• Omdat ik met mijn post het vorige topic sloot:

    Copy/paste uit het vorige topic:

    Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

    Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Het zou de loop van het leven niet veranderen, dus waarom zou hij nog zijn best doen?


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    “There’s only one that matters,” Catherine murmured and Sara felt all her feelings come alive just by hearing those sweet words.


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Ondanks de vrolijke toon, nam hij maar een randje van sarcasme in de mond.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Alles wat ik hoorde en voelde was een strak gevoel en hoog gesnik en Percy’s haar dat naar gras en bloemen rook.

    - goudblond haar en rozengeur

    [ bericht aangepast op 5 okt 2020 - 10:00 ]


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    A weird realization, that the world kept moving while everything between their walls went to shit.


    I’ll toss my words like stones into the world, hoping to see the ripples I’ll create

    Echt, Adriana kan zuigen op een d- okay, dat beeld wilde ik niet in mijn hoofd hebben.

    - little bird


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Dan was hij alleen maar de egoïst die zijn familie met de blaam achterliet.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Maar ik heb liever de voorkeur van menstruatie verlof en dat de meisjes thuisschooling krijgen tijdens hun periode via webcam dan missen ze geen enkel les!

    Als een snijdend touw was het zijn enige houvast boven de kolkende diepten van het vergif.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Meergangen menu

    "Het voelde totaal niet goed hoe we massa's vrouwen en kinderen vermoorden, maar er moet toch ergens een reden zijn voor het waarom?"


    Stenenlikker

    Moeizaam ontcijferde hij de letters in het maanlicht.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    Het gevoel van frustratie die zich soms zo in hem ophoopte dat hij niets meer kon, maar dat stilzitten onmogelijk was.


    We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

    "Niet een niemand die niets kan en een schande is voor zijn familie, want dat zou ik dan zijn geweest."


    Stenenlikker

    Dat wachten op de terugkeer van de jachtpartij een saai en koud taakje zou zijn had Ellianys geweten, dat haar tenen er bijna af zouden vriezen had ze kunnen vermoeden, maar dat de jagers de hele hofhouding meerdere uren lang zouden laten wachten had ze niet gedacht.


    ... But I'm weak, and what's wrong with that?