[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 16 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 21:04 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Sefu Adomako

'Ja, ongeveer wel. Je kunt het zelf niet kiezen. Maar ik had niet een leeuw kunnen worden als ik nog nooit van een leeuw gehoord had; je moet het dier wel kennen. Wie weet was ik anders één of ander bizar wezen geweest.' Hij grinnikte.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Josephine Pierce Gryffindor commonroom - Ivana Ze glimlachte toen ze zag hoe Ivana haarzelf aankeek in de spiegel. Het verbaasde haar dat ze zichzelf nog nooit eerder had opgedirkt met make-up, normaal doen meiden dat toch altijd wel een keer, gewoon om te proberen.       'Ik leer door te doen, gewoon experimenteren.' Zei ze terwijl ze naar de grote spiegel liep en daar haar eigen make-up even bekeek. Het zat allemaal nog vrij goed, maar ze ging toch even met een kwast over haar gezicht om het allemaal weer te blenden. Ze deed een beetje highlighter op haar neus en deed wat lipliner en lipgloss op. Zo zag ze er weer gelikt uit voor het avondmaal.       'Ik kan het je wel leren, wat ik nu bij jou heb gedaan is niet zo moeilijk.' Zei ze terwijl ze haar gewaad even recht streek met haar handen. Ze was er nog steeds niet helemaal aan gewend, al vond ze de rokjes wel leuk. Ze had hem aan het begin van de dag één keer omgeslagen, zodat hij wat korter werd.       'Heb jij enig idee hoe laat we worden verwacht in de eetzaal?' Vroeg ze aan Ivana zodra ze naast haar op het bed kwam zitten en haar make-up weer in haar toilettas deed.

---

- thank you for existing -

‘Véél ananas,' antwoordde Mosh met een flauwe grijns. Hij kon niet genoeg interesse veinzen om te vragen wat ze dan wél op haar pizza deed.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Terwijl Lee en Sefu op weg naar de keukens gingen om daar het chocoladediner voor Mavis en Jordyn bij elkaar te sprokkelen, vroeg Lee nieuwsgierig door over het faunaat-zijn en bedacht hij allerlei dieren die hem zelf wel leuk leken om te kunnen worden. Met een beetje hulp van Sefu, kon hij zelf misschien ook wel faunaat worden!
      De voorbereidingen liepen voorspoedig en het was heel gezellig met Sefu. Hij vond het echt ontzettend leuk dat de jongen bij hen in de afdeling was gekomen en dat ze al gelijk zo’n goede klik hadden.
      Rond zessen schoven ze aan de Hufflepuff-tafel aan, waar het zonder Mavis en Roos toch best rustig was. Date-night voor de Hufflepuffs, blijkbaar! Voor het eerst deze week gaf hem dat geen bedrukt gevoel – want morgen had hij ook een date.
      ‘Hoi jongens!’ zei hij vrolijk tegen Vinnie en Feliks. ‘Dit is Sefu, hij zit ook bij ons in de afdeling!’ Hij wees de twee andere jongens aan. ‘En dit zijn Vinnie en Feliks, Feliks is ook nieuw!’

[ bericht aangepast op 28 jan 2022 - 21:40 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ivana had de spiegel nog steeds vast en wierp er een stiekeme blik in. Zou ze met een beetje make-up sneller de aandacht van Roman trekken? Dan was het misschien wel een goed idee als Josephine het haar kon leren. Ze knikte dan ook met een aarzelend glimlachje.
      ‘Dat is goed.’ Ze keek toe hoe Josephine haar spulletjes weer opruimde. ‘Volgens mij begint het avondeten om zes uur, dus we kunnen er wel alvast naartoe gaan?’ Een blik op de klok aan de muur vertelde haar dat ze nog een kwartier hadden. Elena had ze eigenlijk de hele middag nog niet gezien, maar ze vond dat eigenlijk niet zo erg. Josephine was heel aardig, misschien had ze Elena niet eens meer nodig om hier een beetje haar weg te vinden!

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella blies even haar adem tussen lippen door naar buiten. "Wat lijkt me dat lastig zeg als je in zo'n soort situatie zou zitten." Niet dat het haar zou overkomen, verliefd zijn deed ze niet meer aan. Ze was het een keer geweest, tot ver over haar oren, en dat was echt rampzalig afgelopen. Ze had gezworen nooit meer verliefd te worden, daar kwam toch alleen maar ellende van. Jongens kwam alleen maar ellende van.
      Isabella zuchtte en liet zich achterover in het gras vallen. Ander onderwerp. "Zijn je ouders ook weer hier? En Jadidah? Of ben je alleen gekomen?"

