[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Cole • Catan • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • • • • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Peitho • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • •

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Schumacher • • • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Peitho •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Schumacher • • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Peitho

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 10:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael
>> In de coupé met Raf <<

Blythe kon niet anders dan in de lach schieten. 'Die was fijn, ja, maar we hebben elkaar daarna helemaal niet meer gesproken! En ik wéét dat jij nog niet eerder met iemand gezoend had. Dus ik wil niet -' Tja, wat wilde ze eigenlijk niet? Dat er iets tussen hen veranderde? Dat het nu ongemakkelijk werd? Of dat het niks te betekenen had? 'Ik heb geen idee wat die kus betekende,' concludeerde ze uiteindelijk haar eigen gedachten. Ze kon maar beter eerlijk zijn.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ergens luchtte het hem op dat ze zei dat ze het fijn vond. Was hij in ieder geval geen belabberde zoener. (Al wist hij niet of dat wat uitmaakte). “Ik ook niet,” zei hij met een lichte blos op zijn wangen, terwijl hij zijn hand door zijn haren haalde. Hij was absoluut niet goed in dit, zulke gesprekken. Alles wat dit betrof maakte hem behoorlijk ongemakkelijk, misschien omdat Blythe de eerste was. “Het was -uhm- denk ik gewoon het moment ervoor of zoiets? Ik heb er in ieder geval geen spijt van.” En ergens wilde hij het nog een keertje doen, maar hij wist niet of Blythe daar de persoon voor was. En of hij dat wel kon maken. Hij glimlachte kleintjes naar Blythe.

---

It's never gonna happen, Guys.

Blythe Carmichael
>> In een coupé met Raf <<

'Dat is fijn,' zei ze met een glimlach. 'Misschien hoeven we ook nog niet te weten wat het betekent. Als we gewoon - met elkaar om blijven gaan. Dan ontdekken we het vanzelf wel, denk ik.' Hoop ik. Het zou haar in ieder geval al wat meer rust geven als ze wist dat ze nog normaal met elkaar om konden gaan. Ze zou het erg jammer vinden als hun vriendschap hieraan onderdoor zou gaan, en ook onnodig.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

KYRA ALIYEVA gryffindor • chaser • prefect • finally in the train • roman, theo and zoya Kyra snapte de heisa niet helemaal. Zo erg waren muizen niet. Die arme beesten waren banger van hen dan andersom – hoewel je dat niet zou denken met al dat geschreeuw. Jordyn ging dit geweldig vinden. "Een woedende Zoya is dodelijker dan elk magisch beest in het Forbidden Forest," mompelde Kyra binnensmonds. "Wel een goede manier om gelijk de stresslevels van de prefects te testen." Ze keek toe de muizen zich door de rest van de coupe verspreiden. "En bij deze ben ik vegetarisch." Het was niet moeilijk te raden op welk lichaamsdeel Zoya doelde. Ze had die dingen liever op een andere manier in haar mond.       "Theo en ik kunnen de muizen gaan vangen?" stelde Kyra voor. "Op een diervriendelijke manier." Hierbij wierp ze een blik op Zoya. "Theo is goed met dieren, we verzinnen wel iets." Haar aandacht verschoof naar het kleine beestje in de zak van Theo's blouse en ze liet haar vinger over het kopje glijden.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Hopelijk ontdekken we niets, ik kan je niets geven. “Klinkt goed,” stemde hij echter mee in, aangezien hij geen zin had in gedoe. Hij vond het al vervelend dat dit met Novalie niet zo lekker liep. Dat wilde hij niet ook nog met Blythe. Ze wisten allebei niet wat het betekende, dus het was niets toch? Van allebei niet? Rafaël zette een grijns op en keek naar Blythe. “Nou als we normaal gaan doen, wil ik ook een knuffel.” Rafaël liet zijn benen zakken en schoof op naar Blythe om zijn armen om haar schouders te slaan. Hij trok het meisje even in een stevige knuffel, (meer omdat hij het stiekem toch nodig had) voor hij zich terug trok. Met dat hij dat deed, was er toch even dat momentje. Dat hun gezichten net te dicht langs elkaar kwamen, dat er even spanning langs hen heen vloog. En dat hij aarzelde wat hij nu wel of niet kon maken.

