Dahlia Avenue Cul de sac 40 minutes away from Washinton
ROLES THE RULES |
[ bericht aangepast op 27 jan 2023 - 20:50 ]
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
[RPG • 250] Dad Club• Speeltopic - Speeltopics
-
27 jan 2023 - 20:36
27 jan 2023 - 20:36
Februari 10th – 22:47
The Plan – It’s a calm Friday night. Most citizens are heading to bed and others are still enjoying their night out. However for 5 dads- this night might be the most stressful event of their life. For they are in the midst of robbing a bank.
The plan was perfect, they got inside flawlessly- alarms were disabled for a short period of time and because of their prepwork they managed to break into the vault and stash all that cash. The perfect revenge to honour their best friend Diego.
However they had found a flaw in their plan. Their way out – the window that was supposed to be unlocked was not unlocked anymore. Time is running out and a guard is dangerously close by.
Team Alfa (Santiago/ Jasper/ Salvador )are stuck in the second floor office while team Delta (Jon / Emanuel) and team Omega (Grayson) are waiting for them to get out of there.
Meanwhile – Dadnight is not only a fun night for the dads, the wifes and kids managed to make it a funn night for themselves as well. As the ladies had scheduled a Spa night with a good movie and some of the other kids decided to hang out playing games and wreaking havoc in the neigbourhood.
(De mannen zijn gehuld in zwart met handschoenen zodat hun sporen niet te traceren zijn- ze communiceren via walkie al gebruiken ze best niet elkaars echte namen)
[ bericht aangepast op 27 jan 2023 - 21:20 ]
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
27 jan 2023 - 20:46
27 jan 2023 - 20:48
27 jan 2023 - 21:09
27 jan 2023 - 21:12
27 jan 2023 - 21:31
Lawrence Jon Lane - The Brains
Jons ogen gleden door het busje heen waarna hij naar zijn horloge keek. De jongens zouden nu onderhand buiten moeten zijn, maar er was nog geen teken van leven geweest via de walkie-talkie. Hij keek naar Emmanuel die voor in het busje zat, stond op uit de provisorisch ingebouwde stoel en liep naar hem toe.
"Het is nu wel bijna tijd, he?" Hij pakte de walkie-talkie en keek of het ding nog op het goede kanaal stond. Alles klopte...
"Fuck..." mompelde hij en keek zijn maat aan. "Wat als ze gepakt zijn." Jon kon zijn zenuwen nauwelijks onderdrukken. Hij snelde naar de set-up terug en keek naar de camerabeelden. De beelden die hij aan de gehackte camera's gelinkt had liepen nog zonder problemen. Echter kon hij hierdoor niet zien wat er aan de hand was. Hij wilde zijn vrienden ook niet in gevaar brengen door de beelden te pauzeren. Dan zouden ze vol in beeld te zien zijn. Hij liep terug naar voor en zette zichzelf neer op een krat en begon zijn voet zenuwachtig op de bodem van de bus te tikken. Hij keek vanaf zijn plek naar de set-up. Het was beter dat hij er nu even niet achter zou zitten, dan ging hij fouten maken en dan kon het fout gaan. En Jon had een hekel aan fouten maken. Sowieso was dit ook niet het moment om er daadwerkelijk een te maken, want dat kon het leven van zijn vrienden stuk maken...
Hij zag een bericht binnenkomen op een van de schermen. Deze gaf aan dat er een berichtje gestuurd was vanaf de server naar Daisy, zodat het leek of Emmanuel haar had geschreven.[ bericht aangepast op 6 feb 2023 - 19:46 ]
Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.
