[RPG | 15O] Pure Times Are Over — Speeltopic 2 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

20 mei 2021 - 21:01 Aynur is offline

Aynur 2380

Pure Times Are Over

Rollentopic ♢ Praattopic 5

Inter Orbis Terrarum
Metanoia Academy

Volitares

Charlize ♢ The Queen of Mean ♢ Veda
Dinah ♢ The Devilish Angel ♢ Veda
Zibiah ♢ The Witchling ♢ Veda
Evelynn ♢ The Girl That Went Rogue ♢ Enjoy_20
Alyssa ♢ Ray of Sunshine ♢ Enjoy_20
Florence ♢ The Queen of Hearts ♢ Iotte
Kali ♢ The Little Rascal ♢ Morrigann
Zuzana ♢ The Fluffball ♢ Morrigann
Leya ♢ Persephone ♢ Morrigann
Aristotle ♢ Status incoming ♢ Morrigann
Lara ♢ The Sacrificed ♢ calice
Valentina ♢ The Fair-feathered One ♢ Dimitrescu
Ramsey ♢ The Troublemaker ♢ calice
Salem ♢ Prince Charming ♢ calice
Elias ♢ The Half-blood ♢ Fika
Jonah ♢ The Fallen King ♢ Fika
Elijah ♢ The Invisible Ink ♢ Raccoon
Luca ♢ The New White King ♢ Raccoon
Donovan ♢ The Mysterious One ♢ Iotte
Laslo ♢ The Morally Grey ♢ Amren
Gabrièl ♢ Lucifer Jr. ♢ Amren
Jouka ♢ The Golden Advisor ♢ Helvar
Asherah ♢ The Dark Princess ♢ Epione
Sorin ♢ The Artist ♢ Epione

Docenten

Asteria ♢ Leer van het Sterfelijke en Onsterfelijke ♢ Veda
Evicka ♢ Taken van een Aartsengel & Schoolpsycholoog ♢ Veda
Kenna ♢ Taken van een Helbewaker & Taken van een Schaduw ♢ Veda
Yuliya ♢ Demonenleer ♢ Amren
Jacob ♢ Engelenleer ♢ calice
Belial ♢ Zelfverdediging & Invaller Boogschieten ♢ Raccoon
Cyrus ♢ Taken van een Adviseur & Schermen ♢ Raccoon

Regels

— Quizlet huisregels
— Zowel Engels als Nederlands is toegestaan
— 16+ is toegestaan, wel aangeven aan begin van de post
— Minimale woordenaantal staat op 150 woorden
— Alleen ik, Nikita, maak de nieuwe topics aan
— Vermelding post; naam, locatie en gezelschap
— Laten we met z'n allen weer wat leven brengen op Q!

Kamerindeling

Ira : Evelynn, Laslo, Ramsey, Charlize
Castitas : Sorin, Alyssa, Elias, Leya
Acedia : Florence, Lara, Jouka, Aristotle
Industria: Donovan, Elijah, Zibiah, Zuzana
Humanitas : Dinah, Kali, Gabriél, Salem
Temperantia : Luca, Valentina, Asherah, Jonah

[ bericht aangepast op 17 juli 2021 - 11:18 ]

I have seen my own sun darkened

14 juni 2021 - 23:21 Aynur is offline

Aynur 2380

Salhi

The Wanderer // 18 jaar // Outfit // @courtyard // Aiden

De neiging om weg te vluchten, begon met de seconden sterker aanwezig te zijn. Te veel geluiden. Te veel stemmen. Te veel indrukken. Asteria had haar verhaal gedaan, toch? Waarom was ik dan nog hier? “Ik vind je wel heel lief,” gaf ik zo oprecht mogelijk toe om de situatie te verzachten. Devrim had me meerdere keren verteld dat het onbeleefd was om zomaar weg te lopen, dus hoopte ik er met een complimentje vanaf te komen.
Bij het horen van mijn naam die velen malen zachter uitgesproken werd dan voorheen, kromp ik ietwat ineen. “Sal, dat je nu aanwezig bent, is ontzettend knap. Echt. Als dat voldoende is voor deze dag, dan is dat simpelweg zo.” Het enige wat ik kon doen, was het op en neer bewegen van mijn hoofd. Mijn keel leek dicht te zitten en het enige wat door mijn hoofd leek te gaan, was dat ik hier weg moest. Zoals ik al velen malen eerder onder de presentielijst uit was gekomen.
“Wat denk je ervan als we samen langs Nikolas lopen? Dan kun je hem begroeten. Daarna breng ik je naar. . .” Aiden viel even stil waarop ik mijn tas nog steviger tegen me aanklemde – mijn knokkels leken haast wit te worden. “. . .naar je kamer,” eindigde hij zijn zin. Hij boog zijn lichaam iets naar achteren waardoor ik eer ademruimte kreeg. Mijn ogen gleden over de tientallen hoofden die zich op de binnenplaats hadden verzameld – naar de gevechten die waren ontstaan en ik schudde mijn hoofd.
Alsof Aiden aanvoelde dat ik op het punt stond om weg te gaan, boog hij zich voorover. Ik beet nerveus op mijn lip maar het lukte me om op mijn plek te blijven staan. Hij was immers mijn vriend. Degene die twee jaar lang ervoor gezorgd had dat ik me niet nogmaals een proces op de hals haalde. “Alsjeblieft niet voor me weglopen, Sal. Ik kan je altijd een ander lied laten horen later? Je hebt een scherp oor. Daarbij. . . ik heb mijn muze benodigd.”
Er viel een korte stilte, eentje waarin van alles gebeurde. Mijn aandacht werd getrokken door een wegstormende Nikolas waarop mijn innerlijke onrust ook aan de buitenkant te zien werd. “Naar mijn kamer,” was het enige wat ik zachtjes voor me uit mompelde alvorens ik me en weg naar de uitgang baande. Bij de uitgang bleef ik nog even staan wachten en ik gluurde over de rand van de rozenheg door om te zien of Aiden me volgde.
Wel herinnerde ik me plots dat hij gezegd had dat Evicka zijn nieuwe mentor was. Zij was de dame die zojuist tussenbeide was gekomen toen de situatie met mijn mentor en die enge andere man uit de hand begon te lopen. “Ik wacht op jou. Dan kan jij naar Evicka,” vertelde ik Aiden dan ook. “Deze keer loop ik niet weg.”

"She always had that look about her,
that look of otherness,
of eyes that see things much too far,
and of thoughts that wander
of the edge of the world."

[ bericht aangepast op 14 juni 2021 - 23:24 ]

I have seen my own sun darkened

15 juni 2021 - 9:24 Aynur is offline

Aynur 2380

☾ Dinah ☽

It is hard to sleep when your heart is at war with your mind

20 years ⋆ The Devilish Angel ⋆ Outfit ⋆ Courtyard ⋆ Laslo, Evelynn & Ramsey

Mijn humor bleek niet in staat te zijn Devrim te overtuigen dat ik ongedeerd en wel bij het ongeval met Laslo en Ramsey vandaan was gekomen. Met een zucht peuterde ik voorzichtig het plastic bekertje uit zijn handen. Zijn vingers zaten hier dermate krampachtig omheen geklemd dat ik al spierpijn kreeg als ik ernaar keek.
Omdat woorden niet leken te helpen om hem te kalmeren, nam ik teder zijn hoofd in mijn handen waardoor hij gedwongen was om me aan te kijken. Vanuit deze positie verduidelijkte ik nogmaals dat Devrim zich echt geen zorgen hoefde te maken. Niet alleen had Darrian me god genoeg getraind, hij had mijn kracht en stamina vaker meegemaakt in bed.
“Nou. . .” begon Devrim waarop ik lachend mijn hoofd schudde. “Ramsey had zichzelf moeten gedragen. Ik hoop dat Las hem goed te pakken heeft gekregen.” Zijn hand verplaatste zich naar mijn heup. Ikzelf liet mijn duimen over zijn jukbeenderen glijden en genoot van het aanblik van zijn gezicht dat werd omlijst door zijn wilde bos krullen.
“Wellicht moeten we Rammie vanavond een bijzondere taak gaan geven,” vervolgde hij en de grijns op zijn gezicht sprak boekdelen. Ik humde – een geluid dat zich te midden hield tussen goedkeuring en twijfel. “Naar ‘engel-gezeik’, oftewel goedbedoeld advies, zal je toch niet luisteren. Jouw kennende.” Ik stak mijn tong plagend naar hem uit. “Dus als je mijn hulp nodig hebt. . .?” De rest van de zin liet ik open zodat Devrim deze zelf in kon vullen. Langzaam liet ik mijn handen zakken tot aan zijn nek, ergens een claimend gebaar waar ik me niet geheel van bewust was. Ik schrok van mijn eigen reactie. Voorheen was het Gabriél die mijn gedachten teisterde, voordat al het drama omtrent Darrian en Jeriah mijn aandacht opeiste. Devrim was degene die me grotendeels erdoorheen geloodst had, zowel op lichamelijk als op geestelijk vlak.
Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik Devrim zijn excuses hoorde maken. Niet-begrijpend keek ik naar hem op. “Ik ben normaal gesproken geen type voor de witte ridder, eerder zwarte kraai,” legde hij uit alvorens hij zijn verendek uitschudde. Zijn imposante donkere vleugels gaven me een korte flashback naar Darrian maar ik schudde vlug mijn hoofd om deze te verdrijven. “Wil je terug naar dat stelletje holbewoners? Volgens mij zijn de herrieschoppers zojuist afgevoerd.”
Devrim ontweek mijn blik en oewel dit me stak, probeerde ik er niet veel aandacht aan te besteden. Mijn eigen hoofd was zelf ook gevuld met bepaalde gedachten die we niet hier konden gebruiken. “Stelletje holbewoners? Ze worden gewoon aangedreven door hormonen, je kan het zie niet kwalijk nemen. Toch verkeer ik op dit moment liever in jouw gezelschap. Tenzij. . . Moet jij niet langs je mentor?” Vragend zocht ik zijn blik weer op. “Jaromir is ook nog vrij. Als we daar nog even snel gedag tegen zeggen dan hebben we geen verplichtingen hier.” Ik wiebelde plagend met mijn wenkbrauwen. “Ik wil dan alles over je plan horen omtrent Ramsey.”

