[RPG • 200] This is Fame — Speeltopic 01 - Speeltopics

19 sep 2018 - 20:25 Gardenlife is offline

T H I S I S F A M E

"What is fame? The advantage of being known by people of whom you yourself know nothing, and for whom you care as little"

Wie wilt het nou niet, beroemd worden? Ook al is het maar voor even. Je saaie leventje verruilen voor een leven vol rijkdom. Zoveel geld dat je niet eens weet waar je het aan moet besteden, alles hebben wat je hartje begeert, ieder weekend feesten, universele bekendheid wat aardig wat privileges met zich mee brengt... Het klinkt als het perfecte leventje. Toch is dit niet voor iedereen weggelegd. Je komt niet zomaar in de top terecht. Je zult er hard voor moeten werken of zal gewoon stom geluk moeten hebben en ontdekt worden. Voor velen blijft het enkel bij een droom. Maar is het showbiz leventje eigenlijk wel zo rooskleurig als men doet lijken? Tuurlijk, in het begin is het allemaal leuk maar over het algemeen duurt het niet lang voordat de druk toch net iets teveel wordt. Nooit meer rust, overal waar je gaat herkent worden, en het ergste nog: de enorm hoge prestatiedruk. En als je zo rijk en bekend bent, wie vertelt je dan wie je echte vrienden zijn? Hoewel je universeel bekend bent is het niet moeilijk om je toch enorm alleen te gaan voelen in deze wereld. Hoe gaat men om met deze gevoelens? De een verdrinkt zijn gevoelens met alcohol, de ander verdringt haar gevoelens door middel van drugs. Anderen besluiten zich volledig terug te trekken, beseft dat het toch niet helemaal bij hen past. Maar kan dit wel zomaar? Je hebt niet zomaar een handvol albums uit kunnen brengen en zoveel mooie merk kleding kunnen aanschaffen en hebt getekend bij een platenmaatschappij of management. Deze heeft ook zo zijn ideeën over jou, wat je wel en niet kan en mag doen. Al dit laat vele beroemde jonge mensen zo onder druk staan dat het resulteert in soms een enorme burn out of uitloopt in een verslaving etc. In deze rpg volgen we een aantal van deze jonge mensen op hun weg door en vooral na fame. De een is het allemaal teveel geworden, de ander is al een tijdje uit het vak maar heeft moeite met het leven er na en het weer terugkeren in de "alledaagse" wereld. De een was zanger de ander model, maar er is in ieder geval één ding wat ze gemeen hebben: ze zijn achter wat de ware betekenis achter het woord fame is. Het gouden randje rondom het woord is voor hen compleet verdwenen. In de villa is het mogelijk een pauze te nemen en even volop te genieten van privacy, maar er zijn ook mensen die na hun carrière moeite hebben weer een "normaal" leven te leiden en er zullen ook mensen zijn die er komen om af te kicken van bepaalde dingen die de lifestyle met zich meegebracht hebben. Ook is er de mogelijkheid weer verder te timmeren aan je carrière, voor als mensen er na hun welverdiende pauze weer tegenaan willen

☆☆☆ VILLA ☆☆☆

☆☆☆ LIJSTJE ☆☆☆

Naam ☆ (ex) beroep ☆ Leeftijd (20 - 35) ☆ Reden van verblijf ☆ Innerlijk ☆ Uiterlijk ☆ Geschiedenis ☆ Extra ☆ Relaties

"Fame is like seawater; the more we drink, the thirstier we become"

☆☆☆ ROLLEN ☆☆☆

★ Ladies

★ Lavore

★ River Tate ★ 21 ★ Childstar ★ Eostre

★ Antonina Castellan Perez ★ 22 ★ Actrice ★ Ricciardo

★ Avery Saélihn Phelan ★ 25 ★ Songwriter, gitariste, bassiste ★ Elentiya

★ Julie Genevieve St. Martin ★ 21 ★ Socialmedia influencer ★ Kavinsky

★ Gents

★ ~~Joel~~ Kurt Gabriel ★ 22 ★ Zanger, gitarist, bassist ★ Therion

★ Lucius "Luke" Jason Scofield ★ 22 ★ Sing and songwriter ★ AdoreDelano

★ Milan Apollo Drake ★ 25 ★ Zanger ★ Necessity

★ Bentley Derek Duval ★ 21 ★ Model ★ Remiinds

★ Alistair "King" Kingsley ★ 23 ★ Pitcher & Batter ★ Tiabeanie

★ Alexander 'Alec' Kellin Quinn ★ 24 ★ Socialmedia influencer, make-up artist, model ★ AdoreDelano

