[RPG • 0] Experium || 12 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 12:55 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Dat betwijfelde Jester zeer, maar dat zei hij niet en keek in plaats daarvan richting de twee jongens. "Zijn ze al klaar, denk je?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam sloeg aarzelend zijn armen om hem heen, maar het was niet zo stevig als hij anders zou hebben gedaan. Begreep Michiel dan echt niet dat iemand verliezen door de dood veel pijnlijker was dan een onenigheid binnen een vriendschap? Hij vond het moeilijk dat zijn vriend hem niet begreep, en eerlijk gezegd vond hij het ook moeilijk dat Michiel niet hetzelfde voor hem zou doen. Misschien ging zijn liefde wel dieper. Was het in ieder geval anders. Hij wist het niet.
      Hij wist ook niet of Michiel nu inzag dat ze voor de buitenwereld nog steeds moesten doen alsof ze ruzie hadden. Hij durfde er ook niet naar te vragen, bang dat de jongen weer boos zou worden. Het voelde nu niet meer hetzelfde tussen hen. Hij had gedacht dat Michiel hem wel zou begrijpen, dat hij hetzelfde zou hebben gedaan, en het zat hem dwars dat dat niet het geval was. Hij zei dan ook niets, wist niet wat hij er nog op moest zeggen zonder zichzelf te herhalen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx keek naar de jongens. 'Ze omarmen elkaar nu — al lijkt het niet van harte. En Adam kijkt nog steeds alsof hij ieder moment kan gaan huilen. Misschien hebben ze toch een beetje hulp nodig.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester hield zijn hoofd schuin. "Jup, dat zit inderdaad nog niet goed. Gelukkig heb ik ondertussen al een reputatie een bemoeial te zijn, maar ik denk dat we momenteel vrij weinig uit allebei gaan krijgen." Hij haalde zijn schouders op en begon alvast met lopen. "En zullen we trouwens wedden of zij wel iets kunnen verzinnen? Misschien dat ik dan eindelijk jouw toetje eens kan binnenhalen." Hij knipoogde.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Is een één op één gesprek beter?' vroeg Onyx zich af toen ze erheen liepen. 'En een weddenschap is nog wel een beetje tricky. In hun huidige toestand verwacht ik er niet echt wat van.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Denk het wel, want als ze tegen elkaar niks zeggen als ze alleen zijn, dan al helemaal niet als wij erbij zijn. Groepsdruk, en van die nare dingen. En over dat laatste: precies mijn gedachte, jammer dat je dat inziet vóórdat je je toetje op het spel hebt gezet. We verzinnen wel iets voordat we haar out spelen."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zelfs Onyx voelde met zijn zekere gebrek aan social skills aan dat beide jongens te erg vol emoties zaten om nog een gesprek te willen voeren. Misschien dat het beter was om de lucht een beetje te klaren. Hij liep terug naar 8102 en riep de andere jongens er ook bij. Jester plofte naast hem neer, de andere twee jongens tegenover hem.
      'Zo, is alles weer koek en ei tussen jullie?' vroeg Onyx.
      Adam tuurde naar de grond. Nee dus.
      'Mag ik jullie dan een gouden tip geven? Probeer dit dan eens. Werkt bij ons de laatste tijd best goed.'
      Onyx draaide zijn gezicht naar Jester toe, keek hem even in zijn ogen en grijnsde. Deze keer drukte hij niet ruw zijn lippen op die van de ander,tenslotte waren die andere twee een stel softies. Hij legde zijn hand tegen Jesters kaak — een beetje zoals Jester hún vorige kus had beschreven — drukte zachtjes zijn lippen tegen die van Jester. Aarzeling was er bij hen beiden nooit geweest, maar het begon wel steeds vertrouwder te worden toen Jesters lippen van elkaar weken en Onyx' tong naar binnen gleed en uitgebreid de tijd nam om die van zijn vriend op een wat intiemere manier dan normaal te begroeten.

[ bericht aangepast op 10 april 2020 - 7:17 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Merrin kreeg een lach op zijn gezicht, toen hij Onyx een zoen zag geven aan Jester. Jester had het blijkbaar dus toch voor elkaar gekregen. Zijn zorgen van het gesprek van net leken even te dalen en hij was blij met de afleiding. "Dus je hebt eindelijk toegegeven aan Jester, Onyx?" zei hij met een grijns. "Werd tijd!" Hij keek met een grijns naar Adam naast hem en kreeg een kriebel in zijn buik bij het idee dat ook te doen. De lach op zijn gezicht bevroor echter bij het zien van Adams lijkbleke gezicht. Oh ja, dat was ook zo. Adam viel niet op jongens.... Zijn hart stopte voor een tel en viel als een steen in zijn maag en Merrin voelde de afwijzing hem overvallen. Voor hij zou gaan huilen richtte hij zich met een kleine glimlach op de andere jongens.

