• ANIMALS
    Rollen            Praat            Speel
    @Liesje



    ⋅⋅⋅⋅⋅      ROLLEN                       

    BUNNIES      1 & 1
          Hopps ⋅ Mo ⋅ 18 ⋅ 2
          Inerys ⋅ Dantae ⋅ 29 ⋅ 5
          Forgarty ⋅ Oliver ⋅ 21 ⋅ 5

    CATS      1 & 1
          Forgarty ⋅ Grayson ⋅ 32 ⋅ Zilver ⋅ 2
          JudithSuzann ⋅ Rayne ⋅ 25 ⋅ Goud ⋅ 3
          Writtenwords ⋅ Naam ⋅ Leeftijd ⋅ (Extra) ⋅ #

    DE VIJF      2 & 1
          Inerys ⋅ Alvera ⋅ 27 ⋅ Vos ⋅ Coördinator ⋅ 2
          Sombre ⋅ Eve ⋅ 25 ⋅ Ijseer ⋅ Chauffeur ⋅ 2
          Luftmensch ⋅ Bash ⋅ 26 ⋅ Wolf ⋅ Beul ⋅ 3
          Tiabeanie ⋅ Tobias ⋅ 30 ⋅ Jakhals ⋅ Tijd & Hacker ⋅ 3
          CarIyIe ⋅ Cas ⋅ 25 ⋅ Slang ⋅ Geld & mat. ⋅ 4

    NIEUWSBERICHT

    Ma. 27/09 19:03 u.


    Politie radeloos na overval BBANKS vrijdag
    De politie laat weten geen relevante sporen te hebben gevonden na de overval op de BBANKS (Hamletstreet, niv. 2). De Vijf klaarden de klus in amper drie minuten en hebben sindsdien niets meer van zich laten horen.

    Opnieuw zwaar geweld niveau 0
    Het voorbije weekend zijn zeker vijf incidenten waarbij (zwaar) geweld werd gebruikt gerapporteerd. Twee persoonlijke overval, twee winkels en één geval van zinloos geweld. Elk voorval kon gelinkt worden aan de Bunnies. Meer informatie in dit artikel.

    Meer Bunnies gespot niveau 1
    Ook op niveau 1 worden meer en meer konijnenmaskers gezien. Het geweld valt relatief gezien nog mee, maar de toenemende aanwezigheid zorgt voor onrust. Bewoners vragen zich af wat de stad hier wil aan doen, maar wij hebben nog geen reactie van de autoriteiten ontvangen.

    Lewis Mortimer (43) zwaargewond teruggevonden
    De CEO van het marketingbedrijf MakeIt! is na twee dagen zwaargewond teruggevonden in een loods op niveau 0. Anonieme getuigenissen spreken over al een langer bestaande connectie met de Cats, maar geruchten gaan dat ook De Vijf iets met de verdwijning te maken zouden hebben. Mortimer herstelt momenteel in het ziekenhuis en wil nog geen commentaar aan de pers kwijt.

    [ bericht aangepast op 5 sep 2018 - 23:27 ]


    Mhm?



    OLIVER THEODORE DARRELL

    Bunny || walking trough niveau 0 || With Dantae, Mo & Cerys




    Na mijn grote vangst van vandaag kon ik zekers van een feestmaal genieten vandaag en dus liet ik de uitnodiging van Dantae niet laten liggen. Gabe's pizzaria had de beste pizza van heel niveau nul en niemand kon tegen die smeuïge kaaslaag op gepaard met de lichtzure tomantensaus daartussenin. Mijn maag begon al spontaan te knorren bij het gedacht alleen . Ik stuurde een simpel bericht terug naar Dantae dat Mr.Right me knorrig had buiten gegooid en er helaas niet het fijne van af wist. En zo ook natuurlijk dat ik er binnen enkele minuten zou zijn. Ik keek net op van mijn mobiel toen een bekende zilvere vos mijn kant uit liep. Naast onze ontmoeting van vandaag herkende ik haar dus als Cerys. De manier hoe ze strak naar me toe liep, waarschuwde me al dat deze dame wist wat ze wilde wat erg intrigerend was.
    'Hallo daar, vreemdeling, geïnteresseerd om een meisje te helpen?' de woorden gleden zoetig over haar volle lippen waardoor mijn rechtermondhoekje het niet kon laten iets geamuseerd omhoog te glijden. Haar grote grijze poelen brandden op mijn gelaat, en ze leek klaar om me hier te kunnen verscheuren in haar gedachten.
    Na haar oortjes uit haar oren te halen leek ze haar focus enkel maar te kunnen verscherpen waarna ze haar mond weer opende. 'Ik snak naar iets te eten, en een verrukkelijk drankje zal me zeker helpen het weg te wassen. Suggesties?' Damn, haar smalle ranke vinger die over mijn borstkas gleed zorgde voor een bepaald prikkelend gevoel die zich door mijn aderen liet stromen en een klein lachje gleed zonder besef over mijn lippen.
    Mijn idee over deze dame leek enkel maar sterker te worden, ze wist hoe ze mensen om haar vinger kon winden en een prachtige dame als deze wist zelf mij lichtelijk nerveus te maken. Ik was nu eenmaal een man die ook wel een nood heeft aan het nodige gevlei en vrouwelijke charme al was het voornamelijk het feit dat ik een naam op de dame kon plakken die me overhaalde om haar dit keer te geven wat ze wilde. In de vorm van pizza en drank dan wel. Echter vooraleer ik kon antwoorden haf Cerys me niet eens de keuze meer. Haar lichaam drukte licht tegen die van mij aan en haar blik liet toch kort mijn adem stokken. 'Bovendien, ik heb genoten van je kleine bezichtigingsshow eerder. Maak je geen zorgen, ik zal mijn mond houden, of. . . je kunt me altijd dwingen.' nu had ze me toch waar ze me hebben wilde waardoor ik betrapt en wel zuchtte en mijn ogen kort rolde. "Je hebt me Cerys." haf ik dan toe waarbij ik kort mijn schouders ophaalde waarna ik weer naar de sluwe dame keek die verleidelijk op haar lip beet. "Misschien zal je je mond houden als ik deze volprop met een vettig stuk pizza?" kwam er quasi dreigend, maar geheel plagend uit en ik kon het dan ook niet laten licht te grijnzen, terwijl ik toch even op de binnenkant van mijn wang beet, gezien ze nogsteeds die lichtelijke adrenalinekick bij me veroorzaakte.
    "Heb je dan ook geluk dat ik daar net naartoe ga." Ik liep langs Cerys heen richting de pizzaria dat maar op enkele meters van ons verwijderd was en eens aan de deur keek ik dan ook over mijn schouder heen naar haar. "Oh , de enigste voorwaarde is dat je hier waarschijnlijk even opgescheept zit met mij en mijn vrienden. Niet erg toch?" ik likte kort mijn onderlip in een uitdagend gebaar gezien ik haar soort spelletjes ook wel kon meespelen, waarna ik de deur openduwde. Dantae en Mo waren makkelijk te spotten in de drukte dus stak ik dan ook zonder erg enkele mensen voor zodat ik me bij de krullenbol en Dantae voegde. " Goed nieuws, ik trakteer vandaag." grijnsde ik naar de twee waarna ik ook plaats maakte voor Cerys om te rest te volgen. "En ik heb nog en ehm_ vriendin meegebracht." kwam er ietswat bedankelijk over mijn lippen. Ik betrouwde haar niet zo erg dat ik haar meteen in mijn kleine vriendengroep toeliet, maar een andere benaming vond ik niet direct. " Oh en ik heb maximum 35 euro om hier voor 4 uit te geven, dus plunder me niet te erg alsjeblief." grimaste ik naar de drie.




