[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 15 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Josephine Pierce Herbology - Casper, Vinnie, Feliks, Isabella, Ivana, Faye Wat een verschrikkelijk lange en saaie dag was dit. De avond mocht maar beter spannend zijn, want op deze manier ging Josephine het niet overleven. Ze gleed met haar vingers door haar haren voor ze het lokaal binnenkwam en keek de klas even rond. Melody zat uiteraard al weer naast Evan, kwam dat even goed uit. Josephine zwaaide en knipoogde haar kant op, waarna ze naar haar tafel liep en als laatst aanschoof.       'Dag jongens,' zei ze richting de drie heren die aan tafel zaten. 'En dames.' Zei ze tegen de meiden die aan de tafel zaten. Een van de jongens leek wel een kleine verdwaalde puppy. Josephine glimlachte zoet naar de knappe roodharige die bij de jongens zat. Ze zag er chagrijnig uit, maar daar had Josephine geen problemen mee.       'Ik ben Josephine,' zei ze terwijl ze haar hand uitstak naar de roodharige dame. Na het schudden van haar hand, gaf ze ook de drie jongens een hand. Vervolgens draaide ze zich om naar de twee dames aan de andere kant van de tafel, om ook daar de handen te schudden. Daar zat ook een verdwaalde puppy, maar een meisje deze keer. Ze paste goed bij die andere.

[ bericht aangepast op 4 jan 2022 - 14:45 ]

---

- thank you for existing -

Evan had een vrij goed humeur deze middag, maar het kon ook niet anders dan dat Melody het moest verpesten. Evan was verbaasd door Rosalie's antwoord, het was een goed antwoord. Al had Evan geen idee wat hij hier verder mee moest doen, hij wilde die snol gewoon over de tafel heentrekken en het lokaal uitsmijten, maar... dat was niet de best doordachte optie ooit.
      'Bemoei je lekker met jezelf Mel, niemand heeft hier zin in.' Bromde hij Melody's kant op.

[ bericht aangepast op 4 jan 2022 - 14:48 ]

---

- thank you for existing -

Justin Trelawney

'Dus ik kan niet verwachten dat jij en Mavis vanavond hand-in-hand gaan rondlopen onder het maanlicht? Je weet dat Léé jullie date gaat organiseren, toch?' Hij grijnsde. 'Klef wordt het sowieso wel.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew

Toen Nomad zich genoeg opgeladen had om weer verder te gaan, vertrokken hij en Aleksi richting het lokaal van Kruidenkunde. Ze waren aan de late kant en daardoor was er alleen nog plek aan één tafel.
De tafel met Lee.
Zonder iemand aan te kijken liep Nomad naar het lege plekje. Hij negeerde de kriebels in zijn maag - zenuwen kon hij nu niet gebruiken - en plofte op de kruk neer. Hopelijk was hun opdracht niet te ingewikkeld vandaag en konden ze die individueel uitvoeren. Het laatste waar hij zin in had, was om nu met Lee te moeten samenwerken. Dat zou herinneringen opwekken die hij nu even niet kon gebruiken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Faye Bergès

Faye keek haar tafel rond. Hoewel ze graag nieuwe mensen leerde kennen, was deze dag al aardig overweldigend geweest en ze was dan ook blij dat ze in ieder geval twee bekende gezichten zag aan haar tafel. Ze glimlachte even vriendelijk naar Isabella - of, zoals Blythe haar altijd noemde, Isa - en daarna bleef haar blik even hangen bij de jongen met het zwarte haar. Ze kon niet ontkennen dat ze zijn naam vergeten was, maar ze wist nog wel dat ze hem kort had gesproken toen hij onderuit was gegaan op de trap, waarna ze hem geholpen had. Het was een heel sneu beeld geweest, maar het bleef je wel bij. 'Ik ben Faye, trouwens,' stelde ze zich maar even in het algemeen voor, terwijl ze haar hand opstak en toch ietsje verlegen glimlachte. 'Eén van de uitwisselingstudenten.' Ze keek daarna even naar Ivana en gaf haar de kans om zich ook even voor te stellen. Ze had wel gezien dat het meisje heel verlegen was, maar ze was wel aardig.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘En ik ben ook een beetje verliefd,’ zei Lee grinnikend, zonder zijn ogen van het slangetje af te houden. Hij drukte een kusje op het kopje. Toen hij weer opkeek, was Evan al met zijn aandacht elders, bij een meisje met wie hij het duidelijk niet kon vinden. Ze was met Mosh binnengekomen, dus bij voorbaat al stom.
      Links van hem werden ook de laatste plekken opgevuld en hij liet Bob bijna uit zijn handen vallen toen hij zag dat het Nomad was. De jongen vermeed ieders blik en Lee beet aarzelend op zijn lip. Moest hij wat zeggen?
      ‘Hé,’ fluisterde hij toch zachtjes. ‘Gaat het een beetje?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik ben Ivana,’ zei een van de twee onbekende meisjes zachtjes.
      Vinnie gluurde opzij. Ook dat was een heel erg mooi meisje. Toch werden zijn ogen algauw naar terug naar Faye getrokken. Ze was er echt… Haar stem klonk nog net zo prachtig als twee jaar geleden. Dat was niet alleen in zijn verbeelding zo geweest.
      Toen ook Feliks zich voorstelde en ze een beetje rond leken te gaan, voelde Vinnie zich gedwongen om ook zijn naam te zeggen. ‘I-ik uhm… Ik b-ben Vinnie.’ Vlug keek hij weer naar beneden.
      ‘Isabella,’ bromde het meisje naast hem, waarna alleen Casper nog overbleef.
      Die grijnsde. ‘Ik vertel alleen hele bijzondere mensen mijn naam.’
      Vinnie kon zich niet voorstellen dat iemand Faye níét bijzonder vond, maar het was alleen maar beter als Faye dat in zijn ogen niet was. Straks maakte hij haar ook blind, net als Rosalie.