[ bericht aangepast op 15 juni 2021 - 9:24 ]

I have seen my own sun darkened

16 juni 2021 - 15:00 Paracosmal is offline

Paracosmal 228

☄

Salhi's ongemakkelijk houding weet alsmaar te verslechteren — aangevuld door de uitbrekende gevechten, aangewakkerd door geschreeuw. Aiden zou haar willen opnemen in hem, zodat ze zichzelf veilig zou kunnen voelen. Maar, op dit moment kan hij niets doen — haar enkel en alleen ondersteunen.
Wanneer hij uiteindelijk stil valt, lijken Salhi's kenmerken voor een moment ontspannen — totdat ze losbarsten. Aiden ziet Nikolas vanuit zijn ooghoeken wegstormen, de reden van Salhi's ontploffen. Waarom moet de leerkracht zojuist abrupt verdwijnen? Aiden zou graag willen vloeken, maar blijft doodstil.
'Naar mijn kamer.'
Voordat hij überhaupt kan reageren, is de jongedame aan haar aftocht begonnen. Aiden schiet achter haar aan, waarbij hij tracht anderen weg te wuiven — zodat deze plaats maken voor Salhi zelve. Alsnog weet de jongedame dondersgoed door de menigte te manoeuvreren, zonder daarbij anderen tot last te zijn: een jarenlange ervaring. Aiden weet dat ze zichzelf heeft verstopt, diep in de gangen van de school. Maar, niet voor langer. Samen zouden ze haar weg terug vinden.
Voor een minimaal moment verdwijnt haar aanzicht uit zijn blikveld, waarna hij haar kijkers ziet verschijnen boven de rozenheg uit. Opgelucht stoot hij zijn ademhaling naar buiten, waarop hij naast haarzelf glipt in stilte — daarbij afstand houdend, wetend dat ze deze nu benodigd heeft, hard.
'Ik wacht op jou. Dan kan jij naar Evicka. Deze keer loop ik niet weg.'
Aiden kijkt naar Salhi met vragende blik, niet wetend wat te doen. Meent ze wat ze zojuist heeft gezegd? Natuurlijk — het is Salhi. Die zou alles en iedereen direct voor zichzelf zetten. Alsof hij haar nu nog alleen laat, volgelopen met angstgevoelens. Nee, dat zou hij niet voor elkaar krijgen.
'Sal, Evicka kan wachten. Ik breng jou eerst naar je kamer, ja? Het is voor nu genoeg. Je hebt 't goed gedaan.'
Wellicht heeft hij haar te ver geduwd bij de bijeenkomst, niet voldoende rekening gehouden met haar gevoelens. Alhoewel Salhi hem de waarheid kan zeggen (en hard ook) is dit lastiger rondom haarzelf. Aiden zou regelmatig een handleiding voor haar hoofd willen hebben, aangezien ze een enigma blijft. Alsnog is dat de reden waarom hij haar leuk vindt, haar aanwezigheid altijd een verrassing. Ondanks de overduidelijk dromerige persoonlijkheid van Salhi, verbergt ze eveneens een bron van vuur.
'We kunnen kort langs de muziekruimte lopen, als je wil?' vraagt hij dan, zoekend naar wijzen om hulp te geven.

Aiden

Volitare • Musician • 23 • Outfit • @ Binnenplaats • & Salhi

Whatever causes night in souls, causes stars too.

17 juni 2021 - 0:30 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Jonah

24 — The Fallen King — Outfit - With Leya — Gemeenschapsruimte

“Hmm, er zijn wel spannendere keuzes die je kunt maken,” Sprak Leya nadat ze nonchalant haar schouders had opgehaald. De tik die ze tegen de rand van de beker gaf zorgde ervoor dat de inhoud gevaarlijk dichtbij de rand kwam. Toen de vloeistof weer tot stilstand kwam richtte bij zijn blik weer op Leya, met een uitdrukking die de woorden ‘oh really' overbrachten zonder ze daadwerkelijk uitgesproken te hebben. Leya was echter nog niet klaar met het bekritiseren van zijn drank keuzes. “Earl Grey is wel heel… vanille.'' Haar woordkeus was opvallend gezien het op een hoop vlakken de stereotypes bevestigde. De vanille engelen tegenover de uitbundigere demonen. Licht vs. Duister. Alleen was het in realiteit een stuk minder zwart wit.
Een grijns sierde zijn lippen. ''Toch weten we beiden wel dat vanille ook interessant kant zijn.'' Sprak hij rustig waarbij hij haar blik voor enkele seconde strak vasthield, om vervolgens verder te gaan alsof hij niets gezegd had.
''Dat kan je inderdaad beter voorkomen.'' Ook Jonah grinnikte even. Hij kon zich van vroeger nog wel herinneren hoe goed Laslo was in het aanpraten van schuld door middel van de ‘puppymethode'. Kennelijk had hij die vaardigheid niet verleerd. ''Ah, maar dat valse gezang wordt vanavond vast wel herhaald.'' En anders was het geen gemis, hoewel vals gezang nog best vermakelijk kon zijn.
“Als ik Dev moet geloven, wordt het vrij wild vanavond.” Zei Leya waarbij haar blik even wegd waalde. Automatisch volgde hij haar blik en zodoende kwam hij uit Salhi die zich bij Aiden bevond. Erg goed kende hij de brunette niet, hij had haar vast wel een keer gesproken, maar verder dan oppervlakkige gesprekken zal het niet gegaan zijn. Het was een bijzondere jongedame, dat wel. ''We gaan het meemaken.'’ Doelend op het feestje.
''En, heb jij nog wensen voor je kamergenoten?'' Ze moest eens weten. In zijn hoofd had hij een lijst paraat staan. Hij kon precies aangeven wie waar lag op de schaal die hij voor zichzelf had samengesteld die van ‘ja gezellig’ afliep naar ‘alsjeblieft niet’. Ergens passeerde het ook nog de categorie ‘Ik mag jou, maar als kamergenoot hoeft ook weer niet.’ Desondanks deed hij er iets langer over om te antwoorden. Dat hij er zo mee bezig was geweest hoefde ze immers niet te weten. ''Zolang Ramsey er niet bij zit kan het alleen maar meevallen.'' Hij vertrouwde de duivel niet, nooit gedaan ook. In zijn ogen was zijn kamer een plek waar hij zich terug kon trekken als dat nodig was, dat zou zeker weten verdwijnen als Ramsey in het spel kwam. ''En jij, laat me raden; alles behalve die vreselijke vanille engelen.'' lachte hij plagend.

