[RPG | 15O] Pure Times Are Over — Speeltopic 2 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

20 mei 2021 - 21:01 Aynur is offline

Aynur 2380

Pure Times Are Over

Rollentopic ♢ Praattopic 5

Inter Orbis Terrarum
Metanoia Academy

Volitares

Charlize ♢ The Queen of Mean ♢ Veda
Dinah ♢ The Devilish Angel ♢ Veda
Zibiah ♢ The Witchling ♢ Veda
Evelynn ♢ The Girl That Went Rogue ♢ Enjoy_20
Alyssa ♢ Ray of Sunshine ♢ Enjoy_20
Florence ♢ The Queen of Hearts ♢ Iotte
Kali ♢ The Little Rascal ♢ Morrigann
Zuzana ♢ The Fluffball ♢ Morrigann
Leya ♢ Persephone ♢ Morrigann
Aristotle ♢ Status incoming ♢ Morrigann
Lara ♢ The Sacrificed ♢ calice
Valentina ♢ The Fair-feathered One ♢ Dimitrescu
Ramsey ♢ The Troublemaker ♢ calice
Salem ♢ Prince Charming ♢ calice
Elias ♢ The Half-blood ♢ Fika
Jonah ♢ The Fallen King ♢ Fika
Elijah ♢ The Invisible Ink ♢ Raccoon
Luca ♢ The New White King ♢ Raccoon
Donovan ♢ The Mysterious One ♢ Iotte
Laslo ♢ The Morally Grey ♢ Amren
Gabrièl ♢ Lucifer Jr. ♢ Amren
Jouka ♢ The Golden Advisor ♢ Helvar
Asherah ♢ The Dark Princess ♢ Epione
Sorin ♢ The Artist ♢ Epione

Docenten

Asteria ♢ Leer van het Sterfelijke en Onsterfelijke ♢ Veda
Evicka ♢ Taken van een Aartsengel & Schoolpsycholoog ♢ Veda
Kenna ♢ Taken van een Helbewaker & Taken van een Schaduw ♢ Veda
Yuliya ♢ Demonenleer ♢ Amren
Jacob ♢ Engelenleer ♢ calice
Belial ♢ Zelfverdediging & Invaller Boogschieten ♢ Raccoon
Cyrus ♢ Taken van een Adviseur & Schermen ♢ Raccoon

Regels

— Quizlet huisregels
— Zowel Engels als Nederlands is toegestaan
— 16+ is toegestaan, wel aangeven aan begin van de post
— Minimale woordenaantal staat op 150 woorden
— Alleen ik, Nikita, maak de nieuwe topics aan
— Vermelding post; naam, locatie en gezelschap
— Laten we met z'n allen weer wat leven brengen op Q!

Kamerindeling

Ira : Evelynn, Laslo, Ramsey, Charlize
Castitas : Sorin, Alyssa, Elias, Leya
Acedia : Florence, Lara, Jouka, Aristotle
Industria: Donovan, Elijah, Zibiah, Zuzana
Humanitas : Dinah, Kali, Gabriél, Salem
Temperantia : Luca, Valentina, Asherah, Jonah

[ bericht aangepast op 17 juli 2021 - 11:18 ]

I have seen my own sun darkened

4 juli 2021 - 21:28 Aynur is offline

Aynur 2380

EVICKA

247.000 years — Oldest Archangel — Outfit — In front of the dormitory — w. Jacob, Florence & Laslo

"the woman with the highest walls — "

" — have the deepest love."

Asteria had me verduidelijkt op welke leerlingen er extra gelet moest worden tijdens de controle. In de dossiers die ik gelezen had vanuit mijn rol als schoolpsycholoog had ik al een kanttekening gezien bij een aantal namen. Zoals bijvoorbeeld Lara die eerder het slachtoffer was van hevige pesterijen. Zij was naar mij toegekomen voor de controle en aangezien ik al vele jaren meedraaide, kon ik met zekerheid vaststellen dat er niets heftigs was dat ze meegenomen had. Hetzelfde geld voor Jonah, die de tweede volitare was die bij me langskwam.
“Misschien is het verstandig om een oogje in het zeil te houden wanneer de demonen de volitares controleren. Je weet maar nooit,” zei ik tegen Jacob terwijl ik knikte in de richting van de demonendocenten. Zeker Kenna en Cyrus hun aanwezigheid baarde me zorgen. Het waren veel te hooggeplaatste demonen om hier hun intrede te doen.
“Ow, maar volgens mij wilt iemand je aandacht.” Ik glimlachte vriendelijk naar de blondharige dame die onze kant op kwam gelopen. Als ik heb me goed herinnerde was haar naam Florence. Ik begroette haar dan ook door haar een goedemiddag te wensen. “Goedemiddag, Florence.” Bedenkelijk liet ik mijn blik glijden van de blondine naar Jacob. “Misschien is het verstandiger dat ik het fouilleren van je op me neem. Eventueel zou jij Laslo dan kunnen doen die net deze kant op komt lopen.”
Ook Laslo werd begroet door een kalme en welgemeende glimlach. “Goedemiddag, Laslo. Je kunt je tas hier op tafel zetten. En dat geld ook voor jou, Florence,” zei ik waarna ik een stap opzij deed zodat er meer ruimte zou zijn voor de heer en dame.

[ bericht aangepast op 6 juli 2021 - 7:39 ]

I have seen my own sun darkened

5 juli 2021 - 0:37 Aynur is offline

Aynur 2380

134.729 | Ex-Adviseur van de Duivel | Taken van een Helbewaker & Schaduw | Outfit | met Belial, Ramsey en Aristotle voor de ingang van de slaapzalen

Met mijn armen over elkaar geslagen, leunde ik tegen de tafel aan achter me. Tot zover was er nog geen enkele volitare die het aandurfde om mijn kant op te komen. Niet dat ik er bepaald uitnodigend uitzag – zeker nadat ik de briefing had gemist van Asteria wegens prangende omstandigheden die mijn aanwezigheid als Adviseur vereisten, dus ik zat er niet mee. Wel hield ik Yuliya, Belial en Cyrus scherp in de gaten.
Zo zag ik bijvoorbeeld hoe Belial het niet kon laten om, hoe heette die jongen ook alweer, Ramsey net iets langer vast te houden bij zijn kruis. Ik klemde mijn kaken op elkaar en zette mezelf af van de tafel om met doelgerichte stappen op het tweetal af te lopen. Een goedgemikte tik tegen het achterhoofd van Belial volgde.
“Ik wil er ook met alle liefde ook nog eens honderd jaar bij doen,” zei ik terwijl ik mijn lippen gevaarlijk dichtbij zijn oor bracht – doelend op de straf die hij gekregen had voor het opzetten van een of andere zoektocht naar zijn dochter. “Je kent de regels die hier gelden.” Hierna zette ik weer een stap opzij en liet mijn blik die van Ramsey ontmoeten. Ik kneep mijn ogen iets meer samen waarna ik deze over de hoofden van alle anderen liet glijden.
“Niet nog eens zo’n geintje,” waarschuwde ik met een ietwat dreigende ondertoon. Vervolgens richtte ik me tot een vierde persoon die bij ons groepje was komen te staan. Ik trok mijn wenkbrauw naar hem op. “Naam?” vroeg ik hem kortaf aangezien ik zijn gezicht wel gezien had tussen de stapels dossier die ik van Asteria had meegekregen. “Zet je tas neer op tafel en haal alles eruit wat erin zit. Alles dat ik vind dat er niet thuishoort, is van mij.”

