RPG • 300 • Disney Descendants Metanoia University • Speeltopic 1 - Speeltopics

Welcome to The University of Metanoia a place where all our students can work on their happy endings. The University of Metanoia is een grote campus waar de afstammelingen van de welbekende sprookjesfiguren gaan studeren. Naast hun avonturen moeten ze zo af en toe ook met hun neus de boeken in zodat ze de wereld kunnen verbeteren. Deze school bied hun studenten alle richtingen aan waar ze maar van kunnen dromen en houd hun studenten dicht bij elkaar. Iedereen kent haast iedereen en er is dan ook een strikte regeling wat betreft verboden middelen. Metanoia staat dan ook niet zomaar bekend als de beste school, iedereen is er welkom. Zo ook de studenten van Ira University. Waar de meeste sprookjes figuren hun happily ever after uitleefden, was er ook een andere zijde die het hier moeilijker mee heeft gehad. Ira University was een afgelegen kasteel waar de kinderen van de meer duistere figuren heen konden om toch een toekomst te krijgen. Deze school stond niet bepaald goed bekend. Vele studeren gaven er dan ook de brui aan. Echter na een incident werd de universiteit gesloten en stonden veel studenten op straat. Gelukkig opende Metanoia ook voor hen de deuren waardoor er heel wat conflicten op de school ontstonden. Sommige studenten keerden zich tegen de nieuwelingen terwijl bij anderen juist de interesse in het zorgeloze leventje van de anderen gewekt werd. Hou jij je stevig vast aan jouw destiny wil je dan toch je eigen verhaal gaan schrijven, hier in the University of Metanoia?

---

METANOIA Het is vrijdag en de laatste lesbel van de week is net gegaan. De studenten van Ira hebben hun eerste schoolweek overleefd en kunnen nu wel wat chaos gebruiken. Enkele studenten van Ira hebben een geheime gang gevonden die leid naar een ondergrondse kamer, welke ze 'The dungeon' gedoopt hebben. Bijna alle Ira studenten weten dat er vanavond een feetje te vinden is zoals ze op hun vorige school waren. Ruig en gevaarlijk! Er is pixiedust te vinden om te snuiven en alle liquors die je kan wensen. Sommige studenten van Metonia hebben er misschien al wel van gehoord en mogen gaan als ze durven. Just remember, snitches get stitches. Schoolrules [/face] ⬧ No alcohol allowed (rum, vodka, wine etc.) ⬧No drugs allowed (Pixiedust, eat me pills, goldhay, drink me potions) ⬧ No smoking ⬧ No fighting ⬧ No bullies allowed ⬧ No putting spells on other students ⬧ No big animals on campus (animals are allowed but you need to take care of bigger animals in the stables) ⬧ No contraband ⬧ No stealing ⬧ After three warnings you'll be expelled for a certain time the headmaster will determine RULES ✧ In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet. ✧ Je schrijft een post van minimaal 300 woorden. ✧ Je probeert minstens 1 keer per week te posten mits je het druk hebt, gelieve het ons dan te melden. ✧ Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt. ✧ Een reservering blijft 72H staan. Geef aan als je dit niet red vanwege omstandigheden. ✧ Maximaal 3 personages per persoon. ✧ Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's. ✧ Alleen Dom of Hargreeves maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven. ✧ 16+ is toegestaan, meld het echter liever wel boven een post. ✧ Sluit niemand buiten, geen ruzies. ✧ Vragen kunnen altijd gesteld worden en ideeën zijn ook altijd welkom. ✧ Naamsverandering graag doorgeven. ✧ Dit idee is uitgewerkt door DiavaI, Hargreeves en Dom.

[ bericht aangepast op 25 nov 2019 - 14:10 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

Double Major Bibbidi Bobbidi Boo & Once Upon A Time Zwaardvechten, paardrijden & art club Secret Evil Club

Met geheven hoofd en rechte schouders baande Qadir zich een weg door de zee van lichamen die op kwamen dagen waren voor het bacchanaal waarin deze avond ongetwijfeld zou veranderen. Hij passeerde Lucien en Larsen, die zich in het gezelschap van twee bevallige dames bevonden, maar alsnog elkaars affectie verkozen. Hij zou het Larsen niet verwijten; aan de Fransoos konden weinigen tippen. Nog net wist de Arabier een snedige opmerking van Lillian jegens zijn maatje op te vangen. Hij trok een wenkbrauw op maar besloot zich er buiten te houden... Voorlopig. Naar Avarice trok hij een knipoog, waarna hij haar met een gebaar duidelijk maakte dat haar outfit weer een pareltje was. Hij wachtte niet op antwoord, wetend dat de dame hem hierin niet zou tegenspreken en stapte verder; een duidelijk doel voor ogen. Hoewel hij gretig was in zijn zoektocht naar een drankje wist hij nu reeds dat zijn dorst naar alcohol hiermee zowel letterlijk als figuurlijk gelest zou zijn. Hij hield er niet van om buitensporig dronken te worden, verkoos om ten alle tijde bij de pinken te blijven. Eén drankje stond hij zichzelf toch. Eén. En daarmee uit. Eenmaal aangekomen bij het grosso modo van de aanwezige flessen bedacht hij dat er precies de ingrediënten aanwezig waren voor het maken van een Dark 'n Stormy. Hij grijnsde, terwijl hij aan het gieten ging, in appreciatie van de metafoor. Hoewel hij zelf maar één glas zou degusteren maakte hij genoeg voor twee. Hij was tenslotte niet in een stal opgevoed en dacht ook aan zijn, nog nader te bepalen, toekomstige gesprekspartner. Met een goed gevuld long drink glas in elke hand draaide hij zich terug naar de massa toe. Met fonkelende ogen genoot hij van de ritmiek waarmee de schaars geklede lijven als één mechanisme leken te bewegen. Zijn blik viel in het bijzonder op een blondine, van wie hij reeds wist hoe professioneel zij wel degelijk met haar heupen aan de slag wist te gaan. Mede hierdoor kon hij ook bepalen dat hij niet met haar schuchtere, fragiele antithesis te maken had. Een goedkeurende glimlach verscheen op zijn lippen, alvorens hij naar haar toe stapte. Hij stopte pas toen ze met haar rug tegen zijn bovenlijf aanbotste, en liet één van zijn armen om haar middel heen glijden - waarmee hij haar ook meteen zijn extra cocktail aanbood. "I spy, I spy, with my little eye -" fluisterde hij, zijn lippen vlak naast haar oor. "A wabbit." Hij grinnikte even en ging zo mogelijk nog dichter staan. "Uit welke hoed hebben ze jou vanavond getoverd, darling?" complimenteerde hij haar looks. Hij bracht zijn gezicht nog wat dichter, en overwoog om haar wang te kussen. Bunny was echter niet het type dat zich bezighield met zulke formaliteiten. En lieu daarvan zette hij dan ook zijn tanden kort in haar oorschelp, terwijl hij de geur van haar opzwepende parfum zijn neusgaten binnen liet dringen.

[ bericht aangepast op 7 dec 2019 - 19:13 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

23      🙪      Under The Sea, Once Upon A Time      🙪      With Finn

Een brede en tevreden grijns sierde mijn lippen eenmaal ik Finn zover had weten te krijgen mee te gaan naar het feest. Hoe erg zou het nou eenmaal kunnen zijn? Echter was Finn zijn opmerking over Zeeslag me niet ontgaan. 'Zeg, jij hebt gewoon altijd geluk met dat soort dingen meneer.' grijnsde ik speels. Ik wist ook wel dat Finn gewoon beter was in spelletjes dan dat ik dat was. 'Oké, ik weet het goed gemaakt,' begon ik en keek Finn voor de verandering serieus aan. 'Ik speel met jou een spelletje Zeeslag als we terug komen, oké? Dan hebben we beiden onze zin, soort van.' zei ik. Eerlijk was eerlijk. 'Nog even en ik zou denken dat je met me aan het flirten bent.' zei de jongen en ik schoot in de lach om vervolgens weer semi serieus te kijken. 'Oh, maar Finn, dat ben ik ook.' grijnsde ik en stak mijn tong naar de jongen uit. 'Maar jij mag er ook wel zijn hoor.' zei de jongen vervolgens. 'Oh, stop, je laat me nog blozen.' lachte ik. Na mijn opmerking over dat ik zomaar ingeruild werd door Finn had hij me schaapachtig aangekeken. Hij leek hem niet meteen te snappen maar na mijn volgende woorden begon het kwartje te vallen. 'Hmm, ik weet niet.' Finn was duidelijk niet zo'n fan van het idee om een staart te hebben. 'Ah jawel joh, zo'n heerlijke groene, glibberige, schubbige staart.' plaagde ik hem. 'Nee, maar weet je hoe snel je dan kan zwemmen. Mij lijkt het wel vet hoor.' grijnsde ik. 'Maar ik kan je niet beloven dat je de enige blijft, maar je zal altijd mijn favoriete piraat blijven.' ik grijnsde breed. 'Ja, dat is je geraden ook, Finnegan.' 'Maar bespeur ik nu zowaar een kleine crush op een zekere piraat?' zei ik en wiebelde plagerig met mijn wenkbrauwen. Uit zijn woorden kon ik opmaken dat hij deze zogenaamde piraat pas één keer had gezien, wat misschien wel wat kort was om een heuse crush te ontwikkelen. Maar goed, met Finnley wist je het nooit. Uit ervaring wist ik dat de jongen snel en hard voor iemand kon vallen, wat ik ook wel aandoenlijk vond. 'Ik kan het je ook niet kwalijk nemen, piraten zijn natuurlijk ook gewoon enorm aantrekkelijk.' grijnsde ik en porde hem speels. 'Ik bedoel, wie kan de papegaai, het ooglapje en de houten poot nou weerstaan? Niemand.' geinde ik, het laatste woord fluisterend. Ik was aardig op dreef met mijn in en in slechte humor en het verbaasde me eerlijk gezegd dat Finn me nog niet zat was. 'We kunnen niet allemaal haar hebben wat er van zichzelf al goed uit ziet.' mijn mond viel een klein stukje open en ik greep overdreven naar mijn hart. 'Ouch, die voelde ik.' zei ik maar de speelse grijns kroop al snel terug op mijn gezicht. Ik had Finn deze week niet veel gezien dus ik had natuurlijk heel wat geplaag om in te halen. Na die pijnlijke opmerking haalde ik een hand door mijn krullen, die weer vrolijk terug sprongen nadat mijn hand erdoor was gegaan. 'Wil je zeggen dat er iets mis is met mijn kapsel? Oh, Finn, je begeeft je op glad ijs. Nog even en ik moet bijn maatregelen gaan nemen...' grijnsde ik. Ik sprak de daadwerkelijke woorden niet uit maar volgensmij wist Finn maar al te goed wat ik met "maatregelen" bedoelde: de kieteldood. Al snel besefte ik toch wel dat ik de arme jongen al genoeg geplaagd had en besloot ik nog wat van hem over te laten en genade te tonen. Echter kreeg ik als dank een kussen tegen me aan gesmeten. Ik hees me met enige moeite van het bed af en ging naast mijn maatje staan om weer een arm om zijn schouder te werpen en hem vrolijk aan te kijken. 'Oké ik ben er klaar voor, soort van.' sprak Finn en ik glimlachte bemoedigend naar hem en kneep hem zacht in zijn schouders. 'Zo te zien ben je er helemaal klaar voor.' glimlachte ik naar hem en pakte nu zijn hand vast. 'Kom, laten we gaan. We willen natuurlijk wel dat er nog iets te snacken over is.' grijnsde ik en sleepte de jongen mee de kamer uit voordat hij zich weer bedacht.