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

17 juni 2021 - 9:46 Paracosmal is offline

Paracosmal 228

Opnieuw weet Devrim zichzelf te beseffen dat Dinah en hijzelf bijzonder intiem samen geklonken staan — waardoor hij zijn instincten razendsnel voelt opspelen. Voorheen had hij altijd de gedachtegang niet gemaakt te zijn voor een liefdesrelatie, aangezien zijn prioriteiten op andere plaatsen lagen (vooral in de verdovende middelen). Schijnbaar heeft Dinah daarin een verandering aangebracht — hetgeen hem wisselend laat voelen rondom alles. Devrim is een losgeslagen projectiel, geen vastgebonden huismus.
'Naar "engelgezeik", oftewel goedbedoeld advies, zal je toch niet luisteren — jouw kennende.' Dinah steekt haar tong uit, plagend. 'Dus als je mijn hulp nodig hebt. . .?' Hummend glijden zijn gedachten in een stroomversnelling, nadenkend over alle alternatieve mogelijkheden.
Alleen, wordt hij opnieuw afgeleid door Dinah's handelingen — haar handen glijden langzaamaan naar zijn nek, waar deze uiteindelijk blijven hangen. Devrim is niet de enige wiens gedachten daardoor grotendeels afdwalen, Dinah's kijkers worden eveneens wazig. Daarom biedt hij snel zijn verontschuldigingen aan rondom zijn gedragingen, hen beiden uit hun gedachten omhoog halend. Waarom de sfeer anders lijkt, snapt hij daadwerkelijk nog niet. Wellicht heeft het te maken met het komende laatste schooljaar.
'Stelletje holbewoners? Ze worden gewoon aangedreven door hormonen — je kan het ze niet kwalijk nemen. Toch verkeer ik op dit moment liever in jouw gezelschap. Tenzij. . . Moet jij niet langs je mentor?' Devrim maakt een kreunend geluid, aangezien hij zijn mentor alweer was vergeten — de man onbekend en daarom volledig ongewenst. 'Jaromir is ook nog vrij. Als we daar nog even snel gedag tegen zeggen, dan hebben we geen verplichtingen hierzo. Ik wil dan alles over je plan horen omtrent Ramsey.'
'Dee, ze zijn allemaal boven de twintig jaar — dan zijn die hormonen allang volledig opgedroogd. Nu gedragen ze zichzelf als opgeschoten pubers.' Devrim rolt met zijn kijkers. 'En, dat is alleen oké in de Demonenrealm.' Zuchtend rolt hij zijn schouders kort rond, de kater van zichzelf gooiend. 'Maar je hebt gelijk wat betreft mentoren. We zullen de jouwe een bezoekje brengen, ook al geeft hij me de kriebels. Wie draagt er nu een volledig maatpak?' Devrim siddert bij het idee.
Devrim draait DInah behendig rond, zijn arm rondom haar middel heen plaatsend. 'Daarna kunnen we je spullen weer ophalen. Ik heb er net niet aan gedachten om die eveneens mee te graaien. Ik had m'n handen vol aan jou,' grijnst hij breeduit, ondertussen koers zettend richting Jaromir — die met een grijns de menigte inkijkt.
'We zeggen hallo en zijn meteen weg, hoor,' mompelt hij tegen Devrim tegen Dinah als ze voorwaarts wandelen. 'Ik moet nog genoeg regelen voor vanavond en m'n alcoholniveau is gevaarlijk laag. Die nieuweling moet maar wachten op me, weet hij meteen wat hij in de kuip heeft dit schooljaar.'

Devrim

Volitare • Hedonist • 23 • Outfit • @ Binnenplaats • & Dinah

Whatever causes night in souls, causes stars too.

18 juni 2021 - 22:09 darkurge is offline

darkurge 3074

★ JACOB ★
671 years • Engelenleer • Binnenplaats • Florence

Terwijl Jacob over zijn woorden struikelde verscheen er een glimlach op Florence haar gezicht. Het was een kleine glimlach, maar toch een glimlach!
Na afscheid te hebben genomen van Jaromir hervatte de twee hun gesprek.
“Ja, maar jongens... die zorgen altijd voor problemen.” Lachte de blonde Volitaire. “Was u mij anders komen redden?”
Het was maar goed dat Jacob zijn mok al had laten vallen, anders was dat nu wel gebeurd. Hij kon zich niet herinneren dat Florence ooit zo’n vraag aan hem had gesteld. Maar vervelend vond hij het niet.
“Als je echt in gevaar was, dan zou ik er zeker tussen zijn gesprongen.” gaf Jacob toe. “Dat is mijn taak als docent.” Probeerde hij zijn afstand tot het meisje te houden. “En niet alle jongens zijn zo, maar hier op Metanoia hebben we er een paar...” Even zocht hij naar de juiste woorden. “Bijzondere exemplaren tussen zitten.”
“Maar ja, ik ben ongedeerd. Lief dat u het vraagt.” ging Florence door en Jacob glimlachte.
“Hoe was uw zomer?”
”Goed. Mijn zomer was goed.” Besloot Jacob kort van stof te blijven. Ze was waarschijnlijk beleefd en niet echt geïnteresseerd in wat hij die zomer had gedaan. Bovendien had zijn zomer voornamelijk bestaan uit het groeien van een paar nieuwe planten en het lezen van boeken. Erg spannend kon dat niet klinken in de oren van een negentienjarige. Al moest Jacob toegeven dat hij fantastische avonturen heeft mogen beleven door het lezen van zijn boeken.
”En die van jou?” vroeg hij aan Florence. “Heb je je vermaakt? Wat heb je zoal gedaan?”
Jacob was onzeker of hij het volledige verhaal wou horen, maar tegelijkertijd wou hij zoveel mogelijk over Florence te weten komen. Met wie ging ze om? Wat deed ze in haar vrije tijd? Hopelijk gaf ze met haar antwoord een beetje inzicht in haar leven.

[ bericht aangepast op 18 juni 2021 - 22:09 ]

19 juni 2021 - 23:50 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

Evelynn
20 | The girl who went roque | With ~~Las~~, ~~Ramsey~~ --> Lara | binnenplaats | Outfit

”Some people are not meant to be tamed."

"Shit... Ramsey.. Gaat het?" had Eve bezorgd gevraagd eens Ramsey op de grond was gevallen. Ze had haar hand naar hem uitgestoken en hem overeind geholpen. “Dankje Eve.” Een magere glimlach sierde haar gezicht. Ze wist nog niet zeker of hij echt oke was. Nadat de jongen Florence bedankte, legde ze daarom voorzichtig een zachte hand tegen zijn wang. Ze bekeek hem van top tot teen en was nog steeds bezorgd maar het leek vooralsnog goed te gaan met de troublemaker. “Joh, zien jullie bloed op zijn gezicht? Het is overduidelijk dat het prima met die lul gaat, doe eens rustig.” rolde er gefrustreerd over Laslo zijn lippen. Ze wilde boos reageren, misschien wel schreeuwen wat hem in godsnaam bezielde maar voelde hoe Ramsey met een hand haar eigen hand die op zijn wang rustte, vastpakte. Ze negeerde haar ex dan ook. Ramseys ogen pinde zich vast in de hare. Een warme gloed gleed over de dame haar lichaam. “Misschien heb ik jouw bescherming wel nodig.” Eve zuchtte even kort waarna ze haar hoofd lichtjes met een kleine grijns schudde. "Oh, ik denk dat de bescherming van de halve school niet eens genoeg voor jou zal zijn, troublemaker." Alhoewel haar woorden plagend waren, bezaten ze enige waarheid. “Ik denk niet dat Eve een mislukking als jij wilt beschermen. Ze heeft wel wat beters te doen dan dat,” Alhoewel Eve Las zijn woorden erg goed wist te negeren, lukte Ramsey dat niet. Het was jammer maar de jongen verbrak hun kleine onderonsje en richtte zijn pijlen opnieuw op Laslo. Kon dit hele gedoe niet gewoon stoppen? Na enkele haatvolle opmerkingen richting Laslo te hebben genegeerd, kon ze niet langer haar mond houden. "Wie wil er nu zo'n miezerig twijfelgeval als jou?" waren Ramseys woorden geweest. De redhead wist dat Las zijn twijfel een gevoelig punt kon zijn. "Hij is niet miezerig! Zowel de hemel als de hel zul–" nog voor ze haar verdediging af kon maken, had Ramsey haar hand losgelaten en was pal voor Las gaan staan. Bij het horen van het tweetal hun hernieuwde gekibbel rolde ze haar ogen. Hoe vaak moesten ze nog uit elkaar worden gehaald? Ze moesten het nu echt maar zelf weten. Ze was van plan om weg te lopen, had zelfs al enkele stappen de andere richting in gezet toen ze opnieuw enorm veel geluid hoorde. Geluid dat verdacht veel leek op een agressieve tweede ronde. Ze draaide zich om en jawel daar lag Ramsey bovenop haar ex. Ze wilde erheen snellen maar gelukkig zag ze vanuit haar ooghoeken dat Kali er als eerste bij was. De dame trok de twee uit elkaar en sprak ze streng toe. Misschien luisterde ze wel naar haar. Dat hoopte Eve tenminste. Langzamer dan eerst bewoog de redhead zich opnieuw naar het spektakel. "Hij valt mij uit het niets aan, terwijl ik een gezellig gesprek sta te hebben met Evelynn.” waren de eerste woorden van Las die Eve opnieuw hoorde, eenmaal terug bij de groep. Meende hij dat nou serieus? Hij had letterlijk de eerste echte klap uit lopen delen?