—Kenna —

[ bericht aangepast op 5 juli 2021 - 16:40 ]

I have seen my own sun darkened

5 juli 2021 - 11:35 darkurge is offline

darkurge 3074

★ JACOB ★
671 years • Engelenleer • Ingang slaapzalen • Florence, Evicka, Laslo

Nadat Jacob de rest van zijn ochtend in de tuinen van Metanoia had doorgebracht met Florence, had hij inmiddels zijn weg terug naar de school gevonden. Zijn taken als docent zaten er voor vandaag nog niet op. De laatstejaars moesten controleert én gefouilleerd worden. Toen Jacob net as aangesteld op Metanoia had hij jaar op jaar het verzoek ingediend om te worden ontzien van deze taak. Hij zat niet graag aan andermans spullen of lichaam. Helaas voor hem werd zijn verzoek keer op keer afgewezen; het hoorde bij zijn taak als docent en dus had hij geen keuze.
Zodoende stond hij nu met alle andere docenten om de volitares de controleren. Gelukkig had het tot nu toe mee gevallen; zojuist had hij een van zijn favoriete leerlingen Zuze gecontroleerd en doorgelaten. De kans dat zij iets meenam was erg klein en dus kon zij snel doorlopen om intrek te nemen in haar nieuwe onderkomen.
“Misschien is het verstandig om een oogje in het zeil te houden wanneer de demonen de volitares controleren. Je weet maar nooit,” Evicka knikte naar hun duistere collega’s.
Kenna en Cyrus hadden wat Jacob betreft beter in de hel kunnen blijven.
“Ow, maar volgens mij wilt iemand je aandacht.”
Florence was op Evicka en hem af komen lopen. Jacob glimlachte, maar had moeite om woorden over zijn lippen te krijgen in het bijzijn van deze twee dames.
“Goedemiddag, Florence” begroette Evicka de studente vriendelijk. “Misschien is het verstandiger dat ik het fouilleren van je op me neem. Eventueel zou jij Laslo dan kunnen doen die net deze kant op komt lopen.”
Jacob knikte instemmend.

Beide studenten legden hun tas op tafel. Vervolgens wenkte hij de jongen naar zich toe om hem te kunnen fouilleren. Zijn aandacht werd echter getrokken naar Evicka die inmiddels haar handen over Florence haar lichaam liet gaan. De gebruikelijke jaloezie wanneer iemand aan Florence was kwam weer in hem op, maar daarnaast ontstond er nog een gevoel dat hij niet goed wist te plaatsen. Hij leek ervan te genieten om Evicka en Florence samen te zien. Het moment dat hij en Florence oogcontact maakten rukte Jacob zijn blik los, om zijn volledige aandacht weer op Laslo te vestigen. Hij controleerde de jongen zijn armen, benen en romp, maar zo te zien wist de jongen zich verder aan de regels te houden.
"Hij draagt niets bij zich." informeerde Jacob zijn collega. "Evicka zal je tas controleren." sprak hij de volitare toe.
Zelf trok Jacob de tas van Florence naar zich toe. Voor de zoveelste keer op deze ochtend voelde hij zich opgelaten. Hij opende de rits van de tas en de geur van Florence haar kleding vulde zijn neus, waardoor Jake zich lichtelijk duizelig voelde. Zijn handen gleden langs de kledingstukken van de dame, welke netjes opgevouwen waren in haar tas. Zorgvuldig onderzocht hij de verschillende kledinglagen om er zeker van te zijn dat er niks tussen verstopt zat. Uiteindelijk raakten zijn handen onderaan de tas de kanten stof van het ondergoed van de dame. Haar rode, zwarte en lichtblauwe strings en slips gleden langs door zijn vingers. Het was decennia geleden geweest dat hij voor het laatst ondergoed van een vrouw had aangeraakt. Tussen de strings troffen zijn handen iets hards aan. Een koud en hard glazen object. Jacob zijn ogen werden groot, terwijl hij de kleding boven op aan de kant schoof om in de tas te kunnen kijken. Het zou toch niet... Maar tot zijn opluchting trof hij een fles drank aan in plaats van iets anders.
Hij keek Florence vragend aan en wachtte haar reactie af.

[ bericht aangepast op 5 juli 2021 - 13:52 ]

5 juli 2021 - 11:45 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KALI

she wore a smile like a loaded gun

twenty • ~~outfit minus sunglasses~~ • with don • trainingroom showers

“Oké? Ben je klaar voor vandaag?” gromde Don.
Kali pruilde lichtelijk naar hem. Deze pick-up line ging duidelijk van de lijst af, maar ze had er sowieso al niet veel hoop voor. Er was eentje die ze al een lange tijd wilde gebruiken, maar de timing voor die was essentieel en er was nog geen goed moment geweest om die er uit te gooien. “Hmm.” Ze keek op naar Don terwijl ze lichtelijk haar hoofd kantelde. “Ik ben nooit klaar met jou.” Haar woorden die hierna volgden waren een stuk serieuzer.
“Daddy-vibes?” vroeg hij verbaasd. “Alles okay nu. En jij?”
”Daddy-vibes,” bevestigde Kali. Ze hoopte dat ze niet aan hem hoefde uit te leggen wat dat inhield. “Maar fijn dat alles nu okay is,” vervolgde ze met een oprechte toon. In plaats van op zijn vraag te antwoorden, beet ze op haar lip en ontweek ze zijn blik. Alle frustratie die ze voelde was uit haar lichaam verdwenen, maar ze was Ramsey’s woorden nog niet vergeten. Stilletjes deed ze de douche uit. Ondanks dat de warme stoom bleef hangen was het gelijk een stuk kouder. Ze vond twee handdoeken en gaf eentje aan Don. De andere ging rondom haar borstkas. “Het gaat okay,” mompelde ze afwezig.
Ze kon hoe dan ook niet in details treden, of dat de woorden van Ramsey waren gekomen. Bij bijna elk ander persoon maakte het haar niet uit wat hun mening over haar was, maar bij hem… Het stak meer dan ze ooit hardop zou willen toegeven. Kali wist prima van zichzelf dat ze erg ongeremd was en had dit nooit zo zeer als een probleem gezien. Mensen moeten doen wat ze willen doen. Of beter gezegd – wie ze willen doen, in dit geval. Het was ook niet alsof Ramsey zelf zo onschuldig was, de jongen was zelf vaak met meerdere meiden tegelijk bezig. Toch bleef ze bang dat dit daadwerkelijk was hoe hij over haar dacht. Ergens wist Kali wel dat die gedachte onrealistisch was, als hij grote problemen met haar had dan zou hij niet al ruim vijftien jaar met haar omgaan – sinds ze hem gebeten had in de zandbak voor het stelen van haar speelgoed. Ramsey kwijtraken was iets waar ze liever niet over nadacht.
”Don,” begon ze langzaam, “denk jij dat…” Ze wist zelf eigenlijk niet of ze wel antwoord wilde op de vraag die ze ging stellen. Of hoe ze het moest uitdrukken. Met een blik vol twijfels keek ze hem aan. Haar handen waren tot vuisten gebald en haar nagels drukten in haar handpalmen. “Vind jij dat ik een… een slet ben?” vroeg ze zachtjes. Ze deed een poging haar stem zo neutraal mogelijk te houden, maar er klonk een lichte trilling in door. “Je kunt eerlijk antwoorden, het is okay.”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

