[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 7 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Robin • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 27 juli 2021 - 9:49 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

mt

---

- thank you for existing -

Mt

---

It's never gonna happen, Guys.

MT

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Thomas trok een wenkbrauw op. "Jij aan de pillen?" vroeg hij verbaasd. Dat vond hij nu niets voor Daphne. "En natuurlijk kan ik daaraan komen, als je wat specifieker bent. 'Pillen' is nogal een groot woord, dan kan ik je ook een paracetamol geven." Thomas flitste even een kleine grijns voor de vrouw naast hem.

[ bericht aangepast op 27 juli 2021 - 15:39 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Het is niet voor mij. Slaappillen, kalmeringspillen – zoiets. Ze zijn voor Nora. Dan stuur ik haar wel naar je toe, binnenkort, dan kan ze zelf vertellen welke ze precies nodig heeft. Ze is goed in Potions – wellicht kan ze Isabella’s rol overnemen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

MT.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Thomas ogen begonnen te twinkelen bij het horen van Daphne haar woorden. Die vacature had hij inderdaad nog open staan. "Stuur maar door!" zei hij met een grijns. Hij leunde even naar Daphne toe - die op de leuning zat - en drukte een kus op haar wang. "Je bent de beste, wist je dat? Heeft iemand dat al een keer eerder tegen je gezegd?"

[ bericht aangepast op 27 juli 2021 - 15:39 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Alleen na de seks,' grijnsde ze.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Justin Trelawney

Na een gezellig tussenuur met Jordyn waarin Justin twee potjes schaken won en Jordyn drie, liepen ze naar het lokaal van Geschiedenis van Toverkunst. Justin's hartslag nam toe toen hij zag dat Rosalie al in het lokaal zat, in gesprek met Cole. Hij had haar in de eetzaal ook al gezien, maar nu van dichterbij.
Ze hadden via hun brieven al hun vakken uitgewisseld en dus had hij geweten dat ze dit vak samen zouden volgen. Ergens had hij misschien gehoopt dat ze naast elkaar zouden zitten - maar misschien was dat ook beter van niet, want hij begon zich af te vragen of hij zijn zenuwen genoeg onder controle kon houden.
Waarom was hij zo nerveus? Hij had nóóit moeite met interacties met meiden - behalve dan misschien met Isabella, maar dat was om heel andere redenen. Was hij verliefd op haar? Dat kon toch niet, als je elkaar zo lang niet gezien of fysiek gesproken had?
Het moest te maken hebben met die brieven. Hij was te open geweest naar haar - en daardoor wist ze nu meer over hem dan hij eigenlijk wilde. Hij had niet verwacht dat hij haar nog weer zou zien, in ieder geval niet op school. En nu was ze hier weer.
Achter die twee was nog een plekje vrij en Jordyn trok hem mee daar naartoe. Hij maakte kort oogcontact met Cole - die keek hem veelbetekenend aan - en keek toen naar Rosalie, maar ze keek niet terug. Hij wist ook dat dat zo zou zijn, maar toch was het vreemd om haar zo te zien. Ze leek ergens naartoe te kijken, maar dat deed ze niet - haar blik was leeg.
Een licht schuldgevoel bekroop hem. Hij had het te eng gevonden om haar op te zoeken, en dus was hij haar gaan schrijven. En veel - zeker in het begin kreeg ze wekelijks een brief van hem - omdat hij om haar gaf en zich zorgen maakte. Maar hij had haar nooit bezocht.
Nu ze eenmaal achter Rosalie en Cole zaten, wist Justin dat het raar was om niks te zeggen. Hij begroette Cole en richtte zich toen tot het meisje dat zijn hartslag jaren geleden had doen toenemen. 'Hoi Rosalie.' Hij voelde zich nogal een idioot, voornamelijk omdat Jordyn mee kon luisteren en hij nog geen uur geleden aan haar had toegegeven dat hij Rosalie leuk had gevonden. 'Wat fijn dat je er weer bent.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Misschien moet ik dat toch maar eens uitproberen dan," zei hij plagend. Natuurlijk kende Thomas Daphne haar reputatie, maar uit wederzijds respect hadden ze met elkaar nooit het bed gedeeld. Daphne was hem veel te kostbaar en hij was bang dat een oppervlakkig potje seks veel zou veranderen aan de manier waarop ze nu een band hadden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Haar hart sneller te kloppen, toen ze zijn stem herkende. Het mocht dan twee jaar geleden zijn dat ze elkaar voor het laatst gesproken hadden, maar zijn stem pikte ze er direct uit. Justin In de tijd dat ze weg was geweest, hadden ze elkaar niet gezien of gesproken. Maar hij was een van de weinigen die trouw naar haar was blijven schrijven. En ze vond het altijd heerlijk om zijn verhalen te lezen. Daardoor was het alsof ze nog een beetje betrokken was bij de school en ze waren om een of andere reden toch anders dan de brieven die haar vriendinnen haar schreven. Het was alsof ze hem beter leerde kennen door dat contact.
      Ze had hem wel eens uitgenodigd langs te komen, maar dat was nooit gebeurd. Ze wist niet zo goed waarom hij niet was gekomen, wat de reden was dat hij haar nooit was komen bezoeken, maar dat en de brieven die hij schreef hadden wel duidelijk gemaakt dat wat er ooit tussen hen was geweest over was.
      En toch..
      Toch voelde ze voor heel even een kriebel door haar maag schieten bij het horen van de stem die haar ooit 'prachtig' had genoemd. "Hee Justin," begroette ze hem, als bevestiging dat ze wist wie hij was. "Leuk om jou ook weer te... horen." Rosalie schakelde op het laatste moment over naar het woord horen. Ook al leefde ze al twee jaar met deze kwaal, soms was het nog lastig om niet de woorden 'zien' of 'kijken' te gebruiken.