~~Er is geen limiet op rollen, everyone can join.~~

☆☆☆ REGELS ☆☆☆

☆☆☆ BEGINSITUATIE ☆☆☆

Iedereen is inmiddels gearriveerd in de villa. De een zit er al een week terwijl de ander letterlijk nét binnen is. Sommigen hebben al ondervonden dat ze elkaar niet mogen terwijl anderen zich de hele week op hebben geslopen in hun kamer. Iedereen krijgt het maximum van een week om aan de situatie te wennen, daarna ben je verplicht om aan sommige activiteiten mee te doen en om samen te eten, tenzij er anders aangegeven is.
Momenteel is het 13:00 uur smiddags en is er zojuist gelunched. Dit betekent dat iedereen nu vrij is om te gaan en staan waar zij of hij wilt.

"It is strange to be known so universally and yet to be so lonely"

[ bericht aangepast op 26 dec 2018 - 12:52 ]

How far is far

30 okt 2018 - 8:59 Villanelle is offline

Villanelle 14555

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

Ik was alweer helemaal gesetteld en zelfs bijna klaar met mijn make-up toen Kurt uiteindelijk zijn kamer weer binnenkwam. Ik grijnsde even maar hield mijn mond over zijn gezang dat me gedempt ten gehoren was gekomen. Het was een leuk achtergrondmuziekje geweest. 'Lekker gedouchte?' Vroeg ik daarom maar onschuldig. Ik mompelde goedkeurend toen hij achter me kwam zitten en duwde mijn rug tegen zijn borst aan. Mijn glimlach werd groter bij zijn compliment en ik legde de laatste hand aan mijn nepwimpers. Deze zaten nog niet op, of Kurt verdween weer en ik gromde even afkeurend. Ik snapte dat hij zich moest aankleden, maar ik had best lekker gezeten. Ik keek toe hoe Kurt een vest aantrok en pakte alvast de goede spullen. 'Je word zo pretty.' Grijnsde ik enthousiast zodra Kurt voor me zat. Het zou raar zijn om te zien en daarbij niet zijn stijl en eigenlijk betwijfelde ik of Kurt er ubberhaupt knapper op kon worden, maar lachen zou het zeker zijn. Dus ik ging aan de slag. Met het puntje van mijn tong tussen mijn tanden, bewerkte ik zijn gezicht met de beautyblender. Ik had ervoor gekozen het heel basic te houden. Uiteindelijk gaf ik zijn wimpers als laatste een likje mascara en keek ik trots naar het resultaat. 'Look at yourself.' Lachte ik en iets nervouse hield ik Kurt de spiegel voor, terwijl ik moeite moest doen om mijn lag in te houden. Het was niet dat ik hem uitlachte, absoluut niet, ik wist gewoon niet zo goed wat ik ervan moest vinden. Het was mooi en het stond hem, het paste alleen totaal niet bij hem.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

30 okt 2018 - 9:22 Villanelle is offline

Villanelle 14555

LUCIUS 'LUKE' JASON SCOFIELD

««« 22 - Muzikant - 4 days in »»»

