[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 6 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee glimlachte als een boer met kiespijn.
      Zijn blik werd als automatisch naar de deur getrokken toen Nomad binnenkwam en het was alsof zijn hart opnieuw brak toen de jongen hem kort aankeek, daarna een blik op het bord wierp en vervolgens naar zijn plek liep alsof hij helemaal niet naast Lee moest zitten.
      ‘Ach, ik overleef het wel,’ mompelde hij tegen Maddie, waarna hij naar de stoel naast Nomad liep en erop neerplofte.
      Hoe moest hij zich gedragen? Hem doodzwijgen? Zo opzichtig flirten dat Nomad het vervelend zou vinden? Doen alsof er gisteren niet gebeurd was?
      ‘Hoi!’ zei hij op zijn gebruikelijke toon, zodat Nomad in elk geval opzij zou kijken. Hij grijnsde. ‘Nou, blijkbaar vindt Professor Slughorn wél dat wij een goeie match zijn.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nomad Morphew

Blijkbaar deed het de jongen minder dan Nomad had verwacht. Ten slotte had hij ook al een vervangende gitaarleraar, en ook dit leek hem weinig te doen. Nomad wilde dat het niet zo was, maar het stak hem toch een beetje.
Of dacht hij dat zijn kansen nog niet verkeken waren bij Nomad? De opmerking had een flirterige ondertoon - en Nomad voelde de paniek wat door zijn lichaam gaan toen hij de mensen om hem heen zag. Het zou best kunnen dat Daphne de opmerking gehoord had.
'Maar dat zijn we niet,' zei hij zacht. Hij had het botter willen zeggen - om Lee werkelijk af te schrikken - maar hij verbaasde zichzelf met de zachte ondertoon die er door zijn stem heen klonk.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee's blik rustte even op Nomads gezicht, die oogcontact meed. Hij voelde de drang om hem aan te raken, maar negeerde dat. Nomads stem klonk zacht – en het heelde zijn hart een beetje. De jongen haatte hem niet, dat voelde heel anders.
      ‘Nee,’ zei hij met een milde glimlach. Hij wachtte tot de jongen hem aankeek. ‘Sorry als ik je gisteren overrompelde.’ Hij voelde de warmte naar zijn wangen trekken. ‘Maar ik blijf ook gewoon graag gewone vrienden, hoor.’

[ bericht aangepast op 14 juli 2021 - 10:11 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maddie

°In de les Potions°

Ze stak nog even bemoedigend een duim omhoog en keek Lee enkele tellen na om te zien hoe hij naar zijn plaats ging.
Met een kleine zucht ging ze dan zelf aan haar eigen tafel zitten, en ze keek wat afwezig naar de leerlingen die af en toe kwamen binnendruppelen.

Noah

Het uur van Ancient Ruins vloog voorbij, maar dat gevoel heeft hij wel vaker bij vakken die hij oprecht interessant vindt. lees: praktisch alle vakken dus.
En uiteindelijk had hij zijn buik kunnen vol eten, met weer veel te veel ongezonde dingen waar hij ongetwijfeld nog spijt van zou krijgen, maar dat zijn zorgen voor later. Even later wandelde hij met Vinnie richting Potions. 'Wat denk jij over de nieuwe professor?' Zelf vond hij het idee dat Snape niet meer de lesgever was maar een vreemd idee. Niet dat hij die man zou missen.

Vinnie trok zijn schouders op. Hij had de man wel aan tafel zien zitten, maar verder kon hij er niet zo veel over zeggen. ‘Hij lijkt me in ieder geval minder angstaanjagend dan Snape.’
      Vinnie was niet zo heel goed in Potions – en het had niet geholpen dat hij altijd ontzettend zenuwachtig van Snape werd, bang dat hij een uitbrander zou krijgen. Hopelijk ging het dit jaar beter.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah

Na een tijdje kwamen ze in het lokaal terecht, en net als hij een willekeurig tafeltje in beslag wou nemen, merkte hij vanuit zijn ooghoeken dat er namen op het bord stonden. 'Huh wat?' Hij staarde even verbluft naar het bord om dan met open mond opzij te kijken naar Vinnie. 'Vaste zitplaatsen?' Zijn ogen werden haast fijne spleetjes. 'Dat kan hij toch niet menen? Zelfs Snape was zo erg niet.' Hij liet zijn ogen over de naam gaan naast die van hem. 'Great, zit ik naast een hoofdmonitor. ' hehehe, sojasaus.

[ bericht aangepast op 14 juli 2021 - 10:23 ]

