RPG • 300 • Disney Descendants Metanoia University • Speeltopic 1 - Speeltopics

Welcome to The University of Metanoia a place where all our students can work on their happy endings. The University of Metanoia is een grote campus waar de afstammelingen van de welbekende sprookjesfiguren gaan studeren. Naast hun avonturen moeten ze zo af en toe ook met hun neus de boeken in zodat ze de wereld kunnen verbeteren. Deze school bied hun studenten alle richtingen aan waar ze maar van kunnen dromen en houd hun studenten dicht bij elkaar. Iedereen kent haast iedereen en er is dan ook een strikte regeling wat betreft verboden middelen. Metanoia staat dan ook niet zomaar bekend als de beste school, iedereen is er welkom. Zo ook de studenten van Ira University. Waar de meeste sprookjes figuren hun happily ever after uitleefden, was er ook een andere zijde die het hier moeilijker mee heeft gehad. Ira University was een afgelegen kasteel waar de kinderen van de meer duistere figuren heen konden om toch een toekomst te krijgen. Deze school stond niet bepaald goed bekend. Vele studeren gaven er dan ook de brui aan. Echter na een incident werd de universiteit gesloten en stonden veel studenten op straat. Gelukkig opende Metanoia ook voor hen de deuren waardoor er heel wat conflicten op de school ontstonden. Sommige studenten keerden zich tegen de nieuwelingen terwijl bij anderen juist de interesse in het zorgeloze leventje van de anderen gewekt werd. Hou jij je stevig vast aan jouw destiny wil je dan toch je eigen verhaal gaan schrijven, hier in the University of Metanoia?

---

METANOIA Het is vrijdag en de laatste lesbel van de week is net gegaan. De studenten van Ira hebben hun eerste schoolweek overleefd en kunnen nu wel wat chaos gebruiken. Enkele studenten van Ira hebben een geheime gang gevonden die leid naar een ondergrondse kamer, welke ze 'The dungeon' gedoopt hebben. Bijna alle Ira studenten weten dat er vanavond een feetje te vinden is zoals ze op hun vorige school waren. Ruig en gevaarlijk! Er is pixiedust te vinden om te snuiven en alle liquors die je kan wensen. Sommige studenten van Metonia hebben er misschien al wel van gehoord en mogen gaan als ze durven. Just remember, snitches get stitches. Schoolrules [/face] ⬧ No alcohol allowed (rum, vodka, wine etc.) ⬧No drugs allowed (Pixiedust, eat me pills, goldhay, drink me potions) ⬧ No smoking ⬧ No fighting ⬧ No bullies allowed ⬧ No putting spells on other students ⬧ No big animals on campus (animals are allowed but you need to take care of bigger animals in the stables) ⬧ No contraband ⬧ No stealing ⬧ After three warnings you'll be expelled for a certain time the headmaster will determine RULES ✧ In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet. ✧ Je schrijft een post van minimaal 300 woorden. ✧ Je probeert minstens 1 keer per week te posten mits je het druk hebt, gelieve het ons dan te melden. ✧ Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt. ✧ Een reservering blijft 72H staan. Geef aan als je dit niet red vanwege omstandigheden. ✧ Maximaal 3 personages per persoon. ✧ Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's. ✧ Alleen Dom of Hargreeves maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven. ✧ 16+ is toegestaan, meld het echter liever wel boven een post. ✧ Sluit niemand buiten, geen ruzies. ✧ Vragen kunnen altijd gesteld worden en ideeën zijn ook altijd welkom. ✧ Naamsverandering graag doorgeven. ✧ Dit idee is uitgewerkt door DiavaI, Hargreeves en Dom.

[ bericht aangepast op 25 nov 2019 - 14:10 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

Misschien was Lucien iets te enthousiast geweest over het feest, toen hij de ruimte binnen was gelopen was hij namelijk één van de eerste mensen daar geweest. Heel erg vond hij het ook weer niet, want dat betekende dat de dranktafel niet al te druk bezet was. Dit was dan ook waar Lucien vrij gebruik van had gemaakt. Tegen de tijd dat de ruimte vol stond met mensen stond Lucien zelf een klein beetje wankel op zijn benen. Echter was dat ook het moment dat hij zich realiseerde dat alleen drinken lichtelijk eenzaam werd. Lucien begon dan ook eindelijk de ruimte door te kijken in de hoop iemand te vinden die zijn interesse ving.
Uiteindelijk zag hij Larsen vanuit zijn ooghoek en draaide hij zich nogal abrupt om om in de richting van de blonde jongen te lopen. Door Lucien zijn eigen onoplettendheid had hij niet door dat er iemand anders achter hem liep. Lucien zag een soort bruinige substantie uit het bekertje van de jongen achter hem glijden, maar voordat het over Lucien heen kon stromen veranderde de substantie in ijs.
'Nu heb ik je toch even bespaard voor een nat pak,' zei Larsen toen de blonde jongen voor Lucien stond. Lucien zijn mondhoeken krulden omhoog terwijl hij Larsen naar zich toe trok in een omhelzing. 'Larsen, jou zoek ik al de hele avond.' zei Lucien enthousiast, een leugentje om eigen bestwil moest best kunnen toch. 'Je bent werkelijk mijn held.' voegde Lucien aan zijn vorige woorden toe terwijl hij Larsen weer los liet. Zonder Larsen als extra steun moest Lucien weer even zijn balans terug vinden, maar de manier waarop hij wankelde deed hem enkel even grinniken.
'Al kan je misschien wel wat afkoeling gebruiken, of niet?' zei Larsen, Lucien wist opnieuw te grinniken. 'Omdat ik hot ben?' vroeg hij grijnzend.
'Eigenlijk vind ik nu wel dat ik ook zo'n drankje heb verdiend.' instrueerde Larsen Lucien vervolgens, Lucien schudde kort zijn hoofd. 'Soepel,' mompelde hij, waarna hij Larsen zijn hand in de zijne nam. 'Maar één drankje voor Larsen komt er aan.' Lucien maakte een klein gebaar naar de tafel gevuld met drank waar ze waren aangekomen. 'Zeg maar wat je wil.'

---

---

---

Een zucht rolde over Finnley zijn lippen terwijl hij zijn overhemd gladstreek en zichzelf in de spiegel bekeek. 'Ik weet het niet Beau,' mompelde Finnley terwijl hij even naar zijn beste vriend keek die op zijn bed zat. 'Ik weet niet of we hier wel heen moeten gaan.' voegde hij aan zijn woorden toe terwijl hij nogmaals een hand door zijn bruine haar heen haalde. Hij had geen idee wat hij er nou uiteindelijk van moest denken dat hij en Beau naar een feestje gingen georganiseerd door de studenten van Ira. Finnley vermoedde dat dat nooit heel veel goeds zou betekenen.
Hij had uiteindelijk vanmiddag tegen Percy gezegd dat hij zeker langs zou komen, maar dat was deels ook geweest om van de piraat af te zijn. Hoewel hij zelf een gesprek met de jongen aan had geknoopt was het niet alsof Finnley zich daar erg had vermaakt. Het was voornamelijk dat hij zich nogal geïntimideerd had gevoeld door de Ira student. Hij had duidelijk een hele andere levensstijl dan Finnley zelf en Finnley wist niet zeker dat zo'n levensstijl bij hem paste. Daar zouden ze vanavond achter komen.
Finnley draaide zich langzaam om naar Beau terwijl hij nerveus op zijn onderlip beet. 'Wat denk jij?' Vroeg Finnley twijfelend. 'We kunnen ook gewoon hier blijven en een spelletje doen ofzo.' stelde Finnley voor stiekem toch hopend dat Beau inging op dit voorstel van hem. Finnley liet zich uiteindelijk op zijn bed vallen naast Beau. 'Voor ons sociaal leven is het niet zo'n slecht idee om te gaan hè. Ira studenten leren kennen ofzo.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

