[RPG - 50] Animals [Speeltopic] - Speeltopics

5 sep 2018 - 23:27 Frisk is offline

Frisk 8242

ANIMALS
Rollen Praat Speel

@Liesje

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

BUNNIES 1 & 1
⋮ Hopps ⋅ Mo ⋅ 18 ⋅ 2
⋮ Inerys ⋅ Dantae ⋅ 29 ⋅ 5
⋮ Forgarty ⋅ Oliver ⋅ 21 ⋅ 5

CATS 1 & 1
⋮ Forgarty ⋅ Grayson ⋅ 32 ⋅ Zilver ⋅ 2
⋮ JudithSuzann ⋅ Rayne ⋅ 25 ⋅ Goud ⋅ 3
⋮ Writtenwords ⋅ Naam ⋅ Leeftijd ⋅ (Extra) ⋅ #

DE VIJF 2 & 1
⋮ Inerys ⋅ Alvera ⋅ 27 ⋅ Vos ⋅ Coördinator ⋅ 2
⋮ Sombre ⋅ Eve ⋅ 25 ⋅ Ijseer ⋅ Chauffeur ⋅ 2
⋮ Luftmensch ⋅ Bash ⋅ 26 ⋅ Wolf ⋅ Beul ⋅ 3
⋮ Tiabeanie ⋅ Tobias ⋅ 30 ⋅ Jakhals ⋅ Tijd & Hacker ⋅ 3
⋮ CarIyIe ⋅ Cas ⋅ 25 ⋅ Slang ⋅ Geld & mat. ⋅ 4

NIEUWSBERICHT

Ma. 27/09 19:03 u.

Politie radeloos na overval BBANKS vrijdag
De politie laat weten geen relevante sporen te hebben gevonden na de overval op de BBANKS (Hamletstreet, niv. 2). De Vijf klaarden de klus in amper drie minuten en hebben sindsdien niets meer van zich laten horen.

Opnieuw zwaar geweld niveau 0
Het voorbije weekend zijn zeker vijf incidenten waarbij (zwaar) geweld werd gebruikt gerapporteerd. Twee persoonlijke overval, twee winkels en één geval van zinloos geweld. Elk voorval kon gelinkt worden aan de Bunnies. Meer informatie in dit artikel.

Meer Bunnies gespot niveau 1
Ook op niveau 1 worden meer en meer konijnenmaskers gezien. Het geweld valt relatief gezien nog mee, maar de toenemende aanwezigheid zorgt voor onrust. Bewoners vragen zich af wat de stad hier wil aan doen, maar wij hebben nog geen reactie van de autoriteiten ontvangen.

Lewis Mortimer (43) zwaargewond teruggevonden
De CEO van het marketingbedrijf MakeIt! is na twee dagen zwaargewond teruggevonden in een loods op niveau 0. Anonieme getuigenissen spreken over al een langer bestaande connectie met de Cats, maar geruchten gaan dat ook De Vijf iets met de verdwijning te maken zouden hebben. Mortimer herstelt momenteel in het ziekenhuis en wil nog geen commentaar aan de pers kwijt.

[ bericht aangepast op 5 sep 2018 - 23:27 ]

Mhm?

21 sep 2018 - 14:22 Ken_ is offline

Ken_ 18286

GRAYSON ELIOT CARVER

Lawyer || Cat || Getting some coffee & sitting next to Eve

De blondine, oftewel Eve knikte even bij mijn aanbod waarna ze toch even moest lachen. 'Nou vooruit, doe nog maar een kleine cappuccino dan.' Glimlachte ze waardoor mijn lippen automatisch ook een glimlach vormden. Ik draaide me dan ook kort om om de aandacht van een serveerster te trekken zodat ik nog een cappuccino kon bestellen voor Eve. 'Grayson is een sterke naam trouwens, erg mooi.' Sprak Eve waardoor ze weer mijn volledige aandacht had. "Bedankt, ik heb geen idee wat het betekend, maar het past bij me." haf ik eerlijk toe met een lichte grijns. "Eve is ook een mooie naam trouwens, lijkt zelfs wat mysterieus." complimenteerde ik haar terug waarna ik nog een slok van mijn al wat meer afgekoelde koffie nam. De serveerster kwam ondertussen ook naar ons toe met de cappuchino die ik dan ook betaalde. 'Vertel eens, wat ga je zometeen doen, na je koffie?' vroeg de jongedame me waardoor ik mijn blik weer op haar richtte en haar gezicht even goed in me opnam, zonder echt te gaan staren. Soms kon je mensen meteen lezen aan hun houding, maar met Eve kon ik het niet meteen ontrafelen, en dat maakte haar enorm interessant. 'Hard aan het werk?' haar woorden deden me even lachen. "Valt het zo op?" vroeg ik geamuseerd, natuurlijk viel het wel op. Ik had een pak aan van over de 1000 euro's , dat deed je niet zomaar aan voor een dagje koffie. "Maar ja, na dit kopje koffie is het weer kantoorwerk." begon ik, waarna ik mijn kaartje uit mijn zak nam en deze aan haar haf. "Grayson Carver, advocaat" verklaarde ik dan aan de dame. "Ik ben bijna altijd hard aan het werk, maar ik maak toch altijd een plekje vrij voor koffie." grapte ik waarna ik weer Eve haar blauwe ogen zocht. "En jij Eve, wat doe jij zoal op een dag als deze? "

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

21 sep 2018 - 19:38 Sombre is offline

Sombre 2828

Eve Victoria Ledoux
'speed kills, but with skills... it thrills.'

