[RPG — 2OO] The Filthy Rich • Speeltopic - Speeltopics

---

---

---

BEGINSITUATIE Het is het eerste weekend van juli en dat betekent één ding voor de inwoners van Heatherville: het jaarlijkse tuinfeest bij Ophelia George. Iedereen in Heatherville kent Ophelia. Ze is een oud-model en steenrijk. Nu ze al jaren met pensioen is, organiseert met regelmaat evenementen waaronder haar welbekende tuinfeest. In haar prachtige tuin is iedereen welkom. Het tuinfeest lijkt natuurlijk een prachtige en chique gelegenheid, terwijl iedereen wel beter weet. Het is het juiste moment voor overmatige drank- en drugsgebruik, vozen in geheime hoekjes en kamers en alles doen wat god verboden heeft. Eén ding is zeker: de tuinfeesten van Ophelia zijn niet voor niks zo populair.

★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★★ ★

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

Ze is zich er slechts vaag van bewust dat de deur opent en weer sluit, het overgrote gedeelte van haar aandacht op haar ademhaling gericht. Het is niet de drank, hoewel deze bijna gewelddadig tegen haar ingewanden klotst. Met haar verliezende grip op de situatie met Noam, is die op haarzelf zo mogelijk verdriedubbeld. Haar tanden maken een knarsend geluid als ze deze gefrustreerd op elkaar klapt, zich realiserend dat het inderdaad Noam is die haar naar de zitkamer is gevolgd en haar naam al eens aarzelend heeft genoemd.       Ondanks het uitblijven van reactie, stapt hij dichter naar haar toe, waarbij hij op één knie voor haar neerzakt. Zijn pak is niet gemaakt om over de vloer te schuiven, dat is wat ze hem toe wil sissen, maar wanneer haar ogen een fractie omhoog kruipen ziet ze dat hij zijn strik al heeft laten sneuvelen en de kleding het allerlaatste is waar hij op dit moment mee bezig is. Zijn aandacht gaat namelijk naar haar handen, welke hij al veel vaker heeft losgepuzzeld uit haar ijzeren greep.       ‘God, ik ben inderdaad een lul,’ beaamt hij na een lange stilte. Nikita voelt haar longen simultaan ontspannen, een zucht loslatend die er tevens voor zorgt dat haar vingers verslappen. Ze kijkt hem echter nog altijd niet aan, haar ogen op de wand achter zijn donkere lokken gericht. Hij is zo dichtbij dat het haar meer moeite kost dan anders.       Noam lijkt echter berekend te zijn op haar gedrag en pakt haar kin vast, niet onvriendelijk, maar eist daarmee wel haar onverdeelde aandacht op. Het blauw in zijn ogen glimt, is hetgeen wat haar laat weten dat hij glimlacht nog voor ze haar blik omlaag heeft laten vallen naar zijn mond. ‘Ik meende de woorden niet.’ Haar ogen schieten terug omhoog, de emoties bestuderend die hij nooit heeft leren te verbergen in die heldere poelen. ‘Ik wil niet dat je jezelf verandert,’ vervolgt hij. Nikita hoeft zich niet af te vragen of hij de waarheid zegt, zijn expressie spreekt boekdelen, al doet de toenemende druk op haar kin haar ogen als automatisch iets vernauwen. ‘Zelfs niet voor mij.’       ‘Je kunt dat soort dingen niet tegen me zeggen.’ Nikita schudt haar kin iets totdat hij loslaat, waardoor ze haar hand kan gebruiken om naar zichzelf te gebaren. ‘Jij, uit alle mensen, zou beter moeten weten,’ fluistert ze, voor ze haar hoofd schudt en slikt. ‘Ik weet niet wat er met ons is gebeurt, No. Na...’ ze rolt met haar ogen, hoewel haar gelaat niets van zijn serieusheid verliest, ‘Noé is er iets veranderd. Jij... Jij bent veranderd.’ Ze heeft haar wijsvinger inmiddels tegen zijn borstkas gedrukt, de frons boven haar donkere ogen verdiepend. Misschien als ze hard genoeg kijkt, komen de antwoorden waar ze al maanden naar aan het vissen is vanzelf tevoorschijn. Ze slikt nogmaals, waarna ze verslagen achterover leunt. Het voelt alsof ze nu al een kater heeft, terwijl de alcohol pas net in haar bloed zit, de opkomende hoofdpijn een marteling an sich.       ‘Is deze Noam monogaam?’ vraagt ze hem terwijl ze de sluitingen van haar belachelijk hoge hakken loshaalt en deze één voor één op de grond laat vallen. Nu van het feestje verdwijnen zou evengoed sociale zelfmoord kunnen zijn, bovendien vertrouwt ze haar benen niet voldoende om haar naar de voordeur te dragen. En dan? Het is niet alsof ze van plan is te voet naar huis te gaan, of erger, alleen.       Haar benen zwaaien over de zijkant van de designerstoel, waarna ze zich uitstrekt als een kat. ‘Is dat waarom je me al...’ om geen andere reden behalve de aandacht naar de omhoog gekropen jurk te trekken, begint ze de maanden op de vingers in haar schoot te tellen. Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, ‘zes maanden niet fatsoenlijk hebt aangeraakt?’ wil ze weten, hem vanuit haar ooghoeken in de gaten houdend.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Alhoewel Noam enigszins opgelucht is vanwege het oogcontact met Nikita — ziet hij de twijfel eroverheen. Voorzichtig blijft hij haar hand strelen met zijn beide duimen, hopend op een goede conversatie. Ondanks alles wat hij zojuist heeft gezegd — wil hij simpelweg haar goedkeuring.       'Je kunt dat soort dingen niet tegen me zeggen. Jij, uit alle mensen, zou beter moeten weten.'       En het zijn deze woorden die Noam happend naar adem op zijn knie laten zitten — wetend dat ze gelijk heeft.       'Ik weet niet wat er met ons is gebeurd, No. Na. . . Noé is er iets veranderd. Jij. . . Jij bent veranderd.'       Opnieuw weet Noam dat ze gelijk heeft — de wisseling in zijn persoonlijkheid zelf opmerkend tijdens zijn breakup. Gedurende zijn relatie met Noé is hij erachter gekomen hoe een relatie daadwerkelijk zou moeten — zonder ruzies en zonder vreemdgaan. Nogmaals denkt hij terug aan zijn ouders — zijn voorbeeld in zulke relaties.       'Is deze Noam monogaam? Is dat waarom je me al. . . zes maanden niet fatsoenlijk hebt aangeraakt?'       Noam schuift enigszins naar achteren wanneer Nikita haar naaldhakken losmaakt, waarna ze haar benen zwaait — over de stoels leuning heen. Machteloos glijden zijn kijkers naar haar bovenbenen, de huid die zo zichtbaar is geworden. Noam weet dat Nikita bewust is van al haar bewegingen, en de uitwerking — voornamelijk op hem.       'Noé heeft me laten inzien hoe relaties zouden moeten zijn, Nik.'       Voorheen had hij dit niet daadwerkelijk met Nikita kunnen bespreken — wetende hoe ze over Noé zou denken, wetende hoe ze over relaties zou denken. Noam haalt een hand door zijn lokken, ze door elkaar heen brengend. Ondanks alles wil hij het haar uitleggen — haar laten inzien hoe een relatie daadwerkelijk zou moeten zijn.       'En daardoor kwam ik erachter dat zij en ik niet. . .'       Noam schudt zijn hoofd heen en weer — nadenkend over hoe hij zijn woorden over zou moeten brengen.       'Ik heb je niet aangeraakt omdat ik. . . omdat ik voortaan meer wil, Nik.' Zuchtend plaats hij zijn hand voorzichtig op haar ontblote bovenbeen. 'Ik wil meer van jou. Ik wil geen toyboy zijn. Ik wil geen pleziertje zijn.' Enigszins aarzelend richt hij zijn blik opnieuw op haar gezicht. 'Ik wil jou, helemaal. . . niet slechts af ent toe.'

Welcome to Billionaire Boys Club.