PERCIVAL ASHLEY HOOK

---

Waar ik normaliter fabulously late kwam op feestjes, was ik toch één van de eerste geweest die zich had bevonden op het Ira feest. Waarom? Omdat er hier alcohol moest te vinden zijn, dat is de enige reden, werkelijk. Ik ging dan ook -bijna letterlijk- aan de bar om mijn zoveelste glas te bestellen al was ik in mijn gedachten al aan het zoeken hoe ik gewoon enkele flessen zou kunnen aftroggelen daar toen er één of andere spierbundel me aan de kant duwde om zelf wat te bestellen. Geïrriteerd keek ik de gozer aan, zeker toen hij mijn drank ook leek van de toog te nemen. "Oi, wat denk je dat je aan het doen bent mate!" sneerde ik hem pissig toe, waardoor hij zich enkel omdraaide met een vieze grijns op zijn gezicht. " Volgens mij ben jij al dronken genoeg , één glas kan je heus wel missen." Kijk, ik werd niet snel kwaad, maar als mensen me mijn drank wilden afnemen, dan konden ze een serieuze piratenbrawl verwachten. De reus had zich al omgedraaid , maar daar liet ik het niet bij. Ik graaide naar het eerst dichtbijzijnde fles dat ik kon vinden, en sloeg deze hard tegen zijn hoofd aan. " Smerige haring!" sneerde ik hem toe. Had ik geweten dat ik met de zoon van Hercules aan het ruziën was, had ik dat waarschijnlijk niet gedaan. De reus draaide zich weer om en greep me bij mijn shirt, hierdoor mijn glas weer op de bar zettend. Zonder na te denken nam ik de beker weer gretig vast, vooralleer ik de lucht ingezwierd werd en met mijn bips, en alle andere lichaamsdelen in volle vaard tegen enkele houten vatten aanvloog. De inhoud van mijn beker van ook overal en nergens beland, en alles deed pijn. "For fucks sakeee." kermde ik dan ook. Ik snoof even, en voor een seconde leek alle pijn even te verdwijnen. Ik kende deze geur... Ik verzette me wat zodat ik kon zien, waar ik exact op geland was en het was bijna een cadeau van Calypso. "Rum!" zei ik vrolijk tegen mezelf, Ik opende het vat voor me, dumpte er gulzig mijn beker in en nam een goede slok. Oh ja dit is het spull…
...
Ik weet niet Hoe lang ik hier al KO lag, maar ik zat waarschijnlijk op het randje van een alcoholcoma. Het vat naast me was al serieus geleegd, en ik lag snurkend met mijn mond open in mijn donkere hoekje. Ik zou waarschijnlijk in duistere oorden geglipt zijn was het niet voor een warme bips op mijn schoot en een stem die me uit mijn sluimer haalde. 'Joho, joho a pirate's life for me!' kirde deze nog vrolijk, waardoor er onbewust een grijnsje op mijn lippen verscheen, en ik nog slapend. "Hmm, Hello Darlin." mompelde. 'Je hebt toch wel iets voor mij over gelaten?' vroeg de stem vervolgens, al had ik nog niet veel zin om echt wakker te worden. In mijn dromen leek het dan ook een schone zeemeermin te zijn die zich op mijn schoot gevleid had, en haar armen om mijn nek legde. Het was pas toen de persoon aan mijn beker kwam en ik mijn grip om het glas voelde verzwakken, dat ik met tegenzin mijn ogen opende. 'Ik had het kunnen weten.' Hoorde ik de duidelijke mannestem nu mompelen, die aan het gluren was naar mijn drank en mijn ogen verschrootte zich als schoteltjes. Het was de wonderland freak. "For chirst sake, mate!' floepte ik er geschrokken uit, en wilde de jongen van me afschoppen al was ik nog veel te lam om mijn ledematen te gaan zitten rondzwaaien. Hij haalde gelukkig wel zijn vieze arm uit mijn nek en ik keek hem smerig aan. "Wat wil je, Wonderlandgedrocht?!" Vroeg ik hem geïrriteerd, gezien hij niet van plan leek te zijn om mijn achterste van me af te halen.
De blondine tuitte zijn lippen even, en bracht zijn vingers naar mijn gezicht, waardoor ik mijn hoofd naar achter kantelde zo ver mogelijk weg van hem. Zijn aanrakingen zorgden voor een akelige rilling over mijn ruggengraat en ik vernauwde neiging mijn blik toen zijn vingers zich aan mijn oor bevonden. 'Hmm, deze moet je me een keer lenen. Mij zal hij stukken beter staan, als staat hij jou ook geweldig, love.' Grijnsde hij vuil, doelend op mijn oorring en klopte vervolgens even op mijn wang. Ik snoof even. "Alles staat mij geweldig Lad, ik denk niet dat mijn juwelen jou zielige verschijning iets kunnen opkrikken,-Love."Sneerde ik smerig terug, de jongen uitdagend en de Love, met enige haat uitgesproken. Ik vond hem vreselijk, deze freak bezorgde me echt te rillingen en ikzelf was nu ook niet bepaald de meest onschuldige. Ondertussen kon ik mijn armen en vingers weer bewegen, maar hield me nog stil. De jongen was duidelijk geobserdeerd met mij, en waar ik wel van de aandacht hield, die van hem mocht hij houden. Hij beet op zijn lip en fronste even, waarna hij zijn vinger in een soort haak krulde en deze weer langs mijn gezicht liet stelen. 'Zeg, Hook...' Begon hij, al dwaalde mijn blik naar iets anders af, namelijk wat zich in zijn broek bevond... Nee niet dat - viezerikken- maar in zijn zakken. Sneaky liet ik mijn hand voorzichtig langs zijn achterzak af dwalen en keek de jongen strak aan, hij leek veel de afgeleid te zijn met mijn prachtige verschijning. 'Jij gaat vast wel even wat nieuwe drankjes halen voor ons, toch?' glimlachte hij poeslief en ik fronste, ondertussen had ik mijn buit wel binnen al waren het geen goudstukken dat k beethad, maar een zakje vol pilletjes. "Hmmm." klonk ik quasi bedenkelijk, met mijn andere hand die de beker leeg had, duwde ik die tegen zijn borstkas aan, zodat hij niet meer recht in mijn gezicht zat. en de andere hand liet ik het zakje met pillen recht voor zijn neus bengelen. "Zodat je me kan vergiftigen, denk het niet Crazy." sneerde ik hem toe, waarna ik iets lomp het zakje met pilletjes tegen zijn gezicht aan duwde. "Als ik dood wil, zwem ik liever in dit vat rum en bel Seth even lekker op." vervolgde ik droogjes. Nu ik mijn handen ook weer vrij had, duwde ik mezelf een stuk rechter en schudde wat met mijn benen in de hoop deze bloedzuiger van me af te schudden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

20      ❅      Magic studies      ❅      With Lucien

Mijn frons werd met ieder woord dat Lucien sprak ernstiger. Ja, deze jongen was al aardig ver heen. Was het echt nog iets waar ik me over zou kunnen verbazen? Ik verloor bijna mijn evenwicht toen de beschonken jongen me in een omhelzing trok. Oh ja, Lucien was nog eens éxtra touchy wanneer hij iets op had. 'Larsen, jou zoek ik al de hele avond. Je bent werkelijk mijn held.' vertelde de jongen me enthousiast. Wanneer de jongen hem los liet uit zijn greep leek Lucien moeite te hebben met op beiden benen te blijven staan. 'Who there cowboy,' mompelde ik gevolgd door toch wel een zachte grinnik en ik hield de jongen iets tegen met mijn handen voor hij met zijn bips op de grond zou belanden. 'Mhm,' humde ik als antwoord op zijn en liet mijn blik eens goed over de jongen glijden. Hij zag er goed, de broek die hij droeg liet zijn kont mooi uitkomen. 'Je had me ook gewoon een berichtje kunnen sturen, weet je.' zei ik wanneer ik de jongen nu weer met één opgetrokken wenkbrauw aan keek. Intussen was de rode kleur van de jongen me op gaan vallen en kon ik het niet laten er een opmerking over te maken. 'Omdat ik hot ben?'. Ik schudde grinnikend mijn hoofd. 'Ja, tuurlijk.' het sarcasme droop er vanaf. Het was niet of het niet waar was maar Lucien moest echt wel een beetje beter zijn best doen om een complimentje van mij te ontvangen. Hij was een beetje laks geworden van het feit dat mensen als bosjes voor hem vielen. Ik was er niet meteen ingetuind maar ook ik was uiteindelijk een beetje voor de idioot gaan vallen. Hij had toch wel een bepaalde charme en hij had genoeg ervaring in bed, dat is een dat zeker was. Ondanks dat ik geniet van mijn Mr. Heartless act heb ik soms ook een beetje liefde nodig. 'Soepel,' was zijn weerwoord op mijn opmerking. Een antwoord waar ik niet op gehoopt had. Ik rolde met mijn ogen en boorde mijn ogen vervolgens weer in die van Lucien. 'In plaats van naar complimentjes te vissen kun je ook een gentleman zijn en me een drankje aan bieden.' zei ik en bleef hem strak aankijken. 'Beter?' vroeg ik met een onschuldige glimlach. Eigenlijk hoorde Lucien helemaal niet bij het plan van vanavond maar ik mocht ook wel een beetje lol hebben, toch? De avond was nog jong en er zou genoeg tijd over blijven om aan te tonen dat de Ira studenten hier de macht hebben. 'Maar één drankje voor Larsen komt er aan.' Ik grijnsde tevreden en liet mijn blik kort afglijden naar mijn hand die zich nu bevond in die van Lucien. Niet erg verstandig maar daar zal hij vanzelf achter komen. 'Zeg maar wat je wil.' zei Lucien en ik sloeg mijn ogen ten hemel en ging met mijn vrije hand kort over mijn gezicht. Wauw, ik kon hier nu niet zo snel uit opmaken wat al die mensen in hem zagen. Manieren en flirt skills had hij duidelijk niet, althans, niet met een paar druppels op. 'Nee, wacht maar...' mompelde ik en ruilde van plaats met Lucien. 'Ik laat wel zien hoe het moet, oké?' zei ik. 'Vertel jij mij maar wat jij wilt, handsome' zei ik met een uitdagende grijns, gevolgd door een vlugge knipoog.

