• Omdat ik met mijn post het vorige topic sloot:

    Copy/paste uit het vorige topic:

    Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

    Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    De beelden in zijn gedachten vormden verschillende scenario’s van ravages die ze binnen de muren aan konden treffen.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    How is't going?

    'Het zal wat zijn als ik doorboord word met een mes als ik al zo heftig reageer op een verduveld stukje hout.'


    I have seen my own sun darkened

    Zelfs de paar die vochten, vochten uit overlevingsdrang, niet in een poging om hen kwaad te doen.


    Stenenlikker

    I was falling more and more in love with Jade every day.


    "Nice is different than good." CORPSEHUSBAND > SCORPIO

    Ze hoorde hoe de koude wind om het kasteel heen raasde en aan het hout trok, om dan loeiend door de kogelgaten te zwiepen.


    ... But I'm weak, and what's wrong with that?

    Alsof hij constant half sliep, maar ze hem toch vroegen te functioneren als iemand die wakker was.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Dat beest kwijlt je helemaal onder, eerlijk waar.


    I have seen my own sun darkened

    “Het lijkt meer een soort uit de hand gelopen rimpelhond.”


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    De bard bracht zijn gezicht dichter naar dat van Íliam, maar fluisterde zo hard dat alle omstanders het konden horen.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Maar ik wil op die school blijven!

    Durégo weerhield zich ervan om te vragen welk boek hij nu weer opzegde, of hoe en vooral waarom hij dit allemaal onthield.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    ‘Oh, ik herinner je nog wel. Ik had geholpen je naar binnen te dragen, nadat je hier gewond was aangekomen.’


    Stenenlikker

    “Wel als je dacht dat ik het ook wilde.”


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Op dit moment wilde hij alleen zijn, al zou hij niet meer overeind komen als niet iemand hem omhoog trok.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.