---

How far is far

Nesrin       Feyre Kantine – Talking to Seth and Ilyas– outfit – 20 "Oh no honey, the horns are only up there to hold the halo."

Haar verdriet was zichtbaar in haar ogen toen ze zich nog een laatste keer in de spiegel aankeek. De gelijkenis met haar moeder was niet te ontkennen nu ze haar lippen rood had geverfd en haar ogen donkerder had gemaakt. De hoorns op haar hoofd schrokken mensen dan wel af ook Nesrin had haar hart gebroken gehad. Even verstrakte haar gelaatstrekken waarna ze haar spiegelbeeld de rug toe keerde. Ze had een lederen zwarte broek aangetrokken met daarop een kort zwart topje, een stukje van haar buik was zichtbaar tussen de broek en het topje in en enigszins onzeker sloeg ze haar armen voor haar buik. Snel blikte Nesrin nog even terug naar het jurkje dat opgepropt op haar bed lag. Ze had zich te fragiel gevoel in het stukje stof waar haar witte ledematen onderuit waren gekomen. Haar uiterlijk was bijna het enige waarmee Nesrin anderen enigszins op afstand kon houden.       Voordat ze zich klaar had gemaakt om naar het feest te gaan had ze nog een tijdje in de lucht doorgebracht. Ze had het altijd heerlijk gevonden om door het wolkendek heen te schieten en met de vogels mee te vliegen. Het maakte haar niet zoveel uit dat ze niet eens half zo krachtig was als haar moeder ze was al gelukkig met het feit dat ze feilloos mee kon bewegen in de windvlagen. Ze kon altijd haar rust vinden in de lucht, iets waar ze dagelijks een portie van nodig had. Het was als een mentale vakantie. Ze kon met gemak een paar dagen verdwijnen om haarzelf weer te vinden.       Met het plezier van die middag nog in haar ogen had ze zich naar het feest bewogen. “Kijk eens wie er als een mooie vrouw van de nacht uitziet; je doet je naam eer aan.” Nesrin kreeg een grote glimlach op haar gezicht toen ze zich naar Seth keerde. “Nou als de Dood er altijd zo uit ziet dan is gaan misschien nog niet zo erg”, antwoorde ze met een knipoog. “Als ik niet beter wist, zou ik denken dat je iemand hebt waar je indruk op probeert te maken.” Nesrin schudde snel haar hoofd. “De aarde is bezaaid met ruïnes van koninkrijken die geloofden dat ze voor eeuwig waren, liefde is niet zo anders.” Ze voelde geen behoefte om zichzelf verder uit te leggen en er viel een zware stilte die met regelmaat werd doorbroken door het galmen van Seth zijn voetstappen. Zodra ze het feest binnen liepen scande Nesrin de menigte. Het feest was al in volle toeren begonnen en de drank was al in overvloed geschonken. Nesrin tuitte even haar lippen toen ze de dranktafel had zien staan, de blikjes en flessen leken wel opgestapeld te zijn en voor een paar seconden vroeg ze zich af of het ooit op zou komen. Al snel had ze doorgehad dat deze avond niet een avondje zou zijn waarna zij zowat de enige was die het na kon vertellen. Ze had nergens een fles frisdrank gespot wat zou betekenen dat er aan het einde van de avond ook genoeg alcohol door haar lichaam zou stromen. Haar gedachten werden onderbroken door Seth. “Ik heb je een avontuur beloofd, nietwaar? Wijs me een persoon aan, maakt niet uit wie.” Dit was de Seth die ze altijd leuk had gevonden, de moment waarop ook hij zijn iets duistere kanten liet zien. Een stiekeme glimlach speelde om haar gezicht waarna ze de ruimte nog een keer scande. Voorzichtig bleef haar blik op één iemand hangen. “Lucien. En kan ik wat te drinken voor je inschenken in de tussentijd?”

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

PERCIVAL ASHLEY HOOK

---

'Nou zeg, wat een warm ontvangst weer.' March leek duidelijk niet tevreden dat ik hem afsnauwde en maar goed ook. Mijn schoot was namelijk gereserveerd voor mensen met wie ik graag mijn buit mee wilde delen, en March was nu niet zo iemand. 'Jij hebt duidelijk niets meegekregen van manieren.' mompelde de gek vervolgens wat me deed grijnzen, al verdween deze weer toen hij zich beter op mijn schoot parkeerde en hierbij nogal schuurde tegen mijn kruis aan. "Ik ben opgegroeid tussen een bende piraten Lad, wat verwacht je?" vroeg ik hem geamuseerd, vervolgens maakte ik hem uit voor Gek, wat hij overduidelijk ook was, al leek hij dit niet te kunnen verdragen. Met een plotse ruk, nam hij mijn ketting beet en trok me dicht tegen hem aan. Ietwat geschrokken verleit een "Eek!" mijn lippen en hield ik mijn adem even ik. Ik haf het niet graag toen March haf me de kriebels soms 'Jij smerig stuk bakvis,' sneerde hij terug. Ik voelde de zilveren ketting in mijn nek snijden en hield mijn kiezen even op elkaar, zijn blik kort ontwijkend. Al nam hij mijn kin beet, waardoor ik gedwongen werd hem aan te kijken, wat ik deed met een smerige blik. Ik kon hem wel doodbliksemen nu. 'Die mond van jou is veel te groot, daar moet dringend eens iets aangedaan worden.' sprak hij vervolgens, mocht hij me nog een seconde langer hebben beet gehad, dan had ik vol in zijn gezicht gespuugd, al liet hij me hardhandig los, waardoor ik met mijn rug weer hard op de vaten bellande.
'Even voor de duidelijkheid, hoewel jij er vast van overtuigd bent dat jij het bent, ben ík nog altijd de grootste vis in dit zielige vijvertje.' snauwde hij alweer vervolgens, en liet zijn harde blik wat te verzachten toen hij met zijn smerige vingers langs mijn gezicht ging. 'Het is maar goed dat je zo'n mooi gezichtje hebt, captain.' vervolgde hij, en dit was het moment dat ik het zo'n beetje gehad had, met deze gladde paling. Ik had zijn stash beet en duwde hem grotendeels van me af in een wanhoopspoging van hem af t geraken, maar mijn geluk was alweer van korte duur. 'Blijf met die smerige klauwen van mijn spullen af.' sneerde de de blonde krullenbol en griste het zakje pillen van me af. Ik grijnsde smerig en hield mijn wijsvinger in de vorm van een haak, waar hij mij net mee probeerde te teisteren, als teken dat ik veel aan de haak kon slaan. Echter veel zin om vermoord te worden door deze wonderlandmaniak had ik niet en ik maakte het hem ook duidelijk dat ik de dood wel persoonlijk zou opbellen als ik zin had om te gaan. Daarvoor had ik March' hulp niet nodig. Dit zorgde echter enkel voor een cynisch lachje van de jongen, waarna hij me uitdagend aankeek, ik hoefde geen verrekijker te gebruiken om te voorspellen dat niet veel goeds op komst was.
'Hmm, had toch gezegd dat je -je hand graag daar hebt. I don't mind...' Schaapachtig keek ik de jongen aan toen hij mijn hand bijna praktisch op zijn kruis zette. Kijk ik was geen genie, maar dit was toch echt wel een domme zet van hem. Ik had al kunnen raden wat hij bedoelde met mijn grote mond dichten, maar dit was er toch dik bovenop... Kijk ik ga niet ontkennen dat de kerel een leuk kopje had en wist wat hij aan het doen was, maar de overdraagbare aandoeningen dat deze kerel vast had hoefde ik echt niet.
'Trouwens, Percival, hoe weet je zo zeker dat ik je wilde vergiftigen?' grijnsde de jongen. 'Heb je ze ooit geprobeerd? Didn't think so...' Vervolgde de jongen, een stuk minder agressiever dan net. 'Kijk, ik was in een goede bui maar daar zijn de meningen nu over verdeeld. Ik wilde met je delen maar ja...' vervolgde hij al snel en dit was het moment waarop ik door had dat ik niet zou kunnen ontsnappen. Zijn ene arm lag om zijn net zijn andere hield mijn hand gegijzeld bij zijn kruis. en zijn beide benen had hij langs wederzijde van mij geplaats. In andere omstandigheden had ik hier enorm van kunnen genieten. 'Verzet je er niet zo tegen, stiekem vind je het helemaal niet zo erg...' March bruine ogen pierceten zich in de mijne toen hij dit zacht tegen me zei, waardoor ik overdreven met mijn ogen rolde. Hij boog zich echter naar me toe, zijn lippen tergend dichtbij mijn nek. 'Toch, captain' . Ik beet even op mijn lip en draaide mijn hoofd zijn kant op. " Ben je zo desperate Love? Geven je pillen niet genoeg Kick dat je mij nodig hebt voor een leuke avond?" klonk er geamuseerd over mijn lippen. "Ik doe geen drugs, ik mag dan geen manieren hebben, zo laag ben ik nog niet gezonken." snoof ik vervolgens. Ik was echter te lui geworden om me nog tegen hem te verzetten. Ik haakte mijn vingers, die nog steeds dichtbij zijn kuis lagen, in zijn broeksrand en trok hem iets dichterbij, de jongen duidelijk teasend, waarna ik even mijn lippen likte en March nu even uitdagend aankeek. "Maar als je echt deze piraat in je zeilen wilt krijgen, moet je maar afkomen met iets dat de moeite waard " vervolgde ik en wist mijn andere hand naar zijn gezicht te brengen waar ik nu een tik tegen zijn wang aan haf. "Je achterste alleen is niet genoeg, en nu ophoepelen. Je hebt me niets te bieden." en met die woorden, probeerde ik hem weer van me af te duwen.

