[RPG • 100] Welcome to Magix! | Speeltopic - Speeltopics

29 nov 2023 - 16:06 Vanparys is online

_{𝒲𝑒𝓁𝒸𝑜𝓂𝑒 𝓉𝑜}
-ˋˏ ༻ 𝕄𝔸𝔾𝕀𝕏 ༺ ˎˊ-

rollentopic | praattopic 1 - 2 | speeltopic

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

In een pocket realm, enkel bereikbaar via magie, ligt de gelijknamige hoofdstad van de Magische Dimensie Magix. Magix is het hart van alles en iedereen die ook maar iets met magie te maken heeft en is thuis voor mensen, goblins, feeën, heksen, trollen, elfen en zoveel andere wezens van over de hele Magische Dimensie.

Ze komen er niet alleen om een thuis te vinden, maar ook, en vaker zelfs, om hun magische carrière van start te laten gaan. De Universiteit van Magix vormt de thuishaven voor haar drie faculteiten: Alfea in het zuiden, Red Fountain in het centrum en Cloud Tower in het noorden. Studenten van over heel Magix komen er al eeuwenlang studeren; om een goede leider te worden, om een bekwame strijder te worden, om leerkracht te worden of simpelweg om hun dromen waar te maken. De drie faculteiten werken harmonieus samen om de beste feeën, heksen en specialisten af te leveren - en slagen daar meestal ook in. Niet alles is echter wat het lijkt en na het fiasco van vorig jaar... wie weet wat er de studenten staat te wachten?

Sluit je aan bij de veilige familie van Magix University! Waar hoor jij thuis?

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

VRIJDAG 15 DECEMBER 2023

Het academiejaar is al even geleden begonnen, maar de vreemde sfeer van het einde van vorig jaar lijkt met de start van de winter te verergeren. Mensen beginnen vragen te stellen - en de faculteiten geven geen informatie. Wat is er precies gebeurd op die missie vorig jaar? Waar komt die plotselinge avondklok vandaan? Waarom zijn er maar vier van de acht studenten teruggekomen? En waarom weten ook zij niet wat er precies gebeurd is?

Hoe dan ook; de kerstvakantie komt er binnen een weekje aan, en daarna de halftijdse examens. De stress die daarbij komt kijken, doet niets om de grimmige sfeer op school te dempen. Enkele studenten hopen die toch wat op te warmen door het jaarlijkse winterfeest op punt te zetten; deze avond in de prachtige balzaal van Red Fountain. Misschien kunnen de gemoederen toch opgefleurd worden door een avondje stappen in het stadscentrum? Of gooit de avondklok roet in het eten en zorgt het alleen maar voor een grotere hetze?

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

INFORMATIE & LORE

In de informatiestory vind je een uitgebreide beschrijving terug van de werking van Magix University, alsook welke realms er in de RPG bestaan en hoe de krachten precies werken. Je bent vrij om uit deze opties te kiezen. Als je toch nog iets anders wil, bespreek het dan even hier en dan kijken we wat er mogelijk is binnen de lore die we afgebakend hebben.

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

ROLLEN

ALFEA
𝒻𝒶𝒾𝓇𝒾𝑒𝓈

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

CLOUD TOWER
𝓌𝒾𝓉𝒸𝒽𝑒𝓈

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

RED FOUNTAIN
𝓈𝓅𝑒𝒸𝒾𝒶𝓁𝒾𝓈𝓉𝓈

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

REGELS

• Het woordenminimum is 100 woorden.
• De huisregels van Quizlet en daarbij in het bijzonder het RPG-forum gelden uiteraard ook hier.
• 16+ is toegestaan, maar gelieve hier wel voor te waarschuwen zodat anderen het kunnen mijden als zij het liever niet lezen.
• Bespreek gevoelige onderwerpen op voorhand met je schrijfpartner.
• Als glowfaery of Tolkien niet online zijn, maakt de laatste die reageert een nieuw topic.
• Als ik 21 dagen niets van je hoor, kom ik je stalken xoxo.
• Als je 45 dagen niets post, word je automatisch van de lijst verwijderd.
• Reservaties blijven 10 dagen staan.