27 jan 2023 - 21:44
27 jan 2023 - 22:03
Grayson Jacob LeBlanc- Moran
The Speed - Team Delta waiting for the Alfa team
Ongeduldig tikte mijn wijsvinger op het stuur terwijl ik in mijn achteruitkijk spiegel het bankgebouw in de gaten hield die zich een eind verder bevond. Wachten was mijn taak, wachten op het signaal van team alfa of wanneer de klok vijf voor elf sloeg wat nog maar enkele minuten van het nu verwijdert was. Het laatste nieuws dat ik over de walkie had verkregen was dat ze de vault hadden opengebroken, daarna bleek het radio stilte. In deze minuten had ik mijn hele leven al door mijn gedachten gefilterd en had de vraag 'Waar zijn we in godsnaam mee bezig' ontelbarekeren blijven schreeuwen in mijn hoofd. "Gray, adem in en uit." grolde ik tussen mijn tanden door naar mezelf toe. "Voor Diego, Heather- Gabi, Alfie, Sal..." ik nam een diepe teug adem en liet mijn helblauwe kijkers weer naar het bankgebouw flitsen. Sal zat daarbinnen, zijn leven op spel te zetten voor ons- Santiago en Jasper hadden me verzekerd goed voor hem te zorgen. Het plan was waterdicht- we kunnen dit. Adem uit...
Mijn hand die als vastgeklemd aan mijn steur zaten losten hun grip waarna mijn geduld op begon te geraken en ik vlug de walkie die op de stoel naast me greep. "Team Alfa- update? Waarom duurt het zolang?" kwam er licht grommend maar voornamelijk bezorgd over mijn lippen, het bericht doorgevend aan beide teams. Dit was niet goed voor mijn stresslevels- redenen waarom het niet het beste plan was dat ik daarbinnen zou lopen noch te vroeg mocht vertrekken naar het gebouw. Plan was, wachten op het signaal- erheen scheuren, mijn vrienden en liefste in de wagen krijgen en als een dolle naar de ontmoetingsplek vlammen. Een plan B was er niet- en hoe verder de seconden tikten zonder antwoord - des te meer ik onszelf vervloekte om het feit dat we geen backup besproken hadden. "Fuck"I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
28 jan 2023 - 8:56
28 jan 2023 - 13:42
28 jan 2023 - 19:40
Salvador Moran
"Joder!" Het kostte Sal elke laatste restant van zijn zelfbeheersing om niet ergens tegenaan te schoppen, in frustratie, en zo rustig mogelijk te blijven toen bleek dat het raam langs waar ze ongezien hun bankroof zouden ontsnappen toch wel écht nog op slot was. Hij beloofde zichzelf dat indien hij nu de kalmte zou bewaren, hij later Manu eigenhandig mocht wurgen. Hun plan was zó doordacht, jaren in de maak... Hoe kon hij in godsnaam zijn enige nuttige job vergeten doen zijn?!
De architect sloot kort zijn ogen en haalde diep adem in een poging zichzelf te aarden. In gedachten trachtte hij tot tien te tellen. Hij raakte maar tot vier vooraleer hij Grayson's stem over Santiago's walkietalkie hoorde.
"Team Alfa- update? Waarom duurt het zolang?" Ondanks de onrust die hij bij zijn echtgenoot hoorde was het precies wat hij nodig had om te bedaren. Hij zag Grayson's gezicht glashelder voor zich, algauw gevolgd door die van Alfie en Gabi. Hier niet uit raken was geen optie. Hij moest naar zijn gezin toe.
Met een nieuw level van vastberadenheid woog hij hun opties af om alsnog buiten te raken. Allereerst blikte hij kort op zijn horloge, om er achter te komen hoeveel tijd hen precies nog restte.
"Als we het raam breken gaan de alarmen af," bedacht hij zich luidop. "De muren zijn van gewapend beton, dus zelfs al zouden we er doorheen raken, dan lukt dat nooit op tijd..."
Hij liet zijn blik de kamer rond glijden. Nu duidelijk was hoe ze niet zouden ontkomen was het een kwestie van snel te verzinnen waar ze wel een kans mee maakten.