[ bericht aangepast op 29 juli 2021 - 14:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

'Heb ik zoveel indruk op je gemaakt dat je mijn stem nog herkent?' vroeg Justin plagerig, al maakte zijn hart toch een klein sprongetje. 'Of ben je gewoon heel goed geworden in het onderscheiden van stemmen?' Hij was bang geweest dat ze hem niet zou herkennen, dus dit deed zijn zelfvertrouwen wel goed.

[ bericht aangepast op 29 juli 2021 - 14:52 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Beide," zei ze grijnzend. Naarmate ze langer blind was, begon ze de verschillende klankkleuren in andermans stem veel beter te herkennen en kon steeds vaker ook een stem aan een gezicht koppelen, wat ze nog in haar hoofd had. Ze kon veel beter de verschillen horen, maar vooral de stemmen van degene die haar het dichtste bij waren geweest herkende ze nog. Rosalie draaide zich, zodat ze zijdelings op haar stoel zat en beter contact kon maken met degene achter haar. "Hoe is het met jou?" vroeg ze met een glimlach. "Mag je nog steeds op voor de Try-outs in November?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

Justin's ogen begonnen direct te glimmen. En of hij dat mocht. Zodra het over zwerkbal ging, leefde hij altijd helemaal op. 'Jazeker. Dus ik ga dit jaar meer trainen dan ooit.' Hij wilde al een 'Kun je mooi komen kijken' toevoegen, maar wist die woorden nét op tijd in te slikken. Alle andere opmerkingen die over zwerkbal gingen, leken hem ook opeens ongepast. 'Meer kun je niet doen, hè,' sloot hij het onderwerp af.
Zijn handen begonnen te jeuken en hij was blij dat Rosalie niet kon zien dat hij zenuwachtig met zijn vingers aan het friemelen was - al zag Jordyn het overduidelijk wél. Zijn opmerking voelde een beetje loos en daarom vroeg hij: 'Is het een beetje te doen, met die zintuigenspreuk zo in het gebouw? Of heb je nog iemand nodig die je door de gangen begeleidt?' De opmerking ging wat minder soepel dan hij had gewild - maar misschien was dat beter, want hij wist eigenlijk niet of ze er nog gediend was als hij wat met haar flirtte. Het voelde allemaal nogal gek.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Het gaat," zei ze met een ter reden lachje. "In de lessen, waar mensen niet zoveel lopen gaat het prima en op de gangen en in de common room. Maar drukke plaatsen zoals de eetzaal is het wel lastig om de spreuk te gebruiken. Te veel prikkels." Rosalie wist niet wie er mee luisterde, maar eigenlijk kon het haar niet zoveel schelen. Cole zat naast haar, die wist toch al dat ze ooit met Justin gedate had. "Maar als een leuke jongen aanbiedt om me te begeleiden, zeg ik geen nee hoor," zei ze met een brede glimlach.

[ bericht aangepast op 29 juli 2021 - 22:35 ]

---

It's never gonna happen, Guys.