5 juli 2021 - 12:00 darkurge is offline

darkurge 3074

♁ 𝕷𝖆𝖗𝖆 ♁

I've seen the devil, yeah, I met him last night.
One conversation, now he's spendin' the night
I think I love him, though I know it ain't right

The Sacrificed • 22 years old • Room 3 • outfit• alone

Zenuwachtig wachtte Lara tot haar spullen gecontroleerd konden worden en zijzelf gefouilleerd. Nu ze niet meer lid was van haar demon squad, was dit het eerste jaar dat Lara niet de taak had om iets voor de anderen mee te smokkelen. En dat was een fijne ontwikkeling. Toch vulden zenuwen haar lichaam, aangezien ze over een paar minuten zou ontdekken met wie ze een heel jaar een kamer moest delen. Als het maar niet Leya, Charlize of Ramsey was. Alles behalve die drie...
De nieuwe docente Evicka wenkte Lara naar zich toe, nog een opluchting. Jacob had naast de dame gestaan en ze wist zichzelf nog steeds geen houding aan te nemen in de buurt van haar docent Engelenleer.
Ze glimlachte verlegen naar Evicka en nog nooit had Lara een aura gevoeld die zo sterk was als die van deze engel. Ze was een en al ontzag en was nu extra blij dat ze niks illegaals met zich mee bracht de kamers in.
Het duurde niet lang voordat Evicka constateerde dat Lara zich inderdaad aan de regels had gehouden.
“Dank u wel.” zei Lara zacht toen ze snel haar tas pakte om naar de kamers te gaan.

Room 3 zou dit jaar haar thuis zijn. Lara opende de deur en haar mond viel open toen ze zag wat er achter de deur schuilging. Dit waren absoluut de slaapzalen niet meer... Ze ontdekte een prachtige ruimte, met wenteltrap, donker houten vloeren en een marmeren open haard. Als haar kamergenoten mee vielen, dan zou dit misschien wel haar favoriete plek van de school kunnen worden. Lara liep haar nieuwe onderkomen binnen, liet haar hand over de pianotoetsen glijden en plofte uiteindelijk neer in één van de fauteuils.
Please Eve, laat Eve mijn kamergenoot zijn. Smeekte Lara het universum. Ze moest haar beste vriendin sowieso nog spreken vandaag. Hun gesprek op de binnenplaats was ruw afgekapt door de aankondiging dat de laatstejaars naar hun kamers konden gaan, maar Eve had net daarvoor toegegeven het bed te hebben gedeeld met iemand... Alleen wist Lara niet over wie dat ging.
Please niet Leya, Charlize of Ramsey.. please niet Leya, Charlize of Ramsey.. please niet Leya, Charlize of Ramsey... Gingen haar smeekbedes verder, terwijl ze de kamerdeur nauwlettend in de gaten hield.

You got me fucked up
I won't let this happen again
This the last time
You won't take advantage of my innocence

[ bericht aangepast op 5 juli 2021 - 12:00 ]

5 juli 2021 - 14:08 darkurge is offline

darkurge 3074

♆ ℟𝕒𝕞𝕤𝕖𝕪 ♆
I'm crazy, but you like that, I bite back
Volitare • 20 years old • The Troublemaker • Ingang slaapkamers • mood • w. Bestie Belial

Geïrriteerd liep Ramsey door de gangen van de school. Zijn passen waren snel.
“Praat over je gevoelens, Ramsey..” imiteerde hij Yuliya met een hoog stemmetje. “Je gedraagt je ongepast, Ramsey...”
Zijn wang brandde nog steeds van de klap die Yuliya hem in zijn gezicht had gegeven en hij voelde haar nagels nog steeds in zijn wang.
“Meest respectloze wezen dat ik ooit ben tegen gekomen..” Hij snoof uit ongeloof, zij was toch echt degene geweest die over zijn lul was begonnen... Zij mocht alles zeggen wat ze wou, maar ho maar als hij vervolgens op haar toenadering inspeelde, nee dan ging hij ineens te ver.
Wat nog onbegrijpelijker was, was dat toen Ramsey haar vragen beantwoordde, hij zonder pardon haar kantoor uit werd geslingerd. Hoezo konden vrouwen niet wat duidelijker zijn in wat ze wilden? Wilde Yuliya het nu wel of niet met hem hebben over zijn schoolcarrière? Zag ze hem nu wel of niet zitten? Waarom kon ze het niet gewoon zeggen? Zelf was hij ten minste altijd duidelijk in zijn woorden en bedoelingen, maar nee hoor vrouwen moesten vaag doen.
”Rot een eind op uit mijn kantoor.” was zijn laatst geïrriteerde Yuliya impressie. Ramsey stopte met lopen en stootte zijn vuist tegen de muur naast hem. Meteen schoot de zoveelste pijnscheut van die ochtend door zijn lichaam heen. Hij sloeg beide handen tegen de muur en sloot kort zijn ogen.
Aan de andere kant had ze hem wel meerdere keren die ochtend aangeraakt, het over z’n little man gehad én ze had zijn aanbod om een drankje met hem te komen drinken die avond niet afgeslagen. Waarschijnlijk speelde ze hard to get. Prima. Ramsey zou haar later die avond wel laten zien dat hij daar geen tijd voor heeft. Als zij geen daad bij woord wou stellen, dan zou hij het moeten doen.

Aangekomen bij de controle voor de laatstejaars zocht Ramsey naar Kali en Donovan. Maar beiden leken nog niet aanwezig te zijn. Hij was nog steeds pissig op Kali, maar misschien waren zijn woorden op de binnenplaats net iets té hard geweest. In ieder geval in het bijzijn van de rest. Hij vond haar geen slet, maar ze moest, net zoals Yuliya, gewoon geen spelletjes met hem spelen. Al jaren wachtte hij op een date met haar en nu bleek het allemaal een grap? Dat was gewoon cru, dat had ze toch zelf ook wel door?
Ramsey zou zijn excuses aanbieden voor zijn woorden en ze zouden terug gaan naar hoe dingen altijd al waren, in plaats van dat ze de volgende stap zouden nemen, zoals Ramsey had gehoopt. Maar vrienden zijn met Kali was beter dan helemaal niet met haar omgaan. Misschien was het beter om van een verdere relatie met Kali af te zien, het zou de groepsdynamiek van hun vriendgroep misschien verpesten. Dit laatste jaar zouden ze gewoon weer met z’n drieën zijn: Kali, Don en hijzelf.
Niet verder aanklooien met Kali gaf hem bovendien de kans om meer tijd met Evelynn door te brengen. Het hele akkefietje met Laslo had hem doen inzien dat hij zo snel mogelijk alleen moest zijn met de roodharige dame, voordat Laslo zijn klauwen in haar had gezet. Zodra Eve ook maar één nacht met Ramsey zou hebben doorgebracht, zou ze die grijze muis meteen vergeten. Daarnaast zou een avondje met Florence ook niet vervelend zijn, als hij de verhalen moest geloven.