Oh hello there,

EVE ━ 25 ━ THE FIVE ━ DRIVER ━ DRINKING COFFEE w GRAYSON━ OUTFIT

Grayson glimlachte terug en bestelde meteen mijn koffie. De serveerster luisterde braaf en ging meteen richting de bar waar de koffie's werden gemaakt.
'Grayson is een sterke naam trouwens, erg mooi.' Zei ik met een glimlach. Van namen werd ik altijd zo nieuwsgierig. Sommige namen paste namelijk perfect bij de persoon die de naam droeg, maar soms paste het ook totaal niet.
'Bedankt, ik heb geen idee wat het betekend, maar het past bij me.' Gaf hij toe met een lichte en charmante grijns. 'Eve is ook een mooie naam trouwens, lijkt zelfs wat mysterieus.' Ik glimlachte bij zijn woorden. Mysterieus was ik zeker, maar dat hoeft hij natuurlijk niet te weten. De serveerster kwam onze kant op en zette de kleine cappuccino voor me neer, waardoor ik haar een dankbaar knikje gaf en een glimlach liet zien aan Grayson. Hij betaalde de koffie en vrijwel meteen was de dame weer weg.
'Dankjewel, voor zowel het compliment over mijn naam als voor de koffie.' Glimlachte ik. 'Vertel eens, wat ga je zometeen doen, na je koffie?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'Hard aan het werk?' Kwam er nog achter aan. Hij bekeek mijn gezicht kort en ik voelde mijn wangen wat warm worden.
'Valt het zo op?' Vroeg hij geamusseerd, waardoor ik even moest lachen en een kort knikje gaf. Hij had een prachtig pak aan en hij zag er uit alsof hij klaar was voor een lange werkdag.
'Maar ja, na dit kopje koffie is het weer kantoorwerk.' Ik knikte na zijn woorden. Kantoorwerk ja? Wat saai zeg, dat zou ik persoonlijk nooit vol kunnen houden. Grayson ging met zijn hand in zijn jasje en haalde er een kaartje uit, die ik van hem aan nam.
'Grayson Carver, advocaat.' Ik bekeek zijn kaartje en glimlachte zijn kant op. 'Ik ben bijna altijd hard aan het werk, maar ik maak toch altijd een plekje vrij voor koffie.' Hij moest lachen om zijn eigen opmerking en dat was aanstekelijk.
'Gelukkig maar, anders had ik hier nu nog steeds verveeld gezeten.' Glimlachte ik zijn kant op. Normaal komen mensen eigenlijk nooit bij me zitten, omdat ik een bepaalde uitstraling heb die niet veel mensen aantrekt, vooral niet als ik geen emotie op mijn gezicht heb staan.
'En jij Eve, wat doe jij zoal op een dag als deze?' Vroeg Grayson terwijl hij me in mijn ogen keek. Ik glimlachte en dacht even na. Ik kon natuurlijk niet vertellen wat mijn werk was, maar zeker wel wat mijn hobby was.
'Ik schrijf graag,' glimlachte ik. 'Ik houd me dagelijks wel bezig met het nieuws en daar over schrijf ik op een blog.' Vertelde ik eerlijk. Het was dan niet waar ik echt mijn brood mee verdiende, maar het was wel een extra zakcentje. Ik schreef namelijk best veel en het werd ook aardig goed gelezen.
'Als je mijn naam opzoekt dan vindt je het wel. Eve Ledoux.' Glimlachte ik. 'Ik wil mijn achternaam best even voor je spellen, mocht dat nodig zijn.'

- thank you for existing -

21 sep 2018 - 23:32 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

Skyeler || ‘Skye’ || Moore

26 — Bunny — with Cas, Oliver and Cerys

Een kleine lach had Skye haar mond verlaten toen Cerys haar aan Dalton had herinnerd. Als dat geen spook uit het verleden was dan wist ze het ook niet meer. "Het was niets dat hij niet verdiende" reageerde Skye met een grote grijns op het nostalgische verhaal van Cerys. Ze keek met een glimlach op naar de dame uit haar verleden die een dramatische zucht slaakte. Lichtjes schudde Skye zachtjes haar hoofd. De dramatische zucht en het rollen met de ogen, Cerys was naar haar mening niets veranderd. "Een mislukte overval" mompelde Skye als antwoord op de vraag van Cerys. Skye keek even naar de grond en schopte een klein steentje voor haar voeten weg. "Jongetjes die mee willen doen in het veld" voegde Skye er schouderophalend aan toe. Het gebeurde steeds vaker, jonge jongens die dachten dat ze al klaar waren voor de criminele wereld. Ze kon het hen niet kwalijk nemen, aangezien er geen enkel ander toekomstbeeld de jongere generatie toegeschoven werd. De enige hoop die de jeugd leek te hebben was altijd verbonden aan het hogerop komen in de criminele wereld, iets waardoor ze het liefst zo snel mogelijk wilde beginnen. Skye werd uit haar gedachten getrokken door de stem van Cerys,die niet veel opheldering over haar leven bleek te willen geven. Skye fronste even toen ze snel daarna aankondigde er weer vandoor te willen gaan. "Wow wow wow" reageerde Skye daarom dan ook snel terwijl ze Cerys zachtjes bij haar arm vastgegrepen had en haar een paar stappen van Cas verwijderd had. Skye kon het begrijpen als Cerys niet open wilde zijn tegenover een vreemde maar ze kon zich tegenover haar toch wel openstellen? Skye beet even op haar lip. Het besef dat zij eigenlijk ook een vreemde was geworden drong nu pas tot haar door. Toch kon ze haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. "Laat je me nou echt zo nieuwsgierig achter?" ging Skye zacht verder. "Kom op, ik weet net zoveel van je als dat ik deed voor we elkaar tegen kwamen." Ze zuchtte even. "Wat dus niets is."

