[RPG • 100] Welcome to Magix! | Speeltopic - Speeltopics

29 nov 2023 - 16:06 Vanparys is offline

_{𝒲𝑒𝓁𝒸𝑜𝓂𝑒 𝓉𝑜}
-ˋˏ ༻ 𝕄𝔸𝔾𝕀𝕏 ༺ ˎˊ-

rollentopic | praattopic 1 - 2 | speeltopic

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

In een pocket realm, enkel bereikbaar via magie, ligt de gelijknamige hoofdstad van de Magische Dimensie Magix. Magix is het hart van alles en iedereen die ook maar iets met magie te maken heeft en is thuis voor mensen, goblins, feeën, heksen, trollen, elfen en zoveel andere wezens van over de hele Magische Dimensie.

Ze komen er niet alleen om een thuis te vinden, maar ook, en vaker zelfs, om hun magische carrière van start te laten gaan. De Universiteit van Magix vormt de thuishaven voor haar drie faculteiten: Alfea in het zuiden, Red Fountain in het centrum en Cloud Tower in het noorden. Studenten van over heel Magix komen er al eeuwenlang studeren; om een goede leider te worden, om een bekwame strijder te worden, om leerkracht te worden of simpelweg om hun dromen waar te maken. De drie faculteiten werken harmonieus samen om de beste feeën, heksen en specialisten af te leveren - en slagen daar meestal ook in. Niet alles is echter wat het lijkt en na het fiasco van vorig jaar... wie weet wat er de studenten staat te wachten?

Sluit je aan bij de veilige familie van Magix University! Waar hoor jij thuis?

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

VRIJDAG 15 DECEMBER 2023

Het academiejaar is al even geleden begonnen, maar de vreemde sfeer van het einde van vorig jaar lijkt met de start van de winter te verergeren. Mensen beginnen vragen te stellen - en de faculteiten geven geen informatie. Wat is er precies gebeurd op die missie vorig jaar? Waar komt die plotselinge avondklok vandaan? Waarom zijn er maar vier van de acht studenten teruggekomen? En waarom weten ook zij niet wat er precies gebeurd is?

Hoe dan ook; de kerstvakantie komt er binnen een weekje aan, en daarna de halftijdse examens. De stress die daarbij komt kijken, doet niets om de grimmige sfeer op school te dempen. Enkele studenten hopen die toch wat op te warmen door het jaarlijkse winterfeest op punt te zetten; deze avond in de prachtige balzaal van Red Fountain. Misschien kunnen de gemoederen toch opgefleurd worden door een avondje stappen in het stadscentrum? Of gooit de avondklok roet in het eten en zorgt het alleen maar voor een grotere hetze?

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

INFORMATIE & LORE

In de informatiestory vind je een uitgebreide beschrijving terug van de werking van Magix University, alsook welke realms er in de RPG bestaan en hoe de krachten precies werken. Je bent vrij om uit deze opties te kiezen. Als je toch nog iets anders wil, bespreek het dan even hier en dan kijken we wat er mogelijk is binnen de lore die we afgebakend hebben.

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

ROLLEN

ALFEA
𝒻𝒶𝒾𝓇𝒾𝑒𝓈

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

CLOUD TOWER
𝓌𝒾𝓉𝒸𝒽𝑒𝓈

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

RED FOUNTAIN
𝓈𝓅𝑒𝒸𝒾𝒶𝓁𝒾𝓈𝓉𝓈

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

REGELS

• Het woordenminimum is 100 woorden.
• De huisregels van Quizlet en daarbij in het bijzonder het RPG-forum gelden uiteraard ook hier.
• 16+ is toegestaan, maar gelieve hier wel voor te waarschuwen zodat anderen het kunnen mijden als zij het liever niet lezen.
• Bespreek gevoelige onderwerpen op voorhand met je schrijfpartner.
• Als glowfaery of Tolkien niet online zijn, maakt de laatste die reageert een nieuw topic.
• Als ik 21 dagen niets van je hoor, kom ik je stalken xoxo.
• Als je 45 dagen niets post, word je automatisch van de lijst verwijderd.
• Reservaties blijven 10 dagen staan.

[ bericht aangepast op 7 feb 2024 - 22:02 ]

help

17 jan 2024 - 20:25 Saureus is offline

Saureus 1891

『 Malia Coco Zulema 』
The Mediator • Specialist • 21 years old

Outfit, hair| Table 3| With Jay

Na haar training keert Malia weer terug naar huis. Ze is later terug dan dat ze in eerste instantie had verwacht, wat betekent dat ze niet zo heel veel tijd meer heeft om een leuke outfit uit te zoeken. Niet dat ze daar heel veel tijd aan besteedt, want om eerlijk te zijn, maakt het haar niet zo veel uit. Ze ziet er toch wel leuk uit, daar is ze zeker van. De eerste outfit die ze aantrekt, verdwijnt gelijk weer in de kast. Nee. Groen voelt ze vandaag niet. Ze besluit dan ook te kiezen voor een andere kleur, een kleur die ze wel voelt vandaag. Alsof het universum haar een teken geeft, verschijnt er een glimlach op haar gezicht bij het zien van de paarse blazer die in de kast hangt. Per-fect. Ze pakt haar bijpassende paarse pantalon, een zwart topje en zwarte laarsjes. Als haar outfit compleet is, werpt ze een goedkeurende blik in de spiegel. Mooi.
Uiteraard is een outfit niet het enige wat ze nog moet regelen. Haar sierraden keuze voor vanavond is redelijk simpel, ze pakt gewoon de eerste zilveren ketting en oorbellen die ze in haar kleine sieradenkistje ziet liggen. Haar make-up houdt ze simpel met wat mascara, eyeliner en een doorzichtige lipgloss. In eerste instantie is ze niet van plan iets te doen aan haar haar, maar dan komt haar huisgenoot binnen met het voorstel om haar haar te doen. Nou prima, als iemand anders het voor haar wilt doen, dan is ze wel bereid om stil te blijven zitten.
Zodra de specialist klaar is, vertrekt ze richting Red Fountain. Het is een beetje onwennig om zonder wapens op pad te gaan, maar waarom zou ze die nodig hebben? Als er iets gebeurd, kan ze haar vuisten gebruiken en mocht dat niet genoeg zijn, dan weet ze vast van iets anders een wapen te maken. Ze maakt zich er in ieder geval geen zorgen over. Na een korte wandeling bereikt ze het gebouw. Zodra ze binnen is, loopt ze gelijk door naar haar tafel. Wonder boven wonder is ze niet te laat, al heeft ze dat vooral aan haar huisgenoten te danken.
Een glimlach verschijnt op haar gezicht als ze Jay al aan de tafel ziet zitten. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk.
"Malia! Lang niet gezien! Is het vierde jaar nu al druk?"
Zacht lachend schudt ze haar hoofd. ‘Nee, valt ontzettend mee. Ik was vandaag vrij,’ antwoordt ze, waarna ze een glas cava pakt en daar een klein slokje van neemt. ‘Maar inderdaad lang geleden, waar heb jij allemaal uitgehangen?’ vraagt ze nieuwsgierig, waarna ze relaxt wat meer in de stoel leunt. Ze strijkt de blazer kort even strak voor ze een blik om zich heen werpt. Ondanks de omstandigheden is de opkomst groot. Al vraagt ze zich wel af waarom de avondklok vandaag ineens wel verplaatst kon worden. Dat vindt zij een tikkeltje verdacht.
Zoals altijd richt Jay zich niet alleen op haar, maar ook op de rest van de tafel. Hij wil altijd graag iedereen betrekken, iets wat van haar niet per se hoeft. Al kan ze het hem voor deze keer vergeven, het is feest.
"En? Heeft iedereen er ook zin in? Ik in ieder geval wel!"
Malia grinnikt zacht, waarbij ze kort haar hoofd wat schudt. Deze jongen heeft energie voor 10. ‘Dat blijkt ja, alsof je het feest zelf hebt geregeld,’ grinnikt ze plagend, want ze weet dat hij eraan heeft meegewerkt. ‘Maar ik heb er ook zin in, ik ben benieuwd hoe de avond gaat lopen.’

18 jan 2024 - 21:37 amberkishatu is offline

amberkishatu 184

Cinder “Sin” Harmony
Teacher's Pet - Air Witch - 21

Cinder wandelde voorzichtig de zaal binnen. Van buitenaf leek ze gewoon zelfzeker en vriendelijk, maar vanbinnen knaagde het wantrouwen nog altijd aan haar. Al voelde zich toch wat beter na die paar uur meer slaap. Misschien was ze zich aan het opjagen om niets, bedacht ze zich. Helaas duurde dat niet lang, want al snel had ze haar naam gevonden in de tafelschikking.

“Tafel 4 : “Elijah Rhys” fluisterde ze terwijl haar vinger over het blad ging. Dat klonk nogal bekend in de oren voor Cinder aangezien dat de naam was van de darkness witch die meegegaan was naar de pyros-expeditie en een halfjaar volledig spoorloos verdwenen was. “Aspen Zyon”, ging ze verder, een specialist die ook meegegaan was naar de Pyros-expeditie. Cinder kon haar glimlach niet onderdrukken, het leek of haar verjaardag vroeg gekomen was dit jaar. Eindelijk zou ze misschien wat meer informatie te weten kunnen komen over wat er gebeurd was. Ze nam ergens een glaasje cava van een dienblad en maakte haar weg, weliswaar vrolijker dan voorheen, naar tafel 4.

Al snel spotte ze Elijah , die reeds aan de tafel zat. Hij leek wat onrustig terwijl hij de zaal rond zich bestudeerde. Ze merkte zijn getinte glazen op en maakte een mental note terwijl ze rond keek. Iets zat hem dwars, ookal was hij dat duidelijk aan het verbergen. Hij leek wat blikken uit te wisselen met professor Dubois , Cinder kon niet goed uitmaken waarover het ging. Naast hem zat een specialist die haar iets wat bekend voorkwam. Ideaal dacht ze, terwijl ze de stoel vastnam. “Zit hier iemand?” vroeg ze, eerder uit beleefdheid dan uit echte interesse om te wisselen van stoel indien dit niet zou passen.