Met al deze gedachten die rondspookten in zijn hoofd, had bijna niet door dat Freaky Asteria hem doorverwees naar Belial.
“Next!” Bulderde Belial door de ruimte. Met lichte tegenzin liep hij op Belial af.
“Hou je perverse commentaren voor je, je mag je straks wel uitleven bij je kamergenoten.”
Ramsey grijnsde, vaak wist Belial zijn humeur wel te verbeteren. “Dat zal ik zeker doen.”
Zonder verder tegen te stribbelen ging Ramsey voor Belial staan voor de laatste check. De man kon onderzoeken wat hij wou, Ramsey was echt niet zo stom om zelf verboden voorwerpen mee te smokkelen. Hij wist zeker dat hij gecontroleerd zou worden vandaag, de docenten hadden nu eenmaal de pik op hem.
“Armen op.”
Ramsey rolde met zijn ogen en tilde zijn armen net iets trager dan nodig was omhoog.
“Je had er deze ochtend ook weer een zooitje van gemaakt.”
Met zijn armen nog in de lucht haalde Ramsey zijn schouders op. “Valt mee.”
De man maakte zijn weg naar Ramsey zijn benen, om te controleren of hij ook daar niks verdachts met zich mee droeg.
“ Goeie kopstoot wel, kon nog iets meer kracht gebruikt hebben.” was het commentaar van zijn docent Zelfverdediging. Stiekem was Ramsey al nieuwsgierig geweest naar wat Belial van die kopstoot had gevonden.
“Zal er de volgende keer op letten.” stemde hij met hem in. Hij had inderdaad gelijk, misschien kon hij daar dit jaar in Belial’s lessen aan werken .
De man sloeg harder op Ramsey zijn billen dan nodig was en meteen fronste hij zijn wenkbrauwen. Ew. Een reactie op Belial zijn interesse in zijn billen kon hij echter niet geven. De man gaf hem een klap in zijn kruis en greep daarna zijn hele zaakje stevig vast. Ramsey zijn adem stokte.
"Je technieken bij Yuliya daarentegen... Misschien is het beter sommige dingen in te houden, hmm?" siste Belial. Ze had deze man dus verteld over hun ochtend samen. Dit bevestigde Ramsey zijn theorie dat Yuliya hard to get aan het spelen was.

"Respect your elders kid.” Een schouderklopje volgde.
Ramsey hield z’n mond maar over het feit dat het Yuliya was die de hele ongepaste situatie was begonnen, misschien werd Belial jaloers als hij dat wist. Toen zijn docent hem had losgelaten duurde het even voordat Ramsey weer recht op kon staan en normaal kon adem halen.
"Open je tas."
Het leek wel alsof iedereen vanochtend in een slechte bui was. Toen hij zichzelf had herpakt na te zijn gegroped door Belial zette Ramsey zijn tas op tafel en maakte hem open.
Het moment dat hij weer opkeek deelde Kenna een tik uit aan Belial zijn achterhoofd. Ramsey grijnsde, maar bracht zijn blik terug naar zijn tas in de hoop dat Belial niet door had dat hij het maar al te amuserend vond dat hij letterlijk op zijn kop kreeg van een andere docent. Wist hij ook eens hoe het voelde.
De docente ging achter de man staan en fluisterde iets in zijn oor. Daarna liet ze haar blik naar Ramsey glijden en kneep ze haar ogen samen. Wat nou?
“Niet nog eens zo’n geintje,” klonk de stem van de dame dreigend.
Als het Belial niet was geweest, maar een andere docent, dan had Ramsey nu gefloten. Hij wist echter wel beter in het bijzijn van deze demoon.
“Ik heb niks in m’n tas. Dat weet u ook.” zei Ramsey knikkend naar z’n tas. “Dus kan ik gaan?”

[ bericht aangepast op 5 juli 2021 - 14:16 ]

6 juli 2021 - 0:01 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Asherah

21 ✦ The Dark Princess ✦ Outfit ✦ with Asteria & Leya ✦ Outside the dormitories

〚 Forget stardust — you are iron. 〛

Het was tijd voor Asherah om zich te begeven naar de ingang van de dormitories om haar tas te laten controleren en gefouilleerd te worden. Een alternatieve benaming hiervoor was: minst favoriete onderdeel van het nieuwe schooljaar. Haar laatste schooljaar. Niet alleen dat, ze moest ook haar keuze maken dit jaar. Er was natuurlijk al wel een keuze waar ze wat meer naartoe leunde, maar eerlijk gezegd? Ze was doodsbang dat ze de verkeerde keuze zou maken en dit maakte haar onzeker.
Asherah was doorgaans zelfverzekerd en ze hield er niet van om onzeker te zijn. De laatste keer dat ze dat zo was liep het geweldig af, not.
Ze had in ieder geval genoeg om over na te denken dit jaar. Wat er ook voor heeft gezorgd dat ze Yuliya en Jacob had doorgegeven toen er gevraagd werd wie ze als mentor zou willen dit jaar. Beiden hadden een functie gehad waar zij tussen twijfelde en dus was de keuze om een mentor te kiezen een makkelijke geweest.

Ze was gearriveerd bij de ingang van de dormitories en zag dat er bij Asteria nog niemand stond. Met een iets snellere pas liep ze richting de roodharige vrouw toe en plaatste ze haar tas op de tafel die er stond. Voor het gemak opende ze deze ook maar meteen. Hopelijk kon ze zo snel mogelijk door naar haar dormitory. ‘’Goedemiddag,’’ begroette ze de docente met een kleine glimlach. Asherah was nooit zo goed in smalltalk met de docenten, maar tot haar geluk kwam er nog iemand bij hen staan. Het was Leya die zich bij hen voegde. ‘’Hey,’’ glimlachte ze naar haar medestudent. Ze schoof haar tas ietsjes opzij zodat er ook ruimte was op de tafel voor die van Leya.