[ bericht aangepast op 8 nov 2018 - 14:40 ]

24 sep 2018 - 23:46 JudithSuzann is offline

JudithSuzann 1001

Rayne Patterson
25 - Cat - Outfit

Hoewel ik in eerste instantie had bedankt begon het me te dagen dat ik hier niet zomaar onderuit ging komen. Zowel Tobias als Toby liet duidelijk blijken dat ik hoe dan ook met hen mee zou gaan. Tobias door te zeggen dat het echt geen probleem zou gaan, en vervolgens te slijmen dat ze hem juist een plezier zou doen. En zijn zoon door te vertellen dat het dessert chocolademousse zou zijn. Ik glimlachte naar het jochie, maar de twee waren nog niet klaar met mij overhalen.
”U hoort het, u heeft geen keuze. We staan er op, is het niet, Junior?” dat Toby later ook het businessleven in zou gaan werd duidelijk toen hij formeel zijn hand naar mijn uitstak om de afspraak zo vast te leggen. Zijn vader deed er nog een schepje bovenop door te zeggen dat ik dan ook nog een tas kon krijgen voor mijn boodschappen. Hoe langer ik hier stond, hoe duidelijker het werd dat ik hoe dan ook met hen mee naar huis zou gaan.
Natuurlijk had ik door dat het allemaal trucjes waren om mij mee te krijgen, en wist ik dat ik mezelf ook prima zou kunnen redden. Toch besloot ik het aanbod maar aan te nemen, vooral ook omdat ik het wel gezellig vond niet wéér een avond alleen hoefde te eten. Alleen dineren was iets dat ik eigenlijk al zolang ik baas van het bedrijf was geworden deed, puur omdat ik gewoon niet zoveel tijd had en daarom dus ook niet veel vrienden had. Behalve het feit dat ik het heerlijk vond om te frauderen en op die manier ‘slecht’ te zijn, waren de Cats voor mij ook een manier om wél contacten te maken. En, er zaten zelfs mensen tussen die ik daadwerkelijk zag als vrienden, ook buiten het werk als Cat.
Ik pakte de kleine hand van Junior maar aan en schudde deze. “Ik denk dat we een deal hebben,” knipoogde ik naar het jongetje en keek toen weer zijn vader aan. “En, zeg maar gewoon Rayne en je,” sprak ik toen. “Dat geldt trouwens ook voor jou,” lachte ik toen naar Junior. Vervolgens stak ik mijn hand uit richting Tobias zodat ik mijn overvolle tas weer over kon nemen nu alle boodschappen erin zaten. Ik kon mezelf prima redden, en dat was iets dat ik ook duidelijk wou maken, ook al wist hij dat waarschijnlijk wel.

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

25 sep 2018 - 22:57 Ken_ is offline

Ken_ 18286

GRAYSON ELIOT CARVER

Lawyer || Cat || Getting some coffee & sitting next to Eve

'Dankjewel, voor zowel het compliment over mijn naam als voor de koffie.' Glimlachte Eve naar me waardoor ik terug glimlachte. " Geen dank". zei ik wat bescheiden het was maar een kleine moeite en daarbij was ik de dame ook wel dankbaar dat ik bij haar aan deze tafel mocht zitten. Anders had ik mijn koffie al wandelend naar het werk naar binnen moeten werken, en daar had ik niet veel zin in vandaag. 'Gelukkig maar, anders had ik hier nu nog steeds verveeld gezeten.' bekende Eve dan toch wat me zacht deed grinniken. Het was wel eens fijn om te horen dat ja aanwezigheid gewaardeerd werd. Eens ik de jongedame dan ook vroeg wat ze vandaag zou doen, zag ik haar ogen toch eventjes fonkelen, haast een mysterieuze schijn. 'Ik schrijf graag,' verklapte de blondine waardoor mijn interesse in haar verhaal alleen maar groter werd. 'Ik houd me dagelijks wel bezig met het nieuws en daar over schrijf ik op een blog.' vervolgde ze verder waardoor mijn wenkbrauwen even omhoog schoten. Een blog? Ik had nooit echt tijd om dat soort verhalen te kunnen lezen, maar zo nu en dan kwam mijn secretaresse wel aan met een blog die ze had gelezen. Vaak als het onderwerp één van onze cliënten was. 'Als je mijn naam opzoekt dan vindt je het wel. Eve Ledoux. Ik wil mijn achternaam best even voor je spellen, mocht dat nodig zijn.' Haar naam deed me nu zeker wel een belletje ringen. "Ledoux? " kwam er bedenkelijk over mijn lippen. "Roots in Frankrijk?" vroeg ik haar geamuseerd waarna ik het laatste slokje van mijn koffie opdronk. "Maar is niet nodig, ik denk dat ik al enkele van je blogs gelezen heb. Ik herriner me nog een Artikel over de Carlos Fuentes zaak, dat was jouw werk, niet?" De Carlos Fuentes zaak was enkele maanden geleden groot nieuws geweest. En er waren veel conspiracies of hij een verleden had met the animal parades of niet, wat trouwens niet zo was. Het was een interessante case, die ik trouwens gewonnen had met de tegenpartij tegen Fuentes.

OLIVER THEODORE DARRELL

Bunny || walking trough niveau 0 || Alone -> With Dantae & Mo

De auto die ik gespot had, leek eigenlijk een pareltje te zijn, het was namelijk een vintage hooverford. En in deze staat? Ja ik kon wel met zekeheid zeggen dan de eigenaar van deze wagen een man wel die wel met het geld zou kunnen gooien en waar kon je dat beter doen dan in de prostitutiebuurt? Ja deze jackass had wel de perfecte straat uitgekozen om zich zo subtiel mogelijk te gaan parkeren zeg. Veel moeite hoefde ik dan ook niet te doen om de wagen open te breken, ik had zo mijn trusty tools in mijn zakmes zitten en ijzerdraad had ik altijd wel bij me. Hoe nieuw en hightech de wagens ook mochten zijn, ik wist altijd wel een manier om de flaw in hun beveiliging te ontdekken. In een mum van tijd zat ik dan ook in de wagen en drukte zorgeloos de hooverknop in. De wagen wisselde zijn banden dan ook in voor de hooverstand en een vreugdig geluidje verliet mijn lippen. Ja dit was nu eens een wagen baby. "Gas geven!" riep ik enthouasuast waarna ik de straat uitvlamde met mijn nieuwe aanwist. Ik vloog letterlijk de straten door. "This is awesome! WOAAH!" Ja ik had het erg naar mijn zin. Na even ronddollen was het toch tijd om deze wagen te gaan verbergen zodat ik morgen er wat aan kon sleutelen en onderdelen kon gebruiken. Dit soort wagen had een hoge aanvraag op de zwarte markt, maar ik was ook geen idioot om ze meteen online te gaan gooien. Daarbij zou je wel eens verrast kunnen zijn wat ze voor alle onderdelen appart zouden geven. Eens ik de verlaten katoenfabriek binnen reed zoch ik een verborgen plekje die ik wel goed wist liggen en verstopte de wagen onder dozenen en bergen oud katoen.
Na enkele minuten versleten te hebben begon mijn maag wel stevig te zeuren dus misschien moest ik best iets te eten gaan zoeken.
Ik haalde mijn verleten mobiel boven en besloot Dantae eens te sturen.