Ik had mezelf opgesloten meteen nadat ik aan was gekomen en was nog altijd mijn kamer niet uitgeweest. Mijn bed alleen om naar de wc te gaan, maar omdat ik niet at of dronk, was dat ook maar minimaal. En hoe langer ik in bed lag, hoe minder ik eruit wilde. De depressie was doorgrond en hardnekkig. Maar na vier dagen moest ik uiteindelijk wat eten en was het idee mezelf uit te hongeren van tafel. Ik had mezelf mijn bed uitgesleurd en een joggingsbroek en trui uit mijn nog koffer weten te plukken. Hij was nog amper open geweest, laat staan dat ik hem uit had gepakt. Ik trippelde op mijn blote voeten naar de deur en stak mijn hoofd langs de post, om te kijken of de kust veilig was. Ik had totaal geen behoefte om zo gezien te worden. Ik sloop de overloop over en de trap op en haalde opgelucht adem zodra ik zag dat er verder niemand was en trok de koelkast open. Als ik thuis was geweest had daar dus niks ingelegen, dus dat deze overvol was, was toch nog een voordeel. ik greep naar een flesje water en schok zo toen ik voetstappen horde, dat ik mijn hoofd aan de deur en schoot ik overeind. Ik draaide me snel om en alsof mijn hard nog niet in mijn keel zat, was hij bij het zien van wie er binnen was gelopen, mijn lichaam verlaten. Ik liet van schik mijn flesje vallen toen Milan me een snauw en het voelde alsof hij mijn innerlijke fangirl door haar hoofd schoot. ik slikte en greep mijn flesje van de grond. 'Niks.' mompelde ik en ik moest mezelf inhouden niet meteen weer naar boven te rennen. In plaats daarvan draaide ik mezelf weer naar de koelkast. Ik was hier met een doel.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

30 okt 2018 - 17:47 Gardenlife is offline

Gardenlife 4989

K U R T J O E L G A B R I E L

22 - Ten days in - Kurt's room - With Alec

De warmte van de douche had ik weer verwisseld voor mijn kamer. De kachel raasde waarschijnlijk al op een goede 25 graden en nog had ik het koud. Ieder ander had me compleet voor gek verklaard. Tevreden keek ik naar het aanzicht van Alec op mijn bed, wie al druk bezig was met zijn eigen make-up. 'Hmh,' verliet mijn mond op zijn vraag. Ik was even achter hem gaan zitten om stiekem even te spieken naar zijn look. Er was een lichte brok ontstaan in mijn keel en kreeg een kriebelig gevoel in mijn onderbuik toen Alec tegen mij aan leunde. Ik had moeite met mijn blik van hem af te houden en al helemaal met weer in beweging komen. Maar ik wist ook dat ik me verder aan moest kleden en Alec mij op moest maken anders kwamen we hier nooit weg. 'Dat geloof ik zo.' glimlachte ik naar hem. 'Ik leg mijn lot in jouw handen, ik weet waar ik moet zijn als ik er niet uit zie.' zei ik en er kwam een speelse grijns tevoorschijn. Al betwijfelde ik dat Alec zoiets zou kunnen verpesten. Het was zijn baan en hij was er verdomde goed in. Ik moest moeite doen niet in de lach te schieten terwijl Alec met allerlei sponsen en kwasten over mijn gezicht bewoog. Een kleine glimlach gleed op mijn gezicht toen ik zag hoe geconcentreerd hij bezig was zo met zijn tong tussen zijn tanden. 'Je hebt me toch geen unibrow gegeven he?' vroeg ik alvorens ik in de spiegel keek die Alec me voorhield. Er verscheen weer een glimlach op mijn gezicht. Het was even wennen, dat zeker, maar het zag er absoluut niet slecht uit. Het was iets wat ik nog nooit eerder geprobeerd had, een volle make-up look, maar nu ik dit zo zag klopte ik misschien wel vaker bij Alec aan om me op te maken. 'Wow dit is... anders.' lachte ik zacht en liet mijn hand even naar mijn wimpers gaan, waar zo te zien mascara op zat. Iets zoals oogschaduw en highlighter had ik wel eens een enkel keer vaker op gehad, maar mascara was een eerste keer. 'You made me pretty.' glimlachte ik naar de jongen en duwde spiegel naar beneden waarna ik hem serieus aan keek, althans, dat probeerde ik. 'Wat was dat? Lachte je me nou uit?' vroeg ik terwijl mijn grijns het alweer voor me verpestte. 'Ik hoop het niet voor je,' grijnsde ik terwijl ik dichterbij hem kwam om vervolgens te beginnen met hem te kietelen. 'Oké, ik stop al,' lachte ik na een klein tijdje en trok mijn handen weer terug. 'Had je me maar niet uit moeten lachen.' zei ik en stak mijn tong kort naar hem uit alvorens ik mezelf naast hem verplaatste en hem in een omhelzing trok. 'Thank you,' zei ik zacht. Ik moest hem toch even bedanken en bovendien was Alec ook lekker warm.