---

How far is far

23      🙪      Under The Sea, Once Upon A Time      🙪      With Mei and Zira

Na mijn ontmoeting met Mei en Zira was ik maar teruggekeerd naar mijn kamer. Ik had immers een afspraak met Finn staan en ik kon het gewoon niet maken om daar te laat voor te komen, de jongen leek al nerveus genoeg. Na mezelf wat opgefrist en omgekleed te hebben was ik maar richting Finn gegaan. Ik werd meteen de kamer ingetrokken en op het bed geparkeerd. Het geen wat we vanavond op de planning hadden staan was overduidelijk buiten Finn zijn comfortzone. Ik lag hier nu al bijna een uur wat afwezig op het bed naar het plafond te staren, Finn zijn wisselende gemoedstoestanden aan horend. 'Ik weet het niet Beau,' ik zuchtte voor de zoveelste keer. 'Finn...' echter werd ik meteen weer onderbroken. 'Ik weet niet of we hier wel heen moeten gaan.' 'Finn je weet dat ik niets geef om populairiteit maar het lijkt me ook niets om straks de enige te zijn die niet mee kunnen praten over het feest.' zei ik tegen de jongen en ging overeind zitten. 'Daarnaast is juist goed om ons eens buiten onze comfortzone te begeven, toch?' probeerde ik de jongen wat op te beuren. 'Wie weet wordt het juist wel harstikke leuk en vraag je je morgen af waar je over in hebt gezeten.' zei ik tenslotte en hees mezelf van het bed af om naast Finn te gaan staan. 'We kunnen ook gewoon hier blijven en een spelletje doen ofzo.' ik keek hem via de spiegel aan en grinnikte. 'Kom op, Finn, heb een beetje lol.' grijnsde ik en schudde hem speels aan zijn schouders. 'Kijk nou naar jezelf, je bent een stuk' lachte ik hem nog altijd vast hebben aan zijn schouders. 'Darling tonight all eyes are on you,' grijnsde ik en knipoogde naar de jongen wanneer ik weer terugkeerde naar het bed en Finn me volgde. Tegelijkertijd lieten we ons op het bed neer vallen. 'Voor ons sociaal leven is het niet zo'n slecht idee om te gaan hè. Ira studenten leren kennen ofzo.' ik lachte zacht om deze opmerking. 'Waarom laat je het zo slecht klinken. Het is toch goed om anderen te leren kennen.' zei ik. 'We moeten niet elke Ira student over één kam strijken. Wij zijn onze ouders niet en hun zijn dat ook niet per se.' zei ik zacht. Ik geloofde oprecht niet dat elke Ira student slecht was, dat kon gewoon niet. 'Kom op, Finney, we gaan dat feestje op zijn kop zetten.' grinnikte ik trapte speels met mijn voet tegen die van hem aan om vervolgens wild met mijn hand door zijn bruine krullen te gaan.

---

How far is far

24      ⬧      Colors Of The Wind      ♠      Dominic/March      ♥      With Percy

Het slappe excuus van een piraat leek zichzelf bijna in een alcoholcoma gezopen te hebben. Waarom verbaasde me dit niet? Hierdoor dacht hij waarschijnlijk dat één van zijn scharrels plaats had genomen op zijn schoot, uitgaand van zijn reactie. "Hmm, Hello Darlin." Helaas voor hem zou hij mijn gezicht voor zich zien zodra hij zijn ogen zou openen. "For chirst sake, mate!' een tevreden grijns sierde mijn lippen en ik keek hem een schuin gehouden hoofd aan. "Wat wil je, Wonderlandgedrocht?!" ik rolde mijn ogen. Had hij er nou niets van geleerd? Ik vond het niet zo leuk als hij me uitmaakte voor alles dat mooi en lelijk was, zeker niet als deze woorden uit de mond kwamen van een halfbakken beschonken piraat. 'Nou zeg, wat een warm ontvangst weer.' zei met mijn kaken strak op elkaar. 'Jij hebt duidelijk niets meegekregen van manieren.' mompelde ik en maakte het mezelf wat comfortabeler in zijn schoot waarna mijn vingers zijn gezicht verkenden. "Alles staat mij geweldig Lad, ik denk niet dat mijn juwelen jou zielige verschijning iets kunnen opkrikken,-Love." ik vernauwde mijn ogen tot spleetjes. 'Jij smerig stuk bakvis,' sneerde ik en trok hem aan zijn, waarschijnlijk zo nep als het maar kon, medaillon hard met zijn gezicht dicht naar die van mij. 'Die mond van jou is veel te groot, daar moet dringend eens iets aangedaan worden.' zei ik met een grijns terwijl ik zijn kaak strak vast hield. 'Even voor de duidelijkheid, hoewel jij er vast van overtuigd bent dat jij het bent, ben ík nog altijd de grootste vis in dit zielige vijvertje.' snauwde ik en liet mijn grip hardhandig los. 'Het is maar goed dat je zo'n mooi gezichtje hebt, captain.' zei ik met een uitdagende grijns en wist mezelf weer enigszins te kalmeren. Deze zeeschuimer kreeg ik nog wel, voor nu vermaakte ik me uitermate met zijn reacties. Vervolgens had ik de schooier opdracht gegeven nieuwe drankjes voor ons te halen. "Hmmm." klonk het en ik trok één wenkbrauw op. 'What the-' protesteerde ik toen hij hardhandig zijn lege beker tegen mijn borst drukte en me weg probeerde te duwen. "Zodat je me kan vergiftigen, denk het niet Crazy." ik keek hem vuil aan en griste het zakje hardhandig uit zijn handen. 'Blijf met die smerige klauwen van mijn spullen af.' sneerde ik. De neiging om hem aan te vliegen en hem voor eens en voor altijd met de zeemeerminnen te laten zwemmen in zijn geliefde rum was groot. Houd je in March... ik ademde uit en schudde kort mijn hoofd. Deze zeerover was het niet waard ook. "Als ik dood wil, zwem ik liever in dit vat rum en bel Seth even lekker op." een cynisch lachje verliet mijn lippen. Yeah, right. Ik stopte het zakje pilletjes weer veilig in mijn broekzak en keek de jongen uitdagend aan. 'Hmm, had toch gezegd dat je -je hand graag daar hebt. I don't mind...' grijnsde ik uitdagend en greep zijn hand beet en legde deze weer op mijn broekzak waar de pilletjes zich weer veilig in bevonden, tergend dichtbij een ander deel van mijn kruis. Piraatje op de kast jagen behoord nu officieel tot één van mijn favoriete hobby's. 'Trouwens, Percival, hoe weet je zo zeker dat ik je wilde vergiftigen?' vroeg ik hem met een kleine grijns. 'Heb je ze ooit geprobeerd? Didn't think so...' zei ik. 'Kijk, ik was in een goede bui maar daar zijn de meningen nu over verdeeld. Ik wilde met je delen maar ja...' zei ik en bewoog de topjes van mijn vingers over zijn rug. De piraat zich steeds meer onder me vandaan te wurmen, iets waardoor ik geïrriteerd zuchtte en mijn armen stevig om zijn nek sloot. Ik ging verzitten en mijn knieën bevonden zich nu aan weerszijden van hem zodat ik hem nu recht aan kon kijken. 'Verzet je er niet zo tegen, stiekem vind je het helemaal niet zo erg...' mompelde ik zacht. Ik wist maar al te goed dat Percy één van de grootste sletten van de school was. 'Toch, captain' fluisterde ik in zijn oor.

---

How far is far

---

---

Inmiddels had Lucien houvast gevonden bij een gammele sta-tafel die toevallig naast hem was geplaatst, wat had hij toch weer een geluk. Echter wist Lucien wel beter dan zijn hele gewicht op de tafel te gooien, het zou niet de eerste keer zijn dat de alcohol ervoor zorgde dat de voeten hem onder het lichaam verdwenen.
'Mhm, je had me ook gewoon een berichtje kunnen sturen, weet je.' zei Larsen, waar hij natuurlijk een punt had, maar ja Lucien had de jongen in werkelijkheid ook helemaal niet lopen zoeken. Zijn gedachten waren even niet bij Larsen geweest, maar nu hij de jongen weer in vizier had kon hij niet meer bedenken waarom hij niet aan Larsen had gedacht. 'Dat is waar,' mompelde hij. 'Maar ik zie je toch veel liever in het echt.' Lucien keek de jongen grijnzend aan.
Hierna had Lucien de blonde jongen al snel mee getrokken naar de bar om daar zijn behoeftes te vervullen sinds Larsen maar al te duidelijk erop had gehint dat hij wel een drankje kon gebruiken. Larsen wel, Lucien had zelf ook wel door dat hij misschien een beetje moest afremmen. Als hij op hetzelfde tempo door ging lag hij over een uur al te snurken in zijn eigen bed en dat was ook weer niet het plan van de avond. Vooral niet als er ook nog altijd een kans was dat Larsen in zijn bed kwam liggen.
'Nee, wacht maar...' zei Larsen terwijl hij de rollen duidelijk probeerde om te wisselen. 'Ik laat wel zien hoe het moet, oké?' zei Larsen, waarna Lucien de jongen fronsend aan keek. 'Hoe wat moet?' vroeg hij niet begrijpend waarop Larsen doelde, Lucien deed toch helemaal niets fout?
'Vertel jij mij maar wat jij wilt, handsome' zei Larsen uiteindelijk, waarna Lucien kort zijn hoofd schudde. 'Ik,' begon hij. 'Ik denk dat ik even niets hoef.' Lucien grinnikte zachtjes, wat was hij ook weer verstandig bezig, iemand zou hem hier echt een schouderklopje voor moeten geven. Lucien was bijna geneigd zelf even zijn hand over zijn schouder te strijken. In plaats van zijn hand op zijn eigen schouder te leggen legde Lucien hem hem dan maar op die van Larsen, hoewel zijn armen al snel om Larsen zijn nek heen gleden. 'Maar jij, Prince, wat kan ik je aanbieden.' zei Lucien weer, waarna hij nog een keer moest grinniken. 'Dan kunnen we daarna over leukere dingen praten.' zei Lucien terwijl hij een pluk van Larsen zijn blonde haar om zijn vinger wond. 'Zoals jij.'