〚 Your blood is nothing but ferrous liquid. When you bleed, you reek of rust. It is iron that fills your heart and sits in your veins. And what is iron, really, unless it’s forged? 〛

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

6 juli 2021 - 21:59 Basim is offline

Basim 18646

Jouka

23 • The Golden Advisor • with Lara • at their room

❝ There's always that stupid mistake that changes everything❞

Het voelde voor Jouka vreemd dat dit zijn laatste jaar hier zou zijn. Ze waren hier allemaal opgegroeid en binnenkort zou hij deze plek moeten verlaten om zich bij de engelen te voegen. Dat was één ding dat hij zeker wist, hij zou een engel worden. De duivels hadden hem nooit geroepen, zelfs niet toen hij zijn misstap begaan was. Het enige wat hij toen gevoeld had was immense schuld. Toen hij zich beseft had wat hij had gedaan, was elk spoortje van lust verdwenen. Nog steeds was hij daar erg voorzichtig mee, er was een reden voor dat hij het uiteindelijk met Zuzana uitgemaakt had.
Bij de ingang naar de dorms stond een groep voltaires klaar om gecontroleerd te worden, maar toen hij zich bij Asteria melde, liet ze hem direct doorlopen. Gelukkig maar, want Gabriël had hem gedwongen om enkele spullen van hem mee te nemen in zijn bagage. Het zat er namelijk aan te komen dat Jouka niet gecontroleerd zou worden op verboden spullen, gezien hij gewoon nog nooit zoiets had geprobeerd mee te nemen. Een feit waar Gabe maar al te graag gebruik van maakte sinds hij achter Jouka's geheim was gekomen.
Dus bonste zijn hart nog een klein beetje in zijn keel toen hij de docenten eenmaal voorbij was. Het jaagde hem een beetje op, dus gauw liep hij naar het bord waar de kamerindeling stond. Hopelijk kon hij in zijn kamer weer een beetje tot rust komen, al zou hij wel geluk moeten hebben met zijn kamergenoten. Precies op het moment dat hij de namen in zich op probeerde te nemen, kwam Luca aangelopen. 'He!' riep de witgevleugelde engel hem toe en gaf hem een tikje met zijn elleboog tegen Jouka's elleboog. 'Kan ik straks nog met je praten?' vroeg Luca hem vervolgens met een glimlach.
'Natuurlijk, ik zit in kamer drie.' Wel trok Jouka even zijn wenkbrauw op, nieuwsgierig naar de reden voor een gesprek. Het klonk niet alsof Luca alleen maar even wilde bijkletsen. 'Je kan vast gewoon binnenkomen, ik heb niet echt plannen voor straks.' Nu keek ook Luca naar de kamerindeling, hij leek er tevreden mee en vervolgde de weg naar zijn kamer. 'Ik zie je later!' riep Jouka hem na.
Jouka nam wel de tijd om de indeling van zijn kamer uitgebreid te bekijken. Lara had hij recent juist vriendschappelijk gezien interesse in gekregen, omdat ze weer terug naar de engelenzijde leek te keren. Met alle liefde wilde hij haar wel helpen tot rust te komen tussen de engelen. Florence kende hij eigenlijk niet zo goed, maar ze leek hem wel prima. Het probleem was Aris. De jongen wist officieel niets van wat er tussen Jouka en zijn zus Zibiah was voorgevallen, maar hij leek zijn vermoedens te hebben en was dus overduidelijk niet dol op Jouka. Zelf wist Jouka wel beter dan Aris nog meer redenen te geven hem te haten en bleef dan ook het liefst zo ver mogelijk uit zijn buurt. Wat moeilijk ging worden als ze een kamer moesten delen.
Toen hij de namen van zijn kamergenoten in zich had opgenomen, vervolgde Jouka zijn weg naar zijn kamer. Gezien hij mocht doorlopen, zou hij vast de eerste zijn, dus kon hij eerst nog even rustig de kamer ontdekken voor de rest er was. De ruimte achter de deur was adembenemend en Jouka stond dan ook even in de dueropening te staren. Wow, die tweede verdieping met de bibliotheek was wel erg gaaf. Hij dumpte dan ook snel zijn spullen in één van de slaapkamers en liep de trap op naar boven. Genietend streek hij even met zijn vingers langs de boekenruggen, maar ging toen de titels bestuderen. Er zaten vast op zijn minst enkele interessante boeken tussen om te lezen.
Hij ging op in het bekijken van de boeken, dus Jouka had in eerste instantie niet door dat er iemand binnen kwam. Pas toen hij het boek dat hij in zijn handen had gehad wegzette, klonk het geritsel dat iemands aanwezigheid aangaf tot hem door. Hij draaide zich om en zag beneden Lara zitten.
'Oh... hey Lara,' begroette hij haar, enigszins verrast omdat hij haar niet had horen binnenkomen. 'Het is goed jou hier te zien,' zei hij, waarop hij oprecht naar haar glimlachte, al had hij geen idee in hoeverre ze dit überhaupt een beetje kon zien vanwege de afstand. 'Ben jij ook al zo tevreden met ons onderkomen?' Terwijl hij verder sprak, was hij met zijn ellebogen op de balustrade gaan leunen en keek vanuit daar op haar neer.

[ bericht aangepast op 6 juli 2021 - 22:00 ]

Stenenlikker

7 juli 2021 - 0:56 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Sorin

20 ― The Artist ― Outfit (without sunglasses) ― met Naam ― Dormitories, room 2

Onder een boom had hij zitten tekenen in de tijd die tussen de speech en het moment waarop ze naar de dormitories mochten. Het laatste jaar was aangebroken, zijn laatste jaar. Voor hem was de keuze tussen de engelen en demonen altijd al een makkelijke geweest. Na zijn tijd aan Metanoia zou hij zich bij de engelen voegen. Dit was vanaf dag één al duidelijk. Er was nooit twijfel voor hem geweest hierover en dit was een van de weinige dingen waar hij zeker over was. Afijn, het was om naar de ingang van de dormitories te lopen. Zijn schetsboek en potloden die hij gebruikt had borg hij veilig op in zijn tas, waarna hij overeind kwam.

Met zijn tas over zijn schouder kwam hij aan bij de ingang. Net zoals de andere voltaires was hij klaar om zijn tas neer te zetten om gecontroleerd te worden. Echter kon hij meteen doorlopen. Zijn ogen vielen op het prikbord in de hal, waar de kamerindeling hing. Kamer 2, met Alyssa, Elias en Leya. Dat leek prima genoeg. In ieder geval geen Ramsey,
Gabrièl of Donovan. Daar zou hij niet een jaar mee overleven, alhoewel hij technisch gezien al niet meer levend was. Met de eerder genoemde drie wel.
Sorin begon te lopen richting zijn kamer. Daar aangekomen was hij onder de indruk van de ruimte. Hoewel het niet de ruimste was, was het gezellig en wat meer knus. Het licht wat in de kamer kwam was ook perfect voor tekenen. Uiteindelijk zag hij Alyssa in de ruimte. Een glimlach sierde zijn gezicht. ‘’Daar ben je,’’ begon hij en hij kwam dichterbij haar staan. ‘’ik dacht even dat je niet door de controle gekomen was.’’ De licht plagende toon in zijn stem was niet te missen. Het was aannemelijk dat ook de dame meteen door had kunnen lopen. ‘’Het is goed je te zien. Kijk je uit naar het laatste jaar?’’ Alles na dit jaar zou veranderen, iets waar hij wel wat moeite mee had, maar het toewerken naar het laatste jaar was klaar.