How far is far

31 okt 2018 - 20:23 Villanelle is offline

Villanelle 14555

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

Ik zat helemaal in mijn element en vond het bijna jammer dat ik klaar was. Ik kon dan wel uren doorgaan, maar of het er echt beter op zou worden, betwijfelde ik. Ik beet op mijn lip en kon mijn lag niet onderdrukken toen ik uiteindelijk mijn handen liet zakken en naar het resultaat keek. Iets zenuwachtig, wachten ik af terwijl ik Kurt de spiegel gaf. Ervan uitgaand dat hij het helemaal niks vond. Iets wat ik bevestigd leek te krijgen. Mijn gezicht verkromp iets bij zijn benoeming van anders. Het was inderdaad wel anders, daar was niks aan gelogen, maar het stond hem wel. Iets waar hij zich uiteindelijk leek bij aan te sluiten. Ik haalde opgelucht adem en lachte weer. En deze werd alleen maar groter toen hij me daarop wees. 'Nee ik lag je toen!' Wist ik nog net uit te brengen, maar het was al te laat. Zjin vingers prikte razendsnel in mijn zij en al snel lag ik schaterlachend en kronkelend op het bed. Ik kon absoluut niet tegen kietelen. 'Nee, kurt, alsjeblieft!' Wist ik naar adem happend uit te brengen en uiteindelijk leek het te helpen omdat hij stopte. 'Ik lachde je niet uit.' Mompelde ik terwijl ik een pruillip trok. Deze veranderde alleen al snel weer zodra Kurt me in een knuffel trok. Ik sloeg meteen mijn armen om hem heen en duwde mijn neus in zijn nek. 'Je hebt een goede douchegell smaak.' Mompelde ik, terwijl ik zijn geur in me opnam. Hij rook echt ontzettend lekker. Zodra ik doorhad wat ik eigenlijk gezegd had, trok ik mezelf met wat rood uitgeslagen wangen terug en staarde ik Kurt aan. 'Ja, je bent knap.' Concludeerde ik uiteindelijk met een klein speels glimlachje.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

31 okt 2018 - 23:59 Gardenlife is offline

Gardenlife 4989

K U R T J O E L G A B R I E L

22 - Ten days in - Kurt's room - With Alec

Ergens vond ik het wel aandoenlijk hoe Alec helemaal in de zenuwen zat, wachtend op mijn reactie. Eigenlijk snapte ik er ook helemaal niets van. Hij was zo getalenteerd. Hij deed het al een aantal jaar als zijn werk, werd door miljoenen mensen gevolgd en kreeg vast duizenden berichtjes over hoe mensen zijn looks prachtig vonden, en nog was hij onzeker. Hij was bescheiden, iets wat ik wel kon waarderen en hem zeker sierde. Je zag wel eens dat bij sterren de roem een beetje naar hun hoofd steeg, wat duidelijk bij Alec niet het geval was. Hij was buiten zijn glamour om lekker gewoon gebleven.
Ik had met open ogen zitten kijken naar wat hij van mijn gezicht had weten te maken, iets waar ik zeker aan moest wennen, maar waar ik uiteindelijk echt wel blij mee was. Het stond me oprecht, iets wat me alleen maar meer over zijn talent liet verbazen. Door simpelweg naar iemand te kijken was hij in zijn hoofd waarschijnlijk al een hele look aan het creëren. Natuurlijk kon ik het niet laten om de jongen even te plagen. Ik had nog een 'Sure,' uitgebracht alvorens ik hem belaagde met de kietel dood. Lachend keek ik toe hoe Alec zich in allerlei bochten bewoog. Ik kende hem nog niet zo heel lang, maar had allang zijn zwak voor kietelen weten te achterhalen. 'Aw, je bent ook zo onschuldig.' grinnikte ik terwijl ik lief kozend zacht in zijn wang kneep zoals oma's dat altijd deden.
Mijn hart leek een slag over te slaan toen ik Alec zijn armen om mij heen voelde klemmen. De kou leek spontaan vertrokken uit mijn lichaam en verborg net zoals Alec dat deed nu mijn neus in zijn nek. Eerlijk gezegd had ik nog wel uren zo kunnen zitten en dat feestje kon me al helemaal gestolen worden. Hij was warm, knuffelbaar en rook ook nog eens goed. Ik kon het niet laten om toch even te lachen na wat hij vervolgens zei. Toen hij zich terug trok uit de knuffel wilde ik hem stiekem meteen weer terug trekken, maar wist me in te houden. In plek daarvan keek ik hem aan en zag ik hoe er een blos op zijn wangen was ontstaan, iets wat hem er eigenlijk nog leuker uit liet zien dan hij al deed. 'Ik ben blij dat je mijn douchegel goed hebt gekeurd,' grinnikte ik.
Voor een moment was er stilte en ik was mezelf een beetje verloren in Alec zijn ogen. Bij zijn volgende woorden beet ik lichtjes op mijn onderlip en wendde mijn blik even af toen ik merkte dat mijn wangen langzaam rood begonnen te kleuren. Lichtelijk beschaamd door de kleur die ik had gekregen keek ik hem toch weer aan en glimlachte naar hem. 'Je mag er zelf ook zeker wezen.' zei ik zacht, de knoop die ontstond in mijn maag negerend. Ik was lichtelijk nerveus dit soort dingen te zeggen, maar het was de waarheid. Ik vond Alec een ontzettend knappe en vooral ook leuke jongen en dat mocht hij best weten. Ik voelde me dan ook best gevleid dat hij hetzelfde over mij leek te denken en wist mezelf eigenlijk niet zo goed meer een houding te geven. Ik kende dit gevoel maar al te goed en was bang dat het geen ging gebeuren waar ik al bang voor was, ik begon hem leuk te vinden.