Ze stelde zich voor terwijl ze plaatsnam “Hi! Ik ben Cinder Harmony , Cloud Tower student.” Ze zag weinig reactie vanuit Elijah komen die leek afgeleid te zijn, dus richtte ze zich wat meer op de rest van de tafel. Ze wou hem nu niet ergeren, wie weet wat ze te weten kon komen. Ze keek naar haar buur Aspen. Ze twijfelde even hoe ze het zou aanpakken, maar ze besliste dat het geen zin had om te doen alsof ze niet wist wie ze waren of dat ze naar de pyros-expeditie waren geweest, dat zou enkel argwaan opwekken. “Jij moet Aspen Zyon zijn?” glimlachtte ze. “Ik denk dat we samen nog les hebben gehad… Zwarte magie gevorderde theorie, kan dat?”

[ bericht aangepast op 18 jan 2024 - 21:39 ]

"I wonder if life smokes after it fucks me"

19 jan 2024 - 13:35 Kazama is online

Kazama 4814

_{AEDAR JAY HOLTEN}
^{AEDAR JAY HOLTEN}
╪═════════════

The Technerd ╪ 20 ╪ Light Glaive ╪ Tafel 3 w/ Malia en Vasili

Vrolijk kijkt Jay de tafel rond, iedereen lijkt ondertussen gearriveerd te zijn en er begonnen zich verschillende gesprekken te voelen. Hij is wel blij dat hij met Malia aan tafel zit, hoewel Jay het niet zo erg had gevonden om met willekeurige mensen ingedeeld te zijn en had dat ook echt wel een leuke avond gegeven, was het toch echt veel gezelliger als met een bekend iemand. Malia vertelde een beetje over haar dag. Net als hem, was ze vrij. Jay moest er niet aan denken om vandaag nog te moeten concentreren op lessen en was blij dat hij gewoon de hele dag zichzelf had kunnen vermaken. De jonge specialist had nooit te weinig te doen en er was altijd wel iets waar Jay z'n dag mee kon vullen.

"Vandaag had ik ook vrij dus ik heb vanochtend geholpen met het klaarmaken van deze zaal. Licht en geluid regelen enzo, zorgen dat alles er goed uitziet en straks goed klinkt. Ace kwam nog even langs. Ik ben bezig met het ontwikkelen van een custom phantoblade wapen, maar bo staffs zijn best moeilijk om om te zetten naar een versie die voornamelijk bestaat uit licht. Maar het lijkt voor nu aardig te werken," vertelde Jay enthousiast terwijl het eten langzaam rondgebracht begon te worden. Van wat hij ervan kon zien, zag het er in ieder geval goed uit dus hij had er wel zin in.

"Oh," begon hij toen hij zich herinnerde dat hij dit nog niet met Malia gedeeld had. "Ik denk dat ik mijn lerarenspecialisatie opgooien. Ik was dit jaar begonnen op een middelbare school in Magix, volgens mij heb ik dat al wel eens verteld, en hoewel het heel leuk is en super is om te zien hoe die kinderen steeds nieuwe dingen leren, mis ik toch wel wat ofzo. Ik zat te denken om aan m'n studiebegeleider te vragen of ik ook mag afstuderen op het begeleiden en opzetten van simulaties. Dan kan ik hier volgend jaar misschien als tech assistent gaan werken." Voor zover Jay dacht moest je een twee jarige specialisatie gedaan hebben om daadwerkelijk fulltime docent te worden op de universiteit, maar dat klonk echt als teveel verantwoordelijkheid, assistent leek hem echt veel leuker en misschien wel mogelijk met een alleen een basisopleiding. Er waren in ieder geval wel vaker studenten die hielpen, dus het moest vast mogelijk zijn.

Jay keek even rond zijn tafel. De rest leek ook in gesprek te zijn geraakt met elkaar dus hij kon zich rustig focussen op zijn gesprek met Malia.
"En jij? Al ideeën wat je wil gaan doen als je klaar bent?" De jongen nam een slok van zijn water. Hij wist dat er meer wijn op tafel stond, maar eerlijk gezegd hield hij het liever bij water. De buzz die hij altijd kreeg van alcohol was geen prettig gevoel dus meer dan een glas of twee op een avond ging er bij hem niet in en met de hoeveelheid gangen die nog kwamen, spaarde hij dat tweede glas voor wat later.

═══════╪

19 jan 2024 - 17:13 Dubhaile is online

Dubhaile 32487

ASPEN 'ACE' ZYON
The Merrymaker ☀︎ Bo Staff ☀︎ 22
The Fit ☀︎ Red Fountain Balzaal| Tafel 4 ☀︎ With Eli and Cinder

"Aspen keek met een kritische blik naar de outfits die hij had uitgelegd op zijn bed. Tilda deed ondertussen de vijftiende poging om de haarband met het strikje op zijn hoofd te plaatsen. Het was niet zo dat hij het niet doorhad, maar meer dat het hem niet deerde dat ze probeerde. Hij was nog veel te vroeg om haar te vragen ermee op te houden. De wervelwind aan losse kledingstukken negeerde hij of plooide hij uit automatisme op terwijl hij er langs kwam. Terwijl hij afwezig weer wat dingen zijn kast in gooide die hij niet zou gaan aandoen. Als een man met een missie pakte hij een glittervestje vast en hield het voor zich uit.
“Ugh, waarom voelt dit nog te simpel aan?” kreunde hij tegen niemand in het bijzonder terwijl hij peinzend naar het maatpak ernaast keek. Het jasje kreeg weer een plaats op een kapstok en hij haalde ook het hemd dat bij het pak hoorde uit het geklede vest. Het kledingstuk stak hem zijn ogen uit in de zin dat hij het te simpel vond. Uit frustratie deed hij een schuif met sieraden open om misschien de outfit zo op te leuken. In zijn ooghoek zag hij iets glinsteren. Tegelijk was Tilda zo kort bij het slagen in haar missie, ze kon het bijna ruiken terwijl ze instemmende en soms ook absoluut random geluidjes maakte terwijl Ace hun monologue hield. Hij pakte het ding dat zijn aandacht trok: een opvallende collier die parels leek te regenen in de vorm van een tank top.
“Dat lijkt er al meer op,” zei hij zelfverzekerd. Aspen sleurde een ander wit hemd met een lagere kraag uit zijn kast en zag zijn visie bij elkaar komen. De tapered fit broek kwam met enkellaarsjes met hakken uiteraard. Zo voegde hij nog meer dan 6 centimeter toe aan zijn 1 meter 83.
Terwijl hij zijn make-up fixte, babbelde hij geanimeerd met Tilda. De tweede waarvoor hij eerst een outfit heeft gezocht. De eerste was Jay. Ace was bijna zeker dat hij in zijn standaard outfit naar het gala was gegaan als hij er niets aan gedaan had. De oudere specialist had zijn best gedaan om een outfit te vinden die zo kort mogelijk aanleunde bij Jay’s stijl. Al had Aspen ook wel zijn twijfels bij hoe lang sommige kledingstukken, ahum, de blazer, ahum, zouden aanblijven bij de jonge specialist. Het belangrijkste voor Ace was dat hij vooral heeft geprobeerd. Ook bij Tilda had hij wat sturing gegeven, al was zij wel iets ontvankelijker voor fashion gerelateerde feedback. Hij was in het midden van oogschaduw op zijn tweede ooglid aanbrengen, toen hij licht gegiechel en gefluister hoorde. De conversatie was al even stilgevallen omdat hij zich probeerde te concentreren om een goed resultaat te krijgen. Wat hem ook opviel was iets dat kriebelde aan zijn wang. Hij had zo in de zone gezeten dat hij niet doorhad dat Tilda haar krachten had gebruikt om hem langer grasgroen haar te geven.
“Nice one, Tilly. Jammer genoeg is groen niet bepaald mijn kleur,” glimlachte hij haar toe. “Je hebt nog 10 minuten om met mijn haar te spelen tot ik dat ook ga stylen na dit.”
Hij had niet het hart om haar te vertellen dat ze zijn leven iets moeilijker aan het maken was.
Na wat drukmakerij van Aspen over zijn make-up en haar, dat naar de perfectie toe gestyled moest zijn volgens hem, waren ze eindelijk klaar voor het gala. Aspen was ook vrij zeker dat er op zijn minst 5 objecten uit zijn kamer verdwenen of verplaatst zouden zijn. Soms pasten zijn spullen niet in elke container die Tilda meebracht, maar dat waren geen zorgen voor dit moment. Toen hij tevreden was over alles, hield hij zijn arm uit naar Tilda: “Zullen we?”