[ bericht aangepast op 5 mei 2021 - 14:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Daphne keek op naar Marcus en besefte weer hoe gezegend ze was met haar mannelijke afdelingsgenoten. Tot slot keek je er toch de helft van de dag tegenaan, maar ook bij Marcus was dat niet echt een straf.
      ‘Goed, goed,’ beantwoordde Daphne zijn vraag. ‘Nomad is zijn sociale skills aan het oefenen. Misschien heb jij nog tips voor hem.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Meneer Morphew.
      Het was de mooiste achternaam die hij ooit had gehoord.
      Lee Morphew.
      Dat klonk toch ook best stoer?
      Hij grijnsde een beetje schaapachtig naar zijn vrienden, niet wetend wat hij verder daarover moest zeggen. Op dat moment begon de trein te rijden.
      ‘Maddie!’ Hij sprong overeind. Waar was ze? Echt op tijd was ze meestal niet, maar ze zou de trein toch niet missen? Naar Hogwarts lopen was wel héél ver. ‘Ik ga haar zoeken. Als ze er nog niet is moet de trein stoppen.’
      Hij vloog de coupé uit en wrong zich tussen de mensen door die nog last-minute een plekje zochten. Opluchting ging door hem heen toen hij haar tussen haar koffers op de grond zag zitten. Hij wierp zich praktisch boven op haar. ‘Maddie!’ Oef, echt een zachte landing was ze niet. Hij gleed van haar af tot hij naast haar zat. ‘Sorry. Ik was even bang dat je moest lopen en dan zou je verdwalen en enge mannen tegenkomen en brrr.’ Hij deed of hij huiverde. ‘Maar je bent er! Hoi! Ik heb plek voor je vrijgehouden hoor, je hoeft niet hier te zitten!’

[ bericht aangepast op 5 mei 2021 - 15:02 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maddie

<>

[face=times]
Ze sloot gelukzalig haar ogen, terwijl de deur van de trein dichtging en langzaamaan begon de trein in beweging te komen. Dit had ze toch maar weer mooi geflikt.
Haar ogen schoten open bij het horen van haar naam, en er ontsnapte een dof geluid uit haar mond als ze Lee volop op haar kreeg. 'Kijk dan toch uit.' mompelde ze al lachend en ze geeft hem een lichte duw. 'Lieve schat, je hoeft niet naar Hogwarts te wandelen om enge mannen tegen te komen. Dat heb je hier al gewoon op deze trein.' antwoordde ze met een brede grijns. Woorden die één voor één niet gelogen waren. Ze krabbelde, ietwat moeizaam, overeind en ze haalde diep adem. 'Bedankt om een plaatsje vrij te houden.'

Het had weinig gescheeld of de jongeman had de trein gemist. De afgelopen nacht had hij de slaap niet echt kunnen vatten, wat het opstaan niet bepaald gemakkelijker had gemaakt. Maar zijn moeder had hem toch kunnen overtuigen om zijn warme bed te verlaten om nog op tijd te komen voor de trein naar Hogwarts, nog één jaartje dan was hij verlost van de marteling aan saaie lessen, strenge docenten en suffe regeltjes. Stiekem had Lane er ook wel naar uit gekeken om zijn vrienden weer te zien en zoveel mogelijk lol te trappen, kijken hoe ver hij dit jaar zou kunnen gaan voordat ze hem van school dreigen te sturen. Iets wat meerdere malen al was voorgekomen in de afgelopen zes jaar. Toen hij op het perron aangekomen was, had hij geen bekende meer kunnen spreken aangezien iedereen zich al over de coupés verdeeld leek te hebben. Nu zat hij in een van de achterste coupe's met wat eerste jaars leerlingen. Hij had ze nonverbaal nog proberen weg te sturen met een kille blik maar de snotjongens bleven eigenwijs zitten. Na enkele minuten te hebben gewacht op beweging, stond hij dan toch zelf maar op om zich naar een andere coupë te begeven. Duidelijk geirriteerd openede hij de deur van de eerste de beste coupé en liep zonder op de kijken naar binnen. Pas toen Lane de coupé inkeek werd zijn netvlies verwelkomt met twee leerlingen die overduidelijk niet van elkaar af konden blijven. Misschien dat die eerste jaars toch een beter gezeldschap waren..

"I choose being real over being perfect."