DIANA / BUNNY HELEN KINGSLEIGH

---

Waar onze eat me pills andere mensen anderen bracht naar wonderland, brachten te pillen iemand anders bij mij en Dom naar boven, namelijk Bunny en March. Hoe en waarom wist ik niet, maar als March boven kwam om te spelen, dan hobbelde Bunny hem vaak achterna. 'Wat zeg je ervan? Laten we dit zielige feestje maar snel wat op gaan vrolijken.' Enthousiast en met een hoop energie liep ik mijn geliefde broer dan ook achterna in de ondergrondse hallen van de school. Mijn paarse hakken weergalmden luid en snel over de tegels heen waardoor een luide 'tik tak tik tak' zich in mijn hoofd wist te bonzen. "We're late, we're late." kwam er dan ook onhoorbaar over mijn lippen, als een soort trance, in de trance waar ik nu al inzat. Hierdoor had ik niet beseft dat we al in de club stonden, welke al aardig druk was.
Het was March dat me uit het tikkend ritme haalde en ik keek hem met grote vragende ogen aan, doen hij zich naar me toedraaide 'Laten we opsplitsen, des te meer fun, right?' Hij hield zijn hoofd schuin, wat me deed grinniken en vervolgens grijnzen. Meer dan dit hoefde hij niet als antwoord, of ik voelde zijn hand al uit de mijne glippen en zag hem in de drukte verdwijnen. Hierdoor had ik mijn beiden handen vrij, met welke ik mijn blonde haren even over mijn schouder gooide. De muziek klonk geweldig en lang duurde het niet vooraleer ik mezelf al op de dansvloer vond.
Mijn paars glittertopje blinkt mooi in het licht en bewoog vrolijk mee met het ritme waarop mijn heupen bewogen. Sierlijk, maar uitdagend, in de hoop dat er toch minstens 1 iemand zich zou wagen om met mijn ritme mee te dansen. Tot mijn genoegen hoefde ik niet zo heel lang te wachten hierop. Ik botste tegen een stevig gepierd bovenlijf aan, ik minderde mijn ritme wat al bleef ik nogsteeds dansen, mijn billen tegen het gestalte achter me schurend. Een brede glimlach sierde mijn lippen, terwijl mijn blik de gespierde arm volgde die zich om mijn middel heen sloeg en me hierbij nog eens een heerlijk uitziend drankje aanbood. Hmmm.
Meer dan tevreden nam ik het drankje van hem over en tilde mijn hoofd iets aan de kant, zodat ik zijn warme adem in mijn nek kon voelen kietelen. "I spy, I spy, with my little eye -" Fluisterde de mysterieuze vreemdeling met zijn diepe maar aantrekkelijke stem. "A wabbit." Zijn gegrinnik deed me grijnzend en geamuseerd bracht ik het glas dat hij me net aanbood naar mijn lippen. Sinds het moment dat ik zijn stem hoorde, was er geen twijfel mogelijk dat Qadir tegen me aanstond. Iets wat altijd een aangename verrassing was voor Bunny. "Uit welke hoed hebben ze jou vanavond getoverd, darling?" de getinte man leek altijd wel zijn weg te kunnen met woorden, wat naast een streling voor mijn ego, ook hem dat tikkeltje aantrekkelijker maakte. Vanuit mijn ooghoeken kon ik de scherpe lijnen van zijn gezicht zien, welke hij dichterbij bracht. Om me vervolgens te verrassen door zacht in mijn oor te bijten, waarbij een klein geluidje van opwinding mijn lippen verliet en een warm gevoel mijn onderbui kriebelde. Ik kon het dan ook niet laten me in zijn armen om te raaien, zodat ik eindelijk zijn knappe gezichtje kon zien, wat me uitdagend deed glimlachen. "Als dat mijn favoriete sorcerer niet is, Hello Qadir." sprak ik geamuseerd en liet mijn ene hand op zijn ontblootte gespierde borst rusten. Mijn blik gleed dan ook meer dan goedkeurend over de smaakvolle jongen heen en liet mijn hand die eerst op zijn borst rustte weer naar beneden glijden, zodat deze zich bij zijn broeksrand bevond. Deze Harembroek had een dieppaarse kleur en maakte me bijna jaloers dat ik het stuk niet in mijn kast had hangen, al zou ik het niet erg vinden om de jongen in deze broek in mijn kast te vinden. Mijn vingers gleden vervolgens tergend langzaam af naar zijn heupen kon plaatsen en de jongezodat ik de jongen meedwong, zijn heupen net zo te bewegen als de mijne. Hierdoor mijn onderlichaam tegen dat van hem aanschurend. "Zin om een leuke avond met mij te spenderen?" vroeg ik vervolgens uitdagend aan de jongeman, terwijl ik mijn lippen naar mijn glas bracht en hem onder mijn wimpers aankeek terwijl ik een slokje nam. "Misschien toon ik je wel wat er nog allemaal in die hoed van me zit." plaagde ik vevolgens.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

24      ⬧      Colors Of The Wind      ♠      Dominic/March      ♥      With Percy