Eens aangekomen, bekeken de twee de tafelindeling. Na even snel over de indeling te zijn gegaan, zag Ace dat hij helaas aan een volledig andere tafel zat dan Tilda.
“Ugh, Tilly, het doet me hartzeer, maar het lijkt erop dat onze wegen hier scheiden,” grapte hij terwijl hij met zijn vrije hand naar zijn hart greep in een melodramatische vertoning. Hij wierp zijn blik opnieuw naar de tafelindeling: Elijah Rhys, Aspen Zyon, Cinder Harmony, Njord Hamilton, Nestor Gundam & Dorothea Folant stond er in een sierlijk script op de lijst. Net erboven stond even net ‘Tafel 4’. Hij moest ook toegeven dat hij relatief vroeg was gekomen. Hij vond ‘fashionably late’ gewoon geen blijk van goede manieren, dus kwam hij graag relatief op tijd. Ditmaal was dit een kwartiertje na de start van de receptie. Uit beleefdheid nam hij een glas cava aan van een van de mensen die rondging met de drank. Hij dronk niet heel veel, voornamelijk omdat hij wist hoeveel impact het had op zijn gezondheid.
Uiteindelijk liep hij naar tafel 4, waar Njord en Dorothea al diep in conversatie leken, Nestor leek zichzelf eerder afzijdig te houden. Hij begroette het trio dat zich al verzameld had met een brede glimlach. Nestor leek bijna opgelucht om hem te zien, blijkbaar vond hij het het gespreksonderwerp van de andere twee tafelgenoten wel echt verschrikkelijk.
“Goedenavond allemaal,” zei Ace om ook de aandacht van de andere twee te trekken. Hun conversatie viel stil en Dorothea gaf hem een enthousiast wuifje. Njord leek plots heel erg op zijn hoede, maar waarom wist Aspen niet echt. Ace trok de conversatie opnieuw op gang met wat standaard small talk, het ging over alles en niks: het weer, de lessen, bepaalde roddels die de anderen hadden opgevangen waar Ace normaal weinig aandacht aan besteedde en noem maar op. Ondertussen keek hij af en toe de zaal rond om te zien hoe vol hij ondertussen was geworden. Zij misten nog 2 mensen aan hun tafel: Eli…jah en Cinder. Zijn gedachten waren zijn hoofd nog niet uit en Eli vervoegde hen aan de tafel. Echt een begroeting kwam er niet uit de jongeman, Ace schrok zelfs een beetje dat hij er opeens was. Eli zag er goed uit in zijn nette kledij, maar Aspen merkte ook wel op dat hij een beetje ongemakkelijk leek te voelen, alsook de getinte glazen trokken zijn aandacht. Er kriebelde ook iets aan zijn onderbewustzijn, alsof er iets op het puntje van zijn tong lag of in dit geval dat hij iets wist, maar er niet kon opkomen. Ondertussen werd er links en rechts een vraag gesteld en werd Aspen weer in de conversatie gezogen.
“Zit hier iemand?” hoorde Ace plotseling achter zich. De laatste gast van de tafel was aangekomen.
“Je bent de laatste, dus be my guest,” zei Ace met een kleine glimlach terwijl hij een handgebaar maakte naar de nog overgebleven lege stoel.
“Hi! Ik ben Cinder Harmony , Cloud Tower student,” ging Cinder verder terwijl ze haar plekje innam aan de tafel. Haar enthousiaste begroeting leek even tijd nodig te hebben bij Aspen’s tafelgenoten die niet meteen overgingen tot een begroeting, zelfs Eli leek zich voorlopig nog op een andere planeet te bevinden. Uiteindelijk wendde ze zich dan maar naar de enige persoon die wat gezegd kreeg: Ace.
“Jij moet Aspen Zyon zijn?" Ik denk dat we samen nog les hebben gehad… Zwarte magie gevorderde theorie, kan dat?”
De specialist moest even in zijn brein graven naar de lessen die hij twee jaar geleden volgde, maar na een paar seconden klikten de puzzelstukjes in elkaar in zijn hoofd.
“Klopt inderdaad, maar zeg maar gewoon Ace,” lachte hij enthousiast en hij krabde daarna een beetje bedeesd aan zijn achterhoofd.
“Niet dat ik er zo goed in was,” zei hij zelfspottend. Theorievakken waren nooit zijn forte geweest. Ondertussen was zijn buurman Elijah de enige die nog niet veel gezegd had, om niet te zeggen helemaal niets.
“Oi, buurman,” zei hij terwijl een hand voor zijn gezicht wuifde om zijn aandacht te trekken. “Gewoon nog even checken of hij leeft,” grapte hij vervolgens voor de tafel.
Toen hij uiteindelijk effectief zijn aandacht had, probeerde hij het gesprek aan de gang te trekken: “Eli, je moet me trouwens echt vertellen waar je dit maatpak ergens vandaan hebt, de kleur is echt fantastisch,” babbelde hij er enthousiast op los. “Ik zie anders wel een thema tussen jullie twee,” ging hij verder, verwijzend naar de groene kleur van Cinder’s jurk.

[ bericht aangepast op 19 jan 2024 - 17:21 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

19 jan 2024 - 21:37 Kazama is online

Kazama 4814

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▲▽▲┈┈┈┈┈┈┈┈┈

₮ⱧɆ ₩łⱠĐ₵₳ⱤĐ
^{Elijah ≪ E L I ≫ Rhys}

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▼△▼┈┈┈┈┈┈┈┈┈

Er verscheen iets voor zijn gezicht en niet langer dan een moment waren zijn ogen gehuld in schaduw voordat het licht even irritant knipperende en vervolgens opnieuw in zijn gezicht scheen. Zijn gedachten stopte. Eli knipperde precies op tijd genoeg om door te hebben dat het Ace zijn hand was die op en neer bewoog en hij ving nog net de laatste paar woorden van zijn zin op. Was het zo erg? Dit was gewoon haast beschamend aan het worden. Hoeveel van het gesprek had hij gemist? Het voorgerecht stond nog niet voor z'n neus dus zolang kon hij niet voor zich uit gestaard hebben. Mentaal gaf hij zichzelf een tik tegen zijn achterhoofd. Kom op, als hij iets geleerd had in zijn jeugd was het doen alsof hij iets leuk vond. Eén avond moest hij kunnen overleven, daarna mocht hij instorten zonder dat iemand het kon zien. Eli checkte zijn horloge, het zou nog maar een uur of zes duren, dat was niks vergeleken met vroeger. Te beginnen bij het begin: zijn postuur. De oudere witch relaxte zijn schouders en ging wat rechter op zitten, duidelijk meer betrokken bij de conversatie die er gaande was.
"Dankje, ik was een beetje afgeleid, maar ik leef nog hoor," zei hij makkelijk met een nieuwe glimlach op zijn gezicht tegen de specialist. De energie die Ace uitstraalde hielp gelukkig met de hele situatie, er zat wat bekends in, maar zoals hij ondertussen gewend was kon Eli niet door de ruis in zijn hoofd zien waardoor dat gevoel kwam. Hij zuchtte even zacht, dat hij het gewend was, maakte het niet minder vervelend. Ook was Eli stiekem erg blij dat de specialist tussen hem en Cinder in zat. Hoewel ze op het eerste gezicht aardig leek, zat er iets meer achter dat Eli in haar ogen herkende. Een kant die hij op dit moment echt niet tegen zich wilde hebben. Daar had de darkness witch momenteel gewoon de energie niet voor, dus de fysieke barrière werd zeker gewaardeerd.

Ace vroeg naar zijn pak en nu Eli wat beter aan het opletten was, zag hij inderdaad dat Cinder een vergelijkbare kleur aanhad.
"Pfoeh, uhm, ik moet even denken over de naam van die zaak, het is een hele kleine familiewinkrl net buiten het centrum van Magix city, Blue Crystal street als dat je wat zegt." De naam was niet iets dat hij zo direct paraat had, hij liep er altijd gewoon op automatische piloot naartoe. Eli ging met z'n hand door z'n haar terwijl hij nadacht en knipte met zijn vinger toen de naam hem te binnen schoot. "Lilliana Couture and Tailoring. Ik denk dat de winkelruimte zelf nauwelijks groter is dan het podium hier, maar als je iets goed en snel geregeld wilt hebben zijn ze echt het beste in de stad." Een oprechte glimlach reikte zijn ogen terwijl hij over de zaak vertelde.
"Cora is echt magisch met naald en draad, die oude vrouw weet het altijd zo aan te meten en te passen dat je nog fatsoenlijk kunt bewegen in dit soort pakken ook. Ik kan je wel een keer voorstellen als je wat formelers zoekt." Er straalde zoveel affectie van Eli's woorden, hij was oprecht gepassioneerd over zijn kleermaker, zelfs als de medewerkers altijd vroegen hoe het met zijn ouders ging en een gesprek aanknoopten over zijn vader die weer ergens in het nieuws was verschenen. Hij probeerde die negatieve connotaties altijd te negeren en direct door te gaan naar de oudere vrouw die echt de touwtjes in handen had. Zelfs als daar langs gaan betekende dat zijn vader een vergelijkbare update over hem kreeg als de man daar zelf langs ging. Cora had Eli zien praktisch zien opgroeien met hoe lang de jongen er al kwam met zijn vader. Het was de enige plek die de diplomaat vertrouwden als het ging om nette kleding en met een groeiend kind werd er dan ook geregeld geïnvesteerd in een nieuw pak.

Eli keek even de tafel rond. Hij was blij voor de afleiding die Ace z'n vraag had gebracht en dat hij genoeg aandacht kon opbrengen om wat beter op te letten. Njord was opnieuw in een gesprek geraakt met Dorothea en met de blikken die de jongen af en toe hun kant op stuurde was het duidelijk dat hij niet wilde dat iemand anders het gesprek volgden, duidelijk wantrouwend naar de rest van tafel. Nestor en Cinder waren de enige, naast Ace die de vraag had gesteld, die naar Eli aan het luisteren waren.
"De kleur zal wel iets te doen hebben met het seizoen. Ik had zelf gewoon vrij weinig zin in standaard blauw of zwart. Maar jij ziet er ook niet verkeerd uit met die outfit. Toch durf ik te wedden dat Cora achter zelfs iets heeft dat jij interessant zou vinden, al is het wel meer voor formele situaties. Je moet vooral weten waar je naar moet vragen om de rest van de winkel te zien." De oprechte glimlach verdween even toen een nieuwe vlaag hoofdpijn merkbaar werd, maar Eli wist zich te herpakken hoewel de glimlach zijn ogen niet meer bereikte.
"Maar Cinder, die jurk staat jou ook goed," zei Eli terwijl hij zijn aandacht wat breder trok dan alleen Ace. Hij vouwde zijn handen in elkaar en legde ze in zijn schoot terwijl het voorgerecht opgediend werd. Stilletjes bedankte hij de ober die hem bediende en hij wachtte rustig totdat iedereen aan tafel een gerecht voor z'n neus had staan.
"Is het een kleur die je vaker draagt of probeer je wat nieuws? Ongeacht, het is een goede keuze." De glimlach bleef oo zijn gezicht, maar Eli bleef het idee hebben dat het allemaal net wat minder soepel ging dan hij de gesprekken die hij wel eens gevoerd had Voor nu was dit echter het beste dat hij ervan kon maken dus het zou er mee door moeten. Hij hoopte wel een beetje dat Ace het weer wat van hem over ging nemen of dat het onderwerp zich zou verplaatsen naar iets interessanters, al had Eli zelf ook geen idee wat dat momenteel zou zijn. Onder tafel drukte hij zijn nagels in zijn handpalm in de hoop zich wat af te leiden van de hoofdpijn die toch langzaam sterker aan het worden was. Nog zes gangen en een feest. Rustig aftellen en gewoon focussen op elk ander gevoel dat hij kon vinden. Zijn vader had hem naar ergere feesten gesleept dus dit moest ook te overleven zijn.

