[RPG • 250] Alfea College • speeltopic - Speeltopics

• Alleen de dictator van deze RPG mag andere chars besturen
• Probeer minimaal 250 woorden te schrijven.
• 16+ mag, maar geef het even aan bovenin de post (evenmin trigger warnings en andere heftige onderwerpen).
• De Quizlet huisregels gelden hier ook.
• Gelieve minstens elke week een keer te posten, al begrijp ik het volledig als dit af en toe niet lukt.
• Maximaal vier rollen per persoon, maar probeer ze wel allemaal actief te houden. Als je toch meer wilt, overleg het even met me en dan komen we er wel uit.
• Ruzies en gezeik buiten de RPG houden.
• Zowel Engels als Nederlands is toegestaan, maar gelieve wel de post in een taal schrijven.
• Alleen Neaira en Neaera maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.

shout out to Deems/Starsight dat ik Pritchard layout over mocht nemen

Reilly’s lippen vormden zich tot een grim bij het horen van Myka’s woorden. Dat missende gevoel herkende hij maar al te goed, nu hij zijn partner en beste vriend was ‘kwijtgeraakt’ door de nieuwe regels van zijn ouders. “Ik mis mijn parter ook, zit nu opgescheept met een magische snotneus uit het eerste jaar,” zuchtte Reilly, waarna hij wat onderuitzakte op de steen. Zijn blik verplaatste hij langzaam richting de omringende bossen, terwijl hij luisterde wat er tegen hem gezegd werd. “Het zal je verbazen hoeveel boze of vijandige blikken ik heb ontvangen sinds mijn ouders het hebben overgenomen, Myk. Niet bij te houden.” Reilly slaakte een zucht, waarna hij het voorbeeld van het meisje naast hem volgde en ook weer op zijn telefoon dook.


Reilly merkte dat zijn gerustellend bedoelde woorden betreft het maken van keuzes niet het gewenste effect hadden op Myka. Hij knikte kort toen ze terecht opmerkte dat ze uiteindelijk wel een kant moest gaan kiezen. “Het is zeker onvermijdelijk, dat ontken ik niet. Maar nogmaals, Myk, je moet kiezen wat jij wilt en niet wat je familie en vrienden kiezen of wat je ingefluisterd wordt door partijdige leerlingen,” zei Reilly. Hij legde zijn hand op de hare en klopte enkele keren zacht. Hij hoopte maar dat zijn woorden deze keer wel tot haar doordrongen, daar hij absoluut niet wilde dat Myka op een plek terechtkwam waar ze niet thuishoorde. Of dit nou de modernisten of de traditionalisten waren, al ging Reilly er vanuit dat zijn vriendin meer modern was dan anders. Dat was immers het ‘normaal’, hetgeen wat er van je verwacht te zijn. De manier van lesgeven waar de meeste leerlingen vanaf jongs af aan mee waren opgegroeid. Behalve Reilly, die een jeugd van lange trainingen en schreeuwende ouders had gekend. Alles om maar negatieve emoties naar de oppervlakte te krijgen, zo sterk mogelijk te worden.
      Reilly vroeg zich af of zijn ouders hem en zijn broer op dezelfde manier hadden opgevoed als ze hadden geweten dat het de oorzaak van Rowan’s dood was geweest. Echter verbood hij zichzelf hier over na te denken en richtte hij zich weer tot Myka, die nog altijd naast hem zat en hem zojuist had uitgevraagd. Of althans, daar leek het op. De speelse glimlach op haar lippen maakte haar koppie nog leuker dan normaal. “Ah, gaan we mysterieus doen, ja? Call me interested,” zei Reilly en hij schonk de blondine een charmante knipoog. “Half negen zie je mij in de entreehal.” Om het niet te vergeten schreef hij het ook gelijk op in zijn agenda.
      Hierna stond Reilly op van de steen, daar hij een harde kont ervan kreeg en sowieso nooit goed was geweest in lang stilzitten. Hij was het liefst elk moment van de dag bezig, al was het tegenwoordig maar om de pijnlijke gedachtes over zijn broer tegen te houden. Myka nam Reilly’s uitgestoken hand vrijwel direct aan, waarna ze slechts op enkele centimeters van elkaar verwijderd waren en hij Myka’s lichaamswarmte haast kon voelen. “Oh, wist je dat niet? Romantische boswandelingen maken is een van mijn favoriete hobbies. Gezellig, hè?” grapte Reilly. Een plagende grijns verscheen op zijn gezicht. In feite had hij nog nooit in zijn leven een romantische boswandeling gemaakt, was hij daar absoluut niet het type voor. In elk van Reilly’s kortdurende relaties had hij het geweigerd om te doen als het werd voorgesteld. Wellicht dat elk van de meiden het daarom binnen een halfjaar uitmaakte. Zou een romantische boswandeling een must zijn voor het onderhouden van een relatie? Reilly wist het in ieder geval niet.
      “Een potje sparren met jou durf ik altijd aan, dat weet je toch?” antwoordde Reilly op Myka’s uitdagende opmerking. Zijn lippen waren nog altijd tot een plagende grijns gevormd, terwijl hij zijn hoofd naar beneden gericht hield om het meisje aan te kunnen kijken. Nu viel Reilly pas het enorme lengteverschil op en hij vroeg zich af of dat niet oneerlijk zou zijn. Al was Myka natuurlijk wel een specialist, wat betekende dat ze haast elke dag haar vechtkunsten trainde. Misschien toch niet zo oneerlijk verdeeld?
      “Laat ik de vraag eens anders stellen: wat zou jij van mij willen als je mij vloert? Drie chocoladetaarten is namelijk wel erg veel,” kaatste Reilly de vraag terug, waarna hij haar vragend aan bleef kijken. “En ik heb nog een vraag: waar wil je een potje sparren? Het kan in ieder geval niet bij jullie trainingruimtes, dan zet ik mijn moeder gelijk voor lul.”