---

---

---

'Finn je weet dat ik niets geef om populariteit maar het lijkt me ook niets om straks de enige te zijn die niet mee kunnen praten over het feest.' zei Beau terwijl Finnley zelf nog half stond te stressen voor de spiegel. Finnley was gewoon nog eerder op zo'n soort feestje geweest en toen hij vanmiddag in aanraking was gekomen met Percy waren zijn verwachtingen voor het feestje ook niet meer bepaald hoog geweest. Mensen die zich helemaal lam zopen, Finnley wist niet of het zijn ding was. Misschien ging er vanavond wel een volledig nieuwe wereld voor hem open, maar eerlijk gezegd rekende hij daar niet bepaald op. 'Daarnaast is juist goed om ons eens buiten onze comfortzone te begeven, toch?' ging Beau verder. 'Wie weet wordt het juist wel hartstikke leuk en vraag je je morgen af waar je over in hebt gezeten.' Het was alsof Beau net Finnley zijn gedachten had weten te lezen, waardoor Finnley zijn mondhoeken toch lichtelijk omhoog krulden. Het zou Finnley trouwens ook niet bepaald verbazen mocht Beau zijn gedachten wel kunnen lezen, Beau kende hem zo goed, heel lastig moest het niet meer zijn voor hem. 'Wie weet,' mompelde Finnley terwijl hij zich half naar Beau draaide die nu zijn kant opkwam. 'Dus jij ziet dit wel helemaal zitten?'
'Kom op, Finn, heb een beetje lol.' zei Beau toen hij naast Finnley stond. 'Kijk nou naar jezelf, je bent een stuk' ging zijn beste vriend verder. 'Darling tonight all eyes are on you,' Finnley schudde even zijn hoofd terwijl Beau enthousiast aan Finnley zijn schouder schudde. 'Nou ik mag hopen van niet.' mompelde hij. 'Bovendien denk ik dat dat ook nog wel een beetje meevalt. Heb je de leerlingen van Ira gezien, ze zijn allemaal niet normaal knap.' Finnley zou hen waarschijnlijk eerder aanstaren dan zij hem, Finnley had nog niet één van hen gevonden die er niet geweldig goed uitzag.
Inmiddels hadden de twee jongens zich weer terug laten vallen op Beau zijn bed, Beau staarde naar het plafond terwijl hij nog altijd een overweging maakte over zijn avond, hoewel hij nu wel bijna zeker wist dat hij zou gaan. Al was het alleen maar om Beau te vergezellen. 'Waarom laat je het zo slecht klinken. Het is toch goed om anderen te leren kennen.' zei Beau. 'We moeten niet elke Ira student over één kam strijken. Wij zijn onze ouders niet en hun zijn dat ook niet per se.' Beau knikte langzaam. 'Ik ben vanmiddag wel al een knappe piraat tegen gekomen, hem zou ik wel beter willen leren kennen, hoewel hij ook wel een beetje intimiderend was en volgens mij heeft hij de grote hoop dat ik spontaan een staart groei.' Finnley grinnikte kort bij de gedachte. Hij kende alle verhalen over zijn moeder wel, maar hij had haar enkel gekend met benen die staart zag hij dan ook helemaal niet voor zich.
'Kom op, Finney, we gaan dat feestje op zijn kop zetten.' zei Beau na een korte stilte, waarna hij ineens besloot Finnley zijn haar aan te vallen. 'Oké,' zei Finnley, waarna hij boven op Beau sprong en zijn donkere krullen net zo aanviel als Beau net bij hem had gedaan. 'Het is dat jij het bent,' voegde hij er nog speels aan toe waarna hij weer van het bed afkwam en terug naar de spiegel toe liep, deze keer niet om onzeker aan zijn haar te pulken, maar om het echt even in model te duwen,.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

20      ❅      Magic studies      ❅      With Lucien

Het was duidelijk dat Lucien te veel op had maar hij bleek minder ver heen te zijn dan ik in eerste instantie dacht. Dit gaf me hoop dat de avond nog anders kon eindigen dan een kotsende Lucien. 'Hoe wat moet?' ik keek hem licht grijnzend aan. Hij had duidelijk niet door dat mijn slechte humor hier een rol in speelde. 'Ik, - Ik denk dat ik even niets hoef.' grinnikte de jongen en mijn wenkbrauw schoot weer omhoog. Ik voelde me... trots. Wanneer was hij verstandig geworden? 'Ik, - wauw.' ik knikte en gaf hem het zieligste applaus ooit. 'Ik ben trots op je, Lucien. Heel verstandig van je.' grijnsde ik. Ik had me er bij neergelegd dat ik waarschijnlijk voor mijn eigen drankje zou moeten regelen en mijn blik gleed dan ook langs de drank tafel. Ik wilde bijna één van de bekers er tussenuit pakken toen ik afgeleid werd door Lucien zijn aanraking. Ik draaide me een kwartslag naar de jongen toe en al snel bevonden zijn armen zich om mijn nek wat voor een lichtelijk tevreden grijns zorgde. Lucien zorgde ervoor dat mijn aandacht zich even niet bevond bij her ruïneren van de avond van de Metanoia studenten. En eerlijk gezegd vond ik het niet eens zo erg. Ik was eigenlijk wel toe aan een beetje stress relief... 'Maar jij, Prince, wat kan ik je aanbieden.' een kort lachje ontsnapte van mijn lippen. Oh god, nu ging hij ook nog eens op de prins tour... 'Hmm,' humde ik terwijl ik even op mijn lip beet terwijl ik mijn blik nogmaals over hem heen liet glijden. 'Moeilijke keus wel maar,' er ontstond een ondeugende grijns rond mijn lippen. '... misschien een beetje van dit,' zei ik zacht en mijn handen vonden hun weg naar zijn achterwerk. Je zou bijna denken dat ze dit vaker deden. 'Dan kunnen we daarna over leukere dingen praten.' met nog altijd een grijns op mijn lippen kantelde ik mijn hoofd wat terwijl ik hem aan bleef kijken. Ik was wel benieuwd naar wat Lucien verstond onder "leukere dingen" en keek hem afwachtend aan in de hoop dat hij zichzelf zou toelichten. Mijn blik gleed nu af naar zijn vinger waar hij één van mijn blonde lokken omheen wond. 'Zoals jij.' mijn grijns werd nog iets breder. 'Oh, ik voel me gevleid...' grijnsde ik. Inmiddels had één van mijn handen zich verplaats naar de hals van zijn shirt waar deze wat afwezig mee aan het spelen was. 'En, vertel me eens wat je nou het leukst vindt om met mij te doen.' grijnsde ik breed en gespeeld onschuldig. Ik gokte erop dat het antwoord vast geen Yathzee zou zijn. 'Weet je, Lucien,' mompelde ik en focuste mijn blik op mijn vingers die nog steeds met de hals van Lucien zijn shirt aan het spelen was. 'Je weet altijd op het juiste moment te komen...' zei ik en keek hem weer aan. Als ik door was gegaan met alle ideën en plannen had ik mezelf nog opgefokter gemaakt. Het was vast geen ramp mijn aandacht even bij iets anders, of eerder iemand anders te hebben. 'Ik kan wel wat fun gebruiken.' grijnsde ik. 'Goed, waarom kies jij geen drankje voor mij uit. Jij hebt er duidelijk meer verstand van dan dat ik dat heb.' zei ik en knipoogde naar de jongen.