24 ▲▽▲ Darkness witch ▲▽▲ Tafel 4 w/ Ace & Cinder

┈┈┈▲▽▲┈┈┈
┈┈┈▼△▼┈┈┈

[ bericht aangepast op 20 jan 2024 - 10:38 ]

21 jan 2024 - 17:32 amberkishatu is offline

amberkishatu 184

Cinder 'Sin' Harmony
Tafel 4 : Eli & Ace

“Jij moet Aspen Zyon zijn?” glimlachte ze. “Ik denk dat we samen nog les hebben gehad… Zwarte magie gevorderde theorie, kan dat?”
Ace leek een paar seconden nodig te hebben om de herinnering op te halen. Cinder kon het hem niet kwalijk nemen, zij was natuurlijk iets meer op de hoogte van wie hij was. “Klopt inderdaad, maar zeg maar gewoon Ace,” lachte hij enthousiast. Een subtiele glimlach verscheen op Cinder haar gezicht. Ze kneep zichzelf in haar hand onder tafel om toch even te controleren of ze niet nog aan het slapen was. “Niet dat ik er zo goed in was,” vervolgde hij. Cinder kon een kleine glimlach niet onderdrukken en nog voor Cinder goed en wel doorhad dat Elijah nog wat afgeleid was , ondernam Ace al een poging om hem bij het gesprek te betrekken. “Oi, buurman,” zei die terwijl die zijn hand voor het gezicht van Elijah wuifde. “Gewoon nog even checken of hij leeft,”
Cinder lachte vriendelijk mee met de grap van Aspen, waarna ze vervolgens een korte blik op de tafel wierp. De blikken van Njord naar hun deel van de tafel gingen niet onopgemerkt bij Cinder gepasseerd, maar op dit moment interesseerde hun gesprek haar niet zo. Als zij zich afzijdig wilden houden, dan was dat voor haar geheel oke. Ze focuste haar aandacht terug op Nestor, Ace en Elijah. “Dankje, ik was een beetje afgeleid, maar ik leef nog hoor." Cinder lachte hem vriendelijk toe, blij dat hij ook bij het gesprek betrokken werd.

Het leek alsof de aanwezigheid en de woorden van Ace Elijah wat meer op z’n gemak stelde, dus wachtte ze voorzichtig af tot Ace het gesprek wat op gang zou brengen. “Eli, je moet me trouwens echt vertellen waar je dit maatpak ergens vandaan hebt, de kleur is echt fantastisch,” babbelde hij er enthousiast op los. “Ik zie anders wel een thema tussen jullie twee,” ging hij verder, verwijzend naar het maatpak van Eli en de jurk van Cinder. Haar hart stopte even, hoe toevallig de puzzelstukjes vandaag in elkaar vielen. Ze had het zelf nog niet eens opgemerkt, omdat ze teveel bezig was met de setting, maar ze lachte luidop toen ze het opmerkte, om daarna haar focus terug te brengen naar de woorden van Eli. “"Lilliana Couture and Tailoring. Ik denk dat de winkelruimte zelf nauwelijks groter is dan het podium hier, maar als je iets goed en snel geregeld wilt hebben zijn ze echt het beste in de stad,’ babbelde hij. Hij leek relaxter, hij moest wel echt fan zijn van de zaak.

"Maar Cinder, die jurk staat jou ook goed," sprak Elijah. “Dankjewel”, zei ze terwijl ze probeerde het gesprek voort te zetten, terwijl het voorgerecht opgediend werd. Ze keek wat rond om te bestuderen wat ze precies moest doen. Zo een bal met meerdere gerechten was niet iets waar ze vaak mee in aanraking kwam. Het was bedoeld als een jaarlijks evenement, maar de gebruiken bleven maar niet in haar hoofd hangen. Ze knikte naar de ober terwijl hij het bord presenteerde . "Is het een kleur die je vaker draagt of probeer je wat nieuws? Ongeacht, het is een goede keuze." “Eerlijk gezegd probeer ik eens wat nieuws ,” gaf ze toe .” mijn kleerkast bestaat vooral uit zwarte kleuren. Ik vind dat zwart een rustgevende kleur is en ik denk dat ik als air witch wel kan zeggen dat het beheersen van een ‘storm’ de rust in je hoofd wel kan verstoren.” Ze glimlachte. Toen drongen haar woorden binnen bij haarzelf. Hadden Eli zijn getinte glazen iets te maken met zijn darkness magie? “Maar ik dacht voor het bal moet ik toch is iets anders proberen”, vervolgde ze. “ Als de school uitzonderingen maakt, kan ik dat zeker” grapte ze.
“Maar ik moet eerlijk toegeven dat jij wel echt de show steelt, Ace” zei ze. “Je straalt letterlijk.”

[ bericht aangepast op 21 jan 2024 - 20:57 ]

"I wonder if life smokes after it fucks me"

23 jan 2024 - 13:52 Dubhaile is online

Dubhaile 32487

ASPEN 'ACE' ZYON
The Merrymaker ☀︎ Bo Staff ☀︎ 22
The Fit ☀︎ Red Fountain Balzaal| Tafel 4 ☀︎ With Eli and Cinder

De tafel leek zijn grapje over Eli wel te smaken. Er hing toch een bepaalde gespannen sfeer sinds de heks de tafel had vervoegd en dat was volgens Ace nergens voor nodig. De waarom bleef een moeilijk punt voor hem, maar hij legde onbewust meer vertrouwen in Eli dan in Cinder.
"Dankje, ik was een beetje afgeleid, maar ik leef nog hoor," glimlachte Eli hem en de rest van de tafel toe. Cinder leek gelukkig met de nu ook mentale aanwezigheid van de darkness heks, de anderen straalden nog steeds ongemak uit.
"Pfoeh, uhm, ik moet even denken over de naam van die zaak, het is een hele kleine familiewinkel net buiten het centrum van Magix city, Blue Crystal street als dat je wat zegt,” legde Eli uit terwijl hij nog nadacht over de naam van het etablissement. "Lilliana Couture and Tailoring. Ik denk dat de winkelruimte zelf nauwelijks groter is dan het podium hier, maar als je iets goed en snel geregeld wilt hebben zijn ze echt het beste in de stad."
Aspens gezicht lichtte op. Als de fashion queen dat die was, wist Aspen natuurlijk over welke winkel hij het had. "Cora is echt magisch met naald en draad, die oude vrouw weet het altijd zo aan te meten en te passen dat je nog fatsoenlijk kunt bewegen in dit soort pakken ook. Ik kan je wel een keer voorstellen als je wat formelers zoekt,” kwam er uit Eli’s mond. Hij leek toch met goede gevoelens terug te kijken naar zijn tijd bij de kleermaker in de stad.
“Natuurlijk weet ik welke winkel je bedoelt! Ik loop er wel eens een keertje langs onderweg naar mijn werk. Bedankt voor het aanbod ook, maar ik vrees wel dat de kledij wel eens uit mijn budget zou kunnen vallen,” zuchtte de specialist. Hij had geen grote sommen geld meegekregen vanuit de thuisbasis, zoals bij sommigen op de campussen wel het geval was. In principe bezat Aspen niets. Het enige wat hij bezat waren de spullen en de kleren in zijn slaapkamer op de campus. En hoe dankbaar Aspen ook was naar de monniken, hij had geen zin om alles weer af te staan en terug naar het klooster te gaan om het bestaan van een celibataire en simpele monnik te gaan volgen. Het was zijn grootste drijfveer om instructeur te worden op de Red Fountain Campus.
"De kleur zal wel iets te doen hebben met het seizoen. Ik had zelf gewoon vrij weinig zin in standaard blauw of zwart. Maar jij ziet er ook niet verkeerd uit met die outfit. Toch durf ik te wedden dat Cora achter zelfs iets heeft dat jij interessant zou vinden, al is het wel meer voor formele situaties. Je moet vooral weten waar je naar moet vragen om de rest van de winkel te zien,” glimlachte Eli Aspen toe alvorens hij zich naar Cinder keerde en verderging op Ace zijn eerder opmerkingen. Aspen knikte hem nog enthousiast toe, omdat hij er ook quasi zeker van was dat ze er iets zouden hebben dat de specialist fantastisch zou vinden. Aspen kantelde ook zijn hoofd lichtjes bij het half en half verdoken compliment van de darkness witch dat eindelijk was binnengekomen. Hij had het niet echt verwacht, maar liet voor de rest zijn verbazing niet te veel doorschemeren terwijl hij hun gesprek volgde.

Cinder legde uit aan de tafel dat ze wat nieuws wilde proberen en dat haar kleurenpalet niet echt een kleurenpalet was met het vele zwart in haar kleerkast.
“Maar ik dacht voor het bal moet ik toch is iets anders proberen”, vervolgde ze. “ Als de school uitzonderingen maakt, kan ik dat zeker.” Ze richtte zich voornamelijk nog op Eli.
“Maar ik moet eerlijk toegeven dat jij wel echt de show steelt, Ace” zei ze. “Je straalt letterlijk.”
Haar focus was verschoven op Aspen, die op zich een hele avond kon doorgaan over kleding en outfits, maar de specialist was zich ook bewust dat het niet een onderwerp voor iedereen was.
“Ik doe mijn best,” grapte Ace in een soort valse bescheidenheid. “Al moet ik toegeven dat ik de laatste was in het rijtje van outfits uitkiezen,” lachte hij toen hij terugdacht aan zijn wervelende middag met Jay en Tilda.

“Maar ik kan eindeloos doorgaan over outfits,” zei hij terwijl hij nonchalant met zijn hand het thema wegwuifde. “Wat ik van tafel 4 wil weten, is wat jullie plannen voor de toekomst zijn. Ik wil weten wie ik waar zal terugvinden. In het algemeen of hier op school,” zei hij terwijl hij samenzweerderig naar voren boog. Nestor leek meteen enthousiast en wilde graag bijdragen aan dit onderdeel van het gesprek: “Ik hoop echt dit jaar mijn Enchantix te kunnen halen,” vertrouwde hij de tafel enthousiast toe. Aspen besefte ook plots dat hij de jongen herkende als een van de derdejaars uit Alfea die een van de combat classes meedeed waar hij in assisteerde.
“Oh. Ik duim voor je mee,” glimlachte Aspen de jonge fee toe, terwijl hij verwachtend rondkeek naar zijn andere tafelgenoten.