    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Dantae Cedro Fuensanta

    ”Never kick me when I'm down, because when I get back up...
    You're Fucked.”

    • 29 • Bunny • Street Fighter • With Montana, Oliver & Cerys •

    Ik had zachtjes gelachen om de opmerking van Montana, waarin ze me duidelijk maakte dat ik haar niet moest onderschatten, ondanks dat mijn lach al gauw weer verdwenen was door een binnengekomen bericht van Oliver. Ik waardeerde de pit die de jonge vrouw naast me in zich wist te hebben en hoopte dat ze deze nooit zou verliezen — wetende dat je die in deze wereld wel nodig moest hebben.
          Naarmate we de pizzeria bereiken komt de drukte ons ook steeds meer tegemoet, waarop ik een zijdelingse blik op Montana werp en een lach onderdruk bij het zien van haar licht verbaasde uitdrukking. “Had je me niet wat eerder kunnen vertellen van deze pizzeria?” brengt ze uit. “Dan hoefde ik mijn tijd niet te verdoen met schoenzolen met kaas.”
          ”Dat had ik inderdaad kunnen doen,” geef ik toe en grijns vervolgens, terwijl we ondertussen naar binnen gaan. “Maar dan had ik niks lekkers meer waar ik je als verrassing mee naar toe kon nemen.” Ditmaal schenk ik de krullenbol naast me een knipoog, alvorens ik samen met haar in de rij ga staan. Net wanneer ik haar wil vragen of ze al een voorkeur voor pizza heeft verschijnt Oliver tussen ons in en voel ik hoe een nieuwe vlaag van rust door me heen trekt.
          ”Goed nieuws, ik trakteer vandaag,” grijnst hij vrolijk. Subtiel doch geamuseerd trek ik een wenkbrauw op. Als hij trakteerde dan kon ik er zo goed als zeker van op aan dat hij een goede buit had gehad. “En ik heb nog en ehm_ vriendin meegebracht.” Nieuwsgierig frons ik en laat mijn blik van hem afglijden, tot deze de dame naast hem in zicht krijgen. Ongegeneerd glijden mijn poelen over haar heen en neem ik haar in me op. De jongen had smaak, dat was een ding zeker. Ik kende haar echter niet, althans niet van naam, waardoor mijn begroeting uit een enkel knikje bestond. Nu waren de namen van vrouwen wel het laatste die ik goed wist te onthouden, mits ze iets voor me betekende — wat er op dit moment niet veel waren, behalve de krullenbol naast me en mijn zus.
          ”Oh en ik heb maximum 35 euro om hier voor 4 uit te geven, dus plunder me niet te erg alsjeblief,” grimaste Oliver ondertussen. Nog eenmaal blik ik over de jonge vrouw naast Oliver heen, werp haar mijn naam toe om me voor te stellen en richt mijn donkere blik dan weer op Oliver.
          ”Anders betaal ik wel voor Mo en mij.” Met een schuine blik kijk ik naar Montana, terwijl de rij voor ons langzaam inkrimpt. “En, heb je al een keus gemaakt?”

    [ bericht aangepast op 12 okt 2018 - 14:23 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Montana "Mo" Byrd
    18 — Bunny — Dantae

    'Dat had ik inderdaad kunnen doen, maar dan had ik niks lekkers meer waar ik je als verrassing mee naar toe kon nemen.'
          'Wat romantisch,' merkte Mo spottend op en ze staarde hem aan, maar kon een kleine glimlach niet onderdrukken. Dantae was vrijwel de enige hier bij wie ze zich prettig voelde en wie ze voor de volle honderd procent kon vertrouwen. Ze was blij dat ze hem had, maar wist ook dat in dit wereldje die band tussen hen plots verdwenen of verpest zou kunnen zijn. Hij zou zo een kogel tussen zijn ogen kunnen krijgen en dan zou ze compleet alleen zijn.
          Ineens verscheen een bekend figuur tussen het tweetal in en ze grijnsde kort naar Oliver, zeker toen hij vertelde dat hij zou trakteren, ondanks zijn . Toch verdween haar glimlach redelijk snel weer toen hij een meisje bij zich trok. Mo herkende haar niet, maar kreeg meteen een vervelend gevoel bij haar. Mo knikte haar kort toe en stelde zich voor.
          'Anders betaal ik wel voor Mo en mij. En, heb je al een keus gemaakt?' Dantae trok haar aandacht weg van het meisje en keek even naar de man naast zich en haalde haar schouders op.
          'Doe de simpelste maar. En je hoeft echt niet voor me te betalen,' ging ze tegen hem in terwijl ze naar de zak van haar vest graaide en haar kleine, oude portemonneetje tevoorschijn haalde. Ze had weinig geld, maar weigerde een goed doel te worden. Ze kon zichzelf prima redden. Even keek ze achterom naar Oliver en het meisje, Cerys dus. Bij vreemdelingen was ze altijd wantrouwig.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.



    GRAYSON ELIOT CARVER

    Lawyer || Cat || Getting some coffee & sitting next to Eve




    Eve schudde haar hoofd op mijn vraag of de dame Franse roots had, wat dus betekende dat deze mysterieuze dame toch nog iets mysterieuzer was dan gedacht. 'Ik ben geboren en getogen in deze stad. Wellicht komen mijn groot ouders wel uit Frankrijk, maar die heb ik nooit ontmoet en mijn ouders praten er niet graag over.' Vertelde ze me waardoor ik geïntrigeerd knikte. "Nixon is dan wel geen Parijs, maar het is ook mijn geboortestad." vertelde ik haar met een lichte grijns ik was geboren en getogen in deze grootstad, op het hoogste Niveau dan nog, dus veel had ik niet te klagen gehad. Toen ik Eve vertelde dat ik haar blogs al eens gelezen had leek de dame toch wel trots te zijn op haar werk.
    'Het was een heerlijke zaak om over te schrijven, daar heb ik heel veel views door gekregen.' vertelde Eve trots. Ik meende me te herinneren dat ze inderdaad dat haar artikel enorm veel bekijks had gehad en die hele week was het een gespreksonderwerp geweest op kantoor. De dame had een talent om mensen te beschrijven als ijskoude poppenspelers die zo de draad van je leven zou kunnen doorsnijden om je daarna met een smak op de grond te laten vallen. Ja ik herinnerde me nog wel de woorden die ze over advocaat Carver had geschreven. Iets wat toen wel schadelijk was geweest voor mijn reputatie, maar waar ik nu wel mee kon lachen.
    Ik was iets geamuseerd in gedachten verzonken en keek dan ook terug op naar de dame met de ijsblauwe ogen toen ze me wat leek te willen vragen.
    'Heb je zin om morgen te lunchen?' vroeg de dame me plots waardoor ik haar iets verrast aankeek, ook Eve leek iets op de schrikken van haar plotse woorden en keek me met grote afwachtende ogen aan. Ik kon het niet laten om even te lachen, gezien we allebei waren opgeschrokken. "Als je nog met deze 'harteloze feiten machine' zoals je het in je blog omschreef, wil lunchen, dan maak ik wel graag een gaatje voor je vrij morgen." zei ik iets vermakelijk, haar woorden quotend zoals ze mij had omschreven in haar artikel.