Leysa haalde nonchalant haar schouders op als reactie op Isla’s waarschuwing. “Zo erg is die foto niet en daarnaast heb ik meer dan genoeg meer beschamende foto’s van hem om op te hangen als hij vervelend gaat doen. Een heel fotoalbum vol zelfs,” antwoordde ze. Al wist ze ook vrij zeker dat haar oudere broer vrijwel geen schaamte kende en juist genoot van de aandacht die de foto’s hem zouden geven. “Je moet wel wat minder fronsen hoor, daar krijg je rimpels van,” vervolgde Leysa, terwijl ze stevig inzoomde op de gestuurde foto en daarna haar beeldscherm aan Isla liet zien. “Kijk dan. Allemaal rimpels op je voorhoofd.” Er verscheen een plagende glimlach op Leysa’s lippen.
      Na het korte heen-en-weer geplaag sloeg het gesprek weer een serieuze weg in. Beide zusjes leken er hetzelfde over te denken: de ontwikkelingen waren zorgwekkend en ze zouden er absoluut niet aan meedoen. Het enige probleem was Ramsay. Leysa’s broer was goed in veel dingen, maar juiste keuzes maken hoorde daar niet bij. Een grinnik ontsnapte dan ook haar lippen toen Isla de hoop uitsprak dat hun broer voor de verandering wel eens een goed besluit maakte. “Hm ja, misschien dat Rams de traditionalisten drie keer niks vindt en aan de moderne kant blijft, waar hij is opgegroeid,” zei Leysa daarna. Wellicht was het lullig dat ze haar broer nu al reddeloos verloren verklaarde, maar aan de andere kant had ze vaak genoeg gezien dat Ramsay zijn leven overhoop gooide door de slechtste keuze mogelijk te maken.
      Vlak nadat Isla’s telefoon was afgegaan, ontving Leysa een veelzeggende blik van haar. “Wat?” vroeg ze, al had ze het vrij snel door. “Heeft die spoilsport de berichten naar jou doorgestuurd? Wat is hij toch saai, uuuuuuuuuugh,” zeurde Leysa, waarna ze dramatisch haar hoofd naar achteren liet vallen en met haar ogen rolde. Dit was dus waarom ze haar plezierige avondjes niet mededeelde met haar gezinsleden, zeker Ramsay niet. Hij zou er alleen maar moeilijk over doen en in het ergste geval haar hook-up proberen te vechten. Iets met dat niemand aan zijn jongere zusje mocht zitten, of zo. Het irriteerde Leysa mateloos. Direct pakte ze haar telefoon er dan ook bij, om nog meer berichten naar Ramsay te sturen.

Spoilsport
oh kom ooooooooooooop
het doorsturen naar isla????
jij bent echt koning der lameness hoor
ik ben 18 en dus volwassen en dus mag ik doen wat ik zelf wil

Terwijl Leysa nog op haar telefoon zat, druk met het versturen van berichten naar vriendinnen, had Isla iets tegen haar gezegd. Enkele seconden later, zodra het registreerde in Leysa’s brein, vergrendelde ze haar telefoon en keek ze haar oudere zus vragend aan. De vraag die Isla stelde verbaasde Leysa. Waarom vroeg ze zoiets? Alsof ze ooit had afgeweken van de zijde van haar oudere zus. In de zes jaar dat hun ouders overleden waren had Isla als een soort tweede moeder over haar gewaakt en Leysa had in ruil daarvoor altijd bij haar gestaan. Geen haar op haar lijf die erover dacht dit nu te veranderen, zeker niet nu ze elkaar nodig hadden. Zoals Aerys al zei: in situaties als deze moesten ze de familiebanden sterk houden.
      “Huh? Waarom zou ik dat.. Waarom zou ik niet bij je blijven?” vroeg Leysa uiteindelijk, de verbazing in haar stem goed hoorbaar. Ze voelde zich bijna beledigd dat Isla het vroeg, alsof ze bang was dat Leysa haar zou verlaten, zou kiezen voor de traditionalisten en haar familie zou verraden. Isla moest haar wel beter kennen dan dat, toch? “Je denkt toch niet dat ik enige behoefte heb mij aan te sluiten bij die over het paard getilde sukkels? Daar heb ik iets teveel zelfrespect voor.” Leysa beet op haar lippen en liet zich voor enkele seconden onderuit zakken in haar stoel, daarna stond ze plotseling op.
      “Ik ga ontbijt halen, wil jij ook nog wat?” vroeg ze aan haar oudere zus. Enkele tellen wachtte ze op haar antwoord, vooraleer ze richting het eten liep. Echter vormde zich er vlak daarna een duivels plannetje in haar hoofd, waardoor ze zich weer terug omdraaide. “De seks was trouwens oprecht heel goed, de berichten naar Rams waren niet gelogen,” zei Leysa, waarna ze Isla een knipoog gaf en zich terug draaide richting het eten. Hopelijk hapte haar oudere zus beter dan Ramsay had gedaan. Het was toch niet alsof ze boos kon worden, immers had Leysa het toch al gedaan én ging ze het ook zeker nog vaker doen.