---

How far is far

My [n a m e ] is D E AT H, and the e n d is here. . . Once Upon A Time Care of Magical Creatures Art Club

Het schepsel had enigmatische, zwarte kijkers die de kracht hadden door menig mens heen te kijken. Als resultaat hiervan ondervonden ze zich regelmatig naakt en weerloos, want ze wisten dat als hij was langsgeweest, dat de Reaper hun duisterste geheimen wist. Zijn stoïcijnse aanblik bleef onbewogen bij het halen van een ziel; het was enkel werk, en iedereen hoorde het grotere geheel, de natuurlijke orde, in balans te houden.       Met een beheerste handeling bewoog hij zijn lenige gestalte richting het zwarte pak welke op het bed klaargelegd was. Hij had een moment uitgekozen waarin zijn achterlijke kamergenoten niet aanwezig waren, een moment waarin hij van de doodse stilte kon genieten. Mocht de man niet als ‘mens’ in deze school zijn geplaatst, had hij de helft van zijn krachten niet kwijtgeraakt en zou hij zijn tijd niet aan het verdoen zijn. Zijn oudeheer bestond wellicht sinds het begin der tijden, echter was Seth van mening dat het geen tijd was voor dit krankzinnige gedoe. Op dit ogenblik had hij in het vagevuur kunnen zitten om overledenen te ondervragen, hij had mensen kunnen reapen en een kant op kunnen sturen, mogelijk had hij zelfs z’n tijdverdrijf kunnen spenderen in de Hel —want zeg wat je wilt, de activiteiten daar zijn alles behalve saai. Dit was zowaar de ergste straf die zijn lieftallige vader had kunnen geven.       Nadat zijn zwarte pak was aangedaan, wat deed denken aan hetgeen wat een begrafenisondernemer zou dragen, werd als kers op de taart zijn horloge met zachte klik om de pols vastgezet. Over tijd gesproken. . . Zijn gedachten flitsten kort naar Percival, welke momenteel hoogstwaarschijnlijk ergens in een vat rum lag te badderen. Na het ontmoeten van zo’n aparte verschijning had Seth minstens tien keer gecontroleerd op de lijst als zowel bij de Dood zelf hoe het kon dat hij nog levend was. Niemand zou de Dood kunnen horen te bedriegen, maar deze rare snijboon gaf een gehele nieuwe naam aan het woord “Dood”.       Net als hij de deur had opengetrokken, kreeg hij Nesrin in het vizier, wie eveneens in het zwart gekleed was. Haar leren broek en zwarte topje complimenteerde haar lichaam op alle juiste plekken en Seth liet zijn blik volledig onbeschaamd over haar heen glijden. De herinnering die hij met haar samen deelde kwam bovendrijven, en het werd hem weer eens duidelijk dat enkel zij kon begrijpen hoe dreigend de duisternis boven hun hoofden voelde.       “Kijk eens wie er als een mooie vrouw van de nacht uitziet; je doet je naam eer aan.” Seth liet een subtiele glimlach op zijn lippen glijden die binnen luttele seconden als sneeuw voor de zon verdwenen was. “Als ik niet beter wist, zou ik denken dat je iemand hebt waar je indruk op probeert te maken.” Maar Seth wist niet beter —want negen van de tien keer wist hij zelf niet eens wat hij zei of wat het betekende. Zijn voetstappen galmde door de gangen en lieten een zware sfeer hangen in zijn voorbijgang. Er waren velen die dagenlang ziek waren geweest nadat ze tegen hem opgebotst waren in de hallen, of die last hadden gekregen van hallucinaties wanneer ze te lang in die twee diepe poelen hadden gestaard. Laat staan wat er zou gebeuren als hij gekust zou worden of weer volledig op kracht was. . . Seth was één van de ‘personen’ geweest die de gang ontdekt had, en het duurde dan ook niet lang voor ze door de geheime gang uiteindelijk binnenliepen. Het feest was al op volle toeren bezig; de dansvloer was druk bezet met mensen die tegen elkaar aan stonden te zweten, de dranktafel was volgebouwd met verschillende flessen, bekers en blikjes, en hij durfde te gokken dat er pillen aanwezig waren. Om het nog beter te maken, Seth durfde te wedden dat de meerderheid van deze studenten na een halfuur flink bezig te zijn geweest niet eens meer zouden weten waar ze zich bevonden.       Onbewogen draaide hij wat aan het knopje van zijn horloge, waarna hij op Nesrin neerkeek, die zeker twee koppen kleiner was. “Ik heb je een avontuur beloofd, nietwaar? Wijs me een persoon aan, maakt niet uit wie.” De subtiele gewaagdheid in zijn stem was niet te missen, een vervaarlijke wenk naar zijn wezen.       Het feest was immers nog maar net begonnen.

[ bericht aangepast op 4 dec 2019 - 0:27 ]

---

[ heaven knows ]

Lisea Melisita You were like a wonderful bloom in a garden full of weeds. Lisea - kunst & magie - outfit - gangen met Olivia & Ilyas

Met een glimlach had ik de outfit aangetrokken die Olivia me had aangeraden. Stiekem had ik al gehoopt dat ze deze outfit zou kiezen, ikzelf vond hem ook het leukst. De jurk van mijn vriendin had daarnaast wederom aangetoond dat ze een goede smaak had, wat me extra comfortabel liet voelen. Mijn hand verwikkeld in die van haar liepen we door de gangen. Ik had geen idee waar we moesten zijn gezien ik eigenlijk nooit door de ondergrondse tunnels liep. Daar had ik simpelweg niks te zoeken, tot nu. Een voorzichtig kneepje in mijn hand schudde mij uit mijn gedachten, waarna ik Olivia nog net kon horen zeggen dat dit de plek moest zijn. 'Let's go then', zei ik en een grote glimlach verscheen op mijn gezicht. Mijn hand had nog maar net de deurknop geraakt toen ik een vrij lage stem achter mij hoorde. 'Ilyas!' De jongen was altijd al een goede vriend van mij, dus zijn stem herkende ik uit duizenden. Ik moest toegeven, vroeger had ik een crush op hem. Hij was verschrikkelijk aantrekkelijk en ook nog eens ontzettend lief. 'Jullie hier ook voor het feest?', had ik hem horen vragen. Een grote grijns verscheen om mijn gezicht. Ergens was hij zenuwachtig, dat kon ik nu al merken. 'Tuurlijk! We willen niks missen, niet waar Olivia?' Even keek ik mijn vriendin aan. En ja hoor, daar kwam de oh zo verwachte opmerking. Mijn verwachtingen werden bevestigd. 'Och kom op, komt allemaal wel goed. Is alleen maar leuk, een beetje avontuur!' Een hand was nog steeds in die van Olivia gewikkeld, de ander maakte de deurknop los om vervolgens de hand van Ilyas te pakken en mijn beide vrienden mee te sleuren. Het eerste wat me opviel waren de studenten. Zijn ze nu al dronken?! De muziek galmde door mijn oren. 'Oke, blijven jullie hier, dan haal ik drankjes. Wat willen jullie hebben?' Hoewel ik sommige dingen best spannend vond, was ik niet bang om mijn ding te doen. Rustig keek ik om me heen. Ik meende Lucien en Larsen ergens te zien staan. Een eindje verderop zag ik Percival en March bovenop elkaar. Wauw, hoe verrassend. Verder zag ik wat studenten dansen. Zodra mijn vrienden hadden doorgegeven wat ze wilde hebben, liep ik richting de bar. Natuurlijk wist ik wel dat er wat studenten van Ira wilde kloten, dus die zouden zeker op me af komen. Het punt was, ik was er niet bang voor. Ik liet het wel op me afkomen. Lucien en Larsen lagen op mijn route. Terwijl ik rustig doorliep haalde ik mijn hand over zijn schouder en keek hem aan. Pas zodra mijn hand vanzelf van zijn schouder afviel was mijn blik weer gericht op de bar. Ik wist wat een ontzettend flirt Lucien kon zijn, dus kon ik het niet helpen hem even te plagen. Mogelijk had dat Larsen ook nog van zijn padje gehaald, dubbel zoveel fun. Eenmaal bij de bar aangekomen viel me op hoeveel mensen er wel niet stonden te wachten. Juist omdat het nog wel even kon duren liet ik mezelf op een van de krukken ploffen. Even beet ik op mijn lip en keek om me heen. Waarschijnlijk had het er wat onzeker uitgezien, maar ik het was een van mijn vele gewoontes wanneer ik me verveelde. Om me heen ving ik wat gesprekken op. Snode plannetjes om studenten dronken te voeren, geflirt, plannetjes voor na het feest, etc, etc.

❅      ❄      ❅ Samen met Lisea liep ik door de gangen van de school, tot we halt hielden vanwege het gedreun van muziek. Het rook hier een beetje gek, maar dat was ook niet echt een verassing aangezien we in ondergrondse gangen waren.       'Ik denk dat we het hebben gevonden...' Zei ik lichtelijk nerveus terwijl ik kort in Lisea's hand kneep. Lisea keek me vol verwachting aan. 'Let´s go then'. Lisea wilde de deur openen en nog voor haar hand de deurknop had geraakt hoorde ik een heel bekende stem achter me.       'Lisea! Olivia! - Jullie hier ook voor het feest?' Ilyas voegde zich bij ons en ik had een gigantische glimlach op mijn gezicht staan. 'Tuurlijk! We willen niks missen, niet waar Olivia?' Lisea keek me aan en ik knikte enthousiast.       'Ik ben best wel nerveus.' Klonk Ilyas met een klein lachje. Ik sloeg mijn arm om hem heen en keek hem met grote ogen aan, nog voor ik iets kon zeggen vulde Lisea me perfect aan. 'Och kom op, komt allemaal wel goed. Is alleen maar leuk, een beetje avontuur!' - 'Helemaal mee eens Lis, het komt goed Ilyas! Je hebt ons toch.' Stemde ik in met Lis. Ze nam ook Ilyas zijn hand vast en opende de deur, waardoor de muziek echt door mijn gehoorgangen galmde.       'Oke, blijven jullie hier, dan haal ik drankjes. Wat willen jullie hebben?' - 'Doe maar wat lekkers,' glimlachte ik naar Lisea. Ze nam zowel mijn wens op als die van Ilyas en liep vervolgens richting de bar. Ik keek Ilyas even vrolijk aan en kreeg het spontaan een beetje warm. Ik was lang niet meer alleen met hem geweest.       'Ik heb je gemist Ilyas,' het kwam een beetje onzeker over mijn lippen en ik voelde mijn wangen een beetje warmer worden, was ik nou aan het blozen? Ik keek om me heen om het te verminderen, maar het hielp niet echt. Ik bewoog ook lichtelijk heen en weer op de muziek in de hoop wat te ontspannen.       'Jij vindt dit net zo eng als ik he?' vroeg ik in de hoop dat hij net als ik zich niet helemaal op zijn gemak voelde hier, dan was ik in ieder geval niet alleen. Ik zag in de verte Larsen staan met een vriend, ik wilde me niet meteen bij hem opdringen, ik had hem al een tijdje niet gezien, maar ik wilde hem echt niet voor schut zetten.