[ bericht aangepast op 29 jan 2022 - 12:03 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Rafaël grijnsde bij het idee. Hij liet het idee even door zijn hoofd rollen, voor hij antwoordde. "We zouden iedereen ermee de stuipen op het lijf jagen," zei hij met een grijns. "We zouden het moeten doen als afsluiting van het Halloween feest," opperde hij als idee. Vuurwerk maken ging wel even iets tijd in zitten, zeker als ze er een groot project van zouden maken. "En dan eerst zijn voetstappen nabootsen door simpel gebruik te maken van gewone knallen en dat dat pas daarna Snape echt verschijnt."
      Rafaël zwom Jordyn achterna en keek haar met een grote grijns aan. Hij was blij dat Jordyn nog altijd zo enthousiast was over hun vuurwerkproject en dat ze zich niet liet afschrikken. "We moeten ook nog iets geniaals en groots bedenken voor het einde van het jaar. Ik wil er met een grotere knal uit dan Fred en George." Zij hadden een draak Umbridge laten opeten, zoiets moesten zij ook gewoon kunnen. OF BETER.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie schoot zachtjes in de lach. Kussentjes en dekens, toe maar. Justin had uitgepakt. Ze was benieuwd waar hij nog meer mee op de proppen kwam. Rosalie taste de zachte ondergrond onder haar even af, voor ze in zich in een van de kussens liet zakken. Het meisje was ontzettend opgelucht dat ze weer op de grond was, en dat niet de hele avond uit vliegen had bestaan. "Heb je iets goed te maken of zoiets?" vroeg ze plagend aan Justin. Ze klopte even een kussen op en met een kreun legde ze haar gewonde been erbovenop. Zo kon ze best de avond doorkomen. Het rook heerlijk hier en genietend sloot Rosalie even haar ogen om de heerlijke dennenlucht in zich op te nemen.

---

It's never gonna happen, Guys.

---

Tilly haar woorden zorgde ervoor dat die vreselijke zenuwen iets bedaarden. Het kwam vast goed, niets aan de hand. Novalie liet haar blik even naar de Ravenclaw tafel dwalen, maar Cole was er nog niet. Ze waren dan ook erg vroeg gaan eten. Novalie keek nog eens naar haar bord, maar besloot al gauw dat ze toch geen honger had. "Wat ga jij vanavond doen?" vroeg ze zachtjes aan haar vriendin. Rosalie en zij waren allebei weg deze avond en ze hoopte maar dat Tilly ook iets leuks ging doen.

---

It's never gonna happen, Guys.

---

---

Feliks zwaaide een beetje ongemakkelijk met zijn hand naar de nieuwe jongen. Zijn bordeauxrode aura lag kalm om hem heen, maar had tegelijkertijd iets intensiefs, waardoor Feliks niet zo goed wist hoe deze jongen in te schatten. Het liet hem denken aan een aantal aura's die hij ook op Durmstrang zag, waardoor hij lichtelijk op zijn hoede was. Al kon dat ook liggen aan het feit dat hij al op scherp stond. Feliks had met Vinnie afgesproken dat ze samen gingen eten hier in de zaal. Nu viel het aantal aura's nog wel mee, het was nog te doen in de zaal, maar er kwam een moment dat hij met een of andere smoes de zaal uit moest vluchten. Hij wist alleen nog niet wat.
      Feliks liet even zijn ogen over Lee gaan, maar het leek alsof er net bij Herbology niets gebeurd was zo vrolijk keek Lee. Haastig slikte Feliks zijn eten weg, wat hij met een klopje op zijn buik en een slok water daarna los moest krijgen. Nieuwsgierig keek hij Lee aan de overkant van de tafel aan. "Hoe is het nu met je? M- met je schouder?"

[ bericht aangepast op 29 jan 2022 - 11:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Lee wreef automatisch even over zijn schouder. ‘Het is nogal beurs. Ik had nadat Faye me geholpen had iets te lang getreuzeld met naar de ziekenzaal te gaan en daardoor is het per ongeluk juist erger geworden dus nu lijkt het net alsof ik een hele boom op mijn schouder heb gehad, in plaats van een paar tandafdrukken. Dus ik hoop maar dat dit de try-outs straks niet voor me verpest.’