    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH


          CERYS BLANCHE .


    “I am mine,
    before I am ever anyone else's.


    25, bunny / 3jr, Oliver ; Dantae ; Montana, outfit


    Met een vastbesloten houding, welke tevens duidelijk op haar gezicht af te lezen stond, had ze heupwiegend op hem afgelopen. Bij geen enkele mogelijkheid zou ze hem vandaag voor een derde keer laten wegglippen. Hij kon wellicht goed overweg met de stuurknuppel van auto's, maar zij wist er ook wel één of twee dingen van. Dit zou zeker niet haar eerste rodeo zijn, in wat voor term dan ook.
    Diezelfde zelfverzekerheid liet ze hem ook zien, en dat was precies wat hij kon merken, gezien zijn geamuseerde grijns.
    Ze zag haar kansen positief in. Het enige wat mogelijk een probleem zou kunnen veroorzaken was, of hij had het idee dat zij meer zou willen, of hij zou meer willen. En, dat was niet waar zij voor stond. Hoewel het zo misschien niet mocht lijken op eerste blik, Cerys was een onafhankelijke dame die geen blok aan haar been nodig had. De volgende dag bij een one—night stand kwam vaak niet eens ter sprake, ze was lang daarvoor al vertrokken.

    Bij zijn opbiechting glimlachte ze uitdagend. Vooral zodra hij het kat—en—muis spelletje mee scheen te spelen door vervolgens de deur van een pizzaria te openen. Ze kon het niet laten, zelfs met z'n dreigende ondertoon schoot er een wellustige tinteling door haar lichaam heen. Die jongen wist hoe hij moest spelen. Als hij maar wist dat zij de kat in deze partij was.
    Voordat hij echter ook maar wat kon doen, zag ze haar kans schoon een nieuwe uitlokking, als het ware, toe te voegen. Opnieuw gleed ze met haar vinger over zijn borstkas heen, maar dit keer korter en dominerender. Alles terwijl ze haar lichtgekleurde ogen in de zijne boorde.
          'Hm,' spinde ze, haar wijsvinger haakte ze aan de bovenkant van zijn shirt, om hem wat meer naar zich toe te trekken, 'laten we beginnen met dat. Er zijn immers genoeg andere manieren om mij m'n mond te doen laten houden dan een stuk pizza erin te stoppen.' Met een knipoog liep ze langs hem heen om zich vervolgens samen met hem bij z'n vrienden te voegen. Ze had geen problemen met hen,
    Daarnaast was er vaak genoeg voorgekomen dat ze op zo'n manier pleziertjes had gehad. Niet iedereen keurde dit gedrag goed, maar het waren hun zaken simpelweg niet. En waarom zou ze alleen moeten slapen als ze ook plezier samen zou kunnen hebben? Het was zonde van een tijd die goed samen beleefd kon worden.

    Het voorstellen verliep deze keer wat soepeler dan anders. Ze had ook weleens ervaringen gehad waarin mensen daadwerkelijk met dingen naar haar hadden gegooid, maar de jonge vrouw leek zich nog in te kunnen houden en de man was daarwerkelijk een snoepje om te zien. Met zijn verwilderde, zwarte haren en hazelgekleurde kijkers die als een magneet werkten, kon ze haar ogen niet van hem afhouden. Desalniettemin trachtte ze zich behoorlijk in te houden, haar doel was immers Oliver te strikken, niet een andere lekkernij. Dus stelde ze zich naar zowel Dante als Montana voor als Cerys, een charmante glimlach mocht hierbij natuurlijk niet ontbreken.
          'Geen zorgen, ik betaal voor mezelf, jij mag me later ergens anders op trakteren.' Met een vloeiende, zinnenprikkelende toon had het haar mond verlaten, terwijl de rij voor hen steeds kleiner werd. Eens zij aan de beurt waren, bekeek ze de keuzes nog eens. De tijd was er immers; Cerys bestelde als laatste en betaalde als laatste.
    Zodra ze, met voedsel en al, een tafeltje bemachtigd hadden, nam ze, wat dichter dan "normaal" was, plaats naast Oliver en sloeg haar ene been over de andere. Hierbij raakte haar voet de binnenkant van zijn been aan, die ze opzettelijk zo liet nadat ze hier gewreven had.

          'Kennen jullie elkaar al lang?' besloot ze toen te vragen, wat voorzichtig genoeg qua vraag was. Eigenlijk hield ze absoluut niet van de bescheiden aanpak, alleen het was nu wel nodig. Geduld, Cerys, geduld. Ze stak het rietje, die in de frisdrank beker zat, in haar mond en zoog hierop om te kunnen drinken. Geheel onbewust zag dit er provocerender uit dan dat ze bedoeld had. Eerlijk waar—— deze aanpak deed haar allerlei vreemde dingen doen die stiekem naar boven kwamen.
    Als het ook voor de andere heerlijke man werkte, hoorde je haar echter niet klagen. Wie heeft er ooit gezeurd om de aandacht van twee mannen? Zoals zij het zag, waren het twee in één klap.

    [ bericht aangepast op 16 okt 2018 - 23:42 ]


    [ heaven knows ]

    "TWO MINUTES" TOBIAS TERNBULL


    Het kost me moeite serieus te blijven bij het zien hoe Rayne zich uit de naad slooft om een overtuigende act neer te zetten maar dan ook succesvol mijn spelletje weet mee te spelen wat de Cats betreft.
    “Hoe gaat uw zakenleven? Al een goede baan te pakken?” klinkt het vervolgens. Ik moet even lachen en knik ter antwoord. Ik vermoed namelijk dat aan mijn kloffie en wagen wel te zien is dat ik niks te wensen heb, en dat er weinig woorden hoeven aan vuil gemaakt worden. Bovendien is er minder kans iets prijs te geven dat ik voor mezelf hoor te houden, op die manier.
    “Dit is zeker geen verkeerde auto,” complimenteert de jonge zakenvrouw mijn voertuig terwijl ik naast haar plaats neem en in de achteruitkijkspiegel even controleer of Toby hulp nodig heeft met zijn gordel. Diep van binnen weet ik heus wel dat hij het inmiddels prima zelf kan, maar ik weet het liever tweehonderd procent zeker. Wat die kleine man betreft laat ik graag niks aan het toeval over.
    "Danku, Rayne," glimlach ik. "Ik moet toegeven dat ik er zelf ook best trots op ben. Met het risico als een blaaskaak over te komen wil ik graag bekennen dat ik een uitstekende smaak heb wat betreft drie dingen; auto's, wijnen en vrouwen..." Bij die laatste woorden werp ik een ietwat ondeugende grijns in haar richting, alvorens de motor te starten en naar huis toe te rijden.
    Onderweg gebruik ik de handsfree set om de kok ervan op de hoogte te stellen dat er een extra bord dient voorzien te worden. In tegenstelling tot wat velen denken beschouw ik die hulp niet als een statussymbool maar als een noodzakelijke maatregel om Junior voldoende aandacht te kunnen schenken. Vooral toen hij nog niet naar school ging leek het me interessant niet driemaal per dag achter het fornuis te moeten kruipen, maar ik moet toegeven dat het nu nog steeds de geschikte kans biedt hem te helpen met zijn huiswerk voor het avondmaal, zodat er na het diner nog tijd is om samen wat leuks te doen en mijn kereltje ongejaagd klaar te krijgen voor bed. Bovendien mag ik dan wel een genie zijn wat computers betreft maar met aardappelen en groenten weet ik me geen raad.

    Eens we zijn aangekomen en ik zowel Junior als Rayne uit de auto geholpen heb duurt het niet lang voor we met de lift van de garage tot in de hal gekomen zijn. Ik neem de jas van Rayne aan, en hang vervolgens ook die van Junior en mezelf op, waarna ik ons allen de ruime woonkamer in leid.
    "Mag ik u misschien bewijzen dat ik daarnet niet aan het liegen was?" bied ik aan terwijl ik alvast twee wijnglazen uit de kast tevoorschijn haal. Hoewel ik in principe op een antwoord hoor te wachten heb ik inmiddels al de perfecte fles wijn in gedachten om uit te schenken. "Verkiest u wit of rood?" ga ik verder, weinig ruimte latend voor afwijzing. Ondertussen gebaar ik naar de lederen sofa, ten teken dat de jongedame het zichzelf makkelijk mag maken.
    "Junior, wil jij voor mij alsjeblieft een tas uit de voorraadkast halen die groot genoeg is om Rayne's boodschappen in te doen?" vraag ik vervolgens aan mijn zoontje, wetend dat hij me altijd met veel plezier te hulp staat." Zoals verwacht knikt het ventje enthousiast, al weet ik niet zeker of Rayne's aanwezigheid hiermee misschien ook wel een handje helpt. "Wil je onze aankopen opbergen of doen we het morgen samen?" vraag ik nog voor hij er vandoor kan gaan.
    "Ik doe het wel!" krijg ik nog vaag te horen alvorens mijn mini-versie uit het zicht verdwenen is.
    "Excuses, ik vrees dat ik niet aan het opletten was," breng ik uit zodra ik me weer bewust word van het feit dat ik een vraag aan onze gaste had gesteld. "Was het wit of rood?" herhaal ik de vraag.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.


    OLIVER THEODORE DARRELL

    Bunny || Pizza|| With Dantae, Mo & Cerys




    Cerys had me waar ze me hebben wilde, althans dat vermoedde ik toch. Mijn eerste idee was dat ze gewoon haar charmes in de strijd wilde gooien voor een gratis maaltijd. Maar eens ze deze al in de pocket leek te hebben wist ik niet meer zo zeker of dat überhaupt haar doel was geweest. Bij mijn lichte dubbele betekenis van mijn woorden leken haar ogen vurig te fonkelen en hield me nog even tegen vooraleer we de pizzazaak binnen gingen. 'Hm,' klonk het, alsof daarmee haar honger nog niet was gestild. Haar vingers streken over mijn borstkas heen en de tinteling ging wel door mijn lichaam heen waarna ze zich vasthaakten in mijn shirt en me naar zich toe trok op een dominante manier. 'laten we beginnen met dat. Er zijn immers genoeg andere manieren om mij m'n mond te doen laten houden dan een stuk pizza erin te stoppen.' Ooh het was dit soort spel dat ze wilde spelen, de adrenaline gemengd met mijn lichte onzekerheid had me dan ook even laten grijnzend toen ze knipogend de pizzeria binnen ging, mij iets stomgeslagen achter zich latend. Ik was soms wel een flirt, maar vaak als ik iets van alcohol in mijn systeem zat lukte me dat wel. Maar Cerys, haar dominantie liet me even weer dat slappe kereltje voelen van drie jaar geleden, ze was een dame met pit en ik haar prooi.
    Gelukkig zorgde het zicht van Dantae en Mo wel weer voor een kleine boost aan zelfvertrouwen, ondanks dat ze mijn genereus aanbod allemaal afsloegen, zelf Cerys. "Meer pizza voor mij dan." rolde er simpelweg over mijn lippen waarna ik voor mezelf een simpele pizza margarita bestelde en een fris biertje erbij. Dantae was zijn rustige zelve maar Mo leek toch iets schudchterder rond Cerys, wat ik wel kon begrijpen. Ik was namelijk ook niet de meest spontane rond nieuwe mensen. 'Geen zorgen, ik betaal voor mezelf, jij mag me later ergens anders op trakteren.' rolde er poeslief over Cerys haar lippen waardoor een klein alarmpje in mijn hoofd afging, oh god waar had ik mezelf in verzeild. Ik beet even op mijn lip waarna ik mijn lef dan toch in handen nam en me iets naar haar toe boog voor ze bestelde. " Hmm heb je een verzoekje?" rolde er iets hees over mijn lippen vooraleer ik me weer terugtrok en Dantae en Mo volgde naar een tafeltje. Eens daar kwam Cerys ook lekker dicht bij me zitten waardoor ik toch zeker een goede slok alcohol nodig had. Ik zweer je ik had net een slok genomen of ik voelde haar voet gezellig tegen mijn been aan kriebelen waardoor ik me haast verslikte, ik moest mijn testosteron wat in bedwang houden en voelde het bloed iets naar mijn wangen stijgen, en andere plekken... 'Kennen jullie elkaar al lang?' brak Cerys de stilte, wat mijn aandacht iets van haar acties afhaalde waardoor ik even naar Dantae keek. "Ueh " ik schraapte mijn keel even "Mo ken ik al een jaartje ongeveer en Dantae bijna twee jaar, hij is top bokser voor Mr.Dixon trouwens0" begon ik in de hoop dat Mo of Dantae erop in zouden haken, mijn blik gleed vervolgens naar weer naar de silver fox naast me waardoor ik het even niet kon laten om naar haar lippen te staren al wist ik me snel te herpakken en haalde kort een hand door mijn haren. "En jij , Cerys, wat doe jij allemaal om je lichaam fit te houden." kwam er ietswat verkeerd over mijn lippen, ik doelde eigenlijk meer op het feit dat ze deze ochtend ook naar de Gym wilde gaan, maargoed. Meteen nam ik nog een slok van mijn bier , komaan Oliver je bent die slappe bonenstaak niet meer.





    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Dantae Cedro Fuensanta

    ”Never kick me when I'm down, because when I get back up...
    You're Fucked.”

    • 29 • Bunny • Street Fighter • With Montana, Oliver & Cerys •

    Hoewel de ongemakkelijkheid niet duidelijk van Mo afstraalde, verried iets in haar lichaamstaal dat ze zich niet helemaal prettig voelde bij de aanwezigheid van Cerys. Voor een onbekende was het niet op te merken, maar ik kende de donkere krullenbol inmiddels goed genoeg om het te zien.
          ”'Doe de simpelste maar. En je hoeft echt niet voor me te betalen,” bracht ze uit. Ik knikte enkel. Eens het onze beurt was gaf ik de bestelling door, terwijl Cerys op een subtiele manier Oliver liet blijken dat hij met andere middelen later wel terug mocht betalen. Moeizaam hield ik mijn lach voor mezelf, eerder vanwege het feit dat het ergens wel amusant om te zien was hoe de jonge vrouw plagende en speels zich op de jonge Oliver had gestort — wiens gezicht later de charmante kleur van een tomaat had gekregen.

          ”Kennen jullie elkaar al lang?”
    Eens we een leeg tafeltje bezet hadden en ons voedsel op tafel stond, doorbrak Cerys opnieuw de stilte die er voor kort geheerst had. “Ueh,” klonk het vanuit Oliver, terwijl ik net een hap van mijn pizza wegslikte en een zijdelingse blik op Mo wierp, zodat ik kon polsen hoe haar eerste reactie was op een echte, fatsoenlijke pizza. “Mo ken ik al een jaartje ongeveer en Dantae bijna twee jaar, hij is top bokser voor Mr.Dixon trouwens.”
    Een zwakke glimlach verscheen op mijn lippen, waarna ik mijn donkere kijkers op Cerys richten. “We moeten ergens van leven,” sprak ik, doelend op mijn bokscarrière en het gegeven dat ik dit voor mezelf als geheel normaal beschouwde. Het was een leven waar ik inmiddels zo in vastgeroest zat dat ik er met geen mogelijkheid meer uit kon — laat staan wilde; daar het tevens een soort boetedoening was geworden voor alle fouten die ik gemaakt had in het verleden. Een betere afstraffing als in de ring bestond er niet.
          ”Hoe is je pizza?”vroeg ik Mo ondertussen, alvorens Ollie zijn aandacht verder op Cerys had gelegd. ”En jij, Cerys, wat doe jij allemaal om je lichaam fit te houden.”
    Al hoestend verborg ik de proest die was komen opzetten, vanwege de dubbelzinnige toon die Oliver had aangeslagen in zijn woorden, en nam een slok van mijn drinken om het ietwat oprechter te laten overkomen, alsof ik me verslikt had. Ik wilde Oliver tenslotte niet een nog ongemakkelijker gevoel geven, daar ik eerder al iets opmerkte dat hij niet altijd even goed wist hoe hij op de blonde schone moest reageren. Ieder ander had dit misschien als een doodsimpele vraag van interesse opgepakt, maar Cerys’ doel was in mijn ogen al heel snel duidelijk geworden, waardoor dit er een werdt waarvan je een soortgelijke opmerking terug verwacht kon worden.
          ”Ik gok sporten,” bracht ik daarom vrij direct uit en tilde vragend een van mijn wenkbrauwen op eens ik met een ietwat schuin hoofd naar Cerys keek.”Al heb ik je in de sportschool nog niet eerder gezien,” ging ik verder en bood hiermee hopelijk Oliver wat ruimte om zichzelf bijeen te rapen. Ongegeneerd gleed mijn blik zo goed als kon over haar heen, nam haar schaamteloos in me op, alvorens ik deze weer in de hare haakte. Ik kon ergens niet ontkennen een tikkeltje nieuwsgierig naar haar te zijn, maar Cerys was Oliver’s terrein en ik vond het veel te leuk om te zien waar dat heen ging.
          “Ben je er weleens geweest? Het is beste sportschool op dit Niveau.”

    [ bericht aangepast op 21 okt 2018 - 10:38 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Rayne Patterson
    25 - Cat - Outfit


          Ik had het echt niet kunnen laten om Tobias te vragen naar zijn baan. Natuurlijk wist ik dat hij binnen no-time iets nieuws had gevonden, hij was nou eenmaal een goede om erbij te hebben. Ik kon het niet laten te lachen om zijn opmerking over zijn uitmuntende keuze in auto's, wijnen en vrouwen. Ik trok een wenkbrauw op en keek hem ondeugend aan. "En wie zegt dat jouw keuze in wijn en vrouwen zo goed is dan?" De auto's liet ik er natuurlijk expres uit omdat ik daar al over had gecomplimenteerd en hij dat ongetwijfeld meteen in mijn gezicht zou gooien.
          Eenmaal bij het huis volg ik Tobias en Junior rustig. Dit was een huis waar ik nog nooit eerder was geweest, en gezien de grootte leek het me verstanding gewoon te volgen zodat ik niet zou verdwalen. Het huis waar ik zelf in woonde was niet super groot. Ik had dat toch wel expres gedaan omdat ik alleen woonde, en om dan in een gigantisch huis te wonen leek zo eenzaam. Nu had ik tenminste nog een beetje huiselijke sfeer, en dat was toch een fijn gevoel.
          Het gesprek dat Tobias begint zorgt ervoor dat ik weer uit mijn gedachten opschrik. Ik kijk de man aan en luister glimlach naar de vraag die hij mij voor legt. "Ik ben zeker benieuwd," antwoord ik grijnzend op het feit dat hij zijn claim wil bewijzen. Nog voor ik antwoord kon geven op de vraag of ik rode of witte wijn wou stelde Tobias een vraag aan zijn mini-me. Het enthousiasme van de kleine man doet me glimlachen, het was fijn te zien hoe graag hij zijn vader een handje mee wou helpen. Terwijl de twee een kort gesprek me elkaar voerden nam ik plaats op de sofa en gebruikte de tijd om de omgeving een beetje te observeren. Het was een prachtig ingericht huis waarbij ik me wel kon voorstellen dat het een fijne plek was om te wonen.
          "Excuses, ik vrees dat ik niet aan het opletten was. Was het wit of rood?" herhaalde Tobias zichzelf terwijl hij weer mijn kant op keek. Ik moest kort nadenken. "Kies maar. Gezien jij de expert claimt te zijn lijkt het me beter als het allemaal van jou uit komt. Daarbij, ik kan niet zeggen dat ik echt een specifieke voorkeur heb," glimlachte ik vriendelijk naar hem. Ik haalde een hand door mijn donkere lokken en keek kort de andere kant op. "Maar nou heb je me nog steeds niet verteld wat voor nieuwe baan je hebt," bedacht ik me opeens en zei dit dan ook. Ik kon het niet laten dat ik zo nieuwsgierig was. Het feit dat Tobias ontslag had genomen omdat ik anders zijn baas zou worden had toch een gevoelige snaar geraakt, zeker omdat we voor die tijd naar mijn idee prima samen konden werken.



    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

    "TWO MINUTES" TOBIAS TERNBULL
    30 | THE JACKALL | HOME | RAYNE

    "Kies maar. Gezien jij de expert claimt te zijn lijkt het me beter als het allemaal van jou uit komt. Daarbij, ik kan niet zeggen dat ik echt een specifieke voorkeur heb." Daar kan ik niet echt over in discussie treden, haar verzoek is meer dan fair. Ik laat mijn blik langs de flessen glijden en kies uiteindelijk een Italiaanse rode wijn, met een lage zurigheid en elementen van pruimen en zwarte kers. Het is een veelzijdige wijn en het zou me verbazen mocht Rayne hem niet weten te smaken.
    "Maar nou heb je me nog steeds niet verteld wat voor nieuwe baan je hebt," vraagt de jongedame me terwijl ik de fles ontkurk en mijn Aerator erop plaats om te voorkomen dat de wijn nog uren zou moeten decanteren om tot zijn volste recht te komen. Na de nodige instelling schenk ik twee glazen uit en begeef me ermee naar de sofa.
    "Wel," begin ik, terwijl ik me in de zachte kussens naast Rayne laat zakken en haar een glas in de handen stop. "Ik werk nog steeds in ICT, maar voornamelijk op afstand. Ik bepaal zelf mijn werktijden, zolang ik maar genoeg uren per week maak en bij uitzonderlijke, dringende gevallen kan reageren." Ik klink mijn glas een keer tegen het hare en neem een slokje, waarvan ik al meteen intens geniet. "Het handige is dat ik vooral kan werken terwijl Junior op school is of als hij reeds naar bed toe is. Het is fijn hem op te zien groeien," beken ik. Met mijn eigen vader was het heel anders, en ik kan me niet inbeelden dat ik mijn kleine knul hetzelfde lot zou moeten laten ondergaan, niet nu ik weet dat het wel degelijk anders kan.
    "Hoe is het met u?" richt ik vervolgens de aandacht weer op haar. "Zeurt uw vader nog steeds zo om kleinkinderen?" grinnik ik, denkend aan vroeger, hoe erg hij daar naar uit leek te kijken.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    Montana "Mo" Byrd
    18 — Bunny — Dantae & Cerys & Oliver

    Gelukkig protesteerde Dantae niet over de betaling van de pizza en bestelde Mo al snel haar eigen simpele pizza, waarna ze bij het groepje aanschoof en al snel begon te eten. Ze zei weinig en luisterde naar de korte gesprekken tussen de anderen en kauwde haast gedachteloos op de inderdaad lekkere pizza. Veel beter dan de schoenzolen die verder op dit niveau werden verkocht. Die verdienden het niet eens om de titel pizza te krijgen.
          'Hoe is je pizza?' vroeg Dantae aan Mo en ze glimlachte even naar hem, blij dat ze even niet op Cerys hoefde te letten.
          'Ik geloofde je niet, maar je hebt gelijk,' grijnsde ze even uitdagend, 'hij is inderdaad erg lekker.' Even lachte ze en ze pakte nog een punt op, waarna ze daar meteen haar tanden in zette. Juist op dat moment maakte Oliver een nogal onbeholpen en dubbelzinnige opmerking. Naast haar proestte Dantae het bijna meteen al uit en ook Mo moest de woorden even tot zich door laten dringen voor ze een stuk pizza doorslikte, haar mond afveegde en met opgetrokken wenkbrauwen naar het tweetal keek. Ze kende Cerys totaal niet en daar had ze eigenlijk ook weinig behoefte aan, maar Ollie kende ze wel al een tijd en ze vond het ergens zielig maar juist ook hilarisch om hem zo ongemakkelijk te zien.
          Tot haar ergernis leek Dantae haar wel leuk te vinden en wond hij er ook geen doekjes omheen dat hij haar grondig bekeek, maar ze hield zich in door nog een hap te nemen, iets groter dan misschien handig was geweest.
          'Het is inderdaad een goede sportschool,' mengde Mo zich uiteindelijk maar in het gesprek, voor ze compleet weg werd gedrukt. Even keek ze naast zich naar Dantae en likte de tomatensaus toen redelijk ongegeneerd van haar vingers af. Ze was lang geleden al gestopt met zich zorgen maken wat anderen eventueel van haar zouden vinden. Zelfs deze onbekende Cerys kon er niet voor zorgen dat ze zich wat beschaafder zou gaan gedragen. Mo leek af en toe wel one of the guys. 'Maar misschien is het niets voor jou. Het gaat er soms nogal ruw aan toe,' voegde ze onschuldig, lief maar toch uitdagend aan haar eerdere opmerking toe en ze liet haar donkere ogen even op de blondine tegenover haar rusten. Nee, Mo was geen fan van haar.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Skyeler || ‘Skye’ || Moore
    26 — Bunny — Alone

    Met een snelle pas verliet Skye de steeg achter de sportschool en voelde ze terwijl ze de smalle doorgang verliet hoe haar gezicht lichtjes werd gestreeld door een paar zonnestralen. Ze stond even stil en genoot van de verdwaalde warme stroken licht. Na een paar seconde verdwenen ze alweer. Dat was te verwachten. De zon werd niveau 0 nou eenmaal ontnomen door de verdiepingen boven zich. Zoals dat eigenlijk het geval was met bijna alles. De zonnestralen hadden door hun korte duur geen indruk achter gelaten om Skye heen maar zorgde bij de blondine zelf wel voor veel vrolijkheid. Misschien moest ze dat wat vaker doen, vrolijk zijn. Skye wist de perfecte plek om dat te doen en begaf zich met een kleine glimlach richting haar lievelings restaurant, 'T Gat. Dat was het niet vanwege het eten, dat moest ze toegeven. Het menu was niet zo uitgebreid. Het bestond vooral uit tosti's, patat, hamburgers en pizza's, niet erg gezond of luxe maar dat verwachtte niemand hier beneden er dan ook van. Nee, het eten was niet de reden dat Skye graag naar 'T Gat toe ging, dat waren de mensen. De eerste keer dat Skye daar kwam had ze een rot opdracht moeten doen, iets waar ze totaal niet achter had gestaan maar toch had voltooid. Skye had zich verloren en wanhopig gevoeld tot ze aan de bar was gaan zitten. De eigenaar had met haar gepraat. Natuurlijk niet over erg diepe zaken, dat deden de mensen op niveau 0 bijna nooit met elkaar. Iedereen hield zijn zaken voor zichzelf. Hij had met Skye gepraat over kleine onbenulligheden die haar enorm op vrolijkte. Het hebben over kleine alledaagse dingen deed haar de wanhoop van niveau 0 even laten vergeten. Ze hadden af en toe zelfs gelachen om de armoede van niveau 0, iets wat ze nooit eerder had gekund. Hij had ervoor gezorgd dat ze zichzelf weer terug vond. Sindsdien is ze er blijven hangen en is ze er vaak te vinden als ze niets te doen heeft, gewoon om te kletsen. Eenmaal binnen begroette ze een van de werkneemsters met een glimlach en nam ze plaats aan de bar. "Is Tony er niet?" kwam er vragend uit de blondine haar mond waarop de werkneemster vertelde dat hij zich niet zo goed had gevoeld en was gaan liggen. Het was een kleine teleurstelling dat moest Skye toegeven maar ze liet zich er niet door neer slaan. De werkneemster vroeg wat ze voor Skye kon doen. "Doe maar een hamburger en een cola" antwoordde de blondine waarna ze even om zich heen keek. "Het is nogal rustig vandaag!" stelde ze verbaasd waarop de dame achter de bar knikte en een cola voor Skye inschonk en haar bestelling door gaf aan de keuken.