Olivia Anna Oldenburg You will find the warmth of love in the coldest of ice. Olivia - onderwijs - outfit - The party with Ilyas&Lisea

---

- thank you for existing -

L I L L I A N 🍎 Be Prepared x Bibbidi Bobbidi Boo 🍎 🍎 Paardrijden x Chearleaden x Drama 🍎 🍎 Gangen met Avarice, Lucien & Larsen 🍎 🍎 Outfit 🍎

Veel werk aan haar uiterlijk had Lillian deze keer niet; een paar touch-ups hier en daar, een paar wolkjes parfum extra en het inwisselen van haar outfit voor een mooie rode jurk die haar als gegoten zat. Het getik van haar zwarte Louboutins tegen het harde marmer van de vloer leek te weergalmen doorheen het hele gebouw. Niet dat het Lillian stoorde. Laat ze maar weten dat ik afkom dacht ze grijnzend. In de verte kon Lillian het gedreun van de muziek al onderscheiden van de harde stilte die het gebouw huisvestigde. Het voelde vreemd aan, in Ira was er nooit sprake van stilte geweest, er was altijd wel een of andere relschopper te been. Stillaan kon Lillian het silhouet van Avarice in de verte onderscheiden. Onbewust verscheen er een oprechte glimlach op haar gezicht bij het zien van haar vriendin. Het getik van de Louboutins versnelde en al snel stond Lillian oog in oog met haar partner in crime. Alvorens iets te zeggen bekeek ze Avarice keurend van top tot teen. “Kijk eens aan, het ziet ernaar uit dat ik wat concurrentie krijg.” Zei Lillian goedkeurend terwijl ze haar donkerharige vriendin een kus op haar wang gaf, “Blijft het tenminste nog een beetje spannend, want die tere prinsesjes mogen we al wegschrappen lijkt me.” Avarice was een hele knappe dame, en Lillian was zich er maar al te goed bewust van, maar toch had ze nooit echt wrokgevoelens op kunnen brengen voor de meid. “Zullen we dan maar?” Ze gooide perfect gekrulde kastanjebruine haren over haar rug alvorens ze Avarice glimlachend haar arm aanbood. “Ik ben benieuwd welk van onze Metanoia-lieverdjes eerst ten onder zal gaan.” Terwijl ze met Avarice aan haar zijde naar het centrum van het feest toeliep, viel Lillian’s blik op een bos donker haar dat zich niet al te ver van een blonde haartooi bevond.Lucien en Larsen? Een seconde bleef ze verbaasd kijken hoe de twee zich in wat leek op een omhelzing bevonden alvorens zich te herpakken en haar grijns in plaats te zetten. “Hé Lucien, misschien moet je toch maar je maagdelijkheid ná het feestje verliezen,” riep ze plagend naar haar beste vriend, “Ik denk niet dat al die prinsesjes klaar zijn voor zo’n show.” Haar blik versprong vluchtig van Lucien naar Larsen. Ze had gezien dat ze hem geraakt had in hun vorig gesprek met Avarice, maar echte voldoening had ze er vreemd genoeg niet uit gehaald. Toch vroeg ze zich af of het verstandig was hem nog een paar nare opmerkingen toe te werpen, Lillian wist ook wel dat ze hem best niet liet ontploffen, alleszins niet met zoveel getuigen. Wie weet wat voor geheimen hij er dan plots uit zou floepen. Ooit waren ze goede vrienden geweest, en ze wist dat hij een paar van haar geheimen kende. Geen al te erge geheimen, maar toch een paar zaken waarvan Lillian liever had dat ze niet algemeen geweten waren. Ze bleef Larsen’s blik vasthouden, zou hij? ”We willen je zusje toch geen trauma bezorgen, is het niet?” Verkondigde ze, haar grijns nog steeds mooi in plaats.

---

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

23      🙪      Under The Sea, Once Upon A Time      🙪      With Finn

Het deed me goed om uiteindelijk toch een voorzichtige glimlach op het gezicht van Finn te zien. Ik had het schaamrood op zijn wangen en zijn geratel altijd aandoenlijk gevonden maar voor hem zelf was zijn onzekerheid enkel een last. Ik kende Finn al langer dan vandaag en was inmiddels, al zeg ik het zelf, een pro geworden in Finnley-logie. Ik wist precies waar hij over in zat en wist na jaren van oefening ook precies wat ik moest zeggen om hem een duwtje in de rug te geven. Hij kon niets doen aan die onzekerheid maar verpestte ermee wel veel voor zichzelf en dat vond ik jammer. Finn verdiende alleen het beste. Als hij eens zou inzien hoe leuk hij eigenlijk wel niet is... 'Dus jij ziet dit wel helemaal zitten?' vroeg Finn. Mijn mondhoeken sprongen omhoog en ik knikte enthousiast. 'Ik heb wel vertrouwen in ons,' grijnsde ik. 'Hey, we zijn altijd nog samen, hé. Mocht er iets gebeuren wat ons niet aan staat kunnen we altijd nog rechtsomkeer maken en alsnog gezellig samen spelletjes spelen.' glimlachte ik naar de jongen. Vervolgens had ik hem gecomplimenteerd met zijn uiterlijk. Eigenlijk stond alles hem wel, al zou je hem een vuilniszak aantrekken maar deze outfit stond hem geweldig. Ik was ervan overtuigd dat meerdere mensen hier zo over zouden denken en sprak dit dan ook naar hem uit. 'Nou ik mag hopen van niet.' ik grinnikte. 'Bovendien denk ik dat dat ook nog wel een beetje meevalt. Heb je de leerlingen van Ira gezien, ze zijn allemaal niet normaal knap.' dat waren ze zeker. Ik knikte en beet kort op mijn lip terwijl ik hem aan keek. 'Ja, ik moet je gelijk geven de Ira studenten die ik heb gezien zagen er absoluut niet slecht uit.' zei ik. 'Maar jij mag er ook zeer zeker wezen. Kom op, niet zo bescheiden.' grijnsde ik. 'Ik ben vanmiddag wel al een knappe piraat tegen gekomen, hem zou ik wel beter willen leren kennen, hoewel hij ook wel een beetje intimiderend was en volgens mij heeft hij de grote hoop dat ik spontaan een staart groei.' ik luisterde met een brede grijns geïnteresseerd naar zijn verhaal. 'Hey, wat is dat nou. Wordt ik nu gewoon ingeruild?' zei ik met een speelse grijns en gaf hem een speelse stomp tegen zijn arm. 'Ik dacht dat ik de enige piraat in je leven was. Dit valt me wel weer een beetje tegen hoor.' zei ik en knipoogde naar hem. 'Maar even serieus, een staart zou je wel mega goed staan hoor.' zei hij, eigenlijk deels serieus. Het zou echt badass zijn zou Finnley ineens in een meerman transformeren. Toen eindelijk het hoge woord eruit was en Finn had er eindelijk mee ingestemd dat ze een deel van hun avond bij het feestje zouden gaan spenderen. 'Ja!' bracht ik vrolijk uit en schoot in de lach toen Finn me terug pakte en nu mijn haar aanviel. Touché. Toen hij mijn krullenbos besloot met rust te laten en zich weer verplaatste naar de spiegel, ijdeltuit die hij ineens was, zag ik mijn kans schoon en gooide ik een kussen naar zijn hoofd. 'Incoming!' schreeuwde ik en lach in een deuk zodra het ding zijn doelwit geraakt had. 'Sorry, heb ik je kapsel nu verpest?' vroeg ik en kon bijna mijn lach niet inhouden. 'Ik snap het wel, je moet er natuurlijk wel op en top uitzien voor al die aantrekkelijke Ira studenten.' zei ik en maakte, hoe flauw het misschien ook was, kus gebaren. 'Oké, ik stop, ik stop. Sorry.' grijnsde ik en stond op van het bed. 'Breng uw haar terug in model and let's go.'

