[RPG — 2OO] The Filthy Rich • Speeltopic - Speeltopics

---

---

---

BEGINSITUATIE Het is het eerste weekend van juli en dat betekent één ding voor de inwoners van Heatherville: het jaarlijkse tuinfeest bij Ophelia George. Iedereen in Heatherville kent Ophelia. Ze is een oud-model en steenrijk. Nu ze al jaren met pensioen is, organiseert met regelmaat evenementen waaronder haar welbekende tuinfeest. In haar prachtige tuin is iedereen welkom. Het tuinfeest lijkt natuurlijk een prachtige en chique gelegenheid, terwijl iedereen wel beter weet. Het is het juiste moment voor overmatige drank- en drugsgebruik, vozen in geheime hoekjes en kamers en alles doen wat god verboden heeft. Eén ding is zeker: de tuinfeesten van Ophelia zijn niet voor niks zo populair.

★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★★ ★

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Oeh, love the start. ^^ Good job on that!

---

I'm your little ray of pitch black.

MT

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

•

MT

---

El Diablo.

MT.

Let the drama begin hehe.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

MT!

---

If you want someone to trust you, you should give them a reason.

Mine.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

MT.

MT.

---

Spencer Reid - 'I know what it's like to be afraid of your own mind.'

Mon topique

---

I just caught the wave in your eyes

A-ma-zing.

---

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

Met een zwaai gooit Sebastian de voordeur open. “Honey! I’m ho-ome!”, zijn zware stem galt door het huis en al snel hoort hij de pootjes van zijn pup Boomer over het parket trippelen. Hij grinnikt, sluit de deur achter zich en pakt het beestje, dat enthousiast rondom zijn voeten rent, op. Twee kleine blauwe oogjes staren hem hijgend aan, het staartje vrolijk kwispelend. Er gaat niets boven de liefde van een hond, zo heeft Sebas geleerd in de twee weken dat hij Boomer in huis heeft. Hij knuffelt de pup, drukt een kus op zijn kop en zet hem vervolgens op de grond. Tevreden loopt het beestje naar zijn mand terwijl Sebas zijn jas op de kapstok hangt en zijn auto- en huissleutels op het dressoir mikt. Eerst douchen. Op zijn gemak wandelt Sebastian naar boven, de laatste zonnestralen op zijn gezicht. Hij heeft zojuist zijn eerste werkdag gehad, en het bevalt hem tot dusver nog. Het is vooral veel meekijken en leren. Hij is zijn vader enorm dankbaar dat hij heeft geholpen met het vinden van een baan en een huis als dit. Het is mega, eigenlijk te groot voor één persoon but who cares? Sebas is allang blij dat hij terug in Heatherville is… Meestal dan Rustig ontkleed de jongen zich waarna hij onder de douche stapt. Het warme water glijdt over zijn lichaam en zijn gedachten gaan met hem aan de haal. Het is twee weken geleden sinds hij terug naar Heatherville is gekomen. Nog dagelijks vraagt hij zich af waarom hij ook alweer zo nodig terug moest naar de stad die hem meerdere malen heeft gebroken. De breuk met Lee… Het gezeik met de politie en de paparazzi… Mo’s broers... Maar dan dwalen zijn gedachten af naar alle vrienden die hij hier heeft en een glimlach krult zijn mondhoeken. Na zijn doorgewerkte lichaam te hebben gewassen stapt hij onder de douche vandaan en loopt hij poedelnaakt in de richting van de luxueuze inloopkast. Al vrij snel is de keuze gevallen op een simpele, maar toch fancy outfit. Beneden hoort hij Boomer blaffen en Sebas rolt met zijn ogen. Zijn overactieve puppy slaat aan op elk blad dat van de boom valt. Als hij op zijn horloge kijkt schrikt hij van de tijd. Het is kwart over drie, hij had exact een kwartier geleden bij Leo moeten zijn. Ergens steekt het hem, een paar jaar geleden had hij Tinsley en Leo beiden op gehaald. Het drietal was 6 handen op één buik totdat Leo met Sebas brak. Laatsgenoemde zucht even voor hij de trap afdaalt. Vanavond zou de eerste keer worden dat hij Lee überhaupt weer zou zien. Er was sowieso veel veranderd sinds de laatste keer dat hij een hoop van zijn vrienden had gezien. Waarschijnlijk was hij dronken, of high, of beiden. Niet veel later zat hij vast om vervolgens overgeleverd te worden aan zijn moeder in Milaan. Sebas grinnikt kort. Zijn lieve moedertje, ze regeerde dan wel met ijzeren hand, maar ze zou werkelijk alles voor hem doen. Toen hij haar vertelde dat hij terug zou gaan naar Heatherville liet ze voor de eerste keer haar masker vallen. Samen hadden ze een fles wijn opengetrokken. Sebas mocht er dan nog wel niet zijn, hij wist zeker dat hij vanavond zou genieten. Hij vult de voer- en waterbak van Boomer en checkt daarna zijn zakken; portomonnee, sigaretten… Voor zover hij weet heeft hij alles wat hij ook maar nodig zou kunnen hebben. Terwijl hij naar de voordeur loopt grist hij de auto- en huissleutels van het dressoir. De deur slaat met een klap achter hem dicht terwijl hij Sebas naar zijn Range Rover loopt. Na een korte rit staat hij voor Leo’s deur, die zoals altijd niet op slot zit. “LEO!”, opnieuw walst zijn donkere stem door het huis, dit keer echter Leo’s huis. “Sorry, ik had oponthoud onderweg.”, liegt hij terwijl hij op zoek gaat naar zijn vriendin. “Ben je klaar? Vertel me alsjeblieft dat je klaar bent?”, vervolgt hij daarna.