---

•

De kus is alles behalve verwacht, doch beter dan hij kan wensen. Het is vreemd, gezien het simpelweg niet eens zou mogen gebeuren. Het plan was simpel, ga naar het feest en eindig met een dame in zijn bed — dat er zo'n vermakelijk heen en weer gedrag vertoont werd kon hij niet eens voorspellen. De kus is voor hem daarom ook deels een test, maar bovenal iets om het misschien ook wat uit zijn systeem te krijgen — wat averechts lijkt te werken.       Wanneer de kus verbroken wordt, puur voor overlevingsredenen, en hij zijn hoofd wat terugtrekt van Noé om te kunnen ademen merkt hij de lichamelijke reacties van de aantrekkelijke blondine wel dergelijk op. Haar rode wangen, en het reizen en dalen van haar borsten — daar hoef zijn blik niet eens voor naar beneden te glijden. Niet dat hij zelf onaangetast is door het alles, al is het bij Altair vooral zijn stem en hetgeen dat wat lager verstopt zit — iets dat even moeilijk verstopt kan worden, net als haar ademhaling.       Wanneer zijn ogen die van haar vinden, beseft hij ook direct dat haar ogen donkerder gekleurd zijn. Haar evenbeeld aan groene ogen lijken nu veel donkerder, iets wat hij ongetwijfeld deelt. Ogen, helaas kunnen ze niet alles verbergen.       Een zacht lachje is hoorbaar na zijn opmerking om ze weer even terug te brengen naar het moment zelf — ondanks dat het goed voelt om er toch even in te blijven hangen. Haar ogen bestuderen zijn gezicht bij het uitspreken van haar volgende woorden.       'Laat ik er dan maar voor gaan zorgen dat je er niks van zult missen.'       Wanneer Noé op haar tenen staat en haar lippen subtiel langs de zijne laat glijden verschijnt er dan toch een iets wat gemakkelijkere glimlach rond zijn lippen — eentje die geheel automatisch op begint te spelen. De boodschap erachter is duidelijk, en weet hem ook te kalmeren, iets waarvan hij niet eens verwacht dat het nodig is. Het duurt dan ook even voor hij antwoord, zijn stem ook weer wat gekalmeerd.       'Ik vrees dat ik het zal gaan missen,' klinkt er dan oprecht, al is er toch een vermakelijke ondertoon verstopt in die woorden. Uiteraard is het niet direct een antwoord op haar woorden, maar opnieuw een speling. En uiteraard een compliment. De hand van haar heup haalt hij er met wat tegenzin vanaf, maar de aanrakingen kunnen beter niet doorgaan — vooral niet als ze zo alleen staan.       'Hmm, Noé, zullen we ons weer even tussen de mensen gaan begeven?' de tegenzin is duidelijk hoorbaar in zijn woorden, al weet hij dat het voor het beste is. Opnieuw schraapt hij zijn keel zacht, voor hij eindelijk zijn blik weg kan halen van Noé, en deze over het balkon naar het feest richt — welke inmiddels in volle gang is. Er staan al meerdere personen op de dansvloer en het lijkt haast alsof het nog wat donkerder is geworden tijdens de kus. Het duurt echter niet lang voor zijn vragende blik richting de blondine glijdt. Ik ben een gentleman. Ik ben een gentleman. Ik ben een gentleman.

---

I'm your little ray of pitch black.

Een duidelijk ontkenning maar nog een veel duidelijke interesse was de reactie van Ella op het idee van een gloednieuwe tattoo. Madeleine stak haar handen op in de lucht om aan te geven dat het haar keuze was en liet daarmee het onderwerp ook vallen. Hoewel Madeleine tattoo’s altijd wel cool vond, was het niet haar bedoeling om druk op anderen te oefenen om er ook eentje te laten zetten. Ondertussen was Madeleine al aan haar tweede glas begonnen en keek langs haar glas naar Liz terwijl ze een slok nam. 'Ik heb een vermoeden dat al jouw toekomstige zelven de keuzes van jou uit het heden ontzettend erg waarderen elke keer.' Ze haalde haar glas weer omlaag en haar schouders omhoog. ‘’Live now, regret later?’’ Merkte ze quasi onschuldig op en glimlachte, alsof dat het zou rechtvaardigen. Gevolgd door een echte maar redelijk korte lach. ‘’Hm-hmm.’’ Humde ze bij de gedachte dat de tattooist ook nog anti kater pakketjes als side-job had. ‘’Daar kunnen ze in Heatherville zeker wel gebruik van maken.’’ Het effect van de alcohol begon inmiddels langzaam te werken. Madeleine trok een kleine pruillip nadat haar potientiele renmaatje haar aanbod terloops afsloeg. ‘’Ach ja.’’ Net wanneer ze haar non-existent teleurstelling wilde afschudden, wachtte Madeleine midden in haar zin af op een aanvulling van Liz. Die ondertussen bezig leek te zijn met haar.. neus? Wat verward keek ze haar aan en liet haar schouders naar beneden zakken. Om haar semi teleurstelling niet te laten merken sloeg ze haar glas achterover en liep dansend naar de dansvloer waarbij ze beide dames vroeg om hun beste danspasjes. ‘’Oké, I see you.’’ Knikte Madeleine goedkeuren naar Ella toe die met haar heupen aan het wiegen was. De mysterieuze brunette volgde haar voorbeeld. Madeleine liet een verbaasd geluidje haar lippen verlaten toen ze plots door Elizabeth in een rondje werd gedraaid, waardoor de inhoud van haar bijna lege glas nog net niet naar buiten kieperde. Voordat Madeleine daarover nog een opmerking kon maken hoorde ze Liz weer wat zeggen en even keek ze schaapachtig naar de dame toe. Een paar seconden later klikte het en een tevreden glimlach verscheen rond haar lippen. ‘’De enige echte Elizabeth Morland.’’ Maakte Madeleine haar zin dan eindelijk af, ook al was het nu inmiddels volledig buiten context. Ze hief haar glas omhoog alsof het iets was om te vieren en proefde de laatste beetjes van haar drankje. Precies op het juiste moment kwam er een kelner langs met een plaat in zijn handen. Vlug pakte Madeleine een nieuwe glas en ruilde die met haar lege glas waarna ze haarzelf weer keerde tot de twee brunettes. Gezien haar bewegingen beperkt waren door het glas kon ze niet veel anders dan met haar vrije hand de lucht in zwaaien en ietwat stijfjes met haar heupen wiegen. Ella daarentegen deed het veel beter – Elizabeth ook, maar ze moest een paar punten afbreken van haar plotse keuze om Madeleine rond te draaien – ‘’Beste dansmoves van het jaar gaan naar Ella.’’ Weer hief ze haar glas op om een slok te kunnen nemen. Er was niks meer waar Madeleine niet op zou proosten.

---

---

• 22 • At Ophelia's • w/ Altair • Outfit •

De oprechtheid waarop Altair zijn volgende woorden uitsprak streelde Noé's vrouwelijke ego op een subtiele wijze. Een glimlach vormde zich op haar lippen, eens terug op haar voeten zakten — haar blik nog altijd op het zijne gericht, tezamen met het zachte rood op haar wangen vanwege de uitwerking die de kus nog altijd op haar leek te hebben.
      "Ik vrees dat ik het zal gaan missen."
Zachtjes verdwijnt zijn hand van haar heup en ontstaat er een slimme afstand tussen hen in, zij het met enige vorm van een tegenstrijdig gevoel welke van beide kanten af leek te stralen. Er schoot van alles door haar hoofd heen en de emoties in haar binnenste schoten alle kanten op. Noé glimlachte, beet kort even op de binnenkant van haar wang alvorens ze zijn speling van een tactische reactie voorzag.
      "Ik zorg wel dat je op blijft letten."
Heel even volgde haar blik die van hem, naar de mensen beneden op het feest en de zon die nog een zwakke gloed over de horizon heen leek uit te stralen. De avond leek een stuk sneller gevallen te zijn dan ze in werkelijkheid in de gaten had gehad. Noé klaagde niet, alles behalve zelfs.
      "Hmm, Noé, zullen we ons weer even tussen de mensen gaan begeven?"
De blondine knikte — deels instemmend en deels met een onbewuste speling van twijfel. Als ze deze kamer gingen verlaten dan moest Noé er alles aan doen om geen blik op het bed nu achter hen te werpen. Haar visuele brein had deze avond al enkele keren door Altair's woordspelingen een paar niet zo onschuldige beelden opgeroepen. Nu ze een klein beetje van zijn kunnen had mogen proeven, was het uit ten boze dat ze haar gedachten weer op die tour liet gaan. Dit ging anders zo fout.
      "Zullen we nu meteen gaan dan?"
Vluchtig keek ze naar hem naar op, knikte subtiel in de richting van de kamer terwijl ze in alle koelte probeerde over te komen. Noé faalde grandioos dat wist ze nu al — haar wangen verrieden nog altijd veel te veel en het feit dat ze hem amper aan durfde te kijken voorspelde ook al niet veel goeds — puur omdat ze haar eigen reactie voor het moment niet vertrouwde.
      Wanneer ze Altair in de eerste passen voorgaat door de kamer terug binnen te lopen, wierp Noé een blik over haar schouder heen om te kijken of hij haar volgde. Om hem daarbij niet het idee te geven dat ze op de vlucht sloeg, krulde haar mondhoeken zich op tot een warme doch zoete glimlach. Toch kon ze het niet laten. Noé kon het niet helpen om — nu de afstand tussen hen iets groter en veiliger leek — hem die verduvelde blik toe te werpen, nog voor ze weer vooruit blikte om in een rechte lijn naar de slaapkamerdeur te lopen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