“Excuses voor dit, maar hé, Ramsey heeft nu eenmaal een heel zwak ego, kan die arme jongen ook niks aan doen natuurlijk.” Had Las zich op haar en de andere meiden gericht. "Ja en jij hebt nu eenmaal een erg zwakke zelfbeheersing, maar daar kan jij zeker ook niks aan doen he?" had ze erg scherp terug gereageerd. Ze voelde verschillende heftige emoties. Ze was boos en gefrustreerd maar ook enorm bezorgd om beide jongens. Ergens voelde ze zich ook schuldig. Had zij dit veroorzaakt? Tuurlijk waren de jongens zelf verantwoordelijk voor hun acties maar zij had wel erg vaak de aanleiding geleken. Door al haar gevoelens had ze alleen nog maar boos tegenover Las gereageerd. Het was haar meest bekende emotie van de laatste jaren tegenover haar ex. Bovendien had ze meer van hem verwacht. Nadat Yuliya Ramsey zowat meesleurde, voelde de redhead zich iets opgelucht. Het kon in ieder geval niet een derde keer gebeuren. Het feit dat Las hem grijnzend uit leek te zwaaien, irriteerde haar. Ze gaf hem een zachte tik tegen zijn hoofd. "Niet zo grijnzen, jij zal straks de volgende wel zijn." worp ze hem toe waarna ze ook haar ex even van top tot teen bekeek om toch zeker te zijn dat ook hij oke was. De korte rust zorgde ervoor dat ze nu ook bezorgd om hem kon zijn. "Wil je dat alsjeblieft niet meer doen? Het had veel erger kunnen aflopen.." Nog voor ze verder kon praten, had Belial zich over Las gebogen. Ze had het al voorspeld. Nu de groep uiteen gespat was, had Eve tijd om alles wat er zojuist gebeurd was te verwerken. Haar ogen speurden de buitenplaats af en vonden hun doel: Lara, haar beste vriendin. Ze moest hierover praten. Als een speer vloog ze naar haar toe. Zonder ook maar enige aandacht te besteden aan haar gesprekspartner Elijah stortte ze zich op haar vriendin. "Laar, we moeten echt praten." De redhead keek uiteindelijk toch maar even kort naar Elijah. "Sorry, het is een noodgeval." Zonder een verdere reactie af te wachten, trok Eve haar beste vriendin met zich mee. Weg van de drukte, ergens achterin de binnenplaats. "Heb je alles van het drama van net meegekregen?" vroeg ze terwijl ze haar vriendin weer rustig los liet.

”Feel like making a deal with the devil?"

20 juni 2021 - 11:48 darkurge is offline

darkurge 3074

♆ ℟𝕒𝕞𝕤𝕖𝕪 ♆
I'm crazy, but you like that, I bite back
Volitare • 20 years old • The Troublemaker • Yuliya's office• mood • ~~Eve, Dinah, Laslo and Flo~~ Yuliya

Het was een heerlijke ochtend op Metanoia. Alle aanwezige ogen waren inmiddels al minimaal één keer op Ramsey gericht geweest. Daarnaast had hij al een praatje gemaakt met Kali, (alhoewel fuck haar op dit moment. En nee, niet op die manier...), Eve en Florence.
De drie dames vormden zijn persoonlijke heilige drie eenheid. (Wat overigens niet betekende dat er geen ruimte is voor nummer 4). Het zou niet meevallen om zijn aandacht tussen de drie dames te verdelen, maar hij ging graag de uitdaging aan.
Als kers op de taart had hij de lekkerste docente als zijn mentor!

Ramsey voelde een warme ochtend zon op zijn rug en vleugels, een sterke pijn in zijn rechterwang en Laslo zijn middel tussen zijn benen... Het was écht een geweldige ochtend.
Al moest hij toegeven dat hij liever iemand anders tussen zijn benen had gezien. Maar iets in hem vertelde hem dat daar vroeg of laat wel verandering in zou komen vandaag. De dag as nog lang én er stonden nog twee interessante activiteiten op de planning:
- de nieuwe kamerindeling
- het feest vanavond
Ramsey hoopte erop dat hij zou worden ingedeeld met een van zijn scharrels. Dat maakt het leven toch net wat makkelijker; hoef je ‘s avonds niet over de gangen enzo. Het liefst was hij in zijn eigen kamer van alle gemakken voorzien.

Maar eerst moest hij zijn huidige karweitje afmaken. Met een rode waas in zijn ogen keek hij Laslo aan, die hij zojuist tegen de grond had geslagen. Laslo zijn woorden maakten niet persé een indruk op hem. Dacht hij echt dat hij de enige was die er opmerkingen over maakte dat Ramsey zijn laatste jaar had gehaald? Boy, get in line. Kinderachtige opmerkingen, onderontwikkeld, beperkte basiskennis.. blabla, het was alsof Laslo een lijst afwerkte die hij had gekregen van één van de docenten. Die hadden deze kreten al jarenlang geroepen, maar tot echt veel verandering had dat toch ook niet geleid?

Nee, Laslo zijn woorden waren het probleem niet. Hij kende zijn plek niet en dat kon Ramsey niet hebben. Zelf was hij 20, zat in zijn laatste jaar en was verschrikkelijk trots op zijn zwart met rode vleugels. De grijze muis die zich onder hem bevond moest ophouden met piepen.
Ramsey hief zijn vuist op om een welverdiende stomp aan deze alledaagse en doorsnee Volitare uit te delen. Net toen hij wou uithalen greep iemand hem bij zijn schouder vast.
Oprotten. Wie het ook was. Ramsey keek niet eens op of om.

“Ramsey. Opstaan. Nu,” Kali pakte hem opnieuw vast en gaf deze keer een hardere ruk dan daarvoor.
“Oh kom op!” bracht Ramsey geirriteerd uit. Het speelkwartier was net begonnen.
“Ja Ramsey, luister naar de wijze dame hier. Of is dat niet het vrouwelijk aandacht dat je zoekt op dit moment?” Niet echt nee... Laslo gaf hem een duw en tegelijkertijd trok Kali nogmaals aan zijn schouder, wat ervoor zorgde dat Ramsey opstond. Laslo had blijkbaar nog geen genoeg van hem en gaf hem een klap, waarop Ramsey antwoordde meteen met een vuist in Laslo zijn gezicht.
“Excuses voor dit, maar hé, Ramsey heeft nu eenmaal een heel zwak ego, kan die arme jongen ook niks aan doen natuurlijk.” Probeerde Laslo een wit voetje te halen bij de andere dames.

"Ja en jij hebt nu eenmaal een erg zwakke zelfbeheersing, maar daar kan jij zeker ook niks aan doen he?" Beet Eve hem toe.
Breed glimlachend keek hij naar Eve, zie haar bescherming was zo verkeerd nog niet.
Maar hij was de nieuwkomer van de groep nog niet vergeten. What the hell bezielde Kali?
“Kali, wat kom je doen? Laslo neuken? Dit is zeker een of andere ziekelijke muscle memory van je, Eve en Laslo staan samen en dan voel jij je geroepen om aan zijn pik te zitten.” Hij spuugde de woorden in Kali haar richting, nog steeds woedend op zijn goede vriendin. “Volgens mij mag je hem meenemen hoor, Eve en Flo lijken niet zo eager om deze geestdodende gast af te likken. En had ik niet gezegd dat ik je gezicht niet meer hoefde te zien vandaag.”
“Bedankt voor je lieve felicitaties, trouwens, Rammie. Dat had ik nog helemaal niet gedaan,”Door zijn woede gericht aan het adres van Kali was Ramsey zijn gevecht met Laslo eigenlijk alweer vergeten, maar werd aan zijn aanwezigheid herinnerd met een paar slappe klapjes op zijn wang.
Ramsey knikte geirriteerd, blief een kus in Laslo zijn richting en wendde zich daarna weer tot Kali.

“Kal, tyf toch op. Ga niet ineens de held uit hangen. Houd het gewoon bij je eigen taak; op iedere piemel van Metanoia springen. Dan zorg ik...” Maar hij kreeg de kans niet om zijn zin af te maken.
”Ramsey, mijn kantoor. De rest wegwezen. Bedankt Kali voor het zijn van de enige met een brein hier,” Yummy Yuliya had Ramsey bij zijn kraag gegrepen en trok hem weg van de groep. Ramsey gromde chagrijnig, maar stribbelde niet tegen.
Wat een gezeik. Waarom bemoeide Kali zich niet gewoon met haar eigen zaken? En hoezo ging Eve uberhaupt nog met Laslo om na wat hij haar geflikt heeft? En nu heeft hij ook nog eens amper aandacht aan Florence kunnen geven, dat zou hij vanavond dan maar goed moeten maken...
Laslo zwaaide nog geamuseerd naar Ramsey, maar Belial was al in aantocht. Gelukkig was hij dus niet de enige die door z'n mentor mee werd gesleurd.