[ bericht aangepast op 2 feb 2024 - 10:02 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

23 jan 2024 - 21:29 Saureus is offline

Saureus 1891

『 Malia Coco Zulema 』
The Mediator • Specialist • 21 years old

Outfit, hair| Table 3| With Jay

Ondanks dat Malia het normaal niet erg vind om met onbekenden in gesprek te gaan, is ze toch blij dat ze op z’n minst iemand kent aan deze tafel. Zeker als het een andere specialist is, ook al zit hij een jaar onder haar. Zolang hij zich niet te druk gedraagt, kan ze hem wel hebben.
"Vandaag had ik ook vrij dus ik heb vanochtend geholpen met het klaarmaken van deze zaal,’ begint hij te vertellen en Malia bereidt zich voor op een heel verhaal. ‘Licht en geluid regelen enzo, zorgen dat alles er goed uitziet en straks goed klinkt. Ace kwam nog even langs. Ik ben bezig met het ontwikkelen van een custom phantoblade wapen, maar bo staffs zijn best moeilijk om om te zetten naar een versie die voornamelijk bestaat uit licht. Maar het lijkt voor nu aardig te werken," vervolgt hij enthousiast. Voordat ze reageert, bedankt ze eerst kort degene die het eten komt brengen. ‘Je hebt goed je best gedaan wat betreft deze zaal,’ vertelt ze hem oprecht met een klein glimlachje, want het ziet er gewoon fantastisch uit. ‘Ik snap nog steeds niet hoe je van al die wapens wat high techs maakt, maar ga zo door zou ik zeggen,’ grinnikt ze, want als dat zijn passie is, dan moet hij daar zeker wat mee gaan doen.
"Oh," begint hij, terwijl zij nog een slokje van de cava neemt. Haar ogen richt ze weer naar hem. "Ik denk dat ik mijn lerarenspecialisatie opgooien. Ik was dit jaar begonnen op een middelbare school in Magix, volgens mij heb ik dat al wel eens verteld, en hoewel het heel leuk is en super is om te zien hoe die kinderen steeds nieuwe dingen leren, mis ik toch wel wat ofzo. Ik zat te denken om aan m'n studiebegeleider te vragen of ik ook mag afstuderen op het begeleiden en opzetten van simulaties. Dan kan ik hier volgend jaar misschien als tech assistent gaan werken."
Wederom werpt ze hem weer een glimlachje toe. Ja hij zegt heel veel, maar toch is zijn enthousiasme een beetje aanstekelijk. Bovendien is hij een goede vriend van haar, dus natuurlijk is ze trots op hem. ‘Dat klinkt fantastisch Jay, ik zou dat inderdaad aangeven aan je begeleider. Ik denk eerlijk gezegd dat het geen probleem is, al denk ik dat je wel meer kunt dan alleen een tech assistant.’ Malia drinkt nog wat cava voor ze het glas weer neerzet. Aan de andere die aan de tafel zitten, schenkt ze geen aandacht. Het maakt haar vrij weinig uit wie ze zijn en aangezien ze in gesprek is met Jay, maakt dat toch niet uit.
"En jij? Al ideeën wat je wil gaan doen als je klaar bent?"
Ze knikt kort als antwoord, neemt een klein hapje van het eten en reageert pas als ze haar mond leeg heeft. ‘Ik wil generaal worden, misschien zelfs nog hoger als het mogelijk is,’ vertelt ze gedreven. ‘Het zal wel veel werk kosten, aangezien ik eerst mijn specialisatie af moet maken voor ik het leger in kan om daar te groeien. Maar het is iets wat ik al een tijdje wil,’ vervolgt ze. Al toen ze jong was, wilde ze graag conflicten tussen anderen oplossen. Ze vond het vervelend als er een nare sfeer hing en op die manier probeerde ze dat te vermijden. Het liefst voorkomt ze in eerste instantie gewoon het conflict, maar dat is niet altijd even makkelijk. Als generaal later hoopt ze dan ook de vrede te kunnen waarborgen, want niet in ieder land is het zo vredig als in Espero.

23 jan 2024 - 21:46 Kazama is online

Kazama 4814

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▲▽▲┈┈┈┈┈┈┈┈┈

₮ⱧɆ ₩łⱠĐ₵₳ⱤĐ
^{Elijah ≪ E L I ≫ Rhys}

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▼△▼┈┈┈┈┈┈┈┈┈

Natuurlijk kende Ace de modezaak die hij genoemd had, maar het leek erop dat de specialist nooit binnen was geweest. Eli was eigenlijk ook niet verbaasd met de outfit die Ace aanhad, hij had duidelijk genoeg modekennis om wel het een en ander te weten over de verschillende winkels in Magix city. Nu Eli er wat langer over nadacht was budget inderdaad wel een dingetje voor de meeste en wat hij aanhad was zeker geen goedkoop pak om zomaar even te halen. Het was vooral dat hij meestal op rekening kocht in zulke speciaalzaken en dus de uiteindelijke rekening niet te zien kreeg. Zolang hij geen absurde uitgaven deed, zou zijn vader niet in z'n nek hijgen gezien het toch echt de oudere man was die de heks op het hard gedrukt had om er altijd goed bij te lopen in verband met zijn 'reputatie'.
"Och, budget kan natuurlijk altijd veranderen onder de juiste omstandigheden. Verder is alleen kijken ook altijd een optie," zei hij met een glimlach. "Je weet me vast wel te vinden als je toch van gedachten veranderd."

Cinder's leegde op haar beurt uit dat haar kledingkeuze een uitprobeersel was en Eli beaamde dat het inderdaad een goede keuze was om te doen. Hij kon zich wel indenken dat de kleur van kleding invloed had op iemands gemoedstoestand dus het was wel logisch dat iemand sneller voor de veilige en vertrouwde optie ging dan vaak iets nieuws probeerden.
"Misschien ontdek je nog wel een keer een nieuwe kleur die vergelijkbaar werkt als zwart," zei de darkness witch, maar hij deed geen verdere moeite om dat specifieke onderwerp te vervolgen gezien zij de bal weer terug naar Ace kaatsten. Daarmee gaf ze Eli even de tijd om wat bij te komen van het hele verhaal dat hij net verteld had zonder dat het voor oncomfortabele stiltes zorgden.

Dit leek in ieder geval goed te gaan en dat hij aan een tafel zat met anderen die het gesprek zelf ook wel voort wilden zetten hielp daar zeker bij. Hij was zich namelijk zelf extreem bewust van de manier waarop hij zich momenteel gedroeg. Elke beweging van zijn lichaam, de precieze gezichtsuitdrukking die hij uitstraalde en elk woord dat uit zijn mond kwam werd geanalyseerd en aangepast op de situatie. Alles om maar zijn normale charismatische houding neer te kunnen zetten tussen de hoofdpijn die nog steeds in alle rust achter zijn ogen bonsden. Zijn eigen ergernissen werden netjes aan de kant geschoven, weggemoffeld achter een vriendelijke glimlach en een duidelijke aanwezigheid in het gesprek. Gelukkig leek niemand verder hele grote vraagtegens te zetten bij zijn eerdere afwezigheid. Eli was ergens wel blij dat hij kon terugvallen op ingebrande gewoontes, in hem geforceerd sinds hij kon lopen, en dat hij daarmee precies wist hoe hij zich zou moeten gedragen in een formele setting. Hij kon wel een aantal situaties bedenken waarbij dit alles een stuk moeilijker zou zijn geweest. Intuïtief plaatste hij zijn servet op zijn schoot en Eli nam nog een slok van zijn wijn terwijl Ace een nieuwe vraag in het gesprek gooiden. De darkness witch stikte bijna in zijn drinken toen hij het nieuwe onderwerp hoorde. Snel plaatste hij zijn glas terug op tafel en nam hij zijn servet van schoot om zijn hoestbui verder af te schermen. Net en voorzichtig met zijn hoofd weggedraaid van het gezelschap zodat hij anderen zo min mogelijk tot last zou zijn en zodat hij zichzelf kon herpakken. Eli werd even hardhandig met zijn neus op de feiten gedrukt; hij had helemaal geen enkel idee had van de gewoontes en gebruiken van zijn tafelgenoten. De afgelopen anderhalf jaar had hij echt lopen slapen op zijn eigen gebruik om iedereen tenminste een klein beetje te kennen, dat werd nu even pijnlijk duidelijk. Was Ace altijd al iemand geweest die zulke diepzinnige vragen in zo'n luchtig gesprek gooiden? Wat was er mis met praten over kleding, dat onderwerp was veilig genoeg, Eli wist er voldoende van en als hij het goed zou spelen zou Ace het meeste aan het woord zijn. Ideaal dus om de rest van de avond mee te overleven. Tot zijn geluk nam Nestor het voortouw in de conversatie en hoefde Eli niet meteen zelf te antwoorden.

Nestor's antwoord gaf Eli helaas niet heel veel tijd voordat de ogen van verschillende van zijn tafelgenoten weer op hem vielen. De jonge fee ging namelijk niet veel verder dan zijn wens voor het aankomende half jaar. Maar gelukkig kon Eli zijn eigen bedenktijd nog iets verder rekken door de wijze ouderejaars uit te hangen.
"Als dat vergelijkbaar is met het halen van je Gloomix, is het veel minder spannend dan dat iedereen het altijd laat voordoen. Dus het komt allemaal wel goed. Wel is het handig om ook buiten je simulatietraining om een beetje een goede band op te bouwen met je teamgenoot. Dat helpt enorm als je toch op elkaar moet vertrouwen en maakt de eindmissie veel comfortabeler waardoor jullie uiteindelijk beter gaan presteren," zei Eli en een duidelijke ervaring klonk er door in zijn stem. En dat terwijl het echt lang geleden was dat hij zelf z'n Gloomix gehaald had. Hij had zeker geen goede band opgebouwd met zijn teamgenoot, ofja wel voor zijn teamgenoot, daarvoor had Eli voldoende gedaan alsof, maar zelf had hij niks uit die samenwerking gehaald. Het was dan ook niet alsof hij iemand zocht langeretijd of meerdere missies. Voor de heks was dit gewoon professionele samenwerking geweest. Maar dat waren dingen die Nestor niet hoefden te weten, de jonge fee leek nu al nerveus genoeg voor het hele gebeuren.