Mijn humeur werd er niet beten en leek alleen maar minder aangenaam iedere seconde die ik met deze schavuit spendeerde. Ik kon me vergissen maar het leek erop dat hij plots een zowaar nog grotere mond had gekregen. Waarschijnlijk was deze belachelijke hoogmoed een bijwerking van de liters alcohol die hij weggeklokt had. Hoe zijn lever überhaupt nog bestond was me een waar raadsel. Ik zou hem er bijna van verdenken dat zelfs zijn bloed van rum zou zijn. Geïrriteerd luisterde ik naar zijn gezwalk en deed heel kinderachtig net of ik hem na praatte. 'Blah, blah, blah...' mompelde ik verveeld. Ik had wel wat meer van hem verwacht. Ik had bij voorbaad al bedacht dat hij het vijandig zou spelen maar zijn gebruik van woorden stelde me teleur. 'Zeg, ik ben die "ik ben een bezopen en zogenaamd gevaarlijke piraat" wel eens zat. Kom eens met wat nieuws.' zei ik met een uitdagende fonkel in mijn ogen en gleed met mijn vingers weer wat afwezig over zijn kaaklijn heen. Ik kon het acherbakse mormel niet uitstaan maar er was iets aan hem dat me constant naar hem toe bleef trekken. Hij was dan ook erg aantrekkelijk, hoe graag ik het ook wilde ontkennen. Het was alleen zo jammer dat hij absoluut geen inhoud had. Ach, dat maakt hem des te meer een leuk speeltje om de kast op te jagen. 'Even terug komend op je tranen trekkende "ik ben opgevoed door smerige piraten" origin story,' grijnsde ik geamuseerd terwijl ik mijn nagels wat bekeek. 'Ik zou je graag wat manieren bij brengen.' grijnsde ik en boorde mijn ogen in die van de piraat. De piraat had mijn bloed bijna doen koken door zomaar aan mijn spul te komen en ik had hem terplekke bijna verzopen in één van zijn geliefde rum vaten. Echter wist ik dat er nog wel wat plezier te beleven viel met dit hopeloze geval. Hoewel hij het me erg moeilijk maken het te geloven leek hij me niet compleet nutteloos. Toen hij mijn drugs uit mijn zak had weten te vissen had hij zijn hand zich wel erg dicht bij mijn zaakje bevonden en ik kon niet zeggen dat ik dat zo'n vervelend idee vond. Hij irriteerde me mateloos maar ik voelde me ook aangetrokken tot hem. Either way zou ik hem graag de mond snoeren... Vervolgens had ik hem nog verder in het nauw gedreven en kon hij nu echt geen kand meer op. Er speelde een tevreden grijns rond mijn lippen. Ik had de dingen graag zo als ik ze wilde en had ik nou net het geluk dat ik vaak mijn zin kreeg. Echter leek de piraat het nog niet beu te zijn zich te verzetten. " Ben je zo desperate Love? Geven je pillen niet genoeg Kick dat je mij nodig hebt voor een leuke avond?" ik snoof even gevolgd door een sarcastisch lachje. 'Ik kick nergens meer op. Ik ben volledig afgevlakt, genius.' grijnsde ik. Inmiddels waren de drugs geen ding meer waar ik zozeer naar verlangde, ik had ze gewoon nodig om mezelf in leven te houden. Ik was volledig immuun geworden voor de eventueel "spannende" en "leuke" kanten aan de drugs. Ik wist niet eens meer hoe het was om me "high" te voelen. Zodra ik de drugs op had kon je me met een mes tussen mijn ribben steken en ik zou nog niets voelen. 'Je moet het juist als compliment zien, silly.' zei ik met mijn hoofd iets schuin gehouden, wat cirkeltjes draaiend op het stukje blote borst dat zijn jasje onthulde. 'Dat juist jij enigzins wat gevoel in me los weet te maken.' grijnsde ik uitdagend en wierp een blik op zijn hand die zich nog altijd tergend dichtbij mijn kruis bevond en keek hem daarna weer strak aan, aantonend op wat voor manier ik het bedoelde. De enige gevoelens die ik nog een beetje herkende waren seksuele gevoelens, de rest was één grote zooi. De enige waarvan ik wist waarvan ik hield was Bunny en daarmee uit. "Ik doe geen drugs, ik mag dan geen manieren hebben, zo laag ben ik nog niet gezonken." ik rolde verveeld met mijn ogen. 'Oh, mensen kijk even naar meneer goodie two shoes hier.' riep ik overdreven en begon het meest sarcastische applaus allertijden terwijl ik hem doods aan keek. 'Jij moet jezelf eens wat lol gunnen. Misschien is het wel eens goed voor je om eens iets anders te doen dan enkel coma te zuipen.' zei ik. Dat de jongen me nog niet verveelde was me een raadsel. Het was denk ik het feit dat hij zich duidelijk tegen me aan het verzetten was dat me zo amuseerde. Ik was mijn volgende strategie nog aan het uitstippelen toen ik plots aan mijn broeksrand dichter naar Percy toe getrokken werd. Er ontstond weer een brede grijns rond mijn lippen en een speelse grom verliet mijn mond. "Maar als je echt deze piraat in je zeilen wilt krijgen, moet je maar afkomen met iets dat de moeite waard " mijn wenkbrauwen schoten tegelijkertijd de lucht in. Als ik daadwerkelijk emoties bezat had ik me nu zowaar een beetje beledigd gevoeld. 'Ouch,' zei ik en greep overdreven naar mijn hart. De tik die hij op mijn wang gaf maakte mijn grijns enkel breder en ik vond het jammer dat hij niet mijn achterste had uitgekozen om deze tik op te geven. "Je achterste alleen is niet genoeg, en nu ophoepelen. Je hebt me niets te bieden." ik trok één van mijn wenkbrauwen uitdagend op. 'Hm, geen billen man dus?' grijnsde ik. Ik bracht mezelf dichter naar zijn lichaam toe en schuurde mijn kruis uitdagend langs die van hem. Ik bracht mijn lippen weer dichtbij zijn oor. 'Mijn achterste mag misschien dan wel niet veel te bieden hebben voor je maar een ander deel van mij misschien wel,' fluisterde ik met een brede grijns langs zijn oor alvorens ik even kort in zijn oorlel beet.

---

How far is far

❅      ❄      ❅ Tot mijn verbazing had ik het over mijn lippen gekregen om Ilyas te vertellen hoe ik me voelde, dat ik hem had gemist. We liepen elkaar altijd mis, ondanks dat we bij elkaar op school zaten. Ilyas bloosde licht en glimlachte mijn kant op.       'Ik jou ook.' Zei hij dan ook oprecht. Ook ik kreeg nu een blosje op mijn wangen, ik kon ze voelen gloeien. 'Ik bedoel, ik was graag nog eens naar Arendelle geweest deze zomer.' Mijn ogen begonnen te twinkelen bij zijn woorden, meende hij dat echt? Heel zacht beet ik op mijn lip.       'Dat was wel erg leuk geweest, misschien volgende zomer?' vroeg ik voorzichtig. Nieuwsgierig keek ik even om me heen, ook om mezelf weer even bij elkaar te rapen. Ik zag dat Larsen niet zo'n vrolijk gesprek had met Lillian, maar hij kon zich goed redden, ik wilde me ook niet met hem bemoeien.       'Hoe gaat het nog met je? We leken elkaar deze week telkens mis te lopen.' Vroeg Ilyas waardoor ik me weer focuste op hem. Dat was een goeie vraag, hoe ging het eigenlijk met me.       'Wel goed, denk ik... Het gaat goed op school, maar ik mis thuis.' Besloot ik toch maar te delen met Ilyas, tegen hem kon ik alles zeggen. Door de harde muziek was het lastig om me te focussen op het verstaan van Ilyas, dit was echt niet mijn ding.       'Jij vindt dit net zo eng als ik he?' vroeg ik dan ook in de hoop dat ik niet de enige was die dit niks vond. 'Valt het zo hard op?' grinnikte Ilyas. Wiebelend op mijn voeten deed ik een plukje dat in mijn gezicht hing achter mijn oor.       'Geeft niet hoor, ik heb geen idee hoe lang ik dit nog volhoud hier.' - 'Ik ga bijna nergen heen zonder Hassim, hij is een beetje mijn wingman. Maar nu ik hem niet mee heb voel ik me nog ongemakkelijker dan gewoonlijk.' Ik grinnikte een beetje om zijn opmerking. Hassim een wingman?       'Je hebt mij toch,' glimlachte ik. 'en je hebt helemaal geen wingman nodig...' Mijn wangen werden warm bij het uitspreken van de woorden. Ik had geen idee wat er met mij aan de hand was, maar ik voelde me zo nerveus bij Ilyas, terwijl het echt zo'n goeie vriend was. Mijn vingers zaten in elkaar verstrengeld en voorzichtig speelde ik met de ringen om mijn vingers.       'Het eh, het wordt steeds drukker he?' glimlachte ik naar Ilyas.

Olivia Anna Oldenburg You will find the warmth of love in the coldest of ice. Olivia - onderwijs - outfit - The party with Ilyas&Lisea

---

- thank you for existing -

Avarice Onyx De Vil You can't do epic shit with basic people. ☆ ★ ☆ Avarice - Architechture - outfit - the party with Lillian

Enkele uurtjes waren voorbij gegaan en ik was al volledig opgewarmt door de slokken alcohol die ik had genuttigd. In mijn slaapkamer had ik mezelf nog even opgedirkt en een andere outfit aangetrokken. De prinsjes van Metanoia moesten het wel zwaar krijgen vanavond. De ritsen van mijn hakken sloten goed aan zodra ik ze omhoog ritste, waarna ik mijn heupflesje nog even om mijn bovenbeen deed en het rokje daar overheen liet vallen. Ik bekeek mezelf nog even in de spiegel, waarna ik wat parfum op spoot en de gang op ging, onderweg naar de geheime gangen. Op de gang bleef ik kort stilstaan voor een slokje drinken en zodra ik het heupflesje weer terug had gedaan hoorde ik achter me een paar hakken mijn kant op rennen. Ik draaide me om en zag prachtige bruine lokken en een strak rood jurkje mijn kant op komen, Lillian.       'Kijk eens aan, het ziet ernaar uit dat ik wat concurrentie krijg.' Lillian leunde naar voren om me een kus te geven en die gaf ik vriendelijk terug. Ook mijn ogen gingen even over haar, ze zag er zoals gewoonlijk piekfijn uit.       'Blijft het tenminste nog een beetje spannend, want die tere prinsesjes mogen we al wegschrappen lijkt me.' Ik kon een gemeen lachje niet onderdrukken, Lillian had wel gelijk. Het zou me niks verbazen als één van de dames in een baljurk aan zou komen zetten. Lillian haakte haar arm door die van mij en samen gingen we verder, richting het feest.       'Ik ben benieuwd welk van onze Metanoia-lieverdjes eerst ten onder zal gaan.' - 'Lil, wat ben je toch op dreef vandaag, heb je er zin in?' Een brede glimlach sierde mijn gezicht en ik genoot immens. Lillian was qua karakter trekjes echt mijn zusje. Eenmaal aangekomen op het feestje keek ik meteen de mensen rond, de prinsesjes zagen er allemaal erg schattig uit. Ik hoorde Lillian iets roepen naar Lucien, maar dat negeerde ik, want die twee waren soms toch zo vervelend. 'We willen je zusje toch geen trauma bezorgen, is het niet?' Hoorde ik Lillian zeggen richting Larsen. Ik beet even kort op mijn lip, ze kon maar beter oppassen met wat ze hier zei, Larsen is nogal... ijzig.       'Ik heb je vandaag al gewaarschuwd, of ben je dat soms al vergeten? Of ben je je verstand soms weer vergeten uit je make-up koffer te halen?' Hoorde ik Larsen terug zeggen. Ik kon mijn lach niet meer inhouden, dit was oprecht te vermakelijk. Ik knipoogde naar Larsen en stak mijn duim even op, wat een heerlijke vent was het toch ook. Zijn scherpe opmerkingen had ik echt respect voor. In mijn ooghoeken zag ik Qadir lopen, hij had ook mij al in zijn vizier en knikte goedkeuren na het bekijken van mijn outfit, vervolgd door een knipoog. Ik rolde kort met mijn ogen en focuste me vervolgens weer op Lillian.       'Klaar met snauwen, kitty cat?'