[ bericht aangepast op 5 dec 2019 - 22:51 ]

---

How far is far

ILYAS CASSIM OF AGRABAH

---

Zowel Lisea als Olivia toverden spontaan een glimlach op hun gezichtjes bij mijn aanwezigheid wat automatisch ook voor een oprechte glimlach op mijn lippen zorgde. Lidea was één van mijn beste vriendinnen en ook Olivia was een fantastische meid, dus het was altijd fijn om bij hen te zijn. Ik was dan ook ontzettend opgelucht dat ze ook naar het feestje gingen. 'Tuurlijk! We willen niks missen, niet waar Olivia?' sprak de brunette vrolijk, waarbij de blondine dan enthouasiast knikte. Hun optimisme fleurde me op en beiden probeerden ze me op mijn gemak te stellen toen ik dan toch iets verlegen toegaf toch nerveus te zijn. 'Och kom op, komt allemaal wel goed. Is alleen maar leuk, een beetje avontuur!' - 'Helemaal mee eens Lis, het komt goed Ilyas! Je hebt ons toch.' spraken de twee meisjes wat me deed grinniken. Olivia had zelf haar arm om me heen geslagen om me goede moed te geven, iets wat ik erg waardeerde en ook mijn arm nu om haar middel heen sloeg. "Ja jullie hebben gelijk." sprak ik met een klein lachje. "De muziek klinkt al goed, dus dat is een goed teken." sprak ik vervolgens, eigenlijk enkel mezelf nog overtuigend, gezien de twee meiden er wel klaar voor leken te zijn. Lisea leek dan ook ons beet te nemen, voordat Olivia of ikzelf toch weer van gedachten zouden veranderen en nam onze handen beet zodat ze ons kon meesleuren. Ik liet Olivia los en liet me gewillig meesleuren door de dames door de geheime hangen van de school. Ik was hier werkelijk nog nooit geweest. Het feest bleek al eventjes op gang te zijn en na ons kwamen er nog enkele mensen binnenstromen. Niet enkel Metanoia studenten, maar ook enkele gezichten dat ik niet kende. De beats zaten wel goed, en afgezien van de drukte en soms wat beoordelende blikken die ons werden toegeworpen, dacht ik wel dat ik me hier zou kunnen amuseren.
'Oke, blijven jullie hier, dan haal ik drankjes. Wat willen jullie hebben?' sprak Lis en ik liet eerst Olivia haar wens uitspreken, voordat ik Lisea om een cola vroeg. Ik dronk geen alcohol en dat wist Lis ook wel dus ik vertrouwde haar de volle 100% om onze drankjes te halen. Het was niet dat ik geen alcohol mocht drinken, maar zelf had ik daar gewoon geen behoefte aan. Ik keek even rond of ik nog enkele bekende gezichten zag, maar met de drukte voelde ik me enkel maar ongemakkelijk als mijn blik die van een onbekende kruiste, dus keek ik maar snel weer naar Olivia. Ze had een mooi royalblue kleedje aan, welke een nog mooier kleur leek te hebben tegen haar sneeuwwitte huid aan, het deed me denken aan de eerste keer dat ik Olivia zag. Arendelle was zowat het tegenovergestelde van Agrabah, waar alles warmer was, maar ook hoe verrassend en prachtig Arendelle ook was geweest. 'Ik heb je gemist Ilyas,' sprak Olivia glimlachend, waardoor ik lichtjes begon te blozen en oprecht glimlachte. "Ik jou ook." kwam er spontaan over mijn lippen, al betrapte ik mezelf al snel op mijn blosjes en beet even op de binnenkant van mijn wang. "Ik bedoel, ik was graag nog eens naar Arendelle geweest deze zomer." vervolgde ik ietswat stamelend, ik wilde niet dat ik vreemd over kwam, maar ik het enkel maar erger gemaakt. Gelukkig keek Olivia even om zicht heen waardoor ik mijn rug iets meer rechtte, om mezelf iets zelfzekerder te laten ogen al kon ik in mijn binnenste toch even gillen. "Hoe gaat het nog met je? We leken elkaar deze week telkens mis te lopen." vroeg ik haar dan geïnteresseerd. Ik had Oliva al lang niet meer gezien dus ik had echt geen idee hoe haar vakantie was geweest. Haar twin Larsen zag ik nu al iedere dag van de week en met hem had ik minder gesproken dan nu met Liv... Hij ontweek me zowat , wat me enorme anxiety gaf...
'Jij vindt dit net zo eng als ik he?' Vroeg Olivia me vervolgens wat me zacht deed grinniken. " Valt het zo hard op?" vroeg ik haar met een zwak grijnsje. "Ik ga bijna nergen heen zonder Hassim, hij is een beetje mijn wingman. Maar nu ik hem niet mee heb voel ik me nog ongemakkelijker dan gewoonlijk." zei ik wat geamuseerd al was het niet half gelogen, Ik was het zo gewoon om mijn tijger aan mijn zijde te hebben. Het voelde wat leeg aan aan mijn zijde nu. Ik kon moeilijk Olivia beginnen aaien als ik me niet fijn voelde, dat wilde ik de dame nu ook niet aandoen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

'Ik, - wauw.' begon Larsen nadat Lucien wijselijk het drankje wat de jongen hem had aangeboden af had gewezen. 'Ik ben trots op je, Lucien. Heel verstandig van je.' zei Larsen terwijl hij in zijn handen klapte, een lach verscheen op Lucien zijn lippen terwijl hij een kleine buiging maakte. 'Dank je wel, dank je wel.' zei hij alsof hij net een staande ovatie had gekregen. 'Ik leer het ooit wel.' zei hij waarna hij zachtjes grinnikte, hoewel hij eigenlijk betwijfelde of dit echt een leer moment was. Hij zou zichzelf niet verbazen als hij over tien minuten alsnog een drankje in zijn handen had, maar dan had hij in ieder geval wel even rustiger aan gedaan.
Hoewel Lucien zelf nog geen nieuw drankje hoefde vroeg hij Larsen toch maar wat hij dan zou willen. 'Hmm, moeilijke vraag begon de jongen,' terwijl Lucien zijn handen al naar beneden voelde glijden, waarbij Larsen stopte bij Lucien zijn achterste. '... misschien een beetje van dit,' zei Larsen, Lucien trok uitdagend zijn wenkbrauw naar de blonde jongen op. 'Oh ja,' begon hij. 'En hoe verwacht je dat te bemachtigen.'
'Oh, ik voel me gevleid...' zei Larsen vervolgens toen Lucien hem enigszins subtiel een complimentje gaf. Lucien glimlachte terwijl hij met zijn hand weer door Larsen zijn blonde haren heen ging. 'En, vertel me eens wat je nou het leukst vindt om met mij te doen.' Lucien schudde kort zijn hoofd, want hij wist best wat Larsen nu zou willen horen van hem. 'Hmm, goede vraag.' begon hij waarna hij Larsen recht aankeek met een speelse grijns op zijn gezicht. 'Maar waarom zou ik het je vertellen als ik het je ook kan laten zien.' zei Lucien. 'Als je dat wil natuurlijk.'
'Weet je, Lucien,' begon Larsen toen, iets wat wat serieuzer klonk dan de eerdere woorden die de blonde prins had uitgesproken. 'Je weet altijd op het juiste moment te komen... Ik kan wel wat fun gebruiken.'voegde Larsen aan zijn woorden toe. Lucien wist niet of hij hier een serieus antwoord op moest geven of wat hij precies mee moest. Waarschijnlijk was het vooral de drank die ervoor zorgde dat Lucien niet een bepaald serieus antwoord aan Larsen zijn woorden gaf. 'Hmm, op wat voor manier,' zei hij dan ook speels terwijl hij zich lichaam nog een stukje dichter tegen dat van Larsen aanduwde.
'Goed, waarom kies jij geen drankje voor mij uit. Jij hebt er duidelijk meer verstand van dan dat ik dat heb.' zei Larsen om het onderwerp weer te veranderden, Lucien wou de jongen net een suggestie doen toen hij een hand op zijn schouder voelde. Lucien draaide zich half om en keek recht in de ogen van Lisea, een kleine glimlach verscheen op Lucien zijn lippen. Hij kende Lisea al een hele tijd, de dochter van Belle en Adam, vroeger had hij al bij haar op school gezeten en nu waren ze weer terug, Lucien had de brunette altijd al aantrekkelijk gevonden, maar was nu te gefocust op Larsen om daar meer werk van te maken. Lisea zelf leek ook niet van plan om bij hen te staan, want zo snel als ze er was geweest was ze ook alweer weg.
Helaas betekende dit nog niet dat de twee helemaal alleen werden gelaten. “Hé Lucien, misschien moet je toch maar je maagdelijkheid ná het feestje verliezen,” hoorde hij een bekende stem zeggen, Lucien liet Larsen nu half los, maar liet zijn arm nog altijd om Larsen zijn middel rusten terwijl hij omkeek naar Lillian. Normaal gesproken was hij altijd blij zijn beste vriendin te zien, maar ze begreep toch hopelijk wel dat ze hem nu een beetje aan het cockblocken was, wat hij niet kon gebruiken. “Ik denk niet dat al die prinsesjes klaar zijn voor zo’n show.” voegde Lillian aan haar eerdere woorden toe. Lucien schudde kort zijn hoofd. 'Oh, ze hoeven zich geen zorgen te maken, iedereen komt aan de beurt.' zei Lucien waarna hij zich weer naar Larsen wou draaien. Lillian was echter nog niet uitgesproken. ”We willen je zusje toch geen trauma bezorgen, is het niet?” zei ze deze keer tegen Larsen. Een kleine zucht rolde over Lucien zijn lippen, volgens mij wou de brunette gewoon niet dat Lucien met Larsen ging ofzo. 'Lillian,' zei Lucien op een belerende toon. 'Nu even niet.'