'Ik zorg wel dat je op blijft letten.' De woorden klinken opnieuw na vele reacties, waarschijnlijk veel waarvan hij dezelfde deelt op het moment. De spijt van het naar achteren stappen dringt enkel meer naar boven wanneer hij beseft dat Noé er zelf ook aardig tegenstrijdig over zal zijn. Hoe heeft ze dit zo snel kunnen doen? Ze heeft met zijn hoofd lopen spelen en nu voelt hij zich als een verloren puppy — vreemd genoeg in de beste betekenis van die woorden.       De instemmende knik op zijn vraag lijkt ook niet met volle goedkeuring — waarschijnlijk beseft ze ook dat het betekend dat ze langs het bed moeten wandelen alsof het hen niet zal roepen. Hem zal het ongetwijfeld om aandacht gaan vragen, waardoor hij zich mentaal al voorbereid op het feit dat hij zich echt moet gaan gedragen. Noé is nog niet klaar, al spreekt de kus dat in overvloed tegen. Hij is nog niet klaar, en iets in zijn binnenste zegt dat dat niets meer is dan de waarheid.       'Zullen we nu meteen gaan dan?'       Het vluchtige opkijken, gevolgd door het subtiele knikje doet hem niets goeds — al helemaal niet gezien de blos die weer op haar wangen te vinden is. Terwijl hij zijn uiterste best doet om zijn ademhaling onder controle te houden, speelt er verder beneden een geheel ander probleem op. Niet dat dat iets nieuws is, of dat het niet al even gaande is, maar het vervelende gevoel dat erbij komt kijken knaagt aan hem — wat geen geweldige gedachten zijn om te hebben in zo'n toestand.       Wanneer Noé er vandoor gaat wil hij als een magneet achter haar aan wandelen, zich geheel bewust van het feit dat ze een slaapkamer betreed. Wanneer haar blik over haar schouder heen die van hem vindt, klinkt er een haast dierlijk geluid vanuit zijn keel — zacht, en waarschijnlijk amper hoorbaar voor de blondine, maar een duidelijk beeld tekenend voor de ex stripper.       De zoete glimlach die ze hem toewerpt lijkt hem echter over de rand te brengen om voor even zichzelf te mogen laten gaan. Alsof dat echter niet genoeg is, is het de volgende blik die hem eindelijk overstag doet laten gaan. Hij overbrugd de ruimte zonder enig probleem, en zorgt ervoor dat Noé tussen hem en de deur is geplaatst — een charmante grijns groeiende rond zijn lippen. 'Noé. . .' Waarschuwend, doch vermakelijk spreekt hij haar naam ditmaal uit.       'Tease,' werpt hij haar vermakelijk toe, al neemt er iets anders al gauw de overhand weer — vooral de hese stem die wederkeert. Zijn gezicht komt dichterbij, en het feit dat hij zichzelf nog even kan bedwingen doet hem vermakelijk grijnzen. In plaats van haar lippen op te zoeken, ondanks de nabijheid is groot, toch glijden zijn lippen delicaat langs haar wang af, en nemen deze een zachte pauze bij haar oorschelp — hierbij ook lichtjes haar oorlel aanrakend met zijn onderlip. 'Jij wint.' De woorden glijden zo zacht over zijn lippen dat hij zichzelf voor even afvraagt of zij het wel zal horen, maar lang twijfelt hij niet — of beter gezegd: Lang geeft hij zichzelf niet.       Altair doet zijn uiterste best een kus op haar wang te drukken om haar duidelijk te maken dat hij zich in kan houden, maar wanneer zijn lippen haar zachte huid weten te raken verlangt hij enkel naar meer. Zonder er verder echt nog over na te willen denken laat hij zich gaan — zijn eigen lippen de hare zonder enige waarschuwing laten raken. Een kus die ditmaal niet meer zo onschuldig oogt, al beloofd Altair zichzelf plechtig niet verder te gaan. Tijdens de kus glijden zijn handen beide rond haar taille, waardoor hij haar dichter naar zich toetrekt. Kort heeft hij spijt van zijn keuze om zoveel lagen kleding aan te trekken, de hitte door zijn gehele lijf stijgend.       Wanneer zijn lippen zich los weten te maken van de hare, openen zijn ogen zich niet eens volledig en staren deze naar de hare. Licht schud Altair zijn hoofd, hopend zijn groeiende grijns te verbergen, voor hij even wegkijkt van haar — iets dat er enkel voor zorgt dat hij vanuit zijn ooghoek een blik op het bed kan werpen. Direct schieten zijn kijkers dan ook richting Noé's groene irissen. 'Ik denk dat we beter kunnen gaan. . .' Hij slikt de heesheid weg die zijn stem weer overgenomen heeft en schraapt zijn keel vervolgens. Weg stappen doet hij echter niet, waarbij hij beseft dat hij haar onbedoeld uitdaagt — al is hij zelf niet van plan verder te gaan. Niet uit zichzelf althans. Het is stiekem vermakelijk hoe zijn meningen overspringen van hot naar her sinds hij deze middag besloot met haar mee te komen.

---

I'm your little ray of pitch black.

---

---

''Darling, ik zeg dan wel Europa, maar de zuidkust is het enige waar ik naartoe ga.'' zei Monica grijnzend, een kleine lach rolde over Jules zijn lippen terwijl hij de jongedame even van top tot teen bekeek. 'Meen je dat,' zei hij spottend. 'Ik dacht juist dat jij graag door de bergen in Noorwegen wou wandelen.' Jules moest zeggen dat iedereen hier er wel een handje van had, inclusief hij zelf, meer van de luxe vakanties dan back to nature. Hoewel, Jules zou het best eens willen proberen, al was het alleen maar om te testen hoelang hij het werkelijk vol zou kunnen houden.
''En Frankrijk, ik moet weer even wat winkels beroven daar.'' voegde Monica nog aan haar vorige woorden toe, Jules knikte. 'Oui, oui,' zei Jules overdreven alsof dit het enige woord was wat hij in het Frans kon, terwijl Jules zijn vocabulaire natuurlijk wel een heel stuk groter was. 'Chanel, Saint Lauren, Dior,' somde Jules snel op. 'Ik moet zeggen, die winkels mag je wel zonder mij beroven. Mon, ik hou van je, maar je kan mij niet vermaken door uren naar jou te kijken in tien verschillende outfits.'
Jules leegde het laatste beetje van zijn champagne in zijn mond, waarna hij weer keek naar Monica. ''Hmh, ik heb Spanje wel echt gemist, sangria drinken op een prachtig dakterras bij zonsondergang.'' zei de brunette. ''Ik zou bijna meteen vertrekken. Don't you agree?'' Jules trok een klein pruillipje toen hij Monica haar omschrijving hoorde. 'Oh hou op met me,' zei hij dramatisch. 'Ik ben nu bijna geneigd om gewoon spontaan het feest te verlaten en het vliegtuig te nemen.' Jules haalde kort een hand door zijn donkere krullen heen. 'Maar het is dat we op het meest legendarische feest van het jaar zijn, nu we het daar over hebben, ik kan nog wel een drankje gebruiken, jij?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