---

- thank you for existing -

My [n a m e ] is D E AT H, and the e n d is here. . . Once Upon A Time Care of Magical Creatures Art Club

“Nou, als de Dood er altijd zo uitziet, dan is gaan misschien nog niet zo erg”, respondeerde de jonge vrouw op hem, waar hij enkel kort zijn wenkbrauw omhoog haalde. Het was hem in al deze jaren opgevallen dat amper iemand het beest bij de naam durfde te noemen, en in plaats daarvan gingen voor de politieke correcte variant van doodgaan. Sterven. Het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen, het grote onbekende.       “De aarde is bezaaid met ruïnes van koninkrijken die geloofden dat ze voor eeuwig waren, liefde is niet zo anders.” Met die paar woorden had Nesrin alles gezegd wat ze wilde zeggen, en had Seth meer dan genoeg informatie gekregen wat haar inzicht was met betrekking tot relaties, e.d. Haar verwoording was helder, to—the—point en daarbij was het een taal die hij eveneens sprak. Er zat een kern van waarheid in die niet grijpbaar was voor het grote gros van de mens. Stervelingen willen te graag teruggevonden worden in een ander, verlangen teveel naar het eeuwige aspect van samenzijn, doemde er in zijn hersenspinsels op, terwijl ze beide doorliepen in een zwijgzame verstandhouding, ze willen het bloed in elkanders aderen zijn. Net zoals Seth had Nesrin de menigte, net zoals het feest zelf, gescand. Op antwoord van zijn vraag speelde er een speelse glimlach rondom de dame haar mondhoeken, waar ze vervolgens de ruimte opnieuw doornam om uiteindelijk bij een persoon te blijven hangen.       “Lucien. En kan ik wat te drinken voor je inschenken?” Waar eerst een laconieke gelaatsexpressie kenbaar was, transformeerde tot een onheilspellende glimlach —wat deed denken aan het moment voor de eerste bliksemflitsen toe zouden slaan. “Dit vergt enige aandacht, mijn cryptische raafje, dit zal je niet willen missen.” Met zijn ogen scherp op de persoon in kwestie gericht, maakte hij een rechte baan richting het kleine groepje studenten. Zonder enige aandacht te besteden aan hun moment samen, eiste Seth alle aandacht van Lucien op.       “Lucien Étienne Richard,” weergalmde zijn zware stem door de drukke, luidruchtige ruimte, ervoor zorgend dat de woorden van de Dood enkel in het hoofd van de zoon van Gaston te horen waren. Zijn voetstappen klonken met elke stap die hij maakte harder, vervaarlijker, alsof een stoomtrein van plan was hem met de grond gelijk te maken.       “Je laatste levensuur heeft geslagen —ik ben klaar om je ziel op te eisen en je naar het vagevuur te sturen. Enige laatste woorden voor ik je van je fysieke lichaam bevrijdt?” Elk woord was zorgvuldig in zijn gedachten geplaatst, en met elk woord viel er stukken huid van Seth’s gestalte af, wat zorgde voor een wreed, bloederig beeld—tot er ten slotte niets meer dan een geraamte overbleef, gehuld in een inktzwarte omhulsel. Zijn arm hief de immense zeis op, om deze naar hem toe te zwaaien en vlak voor het zijn nek zou raken in as te veranderen. Nu was er niets meer dan een leegte van het schrikbeeld, de hallucinatie vervlogen, de woorden niets meer dan een fluistering tegen dovemansoren gevallen. Seth passeerde Lucien, gooide een heimelijke knipoog naar hem, en stopte bij de dranktafel om hier het één en ander in te schenken.

[ bericht aangepast op 11 dec 2019 - 21:00 ]

---

[ heaven knows ]

---

---

Double Major Bibbidi Bobbidi Boo & Once Upon A Time Zwaardvechten, paardrijden & art club Secret Evil Club

Toen Bunny zich omdraaide trok Qadir haar nog wat meer tegen zich aan. "Als dat mijn favoriete sorcerer niet is, Hello Qadir." Als vanzelf verscheen een grijns op zijn lippen, zowel om haar zoetgevooisde woorden als om de duidelijke appreciatie waarmee ze hem aankeek. Hij bedacht zich kort dat er niet danig veel tovenaars op de school aanwezig waren, maar genoeg om het compliment als precies dat te kunnen aanzien. Hij stond haar toe de leiding te nemen over het dansen, als het al zo te noemen viel. Geamuseerd bewoog hij zijn heupen mee, en trok het blondje vervolgens het laatste mogelijke beetje dichter. Ergens hoopte hij dat haar idioot van een broer hen kon zien, dat het hem het bloed onder de nagels vandaan haalde en hij zou weten dat er helemaal niks was dat hij kon doen, wilde hij zijn zusje niet van streek maken. Dat was echter slechts een bijkomende reden achter het feit dat hij het Wonderland persona oprecht scheen te mogen. Bunny was geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, en daar waar de andere dames op Ira zich groot voordeden wist Qadir zeker dat de blondine in zijn armen verder zou durven gaan dan hen allen samen. Het leek alsof deze kant van de levende speelkaart zich nergens voor zou schuwen, en letterlijk over lijken zou gaan om te bekomen wat ze voor ogen had. Dat wist een man van zijn ambitie zeker te smaken. "Zin om een leuke avond met mij te spenderen? Misschien toon ik je wel wat er nog allemaal in die hoed van me zit." De Arabier moest zachtjes lachen, en bracht zijn lippen opnieuw naast Bunny's oor. "Ben je naar complimentjes aan het vissen, langoortje?" plaagde hij. "Goed goed, ik speel het wel mee; maar Hunnybunny... Elke avond met jou is een leuke avond. Of wat dacht je van deze; ik weet dat er een fantastisch brein onder die hoed zit, maar wat onder de rest van je kleren zit interesseert me meer." Zodra hij uitgesproken was tutte hij afkeurend, zijn hoofd schuddend. Zijn hand gleed langs haar rug omhoog, tot in haar gouden lokken waar hij een plotse ruk aan gaf, en daarmee haar gezicht een stukje naar boven kantelde waardoor ze hem wel aan moest kijken. "Zou je niet liever dat druilerige gedoe achterwege laten?" Hij liet haar haren los, en nam in plaats daarvan haar kin tussen zijn duim en wijsvinger. "Straks komen we nog te laat". Terwijl hij haar aandacht trok met zijn woorden liet hij de magie vanuit zijn binnenste opborrelen. Hij wrong en dwong haar in precies de vorm waarin hij haar hebben wilde. Vlak voor hij haar los liet op de wereld om zich heen, knipte hij met zijn vingers - hij hield ervan zijn trucs met een beetje flair aan te kondigen, wie kon hem dat kwalijk nemen? Langzaam maar zeker veranderde de omgeving van een kille kerker naar een psychedelisch en hallucinant Wonderland. Het was niet het echte werk, natuurlijk. Die kracht bezat hij helaas niet. Zijn staaltje toverwerk was eerder vergelijkbaar met een luchtspiegeling, een illusie. De enige indicatie dat iedereen zich nog in dezelfde ruimte bevond als voorheen was de muziek die nog even luid weerklonk, dan wel met een ietwat macabere ondertoon. "Daar. Is dat niet beter?" vroeg de Sorcerer terwijl hij zijn gezicht dichter bij dat van het psychotische blondje bracht. "Callooh Callay..." grinnikte hij, terwijl zijn blik kort naar haar lippen daalde.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

L I L L I A N 🍎 Be Prepared x Bibbidi Bobbidi Boo 🍎 🍎 Paardrijden x Chearleaden x Drama 🍎 🍎 Gangen met Avarice, Lucien & Larsen 🍎 🍎 Outfit 🍎