"Zelf ga ik waarschijnlijk verder reizen, misschien dat ik ondertussen verder ga met m'n specialisatieonderzoek en meer praktijk onderzoek ga doen naar hoe de natuurlijk beschikbare magie in bepaalde realms invloed heeft op heksen en feeën die daar vandaan komen of juist daar naartoe gaan." Het was een solide antwoord, niks baanbrekends of vreemds. "Ik ga in ieder geval zeker niet de politiek in zoals mijn vader zou willen. Maar zeg dat maar niet tegen hem als je 'm een keer tegenkomt, hij heeft nog steeds hoop dat ik hem achterna ga en ook diplomaat wordt, maar ik heb het nog niet over m'n hart weten te krijgen om hem teleur te stellen." Een klein hoorbaar lachje maakte het duidelijk dat het allemaal ook weer niet zo serieus was als het misschien in eerste instantie klonk en dat de anderen het allemaal niet te serieus hoefden te nemen. Maar dat deel van zijn leven negeren werkte vaak juist averechts. Hij kon altijd wel doen alsof hij niet de zoon van een diplomaat was, maar in zijn ervaring maakte dat alles altijd nog meer verdacht dan het gewoon accepteren en zelf maar op tafel gooien. Verwachtingsvol keek hij naar de overgebleven tafelgenoten, zichtbaar benieuwd naar hun antwoord. Behendig pakte hij ondertussen het buitenste bestek en begon rustig aan zijn voorgerecht, nog steeds geïnteresseerd in zijn tafelgenoten, maar ook duidelijk dat hij zelf op dat moment niks meer toe wilde voegen aan zijn eigen antwoord.

En dat allemaal terwijl het hem eerlijk gezegd geen ene reet kon schelen met wat voor antwoorden de rest kwam. Ace z'n antwoord zou mogelijk nog het meest interessant zijn om te onthouden met de huidige belangen die Eli bij de specialist had, maar Cinder en de rest van de tafel lag zover van hem vandaan dat hij tot nu toe geen enkele reden zag om het echt interessant te vinden wat ze zeiden. Heel misschien nog zijn oude gewoonte om mensen tenminste een beetje te kennen, maar zelfs daarmee liep hij achter dus of dat nog echt zoveel waard was voor het aankomende half jaar of zijn verdere toekomst, wist Eli eerlijk gezegd niet. Hij kon er momenteel in ieder geval geen energie voor opbrengen om daar ook bog over na te moeten denken. Maar dat waren allemaal zaken die de rest niet hoefden te weten en Eli was zich heel bewust zo aan het opstellen dat dat dan ook niet doorschemerden. Daarnaast had Eli ook geen enkele behoefte om zijn echte plannen te vertellen voor na zijn studie. Het deel dat hij geen diplomaat ging worden was zeker waar en het reizen bevatte ook wel een kern van waarheid, maar een groot deel van wat hij aan het verkondigen was, was puur gelul omhuld in een charismatisch jasje. In tegenstelling tot de twijfelachtige plannen die hij zonet nog verkondigden, wist de darkness witch namelijk zelf heel goed wat zijn plannen waren en naar wie hij toe zou gaan als hij zijn diploma in handen had. Gelukkig kende niemand aan deze tafel hem goed genoeg om dat door te hebben.

24 ▲▽▲ Darkness witch ▲▽▲ Tafel 4 w/ Ace & Cinder

┈┈┈▲▽▲┈┈┈
┈┈┈▼△▼┈┈┈

[ bericht aangepast op 24 jan 2024 - 1:18 ]

23 jan 2024 - 23:14 Kazama is online

Kazama 4814

_{AEDAR JAY HOLTEN}
^{AEDAR JAY HOLTEN}
╪═════════════

The Technerd ╪ 20 ╪ Light Glaive ╪ Tafel 3 w/ Malia (& Vasili)

"Phantoweapons zijn echt zoveel makkelijker mee te nemen en op te bergen dus zeker waard om je een keer in te verdiepen als optie. Die kruisboog van je bijvoorbeeld, daarvan zou ik een grote, zwaardere variant handzaam kunnen maken zodat die het formaat heeft van de jouwe en makkelijker mee te nemen is. Of meer richting de pistool-kant gaan met energy kogels, die zijn veel sneller dan kruisbogen. Voor melee wapens heb ik dus bijna een goede inklapbare bo staff van Ace liggen, maar die zijn ingewikkelder. Zwaarden of bijlen zijn easy," ratelde Jay in alle rust verder. Hij wist wel zo ongeveer welke wapens de oudere specialist gebruikte en kon daarmee ook wel een goede inschatting maken wat voor Malia eventueel kon werken.
"Wacht, dit uitleggen is veel te ingewikkeld," zei hij al snel en pakte een aantal dingen uit zijn broekzakken. Zijn bord met het voorgerecht werd zonder er ook maar een seconde over na te denken aan de kant geschoven zodat hij wat meer plek had. Ondertussen was Jay namelijk helemaal vergeten dat hij aan tafel zat met meer dan één persoon, zijn aandacht was volledig gefocust op zijn gesprek met Malia. Maar wat moest hij dan ook anders? Hij had haar al zeker meerdere maanden niet echt meer gesproken dus bijkletsen was zeker aan de orde en het ging over wapens, daarbij kon hij niet anders dan extreem gefascineerd over vertellen. Zelfs het eten was hij vergeten, maar dat was niks nieuws voor Jay.

Terwijl de jongere specialist aandachtig naar de oudere luisterde toen ze vertelde over haar droom om generaal van een leger te worden, stalde hij wat uit op de plek tussen hen in. Zo neergelegd dat ze makkelijk mee kon kijken met wat hij aan het doen was. Wat op tafel lag was niet groter dan een fatsoenlijk zakmes dat Jay nu uit elkaar begon te halen.
"Oh ga je dan terug naar Espero of wil je hier in het leger?" vroeg Jay geïnteresseerd. Malia was duidelijk gedreven over haar toekomst en Jay vond het alleen maar leuk om meer te weten te komen over wat ze precies van plan was. Ondertussen werd er het afdekplaatje los geklikt met een kleine schroevendraaier die hij uit zijn andere broekzak had getoverd en aan de kant gelegd. De jonge specialist was zich helemaal niet bewust van de vreemde en toch wel een beetje onsmakelijke blikken die hij van de rest van de tafel kreeg. Vooral Jacinto en Diana, twee vierdejaars heksen, leken het echt niet vinden te kunnen dat hij zo om ging met de situatie waar ze zich nu in bevonden.
"Gelukkig hoef je nog maar anderhalf jaar, die zijn echt zo voorbij als je weet waar je het voor doet." Jay zou zelf echt niet nog twee jaar willen studeren. De school had geen opties voor zijn interessegebied en hij vroeg zich ook af wat hij van anderen nog zou kunnen leren dat hij zelf nog niet wist. Met zijn handen had hij ondertussen een aantal haast minuscule zilveren schuifsystemen naar buiten geklapt zodat meer van het binnenwerk van het zwaard zichtbaar was.

"Nou kijk, dit is dus het handvat van mijn back-up zwaard en als je hier naar binnen kijkt zie je het moederbord dat alles aanstuurt." Jay wees met zijn schroevendraaier naar een groen plaatje met gouden lijntjes redelijk ver in het handvat. Dit formaat handvat zou geen enorm zwaard kunnen vormen, maar het was voldoende om als back-up te dienen.
"Deze schuivende onderdelen-" en Jay wees naar een aantal zilveren plaatjes die hij net naar buiten geklapt had. "zorgen voor de uitklapbaarheid van het handvat. Zonder dat kan het niet werken, want ze bedekken de energy core die voor het wapen zelf zorgt. Die zit hier." Hij wees naar een doorzichtig langwerpig kristal dat omhuld was in een soort kooitje van zwart metaal en met dunne kabeltjes aangesloten zat op het moederbord.
"Je kunt dus zien dat het handvat in ingeklapte vorm tussen het kristal en het magnifying work zit." Makkelijk bewoog hij een aantal van de zilveren plaatjes terug naar binnen om te laten zien dat hun schuifmechanisme nu inderdaad het pad van het kristal blokkeerden. Hij praatte in alle rust over het afkeurende gefluister heen dat aan de andere kant van de tafel was ontstaan. "De energiebron zelf zit aan de andere kant van het moederbord dus die is lastiger om te laten zien."

Jay keek even verwachtingsvol naar Malia.
"Je kunt altijd een keer langskomen om er een aantal te testen als je geïnteresseerd bent," zei hij met een brede glimlach voordat hij begon met het opnieuw in elkaar zetten van zijn wapen. "Maar terug naar jou, wanneer had je eigenlijk besloten generaal te willen worden? Dat is best wel specifiek namelijk."

═══════╪

[ bericht aangepast op 24 jan 2024 - 1:29 ]

25 jan 2024 - 23:17 amberkishatu is offline

amberkishatu 184

Cinder Sin Harmony

Tafel 4 with Ace & Eli

“Maar ik kan eindeloos doorgaan over outfits,” zei Ace voordat hij het thema van het gesprek veranderde. “Wat ik van tafel 4 wil weten, is wat jullie plannen voor de toekomst zijn. Ik wil weten wie ik waar zal terugvinden. In het algemeen of hier op school,” zei hij terwijl hij samenzweerderig naar voren boog. Cinder zag in haar ooghoeken dat Eli zich verslikte, ze besloot het niet te laten merken maar ze was volledig akkoord met zijn reactie. Het koetjes en kalfjes gesprek van mode had plaats gemaakt voor een serieuzer gesprek, waar gezien de spanning die er hing aan de tafel, niet meteen iemand voor stond te springen. Behalve Nestor , een jongere kerel die enthousiast het voortouw nam : “Ik hoop echt dit jaar mijn Enchantix te kunnen halen.” Hij babbelde wat over zijn verwachtingen over de rest van het academiejaar. Cinder knikte, terwijl ze zelf haar antwoord in haar hoofd formuleerde. “Oh. Ik duim voor je mee,” sprak Ace met een warme glimlach alvorens die hun blik naar de rest van de tafel wierp.

Cinder nam een slok van haar glas om de aandacht niet op zichzelf te vestigen, terwijl ze de blikken volgende van de rest naar Elijah. Hij stond meteen klaar met advies voor de jonge fee door het te vergelijken met Gloomix. Cinder herinnerde zich haar Gloomix lessen nog goed. Ze trok haar wenkbrauw even op toen Eli vertelde over de goede band die hij had met z’n teamgenoot. Naar Cinder haar gevoel leken heksen altijd wat in hun eigen wereld te werken. Er waren roddels van heksenkringen maar daar had ze weinig bewijs van. Het gehunker naar kracht op basis van sterke onstabiele emoties ging nogal slecht samen met een goeie samenwerking. Tegelijkertijd had ze het gevoel dat dat exact de reden was van de Gloomix-missie. Uiteindelijk ben je wel sterker als je samenwerkt en moet je even je eigen ambities aan de kant schuiven voor het grotere doel. Ze was ook zeker dat er een enorme kracht verscholen zat in het beheersen van die onstabiele emoties. Dat had ze namelijk bij zichzelf ook gemerkt toen ze begon te experimenteren met rookmagie. In het begin had ze een aantal gevaarlijke situaties veroorzaakt in een poging deze magie sneller te beheersen, maar ze had geleerd dat geduld en veel oefenen beter werkte, helaas.