"Ofwel moet iemand stante pede dat slot op het raam plukken met de weinige tools die we daarvoor hebben," zijn blik gleed veelbetekenend naar Jasper alvorens ook met Santiago oogcontact te zoeken. "Of we zoeken een uitweg langs waar we gekomen zijn..." Hoopvol wees hij naar de ventilatieschacht die ze gebruikt hadden om in deze kamer te raken. Hij had het vloerplan vaak genoeg gezien, en zou bovendien vanuit zijn opleiding genoeg richtings- en inschattingsvermogen moeten beschikken, om de weg naar buiten toe te vinden.[ bericht aangepast op 28 jan 2023 - 19:42 ]
Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.
28 jan 2023 - 20:16
Jasper Allen
38 • The Wildcard • The Bank • Leave this to the professionals. Also, f*cking Manu • Team Alpha
Het ging allemaal zo vlotjes. Te vlotjes, en dat hadden we geweten. Het raam wat open had moeten staan, zit dus mooi op slot. Hoe kon dit in hemelsnaam gebeuren? Manu had ons verzekerd dat het raam open was. Nu die op slot zat, viel alles in het water. Dit alles terwijl ik nog op de rand van het ventilatiesysteem zat om de laatste zakken eruit te tillen.
Kort flitsten Hazel en Casey door mijn gedachten. Ik schudde even met mijn hoofd. Daar was nu geen tijd voor. Ik moest focussen om heelhuids en hopelijk met een goede buit weer thuis te komen.
In de tussentijd hoorde ik dat er iets uit de walkie talkie kwam, maar ik zat net te ver weg om te weten waarom. Ik hees mezelf omhoog en pakte de laatste zakken op, om vervolgens naar Sal te lopen. Die was in de tussentijd alweer vanalles aan het zeggen. Zelf liep ik door naar het raam. Een plan was goed, maar daar was nu echt geen tijd voor om over te keuvelen.
Ik liet de zakken naast mijn enkels vallen en viste mijn zakmes uit mijn achterzak. "Eens kijken of dit lukt..." zei ik meer tegen mezelf dan de anderen.
Ik begon door alle honderd-en-een opties in het zakmes te gaan op zoek naar hetgeen wat ik zocht. Ofwel een dun mes, ofwel de slothaakjes. Als dat niet lukte, konden we altijd nog het raam intikken en rennen, maar dit zou hopelijk het alarm niet doen afgaan... hopelijk. Ik werkte hier dan wel, ik was enkel een balie medewerker. Ik wist niets over de beveiliging of de alarmen, alleen waar de noodknoppen zaten bij de balies.
"Wees klaar om te rennen." waarschuwde ik de anderen, net voor ik begon te prutsen aan het slot. Het viel me mee hoe makkelijk ik eigenlijk in het slot kwam. Dat betekende niet altijd iets, maar het verbaasde me toch van mijn werkgever. Je zou denken dat die het beter op orde zouden hebben. Het puntje van mijn tong stak een klein beetje uit, terwijl ik met niet de meest ideale hulpmiddelen het slot probeerde te forceren.
Plots hoorde ik een klik en keek met een triomfantelijke glimlach om. "Ding ding ding." zei ik met een grijns. "Let's go." Ik pakte de zakken weer op, met een onnodig sprongetje en duwde met mijn schouder het raam open. Tijd om te gaan.[ bericht aangepast op 28 jan 2023 - 20:17 ]
Bowties were never Cooler
28 jan 2023 - 21:22
' Trouble'
PARTEHHHH || sneaking in his dads study || With Brynn and Gabi & others
Wat was een feestje zonder alcohol nou waard? Vrij weinig eigenlijk- dus daarom dat Brynn en ik voor een nieuw doel stonden, al deze dorstige mensjes opgieten. Stap 1, drank stap 2 drinken stap 3 dronken. Mams had onze aanvraag meerdere malen afgeslagen gezien we nog 'te jong' waren mamsjo sjmansjo drinken zullen we! Zodra we vaders studieruimte binnengekomen waren, die de handig-aard dat hij was een kinderslot geïnstalleerd had. Terwijl zuslief al het eerste slot open peuterde met haar klauwen, probeerde ik mijn publiek in gedrang te houden. "Beste mensen, hou jullie redcups goed bij de hand en probeer die cola's in de beker te houden, zo meteen gaan we binnen in heilig gebied waar alles die ook maar verkeerd op zijn plek ligt resulteert in eeuwig huisarest voor Beck en Brynn Delgado- dus handjes thuis." met brede grijns wees ik mijn twee duimen naar mijn borst toe. "Met name Beckie hier, dus snavels dicht " kwam er nu iets strikter over mijn lippen, waarna ik de deur hoorde open klikken en met een ondeugend lachje me op mijn hielen omdraaide om zo met een klein huppeltje de mooie studie binnen 'sloop'. Meteen glibberde ik naar vaders 'geheime' compartiment toe waar ik wist dat zijn dure malt , rum en vodka verstopt zaten, maar ook de goedkopere troep als vader zijn kater wilde wegwerken door wat 'lichters te verorberen. Nu was het mijn beurt - hoewel ik Gabi en Brynn nodig had om het kastje ook open te peuteren was de eerste poging voor mij. "Oké, dus als we paps kennen is dit code slot een eitje toch? " sprak ik, sinds de laatste keer dat we hadden ingebroken had paps alles extra beveiligd, maar ik kende de man. Deze code moest hier ergens liggen....I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
29 jan 2023 - 11:27
29 jan 2023 - 11:48
Casey Elijah Allen
Het potlood wiebelde tussen mijn vingers waardoor er een zacht getik hoorbaar was iedere keer dat deze tegen het schetsboek aankwam. Dit werd afgewisseld met gekras op de witte vellen papier. Ik hield zo van dat laatste geluid, dat betekende dat er weer een gedachte tot leven kwam en vorm kreeg. Ik hield ervan om mijn kijk op het leven op deze manier te delen. De positieve kijk op het leven dan. Het was soms vele malen makkelijker dan praten.
Ik had mij inmiddels, niet al te lang geleden, gevestigd in het uiterste hoekje van de bank en mijn benen zo ver mogelijk opgetrokken tegen mijn borst aan.
De avond was nog in volle gang, maar momenteel had ik een moment genomen om gebruik te maken van mijn hoofd wat overuren draaide.
Men zegt altijd dat als je inspiratie had, je hier gelijk gebruik van moest maken. Stel je voor dat je het straks kwijt bent. Dit was de ideale manier om twee vliegen in een klap te vangen.
Zo af en toe keek ik op om te zien wat er gaande was in de ruimte waar ik mij bevond, luisterde naar wat er om mij heen gebeurde en gezegd werd. Mocht het nodig zijn, kon ik mij er gemakkelijker in mengen en hoefde niemand zeshonderd keer mijn naam te gillen en het verhaal opnieuw te vertellen. Daarbij kon ik het juiste moment dan ook weer vinden om straks mijzelf erbij te voegen.
Ik wilde niet teveel mijn eigen wereld in verdwijnen. Ik wist van mijzelf dat deze mogelijkheid aanwezig was als ik mijn volledige focus op mijn schetsboek zou leggen. Ik stond bekend om het concentratievermogen van een goudvis te hebben, maar er waren blijkbaar toch een paar uitzonderingen.
Mijn aandacht werd opnieuw getrokken door Beck die het woord had genomen en het nieuwste plan van de avond aan het licht bracht. Wat een verrassing. Het had nog lang geduurd voor deze typische actie die naar voren kwam. Er waren gewoon dingen waarvan je wist dat die niet achter konden blijven op een avond of met bepaalde personen.
Een grijns verscheen op mijn gezicht terwijl ik hoofdschuddend mijn blik vestigde op het groepje wat in actie was gekomen.
Normaliter zou ik als een van eerste opgesprongen zijn en hulp aangeboden hebben, maar er was iets wat mij tegenhield.
If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer
Valkyria