“Ja, ja, ik loop al mee.” Ramsey rukte zichzelf los uit Yuliya haar grip, draaide zich kort om en zocht naar Don. Toen ze elkaar aankeken grijnsde Ramsey breed en maakte een nogal suggestief gebaar achter zijn mentor haar rug om.
Nadat hij zeker wist dat Don zijn grap had gezien keerde hij zich weer tot zijn mentor en liep snel achter haar aan. Vroeg of laat wou hij toch met haar in gesprek gaan, blijkbaar werd het dus vroeg. Terwijl hij achter haar liep keek hij kort naar Yuliya haar billen die er niet verkeerd uitzagen in de beige broek die ze droeg. Dit aanzicht maakte alweer veel van zijn ergernis goed.
Ramsey versnelde zijn pas en haalde haar in. “Ik ben echt blij dat u mijn mentor bent dit jaar.” informeerde hij zijn docente. “Had u verwacht dat ik voor u ging kiezen? Vast wel, he.” Ging Ramsey onbeschaamd verder. “U bent natuurlijk ook een populaire docent.” Met een glimlach op zijn gezicht probeerde hij Yuliya een beetje uit. “Waarschijnlijk hebben veel meer Volitare voor u gekozen.. maar ik ben de gelukkige.”
Hij volgde Yuliya het gebouw in en liep samen met haar richting haar kantoor. Zodra ze haar kantoordeur had geopend stapte Ramsey naar binnen en plofte neer op een van de stoelen in de ruimte.

”Weet u, Yuliya,” Begon Ramsey aan een verklaring voor de situatie met Laslo. “dat daar buiten was gewoon jongens onder elkaar. Laslo en ik kunnen het meestal prima met elkaar vinden.” Vervolgende hij zijn uitleg . “Als ik hem later vandaag zie dan is het alweer overgewaaid.” Ramsey wuifde met zijn hand, alsof hij daarmee ook het voorval van de ochtend weg kon wuiven. “Leuk kantoor heeft u, trouwens.” Complimenteerde hij zijn mentor. “Mooi ingericht, heeft u dat zelf gedaan? U heeft zeker smaak!” Ging hij verder, zijn mond houden was niet een van zijn kwaliteiten. Nieuwsgierig keek hij de ruimte rond om meer over Yummy Yuliya te weten te komen. "Heeft u een leuke ochtend?" Misschien zou Yuliya wel de uitbreiding zijn waar Ramsey naar op zoek was. Als hij dát voor elkaar kreeg, hij grijnsde nu al bij die gedachte. Hoe leuk zou het zijn om dat aan Gabe en Don te kunnen vertellen. Opscheppen over zijn verovering was een pluspunt aan scoren bij Yuliya, maar een ander was dat zij hem vast veel kon leren....

[ bericht aangepast op 20 juni 2021 - 11:50 ]

20 juni 2021 - 21:13 Iotte is offline

Iotte 928

FLORENCE

She is a saint with the lips of a sinner and an angel with a devilish kiss

19 • queen of hearts • with jacob • at binnenplaats

In trying to avoid one sin, I've committed another

“Als je echt in gevaar was, dan zou ik er zeker tussen zijn gesprongen.” gaf Jacob schoorvoetend toe. “…Dat is mijn taak als docent.” Haar ogen twinkelde. Het was een goed bedoelde redding geweest, maar de uitwerking was matig. “Dat had ik graag willen zien, misschien moet ik volgende keer maar in de problemen raken dan.” Grapte ze. Ze was duidelijk zijn grenzen aan het opzoeken.
“En niet alle jongens zijn zo, maar hier op Metanoia hebben we er een paar...” Ging Jacob onverstoorbaar verder. Even zocht hij naar de juiste woorden. “Bijzondere exemplaren tussen zitten.”
“Dat kunt u wel stellen ja. Hele bijzondere exemplaren.” Beaamde ze zijn woorden. Ze dacht meteen aan Ramsey. Als er iemand een bijzonder exemplaar was, dan was het de troublemaker wel.
Op de vraag hoe zijn zomer was, was Jacob kort maar krachtig. “Goed. Mijn zomer was goed.” Waren zijn enige woorden. Veel wou hij er dus niet over kwijt. Mysterieus vond ze wel. Bijna net zo mysterieus als Donovan. Ze zag al helemaal voor zich hoe Jacob zijn zomer had gespendeerd en haar fantasie ging met haar aan de haal. Toch had ze wat meer informatie over hem nodig, om uiteindelijk zijn hart te kunnen veroveren. Misschien moest ze meer tijd met hem doorbrengen zodat hij zich beter op zijn gemak bij haar voelde, zodat ze daarna kon toeslaan. “En die van jou?” Vroeg hij haar. “Heb je je vermaakt? Wat heb je zoal gedaan?” Veranderde hij snel van onderwerp. Ze ging hem absoluut niet vertellen hoe haar zomer er werkelijk uit had gezien. Jacob zou een hartaanval krijgen als ze hem zou vertellen dat ze vaker in een vreemd bed was wakker geworden dan in haar eigen bed en geen tot weinig herinneringen van de afgelopen zomer had. Ze schepte immers ook niet graag op over haar veroveringen. Dat liet ze aan anderen over. De verhalen gingen toch wel rond en ze was zich er van bewust dat ook Jacob hier van op de hoogte zou kunnen zijn. “Mijn zomer was leuk, niet heel veel anders dan andere zomers, maar ik heb wel genoten.” Daar was geen woord van gelogen. “Jacob,” begon ze daarna ietwat aarzelend. Ze had een idee hoe ze meer tijd met hem kon doorbrengen. “Geeft u trouwens nog steeds lessen biologie?” Vroeg ze hem onschuldig. “Ik kan namelijk wel wat bijles gebruiken dit jaar.” Dat was een leugen, maar bijlessen over het menselijk lichaam of seksuele voorlichting door Jacob zag ze wel zitten. En dan vooral de practica.