    [ bericht aangepast op 9 nov 2018 - 19:33 ]


          CERYS BLANCHE .


    ‘If he puts his hands on you——
    cut them off.’


    25, bunny / 3jr, Oliver ; Dantae ; Montana, outfit


    Mensen schatte haar regelmatig verkeerd in. Het is niet dat ze een sloerie is enkel omdat ze van de liefde houdt. De vrouw kon er niets aan doen, sinds het incident. . . wilde ze niets meer met haar oude leven te maken hebben. Alleen, wellicht was ze er op een bepaalde manier toch niet helemaal klaar mee. De pad die ze momenteel betrad, het liet haar nu eenmaal nare herinneringen vergeten, het liet haar goed voelen. Bovendien, ze deed het tegen niemands zin in. Stuk voor stuk was het al hun doel, vanaf het begin af aan. Als er iets was wat ze niet nodig had, dan was het wel iemand die rechter wilde spelen over haar leven. Cerys wist dat ze niet perfect was, maar dat wilde ze ook absoluut niet. Dat klonk namelijk hartstikke saai, ze zocht spanning en iemand die niet bang was voor een uitdaging. Helaas waren er daar niet veel van, of je werd al als “bitch” uitgemaakt.
          Cerys voelde haar hart in haar keel kloppen. Een waas nam haar gezichtsvermogen in beslag. Een fragment van een memorie flitste voor haar ogen, welke ze razendsnel weg knipperde. Dat kon op een ander moment wel weer, wanneer ze alleen was. Bijna had ze willen antwoorden dat ze daar weet van had, echter hield ze zich nog net in. Het gestamel kon ze daarentegen niet op tijd tegenhouden.
          ‘I—is dat zo?’ Verdomme, dat was niet de bedoeling. Voor luttele seconden was er een barst in haar volmaakte masker te bekennen. De demonen van het verleden waren desalniettemin dichterbij dan gedacht. Met een zachte zucht besloot ze haar keel te kalmeren door een slok van haar aardbeien—milkshake te nemen, terwijl ze zich bijeen trachtte te rapen. ‘Ik zou graag eens naar één van je performances komen kijken, mocht je dat oké vinden.’ Zodra ze haar zelfverzekerdheid terug had, penetreerde ze haar poelen, die de kleur hadden van aquamarijn, in de zijne. Hoewel ze over haar bovenlip likte, had ze het met gemeende bewondering in haar stem gezegd. Die man was een mysterie op zich, en hoewel ze het met alle plezier uit zou willen zoeken, vestigde ze haar aandacht toch weer op Oliver — misschien was dat maar goed ook, anders zou ze straks gillend wegrennen.
    Een vermakelijke glimlach gleed rondom haar mondhoeken. Het was vrij komisch dat iedereen gelijk doorhad dat het verkeerd was gebracht, maar voornamelijk de reacties die daaruit voortzette waren werkelijk onbetaalbaar. Net op het moment dat ze haar mond wilde openen om te reageren, deed Dantae dat al voor de blonde jongedame. Al moest ze toegeven dat Oliver daadwerkelijk aandoenlijk was om te zien nu, het was wel duidelijk dat hij vrij nieuw was in dit circuit.

    Het was waar — Cerys had de sportschool een tijd lang vermeden vanwege persoonlijke redenen, alleen de laatste paar weken wilde ze weer een poging doen tot. Dit vermeldde ze vanzelfsprekend niet, ze was van plan zo min mogelijk over zichzelf kenbaar te maken. Die fout van eerder was puur amateuristisch, en hier vervloekte ze zich binnensmonds dan ook nogmaals om.
    Bij het zien van Dantae’s nauwkeurig onderzoek, speelde ze het allemaal mak mee, terwijl ze hem met amusante blik gadesloeg. In een andere setting had ze zonder enige schaamte aan hem gevraagd of ze anders even dichterbij moest komen, zodat hij haar beter onder handen kon nemen. Maar dat was het niet, en Cerys hoorde zich stevig in te houden — al was het wel haar laatste beetje geduldigheid. Nog één zo’n intense blik van zijn kant en ze stond niet in voor de gevolgen. Daarbij, ze was aan geen enkel persoon gebonden. Al had Oliver haar ook flink getest door eerder zo hees in haar oor te fluisteren, wist hij überhaupt wel waar hij mee bezig was?
          ‘Goed gegokt,’ glimlachte ze, terwijl ze haar ranke vingers door haar lichte lokken haalde, ‘En misschien komt daar nog wel verandering in.’ Uitgebreider dan dat kon ze er echter niet op reageren, want de vierde persoon aan tafel kwam tussenbeide, waardoor Cerys haar blik op de jonge vrouw vestigde — welke momenteel ongedwongen de saus van haar vingers aan het likken was. De blondine grinnikte, geen kwaad in de zin, bij het zien van de rode sausvlekken op haar gezicht. Kon zij nog maar zo onbevangen zijn, maar helaas gaf zij teveel om haar uiterlijke vertoning dan ze wilde, dan dat ze vroeger was.
    Het was duidelijk te merken dat de jongedame haar niet moest, en ze kon het haar niet kwalijk nemen. Immers kenden ze elkaar pas net en wanneer je op dit niveau woonde, hoorde je goed op te passen met welke mensen je omging als zowel wat je vertelde. Bovendien had ze geen vrienden nodig, ze hoefde geen dikke maatjes te worden met Mo en zat daar tevens niet op te wachten. Eigenlijk kon ze wel waarderen dat zij zo gewaagd aan haar was, liever dat dan een vieze slang die enkel met haar mee ging praten, want die bestonden er ook.
          ‘Oh — maar ik maak me geen zorgen. Laten we zeggen dat ik graag ruig speel.’ De speelse toon in haar zoete stem was weer duidelijk aanwezig, maar ze had een korte pauze nodig. En wel nu. Ze moest weg, al was het maar voor even. Met een glimlach nam ze een laatste slok van haar milkshake, kneep Oliver provocerend in zijn bovenbeen en draaide zich vervolgens naar hem toe — al sprak ze in het algemeen. ‘Ik neem even een rookpauze, ben zo terug.’ Met dit stond ze — haastiger dan ze in eerste instantie wilde blijken — op, waardoor ze per ongeluk de inhoud van het tasje over de vloer kieperde. Binnen luttele seconden had ze het weer bijeen geraapt en begaf zich naar buiten, om hier niet enkel haar fouten tien keer zo hard op zichzelf te drukken, maar tevens een sigaret aan te steken.
    De blondine stak een sigaret tussen haar volle lippen en ging het gesprek nog eens na. Het ging moeizamer dan verwacht, meestal kon ze zich wel moeiteloos bijeen rapen — alleen nu bleek dat een nachtmerrie te zijn. Vanaf het punt dat ze had gehoord dat Dantae een bokser was, ging het mis. Ze dacht teveel aan hem en wat hij vroeger voor haar betekende. Was het dan toch dieper dan dat? Probeerde ze onbewust haar verlies te compenseren door het lichaam van een ander? Lag het dan toch niet aan haar voormalige werk dat ze zich op zo’n wijze op de liefde stortte? De plotse zelfontdekking liet haar rillen van de emotionele gevoelens. Ze kon beter bij Dantae uit de buurt blijven nu ze dit wist, maar nu moest ze nog een excuus daarvoor verzinnen — naar Oliver toe dan.
    Met de sigaret in haar mond bungelend, graaide ze nog steeds in het tasje, op zoek naar de aansteker. Shit, zeg niet dat ze die binnen vergeten was! Anders had ze nu gewoon weg kunnen lopen, maar dat kon ze dus ook mooi vergeten. Voor luttele seconden was er een droevige blik in haar ogen te zien.