[ bericht aangepast op 29 jan 2022 - 11:48 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Justin Trelawney

'Hé, ik probeer hier iets moois van te maken en jij zoekt er direct iets achter?' reageerde Justin net zo plagend. 'Wat denk je wel niet van me?' Hij grijnsde en zakte naast haar neer. Het was nog aan de vroege kant om te gaan eten, dus leunde hij achterover en keek hij naar het meisje naast hem.
Nu ze haar ogen gesloten had, was ze gewoon weer de oude Rosalie waar hij twee jaar geleden op was gevallen. Het was niet aan haar te zien dat er iets met haar gebeurd was; anders dan net op de bezem, waar ze juist extra geconfronteerd werden met haar beperking.
Hij wilde er eigenlijk niet over nadenken hoe het moest zijn om je zicht te verliezen; het zou zijn hele toekomst verpesten en zijn kans op een plekje in het nationale team kon hij dan wel vergeten. Rosalie had weliswaar geen zwerkbalambities, maar ze had hem wel verteld dat ze de wereld had willen rondreizen. Misschien dat het zelfs nog kon, maar het zou een stuk minder leuk zijn als je niets kon zien - en je was ook veel meer afhankelijk van anderen.
Maar nu lag ze hier en ze genoot, en een warm gevoel verspreidde zich door zijn lichaam. Juist doordat ze haar ogen gesloten had, ontspande hij ook meer. En het voordeel was dat hij nu ongegeneerd naar haar kon kijken, en dat deed hij graag - want hij vond haar nog steeds bijzonder mooi.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Faye Bergès

Na het gesprek met Cole was Faye naar haar slaapzaal gegaan en was ze verder gegaan met het uitpakken van haar spullen. Ze probeerde het vervelende gevoel in haar maag te onderdrukken, maar dat was moeilijk - blijkbaar had ze meer gehoopt op een fijne reünie met Cole dan ze aanvankelijk had gedacht. Ze had gewoon niet verwacht dat hij nu met iemand anders aan het daten zou zijn, omdat hij er nooit iets over had gezegd in zijn brieven.
Misschien wordt het wel niks tussen hen.
Door die gedachte voelde ze haar wangen rood worden, want ze wilde dat niet willen.
Uiteindelijk was ze met de andere Zwadderaars naar de eetzaal gegaan. Ze waren vrij vroeg, al stond er al een uitgebreide maaltijd op tafel. Toch excuseerde ze zich even bij Daphne om naar de tafel van Huffelpuf te lopen. Ze hoopte dat het inmiddels beter ging met Lee.
Ze was vlakbij hem en wilde hem net aanspreken, maar hij was nog in gesprek en daarom wachtte ze rustig tot ze een moment kon vinden om even in te springen. Haar vraag hoe het met hem ging werd echter al snel door hem beantwoord. Bij het hoorden van zijn woorden trok ze wit weg.
Ik hoop dat dit de try-outs niet voor me verpest...
Had ze het erger gemaakt? Ze had het niet willen helen, alleen het bloeden wat willen stoppen! Ze wist wel dat ze magische wonden niet zomaar kon helen, maar dat had ze toch ook niet gedaan?
Haar hart begon sneller te kloppen en haar handen begonnen te trillen. Pas toen merkte Lee haar op, en hij glimlachte naar haar, maar ze beantwoordde zijn glimlach en begroeting niet. 'Is het erger geworden door mij?' vroeg ze zacht, ook al draaide haar maag zich om en schreeuwde in haar hoofd een stemmetje dat ze het verpest had.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Oh nee joh,’ zei hij vlug. ‘Ik had je advies op moeten volgen om meteen naar de ziekenzaal te gaan, maar de pijn was een stuk minder en er kwamen dingen tussen en toen deed ik er veel te lang over en was mijn hele schouder inmiddels blauw. Plijster was niet echt blij, maar ik heb gezegd dat het mijn schuld was – no worries.’ Hij glimlachte naar het meisje. Naast hem zag hij dat Vinnie verstijfd was – die had jarenlang over haar terugkeer gedroomd en kreeg er nu geen woord uit. Misschien dat hij een beetje kon helpen. ‘Kom je gezellig bij ons zitten?’ vroeg hij aan Faye. ‘Onze halve afdeling heeft toch date-night.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Faye Bergès

Lee's woorden stelden haar maar half gerust. Ze had inderdaad gezegd dat hij direct naar de ziekenzaal moest gaan, maar ze had er niet genoeg op gehamerd en ze had dus wél een verkeerde keuze gemaakt.
Hoewel ze knikte en wel tegenover Lee neerstreek, voelde ze zich niet beter toen hij zijn laatste opmerking maakte. Haar gedachten schoten weer kort naar Cole - zou hij met iemand van Huffelpuf een afspraakje hebben? - en daarom sloeg ze haar ogen neer terwijl ze zich op haar ademhaling concentreerde, zodat haar onrust niet zou overgaan in paniek.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain