[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 15 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik weet wel aardig hoe het eraan toegaat,’ mompelde Lee. Dat had Nomad wel bewezen. ‘Maar…’ Hij zuchtte. Het bleef gewoon rot.
      Hij liet het onderwerp maar rusten toen er andere mensen aan tafel kwamen zitten. Dit was wellicht ook niet het beste onderwerp voor aan de les. Elsie kwam bij hen zitten, samen me een meisje met geverfd haar dat hij niet kende. Hij vond haar nu al cool.
      Evan schoof ook bij hen aan en Lee keek hem enthousiast aan. ‘Hé, ik moet Bob nog ontmoeten! En nee – maar geen glitters vandaag. Het moet wel een beetje speciaal blijven hè.’ Hij stak zijn tong uit. Hij richtte zich tot Rosalie toen de jongen zich voorstelde. ‘Dat is de knappe jongen die bijna je blinddate was geworden,’ zei hij tegen Rosalie. Nu Nora weg was, mocht hij vast een nieuw iemand voor hem zoeken, maar Roos zou het niet meer worden nu ze met Justin aan het daten was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie moest even schakelen dat ze uit het gesprek getrokken werd, maar begreep al snel dat er meerdere mensen bij kwamen staan. Dit was misschien ook niet het moment ervoor. Ze zou er later wel op terug komen. "Werkelijk?" vroeg ze met een grijns. Ze draaide even naar de aanwezigheid die bij hen aan tafel was gekomen. "Mijn excuses, ik had een andere leuke date eerst op mijn lijstje staan. Maar mocht het zo zijn dat dat niet werkt, ben ik er nog altijd voor in. Voor mij verandert er niets natuurlijk." Het bleef een blind date. "Rosalie trouwens," stelde ze zichzelf met een grijns voor.

---

It's never gonna happen, Guys.

Wat bijzonder dat hij bij twee ooms woonde! Vinnie vroeg zich af waarom hij niet bij zijn ouders woonde, maar wist wel beter dan daar naar te vragen.
      ‘G-Griekenland,’ herhaalde hij. ‘D-dat is l-leuk zeg. V-vast mooi-mooier weer dan hier. Ik uhm, ik kom uit Luton. D-dat is een b-beetje boven Londen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ivana had Faye tijdens de vorige les leren kennen en vond haar eigenlijk heel aardig. Ze was rustig, maar minder stil dan zij waardoor ze wel een beetje initiatief nam bij de gesprekken. Het kwam niet vaak voor dat ze zich toch redelijk op haar gemak bij iemand voelde.
      Ze vonden een plekje aan een tafel waar al vier anderen zaten. Vluchtig keek ze rond. Er waren drie jongens en één meisje. Het meisje zag er wel vriendelijk uit. De lange jongen naast haar zat zo te zien in dezelfde afdeling als Faye, maar hij keek haar zo recht aan dat ze ervan schrok. Stilletjes nam ze tegenover hen plaats.
      Links van haar zaten twee jongens uit een andere afdeling, die met elkaar in gesprek waren. Ze durfde ze niet te begroeten en vouwde haar handen ineen terwijl ze hoopte dat Faye wel wat zou zeggen, zodat het ijs misschien gelijk een beetje gebroken was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Roman had gehoord dat Nomad tijdens DADA door een charmeleon ghoul was gebeten en bij de ziekenzaal had moeten langsgaan. Hij had hem de hele dag nog niet gesproken. Al de hele week zat zijn vriend liever naast Casper dan laatst hem en hij had nu ook gezien dat Aleksi terug was. Iets wat hopelijk een positief effect op Nomad zou hebben. Hopelijk verwaterde zijn contact dan weer met Casper.
      Roman speurde het lokaal af en zag dat Cole nog alleen was, waardoor hij daar naast neerzakte. Hij knikte even naar de meiden en naar Raf, die er ook al zaten, maar hij hield toch een beetje ongerust zijn blik op de deur gericht, hopend dat zijn vriend daar straks gewoon gezond en wel doorheen zou stappen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