How far is far

2 nov 2018 - 10:46 Necessity is offline

Necessity 5612

MILAN ‘THE MADMAN’ APOLLO DRAKE
25 – Singer – Fifth day

Something inside is hurting you. That’s why you need cigarettes, or whiskey, or music turned so fucking loud you can’t think.

In eerste instantie kwam er op zijn snauw alleen antwoord in de vorm van een waterflesje dat op de grond viel. Of de jongen voor hem een slechte motoriek had, geschrokken was van Milans snauw of dat er iets anders aan de hand was, interesseerde Milan ook eigenlijk weinig.
“Niks,” mompelde de jongen en daarmee was het gesprek gedaan. Milan plukte nog snel een appel van de fruitmand en zette zijn tanden erin, waarna hij eigenlijk weg wilde uit deze keuken. Of hij de appel wel binnen zou houden was een grote vraag, maar hij moest toch iets eten en dit lag binnen bereik.
Net toen hij de keuken uit wilde lopen, viel zijn blik op het shirt van de jongen, waar zijn eigen hoofd hem tegemoet kwam met een of andere moorddadige uitdrukking terwijl hij zich met zijn handen aan tralies vastklemde alsof hij een krankzinnige gevangene was in plaats van een artiest. Maar volgens zijn manager was dit het perfect plaatje geweest voor het album – dat niet al te toevallig ‘Caged’ geheten had – dus had Milan maar meegedaan. Hij moest eerlijk toegeven dat het op de cover ook een gaaf effect had gehad.
Hij begon te lachen. “Ik was al bijna vergeten dat ze die zooi verkochten,” zei hij met een knikje naar het shirt. Aan de ene kant had hij totaal geen behoefte aan gillende fans op het moment, maar aan de andere kant maakten zijn fans hem wel als muzikant. Hij genoot altijd wel van het contact met fans. Hij had gewoon niet verwacht hier iemand tegen te komen.
Langzaam liep hij naar de jongen toe en hij stak zijn hand uit. “Milan,” zei hij, alsof de ander dat nog niet wist.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