"To Dantae: Hey, Dixon lag weer neer. Hij is ok, gekrenkt in zijn eer wel. Wanna get some food?"

(Crappy, I'm sorry :c)

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

26 sep 2018 - 15:01 Elentiya is offline

Elentiya 12352

——————————————————————————

——————————————————————————

Dantae Cedro Fuensanta

”Never kick me when I'm down, because when I get back up...
You're Fucked.”

• 29 • Bunny • Street Fighter • With Montana •

Ik kon me Mo’s lichte verzet heel goed voorstellen. Het eten hier op dit niveau was nu eenmaal niet te hachelen. Een van de redenen dat ik zoveel mogelijk zelf probeerde te maken, als dat lukte. Toch durfde ik er dit keer mijn handen voor in het vuur te steken dat het de donkere krullenbol zal gaan smaken — zo niet dan waren haar smaakpapillen echt geruïneerd door het eten hier.
”Als je me voorliegt, heb je een groot probleem.”
Met een opgetrokken wenkbrauw doch geamuseerd blikte ik naar opzij, waar Montana nog altijd langs me liep. “Weet je, het is dat ik echt heel zeker ben dat je het lekker gaat vinden én dat ik zelf honger heb,” breng ik uit.”Maar anders zou ik het alleen al willen verpesten om er achter te komen hoe groot mijn probleem dan gaat zijn.” Plagende gaf ik haar een zacht duwtje met mijn schouder en sla vervolgens een laatste zijstraat in van waar we moeten zijn. Een zacht geluid uit een van de zakken van mijn vest kondigt een nieuw binnengekomen bericht aan — welke ik met een zachte grom, gevolgd door een vloek doorlees.
”Hebben ze toch godverdomme al weer..” De rest van mijn zin sterft weg terwijl ik Oliver een berichtje terug stuur. Een boze hitte rolt even door mijn lichaam heen bij de wetenschap dat ze de oude man wéér hebben overvallen. Ze moesten het verdomme eens gaan proberen wanneer ik daar was. Eens zien of ze, wanneer ik klaar met ze zou zijn, daarna nog de lef hadden om terug te komen. Knarsend met mijn tanden duw ik mijn telefoon terug in mijn zakken en poog de woede van me af te zetten. Ollie had al voor hem gezorgd en nu kon ik toch niks meer doen.
”We zijn er bijna,” zeg ik daarom tegen Montana. Een stuk norser dan voorheen. “Oliver is als het goed is ook onderweg. Als je dat niet erg vindt?”

To: Oliver.
Dat meen je niet?! Stelletje hufters! Had hij zijn knuppel niet bij de hand?
We gaan pizza eten bij Gabe. Zie je daar.

[Hier ook een beetje crap. Volgende wordt hopelijk weer beter!]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

26 sep 2018 - 17:29 Frisk is offline

Frisk 8242

BASH
De Wolf ▸ 26 ▸ W/ Alvera

Hij had haar niet letterlijk uitgenodigd, maar zoals verwacht, was dat ook niet nodig. Ze leek even te twijfelen, voor ze haar nog halfvolle glas op de kast neerkwakte.
"Als het dan maar wel lekker eten is," zei ze, waarna ze op zoek ging naar haar schoenen. Met een mengeling van spot en bewondering keek Bash naar de hakken, terwijl hij zich afvroeg waarom ze het zichzelf in godsnaam zo moeilijk maakte. Goed, hij moest toegeven dat hakken een heerlijk ding konden doen met de benen erboven, maar op zich was er niets mis met sneakers.
"Ik snap niet waarom je die dingen draagt, als je ze toch telkens weer uitgooit zodra je er de kans voor krijgt," deelde hij zijn mening onverbloemd mee. Ze was plots een heel stuk groter, maar hij stak toch nog enkele centimeters boven haar uit. Hij grijnsde.
"Oh, en met wat leuk bekijks," zei ze ondeugend. Zijn grijns werd alleen maar breder, en hij volgde haar naar buiten. Hij had geen jas of vest aan, enkel zijn hemd, maar Bash kreeg het niet snel koud. Hij stak een hand nonchalant in zijn broekzak - nadat hij even gevoeld had of zijn portefeuille nog op de juiste plek zat - en volgde haar de straat uit.
"Goed, hier, niveau 1 of..." Hij bekeek haar even en trok spottend een wenkbrauw op. Vrienden of niet, Bash was altijd kritisch. Je moest er tegen kunnen. "Wel, hier of 1, want jou krijgen we zo niet binnen op 2," grijnsde hij.

Mhm?

27 sep 2018 - 17:23 Elentiya is offline

Elentiya 12352

——————————————————————————

——————————————————————————

Alvera Varinia Fuensanta

”In a world where everyone wears a mask,
it’s a privilege to see a soul.”