[ bericht aangepast op 4 jan 2022 - 19:11 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het idee alleen al om met iemand hand in hand te lopen gaf haar een beklemmend gevoel. Echt niet dus. Raf had maandag haar hand vast gehouden en dat was fucking awkward geweest – dus als dat met hem al zo was, was dat met de rest al helemáál.
      ‘Lee weet vast wel dat ik al rechtsomkeert maak als er ook maar een kaarsje te bespeuren is.’ Hoopte ze – al wist ze eigenlijk wel beter. Die maakte het vast zo ongemakkelijk mogelijk.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jeremy grijnsde – al kwam het niet zo onverschillig over als hij hoopte. ‘Gelukkig zijn er ook vrienden die wél blij zijn dat ik ben teruggekomen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Melody ergerde zich lichtjes door Rosalie haar nuchtere opmerking terug, maar toen ze Evan zachtjes hoorde brommen was ze al snel weer tevreden. "Ik doe nog niets," zei ze, terwijl ze haar handen als teken van onschuld op trok. Daarna focuste ze zich weer op Rosalie en haar buurman naast haar. Mosh leek niet te weten waar hij moest kijken. Lag er zelfs een blos op zijn wangen? Er verscheen een sluwe grijns op haar gezicht. "Maar fijn om te horen. Ik kon niet ontkennen dat ik toch een beetje nieuwsgierig naar je was, toen ik deze meneer naast je over je hoorde vertellen." Melody gaf even een klopje op Mosh zijn schouder en gaf hem een knipoog.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie wist niet helemaal hoe ze die opmerking moest opvatten, maar ze liet zich echt niet uit het veld slaan. "Werkelijk? En wie zit er dan naast me?" Rosalie draaide haar hoofd naar de schim naast haar, van wie ze wist dat het niet Lee was. Ze had eigenlijk gedacht dat die Melody naast haar was gaan zitten. "Nou, Mosh. Heb je niet eens hoi gezegd, dat is niet zo netjes." Rosalie kreeg een kleine glimlach op haar gezicht. Hij durfde na wat ze van de week had gezegd. "Ben ik wel een klein beetje met haar eens hoor, Mosh," plaagde ze hem.

[ bericht aangepast op 4 jan 2022 - 19:53 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik heb amper de kans gehad,’ bromde Mosh. ‘Maar hoi, Rosalie.’
      Hij wilde iets zeggen over het feit dat ze wel een durfal was door samen met zo’n kluns met vleesetende planten te gaan werken, maar hij besefte net op tijd dat haar vrienden beledigen tot niets dan ergernis zou leiden.
      ‘Heeft Lee je al verteld wie er achter je staat? We kunnen ook van plaats ruilen als je je dan veiliger voelt?’
      Lee's naam kwam moeizaam over zijn lippen, maar het lukte hem om deze keer geen flikker of nicht te zeggen.

[ bericht aangepast op 4 jan 2022 - 21:25 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie grinnikte om zijn norse antwoord. Bij zijn volgende opmerking kreeg ze een beetje de kriebels, omdat ze wel het idee had over wie hij sprak. Ze wilde zich ook echter niet laten kennen. "Wil ik het weten wie er achter me staat?" kaatste ze de vraag naar hem terug. Rosalie leunde iets dichter naar de schim die dus Mosh moest zijn. "Ik waardeer je aanbod, maar volgens mij heb ik je van de week al laten zien dat ik best van me af kan bijten." Ze grijnsde bij haar eigen opmerking. "Over dat gesproken trouwens, je hebt je wel netjes gedragen toch?"
      Op dit soort momenten baalde Rosalie dat ze geen gezichtsuitdrukkingen kon zien, want het was altijd heerlijk om mensen te plagen. Alleen was het door haar gebrek aan zich niet altijd duidelijk of haar geplaag ook aankwam.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Als een engeltje, daarom doe ik ook dit onzelfzuchtige aanbod om van plaats te ruilen. Ik denk overigens dat onze rattenkoning niet echt terugdeinst voor een beetje gebijt.' Hij wierp een blik op Lee. 'Heb je haar wel verteld over je laatste verovering? Vooroverbuigen voor iemand die je vriendin het zicht heeft ontnomen is best een naaistreek. Maar ja, dat was dan ook wel waar je op uit was.'
      Hij grijnsde toen Lee's ogen groot werden van schrik en hij een kleur kreeg. 'Ik heb niet... we hebben niet dát gedaan,' sputterde hij. Daarna vertrok zijn gezicht, alsof hij doorhad dat hij al te veel weggaf en hem beter had kunnen negeren. Met een zelf ingenomen grijns leunde Mosh naar achteren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie voelde een misselijke golf door haar maag gaan. Ze zat dus nu echt rug aan rug met Casper en ze wist niet zo goed hoe ze daarop moest reageren. Ze werd echter afgeleid door de sneer die Mosh naar Lee maakte en het feit dat hij opnieuw een vriend van haar afviel, maakte haar lichtelijk woedend. Ergens wilde ze vragen aan Lee wat hij dan wel met Casper gedaan had, maar dat ging ze echt niet hier doen, niet voor de neus van Mosh. Ze sprak hem later wel over wat er gebeurd was, vooral met de vraag waarom ze het van die klootzak naast haar moest horen en niet van hemzelf.
      "Ik werd anders best nat van dat gebijt," zei ze met een zoete glimlach tegen Mosh om hem af te troeven.

[ bericht aangepast op 4 jan 2022 - 23:26 ]

---

It's never gonna happen, Guys.