2 nov 2018 - 18:49 Villanelle is offline

Villanelle 14555

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

Er was ondertussen heel wat bloed naar Alec zijn wangen gestroomd. Waarom kon hij niet gewoon zijn mond houden. Zelfs toen Kurt zijn complimentjes leek te waarderen, voelde Alec zich nogsteeds een beetje stom. Het was niet dat het niet waar was. Kurt rook lekker en was knap, daar was niks over gelogen. Maar de worden hadden ik zalen zijn gedachten moeten blijven. Om de stilte die ondertussen was gevallen te onderbreken, griste Alec de handdoek naast hem en nam hij zonder iets te zeggen achter Kurt plaats om zijn krullen droog te wrijven. Met als excuus dat de waterdruppels anders zijn make-up zou verpesten. ‘Ik heb geen zin.’ Gaf Alec uiteindelijk toe. Het liefst zou Hij hier gewoon blijven zitten. Hoe awkward hij zich op dit moment ook voelde. Het zou niet opwegen tegen het gevoel wat hij zou krijgen als jij straks beneden was, bij al die andere mensen. Alec ging door tot Kurt zijn haar helemaal droog was en gooide daarna de handdoek naast het bed. Hij sloeg zijn armen om Kurt zijn borst en steunde met zijn kind op zijn schouder. ‘Niemand zal ons missen. De rest van de bewoners weten niet eens dat we hier zijn.’ Probeerde Alec nu Kurt ervan te overtuigen dat ze ook hier konden blijven. Iets wat best tegenstrijdig was, omdat het eerder andersom was. Maar Alec had geen behoefte aan meer mensen. Hij had Kurt en dat was meer dan genoeg. En misschien was hij wel gewoon bang dat Kurt iemand andere zou vinden als ze deze kamer zouden verlaten.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

2 nov 2018 - 20:24 Elentiya is offline

Elentiya 12410

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Avery Saélihn Phelan

”You could rattle the stars.
You could do anything,
if only you dared.”

• Twenty-five • Guitarist/Songwriter • Almost 4 weeks in • With Alistair •

Met een licht gefrustreerde zucht sloot ik mijn slaapkamerdeur, alvorens de hal op te stappen. Mijn kladblok had ik twee dagen ná mijn gesprek met Milan tegen de muur gesmeten, net zoals dat er een paar andere spullen uit irritatie door de kamer heen waren beland, waarna ik het schrijven opnieuw had opgegeven. Het lukte niet. Het wilde verdomme niet lukken om ook maar iets te schrijven. Het woordje ’Eikel’ wat ik opgeschreven had toen Milan zich aan het begin van ons gesprek zo gedroeg, schreeuwde mij nu recht in mijn gezicht toe. De ironie van mijn eigen laatste, stille woorden sprak me zwijgend toe. In dit tempo ging ik hier met zekerheid nooit iets vinden.
Lichtjes bolde ik mijn wangen iets op door een flinke teug lucht wat ik tijdens het lopen naar binnen zoog, alvorens het in een zucht los te laten. Er zou vanavond een feestje zijn, maar het soort feestje wat ik gewoon was ging het vast en zeker niet worden. Voor het eerst snakte ik naar een stevige borrel en een sigaret terwijl de muziek al dreunend om me heen zou klinken, waar ik verloren zou raken in alles en iedereen die erbij hoorden. De wereld waarvoor ik gevlucht was, riep me smekend toe. Een tikkeltje vermoeid stroken mijn vingers door mijn haren heen, waar ze lichtjes door woelde. Het enige waar ik op dit moment troost uit wist te putten, was het feit dat ik iemand zo ver had gekregen om haarverf te halen zodat de dikke baan uitgroei weer bijgewerkt was.
Wanneer ik langzaam steeds meer mensen tegenkom en wat muziek mijn gehoor binnen dringt poog ik mezelf over de groeiende frustratie in mijn binnenste heen te zetten, waarna ik het onbewust niet kan helpen om toch met mijn blik te zoeken naar Milan. Om de een of andere reden had hij — onder die verschrikkelijke, botte en afstandelijk laag — iets wat me een vertrouwd gevoel leek te geven. Ik probeerde het te wijten aan mijn inzinking en het feit dat ik daardoor geestelijk in een iets mindere staat verkeerde, maar wist desondanks diep van binnen dat dát zeker niet de waarheid was.
Als ik in mijn stille gedachten niet door heb dat ik iemand zo wat voor de voeten loop en er tegenop botst, slik ik een zachte vloek in en gooi mijn verontschuldiging er uit. “Ik — eh, sorry,” mompelde ik licht terwijl mijn vingers diens shirt vastgrepen om te voorkomen dat ik, in mijn lichte wankel vanwege de botsing, onderuit zou gaan.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

