[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 16 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 21:04 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Iets leek Isabella dwars te zitten, maar Jeremy kon er zijn vinger niet op leggen. Hij liet zich naast haar in het gras zakken, schoof een hand onder zijn hoofd en staarde naar de wolken. Het horen van zijn zus’ naam liet een steek door zijn borstkas trekken. Hij wilde er niet over praten, alleen de gedachte om hardop uit te spreken dat ze dood was, zorgde al dat hij vanbinnen bevroor.
      ‘Nee, zij zijn achtergebleven,’ mompelde hij. ‘Pap en mam hebben een inmiddels een gigantische botanische tuin waar ze apetrots op zijn. Denk niet dat ze nog terug naar Europa willen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayes houding verbaasde Lee een beetje. Het was nou ook weer niet het type dat doorgaans aan één stuk door praatte, maar meestal vond hij haar nog wel… gezellig. Ach ja, ze was het voorval vast zo vergeten. Hij zocht even oogcontact met zijn vriend om hem aan te moedigen iets te haar te zeggen, maar de jongen keek hem in paniek aan en schudde lichtjes zijn hoofd.
      Zo gebeurt er natuurlijk nooit iets.
      ‘Hé Faye,’ begon hij. ‘Jij houdt van boeken toch? Vinnie hier,’ hij sloeg een arm om de jongen heen (en kreeg daar spijt van omdat hij zowat door de grond ging van de pijn) ‘gaat dit jaar een boekenclub organiseren. Misschien ook wat voor jou?’
      Zo, nu kon Vinnie daar ook mooi niet meer onderuit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Faye Bergès

Dat leidde haar toch wel af. 'Ik lees graag, ja! Wat leuk.' Ze keek naar de jongen naast Lee en glimlachte naar hem. 'Wat voor soort boeken lees jij graag?' Ze wist heel weinig van hem, behalve dat hij heler wilde worden - net als zij.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee! Vinnie wilde hem boos aankijken omdat hij zich nu niet op een gesprek had kunnen voorbereiden en hij straks alleen maar als een dombo stond te stotteren, maar hij was bang dat Faye hem dan nóg raarder zou gaan vinden. ‘Uhm…’ Hulpzoekend keek hij naar Feliks – wat natuurlijk helemaal niet zinvol was omdat die helemaal niets wist van welke boeken hij leuk vond. Toch was er iets aan Feliks’ rustige uitstraling waardoor hij wat rustiger ging ademhalen en hij Faye een soort van kon aankijken – niet recht in haar ogen, maar een beetje daarboven. ‘Ik uhm… l-lees graag his-historische boeken. Of uhm, een b-beetje fantasy-achtig. Of klas-klassiekers.’ En stiekem ook romantische boeken, maar dat durfde hij niet te zeggen. Dat vond ze vast stom – dat was echt iets voor meisjes. ‘En uhm – e-en jij?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Faye Bergès

'Fantasie trekt me wat minder, maar historische boeken vind ik wel heel leuk en interessant. En soms kan ik ook genieten van een thriller, al wissel ik dat wel vaak af met een luchtige roman,' antwoordde Faye. 'Had je al een idee hoe je de boekenclub wilt opzetten?' Misschien kon ze de jongen wel helpen! Zoiets maakte het een stuk makkelijker om met mensen in contact te komen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Jordyn grijnsde. ‘Klinkt goed. En ik ben het met je eens – we moeten Fred en George zeker overtreffen.’ Ze sloot haar ogen en liet zich wat dieper in het water wegzakken. Het was heerlijk warm en hoewel ze niet precies wist waardoor er een spanning in haar schouders was gekropen, trok die nu helemaal weg. Ze kwam weer boven water. Raf was weer tegen de zijkant gaan zitten en Jordyn zakte naast hem neer. ‘Ben benieuwd hoe het Jus vergaat. Volgens mij wil ie het niet echt toegeven, maar is het allemaal best serieus voor ‘m.’

[ bericht aangepast op 29 jan 2022 - 19:28 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rafaël haalde zijn schouders op. "Ik heb hem er eigenlijk nog vrij weinig over gesproken, maar het feit dat hij een tripje naar de keuken voor Rosalie brengt, zegt al veel toch?" Rafaël grijnsde. Hij had Justin nog niet eerder zoveel voor een meisje uit de kast zien halen, dus dat moest wel aangeven dat Rosalie speciaal was. Hij was benieuwd of ze een stel waren geweest als Rosalie niet twee jaar geleden verdwenen was. Voor een moment haalde hij even een hand door zijn natte haar heen, om de lokken die voor zijn ogen waren gevallen weg te strijken. "Ik hoop voor hem dat het lukt. Rosalie is een toffe meid en ik heb hem nog nooit eerder zo rond iemand gezien." En het werd wel een keer tijd voor iets serieus toch?

---

It's never gonna happen, Guys.

Isabella trok even een wenkbrauw op. Om een of andere reden was Jeremy zijn toon veel te somber. Miste hij zijn ouders zo erg? Ze keek even vanuit haar ooghoeken naar hem, maar vroeg niet verder. Er was iets, maar daar moest hij zelf mee komen. In plaats daarvan toverde ze een halve grijns op haar gezicht. "Ze zouden zaken moeten doen met mijn ouders. Die zijn ook al zo gek van elk kruid dat ze kunnen vinden."

---

It's never gonna happen, Guys.

---

---

Feliks slikte even een brok in zijn keel weg. Met dat het meisje er ook bij was komen zitten, begonnen de aura's om hem heen zich toch al te vullen. Hij wilde hier blijven zitten, voor Vinnie, voor hopelijk zijn nieuwe vrienden. Feliks merkte echter dat de verschillende kleuren hem begonnen af te leiden en hij kon het gesprek niet helemaal volgen. Daarom focuste hij zich maar op zijn bord, in een poging de hoofdpijn tegen te gaan en toch een deel van het gesprek op te vangen. Het meisje (waar hij de naam van gemist had) en Vinnie hadden het over een of andere boekenclub. Voor even vroeg hij zich af of het leuk was zich ook daarbij aan te sluiten. Echt boeken lezen deed hij niet veel, maar er waren wel mensen toch? Al twijfelde hij of mensen hem erbij wilde hebben. Op Durmstrang had hij een keer geprobeerd om bij de tekenclub aan te sluiten, maar daar hadden ze direct zijn potloden en zijn schetsboek in de fik gestoken. Sindsdien had hij nooit meer een poging gedaan zich ergens bij aan te sluiten. Nogal ongemakkelijk speelde hij dus met zijn eten op zijn bord, aangezien hij zich niet in het gesprek durfde te mengen. Dat was ergens toch makkelijker als Rosalie er was...

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie grijnsde. "Dat je een enorme charmeur bent." Niet dat ze er over klaagde, zeker niet. Ze vond het zelfs wel leuk dat hij zo'n moeite voor haar deed, dat had nog nooit echt iemand gedaan. Ze draaide even haar hoofd in de richting waar Justin zat. "Ik gok dat je een mooie plek hebt uitgekozen, ik kan het ruiken aan de verschillende geuren. Maar beschrijf eens wat ik zou moeten zien als ik dat kon." Ze was nieuwsgierig naar waar hij haar mee naar toe had genomen.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Voor mij wel een beetje afzien,’ grijnsde ze. ‘Maar ik hoop het ook voor hem. Je hebt gelijk – zo is hij nog nooit rondom een meisje geweest. En als dat na twee jaar nog zo sterk is, zit het toch best diep.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rafaël humde instemmend. “Het zal vast goed komen. Is hij straks als eerste van ons drie bezet. Dat had ik nu niet helemaal aan zien komen,” zei hij met een grijns. Rafael liet zich wat dieper in het water zakken en sloot genietend zijn ogen. “Ergens hoop ik dat het er ook nog een keer voor mij in zit, op een dag.” Al had hij geen flauw idee hoe hij zich dan zou moeten voelen, of met wie dat zou zijn. Maar hij wist wel dat hij het wilde voelen, al was het maar een keer in zijn leven.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dan moet je toch echt die ring aan iemand anders dan mevrouw Crawford gaan geven,' hielp Jordyn hem herinneren. Het was iets waar ze sinds zondag niet meer over gesproken hadden. Ze keek haar beste vriend peilend aan. 'Wat je hoop ik toch niet echt van plan bent?'
      Ze kon zich niet voorstellen dat hij écht zo stom was, maar je wist het maar nooit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rafaël haalde zijn schouders op. "Ik heb geen idee," gaf hij toe. Natuurlijk zat hij niet te wachten op een huwelijk met Zoya. Ze was wel de laatste persoon met wie hij zijn leven wilde delen. Maar misschien zat liefde er voor hem gewoon niet in en was dit de enige optie. Al had hij zich er natuurlijk ook nooit echt voor opengesteld, wetende dat er waarschijnlijk een gearrangeerd huwelijk aan zat te komen. Het voelde oneerlijk tegenover de ander, als hij hen een kans zou geven en hij dan vrolijk zwaaiend ervandoor zou gaan met een ander.
      Sinds zijn moment met Blythe vorig jaar was zijn instelling echter veranderd. Hij wilde het gewoon weten, weten wat het was, voor hij zijn leven zou vergooien aan de hand van Zoya. Hij wilde weten hoe het voelde om verliefd op iemand te zijn en hopelijk als iemand datzelfde voor hem terug voelde. Maar goed, als het niet kwam, waarom zou hij dan tegen zijn ouders ingaan? Het zou een hoop gedoe en ruzie schelen. Daarnaast voelde hij toch wel de druk om de naam Wilson groot te houden. Zijn familie was een best belangrijke familie onder de pureblood families en hij wilde eigenlijk zijn ouders niet teleurstellen.

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 9:13 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Hoezo niet?' Jordyn liet zijn blik over hem heen glijden. 'Ik begrijp niet echt waarom je het überhaupt nog overwéégt. Wat levert het je op, behalve een schouderklopje van je ma?'

---

Every villain is a hero in his own mind.