• 27 • Little Fox • De vijf • With Bash •

Ik negeerde Bash’ tactvolle mening over mijn hoge hakken door mijn subtiele verzoek, om ergens te gaan eten met wat meer bekijks dan nu, te uiten. Het was niet omdat ik ergens zijn mening niet waardeerde of kon hebben, maar puur omdat ik geen zin had om hem gelijk te geven. Hij had namelijk een punt — zodra ik binnen en op eigen terrein was schopte ik mijn hakken ergens in de kamer uit, en liet ze daar vervolgens liggen tot ik ze weer een keer nodig had. Echter, ik droeg ze voornamelijk omdat ze precies dat beetje meer effect hadden op een paar blote benen. En eerlijk was eerlijk, mannen keken er dan altijd net dat beetje meer naar. Plus het feit dat als je het goed deed, je er een lelijke trap mee uit kon delen.
Eenmaal buiten aangekomen negeerde ik de lichte bries die langs mijn blote armen strookte en snufte subtiel de frisse lucht op die ik al uren niet meer gehad leek te hebben. “Goed, hier, niveau 1 of…” Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik Bash aan als ik de bespotting van zijn gezicht af zie stralen, zodra zijn blik over me heen was gegleden. Als hij het waagde… “Wel, hier of 1, want jou krijgen we zo niet binnen op 2.” Direct rolde ik met mijn ogen en kneep ze vervolgens licht samen zodra ik mijn donkere kijkers op die van de jonge man voor me richtte.
”Wil je nu zeggen dat ik er niet uit zie?”
Toegegeven, de zwarte jurk die mijn lichaam nauw omsloot was niet één van mijn beste jurken, maar wel degelijk een geweest met een goed prijskaartje er aan — met dank aan de hoge split aan de zijkant, die precies genoeg liet zien om het niet ordinair te noemen. Maar wat kon ik er aan doen? Een beetje bloot mocht best en op dit moment waren er nog maar weinig mannen in mijn leven die het ook maar waagde om er misbruik van te maken. Bash mocht in ieder geval van geluk spreken dat ik zijn kritiek enigszins kon hebben.
”Kies je plek om te gaan eten, Bash, ik kom er heus wel in,” prevelde ik vervolgens zoetjes en plaatste mijn been precies zo dat de split aan de zijkant tactvol iets verder open gleed. “Anders kunnen we best een tussenstop maken bij mij thuis zodat je me beter kunt kleden?” Geamuseerd krulde mijn mondhoeken iets op en grijnsde ik licht.

[ bericht aangepast op 27 sep 2018 - 17:25 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

27 sep 2018 - 20:08 Valkyria is offline

Valkyria 3772

"TWO MINUTES" TOBIAS TERNBULL

Nog voor Rayne de hand van mijn popelende zoon schudt is het me al duidelijk welke beslissing ze gemaakt heeft. Men twijfelt namelijk niet zo lang indien men vastberaden is iemand af te wijzen.
“En, zeg maar gewoon Rayne en je. Dat geldt trouwens ook voor jou." Een beetje van mijn à propos staar ik de dame in stilte aan. Ik had er nooit bij stil gestaan dat ik anderen nooit tutoyeerde. Het is me met de paplepel meegegeven bij volwassenen altijd de beleefdheidsvorm te gebruiken, ongeacht wie ik voor me heb of waar die persoon in mijn eigen achting staat. Een blik op Junior's gezicht doet me vermoeden dat hij ook ogenblikkelijk van zijn melk af is vanwege Rayne's verzoek.
"Mag dat pap?" fluistert hij me toe, terwijl de bruinharige dame me haar eigen tas weet te ontfutselen.
"Ik denk het?" antwoord ik, twijfelend of ik wat voor mij zo natuurlijk komt als een kwestie van elementaire beleefdheid moet aanschouwen of eerder als een ouderwetse regel om kinderen onder de duim te houden. Ik krab een keer in mijn haren en kijk mijn zoon weer aan als hij me een bemoedigend schouderklopje geeft -ookal raakt hij niet hoger dan mijn rug.
"Slaap er maar een nachtje over en dan hoor ik het morgen wel."
Hierop barst ik spontaan in lachen uit en trek de uk even tegen me aan. Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder zijn ochtendhumeur, irritante ritueeltjes en gevatte opmerkingen als deze.
Hoofdschuddend, en met een brede lach op mijn gezicht, bied ik Rayne mijn vrije arm aan.
"Hoe gaan de zaken, Rayne?" vraag ik haar, benieuwd of een jeugdige dame zoals zij zichzelf een beetje weet te redden in een grotendeels door mannen gedomineerde wereld. "Ik hoop dat u nog niet getroffen bent door die vreselijk ordinaire bende? Ach hoe heten ze ook alweer?" Ik pauzeer even, alsof ik elk hoekje van mijn geheugen ondersteboven moet keren om het antwoord te vinden. "Rats en Bunnies?" gok ik, ondanks dat ik me als geen ander bewust ben van de correcte benamingen. Ik zou haar gezicht wel eens willen zien mocht ze weten dat ik één van de personen ben die orders aan haar uitdeelt. Doch, ik ben niet nieuwsgierig genoeg daarnaar om mezelf daadwerkelijk te verraden en daarmee ook meteen uit die positie te verheven.
Gelukkig kan ook Junior de boel niet verlinken aangezien hij geen idee heeft dat de dame op wie hij een oogje laten vallen heeft en de man die hij spontaan als oom bestempelde degenen zijn die schuil gaan achter een dierenmasker.
Bij de auto aangekomen open ik het portier aan de passagierszijde zodat Rayne niet hoeft te staan klungelen in combinatie met haar overvolle tas.
"Maak het uzelf makkelijk," glimlach ik, ookal is het geen lange rit.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

28 sep 2018 - 10:40 Tahani is offline

Tahani 10512

Montana "Mo" Byrd

18 — Bunny — Dantae

'WEet je, het is dat ik echt heel zeker ben dat je het lekker gaat vinden én dat ik zelf honger heb, maar anders zou ik het alleen al willen verpesten om erachter te omen hoe groot mijn probleem dan gaat zijn.'
Snuivend keek Montana naar Dantae en ze sloeg haar armen over elkaar heen. 'Ik zou me maar niet onderschatten, Bunny,' merkte ze op en ze gaf hem net zo'n duw tegen zijn schouder aan. Toch grijnsde ze naar hem. Elke andere man hier op straat zou haar direct in elkaar geramd hebben na zo'n opmerking, maar Dantae kon het hebben. Ze plaagden elkaar continu en dat zou ook niet ophouden tot een van de twee zou sterven. Mo vond het juist prettig om iemand te hebben met wie ze zo kon sparren, terwijl ze bij ieder ander persoon wel iets langer zou moeten nadenken over haar woorden.
'Hebben ze toch godverdomme alweer...' vloekt de man vervolgens en ze trok haar wenkbrauwen op, maar zag toen dat hij op zijn telefoon gericht was en niet per se tegen haar sprak. 'We zijn er bijna. Oliver is als het goed is ook onderweg, als je dat niet erg vindt?'
Ze schudde haar hoofd en volgde hem naar de pizzeria, waar het verbazingwekkend druk was. Het uiterlijk aan de buitenkant deed niets onder voor elk ander krakkemikkig pand op niveau 0, maar de geur van verse pizza trok haar toch naar binnen toe. Ze grinnikte wel even. Al jaren leefde ze op straat, maar nooit had ze deze tent ontdekt. 'Had je me niet wat eerder kunnen vertellen van deze pizzeria?' vroeg ze hem. 'Dan hoefde ik mijn tijd niet te verdoen met schoenzolen met kaas.' Ze trok haar neus weer op bij de gedachte aan de vieze pizza's in de stad.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

28 sep 2018 - 17:40 Mijita is offline

Mijita 2626

CERYS BLANCHE .