[ bericht aangepast op 10 april 2020 - 8:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx draaide zijn hoofd naar Merrin toe. 'Hoezo eindelijk toegegeven? Dit doen we inmiddels dagelijks joh. En hé, ik ben onze traditie begonnen. Midden in de ontbijtzaal nog wel. No shame in this game.'

[ bericht aangepast op 10 april 2020 - 8:14 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Aanvankelijk kon Adam alleen maar naar de twee jongens staren. Ze bespotten hem – dat moest wel. Maar nee – hoe langer hij naar die kus keek, hoe duidelijker het hem werd dat die twee gevoelens voor elkaar hadden en zich er absoluut niet voor schaamden. Zeker toen Onyx zei dat ze blijkbaar midden in de ontbijtzaal met elkaar hadden gezoend.
      Yrla had gelogen toen hij zei dat Jester en Onyx van hem zouden walgen.
      Het was alsof iemand hem een stomp in zijn maag gaf. Hij kromp in elkaar.
      Het was helemaal geen afwijking.
      Onyx en Jester vielen ook op elkaar en niemand keek daar raar van op. Merrin lachte erom, leek niet eens een klein beetje verbaasd. En hij walgde er al helemaal niet van.
      Adam kreeg bijna geen lucht meer. Hij krabbelde overeind, de wereld tolde om hem heen. Zijn maag verkrampte toen hij zichzelf snikkend in de badkamer zag staan terwijl Yrla hem allerlei leugens op de mouw speldde. Hij dacht aan Dezi. Aan hoe ze hem had willen “helpen”. Hoe ze hem had overgehaald om te proberen van een vrouwenlichaam te houden.
      Hij had zijn beste vriend vreselijk gekwetst – en voor wat?
      Voor een leugen.
      Voor een leugen van Yrla en Dezi, verdomme.
      Hoe had hij zo vreselijk stom kunnen zijn?
      Hoe kon Michiel hem ooit vergeven dat hij zó veel waarde aan hun woorden had gehecht?
      Zijn arm klopte. Hij zag zichzelf weer aan het water zitten terwijl hij zijn mes over zijn arm trok en zichzelf strafte voor die verboden gedachten. Voor wat hij had aangenomen dat onnatuurlijke gedachten waren.
      Wankelend stapte hij van het groepje weg. Een waas van tranen trok over zijn ogen.
      Hij had zich laten bespelen.
      Hij had Dezi zijn lichaam gegeven in de overtuiging dat hij daar beter van zou worden.
      En hij was helemaal niet ziek.
      Waarom? Waarom haatten ze hem zo erg dat ze hem op deze manier kapot wilden maken? Dezi’s fluisteringen volgden hem. Dat hij nooit meer door iemand aangeraakt zou kunnen worden zonder aan haar te denken. Dat zijn brein gereset moest worden.
      En nu had ze hem getraumatiseerd. Het was alsof ze zich in zijn hoofd gewrongen had en daar bleef wroeten. En voor wat. Voor wát?
      Voor helemaal niets.
      Weer trok zijn maag samen. Hij versnelde zijn pas, maar hij was nauwelijks bij het groepje vandaan toen het maagzuur omhoog kwam en hij voorover boog om over te geven.
      Dezi’s ijzige vingers waren overal op zijn lijf terwijl ze hem influisterde dat dit was zoals het hoorde. Een jongen en een meisje. En dat haar aanrakingen hem zouden genezen.
      Hij was zo’n vreselijke idioot. En zij… zij waren zulke klootzakken.
      Wat had hij ze ooit aangedaan?
      Zijn hand trilde toen hij zijn lippen schoon veegde.
      Hoe anders zou alles wel niet verlopen zijn als hij Michiel vertrouwd had, in plaats van Yrla? Ja – dan had zijn beste vriend geweten dat hij op hem verliefd was. Het had hem misschien een paar dagen gekost om zich daaroverheen te zetten. Ze hadden het kunnen oplossen door zich in de toiletten om te kleden – maar in plaats daarvan…
      In plaats daarvan had hij Michiel van zich afgeduwd.
      In plaats daarvan had hij met Dezi geslapen.
      In plaats daarvan was hij zichzelf gaan haten.
      In plaats daarvan had hij zijn eigen arm opengesneden.
