|
|
Wanneer zowel Leo als Sebastian zitten voelt Tinsley zichzelf even heel groot, iets dat maar zelden gebeurt. Toch, wanneer de woorden eenmaal komen voelt ze zich niet meer zo groot of sterk. Wanneer haar stem dan ook breekt, en ze zich sterk wil houden voelt ze echter twee stevige armen om haar heen — iets dat de tranen enkel feller laat branden vanachter haar ogen. Wanneer ze zijn geur opmerkt, herkent ze deze gelijk. Andere parfum, maar dezelfde vertrouwde geur. Met toch een lichte portie onzekerheid beantwoord ze zijn omhelzing, door haar vrije arm lichtjes om hem heen te slaan — gezien Leo de andere te pakken heeft, terwijl ze haar hoofd kort tegen zijn borst aan legt. Wanneer hij weg stapt voelt het echter direct alsof het vangnet haar ontglipt is, waardoor ze haast het idee heeft dat balanceren op de stiletto’s onmogelijk is. Toch houdt ze zich staande zonder er een probleem van te maken.
‘Lee… Ik had nooit zo mogen schreeuwen… Ik zag je binnen komen lopen met Kars en het knapte even,’ legt hij dan uit. Ondanks dat ze het niet met zijn gedrag eens is, kan ze zich er ergens wel in vinden. Via Instagram had ze Sebastian de eerste jaren ook gevolgd, en de eerste beste foto met een andere dame zorgde ervoor dat haar telefoon tegen de muur aan vloog. ‘Ik denk dat we beide niet helemaal weten hoe we ons moeten gedragen.’ Wanneer hij zich tot Leo richt, glimlacht Tinsley naar haar beste vriendin.
‘Luister, dames…’ begint Sebastian zacht, ‘Ik weet dat ik jullie beiden zo veel pijn heb gedaan… Ik wilde geen vingers wijzen maar het is zo veel makkelijker als ik niet naar mezelf hoef te kijken. Ik ehm… Ik zat met mezelf in de knoop. Het spijt me zo. Ik moest hier weg. Lee, ik weet dat het niet eerlijk is. Die drugs… Ik weet dat het geen excuus is… Ik moest ervan af. Die laatste keer ben ik door het oog van de naald gekropen.’ Tinsley neemt elk woord in zich op, en knikte her en der eens om te laten zien dat ze luistert, maar het valt haar toch verdomd zwaar. Onzeker friemelt Tinsley weer aan haar ring, terwijl ze nog altijd wat onhandig daar staat.
‘Ik ben pas een paar weken terug… Lee. Leo hier… stond dezelfde week nog voor mijn deur,’ ondanks dat dit de woorden zijn waar ze kwaad op wil worden, ziet ze zijn lachje en sluit ze haar geopende mond direct weer. ‘Ze was er weer en ik had het meer dan nodig. Maar we zijn niet samen, niet op de manier.’ Tinsley’s kaken drukken zich even samen. Als ze haar erbij betrokken hadden, dan was dit op een normale locatie besproken, toch knikt ze begripvol — gezien ze het ook vanuit hun kant kan bekijken.
‘Ik hou van jullie allebei… Ik had kunnen voorzien dat je niet op me zou wachten,’ spreekt hij dan uit. Deze woorden doen haar wenkbrauwen optrekken, terwijl ze dan toch even rondkijkt. Waarom ze dit doet weet ze niet precies, waar waarschijnlijk heeft het te maken met alcohol. ‘Maargoed, wat ik probeer te zeggen. Het spijt me.’ Tinsley’s hand glijdt geheel onbewust naar haar mond, waarbij ze wat zenuwachtig één van haar perfect gemanicuurde nagels tussen haar lippen steekt — een handeling vanuit vroeger die aanduidt dat ze niet goed weet wat ze moet doen.
Ze knippert enkele keren meer, zodat ze de tranen in gedwee kan houden, voordat ze haar blik op Leo richt. Ondertussen hoort ze het herhaaldelijk excuses dat Sebastian zowel haar als Leo toewerpt, maar in alle eerlijkheid vliegen de woorden langs haar af — tot ze Kars zijn naam hoort vallen. Haar ogen schieten direct naar Sebastian toe, maar voordat ze kan spreken neemt Leonora het woord. Waarschijnlijk maar goed ook. ‘Sebastian, ik wilde je wel over Lee en Kars vertellen, maar ik wist niet hoe. Of wanneer. Of wat. En of Lee het wel wilde vertellen. En ik wilde ook wel vertellen dat Sebastian terug was, maar ik wist ook niet hoe. Ik hou van jullie allebei en ik wilde niemand laten vallen… Ik wil dat het gewoon weer wordt zoals vroeger, maar die kans lijkt me klein, of niet?’
Tinsley zucht zacht, en schud even lichtjes haar hoofd. Haar reactie is niet zozeer op de laatste vraag van Leo bedoeld, verre van zelfs, maar ze ziet het niet zo gemakkelijk gebeuren. De blondine loopt naar de balustrade van het prieel en leunt er wat verloren op — zorgvuldig nadenkend over haar volgende woorden. Ze is zich maar al te goed bewust hoe ze soms kan klinken, en dit lijkt haar niet het juiste moment om sassy uit de hoek te komen. ‘Je kunt wel vragen naar Kars, maar wat over de tijd die tussen jou en Kars in zit? De leegte die ik gevoeld heb? En ja, ik ben er even schuldig aan, maar sinds drie maanden voel ik me beter sinds alles gebeurt is. Er is geen enkele relatie ontstaan in de tussentijd, ik kon het niet. Kars heeft mij evenveel uit mijn schulp weten te krijgen als ik bij hem heb gedaan.’ Tinsley haalt even adem. ‘Jaren heb ik gewacht. Ik hoorde evengoed niets van jou.’ Kort kijkt ze over haar schouder naar Sebastian, voor ze haar blik op Leo richt. ‘Ik ben niet blij dat je het verborgen hebt gehouden voor me, maar ik begrijp je redenen. Ik ben niet kwaad, dit doet gewoon pijn — en dat geldt voor jullie beiden.’
Plots beseft Tinsley zich dat ze nog helemaal niet heeft gezegd dat ze van hen houdt, iets waar zij vrijwel altijd de eerste in was. ‘En ik hou ook van jullie, maar dat betekent ook dat jullie mij het meest kunnen bezeren, en dat ik jullie daarin vertrouw dat niet te doen. Niet onnodig althans.’ Haar blik is tijdens deze gehele zin op haar voeten gericht geweest, waarvan ééntje tussen de spijlen staat en haar been zichtbaar is dankzij de split. Enkele blauwe plekken zijn zichtbaar van haar wedstrijd gisteren, maar het trekt haar terug naar het heden. Met een soepele beweging draait Tinsley zich terug naar haar verleden, terwijl ze met haar billen tegen de reling hangt. ‘Ik wil ook dat het weer wordt zoals vanouds, maar dat gaat tijd kosten.’ Ze heeft definitief meer alcohol nodig, want ze wordt iets te realistisch voor haar eigen doen. ‘Dus, ik stel voor dat Sebastian even drinken gaat halen, goed?’ Met een vragende blik kijkt ze hem aan. Het heeft niets te maken om hem te laten kruipen, het is puur zodat Tinsley even haar beste vriendin kan spreken.
|
