|
|
Hij staart haar aan lang nadat de liefkozende bijnaam over haar lippen is gerold, een stilte waarin zij degene is die hem meevoert in haar bewegingen, het voor buitenstaanders doen lijkend alsof ze het evengoed over het weer zouden kunnen hebben. Niets is echter minder waar, gezien de intensiteit die in zijn hemelblauwe kijkers smeult, waardoor de donkerharige het niet eens opmerkt wanneer Noé en haar plus one van de dansvloer verdwijnen.
‘Ik ben geen tweede keuze,’ zegt hij, zijn handen naar haar heupen verplaatsend, haar eraan herinnerend dat hij nog nooit voor haar heeft ondergedaan. Ondanks de scherpe rand aan zijn woorden, voelt Nikita haar mondhoeken omhoog krullen, hem toelatend in haar persoonlijke ruimte door niet bij hem vandaan te stappen. ‘Laat maar zien dat je me in je bed wil.’
Haar adem stokt, de lichamelijke reactie buiten haar controle, compleet machteloos tegenover de verrassende warmte van zijn lippen op haar huid. Het is niet alleen de honger, maar de tederheid van iemand die er al eens eerder is geweest en weet hoe hij haar moet beminnen, een listige valkuil voor de rest van haar zintuigen. ‘Ik weet wat ikzelf wil, Nikita.’ Hij kijkt haar aan, en voor het eerst in maanden ziet de donkerharige Russin de echte Noam in zijn blauwe poelen. De champagne stroomt als bliksem door haar aderen, vult haar hoofd met bubbels, doet haar vergeten wat ze van plan was. Ze wil dat hij haar naam nogmaals met zijn mond vormt, dan haar eigen tanden in zijn onderlip zetten, ‘En als je nu alcohol gaat antwoorden, sla ik je.’ Bruut.
Haar wenkbrauwen kruipen naar elkaar toe, doen haar beseffen dat ze nog maar minimaal meewiegen op de onverminderde muziek. Ze pakt zijn kin tussen duim en wijsvinger vast, hem zo dwingend terug naar haar te kijken, wetende dat hij zich op deze manier schuil heeft proberen te houden.
‘Ik ben hier,’ zegt ze, zonder hem los te laten. ‘En ik was hier voor elke fout, elke misstap, alle ondraaglijke momenten. We zijn partners, jij en ik, maar ik ben geen Noé,’ haar ogen vlammen kordaat op bij de benoeming van de dame, hoewel ze haar gezicht lijnrecht voor het zijne houdt. ‘Je kunt niet kiezen welke stukjes je wilt en me de rest laten veranderen. Ik ben Nikita fucking Henderson en er is geen man in deze wereld die ik zal smeken mijn bed te warmen.’
Ze laat hem los, zelf degene wiens kaak aanspant omwille van de druk waarmee ze deze op elkaar houdt.
‘Je bent een idioot, Noam Yates,’ zegt ze desondanks, wanneer ze haar blik terloops terug naar de bar heeft laten glijden. Het waren de eerste woorden die ze ooit tegen hem heeft uitgesproken, zij is ze nooit vergeten. ‘Ik heb meer drank nodig,’ verzucht ze voor hen beide, haar hand op een bijna zwepende manier naar hem uitstekend. Dit is hoe de echte koude oorlog eveneens is gewonnen.
|