Een arrogant lachje verscheen op Cinder haar gezicht toen ze zag hoe nerveus de fee in kwestie was. De wijze woorden van Eli hadden de fee maar lichtjes kunnen kalmeren leek het. Het was pas toen hij verderging met z’n eigen plannen, dat Cinder wat meer luisterde. "Zelf ga ik waarschijnlijk verder reizen, misschien dat ik ondertussen verder ga met m'n specialisatieonderzoek en meer praktijk onderzoek ga doen naar hoe de natuurlijk beschikbare magie in bepaalde realms invloed heeft op heksen en feeën die daar vandaan komen of juist daar naartoe gaan." Ze knikte mee als teken dat ze aandachtig aan het luisteren was maar de woorden leken haar wat voorbij te suizen. Ze gaf toe dat het wel interessant klonk, maar hij hield zijn antwoord beperkt.

"Ik ga in ieder geval zeker niet de politiek in zoals mijn vader zou willen. Maar zeg dat maar niet tegen hem als je 'm een keer tegenkomt, hij heeft nog steeds hoop dat ik hem achterna ga en ook diplomaat wordt, maar ik heb het nog niet over m'n hart weten te krijgen om hem teleur te stellen." Ze grinnikte, hopend dat het de ietwat ongemakkelijke sfeer die bleef hangen wat zou breken. Elijah nam zijn bestek vast en keek de tafel rond. Op de twee afzijdige tafelgenoten leek ze niet te kunnen rekenen en het was dus aan Cinder om het gesprek voort te zetten.

“Wel, ik heb nog even tijd natuurlijk om een finale beslissing te maken”, begon ze met een doordachte stem. Het leek eerder of ze zichzelf indekte dan of ze echt nog twijfelde over haar toekomst. “ maar ik moet toegeven dat ik wel tevreden ben over de specialisatierichting die ik gekozen heb.” Een flauwe glimlach speelde rond haar lippen terwijl ze sprak.

“Obscure magie is zeker niet voor iedereen weggelegd en ik zou er wel dieper in willen gaan, ook na mijn studies hier op Cloud Tower. Of dat dat enkel in mijn toepassingsgebied air magic zal zijn of dat ik dit breder ga kunnen trekken, dat valt nog af te wachten” Ze leunde iets naar achteren toen ze haar laatste woorden sprak. “Het onbekende van de duisternis fascineert me en ik ben wel bereid om dat te achtervolgen, ongeacht waar mijn reis me naartoe leidt.” Dat klonk iets krachtiger dan ze misschien had gewild, dus ze nam een laatste slok van haar cava om het wat te maskeren. “Dus Ace” probeerde ze “om op je vraag te antwoorden. Ik denk dat je een air witch altijd vindt als je tegen de wind ingaat, hoe cliché het ook klinkt.” Ze vervolgde het met een hartelijke glimlach voor ze keek naar Elijah die reeds aan het voorgerecht begon. Welke vork had die nu precies vastgenomen? “En jij” vroeg ze ondertussen aan Ace.

[ bericht aangepast op 25 jan 2024 - 23:22 ]

"I wonder if life smokes after it fucks me"

26 jan 2024 - 15:23 Vanparys is offline

Vanparys 27615

Tilda Sunfallow
^{the changeling}
═════╗❁╔═════

Alex rolde met haar ogen, waarop Tilda even een pruillip trok. Die ex-beste vriendin van haar kon soms toch zo onbeschoft zijn. Ze vroeg zich af of trauma er iets mee te maken had.
"Ah, je hebt het opgegeven?" zei Alex. Tilda hield haar hoofd schuin, verward. Wat had ze opgegeven? Er was toch helemaal niets geweest om op te geven? Dat deed ze sowieso nooit echt. Ze hield niet van opgeven. Beter gewoon op die hyperfocustrein rijden. "Misschien beter ook. Je kan meer tijd besteden aan je magie. In plaats van jouw biologische ouders te onderzoeken. Ik had meer kracht verwacht van een vierdejaarsstudent."
Tilda fronste, maar voordat ze iets kon zeggen, ging Alexis al verder. "By the way, het is niet meer bijzonder dat je een wisselkind bent. Iedereen heeft hier toch over de Pyrosexpeditie. Het is ook niet goed om zolang wrok vast te houden, staat je niet goed."
Heel even flitste er iets door Tilda's hoof- ah nee, niets. Was helemaal niets. Het klonk even alsof een stem naar haar riep en dan lachte, maar ze beeldde het haar vast en zeker in. Tilda zuchtte en keek Alexis sip aan. Dat meisje zag spoken. "Lexie," zei ze, waarna ze even op haar onderlip kauwde. "Gaat alles wel goed met jou? Je slaat zoveel wartaal uit, ik volg bijna niet meer." De woorden waren gemeend, oprecht bezorgd. Tilda hoorde Bob schuin achter zi- nee, het was stil. Waarom was haar hoofd zo afgeleid? Ze haalde even diep adem, probeerde haar lichaam te zuiveren van de negatieve energie die om de één of andere reden haar spieren deed verkrampen. Het was beter om positief te blijven. Niet terugdenken aan haar ouders op aarde, die haar nooi- nee, dat was nooit gebeurd.
"Ik denk dat je negatieve energie mijn brein gekke dingen laat doen," zei Tilda met een frons. "Ik dacht even dat ik boos op je wa- haha, nee, dat heb ik me vast en zeker ingebeeld. Of ben jij boos op mij? Heb ik iets fout gedaan?" Ze spreidde haar armen lichtelijk, alsof ze Alexis wilde omarmen, maar bleef mooi op haar plekje staan.

help

26 jan 2024 - 18:33 Vanparys is offline

Vanparys 27615

🅉🄴🄿🄷🅈🅁 🄲🄰🅂🅃🄴🅁🄰🄽
^{˗ˏˋ 𝓉𝒽𝑒 𝓅𝓇𝑜𝒹𝒾𝑔𝓎´ˎ˗}
Weather/~~Blood~~ witch | 21 | Near the Cloud Tower Auditorium (Zara, Kiki)
└─────────────────┘
⛧

"Nou, veel plezier in de stad, ik zie jullie vanavond nog wel," zei Eli. "Oh, Kea, ik zou gouden accesoires doen bij die eerste jurk, misschien iets met een beetje sparkel. Dan zie je er het mooist uit denk ik." Zeph fronste naar Keahi, terwijl Kat nog steeds geagiteerd naar Eli blies. Zeph had helemaal niet geweten dat zijn zus zo'n goeie vriendjes was met die vreemde jongen die om de één of andere reden argwaan opriep. Zijn frons werd onvriendelijker toen Eli tegen hem aanliep - het was nu niet dat de gang zo drukbevolkt was - en er nog een lompe opmerking tegen Kat bij gooide en Zeph dan ook nog eens zonder reden een bijnaam gaf. Meer geblaas - blijkbaar was Kat even verontwaardigd als Zeph. Of misschien hadden Eli's acties helemaal geen betekenis en was Zeph gewoon te moe en zag hij spoken.
"Oh. Nou dan zal ik jullie verder wel met rust laten," zei Keahi. Zeph verplaatste zijn blik van de-in-de-verte-verdwijnende Eli naar zijn zusje, die frons nog steeds tussen zijn wenkbrauwen. "Ik wilde alleen maar zeggen dat vanavond het feest is, een reminder." Deze keer trok hij een wenkbrauw naar Keahi op. Hij wist dat hij een warhoofd was en vaak te veel tijd in de bibliotheek spendeerde en de hele wereld daarbuiten vergat, maar hij daagde toch steeds keurig op tijd op als het haar betrof? Waarom deed ze zo raar? "Vergeet niet wat leuks aan te trekken en we spreken af in jouw dorm, toch?"
Zeph liet zijn blik even tussen Keahi en Zara gaan, terwijl Kat zich eindelijk ontspande toen Eli om de hoek verdwenen was. Het beestje ging spinnend in zijn nek liggen. Even was Zeph besluiteloos. Hij had vaag het gevoel dat zijn zus iets van hem wilde, voelde aan de andere kant nog steeds de drang om met Zara mee naar het stad te gaan en vond die twee emoties na verloop van tijd zodanig irritant dat hij eigenlijk toch liever naar de bibliotheek zou gaan rennen. In plaats daarvan bestudeerde hij Keahi's gezicht nog maar eens.
"Ben je zo gehaast dan? Wandel toch gewoon even mee naar buiten, Kiki," zei Zeph, waarna hij zich op zijn hiel draaide en zijn best deed de gang niet uit te vluchten.

┌─────┐

└─────┘
┌─────┐

└─────┘

help

31 jan 2024 - 17:10 Saureus is offline

Saureus 1891

『 Malia Coco Zulema 』
The Mediator • Specialist • 21 years old

Outfit, hair| Table 3| With Jay

Uiteraard had Malia kunnen verwachten dat Jay enthousiast door ging praten over de phantoweapons, aangezien zijn passie daar ligt. Hij gaat er echter veel dieper op in dan ze in eerste instantie hoopt, waardoor ze het haast niet kan volgen. Daarbij komt dat ze er niet zo’n enorme fan van is, ze gebruikt veel liever normale wapens. In haar ogen zijn die veel betrouwbaarder, maar misschien komt dat gewoon door haar afkeer naar technologie. Ondanks dat ze er dus weinig interesse in heeft, luistert ze toch aandachtig naar wat hij te vertellen heeft.
‘’Phantoweapons zijn echt zoveel makkelijker mee te nemen en op te bergen dus zeker waard om je een keer in te verdiepen als optie. Die kruisboog van je bijvoorbeeld, daarvan zou ik een grote, zwaardere variant handzaam kunnen maken zodat die het formaat heeft van de jouwe en makkelijker mee te nemen is. Of meer richting de pistool-kant gaan met energy kogels, die zijn veel sneller dan kruisbogen. Voor melee wapens heb ik dus bijna een goede inklapbare bo staff van Ace liggen, maar die zijn ingewikkelder. Zwaarden of bijlen zijn easy," ratelt hij. Malia vraagt zich af hoe hij zo veel kan zeggen zonder adem te halen. Het zal wel te maken hebben met het uithoudingsvermogen van specialisten, wie weet is zij daar ook tot in staat.