• 22 • At Ophelia's • w/ Altair • Outfit •

Noé had amper nog maar één stap vooruit gezet, of ze hoorde Altair in enkele grote passen de afstand tussen hen in overbruggen. De blondine was snel met zich naar hem toedraaien, maar de ruimte om eventueel aan hem te ontsnappen was er niet meer. Een met onschuld geveinsde glimlach krult op haar lippen als haar naam waarschuwend zijn mond verlaat, tezamen met een huivering die door haar hele lichaam heen trekt als ze de dierlijke gloed in zijn groene kijkers ziet.
      "Tease," weet hij vermakelijk uit te brengen — haar lichaam tussen hem en de deur in geklemd. Wie was er hier nu een tease?
Beverig ademde Noé in, waardoor zijn geur opnieuw bij de blondine binnen komt en ze met haar tong vluchtig haar lippen bevochtigd, eens Altair zijn gezicht terug dicht bij het hare brengt. Ze had hierom gevraagd, dat wist ze zelf dondergoed, maar van spijt was geen enkele glimp op te merken. Haar hoofd zakt iets naar achteren, leunend tegen de deur aan, wanneer Altair de huid van haar wang plaagt met een veeg van zijn mond, in de richting van haar oor.
      "Jij wint."
De fluistering was dusdanig zacht dat Noé haar best moest doen om hem goed te verstaan. Haar hart roffelde zo hard door haar borstkas heen dat ze deze zelfs in haar oren hoorde bonken. Hij wist niet half hoe ze aan de verliezende hand was, in plaats van aan een winnende. De blondine weet met gesloten ogen een kreun te smoren als de opwinding door haar heen trekt en ze de zijne op merkt zodra hun lichamen elkaar raken.
      Zes fucking maanden.
Noé was op het punt beland dat de reden daarachter er voor het moment niet meer toedeed, maar dat ze de grip op haar zelf aan het verliezen was vanwege het gemis op elk intiem vlak. Haar handen glijden half plukkend over zijn jasje heen, terwijl ze haar hoofd zo draait om de lippen op te vangen die haar wang opnieuw plagen. Ditmaal liet ze haar het verlangen in haar los — beantwoordde Altair met eenzelfde honger als dat van hem terwijl de hitte door haar heen trekt.
      Wanneer de meer dan onschuldige kus verbroken word, bijt Noé direct op haar onderlip. Dit hield ze nooit lang vol. De man voor haar had een beheersing waar ze jaloers op leek te worden. Het laatste restje aan haar eigen controle dreigde namelijk door haar vingers heen te glippen en de blondine vocht met alle macht tegen de drang om — al was het desnoods maar een deel — zijn kleding los te rukken.
      Hijgend slaat Noé haar donker geworden kijkers naar Altair op, groot van verlangen en een stille hunkering naar meer, en weet daarbij haast wanhopig zijn blik naar het bed niet te volgen. In plaats daarvan knijpt ze haar dijen samen vanwege de opwinding die de gedachten alleen al met zich mee bracht.
      "Ik denk dat we beter kunnen gaan. . ."
Ze hoorde de woorden die Altair op een hese toon laat klinken vaag door het suizen in haar oren heen dringen. Noé slikte, moeizaam. Half deed ze de poging om instemmend te knikken, maar het lukte haar niet om hem dat ene subtiele zetje naar achteren te geven. Als ze hem nu opnieuw moest aanraken, dan was ze compleet verloren — met een gevolg waar Noé voor zichzelf niet in durfde te staan.
      "Als je me nog een keer zo. . ." sprak de blondine zacht, haar stem haperend en gedragen met een ondertoon die alles verried wat er door haar heen ging, slikte daarbij de rest van haar woorden in. Heel even sluit Noé haar ogen, terwijl ze één van haar handen op de warme huid vlak onder haar hals laat rusten — hopende dat het haar lijf tot een kalmte wist te manen. Wanneer ze haar ogen weer opent blikt ze recht naar Altair op, de lust nog altijd sluimerend in haar kijkers en de vurige hitte nog altijd verwoestend door haar heen.
      "Als we nu niet gaan," probeerde Noé nog een keer, ditmaal al fluisterend vanwege de onvastheid die haar stem anders bezat. Een zweem van een glimlach brak door op haar lippen terwijl haar blik miniem afzakte naar het zijne, alvorens ze zijn even donkere kijkers weer ontmoette. "Dan verliezen we allebei. . ."

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

De beschuldigende sneer behaald het doel glansrijk. Noam zuigt een scherpe teug lucht naar binnen, in stilzwijgen aanhorend wat ze hem nog meer te vertellen heeft. De woorden die maanden hebben gehad om te vormen achter haar ondoorgrondelijk donkere ogen, en de situatie angstaanjagend echt maken nu ze volume zijn gegeven.       Nikita kijkt hem niet aan nadat ze zich theatraal over de dure stoel heeft gedrapeerd, de ruimte dominerend met haar ijzige stilte terwijl haar puntige nagels gedachteloos over haar dijen strelen.       ‘Noé heeft me laten zien hoe relaties zouden moeten zijn, Nik,’ zegt hij. Haar kijkers zijn glazig wanneer ze hem vanuit haar ooghoeken bekijkt, de serieuze expressie op zijn engelachtige gezicht de bevestiging dat hij het meent. Ze heeft hem in elk geval niet leren neuken, daar mag Noé haar voor bedanken. De giftige opmerking haalt het puntje van haar tong, als ze haar lippen op elkaar drukt en tot een vage glimlach schoolt. ‘En daardoor kwam ik erachter dat zij en ik niet. . .’       Nikita wacht aanvankelijk tot hij die zin zal afmaken, maar wanneer dat niet gebeurt vernauwen haar ogen zich iets. ‘Ik heb je niet aangeraakt omdat ik. . . omdat ik voortaan meer wil, Nik,’ zegt hij, ironisch genoeg een hand op de naakte huid van haar bovenbeen leggend, vlak waar de hare tot stilstand zijn gekomen. Ik wil meer is wat door haar gedachten bonkt als hij zich nog iets dichterbij waagt. ‘Ik wil meer van jou. Ik wil geen toyboy zijn. Ik wil geen pleziertje zijn. Ik wil jou, helemaal. . . niet slechts af en toe.’       Dit is Noam Yates die haar verteld dat zij het is voor hem — het dichtst bij een liefdesverklaring dat hij, of wie dan ook, ooit is gekomen. Nikita staat zo vluchtig op haar benen dat de sterretjes voor haar ogen dansen en ze zich aan de leuning van de fauteuil moet vastgrijpen om haar balans niet te verliezen. Haar kijkers schieten over zijn gezicht, naar haar schoenen en dan de deur.       ‘Je weet niet wat je zegt,’ antwoord ze statisch, de losse plukken die in haar gezicht hangen en haar plotseling mateloos ergeren ruw achter haar oren schuivend. Het is de drank; hoewel ze die zelf amper kan voelen. Noam raakt aangeschoten van een simpel glas wijn en de waarheid is dat ze wel wat meer hebben gedronken dan een onschuldig glas bubbels. Nikita schudt haar hoofd, duwt haar vingers in circulerende bewegingen tegen haar tempels om de ondraaglijke hoofdpijn te verjagen.       ‘Ik heb een fucking paracetamol nodig.’ Ze werpt een blik door de abstracte zitkamer om te veronderstellen dat dit de laatste plek zal zijn waar ze die zal kunnen vinden. Misschien is meer drank de beste remedie waar ze op kan hopen. Met een grimas stapt ze echter dichterbij Noam, welke nog altijd geknield naast de stoel zit, waarbij ze haar nagels gebruikt om zijn kin omhoog te bewegen. Hij is wazig, dus sluit ze haar ogen voor ze voorover bukt om haar mond resoluut tegen de zijne te drukken. De frons boven haar donkere irissen smelt weg en ze zoent hem langer dan nodig is, lang genoeg om het punt te verliezen wat ze wilde maken, tot ze zich naast hem in het hoogpolige kleed laat zakken en stuurs voor zich kijkt.       Haar wangen zijn niet rozig, maar broeierig rood.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Alle reacties vanuit Noé maken het enkel harder voor Altair om zichzelf daadwerkelijk in te houden, waardoor zijn handelingen niet staken. De kus, hongeriger dan hij ooit wilde laten zien, wordt tot zijn geluk met dezelfde gevoelens aangenomen. Zelfs wanneer deze kus eindelijk breekt, merkt hij op hoe Noé op haar onderlip bijt — een handeling waardoor zijn ogen direct naar haar lippen toe glijden.       Al gauw is hij echter afgeleid door het bed. Altair is een simpel man, en ondanks er veel meer plekken zijn dan een simpel bed voor interessante momenten, is het heerlijk standaard en haast natuurlijk in zo'n situatie een bed als aantrekkelijk voorwerp te zien waar spannende daden verricht kunnen worden. En deze blondine, wiens lichaam nog steeds tussen hem en de deur geplaatst is, speelt het alles behalve netjes op het moment.       'Als je me nog een keer zo. . .'       Zijn kaken spannen zich even aan, niet alleen door haar blik, de woorden of de toon maar simpelweg een perfecte combinatie aan tegenstrijdigheden — die toch maar één ding aan kunnen betekenen. Zijn wenkbrauw trekt lichtjes op wanneer Noé haar ogen sluit en vervolgens haar hand op haar borstkas legt — opnieuw een handeling die zijn ogen zonder nadenken volgen. Het rijzen en dalen van haar borstkas valt hem dan pas op, al weet hij zeker dat die van hem dat ook doet.       Op het moment dat Noé's ogen openschieten, richten deze zich direct op de zijne. Zonder enige twijfel zoeken zijn poelen de hare ook op, afwachtend naar het einde van haar zin — ondanks dat hij die woorden liever niet hoort. Het is echter wat hij achter haar ogen aantreft, iets dat zijn ogen ook zullen dragen. Ditmaal bijt ook Altair op zijn lip, puur om zichzelf te kunnen bedwingen. De handen die eerder nog op haar lagen heeft hij teruggenomen, en ergens tussendoor heeft hij zichzelf zo ver gekregen dat hun lichamen elkaar niet mere raken, al spreken we hier over millimeters.       'Als we nu niet gaan. Dan verliezen we allebei. . .'       De fluistering in haar stem zegt hem genoeg, waardoor hij haar niet eens haar zin laat afronden en zichzelf zacht tegen haar aandrukt. Zijn handen glijden ongeduldig langs de contouren van haar lichaam af terwijl zijn lippen nogmaals de hare vinden als dwingende magneten — een reeks aan handelingen die hij op hetzelfde moment uitvoert. Zijn kus is nogmaals hongerig te beschrijven, en voordat zijn handen wat verder naar beneden afgedaald zijn glijden deze onder haar billen om haar vervolgens omhoog te tillen — waakzaam dat hij de kus niet onderbreekt.       Pas wanneer hij voelt dat ze gemakkelijk in zijn armen hangt, maakt hij zijn weg richting het bed. Het vervloekte bed. Hij laat zichzelf zakken, Noé bovenop hem. Zijn blik glijdt even over haar heen, nieuwsgierig naar hoe ze hierover denkt, maar al gauw vinden zijn lippen de hare weer. Zijn ademhaling lijkt hem echter in de steek te laten, waardoor hij al gauw begint te grijnzen tegen haar lippen aan. 'Controle?' Zacht, maar hard genoeg om te horen. Hees, maar toch verstaanbaar. Zijn lippen drukken een kus op haar mondhoek, waarna deze weer een pad richting haar hals vinden. Likkend, kussend, zacht bijtend en zelfs blazend lijkt hij te zoeken naar haar meest gevoelige plekje,       Altair's handen hebben inmiddels hun weg gemaakt naar haar blote taille, waar deze zacht de blote huid strelen, genietend van het huid op huid contact. 'Hmm. . .' Het klinkt eerder als een grom tegen de blote huid van sleutelbeen. 'Fuck controle.'