---

---

---

'Ik heb wel vertrouwen in ons,' zei Beau zelfverzekerd toen Finnley zijn beste vriend had gevraagd of hij de avond dan wel zag zitten.'Hé we zijn altijd nog samen, hé. Mocht er iets gebeuren wat ons niet aan staat kunnen we altijd nog rechtsomkeer maken en alsnog gezellig samen spelletjes spelen.' Finnley keek via de spiegel Beau aan en glimlachte. 'Oké deal,' zei Finnley. 'Ik denk eigenlijk dat je gewoon bang bent dat ik je weer versla met zeeslag en dat je daarom zo graag naar het feest wil, maar oké.' Finnley keek zijn beste vriend nu met een grote grijns aan, duidelijk tevreden met de grap die hij had gemaakt, nee wat zeeslag betrof was het altijd hard tegen hard bij de twee jongens.
'Ja, ik moet je gelijk geven de Ira studenten die ik heb gezien zagen er absoluut niet slecht uit.' zei Beau. 'Maar jij mag er ook zeer zeker wezen. Kom op, niet zo bescheiden.' Finnley schudde lachend zijn hoofd. 'Nog even en ik zou denken dat je met me aan het flirten bent.' zei Finnley, want zijn beste vriend had hem nu wel heel vaak gecomplimenteerd op zijn uiterlijk. 'Maar jij mag er ook wel zijn hoor.' voegde hij er nog snel aan toe. Finnley wist best wel dat Beau niet echt met hem aan het flirten was, Beau was als een broer voor hem. Tenzij je hield van incest ging je echt niet zomaar iets beginnen met je eigen broer, dus ja de optie van echt flirten was voor Finnley wel een beetje afgeschreven.
'Hé, wat is dat nou. Wordt ik nu gewoon ingeruild?' zei Beau nadat Finnley hem had verteld over Percy die hij vanmiddag tegen het lijf aan was gelopen. Finnley fronste even niet meteen begrijpend waar Beau nu op aan het doelen was. 'Ik dacht dat ik de enige piraat in je leven was. Dit valt me wel weer een beetje tegen hoor.' legde Beau zijn vorige woorden daarna dan ook uit. 'Maar even serieus, een staart zou je wel mega goed staan hoor.' Finnley haalde kort zijn schouder op. 'Hmm, ik weet niet.' antwoordde hij op Beau zijn laatste woorden. 'Maar ik kan je niet beloven dat je de enige blijft, maar je zal altijd mijn favoriete piraat blijven.'
Nadat Beau zo aardig was geweest Finnley zijn haar door de war te brengen was Finnley dan toch maar weer van zijn bed omhoog gekomen om zijn bruine lokken opnieuw enigszins in model te brengen. Erg lang bleef het zo niet zitten helaas, want al snel kreeg Finnley één van zijn kussens tegen zijn hoofd aan. Finnley draaide zich weer naar Beau die vanaf Finnley zijn bed hem met een grote grijns aankeek. 'Sorry, heb ik je kapsel nu verpest?' zei Beau lachend. 'Ik snap het wel, je moet er natuurlijk wel op en top uitzien voor al die aantrekkelijke Ira studenten.' Finnley schudde zijn hoofd, maar een kleine glimlach speelde wel al op zijn lippen. 'We kunnen niet allemaal haar hebben wat er van zichzelf al goed uit ziet.' zei Finnley waarna hij zijn tong even naar Beau uitstak. 'Oké, ik stop, ik stop. Sorry.' zei Beau, Finnley pakte in de tussen tijd het kussen weer op de grond en gooide het een beetje in Beau zijn richting, maar hij was niet iets minder goed in mikken dan zijn beste vriend, dus het kussen raakte Beau enkel lichtjes op zijn schouder. 'Breng uw haar terug in model and let's go.' zei Beau terwijl hij zich ook van het bed af wist te hijsen, Finnley haalde nog snel een hand door zijn bruine haar. 'Oké ik ben er klaar voor, soort van.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

20      ❅      Magic studies      ❅      With Lucien

Eerlijk gezegd vermaakte ik me prima zo met Lucien. Waar ik het normaliter maar irritant vond als hij weer eens te diep in het glaasje had gekeken en mij als slachtoffer had uitgezocht, leek het me nu niet te storen. Ik had sinds we op Metanoia aangekomen waren geen tijd meer genomen om wat te relaxen en dat begon zijn tol te eisen. Al snel had ik Lucien duidelijk gemaakt dat ik naast een drankje ook wel zin had in hem en bevonden mijn handen zich al snel op zijn billen. 'Oh ja,' begon Lucien en ik knikte langzaam met een brede grijns rond mijn lippen. 'En hoe verwacht je dat te bemachtigen.' ik trok mijn wenkbrauwen op. Gingen we nu ineens hard to get spelen? 'Door mijn onweerstaanbare charmes natuurlijk...' zei ik met een schuine grijns. Ik voelde Lucien zijn handen meerdere malen door mijn strak in model getrokken haren gaan. Iets wat me lichtelijk irriteerde maar ik liet hem voor nu zijn gang maar gaan. Als de avond de kant op ging die nu gesuggereerd werd was er straks toch niets meer te zien van de moeite die ik in mijn haar had gestoken. 'Hmm, goede vraag. Maar waarom zou ik het je vertellen als ik het je ook kan laten zien.' mijn grijns werd iets breder en hiermee mijn grip rond zijn achterste ook. 'Als je dat wil natuurlijk.' ik trok weer één van mijn wenkbrauwen op maar kon het niet laten om een schamper lachje uit mijn mond te laten ontsnappen. 'Hmm, als jij goed je best doet Lucien, waarom niet?' grijnsde ik breed. Vervolgens had ik hem op mijn manier verteld dat hij een reddende engel was, iets wat hij niet helemaal leek te begrijpen, waarschijnlijk te danken aan de alcohol. 'Hmm, op wat voor manier,' vroeg de jongen dan ook en de neiging om met mijn ogen te rollen was groot maar ik wist me in te houden. 'Vul jij die voor jezelf maar in.' knipoogde ik naar de jongen. Inmiddels had ik nog steeds geen drankje in mijn handen en liet ik de keus over aan Lucien, iets waarvan ik niet helemaal zeker wist of het nou wel zo'n verstandige keuze was. Echter toen Lucien net aanstalte maakte mij te vertellen wat ik het best kon nemen werd hij afgeleid. Lisea liep voorbij. Het was wel weer duidelijk dat Lucien een aandachtsspan had van drie jarige. Eenmaal Lucien zijn aandacht weer volledig van mij leek te zijn werden we helaas weer gestoord. Ditmaal door iemand waar ik het minder goed van kon hebben. “Hé Lucien, misschien moet je toch maar je maagdelijkheid ná het feestje verliezen,” het kon ook echt maar één iemand zijn, Lillian. Ze was als een vloek die me achtervolgde. Overal waar ik het net naar mijn zin leek te hebben verscheen zij om weer roet in het eten te gooien en het irriteerde me mateloos. Lucien zijn grip om mij verslapte en ik liet hem op mijn beurt ook los om mijn armen geïrriteerd over elkaar te slaan. “Ik denk niet dat al die prinsesjes klaar zijn voor zo’n show.” mijn ogen vernauwde zich tot spleetjes terwijl ik naar haar vol gesmeerde gezicht keek. 'Ga andere zieltjes fijnknijpen, Lillian.' sneerde ik geïrriteerd. Waarom kon deze vete tussen ons niet gewoon tussen ons blijven? Ze leek er altijd anderen in te moeten betrekken. Ik had echt geen zin om voor lul gezet te worden door zo'n kreng. 'Oh, ze hoeven zich geen zorgen te maken, iedereen komt aan de beurt.' ik wierp Lucien een blik toe. Dit hielp niet. Ik schudde mijn hoofd en wilde me weer volledig op Lucien focussen. Echter was Lillian blijkbaar nog niet klaar en moest ze me nog een trap na geven. ”We willen je zusje toch geen trauma bezorgen, is het niet?” mijn blik schoot weer op Lillian en ik keek haar dodelijk aan. 'Lillian, nu even niet.' vertelde Lucien haar, alsof ze er naar zou luisteren. Ik legde mijn hand even op Lucien zijn borst om aan te tonen dat hij zich hier niet in hoefde te mengen, ik kon Lillian prima alleen aan. Dit gedoe speelde immers tussen ons. 'Ik heb je vandaag al gewaarschuwd, of ben je dat soms al vergeten?' zei ik met op elkaar geklemde kaken. 'Of ben je je verstand soms weer vergeten uit je make-up koffer te halen?' zei ik met een gemene grijns. Mijn armen hingen nu langs mijn lichaam en mijn vuisten had ik zo fijn geknepen dat mijn knokkels wit wegtrokken. Ze had me eerder vandaag al flink op weten te fokken en ze wist net zo goed als ik dat het niet lang meer zou duren eer ik zou ontploffen. 'Laat ons met rust en blijf al helemaal uit de buurt van mijn zusje, kreng. Dit is mijn laatste waarschuwing, liefje.' kwam er met moeite over mijn lippen, het laatste spottend uitgesproken. Ik draaide me weer naar Lucien en trok hem vervolgens mee een andere richting op, weg bij dat secreet.

---

How far is far