‘Ik weet niet of ik een grotere variant wil van mijn kruisboog. Ik vind het kleine formaat juist fijn om te hanteren. Voor het geval ik moet wisselen tussen een gevecht op lange afstand en een op korte afstand,’ begint ze, waarna ze nadenkend met haar vingers op haar kin tikt. Die energy kogels klonken namelijk wel interessant. ‘Wat kun je met werpsterren? Ik vind ze fijn en accuraat, maar soms mis ik een beetje de schade die de impact brengt. Bovendien ben ik de ster soms kwijt na het gooien, wat ook niet erg handig is.’ Ze heeft geen idee of Jay daar iets mee kan, maar ze besluit dat vragen geen kwaad kan. Hij zal waarschijnlijk toch wel enthousiast zijn. Dat koppie van hem bedenkt de gekste dingen.
Lia kijkt toe hoe hij zomaar zijn bord aan de kant schuift, ondertussen neemt ze rustig nog een hapje van haar voorgerecht. Het sporten vandaag heeft haar hongerig gemaakt en bovendien staat ze altijd open voor een maaltijd. Toch wel een beetje nieuwsgierig kijkt ze naar hoe hij van alles neer stalt op de plek tussen hen in. Ze heeft geen idee wat er allemaal ligt, maar dat zal hij vast snel toelichten.

"Oh ga je dan terug naar Espero of wil je hier in het leger?" vraagt de jonge specialist geïnteresseerd nadat ze hem vertelde over haar droom om generaal te worden. ‘Ik denk niet dat ik daarvoor terugga naar Espero, daar is weinig te doen. Ik wil graag iets betekenen op een andere locatie, waar vrede minder voordehandliggend is.
"Gelukkig hoef je nog maar anderhalf jaar, die zijn echt zo voorbij als je weet waar je het voor doet."
Zachtjes lacht ze, want daar heeft hij een punt. ‘Klopt, ik kan niet wachten om echt te beginnen. Al vind ik het ook niet erg om hier te studeren, de voorbereiding op het werkveld is misschien wel belangrijker dan het werk zelf en dus essentieel als ik een goede generaal wil zijn.’

Malia eet de laatste beetjes van haar voorgerecht op terwijl Jay nog steeds bezig is met alles uitstallen. Niet veel later begint hij -eindelijk- de uitleg. "Nou kijk, dit is dus het handvat van mijn back-up zwaard en als je hier naar binnen kijkt zie je het moederbord dat alles aanstuurt. Deze schuivende onderdelen- zorgen voor de uitklapbaarheid van het handvat. Zonder dat kan het niet werken, want ze bedekken de energy core die voor het wapen zelf zorgt. Die zit hier."
Tijdens zijn uitleg wijst hij wat dingen aan en uiteraard valt haar aandacht dan daarop. Ze kan niet zeggen dat ze begrijpt wat hij allemaal vertelt, maar ze probeert het op z’n minst.
"Je kunt dus zien dat het handvat in ingeklapte vorm tussen het kristal en het magnifying work zit. De energiebron zelf zit aan de andere kant van het moederbord dus die is lastiger om te laten zien."
Malia is blij dat hij het gefluister aan de andere kant van de tafel negeert en rustig verder gaat. Ze werpt de twee heksen een boze, waarschuwende blik toe, voor ze haar aandacht weer op Jay richt. Als ze nóg zo’n vieze blik deze kant op trekken, dan krijgen ze een vuist in hun gezicht. Als ze ziet dat Jay zo verwachtingsvol naar haar kijkt, voelt ze zich toch wel een beetje schuldig. Hij heeft zo erg zijn best gedaan en toch kan ze het niet begrijpen. ‘Dat klonk allemaal erg… ingewikkeld. Ik heb geen idee hoe je dat allemaal doet, het is voor mij lastig te begrijpen,’ zegt ze hem uiteindelijk eerlijk, want zo is het nou eenmaal.
"Je kunt altijd een keer langskomen om er een aantal te testen als je geïnteresseerd bent," stelt hij voor met een brede glimlach, waarop zij ook glimlacht. ‘Dat klinkt als een aardig aanbod, maar ik denk dat ik toch afsla. Het is niet helemaal voor mij weggelegd.' Tenzij hij natuurlijk wat leuks kan bedenken voor de werpsterren, want daar is ze wel in geïnteresseerd.
"Maar terug naar jou, wanneer had je eigenlijk besloten generaal te willen worden? Dat is best wel specifiek namelijk."
En toen werd het opeens heel persoonlijk. Malia pakt haar glas, neemt een paar slokken van de cava en zet deze daarna weer neer. ‘Het is inderdaad specifiek. Ik was vroeger gewoon erg geïnteresseerd in specialisten en ik hou van leiding geven. Dus toen heb ik dat een beetje gecombineerd tot mijn uiteindelijke doel. Ik wil graag mensen aansturen, zodat ik zéker een verschil kan maken.’

[ bericht aangepast op 31 jan 2024 - 17:15 ]

31 jan 2024 - 20:06 Saureus is offline

Saureus 1891

『 Keahi Casteran 』
The Rebel • Fire Fairy • 19 years old

Outfit| Partyyyyy | With Zephy

Uiteindelijk is Keahi toch nog een stukje meegelopen met Zephy en Zariya voor ze richting haar dorm is gegaan. Bij het zien van de twee jurken die nog op haar bed liggen, begint ze weer te twijfelen. Ze is het met Eli eens, die eerste jurk is een betere optie, maar ze voelt hem toch niet helemaal. Haar ogen verplaatsen zich naar de donkergroene jurk die haar vader heeft uitgekozen. Nadenkend bijt ze op haar lip, want ze voelt die jurk nog minder, maar ze wil hem ook niet teleurstellen. Al is er ook een kans dat er geen foto’s worden gemaakt van haar en haar vader dus niet kan zien welke jurk ze uiteindelijk uitkiest. Ze pakt haar telefoon en wil haar broer om advies vragen. Als ze zich beseft dat zijn telefoon momenteel kapot is, laat ze de hare weer op het bed vallen. Fantastisch, dat wordt zelf een keuze maken.
Kea is op de grond gaan liggen en heeft bijna een uur naar het plafond gestaard. Haar gedachten sprongen van de ene naar de andere plek, waardoor ze uiteindelijk de tijd volledig uit het zicht verloor. Pas wanneer een huisgenoot de deur net iets te hard dicht slaat, keren haar gedachten weer terug naar het feest en de jurk. ‘Fuck it,’ mompelt ze, waarna ze overeind komt. Ze haalt een keer diep adem, haalt een hand door haar haar en opent opnieuw haar kast. Ditmaal haalt ze er een andere rode jurk uit, eentje die veel subtieler is.
De satijnen stof valt soepel over haar lichaam en zit precies strak genoeg bij haar bovenlichaam. Over haar rechterbeen loopt een lange split die haar vader waarschijnlijk net niet zou goedkeuren. Ze maakt de outfit af met wat subtielere gouden sieraden voor ze aan haar haren begint. Om te beginnen pakt ze kleine plukjes die ze vervolgens begint te vlechten. De voorste plukken bindt ze achter vast in een los knotje. Het is niet perfect, maar ze vindt het zo fijn zitten en bovendien is zij er blij mee. Na een blik in de spiegel, staat er een brede glimlach op haar gezicht. Het verbergt de zenuwen die ze heeft voor vanavond. Ze heeft haar gave nog steeds niet helemaal onder controle, het lijkt zelfs steeds erger te worden. Ze is bang dat er misschien iets gebeurt waardoor ze haar kracht verliest. Dat zou rampzalig zijn, niet per se omdat mensen dan zouden zien hoe erg ze faalt, maar omdat er iemand gewond kan raken. Met vuur moet je niet spelen.
Keahi houdt haar make-up simpel, aangezien ze binnen een halfuur bij haar broer moet zijn. Het was in eerste instantie haar plan om eerder te komen, maar dat kan ze nu wel vergeten. Ze werpt nog een laatste blik in de spiegel voor ze de deur uitgaat en vertrekt richting zijn dorm.
‘Zephy! Z!’ roept ze enthousiast terwijl ze non-stop aan het kloppen is op zijn deur. Eenmaal binnengelaten ziet ze dat hij nog niet is omgekleed, dus na een korte preek over dat ze te laat gaan komen, laat ze het onderwerp vallen. Terwijl hij zijn outfit aantrekt, zit zij op zijn bed te ratelen. Ze vertelt hem over haar outfit struggles, de jurk die vader haar heeft toegezonden en uiteindelijk begint ze te praten over de trui van hem die ze aan het borduren is. Het duurt gelukkig niet lang voor Zeph klaar is en ze eindelijk naar het feest kunnen vertrekken.
Zachtjes bijt ze op haar onderlip, haar vingers tikken tegen de stof van haar jurk. Naarmate ze dichter bij het gebouw komen, beginnen haar zenuwen toe te nemen. Normaal heeft ze geen problemen met feestjes, maar dit is net té formeel. De school is betrokken en dat is voor haar genoeg om zich zorgen te maken. Als ze de controle verliest dan zal haar vader dat zeker te horen krijgen. Fantastisch.
‘Ben je van plan om te gaan dansen?’ vraagt ze Zephyr met een speelse grijns op haar gezicht. Zodra ze binnenkomen, relaxt ze een beetje. Een glimlach verschijnt op haar gezicht bij het zien van de prachtig versierde zaal. ‘Ik ben blij dat ze de avondklok verzet hebben, dan hoef ik niet meer sneaky naar mijn dorm,’ zegt ze met een zacht lachje. ‘Al eindigt het feest wel vroeg, maar goed dat krijg je met die saaie formele dingen,’ dat laatste zegt ze wat mompelend. Het doet haar denken aan al die keren dat ze verplicht mee moest met haar vader. Hij wilde burgemeester worden, zij niet.

Index RPG Actieve Topics Zoek