---

I'm your little ray of pitch black.

---

---

• 22 • At Ophelia's • w/ Altair • Outfit •

16+ish

Ze kon zien dat hij het probeerde — dat ook Altair vocht tegen de drang om alles onder een controle te houden en daarmee tracht zijn zelfbeheersing niet te verliezen. Het was een vorm van respect die hij uitstraalde en welke Noé oprecht wist te waarderen; ieder ander had wellicht allang genadeloos toegeslagen. Het maakte het dat ze weker voor hem werd, waarmee ze hem de toegang verleende die ze lang geleden gesloten had. De blondine beefde licht van opwinding, het verlangen om hem meer dan alleen aan te raken schroeide intens door haar heen.
      De woorden hadden in een zachte fluistering haar mond nog niet verlaten of Altair sloeg alsnog toe — zijn beheersing brak en daarmee ook dat van haar. Een zucht ter tevredenheid verlaat haar mond als hij zijn lichaam tegen het hare aandrukt. Haar handen volgen met eenzelfde ongeduld zijn voorbeeld als deze over de stof van zijn jasje heen glijden en de knoop ergens halverwege weten los te maken, terwijl de zijne over haar taille heen dwalen. Hongerig diept ze de kus in die Altair opnieuw op haar lippen plaatst en terwijl zijn handen moeiteloos onder haar billen glijden om haar op te tillen, glijden haar vingers via zijn nek in zijn haren.
      In de korte afstand naar het grote bed toe — het verdomde bed, met haar wilde ideeën — dwingt Noé met één hand zijn jasje over een schouder heen, ten teken dat hij uit moest; een eerste laag kleding die ze liever een minuut eerder al zag verdwijnen. Het verlangen in haar binnenste bouwt zich steeds meer op, waardoor elke remming die de blondine ergens nog verstopt had, als sneeuw voor de zon verdwijnt.
      "Controle?" grijnst Altair tegen haar lippen aan, eens hij samen met haar op het bed is gaan zitten. Noé kreunt zacht als zijn mond het hare verlaat om haar hals al plagend te liefkozen. Een tinteling verspreidt zich daar waar zijn mond haar raakt.
      "Who needs it?" hoort ze zichzelf ergens al mompelend doch verstaanbaar uit brengen. Als vanzelf duwt de blondine haar borsten iets omhoog zodra ze hem niet alleen hoort hummen tegen haar sleutelbeen, maar de trilling van zijn stem over haar huid heen voelt golven — deze door haar heen trekt als een stille belofte voor hetgeen dat volgt.
      "Fuck controle," gromt hij dan, een keuze waar de blondine het volledig mee eens is en gebruik van maakt door haar lichaam tegen het zijne aan te welven.
      Als ze besluit zijn lippen weer op te eisen met de hare houd Noé de kus ditmaal kort, zij het niet minder gretig als anders. Zacht duwt ze met een hand tegen zijn borstkas aan, dwingt hem op deze manier achterover op het bed, waardoor ze een volledig uitzicht krijgt over de man onder haar — wiens erectie ze op deze manier nog duidelijker kan voelen en waar ze ongegeneerd door een simpele beweging van haar heupen met haar kruis over heen schuurt.
      "Mijn beurt," klinkt het spinnend doch hees; een kreun gesmoord achter in haar keel door de subtiele wrijving.
      Er is geen enkel spoor van twijfel als Noé voorover buigt om een kus op zijn lippen te drukken, een voorbode voor wat komen gaat als ze zijn onderlip zacht een keer tussen haar tanden neemt, waarna het ditmaal haar beurt is om zijn hals te plagen. Haar vingers frunniken met de knoopjes van zijn blouse — hij had haar blote huid al enkele keren gevoeld, nu snakte Noé naar een aanraking op het zijne.
      Het liefste rukte ze zijn blouse open, gedreven door de wilde lust in haar binnenste, maar de blondine nam de kans haar plagende tred voort te zetten en liet bij elke geopend knoopje haar mond neerkomen op zijn borstkas; schampte tussendoor met haar tanden zijn naakte huid.
      Vlak voor ze het laatste knoopje van zijn blouse weet te bereiken blikt Noé vanonder haar wimpers naar Altair op, haar vingers slecht millimeters verwijdert van de rand van zijn broek terwijl een ondeugende glimlach zich vermengd met de opwinding in haar groene kijkers.