“Why can't anyone
hear my silent screams?

25, bunny / 3jr, Skye ; Cas ; ~~Oliver~~, outfit ; shoes

Lichtelijk geagiteerd rolt de jongedame haar ogen, rusteloos over het gegeven dat ze nu iemand anders zal moeten zoeken om haar tijd mee te verdoen. Eerder had ze al een afspraak gemaakt met iemand, maar nu dit weer gebeurd was, moest ze opnieuw op zoektocht. Een gejaagd verlangen maakte zich kenbaar, en woelde onder haar porseleinen huid, waardoor ze kort haar tanden moest knarsen. Het was niet anders, ze zag geen andere oplossing dan er zo snel mogelijk vandoor te gaan en naar één van haar oude contacten te vertrekken, want tenzij één van deze twee dames een gezellige tijd met haar wilde beleven, had ze hier verder niets te maken. Daarbij, het liefst zou ze haar oude kennis niet meer zien—— het was al meer dan genoeg dat ze Skye hier tegen het lijf aan was gelopen.

Zodoende, met een soepele draai maakte ze kenbaar te vertrekken en haar eigen weg terug in te slaan. Echter, dit scheen de blondine niet te accepteren, die haar haastig achterna ging en bij de arm terug trok. Alleen al een simpele aanraking was genoeg voor Cerys om een aangename tinteling door haar slanke lichaam te jagen, zelfs al voelde ze het door haar jas heen. Het feit dat ze op haar volle onderlip beet maakte het er niet beter op, en langzaamaan ervoer het verlangen tot een toppunt—— wat haar karakter als zowel aangezicht volledig om liet slaan.
Wat eerder een lieflijke glimlach was geweest, transformeerde nu in een gewaagde grijns, die uitdagende fonkelingen naar haar stormkijkers stuurden. "Niets?" spinde ze, zachtjes, zoetjes. Haar ranke vingers wikkelden zich om de tengere pols van haar voormalige vriendin, waarbij ze geen enkel moment het oogcontact verbrak. Onder haar dikke, zwarte wimpers maakte ze kenbaar wat haar intenties waren, dat ze zojuist de doos van pandora had geopend.
Kalm doch dominerend duwde Cerys de jonge vrouw tegen de dichtsbijzijnde muur aan, weg van belangstellende ogen. Haar handen op de koude stenen naast haar hoofd was het duidelijk dat Skye ingesloten was, hun lichamen niet meer dan een kleine milimeter afstand.
"Besteed die zogenaamde aandacht aan iemand anders. Ik ben niets anders dan een geest van het verleden," fluisterde ze, een dreigende ondertoon in haar zoetsappige stem. Het witharige konijntje streelde een speelse lok achter Skye's oor, en drukte haar lippen zacht tegen haar nek aan, net onder het oor waar ze zojuist de lok had weggestopt. "Ik raad je aan naar je meest duistere periode terug te gaan en jezelf in een ruimte op te sluiten. Daar, in die onheilspellende donkerte, wacht ik op je." Cerys, die zich niet langer in kon houden, drukte zich nu volledig tegen haar zachte lichaam aan, evenals haar lippen op de hare. "Interesse alleen zal je niet redden, popje." Met een uitdagende beet in haar onderlip liet ze haar vervolgens los, en verdween binnen de kortste keren uit het steegje.

[ heaven knows ]