      Er was inderdaad iets mis met hem, maar het waren niet zijn gevoelens voor Michiel. Op dit moment was dat het enige wat hij wél begreep.
      Stile tranen gleden langs zijn wangen terwijl hij van de anderen wegliep.
      Hij had zichzelf al gehaat, nu haatte hij zichzelf nog veel meer.

[ bericht aangepast op 10 april 2020 - 8:49 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij keek Onyx met opgetrokken wenkbrauw aan en schoot toen in de lach. "En ik dacht dat ik hopeloos was als het aankwam op het gebied van liefde. Maar jij bent gewoon nog erger!" Merrin zijn blik gleed even langs Jester heen, die een subtiel gebaar naar hem maakte dat hij zijn mond moest houden. Ergens had hij hier wel lol om. Onyx was gewoon iemand die een duwtje in de rug nodig had en dan niet van Jester zelf. Merrin had er namelijk ook via Vienna achter moeten komen dat hij verliefd was op Adam. Misschien kon Merrin deze keer degene zijn die het setje gaf. Het zou hem waarschijnlijk een avondje uit het raam aan zijn enkels hangen kosten, maar ach. Dat had hij ervoor over.
      Merrin schudde zuchtend zijn hoofd. "Onyx, je bent gewoon echt een idioot, weet je dat? Je hebt gewoon zelf niet eens in de gaten dat je tot over je oren verliefd bent. En dan zit er zo leuke jongen naast je en je doet er niet eens wat mee! Ik.." Hij had willen zeggen over het feit dat niet iedereen de luxe had dat liefde voor hen openstond. Hij viel zelf op Adam, maar die gevoelens zouden nooit wederzijds zijn. Over Adam gesproken, de jongen was opeens opgekrabbeld midden in het gesprek en het leek net alsof hij een spook gezien had. Merrin herkende de paniek in zijn ogen en schoot meteen terug in de bezorgde rol. Was het teveel geweest dat Onyx en Jester voor zijn neus zoenden? Had Dezi hem zo gekwetst dat hij zelfs dat niet meer aan kon zien?
      Zonder erover na te denken wat hij deed, rende hij achter Adam aan. Vlak voor zijn ogen ging de jongen over zijn nek en Merrin kwam rustig naast hem staan. Aarzelend stak hij zijn hand uit naar zijn vriend en wreef de jongen over zijn rug. "Gooi alles er maar uit, dan voel je je vast beter," zei hij zachtjes.

[ bericht aangepast op 10 april 2020 - 10:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Tranen brandden in zijn ogen terwijl hij nog een paar keer in het gras spuugde. Hij schaamde zich rot. Hij dacht terug aan vrijdagavond, toen Michiel zo boven de pot had gehangen. Toen was alles nog goed geweest tussen hen. Hij dacht aan Jester en Onyx, die zo close waren dat zij een issue als de zijne wel met elkaar besproken zouden hebben. Hij haalde een paar keer diep adem — en toen wist hij gewoon niet meer wat hij moest doen met zijn schuldgevoel. In een opwelling omhelsde hij zijn vriend stevig.
      'Het spijt me,' fluisterde hij. 'Het spijt me zo. Ik ben zo'n vreselijke vriend geweest. Ik had het nooit allemaal alleen moeten doen. Dan was dit — dan was dit allemaal nooit gebeurd. Dan had ze — dan had ze nooit...' Tranen begonnen weer langs zijn wangen te stromen. 'Ik ben gewoon een puinhoop.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij schrok van de plotselinge omhelzing van Adam, maar sloot uiteindelijk zijn vriend in zijn armen. Deze knuffel voelde veel beter dan die van net. "Rustig maar, Adam. Alles komt goed, oke? We zijn nu gewoon weer samen." Hij sloot zijn ogen bij de knuffel en ging volledig in op de warme omhelzing. Een eenzame traan liep langs zijn wang. Zijn buik vulde zich met warmte en voor het eerst vandaag voelde hij hoe zijn gave tot rust kwam.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nog even en hij zou gaan zweven. Echt, geen grapje. Net als Vienna, tot hij met zijn hoofd tussen de wolken hing. Waar Onyx zijn hand tegen Jesters kaak had gelegd leken kleine schokjes stroom zich door zijn gezicht te verspreiden — natuurlijk werd hij rood. Waarschijnlijk zo rood dat zijn eigen haren jaloers werden, maar hij kon er niets aan doen. Het ene moment vlak voordat Onyx deed wat hij ging doen waardoor Jesters gedachten in pudding veranderden, had Jester recht in zijn prachtige blauwe ogen kunnen kijken en alleen dat al was genoeg om een lach op zijn lippen te brengen.