2 nov 2018 - 23:02 Gardenlife is offline

Gardenlife 4989

K U R T J O E L G A B R I E L

22 - Ten days in - Kurt's room - With Alec

Waar er voorheen amper tot geen stilten waren gevallen tussen ons, aangezien we alle twee wel onze woorden wisten te vinden, zaten we nu alle twee zo rood aangelopen als maar kon elkaar aan te staren. Het was ongemakkelijk, maar iets te zeggen wist ik niet. Gelukkig wist Alec hier wel raad mee door de handdoek die naast mij lag in zijn handen te nemen en begon hier vervolgens mijn haar mee af te drogen. Ik glimlachte dankbaar naar hem en sloot even genietend mijn ogen toen ik de warme handdoek door mijn haar voelde gaan. Bij zijn uiteindelijke opmerking die de stilte doorbrak sprongen mijn ogen weer open. Stiekem waren dit de woorden die ik van hem had willen horen. De enige reden waarom ik naar dat stomme feestje wilde gaan was omdat het me een goed gevoel zou geven over het feit dat ik me over de sociale drempel had gezet waar ik al zo'n beetje de hele week tegen op aan het hikken was. En uit Alec zijn opmerkingen was ook wel op te doen dat hij er al net zoveel zin in had gehad als ik. Ik knikte en vond met mijn ogen de zijne weer. 'Ik ook niet,' zei ik en vouwde mijn handen in één om deze vervolgens op mijn schoot te laten rusten. Ik richtte mijn blik op mijn handen waar ik wat afwezig met mijn vingers begon te spelen tot Alec mijn haar uiteindelijk helemaal droog had gekregen. Ik keek even op toen ik het geluid hoorde van de handdoek die op de grond werd gegooid en voelde een lichte schok door me heen gaan toen ik Alec zijn armen weer om mij heen voelde sluiten. Er vormde een brede glimlach op mijn gezicht toen ik zijn kin op mijn schouder voelde rusten en sloeg mijn armen nu ook stevig om hem heen. Eén van mijn handen vond zijn weg naar zijn hoofd waar mijn vingers zich in zijn immens zachte haar vlochten. Vervolgens sloot ik mijn ogen weer terwijl ik zijn geur en warmte goed in me op nam. Een zacht lachje verliet mijn mond na zijn woorden. 'Uitnodiging geaccepteerd,' grijnsde ik. 'Ik moet het je nageven Quinn, je hebt een talen voor overtuigen.' lachte ik zacht alvorens ik mijn gezicht een beetje in zijn hoodie begroef. Ik had geen idee of hij hetzelfde effect op anderen had, maar voor mij hoefde hij niet veel uit de kast te halen om me over te krijgen. Misschien was het de ondeugende twinkeling in zijn ogen of zijn onschuldige glimlach, misschien een mix van beiden, maar hij kon me waarschijnlijk voor bijna alles overhalen. Ik had gewoon een zwak voor de jongen en het ontkennen had niet zoveel zin. Ik was degene terug trok uit de knuffel aangezien ik ieder moment in slaap had kunnen vallen zo comfortabel dat ik was geweest. Ik keek hem met een glimlach aan en liet mijn hand in de zijne glijden. 'Dus als ik het goed begrijp houden wij ons eigen feestje?' vroeg ik met een lichtelijk speelse grijns. 'Vertel eens, wat is jouw ideale idee over een feestje?' vroeg ik terwijl ik met mijn duim over de rug van zijn hand streek. 'Het stereotypische feestje bevat natuurlijk luide muziek, drank, drugs.' mompelde ik. 'Die twee laatste zullen hier sowieso niet deelnemen.' lachte ik zacht alvorens ik mijn onderlip even tussen mijn tanden nam en een afstandsbediening van mijn nachtkastje af pakte. 'Maar aan dat eerste kunnen we wel wat doen.' grijnsde ik en gooide vervolgens de afstandsbediening in Alec zijn schoot. Ik knikte naar de tv. 'The stage is yours.'.

How far is far

Index RPG Actieve Topics Zoek