'Lil, wat ben je toch op dreef vandaag, heb je er zin in?' Lillian gaf een enthousiast kneepje in Avarice’s arm, en of ze er zin in had. “Een bende naïeve prinsesjes, een overvloed aan drank plus eventuele andere substanties, en een hele vloot ex-Ira-studenten die al lange tijd niet meer gefeest hebben.” Lillian wentelde haar hoofd richting Avarice. “Darling, dit wordt een knaller.” 'Oh, ze hoeven zich geen zorgen te maken, iedereen komt aan de beurt.' Antwoordde haar beste vriend hoofdschuddend. Lillian rolde lachend met haar ogen. Laat het maar aan Lucien over om geen schaamte te kennen voor zijn daden. Het was tevens een van de redenen waarom ze hem graag had. Lucien bleef zichzelf, in welke situatie ook, en Lillian bewonderde zijn zelfvertrouwen in stilte. Echter, wanneer haar donkerharige metgezel een smalende ‘Lillian, nu even niet.' opperde, nam haar bewondering de benen. Ik zou me ‘nu even niet’ de les wijzen, sweety dacht Lillian zuur, maar ze opperde het niet luidop, iets in haar wilde hem niet kwetsen. Een bleke hand bevond zich plots op Lucien’s torso, gevolgd door een aantal dreigende woorden. 'Ik heb je vandaag al gewaarschuwd, of ben je dat soms al vergeten?' Larsen. Ze had hem effectief uit zijn kot weten te lokken. Ze hield zijn hemelsblauwe ogen vast, verbeten om zijn koele blik te trotseren. 'Of ben je je verstand soms weer vergeten uit je make-up koffer te halen?' vervolgde hij met een kwaadaardige glimlach. Naast haar hoorde ze Avarice lachen, iets wat ze hélemaal niet kon appreciëren. Ze trok haar arm dan ook uit die van haar vermeende beste vriendin terwijl ze de woedde in haar hoofd probeerde te plaatsen. Ze zou en mocht niet de controle verliezen, ze zou zich herpakken en haar wraak zou zoet zijn. 'Laat ons met rust en blijf al helemaal uit de buurt van mijn zusje, kreng. Dit is mijn laatste waarschuwing, liefje.' Eindigde Larsen zijn tirade. Het laatste woord was duidelijk parodiërend bedoelt en het ontging Lillian niet. Jammer genoeg voor hem had ze echter haar greep op zichzelf terug te pakken, en schuwde ze er niet voor terug om in dit verbale potje schermen de laatste slag toe te dienen. "Oh hunny," kaatste ze even zoet terug, "Dat zal toch maar moeilijk gaan, je zusje en ik delen immers een kamer, weet je nog?" Ze grijnsde even en liet al haar opgekropte woede in haar ogen spreken. "Of ben je je verstand in de koelkast vergeten?" 'Klaar met snauwen, kitty cat?' kwam er van naast haar. Lillian draaide zich terug naar Avarice en haakte haar arm opnieuw in die van haar vriendin. ‘Tenzij er nog een andere imbeciel ons pad kruist, is dat een ja.’ Antwoordde ze met een tevreden glimlach. Haar woedde had een uitweg gevonden, en ze was de controle niet kwijtgeraakt. Het had beter gekund, maar er was tenminste geen sprake van schade. Althans niet voor haar. "Fancy a drink, love?" stelde ze Avarice goed genoegd voor.

[ bericht aangepast op 14 dec 2019 - 21:03 ]

---

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

PERCIVAL ASHLEY HOOK

---

'Blah, blah, blah...' ietswat verbuisterd en toch lichtelijk verontwaardigd keek ik March aan die ongeïntereseerd met zijn hand bewoog. 'Zeg, ik ben die "ik ben een bezopen en zogenaamd gevaarlijke piraat" wel eens zat. Kom eens met wat nieuws.' sprak de jongen vervolgens, zijn blik stond uitdagend en ik keek hem met een schaapachtige frons aan terwijl hij zijn vingers weer over mijn gezicht liet dwalen. Mijn kaak leek bijna te verlammen en tintelde wat onder zijn koude -en iets klamme- vingers. Ik kon niet zeggen dat ik het bepaald fijn vond, het gevoel was zo goed als hetzelfde als je net een harde bitchslap hebt gekregen van een zoveelste scharrel die niet positief antwoorde op het idee van een threesome. 'Even terug komend op je tranen trekkende "ik ben opgevoed door smerige piraten" origin story,' vervolgde de blonde jongen, hij haalde eindelijk zijn smerige hand van me af en besturdeerde zijn nagels even. Bleh,... 'Ik zou je graag wat manieren bij brengen.' Ik trok een wenkbrauw op en een hoog spottend lachje verliet mijn lippen. "Jij? Wil je deze zeeschuimer op thee krijgen misschien?" lachte ik, waarna ik vervolgens op mijn bakakte engels sprak. "Oh well, I do want some more whisky in my utterless flavorless leaf water. Ho ho hoe." sprak ik geamuseerd.
March snoof echter op mijn gezeik waarna hij met moeite toch een sarcastisch lachje over zijn lippen toverde. 'Ik kick nergens meer op. Ik ben volledig afgevlakt, genius.' sprak hij over zijn drugs misbruik. Wat is het nut dan van het spul nog te gebruiken? Ik dronk alcohol omdat ik het lekker vond, en ik sober zijn gewoonweg een vreselijk gevoel vond. Alcohol maakte me altijd blij, het maakte me zelf niet uit wat het was, zolang er maar een goede dosis instak. 'Je moet het juist als compliment zien, silly.' afwezig keek ik weer naar March, ik was even on gedachten verzonken geweest en volgde zijn blik even naar mijn hand welke zich nogsteeds bij zijn buit bevond. 'Dat juist jij enigzins wat gevoel in me los weet te maken.' grijnsde de jongeman uitdagend en ik rolde even zuchtend met mijn ogen. Het boeide me geen zak dat ik de 'persoon' voor hem was. Tenzij hij misschien zijn zusje erbij trok voor een nacht... Hmm nee nee, dan was ik zeker haaien voer, ze zouden mijn lichaam vast gebruiken voor van de vreemde wonderland rituelen, nah ah.
Ik sprak dan ook afkeurend over drugs, waardoor de jongen rechter ging zitten, zijn kruis nogsteeds drukkend op het mijne , waardoor ik kort op mijn kiezen beet. Het ding commanderend om niet op March' pogingen te reageren. De jongen aplaudiseerde sloom, waarna hij door de luide muziek door probeerde te komen met zijn woorden . 'Oh, mensen kijk even naar meneer goodie two shoes hier.' Hij leek net een kraampjes verkoopster die van der oude vis afwilde. Even schel gekrijs.
Vervoglens boog March zich weer naar me toe, zijn gezicht tergend dicht bij het mijne. 'Jij moet jezelf eens wat lol gunnen. Misschien is het wel eens goed voor je om eens iets anders te doen dan enkel coma te zuipen.' Ik keek de jongen even strak aan en keek hem quasi bedenkelijk aan. Hem plagend aan zijn broeksrand trekkend, wat hem zeker amuseerde, te zien aan de brede grijns om zijn lippen en de grom die zijn keel verliet. Dat was het perfecte moment voor mij om hem af te wimpelen. Zijn blik was goud waard geweest, en even greep hij dramatisch naar zijn hart. Muh, dramaqueen. 'Ouch, Hm, geen billen man dus?' grijnsde hij en ik keek hem geïrriteerd aan. Als hij zijn billen van me afhaalde kon ik ze misschien eens goed bekijken, voordat ik er een trap op haf. March boog zich weer voorover, zijn zaakje tegen het mijne aan en ik vloekte binnensmonds. Waarom moest mijn lichaam weer zo hoogstnodig aandacht willen. Uuuhgr. Het was veels te lang geleden dat ik nog de lakens met iemand had gedeeld. De jongen bracht zijn lippen naar mijn oor, zijn tergens warme adem in mijn nek brandend. 'Mijn achterste mag misschien dan wel niet veel te bieden hebben voor je maar een ander deel van mij misschien wel,' fluisterde hij met een brede grijns, plagend aan mijn oorlel knabbelend. Een klein tegenpruttelnd geluidje verliet mijn lippen, al was er met tegenzin ook wat van verlangen te bespeuren. "I don't like your mouth either." kwam er hees en met veel moeite over mijn lippen, waarna ik mijn randen even op zijn rug plaatste en mijn nagels in zijn rug boorde. " Als je zo goed lijkt te weten wat ik wil March, breng me dan wat alcohol en een glimmend waardevol sieraad, en misschien hebben we een deal.." mompelde ik dan vervolgens en keek de jongen met een nauwe blik aan. Als ik me lam genoeg zoop, kon ik deze avond snel genoeg vergeten.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

ILYAS CASSIM OF AGRABAH

---

Olivia leek wat op te fleuren toen ik over haar thuisland sprak. Arendelle was gewoon prachtig, maar oh zo koud. Ik de zomer viel het wel nog mee, maar ik moest altijd opletten om geen verkoudheid te vatten met het grote temperatuurverschil. Deze zomer hadden we het dan ook zo druk gehad, dat ik mijn vader niet kon vergezellen in zijn trip naar het noordelijke land. Olivia haar ogen fonkelden in dit licht en ik meende bijna blosjes op haar wangen te bespeuren. 'Dat was wel erg leuk geweest, misschien volgende zomer?' Een brede glimlach sierde mijn lippen en ik knikte vrolijk. "Zeer graag," sprak ik tevreden. Om eerlijk te zijn zou ik nu al liever in Arendelle zijn, dan op het feestje, maar goed ik kon er maar het beste van maken niet? Ik vroeg hoe het nog met haar was al leek Olivia even na te denken over haar woorden. 'Wel goed, denk ik... Het gaat goed op school, maar ik mis thuis.' Ik keek Olivia begrijpelijk aan en legde mijn hand voorichtig op haar schouder. " Ik snap precies wat je bedoelt,." zei ik haar geruststellend. 'Geeft niet hoor, ik heb geen idee hoe lang ik dit nog volhoud hier.' Sprak de blondine vervolgens, waarbij ik ook toegaf dat dit soort festjes niet echt mijn ding waren, zeker niet zonder Hassim als wingman aan mijn zijde. Mijn woorden leken haar allesinds te amuserend, want Olivia grinnikte. 'Je hebt mij toch, en je hebt helemaal geen wingman nodig...' De glimlach op Olivia's lippen was oprecht en ik gniffelde zacht, waarna ik mijn wangen voelde gloeien. 'Het eh, het wordt steeds drukker he?'Haar woorden haalden me even uit mijn gedachten en even keek ik rond, het werd inderdaad drukker. Ook de omgeving van de koude muren veranderde, naar een kleurrijk, maar ook donker fantasyland. Het was magie, daar was ik zeker van, en ondanks dat het me niet bepald enthousiast maakte, was het wel familiar. "Zin om te dansen?" ik beet kort op mijn lip nadat ik deze woorden uitsprak tegen Olivia. Als ik niet wist wat te doen op een feest, dan ging ik het liefst dansen. HEt was iets waar ik redelijk goed in was. Ik stak mijn hand dan ook vriendelijk uit naar Olivia. "Als we het dan nog niets vinden kunnen we het feestje verlaten?" stelde ik ietswat onzeker voor.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