[ bericht aangepast op 7 feb 2024 - 22:02 ]

help

4 feb 2024 - 20:40 Dubhaile is offline

Dubhaile 32485

ASPEN 'ACE' ZYON
The Merrymaker ☀︎ Bo Staff ☀︎ 22
The Fit ☀︎ Red Fountain Balzaal| Tafel 4 ☀︎ With Eli and Cinder

Eli’s ‘uitnodiging’ om hem op te zoeken als hij een keertje bij de prestigieuze boetiek zou willen binnenstappen, ging voor Aspen niet onopgemerkt voorbij, maar hij besloot om er dan ook verder niet op in te gaan. De jongeman maakte wél een lichtelijk stikkend geluid bij zijn nieuwste vraag. Hij speelde het spelletje wel subtiel, want de heks herpakte zich snel. De serviette moest er wel aan geloven. Daarnaast gaf Ace’s tafelgenoot ook nog een goede tip mee aan de jonge elf aan tafel. De specialist moest wel toegeven dat Nestors attitude lichtjes naïef overkwam, maar hij liet het aan zich voorbijgaan. Het moest een leuke avond zijn en niet eentje waarbij Ace ergens in een spirituele preek ging.
Het antwoord van Eli was al een pak interessanter dan dat van de jonge elf: "Zelf ga ik waarschijnlijk verder reizen, misschien dat ik ondertussen verder ga met m'n specialisatieonderzoek en meer praktijk onderzoek ga doen naar hoe de natuurlijk beschikbare magie in bepaalde realms invloed heeft op heksen en feeën die daar vandaan komen of juist daar naartoe gaan."
Ace maakte zichzelf een mentale notitie om hem er later nog eens over te spreken. De specialist moest toegeven dat hij het een interessant thema vond en hij wilde er graag meer over weten. Wat ook zeker de aandacht van Aspen trok was het feit dat de jongeman niet de politiek in wilde. Hij was niet helemaal met politieke zaken door zijn verleden, maar had wel een vage notie dat de heks de zoon was van een bekend politiek figuur.
Terwijl het eten geserveerd werd, greep Ace naar het juiste bestek. Hij merkte ook op dat Cinder wel knikte, maar het leek meer uit beleefdheid dan dat ze echt aan het opletten was. Aspen merkte op dat de gekke sfeer aan de tafel wel wat bleef hangen. Cinder wachtte wel beleefd tot Eli zijn uitleg tot zijn einde was. Iedereen at ondertussen ook van hun voorgerecht. Hij luisterde aandachtig terwijl hij genoot van het heerlijk gerecht.
“Wel, ik heb nog even tijd natuurlijk om een finale beslissing te maken,” begon Cinder, die de onzichtbare praatstok van Eli leek overgenomen te hebben. “Maar ik moet toegeven dat ik wel tevreden ben over de specialisatierichting die ik gekozen heb. Obscure magie is zeker niet voor iedereen weggelegd en ik zou er wel dieper in willen gaan, ook na mijn studies hier op Cloud Tower. Of dat dat enkel in mijn toepassingsgebied air magic zal zijn of dat ik dit breder ga kunnen trekken, dat valt nog af te wachten. Het onbekende van de duisternis fascineert me en ik ben wel bereid om dat te achtervolgen, ongeacht waar mijn reis me naartoe leidt,” babbelde ze verder. Ace moest er wat bij fronsen. Het onbekende van de duisternis klonk in zijn oren zeer dramatisch. Het was voor de specialist dan ook een gek gegeven.
Aspen had zijn hele leven er in geramd gekregen dat er meer was dan één enkel zintuig. Hij had daarom moeite met begrijpen waarom het donker, of zoals Cinder het zei de duisternis, zo’n obstakel was voor sommige mensen. Soms moest je het zicht afsluiten om andere zintuigen te openen en instinct was soms veel waardevoller dan zicht.
“Dus Ace, om op je vraag te antwoorden. Ik denk dat je een air witch altijd vindt als je tegen de wind ingaat, hoe cliché het ook klinkt. En jij?” vroeg de heks terwijl ze ook aan haar eten begon. Ace stak nog een hap van zijn eten in zijn mond terwijl hij nadacht over hoe hij zijn woorden zou formuleren.