someone out there feels better because you exist

20 juni 2021 - 22:48 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KALI

she wore a smile like a loaded gun

twenty • outfit minus sunglasses • with don • trainingroom

Kali negeerde Laslo’s opmerking over dat hij wel degelijk wat hersencapaciteiten had en dat hij zogenaamd onschuldig was. De blikken van de rest zeiden wel genoeg, waarschijnlijk was die jongen gewoon zelf begonnen. Je zou niet denken dat hij vandaag vijfentwintig geworden was. Aan de andere kant, ze wist zelf maar al te goed hoe goed Ramsey was in het uitlokken van mensen – wat nu zeer waarschijnlijk het geval was – dus ze kon hem ergens nauwelijks de schuld geven dat hij Ramsey een dreun verkocht. Kali hoopte vooral voor beide jongens dat ze dit gedrag zouden afleren als ze eenmaal van Metanoia af waren, maar gezien hun trackrecord van de afgelopen jaren… Dat ging sowieso problemen veroorzaken.
De opmerking die Ramsey haar kant op gooide, over Eve en Laslo was een stuk lastiger te negeren. Voor enkele seconden stond er een gekwetste uitdrukking op haar gezicht. Dat was een lage opmerking, en dat wist hij zelf ook wel. Kali had Laslo een behoorlijke tirade gegeven toen ze er destijds achter was gekomen dat hij nog wel degelijk een relatie had met Eve nadat ze met hem had geslapen. Daarna had ze enkele weken nauwelijks een woord met hem gesproken. Ze was veel dingen, daar was ze zich zeker van bewust, maar ze ging niet achter jongens – of meisjes – aan die al een relatie hadden. Haar ogen vernauwden zich. “Volgens mij zitten Eve en Flo net zo min op jou te wachten,” merkte ze met een ijzige toon op. “En wat is jouw muscle memory? Op elke mogelijke manier de aandacht proberen op te eisen, wanneer die voor een enkele seconde niet op jou gericht is? Dat is tenslotte toch het enige waar jij omgeeft, is het niet?”
Laslo leek net zo min klaar met het uitdagen van de andere jongen, door hem nogmaals een paar zachte klappen in zijn gezicht te geven. Laslo…” begon ze langzaam, terwijl ze zichzelf af waarom ze er überhaupt tussen was gekomen.
Ramsey was ondertussen ook nog niet klaar met woorden haar kant op te slingeren. “Kal, tyf toch op. Ga niet ineens de held uit hangen. Houd het gewoon bij je eigen taak; op iedere piemel van Metanoia springen. Dan zorg ik...” Hij werd onderbroken door Yuliya, maar Kali had haar ogen nog strak op de jongen gericht.
“Nou, het spijt me zeer,” vervolgde ze met kille toon als eerder, “dat ik je voor zoveelste keer uit de problemen probeer te helpen. Alweer. Volgende keer stik je er maar in en mag iemand je gezicht verbouwen. Zoals ik al zei: er valt toch niks van belang te beschadigen. Ik ben er klaar mee.”
Ramsey werd wegtrokken aan zijn kraag. Laslo’s aan zijn haar. Bij die laatste was het maar net de vraag in hoeverre hij daadwerkelijk een preek zou krijgen. Belial kennende ging hij zijn mentorkind er eerder op aanspreken hoe hij volgende keer betere klappen kon uitdelen. De groep was uitelkaar aan het vallen, wat niet veel uitmaakte want veel zin om nog meer tijd door de brengen op de binnenplaats had ze toch niet. Haar ogen gleden over het plein en vielen al snel op Don. Perfect. Luca stond ondertussen al niet meer bij hem en Zuzana. Zonder enige twijfels stapte ze op het tweetal af. “Hey, sorry. Ik moet Don even lenen.” Kali wachtte verder de reacties niet af en trok de norse jongen al richting de uitgang van het plein. “Ik heb een impromptu trainingsessie nodig,” was haar enige verklaring. “En volgens mij kun jij ook wel een gebruiken.” Het was een beter idee om haar frustraties er uit te gooien tijdens een trainingssessie met Don, dan dat ze strak af gaf op de verkeerde persoon. Hoe dichterbij ze bij de trainingszaal kwamen, hoe meer haar woede begon om te slaan van ijskoud naar witheet. Haar hand was zo stevig om die van Don geklemd dat zelfs hij het moest voelen.
Eenmaal bij de trainingszaal aangekomen, sloeg Kali de deur met een klap dicht. Haar kleding was verre van ideaal voor een training, maar ze had niet het geduld om eerst om te kleden. Nadat ze haar schoenen had uitgetrapt en haar jasje op de grond had gegooid, begon ze met inwikkelen van haar handen. Ondanks dat ze niet konden bloeden, was dit een stuk prettiger om tegen bokszakken te slaan. Met een knikje van haar hoofd gebaarde ze naar Don om achter de bokszak te gaan staan. Na enkele flinke stoten tegen de zak, maakt Kali al snel de conclusie dat dit niet het soort afleiding was die ze nodig had. Haar blik ontmoette die van Don. Dat was alles wat ze nodig had. Ze stapte naar voren en duwde hem tegen de muur die enkele meters achter hem stond. Haar ogen gleden voor enkele seconden omlaag, naar zijn lippen, waarna haar blik weer de zijne vond. Haar smalle vingers wikkelden zich om de stof van zijn shirt, terhoogte van zijn borstkas, om hem iets naar beneden te trekken. Zelf drukte ze zich omhoog op haar tenen. Langzaam bracht ze haar gezicht dichterbij die van hem. “Dus, vertel eens,” murmelde ze tegen zijn lippen. “Wat had jou net zo opgefokt? Het zag er verre van verkeerd uit, moet ik toegeven. Ik kon dat zicht op jou wel waarderen…”

[ bericht aangepast op 20 juni 2021 - 22:51 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

21 juni 2021 - 14:19 Iotte is offline

Iotte 928

DONOVAN

I stopped fighting my inner demons, we're on the same side now

23 • the mysterious one • with ~~zuze, luca~~ kali • at trainingszaal

Throw me to the wolves and I'll return leading the pack

“Hey, Zuze kan heus haar eigen beslissingen maken.” Mengde Luca zich in het gesprek. “Niemand vroeg jou wat.” Don’s ogen spoten vuur. “Maar Luca is ook een vriendin,” protesteerde Zuze. “Vriend,” verbeterde ze zichzelf snel, met nog steeds een blos op haar wangen, waarna ze zich tussen de twee jongens in wurmden. “Er is niks mis met hem.” Ging ze dapper verder. Donovan daarentegen deelde die mening absoluut niet. “Hij is goed voor mensen, en hij staat altijd voor iedereen klaar, en geduldig, spontaan en sympathiek en hij krijgt van die lichtjes in zijn ogen wanneer hij l–,” Halverwege haar zin viel ze stil. “Wat ik wil zeggen is, het enige waar je je zorgen om hoeft te maken is de staat van mijn tenen na het dansen.” Herpakte Zuze zich en keek twijfelend over haar schouder naar Luca en beet op haar lip. “Als hij dat nog wilt.” Donovan’s gezicht stond nog steeds op onweer. Hij was niet blij met het horen van deze woorden, hij was absoluut niet blij. Maar dat was niets nieuws, want blij was hij toch nooit. “Natuurlijk wilt hij dat.” Antwoordde Luca dromerig. “Ik dat”. Verbeterde hij zichzelf daarna snel. Hij boog zich naar Zuze toe en fluisterde wat in haar oor. Iets wat Donovan niet kon verstaan, maar witheet van woeden werd, maar nog voor hij iets kon doen kondigde Luca aan dat hij zijn mentor ging opzoeken om vervolgens op zijn hoede de benen te nemen. “Loop maar weg, ja.” Gromde Don nog stilletjes, tegen niemand in het bijzonder. Het was maar beter dat Luca de verstandigste was geweest, want het was anders van kwaad tot erger geworden.
Zijn blik werd getrokken door Ramsey, die door Yuliya het plein af werd gedirigeerd. Toen Ramsey’s blik de zijne kruisden verscheen er een grijns op het gezicht van zijn beste vriend, gevolgd door een suggestief gebaar. Nadat Ramsey zich weer had omgedraaid en Yuliya volgde, schudde Donovan zijn hoofd. Ramsey zou nooit veranderen. Chagrijnig wou Don zich daarna weer tot Zuze richtte, om haar een broederlijke uitbrander te geven, maar werd onderbroken door Kali die tussenbeide was gekomen. “Hey, sorry. Ik moet Don even lenen.” Waarna ze zonder op reactie te wachten Don had meegetrokken richting de uitgang van het plein. “Ik heb een impromptu trainingssessie nodig,” waren haar enige woorden. Donovan staarde naar haar hand die zich zo stevig om die van hem had geklemd en trok zijn wenkbrauwen op, wie had haar kwaad gemaakt? “En volgens mij kun jij ook wel een gebruiken.” Daar had Kali gelijk in, hij had zo graag al Luca’s tanden uit zijn mond willen slaan en de adrenaline gierde nog steeds door zijn lichaam.
Met een klap sloeg Kali de deuren van de trainingszaal dicht en begon zich te ontdoen van haar schoenen. Ook haar jasje eindigde ergens op de vloer. Bewegingsloos stond Donovan toe te kijken hoe ze haar handen inwikkelde. Toen ze daar mee klaar was gebaarde ze Don met een knikje om achter de bokszak te staan. Dat deed hij. Een paar flinke stoten verder keek Kali op. De concentratie en focus in haar ogen hadden plaatst gemaakt voor een blik die Donovan maar al te goed kende. Haar ogen vonden al snel die van hem. Ze stapte langs de bokszak naar voren en duwde hem zonder waarschuwing tegen de muur achter hem. Geamuseerd liet hij haar haar gang gaan. Hij volgde haar blik die even bleef hangen ter hoogte van zijn lippen om vervolgens terug te glijden naar zijn donkere kijkers. Haar smalle vingers wikkelden zich om de stof van zijn shirt, waarna ze hem iets naar beneden trok en op haar tenen ging staan, zodat het lengte verschil kleiner werd. Langzaam bracht ze haar gezicht naar dat van hem. De geur van haar parfum vulde zijn neus. “Dus, vertel eens,” murmelde Kali tegen zijn lippen. Hij kon het niet helpen maar een tinteling sidderde door zijn lichaam. Sinds wanneer had Kali zoveel effect op hem? Het was toch puur fysieke aantrekkingskracht? “Wat had jou net zo opgefokt? Het zag er verre van verkeerd uit, moet ik toegeven. Ik kon dat zicht op jou wel waarderen…” Een schaduw gleed over zijn gezicht toen hij terug dacht aan de situatie met Zuze en Luca. Kwaad was hij nog steeds, maar daar had Kali niets mee te maken. “Niet iets waar jij je zorgen over hoeft te maken.” Waren zijn enige woorden, maar ze klonken niet onaardig. Deze positie vond hij echter maar niets, hij stond namelijk niet graag met zijn rug tegen de muur. Met een hand rukte hij zijn shirt los uit de greep van Kali en duwde haar vliegensvlug tegen de muur zodat de rollen waren om gedraaid. Met zijn lichaam tegen dat van haar, torende hij boven haar uit. Zijn handen had hij aan weerszijde van haar hoofd tegen de muur gepland. Hij bracht zijn gezicht naar haar oor toe. “En jij dan? Van wie of wat moest jij afgeleid worden?” Vroeg hij haar met zijn lage en hesen stem. Beiden wisten waar dit op uit zou lopen, maar het verleiden of het verleid worden wat altijd vooraf plaats vond was iets waarvan Donovan hield. Hij had graag de touwtjes in handen en wou nooit als eerste toegeven.

someone out there feels better because you exist

21 juni 2021 - 23:22 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

Alyssa
20 | Ray of sunshine | With Elijah | binnenplaats | Outfit

”Let kindness be the language of your heart."