'Hmm, als jij goed je best doet Lucien, waarom niet?' zei Larsen, nadat Lucien naar zijn favoriete activiteit met de blonde prins had gehint, Lucien was dan ook zeker wel van plan om zijn best te doen voor Larsen, maar blijkbaar werd hem dat niet bepaald gegund. Eerst door Lisea die net op het verkeerde moment zijn aandacht nodig leek te hebben, maar niet veel later door Lillian die hem ook wist te storen. Lucien hield van Lillian, maar blijkbaar had de brunette niet helemaal door wanneer er niet om haar aanwezigheid werd gevraagd. Lucien hield zijn arm toch wel strak om Larsen, voor het geval dat Lillian hem van Lucien af wou pikken, maar deels ook omdat Lucien niet honderd procent zeker wist of hij op zijn eigen benen kon staan. Larsen was toch wel handig om zichzelf in balans mee te houden.
Lucien probeerde zijn beste vriendin nog als een hond af te roepen, maar luisteren deed ze natuurlijk niet. Echt opletten deed Lucien niet toen de twee begonnen te bekvechten, want hij hoorde iemand zijn naam roepen. “Lucien Étienne Richard,” een tikkeltje verbaasd keek Lucien om zich heen hij kon duidelijk niet meteen plaatsen waar de stem vandaan kwam, maar het klonk dichtbij. Niet dat iemand anders het leek op te merken, want Larsen en Lillian hadden duidelijk nog altijd meer aandacht voor elkaar. Het geluid van de muziek werd langzaam overtroffen door het geluid van een paar voetstappen die Lucien zijn richting opkwamen, iets wat Lucien niet helemaal begreep. Hoe kon iemand zo luid stampen dat je zelf luiden dan de muziek klonk, die persoon moest wel lood in zijn schoenen hebben. Toen wisten zijn ogen plots die van Seth te vinden die zijn kant op liep, een kleine rilling liep over Lucien zijn rug, hij had Seth nooit echt leuk gevonden. Je zou zeggen dat als je op een school vol villains zat je niet snel bang meer van iets zou worden, Seth deed Lucien wel echt angst. Helaas had hij dan ook het voorrecht een kamer met de jongen te delen.
“Je laatste levensuur heeft geslagen —ik ben klaar om je ziel op te eisen en je naar het vagevuur te sturen. Enige laatste woorden voor ik je van je fysieke lichaam bevrijdt?” sprak Seth ineens, waarna Lucien hem alleen maar verward aankeek. Met elk woord die Seth sprak en elke stap die de jongen verder in Lucien zijn richting zette leek het alsof er een stuk houd van Seth zijn gezicht af viel. Dat kon nooit goed aanvoelen, Lucien hoopte maar voor hem dat het weer heelde, want Lucien kon zich niet voorstellen dat hij er straks veel knapper uit zou zien. Lucien werd lichtelijk misselijk van het beeld van Seth die naar hem toe liep, maar wist eigenlijk niet meer echt wat echt was of niet. Was het de drank die hem dit deed geloven, of was het de drank die zijn einde zou zijn, misschien was het wel alcohol vergiftiging.
Lucien had nog nooit gehallucineerd van de alcohol, alcohol had veel effecten, maar hij wist ook bijna wel zeker dat dat niet kon gebeuren door alcohol. Dan moest het bijna wel echt zijn, Lucien keek naar Seth of de gedaante die eens Seth was, die nu met een enorme zeis voor hem stond. Lucien zijn maaginhoud stond hem inmiddels ergens in zijn keel, maar dat zou niet veel uitmaken, want ook de zeis stond aan Lucien zijn keel. Tenminste dat dacht Lucien, want het moordwapen wist nooit Lucien zijn keel echt te bereiken. Plots was Seth weg, verward keek Lucien om zich heen, maar de kans om iets te zeggen kreeg hij niet, want toen keerde zijn maag zich echt om en viel Lucien zijn avondeten in een klein plasje op de grond. Waarbij tot zijn 'geluk' iedereen nog net wist te ontwijken, op zijn eigen schoen na. Mooi, nu dacht iedereen dat hij echt te veel drank op had.

---

---

---

'Oké, ik weet het goed gemaakt,' begon Beau, Finnley draaide zich verwachtingsvol om naar zijn beste vriend, hoe zou Beau dit goed weten te maken voor hem? 'Ik speel met jou een spelletje Zeeslag als we terug komen, oké? Dan hebben we beiden onze zin, soort van.' voegde Beau aan zijn vorige woorden toe, een kleine grijns verscheen op Finnley zijn lippen duidelijk tevreden met Bea zijn woorden. 'Oké deal,' zei hij enthousiast. 'Ik was sowieso al van plan om te gaan, maar potje zeeslag erbij, maakt het alleen maar beter.' Finnley wist niet zeker wat zijn kamergenoot er van zou vinden als Beau en hij nog een heftig duel zeeslag zouden gaan houden, maar dat zagen ze dan wel. Desnoods zou Finnley hen wel verhuizen naar de gang, maar aan de andere kant had hij het vage vermoeden dat hij en Beau echt wel eerder thuis zouden zijn dan Orev met wie Finnley zijn kamer deelde.
'Oh, maar Finn, dat ben ik ook.' zei Beau nadat Finnley had gesuggereerd dat Beau met hem aan het flirten was. 'Ieuw,' zei Finnley grinnikend. 'Dat is basically incest.' Beau voelde als Finnley zijn broer die hij nooit had gehad, Finnley had alleen een oudere zus, als Beau met hem begon te flirten was dat toch wel een beetje raar, maar deze complimenten zag Finnley inderdaad niet als flirten. Gewoon Beau die erg lief voor hem was, maar Finnley was niet heel anders gewend. Het was dat of Beau plaagde hem aan de lopende band, met beide had Finnley niet echt een probleem.
'Ah jawel joh, zo'n heerlijke groene, glibberige, schubbige staart.' plaagde Beau hem dan ook over de zeemeerminnen staart waar ze het net over hadden gehad. 'Nee, maar weet je hoe snel je dan kan zwemmen. Mij lijkt het wel vet hoor.' Finnley schudde lichtelijk zijn hoofd. 'Hou op,' zei hij grinnikend. 'Ik kan trouwens al heel snel zwemmen, onderschat dat niet.' zei Finnley waarna hij zijn wenkbrauw even naar Beau optrok. Hij moest toegeven dat het waarschijnlijk nog sneller zou gaan met een staart, maar Finnley zou Beau er met een redelijk gemak uit kunnen zwemmen.
'Maar bespeur ik nu zowaar een kleine crush op een zekere piraat?' vroeg Beau, Finnley keek even naar Beau terwijl hij op zijn lip beet. Finnley wist het zelf ook niet precies, een crush was wellicht nog een groot woord, want zo goed kende hij Percy nog helemaal niet. 'Ik kan het je ook niet kwalijk nemen, piraten zijn natuurlijk ook gewoon enorm aantrekkelijk. Ik bedoel, wie kan de papegaai, het ooglapje en de houten poot nou weerstaan? Niemand.' zei Beau, terwijl hij Finnley in zijn zij porde. Finnley schrok een beetje op door Beau zijn vinger die in zijn zij boorde. 'Ik ben zo blij dat jij er niet zo uitziet, ik zou je niet meer aan kunnen kijken,' zei Finnley lachend. 'Maar in ieder geval, een crush zou ik het nog niet willen noemen, maar hij is niet oninteressant.' zei Finnley nog vrij cryptisch, maar Beau zou vast wel begrijpen wat hij daar mee bedoelde. Hij kende Finnley zijn taal gebruik als geen ander.
Finnley stond inmiddels zijn bruine haar weer in model te drukken, hij zou willen dat het van nature ene beetje netjes zat of gewoon leuk wild zoals dat van Beau. Finnley zijn haar zag er echter uit alsof ver net een vogel in had zitten te broeden als hij er niet iets aan deed. 'Wil je zeggen dat er iets mis is met mijn kapsel? Oh, Finn, je begeeft je op glad ijs. Nog even en ik moet bijn maatregelen gaan nemen...' zei Beau nadat Finnley Beau er juist op had gewezen dat hij gelukkig voor hem nooit iets aan zijn haar hoefde te doen. 'Wat, ik was je alleen een compliment aan het geven over je leuke krulletjes.' zei Finnley. 'I would kill for those.' Finnley keek even naar Beau terwijl er een grijns op zijn gezicht verscheen. 'Kietelkill, natuurlijk.'
Uiteindelijk zei Finnley dat hij er klaar voor was, want hij had het idee dat hij er nu toch maa reens aan moest geloven. Beau sprong natuurlijk direct enthousiast van het bed af. 'Zo te zien ben je er helemaal klaar voor.' zei de jongen terwijl hij in Finnley zijn schouder kneep. Finnley keek de jongen nog eens via de spiegel aan. 'Dank je.' zei hij terwijl zijn hand in die van Beau gleed. 'Kom, laten we gaan. We willen natuurlijk wel dat er nog iets te snacken over is.' zei Beau vervolgens opgewekt, waarna hij Finnley letterlijk uit zijn kamer sleepte, waarbij Finnley nog net de kans kreeg om de deur van zijn kamer achter zich dicht te gooien en veilig op slot te draaien.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