[ bericht aangepast op 5 mei 2021 - 15:25 ]

---

• Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. •

---

Bij de opmerkingen over muizenstampot keek hij raar op. Nu snapte hij dat mensen het natuurlijk niet echt zouden krijgen, maar het was toch niet de bedoeling dat de muizen dood moeten? Zonder te raden wist Theo meteen welk lichaamsdeel Zoya bedoelde. ''Yikes...'' mompelde hij. Bij de opmerking van Kyra over hoe Zoya dodelijker is dan alle magische beesten in het Forbidden Forrest moest Theo even grijnzen. ''Goed punt.'' Vervolgens knikte hij even naar Zoya dat hij het 'plan' van vandaag begreep. Aurors met rust laten, zorgen dat studenten zich gedragen. Het klonk als een makkelijke taak, maar met sommige studenten hier kon het zomaar nog een uitdaging worden. Theo knikte bij de suggestie van Kyra over het vangen van de muizen. ''Het is makkelijk en prima te doen.'' vulde hij haar aan. Hij voelde zijn hoofd al weer wat rood worden toen de brunette het muisje in de borstzak van zijn blouse aaide. Nu zijn gedachten bij het muisje waren bedacht hij zich dat deze ook nog een naam moest hebben. Maar dat kon later wel. Eerst moesten de andere muizen in veiligheid gebracht worden. ''We kunnen ze vangen en ze ergens aan de grens van het Hogwarts terrein loslaten,'' stotterde hij. ''zo heeft het kasteel er geen overlast van.'' Hij weet nog hoe Filch ooit eens heeft zitten dreigen een stel Niffler baby's iets aan te doen, met hulp van Hagrid kon hij dit gelukkig voorkomen. Nu zijn de beestjes veilig en blij in het nabijgelegen bos, waar genoeg speciale en glimmende voorwerpen liggen om ze zoet te houden. ''Diervriendelijk plan. Klinkt goed toch?''

[ bericht aangepast op 5 mei 2021 - 15:42 ]

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

‘Dat is waar. Je hebt Mosh’ behajacht al gemist.’ Lee kwam overeind en pakte twee van haar tassen vast.
      Hij hoopte dat zijn vriendin inmiddels een beetje over die lul heen was. Het was al een tijd geleden dat hij er iets over gehoord had, al begreep hij ook wel dat ze hem niet alles vertelde. Hij had haar meer dan eens voor die gast gewaarschuwd, maar of het ook echt aankwam? Hij wist het niet zo goed…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew
>> Met Daphne, Prudence en Marcus in een coupé <<

'Mijn sociale skills worden straks al genoeg op de proef gesteld, als ik weer met die luidruchtige Ravenklauwers aan tafel moet zitten,' zei Nomad. Hij ging in de hoek van het bankje zitten en trok zijn been op. 'Hallo, Marcus.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael
>> Met Raf in de coupé <<

Blythe hield haar adem in. Haar hartslag nam toe en haar ogen ontmoetten die van Rafaël - die gevaarlijk dichtbij waren. Ze waren lichtbruin, dat was haar nooit eerder opgevallen - en ze realiseerde zich dat ze ook nooit eerder gezien had dat hij echt best wel mooie ogen had. Ze was zich bewust van elke plek waar hij haar aanraakte, en haar hart klopte als een razende.
Het was anders geweest dan de vorige keer. Toen hadden ze gezoend in een heel andere setting. Weliswaar waren ze met z'n tweeën buiten geweest, maar ze waren in de roes van het schoolfeest, van de naderende vakantie, van het einde van de toetsen. Nu was het schooljaar nog niet eens begonnen, ze zaten nog maar in de trein - en toch kon Blythe zichzelf niet tegenhouden toen ze de kleine afstand die er nog bestond tussen hun gezichten, overbrugde en hun lippen elkaar raakten.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Hij was er niet op uit geweest, echt niet. Hij had gewoon weer normaal willen doen, maar zo dicht bij Blythe was er toch iets wat hem tegengehouden had. Of het nou de heerlijke geur uit haar haren was of de blauwgroene ogen die hem onderzoekend aan keken. Op het moment dat Blythe haar lippen op de zijne drukte ging hij er volop in mee. Rafael verplaatste zijn rechterarm naar de leuning van de bank, om zijn evenwicht te houden. Hij verplaatste zijn andere hand naar haar heup en trok Blythe zo iets dichter naar hem toe. Een lichte warmte ging door hem heen, toen hun benen contact maakten. Rafaël sloot zijn ogen en bedacht zich dat dit totaal anders was dan toen op het feest. De sfeer was hier nog niet eens half zo romantisch en toch was het goed. Ietwat aarzelend liet hij zijn tong langs de lippen van Blythe glijden. Hij mocht hier dan nog vrij onervaren in zijn, maar nu ze toch al hier waren wilde hij de volledige zoen.

[ bericht aangepast op 5 mei 2021 - 20:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Daphne trok haar wenkbrauwen op. 'Jij noemt je mede studiebolletjes luidruchtig? En dat terwijl je vrijwillig tijd doorbrengt met de grootste kleuter van de school?' Ze maakte een klakkend geluidje. 'Dat lijkt me dan een vrij selectieve ergernis.'

---

Every villain is a hero in his own mind.