Zoya was waarschijnlijk nog de Slytherin waar Vinnie het liefst naast zat. Ze kwam over als iemand die vooral met haar eigen zaken bezig was en zich weinig met anderen bemoeide. Waarschijnlijk maakte ze er niet zo’n punt van als hij niet uit zijn woorden kwam of zou ze gewoon doen alsof hij niet bestond.
      Wel vond hij het vreemd dat Noah niet wist wie ze was. Tenslotte hadden ze al zes jaar lessen met elkaar. Hij zei er echter maar niets van en zocht zijn eigen naam op de plattegrond. Er kwam een naar gevoel in zijn maag toen hij zag naast wie hij zat. Prudence. Zijn blik schoot naar de toegewezen tafel, maar daar was ze gelukkig nog niet.
      Misschien vergat ze dat ze les had.
      Dat kon… toch?
      Hij nam plaats aan het tafeltje achter Isabella. Waarschijnlijk had zijn vriend hier beter kunnen zitten. Had hij niet op het bord zien staan dat Mosh naast haar moest zitten? Hij wist niet welk van de twee jongens hij erger vond – maar stiekem wilde hij alsnog wel liever van plek ruilen met Isabella.
      Of Casper.
      Stilletjes begon hij zijn boeken uit te pakken.
      Hoefde je je dan niet écht aan de plattegrond te houden? Hij zocht op het bord naast wie Casper hoorde te zitten en zag dat dat Andreas was – Rosalies broer.
      Dat verklaarde wel íéts.
      En Isabella wilde natuurlijk niet naast Mosh zitten. Die had haar vast dat vreselijke pakje gestuurd.
      Hij legde zijn boeken kaarsrecht op elkaar en zijn schrift er al even recht naast en wierp een blik op de deur. Hij deed nog een keer een schietgebedje dat Prudence vergat dat ze les had.
      Of verdwaald raakte.
      Of van de trap viel.
      Hij bloosde om die gedachte. Met tovenaars om je heen, voelden zelfs zijn gedachten niet altijd veilig…

[ bericht aangepast op 14 juli 2021 - 8:24 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

Theo bladerde door zijn Transfiguration boek heen om maar niet te hoeven nadenken over woorden die met 's' begonnen. Melofors Jinx heel interessant, iemand een pompoenhoofd geven. Perfect voor Halloween. Als het niet op mensen gedaan werd. Bij Kyra's volgende woorden en het zien van haar glimlach die ontschuldig moest zijn, voelde hij zijn wangen toch weer rood worden. Opletten op de opdracht deed hij niet, waardoor hij aan de Gryffindor naast hem vroeg wat de bedoeling was. Dit wist zij echter ook niet. Heel handig. Op dit moment liep hij samen met Kyra naar het Potions lokaal. Er waren al weer een paar uur voorbij en Potions was de een na laatste les die vandaag gegeven zou worden. ''Had je al iets gehoord over de nieuwe Potions professor?'' vroeg hij tijdens het lopen.

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

Nomad Morphew

'Dat werkt niet,' mompelde Nomad. 'Je kunt me beter met rust laten.'
Kort schoten de woorden van Casper door zijn hoofd - dat hij zich niets aan moest trekken van zijn pa - maar daarna was het Lenin's gezicht weer dat hij voor zich zag en hij draaide zich een klein beetje van Lee weg. Het was makkelijk praten voor Casper, als je vader niet één van de meest invloedrijke personen was in de tovenaarswereld.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee begreep er niets van. Wat wilde Nomad hem niet vertellen? Was er in de vakantie iets vervelends gebeurd en was hij bang dat Lee daar achter zou komen? Maar dan zou hij ook wel moeilijk hebben gedaan over zijn vriendschap met Roman, toch? Daar was hij veel closer mee
      'Maar wat werkt er volgens jou dan niet meer?' vroeg Lee door, die toch echt wel wat meer duidelijkheid wilde krijgen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Daphne was met Nora naar het Potions-lokaal gelopen. Prudence was vooral druk met de inkt uit haar haren krijgen en Mosh had tijdens de lunch niet in de buurt gezeten. Zodra ze het lokaal binnenkwam zag ze al wat vreemde combinaties, wat algauw verklaard werd door de plattegrond op het bord. Nora zat naast Lane, zag ze. Ze wist nog niet echt wat ze daarvan vond, op zich kon ze de jongen wel goed hebben. Hij was alleen best goed in meisjes inpakken en ze hoopte maar dat ie met z’n tengels van Nora afbleef.
      Zelf zat ze naast Cole – wat ze weinig interessant vond.
      Wel was ze achter Lee en Nomad geplaatst, die in een nogal serieus gesprek verwikkeld leken te zijn. Ze herinnerde zich weer dat Nomad zich van die klungel zou ontdoen en vond het wel een mooie gelegenheid om te observeren hoe dat ging. Zonder al te veel aandacht te trekken, ging ze achter de twee zitten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Zijn zenuwen namen toe nu Daphne achter hen was gaan zitten. Hij voelde zich in in een hoekje gedrukt, net als vanmorgen met Roman. 'Deze - vriendschap. Het werkt niet. Jij bent te - te opdringerig.' Hij wist dat hij Lee opnieuw pijn deed met deze woorden - maar ze waren eruit gekomen voor hij er erg in had. 'Het hoeft van mij gewoon niet meer.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Ah. Oké dan.’
      Hij had niet opzij hoeven kijken om te weten dat Daphne achter hen was gaan zitten, want haar parfum pikte hij overal tussenuit. Hij ging dan ook echt geen drama maken, zelfs al staken Nomads woorden.
      Een beetje.
      Hij klonk namelijk nog best wel aarzelend.
      ‘Nou ja, ik ben te leuk om mezelf aan jou te gaan aanpassen, maar mocht je mijn awesomeness gaan missen dan ben je weer welkom om mijn vriend te worden, hoor. Niemand is perfect – zelfs ik niet. Misschien dat je het nog eens door de vingers leert te zien als je behoefte hebt aan gezelschap.’ Hij schonk Nomad een oprechte glimlach.

---

Every villain is a hero in his own mind.