[ bericht aangepast op 26 maart 2020 - 9:33 ]

---

If you want someone to trust you, you should give them a reason.

Mt ^^

---

---

Jules hoorde de woorden van zijn moeder nog door zijn hoofd gaan het is weer net als vroeger, zijn moeder was helemaal enthousiast geweest toen hij haar had verteld dat hij Monica op zou halen voor het tuinfeest van vandaag. Jules had haar natuurlijk meteen er op moeten wijzen dat het niet net zoals vroeger was, om te beginnen waren de keren dat Monica en hij wel iets hadden wat leek op een date niet naar een feest zoals deze geweest. Ze hadden hun leeftijd toen echt nog lang niet binnen gelaten. Jules zijn moeder had hem zelfs nog een bosbloemen in zijn handen willen duwen, onder het mom van galant zijn, wat best leuk had kunnen zijn als het ook echt een date was. Monica en hij waren momenteel niet veel meer dan een paar goede vrienden die samen naar een feestje gingen. Voornamelijk omdat Jules niet de ballen had om alleen op te komen dagen. Jules was eigenlijk best goed in sociale gelegenheden, maar ergens alleen verschijnen vond hij toch altijd een beetje vreemd. Het deed het al snel lijken alsof je geen vrienden had en dat je maar alleen moest gaan, dus Jules was meer dan blij toen Monica met hem mee wou komen.
Nadat Jules dus een belachelijk lange tijd had gespendeerd om zijn moeder er van te overtuigen dat hij en Monica geen date hadden was hij naar haar huis gereden. Het was een optrekje waar je u tegen zei, hoewel men hier in Heatherville niet veel anders gewend was, maar huize Diangelo was naar Jules zijn mening toch net weer een ander level. Jules kon zich nog goed herinneren dat toen hij een keer bij Monica bleef slapen, en niet in haar kamer mocht slapen, hij in de nacht naar de wc moest en daarna nog minstens een half uur door het huis had lopen dwalen omdat hij zijn kamer niet terug kon vinden. Nu kwam dat waarschijnlijk ook doordat Jules het richtingsgevoel van een blinde vis had, maar toch, het zei redelijk wat over de grootte van het huis. Jules bleef dan ook maar wijselijk buiten de poort staan wachten toen hij had aangebeld. Monica had gezegd dat ze er aan zou komen, dus daar vertrouwde Jules dan maar op, maar je wist nooit hoelang dat kon duren bij meisjes. Gelukkig was Jules totaal niet ongeduldig.... Jules was al bijna geneigd haar nog een berichtje te sturen toen hij Monica net aan zag komen lopen. 'Hi,' zei Jules terwijl hij zijn hand naar de jongedame opstak.

[ bericht aangepast op 25 maart 2020 - 20:07 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Noam houdt zijn hand omhoog, waarna de zwarte Mercedes zijn knipperlicht aan weet te zetten. Wanneer de auto voor hem is gestopt, stapt Noam in — een korte begroeting mompelend tegenover de bestuurder. Noam zou normaal gesproken liever zijn eigen Mercedes genomen hebben, maar ergens had hij het gevoel vanavond veelvuldig te drinken. Kars zou vanavond gegarandeerd komen — waardoor Noam nu al vreest voor de gezondheid van zijn lever en andere organen morgenvroeg. Noam houdt zich normaal gesproken ver van feestjes af verwijderd, maar niet nu.       'Ophelia's?'       Grijnzend tracht de Uber bestuurder contact te zoeken met Noam via de binnenspiegel.       'Hm — ja.'       Noam kijkt verveeld naar buiten, kortaf — zijn bedoeling professioneel duidelijk makend, waardoor de bestuurder zijn aandacht opnieuw op de weg richt. Zuchtend kijkt Noam naar de huizen die razendsnel voorbij schieten, de een nog duurder dan de ander. Noam veegt zijn vinger over zijn telefoon — een bericht naar Nikita zendend.       •••       Ongeveer vijftien minuten later stopt de Uber voor Nikita's huis — de plaats meer dan bekend voor Noam. Gedurende zijn jeugd heeft hij hier ontzettend veel tijd doorgebracht, evenveel als in zijn eigen ouderlijk huis. Zelfs nu zien Nikita's ouders hem als een extra nakomeling.       'Ik moet over—'       Noam houdt zijn hand omhoog, waarna de Uber bestuurder stopt met praten.       'Wacht.'       Verder zwijgend stapt hij uit de auto, de deur met een harde klap dichtslaand. Noam heeft geen tijd en zin voor een onzinnige discussie — hij betaalde voor de dienst, dan zou zijn bestuurder maar moeten wachten. Afwachtend kijkt hij richting Nikita's moderne oprijlaan, wetend dat ze een entree wil maken.       Noam trekt de donkerblauwe randen van zijn eigen pak recht, designer — de kleur een compliment voor zijn haren en zijn kijkers. Tenminste, als hij zijn gebruikelijke verkoopster moest geloven. Noam vertrouwt volledig op haar wat betreft zijn uitgebreide garderobe — waar hij nooit commentaar op heeft gehad.       Zelfs nu matchen zijn suède schoenen met zijn strik — beiden zilver grijs. Noam's witte blouse is een uit duizenden, sinds zijn voorkeuren nu eenmaal vast staan. Hierover kon zijn moeder continu blijven zeuren, terwijl zijn vader hem groot gelijk gaf — witte blouses zijn altijd goed.

---

•