---

"Het is hier zeker koud en regenachtig," bevestigde Feliks met een knikje. "Maar Durmstrang was ook altijd koud. Dus ik ben wel wat gewend." Feliks keek even naar de anderen die aan tafel waren komen te zitten. Het roodharige meisje -dat nu voor de tweede keer naast Casper zat - had hem met zo'n vuile blik aangekeken dat hij zich niet had durven voorstellen aan haar. Waarschijnlijk zat ze daar ook niet op te wachten.
      Naast hem kwamen nog twee andere meisjes zitten en Feliks voelde zich een beetje ongemakkelijk worden. Op Durmstrang waren er gewoonweg geen meiden geweest en zo heel veel sprak hij er ook niet in Griekenland. Rosalie was zijn eerste vriendin geweest met wie hij om ging en ergens vond hij ze stiekem een beetje eng, puur omdat hij niet wist hoe ze zouden reageren. Alhoewel... Novalie en Tilly, de vriendinnen van Rosalie, waren wel heel aardig geweest. Dus misschien waren meisjes gewoon aardiger dan jongens. Al vond hij Vinnie nu ook al aardig. En Lee natuurlijk! Misschien was het gewoon Hogwarts, waar iedereen aardiger was. Hij moest gewoon niet zo stom doen. "Hoi!" begroette hij de meiden vrolijk. Daarna keek hij terug naar Vinnie. "Londen?! Ben je daar wel eens geweest? Ik zou nog dolgraag een keertje erheen gaan, voor ik terug naar Griekenland ga."

[ bericht aangepast op 3 jan 2022 - 22:18 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het flesje brandde in zijn zak. Hoe langer hij erbij stilstond, hoe dommer het plan leek te worden. Toch had hij het gevoel dat hij er niet meer onderuit kon komen, zeker niet als Melody hem de hele tijd op de vingers keek. Zodra hij het klaslokaal binnen was, zag hij Rosalie al meteen zitten. Naast Lee. Dat was dan nog een meevaller – dat jong was zo dom dat iedereen het wel zou geloven als hij die plant liet groeien. Er pasten bijna tien mensen om de tafel heen – er was helaas nog wel ruimte voor een tweetal. Hoe zou het hem ooit lukken om dat groeisap toe te dienen? Hij liep naar de vrije plaats toe. Dan zat hij náást Rosalie… Dat moest het druppelen een stuk makkelijker maken, maar er trok een verlammend gevoel door hem heen. Vanochtend zat ze nog boven op hem. In zijn fantasieën dan. Nu voelde hij toch wel een beetje het schaamrood op zijn wangen verschijnen en hij keek bewust een andere kant uit. Het zou mooi zijn als de les meteen begon…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dus Feliks kwam van Durmstrang! Vinnie herinnerde zich het spectaculaire entree van Durmstrang van twee jaar geleden nog al te goed. Zelden had hij zich zo klein gevoeld, tussen al die stoere jongens. Het was zelfs een beetje gek om te constateren dat niet álle jongens daar zo waren.
      Voor hij kon bedenken wat hij daar verder over wilde zeggen, kwamen er twee mensen bij hen aan tafel zitten. Vinnies hart stond even stil toen hij zag dat het Faye was. Zijn ogen werden groot van verbijstering en een loeihete gloed trok langs zijn wangen. Vlug keek hij naar beneden, terwijl de woorden van Feliks verder volslagen langs hem heen gingen. Zou ze hem herkennen?
      Ze hadden elkaar één keer gesproken – of nou ja, zij had gepraat en hij had alleen maar onsamenhangende lettergrepen gemompeld. Hij was toen zo onwijs zenuwachtig geworden toen hij haar midden op de trap zag dat hij gestruikeld was en een flink eind naar beneden was gerold, met flink wat blauwe plekken en kneuzingen tot gevolg. Zij had die voor hem genezen – en daarna was zijn interesse in het helen van mensen ook aangewakkerd. In zijn dromen, was dat de reden dat hij haar na Hogwarts vaak weer terugzag. Daar had hij alleen wel geweten wat hij moest zeggen. Nu kon hij niet eens haar kánt uitkijken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Jawel hoor,’ glimlachte ze. ‘Ik heb al best wat leuke mensen ontmoet en tot nu toe waren de lessen ook niet saai ofzo. En na vandaag ben ik ook niet meer “het nieuwe meisje” dus dat vind ik eigenlijk ook wel prettig. Had jij je opgegeven voor dat uitwisselingsproject?’
      Ze wist niet precies hoe zoiets werkte – of er slechts een paar leerlingen waren uitgeloot of dat er plaats was om iedereen die wilde ergens anders onder te brengen. Dat leek haar echter wel heel veel gedoe. Misschien moest je dus gewoon geluk hebben.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rafaël schudde zijn hoofd. "Nee, ik vind het wel prima hier. Ik wil nog ten volle genieten van mijn laatste jaar hier op Hogwarts, dan ga ik hem niet ergens anders doen." Waarschijnlijk had zijn moeder hem niet eens laten gaan. Hoewel een jaar in het buitenland misschien wel goed stond op zijn cv, had zijn moeder andere prioriteiten. Toen hij thuis over het uitwisselingsproject was begonnen - niet eens met de intentie om zich op te geven - had ze nogal knorrig gereageerd. Rafaël schudde zijn hoofd. Nee, hij ging echt zijn laatste jaar waar hij al zijn vrienden nog samen zag op een andere school doorbrengen. Straks na school zouden ze vast allemaal hun eigen kant uitgaan en hij wist niet wat zijn ouders allemaal van plan met hem waren na school. Hier had hij voor zijn gevoel nog enige vrijheid. "Plus ik heb nog een paar mensen een poets te bakken voor ik van Hogwarts wegga. Ik ben van plan mijn exit grootser te maken dan die van Fred en George."
      Rafaël bewonderde Fred en George. Zij waren met een prachtknal Hogwarts uitgegaan en hij was van plan het net zo groots te maken of misschien nog wel beter. Hogwarts zou hem niet vergeten en hij zou de volgende in dat rijtje legendarische grappenmakers worden.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Fred en George? Wie zijn dat dan? En wat hebben die gedaan?' Ze keek Rafaël nieuwsgierig hoe hij wat ze dan ook hadden gedaan wilde overtreffen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Evan moest even lachen en haalde voorzichtig Bob uit de zak van zijn gewaad. Hij lag zoals gewoonlijk te pitten. Hij liet de slang voorzichtig neerkomen op tafel en hij kroop vrijwel direct richting Lee, waarna Evan zich weer op Rosalie richtte.
      'Leuk je te ontmoeten,' begon hij. 'ja, je weet maar nooit. Al ben ik niet graag een tweede keuze, maar... misschien maak ik voor jou wel een uitzondering.' Hij liet zijn ogen even over haar lichtblonde lokken gaan, Rosalie's haar leek echt ontzettend zacht, het was gewoon prettig om naar te kijken. Evan keek weer even naar Bob, die zich ondertussen genesteld had bij Lee.
      'Hij vindt je wel leuk geloof ik.' Glimlachte hij naar Lee. Evan wierp even zijn blik op het stel dat het lokaal binnen kwam lopen. Mosh... Melody... fantastisch. Evan keek direct weer de andere kant op, hij had helemaal geen zin om een gesprek met één van de twee aan te gaan.