[ bericht aangepast op 4 mei 2020 - 21:09 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Eenmaal op het bed is alle zelfbeheersing volledig verdwenen vanuit beide partijen — ondanks het oprechte gevecht dat ze beide hebben gevochten ertegen. De manier waarop Noé zijn jasje uit probeert te duwen laat hem haar helpen zonder enige twijfel. Kledingstuk één vliegt zonder pardon ergens verder de ruimte in zodat deze niet in de weg komt te liggen.       'Who needs it?'       De woorden laten hem opnieuw grijnzen tegen haar huid, zich geheel bewust van de betekenis erachter — een uiteindelijke instemming met de daden die zullen voorvallen. De seksuele spanning had al de gehele tijd op lopen bouwen, dus vreemd was het niet dat dit op het punt stond te gebeuren, doch had Altair dit niet gepland of verwacht. Haar lichaam reageert direct op zijn handelingen, waar hij geen beter compliment op kan bedenken.       Ze dwingt hem weer in een kus, welke even gretig is als deze tot dusver zijn geweest. Lang duurt hij echter niet, wat waarschijnlijk maar goed is voor zijn gemoedsrust — al vraagt hij zich af of het echt wat uit zou maken. Noé drukt echter met haar hand tegen zijn borstkas, dwingt hem hiermee achterover, waardoor hij luistert naar haar en erin meegaat zonder enige twijfel. Wanneer ze echter tegen hem aan schuurt klinkt er een aanwezige kreun tussen zijn lippen vandaan, juist omdat hij deze handeling niet verwacht had.       'Mijn beurt.'       De toon in haar stem laat hem even zijn ogen sluiten en een poging doen om in— en uit te ademen op een normaal niveau, waardoor hij haar niet aan ziet komen, maar het wel voelt door verandering in hoe ze beweegt. De kus is dan geen gehele verrassing, maar wanneer ze op zijn lip bijt schieten zijn ogen open met een vermakelijke twinkeling erin. Ook Noé lijkt de magie van de hals te kennen, en laat haar lippen vrij op de dunnere huid die daar te vinden is, iets waardoor hij her en der een zachte grom hoorbaar maakt — overduidelijk genietend van haar handelingen.       Noé begint vervolgens zijn knoopjes op pijnlijke wijze één voor één te openen, een kus plaatsend onder elk van hen — haar weg richting een veel gevoeligere plek makend. Hoe lager ze gaat, hoe moeilijker het wordt zijn eigen geluiden te dempen. Zijn huid is maar amper zo aangeraakt, en als het gebeurt is was het nooit op zo'n wijze. Zijn spieren bewegen dan ook onder haar aanrakingen, deze definiëren meer en meer onder de aanrakingen van haar zachte lippen.       De gehele tijd hebben zijn ogen tegen haar blonde haren aan gestaard, en wanneer de dame eindelijk haar blik omhoog werpt vraagt hij zich af of hij dit zo vol kan houden. De manier waarop ze omhoog kijkt bezorgd hem andere beelden, al is dat niet wat hij van plan is met Noé. Deze dame is overduidelijk niet goed behandeld door de laatste klootzak, waardoor Altair haar met genoegen wil laten zien wat ze echt verdiend.       Het is echter de ondeugende glimlach en de geëvenaarde opwinding die zijn eigen ogen ook uit zullen stralen die hem kort laten twijfelen — juist omdat haar hand zo dicht bij de rand van zijn broek te vinden is. Het kost hem dan ook veel moeite zichzelf weer omhoog te drukken en haar grijnzend te stoppen met haar handelingen. 'Mijn beurt.' Het terugkomen op haar eigen woorden, wat gepaard gaat met dezelfde toon als de dame zelf droeg eerder maakt het helemaal af.       Zonder al teveel moeite wisselt hij soepel van positie, waardoor Noé nu onder hem ligt — al zorgt Altair ervoor dat zijn volledige gewicht niet op haar te vinden is dankzij het strategisch plaatsen van zijn hand. Met zijn eigen ondeugende blik komt hij dichterbij, haast alsof hij een kus wil plaatsen op haar zachte lippen. Echter vlak ervoor trekken zijn lippen in een grijns, zijn hoofd licht gekanteld. Zonder ditmaal haar hals op te zoeken, dit had immers toch al het gewenste effect drukt hij een kus op haar sleutelbeen — langer, en hij zorgt er hierbij dat ook zijn tanden even voelbaar zijn voor de blondine.       Langzaam, even tergend als de dame in kwestie heeft gedaan. Hierbij glijden zijn handen strelend langs haar taille en heupen. Hoe verder naar beneden hij gaat met zijn mond, zijn handen blijven hem net voor op de onaangetaste plekken die zijn lippen nu niet bereiken. Waar haar jurk begint speelt hij kort en uitdagend met de rand ervan, voor hij deze net wat omlaag schuift om daar een vederlichte kus te plaatsen. Wanneer zijn lippen haar gevoelige huid raken, kijkt ook hij even op — zijn eigen ogen donker gekleurd door opwinding en genot.       Wanneer hij zich van het bed laat glijden, trekt hij als eerste de vervelende blouse uit die los langs zijn lijf hangt. 'Ready? Zijn ogen zoeken de hare even op, een mengelmoes van een vragende uitdrukking en ongeduld erin te vinden — al is het voor hem geen optie te haasten. Ze hebben immers tijd zat. Altair plaatst zich op zijn knieën voor haar, plukt grijnzend aan de stof van haar jurkje en is verrast wanneer deze gemakkelijker meewerkt dan verwacht. Al gauw vliegt ook deze door de kamer, ergens in dezelfde richting als zijn blouse heen verdween.       Zijn eerste kus plaatst hij zorgzaam aan de zijkant van haar ene knie, waarna hij eenzelfde kus plaatst aan de andere zijde op dezelfde plek. Stukje bij beetje maakt Altair zo zijn weg naar boven, zorgend dat zijn kussen vederlicht zijn om haar zowel te plagen als in de juiste gemoedsrust te houden. Eenmaal bij de stof van haar slipje, glijdt hij met zijn duim zacht over het gevoeligste plekje dat hij zich kan bedenken bij een dame — dat immers door een slipje heen.       Zijn ogen zoeken de hare op, haast om er zeker van te zijn dat het allemaal nog prima is voor haar, ondanks dat hij het wel kan voelen, en horen. Zijn lippen plaatst hij vervolgens opnieuw op zachte wijze tegen haar slipje aan, voordat hij zijn handen er omheen klemt — de huid eronder zacht strelend — terwijl hij deze zachtjes omlaag laat glijden. Wanneer deze eenmaal haar voeten bereikt heeft vliegt ook deze met een tevreden grijns de kamer door. Zijn lippen laten niet lang op zich wachten, deze zoeken eerst haar dijen op en werken hun weg opnieuw, heen en weer gaand van haar ene been naar de andere, naar haar meest gevoelige plekje — testend wat het beste effect heeft op Noé.

16+

---

I'm your little ray of pitch black.