    Moest ze nu kiezen tussen persoonlijk verlangen of een mooie dagdroom? Cerys kon immers moeilijk alleen blijven..


    [ heaven knows ]

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Alvera Varinia Fuensanta

    ”In a world where everyone wears a mask,
    it’s a privilege to see a soul.”

    • 27 • Little Fox • De vijf • With Bash Skyeler •

    Het was niet mijn bedoeling geweest om op dit Niveau te gaan eten, maar nadat Bash terug naar binnen moest omdat hij iets was vergeten — en ik het wachten inmiddels aardig beu begon te raken — was ik na enkele minuten zonder pardon vooruit gegaan. Dan maar een maaltijd hieruit de beurt, die wellicht minder lekker smaakte als een van de betere restaurants op 1 of 2. Tenslotte was ik niet vergeten waar ik vandaan kwam, toen luxe nog een gegeven was waar ik niks van wist. Ik had goed geleerd te roeien met de riemen die ik had, toen én nu.
          ’T Gat was een van de plekken waar ik in mijn jongere jaren wel eens kwam — nog voor prostitutie mijn leven opslokte en ik de kleine kamertjes waarin ik moest werken nog maar amper uit kwam. Een frons nestelde zich even tussen mijn wenkbrauwen, wanneer ik het restaurant voor me zie opdoemen nadat ik waardeloze taxi had weten te ritselen. Mijn maag rammelde en bekommerde zich amper om de herinneringen die onbewust mijn gedachten binnen stroomde. In de tijd hier was mijn leven nog enigszins een beetje goed geweest — buiten de muren van mijn ouderlijke huis was namelijk alles een pretje, zelfs op dit Niveau.
          “Hier, ga iets leuk doen.”
    Met een koele ondertoon en een neutrale uitdrukking op mijn gezicht wierp ik de man, die zich als taxi voorgedaan had, een paar tientjes extra toe. Met een simpel gebaar wuifde ik hem vervolgens zonder omkijken weg, waarna ik zonder zichtbare aarzeling ‘T Gat binnenstapte. Heel even vertrok mijn blik, ondanks de vriendelijke begroeting die me werd toegeworpen door een medewerkster. De tijd leek op deze plek haast letterlijk stil te hebben gestaan, alsof er niks veranderd was.
          ”Iets van friet en wat fris graag,” beantwoord ik de jonge serveerster, als deze vraagt wat ik wil bestellen. Mijn blik valt ondertussen op een jonge vrouw aan de bar, waar tevens niet eens om heen viel te kijken daar ze een van de weinige was die hier kwam eten op dit uur. Zonder schroom besluit ik vlak naast haar plaats te nemen — negeer het feit dat de split in mijn jurk iets open valt en mijn dij bloot legt zodra ik mijn benen over elkaar heen sla — en blik naar opzij terwijl de serveerster aan de slag gaat.
          ”Ik neem aan dat deze niet bezet was?” vraag ik de blondine naast me. Subtiel glijden mijn donkere kijkers eens over haar heen en frons ik heel even als ze me bekend voor lijkt te komen. De vraag was echter, waarvan?


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Skyeler || ‘Skye’ || Moore
    26 — Bunny — With Alvera

    Skye keek even om haar heen. Het was enorm rustig. Tot Skye haar teleurstelling was ze de enige in het cafe. 'T Gat had vroeger absoluut betere dagen gekend. Skye speelde wat met het rietje dat in haar grote glas cola dreef en droomde een beetje weg. ”Ik neem aan dat deze niet bezet was?” Skye schrok wakker uit haar dagdroom en keek op. Naast haar had een chique geklede brunette plaats genomen. Ze was zo chique gekleed dat Skye zich afvroeg of de dame zich wel op het juiste niveau begaf. Ze glimlachte even. ”Nee, it is all yours” antwoordde ze vriendelijk doelend op de barkruk naast haar.
          Skye nam een paar ijskoude slokken van haar grote cola en keek hoe de serveerster wat fris inschonk voor de schone brunette naast haar. De dame kwam Skye bekend voor, ze had alleen geen idee meer waarvan. Skye probeerde na te denken waar ze de dame dan van zou kennen. Uiteindelijk liet ze het gaan. Eigenlijk maakte Skye het vrij weinig uit of ze de dame wel of niet al eens tegen het lijf was gelopen. In beide gevallen zou ze toch wel een gesprek beginnen. ”Ik ben wel toe aan wat gezelschap." gaf Skye aan de dame toe. "Het kan hier soms eenzaam zijn" voegde ze zonder schaamte aan het gesprek toe. Tuurlijk, het tonen van je gevoelens maakte je kwetsbaar maar dat kon Skye op sommige momenten vrij weinig boeien. Ze vond het in tegen stelling tot veel anderen wel fijn om open te zijn. "Ik ben trouwens Skye." stelde de blondine haarzelf voor. Normaal zou Skye niet heel snel haar naam noemen maar de dame naast haar maakte een vriendelijke eerste indruk. Skye wist dat een eerste indruk ook volledig de plank mis kon slaan maar als dat zo was dan was het hier beneden groot en donker genoeg om elkaar goed te kunnen ontwijken. Toch was Skye er vrij zeker van dat haar eerste indruk in dit geval klopte en dat de dame vriendelijk was.
          Kort daarna kwam de vrouw achter de bar met Skye haar hamburger aan lopen. ”Thanks." bedankte Skye de vrouw terwijl ze de hamburger ondertussen zo praktisch mogelijk van het bord op probeerde te pakken. Op de een of andere manier wist elk restaurant of cafe hun hamburgers altijd zo vol te proppen dat normaal eten geen doen was. Na de eerste hap viel er dan ook aan alle kanten van de burger iets uit. Skye legde haar hamburger weer even neer op het bord en voog haar mond met een van haar handen af. Ze bekeek de dame naast haar met gefronste ogen aan. "Kennen wij elkaar ergens van?" besloot Skye uiteindelijk toch maar te vragen. Ze was te nieuwsgierig om de bekendheid in de brunette haar gezicht te negeren. "Je komt me namelijk erg bekend voor!"

    [ bericht aangepast op 12 nov 2018 - 16:53 ]