Aly haar hazelnoot bruine ogen hadden al eerder de binnenplaats afgespeurd. Tot haar verbazing had ze Elijah samen met Lara gespot. Het was een combinatie die ze niet zo snel verwachtte. Het gezelschap van Lara verbaasde haar de laatste tijd sowieso. Haar vroegere crush begon zichzelf steeds vaker met engelen te omringen en leek haar oude demonen vrienden haar rug toe te keren. Misschien was ze wel veranderd? Aly durfde niet te snel een conclusie te trekken. Niet na de plotselinge koude schouder die ze van Lara na hun zoen had ontvangen en die tot de dag van vandaag voortduurde. Ze wilde niet dat iets in dezelfde richting Elijah zou overkomen. Ze hield het tweetal van een afstandje – vanaf de koffie en theetafel – nog geen tientallen tellen in de gaten of een roodharige wervelwind bestormde ze. Het was Evelynn en zonder zich al teveel van Elijah aan te trekken, trok ze Lara met zich mee. Dat was haar cue. Aly draaide zich kort om en vulde twee bekertjes met hete thee – eentje met Elijah zijn lievelingssmaak waarna ze haar weg richting de jongen maakte.

Met een lieflijke glimlach kwam Aly bij Elijah aan. Hij zag er wat verlaten uit. Zo zou Aly zich ook hebben gevoeld als haar gesprek zo abrupt afgekapt werd. "Hier voor jou." bood ze hem lief aan. "Je lievelingssmaak." voegde ze aan haar eerdere woorden toe. Voorzichtig blies Aly de hete walm van haar bekertje kort weg om een klein nog te heet slokje te nemen. "Hoe is jou ochtend tot nu toe?" vroeg ze geïnteresseerd terwijl ze haar ogen kort over haar vriend heen liet glijden. Een glimlach sierde haar gezicht bij het zien van zijn schetsboekje. De jongen ging nergens heen zonder dat ding. "Nieuwe vriendin gemaakt?" vroeg Aly doelend op Lara zonder enig oordeel in haar stem. Ze was oprecht benieuwd. Aly haar blik werd kort als een magneet richting een knappe brunette gesleurd. Kali zag er gefrustreerd uit. Aly snapte niet waarom Kali zich nog steeds met mensen omringde die haar niet waard waren. Ze zou later misschien zelfs vanavond op het feestje nog wel een moment met haar proberen te stelen. Voor nu leek ze druk met Donovan.

"There is strength in your softness."

[ bericht aangepast op 21 juni 2021 - 23:30 ]

22 juni 2021 - 2:53 Paesano is offline

Paesano 15155

GABRIÈL
Lucifer Jr. • 22 • courtyard • with Elias

Much to his disapproval, Leya rather stayed behind to watch some childish fistfight than come along with him. Obviously he didn’t stop her, as the girl had her own free will and would most likely eat him alive if he tried, but it still bugged him. However, he wasn’t about to give her any snacks for it. If Leya wanted to watch drama unfold, Leya could also get her own snacks. “Hell nah, I’m not your slave,” he told her, dismissing her demands. Gabrièl spared a few glances at two of his guy friends fighting, before he paid attention to Leya and Lola again.
“Well, they are rather stupid for fighting in the middle of a crowded courtyard, so what did you expect Ley? That they could have a full blown brawl?” Gabrièl told his friend. He shook his head softly. His friend did love other people’s drama too much. He focused himself on Lola, who had just kissed his cheek as their way of greeting. Gabrièl smiled softly. It was one of few traditions he adored having. Lola was one of few girls he allowed touching him that way. “Do I want to know what you need to discuss with me?” he asked her, rather suspicious.
He waved Leya, who was now running off to some other friend of hers, goodbye. Whatever Lola was about to tell him was far more important. Gabrièl had no clue what the news could be, but from the serious tone in her voice, it wasn’t positive. The gut feeling in his stomach strengthened when Lola took his hand and dragged him along to an even more secluded spot. Gabrièl felt himself getting rather worried, a feeling unfamiliar to him. “Lola, what’s up?” he asked her softly, though she flooded out all the words soon after.
Gabrièl was surprised to hear of her plans. Obviously he knew Metanoia had never been her favourite place, it wasn’t his either, but he didn’t expect her to actually leave. Or rather disappear for an undisclosed amount of time. “You’re kidding,” he said, feeling rather hurt, as well as disappointed. He wasn’t accustomed to people leaving him. He wasn’t supposed to be the one left behind, rather the one leaving. Gabrièl looked down at the journal being pushed into his hands. Gabrièl’s eyebrow raised up in question. This was something he had never seen before.
Gabrièl didn’t bother asking what it was, figuring Lola would explain. A small, sly grin appeared on his face as his closest friend opened the pages of the journal, seeing a drawing of a naked Luca on the page. “Do I want to know…?” he asked her, his smile widening. “Oh darling dearest, your last wish shall be granted. Even if I am furious with you.” His hand softly moved over the comic drawn next to a naked Luca. Gabrièl had always known of her talent, but this was new information to him. His mind started thinking about all the chaos he could cause with this, almost forgetting the reason why he got it.
He stood still as Lola gave her goodbyes with a necklace and a kiss to his lips. A sudden, overwhelming sense of sadness flooded his body. Not enough to tear him up, as demons didn’t cry, but definitely enough to make him feel unsettled. Gabrièl didn’t like Lola having to leave. Not at all. “Goodbye,” he told her, a sad smile on his face, watching her walk away without giving him one last look. Of course she didn’t. Demons weren’t sentimental beings, like those weak angels. His hands he wrapped around the gifted necklace, before moving it behind his shirt.
Gabrièl cleared his throat, stuffed the journal in one of many pockets, pulled himself back together and turned around to join the crowd again. His head scanned every individual, until they halted at the sight of Lara, his darling devil turned angel. Last night they had spent together, one of many recently. While Gabrièl didn’t exactly feel anything for the girl, he could tell Lara did for him. Something he, obviously, used to his advantage. Poor, gullible angels. Unfortunately, she was occupied. While Gabrièl adored Evelynn, he wasn’t in the mood for more girls, so he decided to look for someone else.
A smile appeared on Gabrièl’s face when he spotted Elias, hiding in a corner, away from the teachers. Definitely trying not to gather anyone’s attention. The sight of a person having done something he shouldn’t. With big, calculated steps, Gabrièl walked towards the guy. Elias was one of many guys he frequented parties with. A friend too, perhaps, but nothing more complicated than that. However, it was all Gabrièl needed right now, after the painful news of Lola’s departure.
”Mate, you look like you have broken some rules,” Gabrièl told him once he was nearby. He gave Elias a clap on his shoulder, before moving to stand next to him. He moved his gaze over the crowd. By now quiet and peace had once again settled over them, all troublemakers either having been pulled apart or having ended their dispute. How totally tedious. Gabrièl looked back at Elias again. “But so tell me, what have you done last night that causes you to hide in a corner now?” He grinned softly, wanting to know all about them. Not to use it against Elias later, though perhaps Gabrièl would if he so needed in the future. But for now, he considered the doubter his friend.
”Don’t you think all of this is rather boring, too? Also mate, you look like you haven’t slept in weeks. How about we grab a coffee first and then talk a little? That is, until we finally can get to our rooms, of course,” Gabrièl suggested, one eyebrow raising up in a question again. Though, even if Elias said no, he would still get one himself.

Hij staat eindelijk, YAS!
Laten we wel even het achterlijke tijdstip negeren, dat is fake news (cat)

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 10:20 ]

That is a perfect copy of reality.