---

---

• 22 • At Ophelia's • w/ Altair • Outfit •

16+

Een huivering van genot trekt door Noé heen als ze de reactie voelt die haar handelingen bij Altair teweeg brengen — als ze de grommen zacht uit zijn keel hoort komen vanwege de onverwachte beweging met haar heupen, of door het plagende spoor van haar lippen over zijn naakte huid bij het openen van zijn blouse.
      Wanneer ze nog maar enkele millimeters van zijn broekrand verwijdert is ziet de blondine de overwegingen die de man onder haar lijkt te maken. Het is hierop dat ze in een fractie van een paar seconden haar vingers van hem afhaalt, om de linten rondom haar enkels in een vlugge ruk los te halen — welke een dof geluid laten klinken, eens haar hakken van haar voeten afglijden en op de grond terecht komen — terwijl Altair zich met enige moeite overeind weet te drukken.
      "Mijn beurt," grijnst hij, haar eigen woorden van eerder evenarend, waardoor een zachte met ondeugd gevulde grinnik vanuit de blondine klinkt.
      In één soepele doch behendige draai weet Altair hen zo van positie te wisselen, zodat hij nu op zijn beurt boven haar hangt — zijn blik gelijkwaardig aan het geluid dat ze seconden eerder had laten horen, waarbij hij zijn gezicht voor heel even dichterbij lijkt te brengen.
      "Zo gemeen," fluistert Noé zacht, een glimlach op haar lippen als hij haar de kus ontzegt die hij haar leek te willen geven, maar in plaats daarvan op haar sleutelbeen drukt. Wanneer zijn mond lager afdwaalt, zijn handen haar heupen en taille strelen en zijn tanden eveneens langs haar huid schampen, kromt de blondine haar rug licht — smeekt hem bijna op deze manier om in zijn plagende, langzame tred geen enkel plekje onberoerd te laten. Altair speelde precies dezelfde kaart in haar handen terug, waarop ze huiverde van genot.
      Als zijn vingers uiteindelijk speels aan de rand van haar rok plukken en hij een vederlichte kus op de zachte huid vlak daaronder plaatst, ademt Noé beverig een keer diep in — de belofte in zijn opgewonden blik duidelijk zichtbaar voor haar, mede doordat ze zich op haar ellebogen iets overeind heeft gedrukt. Ze wilde niks missen van de man voor haar; degene die haar liet verlangen naar meer bij elke kus, elke aanraking en alle blikken die hij haar schonk.
      Noé' honger groeide, liet de hunkering door haar lichaam heen jagen en prikkelde het genot laag in haar onderbuik, en tussen haar benen. Ze volgt hem met haar blik wanneer hij van het bed afglijdt — kijkt daarbij schaamteloos toe als zijn blouse ergens verloren op de grond beland.
      "Ready?"
            "Mhm, misschien. ."
Bijna gretig glijdt haar blik over zijn ontblote bovenlichaam heen, welke nu niet meer bedekt werd met de stof van zijn blouse. In een stille instemming bijt Noé zacht op haar onderlip terwijl ze haar groene kijkers vasthaakt in het zijne — trekt daarbij subtiel één van haar wenkbrauwen veelzeggend naar Altair op en laat een opgetrokken knie uitdagend iets naar buiten wijken. Ze was er meer dan klaar voor. Het enige wat de blondine nu nog wilde was Altair, helemaal.
      Als hij zich op zijn knieën tussen haar benen plaatst voelt de blondine haar opwinding toenemen, houd hem dan ook voor geen seconden meer tegen; een grens die ze al even geleden hadden gepasseerd. In niks van dit lag enige vorm van dwang, mede waardoor Noé zich voor het eerst in een lange tijd weer levend lijkt te voelen — gewild door de man voor haar en niets minder dan dat. De blondine beweegt dan ook moeiteloos mee als Altair grijnzend de rok van haar heupen af trekt, om ook deze ergens achter zich neer te laten komen.
      Haar borstkas deint zwaar op en neer naarmate Altair zijn lippen op de binnenkant van haar knie plaats, steeds hoger en hoger — wat een zacht geluid van genot bij haar ontlokt evenals een ongeduldige grom. Wanneer hij haar slipje nadert neemt het zachte beven van verlangen toe. De druk van zijn duim zodra Altair haar meest gevoelige plekje streelt laten haar naar adem doen snakken terwijl ze haar bekken na een zachte schok onbewust iets meer naar hem toe kantelt.
      Noé is echter volledig verkocht als ze zijn donkere blik vangt, alvorens hij zijn mond tegen het dunne stof tussen haar benen aan drukt en daarmee het eerste smekende geluidje tussen haar lippen door weet te glippen. De zachte strelingen van zijn handen laten tintelingen door haar heen schieten als ook haar slipje ondertussen langzaam naar beneden glijdt.
      Warme, opgewonden blossen kleuren haar wangen rood en daar Noé eerder weigerde haar blik van Altair af te halen, zakt ze nu terug op haar rug als de trillingen in haar armen deze doen wankelen doordat zijn lippen opnieuw op de binnenkant van haar dijen terecht komen — steeds weer een stukje hoger en volledig naakt dit keer. Een vurige hitte draaft door haar heen, laat een van haar handen op zoek gaan naar zijn haren om haar vingers erin te verstrengelen en hem zo, wellicht tevergeefs, te sturen daar waar ze hem het liefste hebben wil.
      De rug van haar andere hand ligt over haar mond heen, waar haar tanden zacht in haar vel bijten — hopende op deze manier de kreunen te smoren die haar lippen verlaten naarmate Altair opnieuw steeds hoger komt. In een zachte doch hese fluistering laat Noé zijn naam over haar lippen heen rollen, spreid haar benen gewillig nog iets verder wanneer ze zijn warme adem tegen haar vochtige schaamlippen aan voelt komen.
      "Oh alsjeblieft," gebied ze hem doelend op meer, zij het op een smekende toon.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

'Zo gemeen.' Het zorgt er enkel voor dat de grijns rond zijn lippen verbreed, terwijl hij aan zijn spoor naar beneden begint, juist omdat de glimlach hoorbaar is in haar stem en er enkel voor zorgt dat Altair ongeduldiger begint te worden met de seconde. Haar lichaam reageert genadeloos op zijn aanrakingen, zoekt deze op en beweegt zodoende dat onaangeroerde delen alsnog zijn eigen blote huid er tegenaan zullen voelen.       Het is niet alleen het feit dat Noé's ogen donkerder kleuren, de manier waarop haar lichaam reageert of de lustige blikken in haar ogen — het is een combinatie van dit alles. Toen hij haar eerst ontmoette had hij dit nooit durven voorspellen, maar zelfs Altair heeft door dat dit alles behalve een droom is, en wil er volop van gaan genieten.       'Mhm, misschien. .'       Altair's mond krult op in een grijns, zich maar al te goed beseffend dat ze klaar is. Toch moet hij plagen, evenals een stiekeme toestemming vragen — ondanks dat alle punten erop wijzen. Je weet maar nooit in deze tijden. Wanneer zijn blouse de grond siert is het duidelijk dat Noé tevreden is met wat ze ziet, en het is ook direct iets waar Altair hard voor werkt. Het bijten op haar lip zorgt er enkel voor dat hij haar ook even in zich opneemt — ondanks dat zij ook nog voldoende kleding draagt kan hij even genieten van het uitzicht. Toch vinden hun ogen elkaar alweer gauw, waardoor hij opmerkt dat ze uitdagend haar wenkbrauw optrekt. Game on.       Haar rok schuift makkelijker uit dankzij de medewerking van Noé, al verwacht Altair op het moment niets buiten behulpzaamheid af — ook zij is hier klaar voor. En spijt zal hij haar volledig afnemen voordat dit ook maar op kan bouwen, zo zelfverzekerd is hij in zijn kwaliteiten. Zijn start begint dan ook door haar lichaam te laten wennen aan zijn aanrakingen — zijn lippen plaatsend op haar benen om hun weg naar boven te werken. De bewegingen die haar lichaam ongecontroleerd maakt ontgaan hem zeker niet, maar maken hem enkel en alleen duidelijk dat hij goede keuzes maakt.       Eenmaal zijn duim gebruikende, kantelen haar bekken vrijwel direct — overduidelijk in acceptatie tot zijn aanraking. Het feit dat haar slipje ook al vochtiger voelt geeft hem een mentaal schouderklopje, wetende dat hij goed aan het handelen is. De kus die volgt zorgt ervoor dat er een haast smekend geluidje hoorbaar is vanuit Noé, iets dat hem natuurlijk goed doet — en hem aardig wat zelfbeheersing kost om niet gewoon toe te slaan nu het kan.       Wanneer het slipje uit is, beseft hij pas dat de dame zich plat op het bed leeft laten zakken. Naarmate Altair opnieuw op tergende, doch waarschuwende wijze zichzelf naar boven werkt, voelt hij haar handen al gauw in zijn haren. Het siert haar, juist omdat zij natuurlijk het beste weet hoe haar lichaam werkt — haar wensen volgen zal enkel helpen om dit aangenamer te maken voor hen beide.       Eenmaal bij de meest intieme plek aangekomen die een lichaam kan bieden, ontgaan de gedempte kreunen hem niet meer — of althans de poging tot gedempt. Wanneer hij echter zijn naam over haar lippen hoort rollen op eenzelfde soort manier ontsnapt er een kreun tussen zijn eigen lippen vandaan, niet onwijs hard en aardig gedempt tegen haar eigen huid aan, maar zeker hoorbaar.       'Oh alsjeblieft.'       De smekende toon in haar woorden doet Altair even laten glimlachen, waardoor hij niets anders kan dan instemmen. Hij plaatst rustig een kus op de plooien van haar vagina, waarna hij aan de gang gaat met zijn tong. Zijn handen zoeken ondertussen haar heupen op, waar deze haar blote huid strelen. Altair gaat uiteraard op zoek naar het echte gevoeligste deel van een vrouwelijk lichaam, laat zich daarbij soms leiden door de hand in zijn haren, terwijl hij zelf ook geniet hiervan — iets dat natuurlijk ook niet iedere man doet.       De handen op haar heupen drukken soms net wat harder in haar huid, maar ondanks zijn eigen verlangen is hij goed op de hoogte van zijn eigen krachten. Het laatste dat hij nu wil bereiken is pijn, mits ze dit echt ziet zitten. Ondertussen is zijn tong de ruimte aan het aftasten, en ook hier test hij meerdere methodes uit — zowel met zijn tong als lippen. Onwijs zacht zuigt hij op de gevoelige huid, likt hij deze geduldig en ook Altair kan het niet laten her en der een zacht geluid te maken tegen haar vagina aan, gezien hij zelf ook aan het genieten is.       De smaak die Noé zijn mond bezorgd is aangenamer dan ooit voorheen, maar misschien is het ook het spelletje dat ze gespeeld hebben deze dag, het maakt alles net wat zoeter in zijn ogen. Het zorgt ervoor dat Altair een stapje vooruit wil zetten, maar nog niet zeker of de blondine daar wel klaar voor is, hierdoor laat hij zacht — opnieuw wat uitdagend — zijn rechterhand van haar heup afglijden en deze langzaam naar de inmiddels bekendere locatie glijden. Met zijn duim begint hij ook een extra handeling te verrichten, waarbij hij zich opnieuw wat laat leiden door de handelingen van Noé. Of het haar lichaam is, of de hand in haar haren doet er niet toe — het zijn allemaal hints over hoe ze het wil.       Zijn tong, lippen en duim werken allemaal samen om het zo aangenaam mogelijk te maken, tot hij zijn duim omwisselt voor zijn wijsvinger en deze zacht tegen haar ingang drukt, puur om te testen of dit haar bevalt. Uiteindelijk glijdt deze dan ook stukje bij beetje naar binnen, waar hij pas echt voelt hoe Noé eraan toe is — hoe erg ze aan het genieten is van zijn aanrakingen. 'Hmm. . .' Opnieuw klinkt zijn grom gedempt, zijn lippen tegen de haren gedrukt, andere lippen als het ware dan eerder. Zijn bewegingen beginnen langzaam, waakzaam en zoeken een tempo op dat Noé bevalt, waardoor haar bekken zullen kantelen of haar rug zal hollen en de kreunen niet langer gedempt klinken. Iets, alles.       Altair geniet oprecht van de reacties die haar lichaam geeft, welke hem enkel het zelfvertrouwen geven om door te gaan, om zijn handelingen niet te staken uit onzekerheid. Het is lang geleden dat hij echt tijd heeft willen besteden aan het lichaam van een vrouw, hij had nooit de luxe iets te willen tijdens zijn "vorige leven". 'You like it?' Zijn eigen stem hees, overladen door lust. Het kan nooit kwaad de vraag te stellen, ondanks de reacties die haar lichaam hem bieden — echter neemt hij niet de tijd voor een pauze gezien zijn mond alweer te vinden is rond haar clitoris — deze haast uitdagend.