29 sep 2018 - 17:56 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

Skyeler || ‘Skye’ || Moore

26 — Bunny — with Cas&Cerys

Skye werd overrompeld door de plotselinge omslag in Cerys haar houding. Haar zoete glimlach transformeerde in een uitdagende grijns terwijl de dame haar kijkers diep door Skye heen drongen. De blondine bespeurde een blik van verlangen bij Cerys. Waar waren deze verlangens vandaan gekomen? "Niets?" humde Cerys zachtjes, zoetjes terwijl ze haar smalle vingers om Skye haar pols heen sloot. De blik van Cerys begon drukkend te werken. Skye merkte dat ze niet weg kon kijken. De fonkeling in Cerys haar ogen had Skye volledig in haar macht. Ze zat opgesloten in de glinstering die onder Cerys haar volle wimpers vandaan kwam. Zo opgesloten dat ze geen woord, niet eens een klinker uit leek te kunnen brengen.. Laat staan dat ze zou kunnen bewegen maar toch schenen haar benen mee te werken toen Cerys haar kalm maar intussen dwingen tegen een muur verderop aan dreef.
Hoe ingesloten Skye al was geweest door de zwoele expressie deed Cerys er nog een schepje bovenop door haar nu ook fysiek in te sluiten. Haar handen naast Skye haar hoofd en haar lichaam nog op geen millimeter afstand had Cerys Skye precies waar ze haar wilde hebben, ze kon geen kant op. Was dat wat ze wilde? Toegegeven ze was overvallen door de situatie maar kon ze stellen dat ze er niet van genoot? "Besteed die zogenaamde aandacht aan iemand anders. Ik ben niets anders dan een geest van het verleden," fluisterde Cerys zachtjes. De woorden hadden ondanks haar zoete stem duister geklonken. Skye, nog steeds aan de grond genageld voelde hoe haar oude vriendin een van haar speelse lokken achter haar oor vast pinde.
De nieuwe aanraking bevrijdde Skye uit de betovering van Cerys haar vasthoudende blik. Ze voelde haar lichaam ontdooien, voelde het bloed weer door haar armen en benen stromen en besefte zich dat ze zichzelf binnen een seconde uit de situatie kon trekken. Dit deed ze echter niet. Het was een eeuwigheid geleden dat iemand haar op een niet gewelddadige manier had aangeraakt en haar lichaam was nieuwsgierig. Door een lichte aanraking van de warme lippen van de dame gingen zelfs de kleinste nekhaartjes van Skye rechtovereind staan. Al haar spieren spande zich samen terwijl ze aandachtig luisterde naar Cerys haar woorden. "Ik raad je aan naar je meest duistere periode terug te gaan en jezelf in een ruimte op te sluiten. Daar, in die onheilspellende donkerte, wacht ik op je."
De zinnen hadden Skyeler verbaasd. Dat er achter de betoverende verschijning zo een donkerte zat had ze niet verwacht. Ze durfde eindelijk iets terug te zeggen maar kreeg daar de kans niet voor. De witharige dame had haar lippen op die van haar geduwd. Er ging een trilling van genot door Skye haar lichaam heen en voor ze het wist was Cerys verdwenen. Zo vlug dat ze inderdaad net leek op een geest uit het verleden, die opduiken en weer weg zijn voor je het door hebt.
Overdonderd bleef Skye achter. Met haar wijsvinger streelde ze zachtjes over haar volle lippen heen. Ze wist niet goed wat ze voelde. Haar lichaam had het fijn gevonden en zich open gesteld maar mentaal bleef ze gesloten. Mentaal was ze nog niet zo ver dat ze intieme aanrakingen als fijn kon bestempelen. Ze sloot zich ervoor af. Alle sensuele aanrakingen ervoer ze op de automatische piloot, een kwaal die ze had opgelopen tijdens haar werk als prostituee. Desalniettemin waren de aanrakingen van Cerys minder naar geweest dan de aanrakingen die ze gewend was.
Enigszins uit balans liep Skye terug naar Cas. Ze keek Cas kort met samengeknepen ogen aan. Had ze iets van de situatie meegekregen? Vluchtig keek Skye om haar heen, maar naast Cas was er niemand te bekennen, zelfs Cerys niet. Ze wist niet of ze daardoor opgelucht of teleurgesteld werd. Wel wist ze dat ze blij was dat er niemand anders te zien was, aangezien ze erg kwetsbaar en gevoelig over had gekomen. Ze had geen zin om door de aantoning van kwetsbaarheid de aankomende tijd over haar schouder heen te kijken. Skye voelde hoe haar maag begon te knorren en besloot dat het handig was om even ergens wat eten te gaan scoren. Ze keek Cas aan en wist dat ze haar kon meevragen maar had er meer behoefte aan om even een paar seconde alleen te zijn en haar gedachtes op een rij te krijgen na de 'aanvaring' met Cerys. "Ik ga even wat te eten halen! Ik zie je later weer Cas" wierp ze Cas vriendelijk toe terwijl ze zich omdraaide en de steeg uit liep.

[ bericht aangepast op 8 nov 2018 - 11:08 ]

2 okt 2018 - 14:34 Sombre is offline

Sombre 2828

Eve Victoria Ledoux
'speed kills, but with skills... it thrills.'

Oh hello there,

EVE ━ 25 ━ THE FIVE ━ DRIVER ━ DRINKING COFFEE w GRAYSON━ OUTFIT

Vriendelijk had ik Grayson bedankt voor de koffie en het compliment. Het verbaaste me oprecht dat een compleet vreemde zo aardig kon zijn, aangezien deze wereld helemaal verpest was.
'Geen dank.' Kwam er dan ook vriendelijk over zijn lippen, waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Ik bekeek de jongeman nog eens een keer goed en kletste wat met hem terwijl ik de details van zijn gezicht in me op nam. Hij vroeg wat ik deed buiten koffie drinken om. Nou was het natuurlijk iets dat ik niet kon vertellen, dus vertelde ik hem over mijn hobby.
'Ik schrijf graag,' Vertelde ik hem waardoor ik interesse in zijn ogen zag verschijnen. 'Ik houd me dagelijks wel bezig met het nieuws en daar over schrijf ik op een blog.' Zijn wenkbrauwen gingen de lucht in na mijn woorden en ik glimlachte door het feit dat hij verbaast was.
'Als je mijn naam opzoekt dan vindt je het wel. Eve Ledoux. Ik wil mijn achternaam best even voor je spellen, mocht dat nodig zijn.' Vertelde ik er dan nog maar even achteraan. Hij leek echter mijn naam te herkennen. 'Ledoux? Roots in Frankrijk?' vroeg hij geamuseerd. Ik schudde mijn hoofd.
'Ik ben geboren en getogen in deze stad. Wellicht komen mijn groot ouders wel uit Frankrijk, maar die heb ik nooit ontmoet en mijn ouders praten er niet graag over.' Vertelde ik eerlijk.
'Maar is niet nodig, ik denk dat ik al enkele van je blogs gelezen heb. Ik herriner me nog een Artikel over de Carlos Fuentes zaak, dat was jouw werk, niet?' Hij was duidelijk goed geïnformeerd over het nieuws. Ik knikte na de woorden over de Carlos Fuentes zaak.
'Het was een heerlijke zaak om over te schrijven, daar heb ik heel veel views door gekregen.' Vertelde ik met een vleugje trots. Het was leuk om te horen dat iemand mijn werk herkende, vooral als het iemand was die in kantoren te vinden was. Als mijn woorden zo ver kwamen, mocht ik ook best trots zijn. Natuurlijk wist niemand dat ik inside information had, maar dat was het leuke. Ik nam een slok van de cappuccino, die ondertussen al bijna op was en ik keek even naar de lege beker van Grayson.
'Heb je zin om morgen te lunchen?' vroeg ik uit het niets. Het schoot me eigenlijk over mijn lippen, zonder er over na te denken. Zodra ik het had gezegd keek ik ook even met grote ogen naar Grayson, in de hoop dat ik mezelf nu niet voor schut had gezet.