22 juni 2021 - 9:37 darkurge is offline

darkurge 3074

♁ 𝕷𝖆𝖗𝖆 ♁

I've seen the devil, yeah, I met him last night.
One conversation, now he's spendin' the night
I think I love him, though I know it ain't right

The Sacrificed • 22 years old • Binnenplaats • outfit• w. Evelynn

"Het is niet dat ik niet wil gaan met jou- graag zelfs maar eh - het is Laslo’s feestje. En die vermijd ik liever, daarbij is feesten niet echt mijn ding eh, snap je?” legde Elijah zichzelf uit.
Lara knikte en speelde een beetje afwezig met haar donkere haar. Ze had het leuk gevonden om met Elijah naar het feest te gaan. Het zou een kans zijn om hem beter te leren kennen.
Het gevecht ten midden van de binnenplaats trok echter de aandacht van Lara en Elijah, waardoor het onderwerp ‘feest’ leek afgerond.
“Nice one.” Zei Lara bij het aanzicht van Ramsey die een klap in zijn gezicht kreeg. “Niet zeggen dat ik dat zei!”
Elijah leek echter geen aanstoot te nemen aan haar woorden en grinnikte juist. Hij gebaarde dat hij zijn mond zou houden.
Het duurde niet lang voordat Ramsey een kopstoot aan Laslo uitdeelde.
“Oeeeeh.” Lara en Elijah leken allebei te genieten van het gevecht tussen de twee jongens.
“En? Voelt dat goed?” Lara keek haar nieuwe vriend met een kleine glimlach aan.
“Enorm. Happy Birthday Las.”
Lara kon haar lach niet onderdrukken.
“Ik hoop dat ik het nog een jaar uithou met die twee.“ Gaf Elijah toe.
Lara beet op haar lip. “Anders ik wel...” Yuliya en Belial haalde de twee jongens uit elkaar en daarmee leek ook Lara haar geruststelling verdwenen. De realiteit was namelijk dat de kans dat ze het ging uithouden met de demonen binnen de school heel klein was. Ondanks dat ze achter haar keuze stond, bleef de duistere zijde aan haar trekken. Het was het enige wat ze had gekend de afgelopen jaren... dus voelde het onwennig om hier te praten met Elijah in plaats van betrokken te zijn bij alle commotie.
Maar Ramsey en Laslo waren op dit moment niet haar grootste bedreiging. Dat zou dit jaar Lucifer Jr. zijn, die momenteel een praatje maakte met Elias. Lara probeerde zo onopvallend mogelijk naar hem te kijken. Ergens wist ze wel dat ze met vuur speelde... slapen met Gabe stond nu niet echt hoog op haar ‘Engelen to do lijst’, maar ze kon het niet laten. Ze probeerde hun nachtelijke avontuurtjes zo geheim mogelijk te houden. Uit angst dat Don het zou horen... Maar ze had hier en daar al dingen opgevangen en zo te horen was het kwaad al geschied.

“W-zullen we anders samen eens je tattoo uittekenen? T-Tenzij je ergens anders heen wil? Eh- “ vroeg Elijah en Lara keek naar hem op.
“He.. wat?” Vroeg Lara een beetje verward. Ze keerde haar blik van Gabe af en wou Elijah zijn vraag beantwoorden.
Maar Evelynn kwam aangesneld met een veel zeggende blik in haar ogen. “Laar, we moeten echt praten.” zei haar beste vriendin ernstig. “Sorry, het is een noodgeval.” Eve trok Lara met zich mee en zij stribbelde niet tegen. Wanneer het om een Eve ging, liet Lara alles direct vallen.
“Elijah, ik zie je later nog, oke!” Riep ze nog achter zich aan en lachte verontschuldigend naar de jongen.
Een eindje verderop kwamen Eve en Lara tot stilstand en bogen naar elkaar toe.
“Heb je alles van het drama van net meegekregen?” vroeg Eve en ze liet Lara haar hand los.
“Ja...” zei ze twijfelachtig. “Of nou... Ramsey en Laslo waren lekker volwassen bezig.”
Het was een understatement om te zeggen dat Lara geen fan was van de relatie die Eve had met Ramsey. En dat wist Eve maar al te goed. Ze had haar al meerdere keren gewaarschuwd voor de jongen, maar tot nu toe had dat weinig effect gehad.
“Wat was er aan de hand?”
Het kwam Lara eigenlijk goed uit dat Eve haar apart had genomen. Zelf had ze namelijk ook genoeg te bespreken. De twee vriendinnen vertelden alles aan elkaar en dus moest Lara haar vertellen dat ze vannacht weer bij Gabe was blijven slapen. Én dat ze meer voor hem voelde dan ze zou willen... Liegen tegen Eve was geen optie, ze zou dwars door haar leugen heen prikken. Dus dat ging ze niet eens proberen.
Terwijl Lara naar Eve keek en wachtte op haar, hoogstwaarschijnlijk, gedetailleerde uitleg van de vechtpartij, zag ze achter haar Kali met Don verdwijnen.
Meteen kreeg Lara het gevoel dat al haar ingewanden verschrompelden. Alles werd met dat aanzicht koud en kil van binnen.
Kali hield Donovan zijn hand vast en trok hem achter haar aan de binnenplaats af.
Fuck.... Dat was wel het laatste wat Lara wou zien die ochtend. Van alle volitares wou ze het liefst bij hem zijn, helaas waren die tijden voorbij...
Maar Kali en Don... er was vast een uitleg voor. Deed Lara een poging zichzelf gerust te stellen. De twee waren vrienden, niets meer dan dat.... toch?
Haar ex-vriend verdween uit haar oog en Lara bleef met een leeg gevoel achter. Automatisch zochten haar ogen naar Gabe. Misschien was hij zo slecht nog niet... ze hadden het bovendien leuk gehad de avond daarvoor én hij had geen Kali aan hem hangen...

You got me fucked up
I won't let this happen again
This the last time
You won't take advantage of my innocence

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 9:42 ]

22 juni 2021 - 21:54 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LEYA

never trade respect for attention

twentytwo • persephone • outfit minus bag • jonah • binnenplaats

De grijns die op Jonah’ lippen kwam te staan beviel haar wel. ''Toch weten we beiden wel dat vanille ook interessant kant zijn.''
Leya deinsde niet terug voor de blik die hij haar kant stuurde. “Hmm. In enkele uitzonderingen kan het zeker interessant zijn, ja.” Hoewel ze jongen voor haar niet bepaald zou bestempelen als vanille. Het beviel haar ergens wel dat de jongen ‘gevallen’ was, hoe cru dat ook mocht klinken. Engelen die proefden van het demonenleven waren interessante wezens. En het was altijd hemels om toe te kijken hoe ze steeds verder de ‘verkeerde’ kant op vielen, zeker wanneer iemand als Gabe daar een zetje toe gaf, hoewel dit bij Jonah niet het geval was. Het was eigenlijk haast ironisch, dat Gabe als hoofd van Lucifer’s fangirlclub niet beter overweg kon met Jonah, die omwille van zijn vleugels, en daarna ook zijn gedrag, toch wel gezien werd als gevallen engel, net als Lucifer zelf.
Het gesprek ging al snel over na het evenement van de dag: Laslo’s verjaardagsfeest. Kleine jongetjes worden groot, soort van. Leya keek er in elk geval naar uit, zeker omdat er op het feest geen docenten aanwezig zouden zijn, wat de kans op afgebroken gevechten een stuk kleiner maakte. Dat plus drank, drugs, hormonale tieners en de gebruikelijke Metanoia drama zouden er wel voor zorgen dat het een enerverende avond zou worden. Laslo zag ze liever niet weer vechten, maar Ramsey met zijn lichtonvlambaarheid was altijd met gemak ergens toe te krijgen. Het enige wat daarvoor nodig was, was iemand laten flirten met een van de meiden waar hij een oogje op had. Eigenlijk wilde ze later nog wel wat weddenschappen met Gabe afleggen over het feest. “Hmm, zolang je maar een dans voor mij bewaard, als je dat valse gezang van de menigte dus aandurft.” Misschien moesten ze de muziek maar extra hard zetten, hun gehoor kon toch niet beschadigen.
”Zolang Ramsey er niet bij zit kan het alleen maar meevallen,” kwam zijn antwoord uiteindelijk. “En jij, laat me raden; alles behalve die vreselijke vanille engelen,” plaagde Jonah met een lach.
”Hmm, hangt er vanaf welke vanille engel, er zijn een paar met wie ik zeker kan leven.” Leya gaf hem een heimelijk glimlach. “Dat liever dan je geliefde Ramsey, dan moet ik veel te lang de spiegel delen.” Ze kon het oprecht goed vinden met hem, maar hij was makkelijk om de draak te steken, wat ergens deel van zijn charme was. Een kamer met Gabe delen zou ze ook niet heel erg vinden, afgezien zijn vele nachtelijke avontuurtjes met zijn eigen fanclub aan meiden. “Zolang het iemand is die niet snurkt ben ik ook wel redelijk snel tevreden.”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Index RPG Actieve Topics Zoek