〚 Some infinities are bigger than other infinities 〛

[ bericht aangepast op 7 juli 2021 - 7:09 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

7 juli 2021 - 1:37 Aynur is offline

Aynur 2380

⊱ ZIBIAH
19 | The Witchling | Outfit | with Elijah at the fourth dorm

Ik knikte Asteria toe waarna ik mijn tas gewichtig over mijn schouder hees. Zonder mijn voeten goed en wel op te tillen, schuifelde ik door de hal tot ik bij het prikbord kwam waar de kamerindeling op stonden. Precies zoals Asteria eerder verteld had. Vlak voor het papiertje hield ik halt en bracht ik mijn gezicht heel dichtbij. Mijn gebeden schenen te zijn verhoord aangezien de naam van
Elijah, de zon die overschaduwd werd door de maan en pas kon schijnen wanneer de maan kwam te verdwijnen. Hij was een goede vriend van me en ik was gelukkig geprezen een kamer met hem te kunnen delen. Dankzij zijn vaardige handen had ik mijn tarotkaarten te danken. En tot op de dag van vandaag bewezen ze keer op keer hun waarde tijdens een tarotlezing.
De tweede naam die in mijn oog sprong, was Zuzana. Mijn beste vriendin waar ik veel steun aan had gehad in de afgelopen paar jaar. Dankzij haar, mijn beste vriend Salem en dankzij mijn broer Aris was ik er weer iets te boven gekomen. Ze respecteerden mijn grenzen aangezien ik heel lang door niemand aangeraakt wilde worden. Ik had me geen betere vrienden en grote broer kunnen wensen.
Ik slofte verder de gang door en opende de deur loodzware deur. Het ging niet al te soepel en half uitglijdend over mijn lang broekspijp kwam ik de kamer binnen. Elijah zat er al, of liever gezegd: stond. Bewonderend gleden zijn ogen over de ruimte en ik volgde algauw zijn voorbeeld.
“Hey daar jij,” klonk mijn stem hees. “Is je zonsverduistering inmiddels voorbij. . ? Ik heb nog iets voor je, wat ik je al langer geleden had willen geven.” Vlug grabbelde ik in het rond in mijn tas. Aangezien ik het niet kon vinden, moest ik eerst de tas op de grond zetten en erin duiken. “Daar ben je,” mompelde ik in mezelf zodra het potje in mijn vizier kwam. “Hier, dit helpt om je te ontspannen.” Ik stak het potje naar hem uit waar allemaal verschillende kruiden in gegooid waren die het slapen zou bevorderen.

T

H

E

W

I

T

C

H

L

I

N

G

[ bericht aangepast op 8 juli 2021 - 10:03 ]

I have seen my own sun darkened

7 juli 2021 - 15:33 Iotte is offline

Iotte 928

FLORENCE

She is a saint with the lips of a sinner and an angel with a devilish kiss

19 • queen of hearts • outfit • with ~~evicka, laslo and~~ jacob • ingang slaapzalen

In trying to avoid one sin, I've committed another

In de tuinen van Metanoia had Jacob haar verteld waar zijn donkere veren vandaan waren gekomen, en ergens had dat Florence meer aangetrokken dan afgestoten. Dat de engel een duistere kant zou hebben, dat is iets wat ze niet had verwacht. Zij had hem verteld dat die van haar afkomstig waren door foute vrienden. Een leugentje om bestwil moest kunnen. Met haar vrienden was niets mis vond ze. De vraag of ze daar dit jaar verstandigere keuzes is zou kunnen maken was onbeantwoord gebleven. Ze had geknikt maar verder het onderwerp laten rusten. Jacob hoefde niet te weten waar haar donkere veren werkelijk vandaan kwamen. Voor dat Jacob en Florence aan hun terug weg waren begonnen had Jacob haar nog aangekeken en haar op het hart gedrukt dat ze deze plek vaker mocht bezoeken, naast hem was er niemand die van deze plek afwist. Kwam dat even goed uit, daar zal vast snel verandering in komen. Ze had hem bedankt voor het aanbod, waarna ze samen terug naar de binnenplaats waren gelopen. Daar hadden ze afscheid genomen. De plicht riep en Jacob zou die namiddag moeten helpen bij de controle van de laatstejaars. Florence daarentegen was naar haar oude slaapvertrek gegaan om haar spullen op te halen en had zich toen achter in de rij aangesloten. Ze leek geluk te hebben want toen ze bij de ingang van de slaapvertrekken aankwam kwam er net een plekje bij Jacob vrij. Glimlachend stapte Florence op haar mentor af, die even in een kort gesprek leek met Evicka. “Goedemiddag.” Begroette Florence haar twee docenten beleefd, waarbij haar blik iets te lang op Jacob bleef hangen. Hij glimlachte, maar zei verder niets. “Goedemiddag, Florence.” Begroette Evicka haar, in tegenstelling tot Jacob vrolijk. “Misschien is het verstandiger dat ik het fouilleren van je op me neem.” Ging ze op een vriendelijke toon verder. Wellicht was Florence blik op Jacob iets té opvallend geweest. “Eventueel zou jij Laslo kunnen doen, die net deze kant op komt lopen.” Richtte Evicka zich tot Jacob. Hij knikte instemmend. Ook Laslo kreeg een vriendelijke begroeting van de Aartsengel. “Je kunt je tas hier of tafel zetten. En dat geld ook voor jou, Florence.” Gehoorzaam zette Florence haar tas neer en stapte naar voren zodat Evicka haar zou kunnen fouilleren.
Terwijl Evicka haar fouilleerde zocht Florence oogcontact met Jacob. Ze voelde hoe de handen van Evicka over haar lichaam gleden en haar ogen vonden die van Jacob. Strak bleef ze hem aankijken en haar blik werd uitdagend. Laat hem maar toeschouwen, laat hem maar zien wat hij miste. Als door de bliksem getroffen rukte Jacob vervolgens geschrokken zijn blik los om al zijn aandacht op Laslo te kunnen richten. "Hij draagt niets bij zich." informeerde hij Evicka nadat hij Laslo had gefouilleerd. "Evicka zal je tas controleren." sprak hij de volitare vervolgens toe en trok de tas van Florence naar zich toe. Florence bedankte Evicka liefjes en voegde zich bij Jacob die op dat moment haar tas open ritste. Florence hield zijn handelingen scherp in de gaten en zag hoe zijn handen langs haar kledingstukken, die netjes en geordend in haar tas lagen, gleden. Zorgvuldig leek hij te werk gaan en de stapels één voor één af te gaan. Ze beetje op haar lip, spoedig zou hij de onderkant van haar tas bereiken en ze wist wat hij daar zou vinden. Het zag er niet naar uit dat hij zou stoppen met het controleren van haar spullen tot hij de bodem had bereikt. Op dat zelfde moment zag ze zijn ogen groter worden. Ze wist wat dat betekende. Ze wist ook precies door wat voor soort kleding hij zich zojuist had weten heen te worstelen. Tactisch had ze fles namelijk in haar ondergoed gewikkeld en gekozen voor de meest softe docent om haar tas te controleren. Ze had gehoopt dat hij te ongemakkelijk was om zich daar door heen te wagen. Het was echter nog wel even spannend geworden toen Evicka besloot haar te gaan fouilleren. Het had roet in het eten gegooid als de Aartsengel ook aan haar tas was begonnen. Maar the odds were in her favor. Ze hoopte dat deze nog steeds in her favor waren en dat Jacob haar hier mee weg liet komen. Op dat zelfde moment keek Jacob haar zonder iets te zeggen vragend aan. Shit. Hij had de fles gevonden. Onschuldig keek ze hem aan en beet weer op haar lip. Ditmaal uit zenuwen. “Wat is er?” vroeg ze hem zachtjes. Haar hart bonkte in haar keel en haar ogen leken hem te smeken haar niet te verraden en haar door te laten gaan.

