijnsde en deed alsof ik een lok haar uit mijn gezicht veegde.       " De rest nog bezig?" vroeg een stem achter me. Ik draaide mijn hoofd om naar de bron van het geluid, dat Mack bleek te zijn. Ik knikte. " Ik wil in koppels naar binnen." vervolgde Mack, en toonde ons een briefje met de koppels die hij had gemaakt. Bij de ene optie was ik met Maxi, en met de tweede met Mack. "Als we allemaal naar binnen gaan, kunnen Dash en Maxi als extra manschappen dienen, en dan lijkt dit me de beste verhouding," Wees Mack naar het eerste rijtje. "Maar als zij alleen de voorbereidingen doen, en niet naar binnen gaan, is dit beter. Wat lijkt jullie het handigst?" vroeg Mack. " Dat hangt af van wat Dash en Maxi willen. I'm down for both." antwoord ik. Achter ons verscheen Sam. "Hé kijk eens wat we hier hebben. Cato, mijn partner in crime." Zei ze tegen hem, en vroeg aan hem of ze haar jurk wilde dichtritsen. Ik glimlach even vluchtig naar haar. Q zat ook op de bank, maar schonk ons geen aandacht. Ik besteedde ook geen aandacht aan hem. In de hoek spotte ik een stille Maxi, die naar Mack knikte. I hope your day is as nice as my butt

---

We were the forever that didn't last

---

Ik wierp een laatste blik op mijn spiegel, waarbij ik mijn lippen op elkaar zette en van elkaar trok. Ik had mijn lippen felrood gestift. Ik hield wel van een bold look, zeker in dit soort situaties. Rood was de kleur van de liefde en alhoewel ik daar weinig van bezat, zou het anderen daar wel tot aan kunnen zetten. Ik droeg een zwarte top gecombineerd met een zwarte leren rok, een onopvallende maar indien nodig verleidelijke combinatie. Aan mijn voeten droeg ik nogmaals zwarte stiletto's, die ik, wanneer nodig, uit zou trekken, want met die dingen aan was rennen echt onmogelijk. Maakt dit mij onprofessioneel? Misschien, dat zou me in ieder geval vrij weinig uitmaken. Ik mijn oren droeg ik grote oorbellen. We gingen immers naar een sieraden show, dan leek het me logisch om iets meet glam te dragen dan normaal. Het was zaak dat we mengden in het publiek daar, al was dat voor mij niet zo heel lastig. Ik had zin in deze klus, ik hield van diamanten, dus dat hielp al wel. Verder had ik plezier in mijn werk al klinkt dat misschien nog zo raar. Dit was nu waar ik me fijn in voelde, waar ik hoorde. Ik liep de kamer in waar de anderen al zaten te wachten op de uitleg van Liz. Ik was echter niet onvoorbereid. Ik had van te voren zo mijn research gedaan, wat ook best mag als je zo'n klus gaat doen. Afgelopen maanden had ik, toevallig na elkaar tegen te komen in een club, gedate met en jongen die ergens in het hele gedoe werkte en zo zijn inzichten had in et hele gebeuren. Natuurlijk wist hij niets van mijn plannen en zou me makkelijk toegang verlenen tot de show, wat overigens toch niet echt een probleem was. De kaartjes waren 6 euro en in principe kon iedereen binnenkomen. Toch was het handig toch iets meer van de inside informatie te weten, zodat we toch net iets beter voorbereid waren. Langzaam maar gelijkmatig liep ik naar een lege stoel, om erop te gaan zitten. Freya, Lucius, Liz, Mason en Asya zaten er al, we misten nog steeds een paar. Liz legde net een papiertje op de tafel, hoogstwaarschijnlijk stond daar op wat iedereen zou gaan doen. Eigenlijk was die bij iedere klus ongeveer hetzelfde, dus na er een schuin oog op te hebben geworpen verbaasde me niet wat er opstond. Ik zou samen met Lucius de sleutel naar binnen zijn, zoals Liz het opgeschreven had. Lucius en ik werkten wel vaker samen en alhoewel ik dat soms best vervelend vond, omdat ik liever alleen werkte, was het in zo'n grote zaak wel fijn om te weten dat je niet als enige verantwoordelijk was voor een bepaald deel van de klus. "Zijn jullie er klaar voor?" Vroeg ik, aannemend dat het antwoord ja was, anders hadden ze net zo goed in hun bed kunnen blijven liggen.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

---

---

Op een lichte grijns na kwam er geen antwoord van Alaska op zijn opmerking over haar uiterlijk. Dat was ook niet erg verwonderlijk, want Mack was binnengekomen. “De rest nog bezig?” Cato keek op naar hem en zag dat Q ook binnen was. Hij stak kort zijn hand op naar de jongen die overduidelijk zichzelf afzonderde van de rest, maar verder reageerde niet op hem. Hij hoefde niet veel met hem. Zijn business was niet die van Cato zeg maar en hun paden zouden zich hooguit met groepsmissies kruizen. “Ik wil in koppels naar binnen,” vervolgde Mack. Cato stond op om over Macks schouder mee te lezen. “Als we allemaal naar binnen gaan, kunnen Dash en Maxi als extra manschappen dienen, en dan lijkt dit me de beste verhouding. Maar als zij alleen de voorbereidingen doen, en niet naar binnen gaan, is dit beter. Wat lijkt jullie het handigst?” Cato dacht even na voor hij antwoord gaf. Hij snapte beide keuzes wel. Het was een risico om meer mensen naar binnen te brengen, maar ook om ze juist buiten te laten als ze nodig waren. Voor hij antwoord kon geven, kwam Sam binnen. Alaska was wel sneller en vond beide goed. “ Hé kijk eens wat we hier hebben. Cato, mijn partner in crime,” zei ze. Ze draaide zich om zodat haar blote rug zichtbaar was. “You don’t mind, do you?” “Goedenavond Sam,” antwoordde hij glimlachend. Hij pakte de rits voorzichtig vast om haar rug niet te veel aan te raken. Zijn handen voelden zoals gewoonlijk weer aan als ijsklontjes. Dat hij haar huid toch raakte, kon hij echt niks aan doen. “Natuurlijk niet.” Cato was wel blij dat Maxi de papieren regelde. Hoewel hij een oude identiteit van zich had aangevraagd – er zouden ongetwijfeld wat oude bekenden met te veel geld rondlopen die hij uit een casino kende en dan moest hij wel dezelfde naam hebben – wist hij dat Maxi’s papieren altijd perfect in orde waren. Op een gevaarlijke missie als deze kon je ook geen mindere kwaliteit hebben. Toen richtte hij zich alsnog op Mack om het antwoord te geven waar hij om had gevraagd. “Ik zou ze mee naar binnen nemen,” antwoordde hij. “Zei je niet afgelopen week dat ze dat nieuwe camerasysteem eindelijk in werking hebben gezet? Die stond erom bekend lastig te verstoren te zijn, toch? Dan is het misschien handig om de hacker dichtbij te hebben voor het geval het nodig is.” Hij draaide zich met een glimlach om naar Maxi. “Sorry Maxi, in mijn overpeinzingen kom jij niet voor.” Hij knipoogde plagend. Zijn mobiel trilde even en toen hij hem uit zijn zakte wipte, zag hij dat het een bericht van Mason was. Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht terwijl hij een antwoord typte. To: Masonnn Er is maar één manier om daar achter te komen Zie ik je nog vanavond?

[ bericht aangepast op 30 juni 2018 - 21:37 ]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.