      Eerlijk waar, hij was hopeloos verloren.
      Nog even en de rest van de wereld had door dat zijn innerlijke gesprekken ondertussen vrijwel identiek waren als giechelende meisjes met een crush.
      Meestal was het plagerig en ruw. Uitdagend, zoals die tweede keer op de tafel in de kantine.
      Dit niet.
      Hun lippen raakten elkaar en de rest van de wereld verdampte. Dit was teder en zacht, overtuigend op een manier waarop woorden altijd tekort zouden schieten. De vonken leken een vuur diep van binnen te doen ontbranden en de warmte zong door zijn hele lichaam, tot in de puntjes van zijn vingers.
      Heel vaag in de verte hoorde hij Merrin's stem. "Dus je hebt eindelijk toegegeven aan Jester, Onyx?"
      Dat, in combinatie met het feit dat Onyx hem weer losliet trok Jester daarmee zó abrupt weer terug naar de planeet aarde dat er een fucking krater zou moeten zijn waar hij nu zat. Ergens realiseerde Jester zich dat zijn vriend ondertussen antwoord gaf op Merrin en iets zei over traditie en een game en daardoor niet meer naar Jester keek, waardoor Jester zelf ergens nog de tegenwoordigheid van geest had om naar Merrin te seinen DAT HIJ NU HEEL SNEL ZIJN KOP MOEST HOUDEN.
      Onyx had hem gekust.
      Alweer.
      Hij voelde zijn lippen nog tintelen en het kostte hem ieder grammetje zelfbeheersing om niet als een idioot te grijnzen en aan zijn lippen te voelen.
      En het was magisch, geweldig, vuurwerkwaardig-
      Uh-huh. Merrin loopt dingen op te fucken, misschien interessant daar een gedachte aan te besteden?
      Jester and Onyx sitting in the tree. K-i-s-s-i-n-g!
      KAPPEN NOU.
      Dit verdiende toch op zijn minst drie roze strikjes-
      LAAT DAT FUCKING PRIKBORD EENS MET RUST WE HEBBEN HIER EEN CRISIS.
      "Onyx, je bent gewoon echt een idioot, weet je dat?" Merrin klonk vreemd zelfverzekerd en zijn omtrekken werden weer enigszins scherp. "Je hebt gewoon zelf niet eens in de gaten dat je tot over je oren verliefd bent. En dan zit er zo leuke jongen naast je en je doet er niet eens wat mee!" Terwijl hij aan het praten was, krabbelde Adam ineens lijkbleek overeind en ging ervandoor. Merrin's stem stierf weg en een paar seconden later was ook hij verdwenen. 8102 kwam eveneens overeind en verdween in dezelfde richting als de andere twee.
      Toen waren ze alleen.
      "Noemde Merrin me nou net een leuke jongen?" vroeg Jester, die zijn stem weer had teruggevonden. "Dat ik die dag nog mag meemaken," grijnsde hij. Voordat Onyx kon opstaan om achter de rest aan te huppelen en deze mogelijkheid voor altijd verdwenen zou zijn en Onyx nóóit door zou hebben dat Jester onderhand op zijn roze wolk leefde, keek Jester opzij en hield nog even Onyx' arm vast. "Even een kleine disclaimer, je weet dat ik meisjes én jongens val, toch? Want als je zo doorgaat, dan val ik als een blok voor je."
      Uh-huh. Da's allang gebeurd, Jessie. Je houdt onderhand niemand meer voor de gek.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Agami

Zíe je wel. Agami had het al die tijd al geweten. Op jongens vallen was helemaal geen grote ramp en het kon niemand ook maar iets schelen. Jester en Onyx hadden dat zojuist nog eens bewezen. Die kus was echt geweest en die twee waren vast al bijna een stel. Het geheim van Adam was helemaal niet levensbedreigend en Dezi en Yrla hadden gewoon gelogen!
      De opluchting die door haar heen was gegaan kon ze moeilijk tegenhouden en ze was opgesprongen om achter Adam aan te gaan. Maar Merrin ook en die was eerder bij haar vriend dan zij. Agami kwam halverwege tot stilstand en keek naar de twee jongens. Adam was verliefd geweest op Merrin en nu hij wist dat het niet illegaal was... moest ze die twee niet even met rust laten?
      Ze kon straks wel weer een goede vriend zijn, waarschijnlijk. Misschien dat dit eindelijk de ruzie tussen die twee zou oplossen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.