[ bericht aangepast op 9 juli 2021 - 13:27 ]

someone out there feels better because you exist

7 juli 2021 - 23:48 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

Alyssa
20 | Ray of sunshine | With Sorin | Room 2 | Outfit

”Let kindness be the language of your heart."

De middag had Aly op de binnenplaats met Elijah doorgebracht. Ze had hem zijn lievelingsthee gebracht waarna ze over haar ochtend en mentor Evicka had verteld. Het fijne gesprek werd uiteindelijk onderbroken door de mededeling dat alle leerlingen naar hun slaapvertrekken konden gaan. Gehoorzaam had Aly haar spullen gepakt en was ze samen met Elijah richting de mentoren gelopen. Daar scheidde het tweetal hun wegen. Aly behoorde tot het geselecteerde groepje dat gelijk door mocht lopen. Ze voelde zich er licht schuldig over. Het was toch een ongelijke behandeling. Ze vond het logisch dat types zoals Ramsey gecontroleerd moesten worden. Je wist nooit wat zulke figuren mee wilde smokkelen. Bij types zoals Elijah voelde de ongelijke behandeling echter wat vreemder aan. In haar ogen was de jongen even betrouwbaar als dat zijzelf was. Waarschijnlijk hadden de docenten meer inzicht over de leerlingen en daardoor liet ze het er maar bij. Toch voelde het ongemakkelijk dat zij wel door mocht lopen en anderen niet.
Aly haar ogen zochten haar naam op het opgehangen blaadje aan het prikbord. Ze zat in kamer 2 samen met Elias, Sorin en Leya. Een glimlach sierde haar gezicht terwijl ze opgelucht adem wist te halen. Ze was goede vrienden met zowel Sorin als Leya en dus voelde het alsof ze het winnende lot uit de loterij had getrokken. Toch was ze nog niet helemaal stressvrij. Ze was benieuwd hoe het contact met Elias zou gaan verlopen. De twee waren vroeger goede vrienden geweest maar toen het duidelijk werd dat ze beide een andere kant op zouden gaan, verwaterde het contact. Ze had de jongen eigenlijk al een hele lange tijd niet gesproken en voelde zich onbewust nog steeds gekwetst door hun verbroken vriendschap.

Aly kwam als eerste in haar nieuwe kamer aan. De brunette liet haar tassen in de deuropening op de grond vallen en keek haar ogen uit. Wow.. De kamer was dan misschien niet de aller grootste maar indrukwekkend bleef het desalniettemin. Een knus kleed bedekte de vloer en verschillende meubels met warme tinten vulde de kamer op. Achter de bank torende enorme ramen uit die genoeg licht voor de gehele kamer binnen lieten. Onder de indruk van de knusse en warme kamer pakte ze haar tassen op en liep ze de kamer binnen elk plekje alvast onderzoekend. Dit zou haar laatste onderkomen zijn op Metanoia. Haar tassen dropte ze op de gele bank waarna ze langs de wanden liep die bekleed werden met houten kasten vol met boeken. Ze liet haar vingers over verschillende kaften glijden tot ze voetstappen hoorde. Wie zou er als eerste door de deur komen?
Bruine haren verschenen in het zicht. Een brede glimlach trok Aly haar mondhoeken omhoog. Het was Sorin! “Daar ben je,” begon hij terwijl hij dichterbij haar kwam staan. Enthousiast vloog de brunette naar hem toe en nam ze als vanzelf een van zijn tassen over. “Laat me je helpen!” opperde ze vrolijk terwijl ze met zijn tas naar de bank liep en die daar neer zette.
“Ik dacht even dat je niet door de controle gekomen was.” Zijn stem was overduidelijk plagend. Aly grinnikte. “Ja, het was inderdaad wel even spannend.” Plaagde ze terug. Het was obviously allesbehalve dat. “Het voelde wel raar om zo voorgetrokken te worden vond je niet?” vroeg ze aan de jongen ervanuit gaand dat ook hij in een keer door had kunnen lopen. “Het is goed je te zien. Kijk je uit naar het laatste jaar?” Aly knikte glimlachend. “Ja absoluut! Ik heb enorm van m’n tijd hier genoten maar ik ben meer dan ready om God te dienen.” antwoordde ze oprecht en vrolijk. “Moet je bovendien kijken waar we dit laatste jaar door mogen brengen!” Aly sloeg haar armen omhoog wijzend naar de kamer. “Als je van lezen houdt, zit je hier wel goed.” Stelde ze terwijl ze haar ogen nog eens langs alle boeken liet gaan. Niet veel later vond haar blik opnieuw haar kamergenoot. “Ben je een beetje blij met de indeling?” vroeg ze nieuwsgierig.

"There is strength in your softness."

[ bericht aangepast op 8 juli 2021 - 15:56 ]

8 juli 2021 - 13:04 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ZUZANA

she had magic in her eyes even the stars envied

nineteen • fluffball • outfit minus accessoires • with zib & elijah • room four

Zuze’s wangen kleurden gelijk rood bij de nieuwsgierige blik op Dinah’s gezicht.
“Vraag je dit voor jezelf of voor iemand anders? Aangezien een normaal persoon wel binnen een uur een simpele dans kan leren maar iemand met jouw motoriek hier zeker wel een week voor nodig heeft. Als het niet langer is,” lachte Dinah. “Is er een bijzondere reden dt je dit komt vragen? Ik bedoel, ik heb zelf voor meer dan genoeg platte tenen gezorgd. Dus ik ben zeker geen expert op dat gebied.”
Het was lastig te ontkennen dat ze de vraag voor haarzelf had gesteld. “Voor mijzelf,” gaf ze toe. Dinah was toch iemand die ze vertrouwde om zoiets niet verder te vertellen. Ze had wel een goed punt over haar onhandigheid. Het scheelde dat Luca zelf ook een onhandige danser was, dan waren ze in elk geval met z’n tweeën lichtelijk idioot. Toch stond ze liever niet op zijn tenen. Ze wilde een betere indruk dan dat op hem achterlaten. ”Luca vroeg of ik vanavond met hem wil dansen, op Las’ feest.” Nerveus wiebelde Zuze heen en weer op het bankje. Over de drukte dat het feest met zich mee zou brengen wilde ze liever ook nog niet over nadenken. “Maar hij, eh… hij is best wel leuk?” vervolgde ze op een fluistertoon. “Hoeft niet perse een dans te zijn, gewoon dat ik niet op zijn tenen sta…” Ze moest ook nog iets bedenken om Don af te leiden. Het zou sowieso goed voor hem zijn om niet de hele avond boos in hoekje naar iedereen te kijken.
Zuze en Dinah spraken later af voor een snelle dansles, waarna het tijd was om naar hun nieuwe kamers te gaan.