- thank you for existing -

3 okt 2018 - 20:07 JudithSuzann is offline

JudithSuzann 1001

Rayne Patterson
25 - Cat - Outfit

Het feit dat de twee zo in de war raakten van het feit dat ze me mochten tutoyeren verraste me toch wel. Ik keek dan ook enigszins verbaasd toe hoe de twee probeerden te beslissen of het wel of niet mocht, voornamelijk voor Junior. De kleine jongen vroeg zacht aan zijn vader of het inderdaad mocht, en Tobias leek er geen antwoord op te hebben, behalve dat hij dacht dat het wel oké was. De brutaliteit van Toby zorgde ervoor dat ik weer moest lachen. Diep van binnen deed het me veel genoegen dat ik het idee kreeg dat Tobias nog veel moeite ging krijgen met het opvoeden van dit jochie. Ik kende hem natuurlijk niet zo goed, en hoewel hij goed gemanierd leek wist ik zeker dat Tobias er een behoorlijke kluif aan zou gaan krijgen in Tobys puberteit.
Ik deed de tas die ik weer had afgepakt om mijn schouder en wachtte tot de twee klaar waren met hun onderonsje. Ik wist hoe belangrijk het was om dat soort momentjes te hebben met je ouders, en dus besloot ik me even afzijdig te houden. Mijn gedachten gingen weer richting de Cats en wat voor afspraken ik nog moest nakomen, of dingen die ik nog moest regelen.
”Hoe gaan de zaken, Rayne?” ik schrok op uit mijn gedachten en keek Tobias weer aan. “Ja goed, business is booming,” glimlachte ik vrolijk naar de man. Deels antwoordde ik dit omdat het ook echt zo was, maar tegelijkertijd was het fijn om hem te laten weten dat ik hem nooit nodig had in het bedrijf. Zijn volgende vraag zorgde ervoor dat ik een grote grijns moest inhouden, gelukkig had ik het vaak genoeg moeten doen en kon ik het dus goed verbergen. Op dezelfde serieuze toon die hij had gehad antwoordde ik dan ook. “Nee, gelukkig hebben wij het tot noch toe niet mee hoeven maken. En volgens mij waren het niet de Rats, al zou ik u even niet kunnen zeggen wat de juiste naam is,” zuchtte ik zogenaamd opgelucht. “Hoe gaat uw zakenleven? Al een goede baan te pakken?” vroeg ik toen op mijn beurt.
Zodra we bij de auto waren wachtte ik rustig tot Tobias de deur voor mij had geopend, het was fijn dat hij dat wou doen gezien mijn tas het niet makkelijk zou maken. Ik knikte als dank en nam plaats, de tas zette ik bij mijn voeten neer waarna ik de gordel vastmaakte. “Dit is zeker geen verkeerde auto,” sprak ik rustig terwijl ik kort even in het rijtuig rondkeek.

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

7 okt 2018 - 18:01 Mijita is offline

Mijita 2626

CERYS BLANCHE .

“I am mine,
before I am ever anyone else's.

25, bunny / 3jr, Oliver, outfit

Na haar, bijna dagelijkse, avontuurtje besloot ze eropuit te gaan, want hoewel ze haar pleziertje wel had gehad, was de entertainment lang niet zo vermakelijk geweest. De deerne had zin in een kersverse verrassing, een daadwerkelijke uitdaging. Alleen, voor een verdieping waar altijd wel wat te beleven viel, was er teleurstellend weinig aan de hand vandaag. Cerys had in de afgelopen paar dagen alle taken die gedaan moesten worden al voltooid, en na die bizarre ervaring met een voormalige vriendin en diens vriendje had ze geen vrienden meer over. Geen personen op wie ze aankon, althans.

Ze stopte de oordopjes in haar oren en neuriede zacht mee met de muziek die aan stond. De honger in haar lichaam was nog altijd niet gestild, en stiekem vroeg ze zich af of dat ooit het geval zou zijn. Nooit had ze zich zo slecht gevoeld, en ze wist niet of het kwam doordat Skye's voorkomen nare herinneringen had opgeroepen of dat het zich al langer afspeelde. Hetgeen waar ze zeker van was, was het feit dat ze niet meer naar die tijd terug wilde keren.

In gedachten verzonken, was ze na de ontmoeting met Skye in één van de befaamde buurten terechtgekomen—— een buurt waar ze liever niet meer doorheen liep. Ondanks het feit dat het een aangename temperatuur had buiten, schoot er een koude rilling door haar lichaam heen. Voor ze zich rechtsomkeert kon maken, bemerkte ze iets verderop een bekend figuur. Cerys had hem dan wellicht maar één keer gesproken, een knappe kerel als hem zou ze niet snel vergeten. Ze had gezien hoe Skye naar hem had gekeken, en bij die gedachte welde er enkel meer interesse naar hem op.
Maar nu, na zijn narren—show van eerder, was ze hem nogmaals tegen het lijf gelopen. Ditmaal vlakbij een paar eettenten. Dat is driemaal op één dag, en Cerys had het idee dat het een hint van het lot was. Zodoende besloot ze zich absoluut niet in te houden bij hem, gezien ze geen telefoon had — al haar geld ging aan andere dingen op immers —, was er geen manier om contact te houden.

'Hallo daar, vreemdeling, geïnteresseerd om een meisje te helpen?' Het kwam er zowat uitrollen als het verleidelijke gespin van een katje, enkel was dit de moeder die op jacht was naar prooi. Glimlachend hield ze vlak voor hem halt, om daarna de oortjes uit haar oren te halen.
'Ik snak naar iets te eten, en een verrukkelijk drankje zal me zeker helpen het weg te wassen. Suggesties?' Suggestief streelde ze haar wijsvinger over zijn borstkas heen, terwijl ze, onder haar wimpers kijkende, dichter tegen hem ging staan. 'Bovendien, ik heb genoten van je kleine bezichtigingsshow eerder. Maak je geen zorgen, ik zal mijn mond houden, of. . . je kunt me altijd dwingen.' Het was duidelijk dat ze met tijden hardleers kon zijn, en ook nu beet ze provocerend op haar onderlip, wachtend op antwoord.

[ bericht aangepast op 7 okt 2018 - 18:04 ]

[ heaven knows ]

Index RPG Actieve Topics Zoek