DIANA / BUNNY HELEN KINGSLEIGH

---

Qadirs lach was laag en had een sinistere toon in zich, ik kon al raden hoe laat het was, en dat zorgde voor zo veel spanning. Iets waar ik al een eindje op zat te wachten. Onze lichamen plakten haast aan elkaar en ik voelde mijn borstkas hevig op en neer gaan tegen zijn gespierde torso. "Ben je naar complimentjes aan het vissen, langoortje?" rolde er plagend over zijn lippen, ik keek hem schuin vanonder mijn lange wimpers aan en grijnsde licht. Enkel een zachte hum verliet mijn lippen, afwachtend op zijn volgende woorden. "Goed goed, ik speel het wel mee; maar Hunnybunny... Elke avond met jou is een leuke avond. Of wat dacht je van deze; ik weet dat er een fantastisch brein onder die hoed zit, maar wat onder de rest van je kleren zit interesseert me meer." een geamuseerde grimas krulde om mijn lippen, Qadir kon zo door mijn spelletjes heen zien. Meestal was dat rot vervelend, maar deze man wist me altijd te boeien, hij kon vrij onverwachts uit de hoek komen. Mijn vingers krulden zich om zijn middel heen, mijn nagels in zijn huid piercend als hij afkeurend zijn hoofd schudde en tutte. Zijn warme hand gleed over mijn ontblote rug heen, langs mijn haren. In een fractie van een seconde, trok hij me aan mijn haren, waarbij een klein pijnlijk geluidje mijn lippen verliet. Mijn vingers zich dieper in zijn huid borend en gehoorzamend naar de magier opkijkend.
"Zou je niet liever dat druilerige gedoe achterwege laten?" vroeg hij me poeslief met een neerbuigende toon. Ik ontbloote mijn tanden tot een brede uitdagende grijns, eentje die zelfs de cheshire kat jaloers zou kunnen maken. Een Manisch lachje rolde over mijn lippen, waarna hij mijn haren bruusk losliet. waar mijn hoofd naar omlaag viel, werd deze algauw weer in zijn klauwen beetgenomen. Mijn kin tussen zijn duim an wijsvinger. Mijn blonde haren waren wat in mijn gezicht blijven plakken waardoor ik even moest knipperen. "Hmm" spinde ik geamuseerd. "Hmm je lijkt toch altijd door me heen te kunnen kijken, is het niet?" ik tuitte mijn lippen even. "No funn.". "Straks komen we nog te laat". Sprak Qadir, mijn pupillen verwijdden zich wat. We zijn laat... Veels te laat.. Ik loste mijn grip op de jongeman, waarna hij hetzelfde deed, toch nadat hij met zijn vingers knipte. De grijzige stenen van de dungeon verwenen als stof en maakten plaats voor iets wat op Wonderland moest lijken, maar nog net niet zo was. De kleuren waren veels feller dan wat ik me als laatst nog herrinerde van wonderland, maar het leek haast een exacte kopie van wat er in de boeken rondom omschreven stond. Mijn blik gleed rondom de ruimte heen, tot deze stopten bij Qadir die me nogsteeds vast had om mijn middel.
"Daar. Is dat niet beter?" Zijn stem klonk kalm, zijn woorden, zo familiar, het haf een koude rilling over mijn ruggegraat heen en ik voelde het bloed doro mijn aderen stromen. Mijn hoofd liet ik schuin in mijn nek vallen, de jongen bestuderend aankijken. Dat was excact wat de dokters altijd zeiden. "Callooh Callay..." grinnikte hij, mijn lippen krulden zich weer om in een brede, iets sinistere grijns. "O frabjous day! " klonk er melancholisch over mijn lippen, waarna ik mijn rechterhand naar Qadirs gezicht bracht en me mijn wijsvinger even over zijn zachte lippen heen ging.
" He said "I look for butterflies
That sleep among the wheat:
I make them into mutton-pies,
And sell them in the street.
I sell them unto men,' he said,
"Who sail on stormy seas;
And that's the way I get my bread --
A trifle, if you please." "
sprak ik en lachtte even, mensen hadden altijd gedacht dat ik gek was, en daar hadden ze mooi gelijk in. Mijn wijsvinger gleed over Qadir lippe,, waarna ik iets hardhandig mijn nagel langs zijn rechtermonhoek liet glijden, een glimlach tekenend. " Je kon het me ook gewoon vragen ,Qadir." sprak ik zoet , waarna ik mijn hand terugtrok en vantussenuit mijn borsten een zakje haalde, waar ik mijn wonderland pillen verstopt had. Ik haalde eentje uit en hield het voor hem. "If you want it, take it." verolgde ik geamuseerd, waarna ik het pilletje op mijn tong legde en het zachtje dichtte en terug tussen mijn bh verstopte.Mijn beide handen plaatste ik in zijn hals en een gevaarlijke glinstering fonkelde in mijn ogen. This will be funn.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

24      ⬧      Colors Of The Wind      ♠      Dominic/March      ♥      With Percy

Het arrogante onderkruipsel leek eindelijk voor enkele seconden zijn snater dicht te kunnen houden, de stroom aan onzin die eruit afkomstig was voor zich houdend. "Jij? Wil je deze zeeschuimer op thee krijgen misschien? Oh well, I do want some more whisky in my utterless flavorless leaf water. Ho ho hoe. was zijn antwoord geweest op mijn voorstel. Ik rolde geïrriteerd met mijn ogen. Ik moest me wederom inhouden hem niet meteen met de grond gelijk te maken. Ik kon net zo goed de hoop met dit hopeloze geval opgeven en een ander zoeken om mijn avond mee te besteden maar er was iets wat me steeds weer deed terug trekken naar hem. Absolem mocht weten wat... Het was nou niet echt bepaald aantrekkelijk dat zijn Britse accent met dubbele tong gesproken werd en de alcohol spetters je om de oren vlogen. Misschien was het ook wel deels omdat ik gewoon altijd mijn zin wilde hebben en eenmaal ik mijn zin ergens op gezet had ik weigerde te rusten voordat ik bereikt had wat ik wilde. Of omdat ik al een aardig tijdje droog stond en de makkelijkste optie Percy was... En hij was vaak zo bezopen dat hij niet eens meer het verschil tussen water of rum proefde en een hook up met hem zou vrijblijvend zijn. Ik zag hem niet als een type aan die eenmaal we het bed samen gedeeld zouden hebben constant achter me aan zou blijven huppelen. Nee, hij zou me gewoon met heel zijn shurftige piraten hart blijven haten, precies hoe ik het wilde. Dat ik niets met hem als persoon te maken wilde hebben betekende niet dat zijn andere bepaalde delen van zijn lichaam minder goed werkte. Al begon ik daar ergens mijn twijfels in te trekken. Zoveel alcoholgebruik is voor geen enkel deel van je lichaam goed leek me. Ik kroop steeds een stukje dichter tegen hem aan, mezelf steeds een beetje meer aan hem opdringend. Inmiddels bevonden mijn lippen zich dichtbij zijn oor. Het geluid dat hij produceerde toen mijn tanden zich plagend in zijn oorlel boorde bezorgde me wederom een tevreden grijns. Na lang porren had hij eindelijk toegegeven. Soort van. Natuurlijk was zijn reactie nog niet precies wat ik wilde maar het was kiezen of delen. In het geluid wat hij produceerde was duidelijk verlangen in te verstaan, precies het geen dat ik wilde bereiken. Ik haatte het als ik ergens moeite voor moest doen en daar zou Percy snel genoeg achter komen moest hij me nog langer dwars gaan zitten. Ik vond het maar niets dat hij geen doodsangsten meer uitstond zodra ik hem in de ogen keek eenmaal hij onder invloed was. "I don't like your mouth either." een kort cynisch lachje verliet mijn mond. 'Oh, honey, I don't like yours either maar ik moet wat, niet?' grijnsde ik. Ik bewoog mijn hoofd terug, mijn wang schurend langs zijn stoppelbaardje. Vervolgens stopte ik met mijn mond recht voor de zijne. Echter in plaats van mijn lippen op die van hem te planten zette ik mijn lippen op zijn kaaklijn, één van mijn handen afglijdend naar zijn kruis terwijl ik de ander op zijn borst liet liggen. Uitdagend zette ik met mijn hand wat druk rond zijn "treasure" en drukte mijn lippen nu in zijn mondhoek. 'Are you sure you don't like it?' grijnzde ik, mijn blik nog altijd uitdagend. Vervolgens voelde ik hoe zijn nagels zich een weg door mijn shirt door mijn rug in boorde en uit reflex holde ik mijn rug. Er schoot er een zachte grom over mijn lippen en ik keek de jongen met vernauwde ogen aan. "Als je zo goed lijkt te weten wat ik wil March, breng me dan wat alcohol en een glimmend waardevol sieraad, en misschien hebben we een deal.." één van mijn wenkbrauwen schoot omhoog en er ontstond wederom een grijns rond mijn lippen toen ik wat meer over zijn woorden nadacht. Ik haalde het zakje drugs weer uit mijn zak en liet het voor zijn ogen bengelen. 'Ik heb misschien wel geen glimmend sieraad maar dit is het meest waardevolle wat ik bezit... mijn buit, dat moet jou toch aanspreken...' grijnsde ik en beet op mijn lip. 'Kom aan, probeer eens wat nieuws oude chagrijn.' zei ik en gaf hem nu een speelse stomp tegen zijn borst en hield mijn hoofd iets schuin. Vervolgens viel mijn oog op zijn wat ontblootte borst en ik speelde wat met de stof van zijn blouse. 'Zo'n stoere piraat is toch niet bang voor zo'n klein, onschuldig pilletje?' zei ik en keek daarna onschuldig naar hem op. 'We kunnen hem natuurlijk ook samen delen, if that's what you please...'

---

How far is far