[ bericht aangepast op 4 jan 2022 - 13:53 ]

---

- thank you for existing -

'Oh! Ruik ik hier soms...' Andreas woof met zijn hand richting zijn neus. 'Ja-ja... dat is jaloezie!' Hij begon te lachen en gaf zijn vriend een duwtje.
      'Jij bent ook lief hoor.'

---

- thank you for existing -

Melody liep met een kleine glimlach op haar gezicht met Mosh mee. Ze was wel benieuwd of de jongen durfde om het te doen. Toen ze zag waar Mosh heen liep om te gaan zitten, werd het plan ineens nog tien keer zo leuk. Melody zou er sowieso voor zorgen dat Evan ook wat mee zou krijgen van hun plannetje. "Kijk, kijk. Lucky me," begroette ze haar ex met een glimlach. Ze wierp Evan even een kushandje toe, voor ze de rest van hun tafel bekeek. Twee losers, een sukkel en het blinde meisje. Ze vond het wel typisch mensen voor Evan om mee om te gaan.
      Melody liet haar ogen nog eens over het blinde meisje gaan. Rosalie, als Melody de naam goed herinnerde. Ergens had ze wel iets interessants. Ze leunde over de tafel in de richting van Rosalie. "Ik zou het niet doen als ik jou was. Je zal zwaar teleurgesteld terugkomen," waarschuwde ze het meisje. Normaal had ze een knipoog erachteraan gedaan, maar dat was nu toch niet nodig.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie was even in de war van de stem die opeens hun gesprek onderbrak. "En wie ben jij?" vroeg ze verrast. De meisjesstem, met een duidelijk Amerikaans accent, antwoordde terug. "Melody. Zijn ex." Ah, dat verklaarde een hoop. "Was vast geen leuke break-up," stelde ze vast. Het was niet dat Rosalie Melody echt wilde dwars zitten, maar ze noemde gewoon een feit op. "Maar ik kan prima voor mezelf zorgen, dank je wel, Melody."

---

It's never gonna happen, Guys.