Lee Williams
>>
Op de rotsen aan de Great Lake met Casper <<
Lee kon werkelijk waar niemand bedenken die op het moment meer onverwacht was dan Casper. Zelfs Mosh of Daphne zag hij nog eerder naast zich neerploffen – maar dan wel om kutopmerkingen te maken.
Casper hield hem daarentegen een fles drank voor.
Lee keek er sceptisch naar. ‘Verander ik in een kikker als ik daarvan drink?’
De jongen grinnikte. ‘Daar zou je wel van opknappen.’
‘En ook wel gezelliger voor Roger,’ gaf Lee toe. ‘Mijn pad,’ verklaarde hij voor hij de fles aannam en een slok nam. Het goedje brandde in zijn keel, waardoor zijn ogen alleen maar meer gingen tranen.
Er flitste een grijns over Caspers lippen. Hij pakte de fles weer uit Lee’s hand en nam ook een slok. ‘Huffelpuffs hebben maar twee slokken nodig voor ze dronken zijn, toch?’
‘Ik drie. Ik ben de meesterdrinker van de Huffelpuffs.’
Casper hield schattend de fles omhoog. ‘Dat komt wel goed dan.’
Lee nam nog een slok. Hij had nooit gedacht dat hij Casper eens lief zou noemen, maar zij borst voelde al een beetje lichter.
‘Ligt daar nou een gitaartas?’ Casper knikte naar beneden.
Lee voelde de schaamte langs zijn wangen trekken. Hij kon moeilijk beweren dat die hier waarschijnlijk was aangespoeld. ‘Hij was nieuw,’ mompelde hij. ‘Maar ik hoef hem niet meer.’
‘Waarom niet?’
Lee keek weg. De tranen brandden in zijn ogen toen hij aan Nomad dacht. ‘Degene die me leerde spelen wil me geen les meer geven.’
Casper haalde zijn schouders op. ‘Daar kan die arme gitaar niks aan doen. Moet je een betere leraar zoeken.’ Hij klauterde naar beneden toe.
Na een korte aarzeling klom hij achter de donkerharige jongen aan, die de gitaartas openritste en met behulp van ‘reparo’ het ding weer heel repareerde. ‘Een lelijk ding is het wel.’ Hij hing de gitaar over zijn schouder en liet zijn vingers rap over de snaren glijden. ‘En het is niet eens een magische.’
‘Ik vind hem mooi.’ Lee sloeg verongelijkt zijn armen over elkaar.
Casper grinnikte. ‘Jij gooit altijd mooie dingen van de rotsen? Dan moet ik maar oppassen.’ Hij zakte neer op een kei en pingelde nog wat verder.
Zijn vingers bewogen vlugger dan die van Nomad. Hij was echt goed.
‘Wil jij het me leren?’ vroeg hij zacht.
Casper keek op. ‘Wie heeft je leren spelen?’
‘Nomad.’ De naam kwam bijna onhoorbaar over zijn lippen. Er ging een trilling door zijn borst.
‘Waarom is hij gestopt?’
Lee beet op zijn wang en haalde zijn schouders op. Een Slytherin vertellen wat er was gebeurd was om problemen vragen.
‘Je ging er ook mee naar hem gooien?’
‘Nee,’ reageerde hij geprikkeld.
‘Hij vond je zo’n hopeloos geval dat hij het opgaf?’
‘Wat maakt het uit?’
‘Als ik er tijd in ga steken moet het wel zin hebben. Of moet ik het aan Nomad gaan vragen?’
‘Nee,’ zei Lee vlug. ‘Ik – zolang je het niet erg vindt dat ik… gay ben zit het wel goed,’ mompelde hij.
Casper trok zijn wenkbrauwen op. ‘Ik mis het verband tussen gitaar spelen en kerels neuken maar dat zal wel aan mij liggen.’
Lee voelde dat hij rood werd.
‘Speel eens wat?’
Lee nam de gitaar over. De enige melodie die in hem opkwam, was die van het liedje dat hij net voor Nomad had gespeeld. Hij was bang dat hij zou gaan huilen als hij die herhaalde. Het probleem was echter dat álle liedjes hem aan Nomad herinnerden.
Hij haalde diep adem en sloeg toch de akkoorden aan van het liedje over de roos. Zijn keel voelde dik, maar hij zette door en keek Casper na afloop vragend aan.
‘Dat klonk nergens naar.’
‘Goh, je bent wel een motiverende leraar!’
Casper grinnikte. ‘Krijg je als Snape je afdelingshoofd is.’ Hij schermde een sigaret van de wind af en stak die aan. ‘Alleen een idioot zou bij mij in de leer gaan. Al voldoe je wel aan die omschrijving, dus dat scheelt.’
Lee trok zijn neus op toen de sigarettenrook zijn neusgaten prikkelde. ‘Een tweede Snape in mijn vrije tijd. Jottem.’
‘Deze biedt je in elk geval gratis drank aan.’ Casper gaf hem een knipoog.
‘En hij knipoogt.’
‘Alleen naar jou.’
Die drank viel best zwaar. Nog even en hij ging denken dat
Casper met hem aan het flirten was.
No way, Lee. Dat gaat écht je volgende crush niet worden.
Lee vond het wel een goed moment om zijn gitaar weer op te bergen. ‘Meen je het echt?’ vroeg hij. ‘Wil je me verder leren?’ Argwanend keek hij de jongen aan. ‘Wat wil je daarvoor terug?’
De jongen bewoog zijn wenkbrauwen op en neer. ‘Een knappe jongen als jij kan daar vast wat op bedenken.’
Lee voelde het bloed naar zijn wangen stijgen. Casper gaf hem een klap op zijn schouder. ‘Geintje.’ Hij klom langs hem heen hoger de rots op. ‘Bezorg me maar een nieuwe fles whisky.’ Hij zakte weer op de grond neer naast de fles en nam nog een slok.
Lee ging weer naast hem zitten. ‘Waarom zit je hier in je eentje?’ vroeg hij zich af.
Die jongen was een stuk spraakzamer dan hij altijd gedacht had – of kwam door de drank? Nieuwsgierig keek hij hem aan.
Every villain is a hero in his own mind.