Nog niet eerder had Zuze iets meegesmokkeld onder de neus van de docenten, maar Jacob, die haar tas controleerde, was niet erg achterdochtig. Voor de zekerheid had ze Ramsey’s wiet in een van haar jaren oude knuffels verstopt, maar ook de fles met sterke drank had hij niet gevonden. Dit ging een stuk makkelijker dan ze had verwacht. Nu moest ze later enkel nog een moment vinden om Ramsey zijn spullen terug te vinden. Ze voelde zich lichtelijk schuldig dat ze haar docent zo om de tuin leidde en besloot om hem later nog een nieuw stekje te geven.
Na een vluchtige blik op de kamerindeling – ze zat met Zib, Elijah en Don – liep ze zeer tevreden verder naar kamer vier. Twee van haar kamergenoten waren er al, Don was waarschijnlijk nog bij Kali.
”Hoi!” Zuze gaf Zib een zacht kneepje in haar hand, waarna ze ietswat onhandig Elijah om zijn hals viel. De kamer zelf zag er indrukwekkend uit, met de houten vloer, hoge boekenkasten en het vele licht dat naar binnenviel door de ramen. Haar ogen bleven kort hangen op een schilderij boven de open haard. “Eli, zullen we die vervangen door een van jouw tekeningen?”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

8 juli 2021 - 14:17 darkurge is offline

darkurge 3074

♁ 𝕷𝖆𝖗𝖆 ♁

I've seen the devil, yeah, I met him last night.
One conversation, now he's spendin' the night
I think I love him, though I know it ain't right

The Sacrificed • 22 years old • Room 3 • outfit • Jouka

Nog altijd zat Lara gespannen de deur van Room 3 in de gaten te houden. Het mysterie van haar nieuwe kamergenoten was nog niet opgelost, dus waren haar zenuwen er niet minder op geworden. Haar rug was gespannen en haar vleugels met witte, grijze en rode veren hield ze dicht bij haar lichaam.
“Oh... hey Lara.” klonk er plotseling een stem boven haar.
Ze hapte naar adem, sprong overeind en sloeg haar vleugels uit, waardoor ze haar tas van de stoel naast haar stootte.
“Het is goed jou hier te zien.” Er verscheen een vriendelijke glimlach op het gezicht van Jouka. Hij stond op de eerste verdieping van de kamer naast de boekenkasten. “Ben jij ook a zo tevreden met ons onderkomen?” De engel leunde met zijn ellebogen op de balustrade. Zijn huid was bleek, haren donker en zijn veren geweldig wit. Op één gitzwarte veer na dan. Lara had vaker naar die ene donkere veer gekeken en zich afgevraagd wat de oorsprong was achter de donkere kleur, maar ernaar vragen durfde ze niet. De laatste weken had ze Jouka beter leren kennen en ze wou hun nieuwe vriendschap niet direct verpesten. Het was een grote opluchting geweest dat hij haar toenadering niet van de hand had gewezen. Iets wat ze wel zou begrepen, gezien haar meeloperige gedrag de jaren hiervoor. Om nog maar te zwijgen over de manier waarop ze de meeste engelen behandelde voordat ze was overgelopen naar de kant van God.

“Je liet me schrikken. Ik dacht dat ik de eerste was.” Kwam ze langzaam op adem met haar hand nog op haar snel kloppende hart. “Ja, het is hier prachtig” beantwoordde ze vervolgens zijn vraag. “Alleen ben ik op dit moment vooral geïnteresseerd in wie onze kamergenoten gaan zijn.” Onrustig draaide ze zich weer terug naar de deur. “Jij bent wel echt een fijne verrassing.” zuchtte ze. Een van haar kamergenoten was in ieder geval een engel. Nu nog hopen dat de rest ook meeviel.
“Hing er geen lijst?” Herinnerde ze zich plots en ze wendde zich weer tot Jouka. “Bij de controle zei Jacob dat ik in Room 3 zat... dus ik heb daarna niet meer aan die lijst gedacht. Weet jij bij wie we verder zitten?” Door al haar zenuwen rondom de kamerindeling én doordat ze liever niet met Jacob in het openbaar sprak, was ze zo snel mogelijk doorgelopen naar haar nieuwe kamer, zonder de lijst ook maar te hebben gezien.

You got me fucked up
I won't let this happen again
This the last time
You won't take advantage of my innocence

[ bericht aangepast op 8 juli 2021 - 14:21 ]

8 juli 2021 - 16:01 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LEYA

never trade respect for attention

twentytwo • persephone • outfit minus bag • asteria & asherah • bag check

''Hmm, dat gaat wel lukken. Dat is de gehoorbeschadiging wel waard,” ging de gevallen engel in op haar verzoek tot een dans. '’Zolang jij niet opgaat in de chaos die geheid gaat plaatsvinden. ''
Een lichte glimlach speelde op haar lippen. “Oeps, betrapt. Maar weet wie weet, misschien kan jij mij wel afleiden van de chaos.” Als er iets spannendse gebeurde, ging dat toch binnen no time door de roddelmolen van Metanoia. De betrouwbaarheid daarvan was een wel kwestie, zeker met alcohol, drugs en jaloezie in het spel. “De paar engelen met wie ik een kamer zou willen delen zijn slechts te tellen op één hand, maar jij hebt de selectie wel gemaakt, geen zorgen.” Mocht haar eigen kamerindeling echt rampzalig zijn, dan zou ze Gabe af en toe wel dwingen om plek voor haar te maken in zijn bed.
''Heb jij enig idee wanneer ze dat bekend gaan maken?'' vroeg Jonah vervolgens, doelende op de kamerindeling. Hij leek behoorlijk kieskeurig te zijn met wie hij zelf zijn kamer wilde deden, wat begrijpelijk was gezien zijn geschiedenis.
Leya schudde haar hoofd. “Helaas niet.” Bij sommige kamergenoten zou ze zeker iets van een mentale voorbereiding nodig hebben. “Hoewel dit de boel ook wel weer spannend houdt, niet?” Er was hoop dat de kamerindeling voor drama zou zorgen, dat kon haast niet anders. De kleinere kamers, en niet meer de dorms, maakten het wel gemakkelijker voor de Volitares om dingen te stiekem te doen, maar daardoor werd het des te explosiever wanneer iets uit kwam. Ze verheugde zich er nu al op. Het laatste jaar ging in elk geval een interessante worden. “Ik ga nog even andere mensen opzoeken. Sterkte alvast met wie je kamergenoot ook wordt.” Na enkele stappen bij hem vandaan, wierp ze nog een laatste blik over haar schouder. “Oh, en Jonah? Ik houd je aan die dans.” De vraag was of hij het in de avond nog steeds aan durfde. Leya zou lichtelijk teleurgesteld zijn als hij er van af zag.

Leya had weinig zin om lang in de rij te staan bij het fouilleren en tassencontrole en had iets eerder de binnenplaats verlaten om haar laatste spullen in te pakken. Een ding waar ze nog minder zin in had: haar tas die gecontroleerd werd een mannelijke docent. Het was zonder enige twijfel dat zich achter Asherah aansloot bij Asteria in de rij. Ze had zelf geen spannende dingen in haar tas zitten, lang zou het niet moeten duren.
”Goedemiddag Asteria,” begroette ze haar docente. ”Hey, Ash.” Haar ogen vonden die van Gabe, die bij hun mentor Cyrus stond. Ze wist dat hij ook geen illegale dingen in zijn tas had zitten – of hoopte in elk geval dat hij erover nagedacht had om dit aan iemand anders te geven. “Klaar voor de chaos van de nieuwe kamerindeling?”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Index RPG Actieve Topics Zoek