16+

---

I'm your little ray of pitch black.

---

---

• 22 • At Ophelia's • w/ Altair • Outfit •

16+

Wanneer Altair haar stille smeekbede beantwoord door een kus op de plooi van haar vagina te drukken, gevolgd door een een eerste haal van zijn tong, ontglipt er een verloren kreun Noé' mond terwijl een nieuwe schok door haar onderlijf heen golft.
      Tintelingen schieten door haar heen bij de aanrakingen van zijn vingertoppen over haar heupen — als Altair deze op sommige momenten zelfs iets harder in haar huid drukt, waardoor een subtiele grom naar meer haar lippen verlaat. Er was een fijne grens van wat de blondine het liefste wilde en hetgeen ze niet graag had; de man tussen haar benen wist daar op een perfecte wijze naar te handelen. Noé murmelt zijn naam, laat haar vingers zich opnieuw in zijn haren groeven en kromt haar rug naarmate de extase door haar heen trekt — tevens gevoerd door de zachte geluiden van genot, welke eveneens van zijn kant af komen.
      De opwinding in haar binnenste bouwt zich op, voegt zich samen bij de spanning welke de gedurende de avond tussen hen in was gaan hangen waardoor Noé meer naar Altair had verlangd dan in een eerste ogenblik geleken had. Haar lichaam beeft zacht als een hand uitdagende naar beneden glijdt — de warmte tussen haar benen nog natter maken vanwege de belofte die het net zich meedroeg.
      Een hoorbare doch ongegeneerde 'fuck' klinkt met een kreun uit de mond van de blondine zodra ook zijn duim haar zacht stimuleert — de weg naar haar hoogtepunt op deze wijze net iets meer weet te versnellen, maar waar ze vooralsnog niet aan toe lijkt te geven. Haar vingers verlaten voor een moment zijn haren, glijden waar ze kan over de binnenkant van haar dijen heen waarbij haar nagels zacht krassen, tot deze zijn pols weten te omklemmen — hem hiermee ontzeggen te stoppen mocht hij haar hiermee willen plagen.
      Wanneer Noé zijn vinger tegen de opening van haar vagina aanvoelt, kantelt ze haar bekken moeiteloos direct om hem tegemoet te komen; het verlangen om Altair in haar te voelen heet en intens. Een nieuwe liefkozing van zijn naam klinkt als de blondine zijn grom door haar onderlichaam heen voelt trekken — het goedkeurende geluid laat haar sidderen onder zijn aanrakingen, welke de verzengende hitte door haar heen laat stuwen.
      Als vanzelf beweegt Noé zacht mee op het ritme dat Altair inzet — het verleidende spel van zijn tong, de zachte strelingen van zijn mond tegen haar schaamlippen tezamen met de pompende beweging van zijn vinger binnen in haar vormen een sneltrein voor de afgrond waar de blondine met een vaart op af lijkt te gaan.
      "You like it?"
Noé hoort de glimlach in zijn woorden, tevreden evenals genietend van alles wat ze hem teruggeeft in een reactie waar Altair haar op uitdaagt, De heesheid gevormd door de lust die ook Altair ervaart willen haar er toe zetten hem van eenzelfde bevrediging te voorzien, maar de tijd om zich hier aan over te geven krijgt ze niet daar de man zijn mond alweer rond haar clitoris gedrukt heeft en ze enkel tevreden kan zuchten.
      "Nee," weet Noé op een plagende wijze uit te brengen, een zweem van een glimlach op haar mond in de wetenschap dat haar gehele lichaam het tegenovergestelde verried. Sterker nog, naarmate het ritme zich versnelt tezamen met haar ademhaling en hartslag, werkt Altair haar behendig in een laatste ruk naar haar orgasme toe die hem allesbehalve onopgemerkt blijft — te weten dat dit enkel door zijn handelingen veroorzaakt is en niemand anders.
      De seksuele spanning heersende tussen hen in rekt zicht uit, haar vingers verstrengelen zich opnieuw met zijn haren zodra de eerste trillingen door haar heupen heen schieten en de blondine deze op een dwingende wijze met Altair meebeweegt. Met uiteindelijk de kreet van zijn naam over haar lippen heen, tevergeefs gesmoord door de hand over haar mond, komt Noé al schokkend op zijn hand en tegen zijn mond aan klaar. Een zinderende genot verspreid zich door haar hele lichaam heen, zet haar in vuur en vlam en laat elk vezeltje in haar lichaam tintelen zoals het al lang niet meer had gedaan.

Terwijl de schok van een orgasme nog nagolft door haar lichaam voelt Noé hoe Altair overeind komt, alvorens hij over haar heen buigt. Haar ademhaling nog gejaagd terwijl haar hartslag langzaam een kalmer ritme tracht op te zoeken. Met een nog lome uitdrukking op haar gezicht — tevreden, bevredigd en gelukzalig — vouwen haar handen zich om zijn gezicht heen, eens deze boven het hare verschijnt. De spanning tussen hen in op subtiele wijze iets gezonken.
      "Loved it,"mompelt de blondine zacht en met een nog hese ondertoon in een verlate reactie op zijn eerdere woorden. Zonder enige schroom drukt Noé haar mond op de zijne, proeft daarbij haar eigen smaak tegen zijn lippen aan, waar ze haar tong zacht over zijn onderlip heen laat glijden. Ze koesterde hetgeen zich tussen hen afspeelde nu al, bewust of niet.
      Ondanks haar spieren nog zacht lijken te trillen weet Noé een been om zijn achterste heen te klemmen, zichtbaar nagenietend van de sfeer tussen hen in, maar wordt zich daardoor eveneens bewust van de nog overduidelijk voelbare opwinding die Altair nog heeft. De blondine glimlacht traag. Moeiteloos verdwijnt haar hand tussen hun lichamen in, dwaalt af naar omlaag en weet op een enigszins behendige wijze zijn broek los te maken — waar ze de harde lengte van zijn erectie traag streelt, nu nog door de stof van zijn boxer heen.
      Altair had nu al laten zien zijn eigen behoeftes niet voorop te stellend door enkel het hare te vervullen, maar Noé zou zichzelf niet zijn als ze hem de belofte gaf te mogen nemen wat hij wilde nu ze naakt onder hem lag — gewillig naar zijn verlangen ditmaal.
      "Mijn beurt," is dan ook wat al fluisterend haar mond weer verlaat, haar groene kijkers op het zijne gericht als ditmaal haar hand in zijn boxer verdwijnt waar ze hem zacht over zijn hele lengte heen masseert.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'