“Grappig genoeg zie ik mezelf gewoon hier,” begon hij met een brede glimlach. “Ik assisteer al heel wat lessen en zou zeer graag meewerken aan alles wat gevechten op korte afstand is.” Aspen woog zijn volgende woorden wel voorzichtig: “Het is ook zeer jammer dat professor-instructeur Charbonneau niet is teruggekeerd. Ik zou graag die leegte opnieuw willen invullen,” vertelde hij. Hij hoopte dat hij sereniteit uitstraalde en niet klonk als de eerste, de beste asshole die elke opportuniteit rook. Hij nam nog een hap van zijn voorgerecht en balanceerde zijn vork op zijn wijsvinger met zijn duim. “Al moet ik toegeven dat ik niet meer zou kunnen aarden in Ohm,” zei hij terwijl hij de zwaarte die hij had binnengebracht, opnieuw uit het gesprek trok.
“Ik heb mijn leven te danken aan de monnik-strijders van Ohm, maar ik wil de eerste tijd nog niet terug naar het leven zonder mode,” lachte hij. De klederdracht van de strijders was functioneel, maar hij hunkerde als kind al meer van een onderscheiding meer dan de functie van de kledij die hij droeg. Sinds hij aan zijn hogere opleiding begonnen was, had hij ook meer dan ooit het gevoel dat hij zichzelf kon zijn en dat ook kon tonen, iets wat immens belangrijk was geworden voor de specialist.

[ bericht aangepast op 4 feb 2024 - 20:40 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

5 feb 2024 - 21:07 Kazama is online

Kazama 4813

_{AEDAR JAY HOLTEN}
^{AEDAR JAY HOLTEN}
╪═════════════

The Technerd ╪ 20 ╪ Light Glaive ╪ Tafel 3 w/ Malia en Vasili

Malia gaf ondertussen aan dat ze het kruisboog idee niet interessant vind, dus Jay stopte met het conceptualiseren van de ideeën die hij daarvoor al in zijn hoofd had zitten. Misschien kon hij dat idee later nog aan iemand anders slijten. Er waren vast andere die graag een opvouwbare kruisboog zouden willen. Het was op zich de moeite waard om er een keer een prototype van te bouwen als hij Ace hun bo staff af had. Op z'n minst was het een goede oefening om het te maken. Zwaarden maken begon hij ondertussen toch langzaam minder interessant te vinden met wat er nog aan door te ontwikkelen was, dus verder kijken naar andere wapens zou wel weer een interessante uitdaging worden.

Jay's focus veranderde meteen toen Malia zelf werpsterren opperde. Die waren een hele nieuwe uitdaging en zoals gewoonlijk nam zijn brein het nieuwe idee om er vervolgens met honderd kilometer per uur mee van door te rennen. Met getrainde handen klikte Jay ondertussen zijn wapen weer in elkaar. Het waren handelingen waar hij nauwelijks nog naar hoefde te kijken om te weten dat het goed gaat. Nadat het wapen en de multitool weer in zijn zakken waren beland verdween zijn blik naar ergens verderop in de zaal. Natuurlijk was zijn hoofd meteen begonnen aan nieuwe concepten om werpsterren te maken met een energiekern.

"Cool, ik wist helemaal niet dat je zo gefocust was op leiding geven," zei Jay toch lichtelijk afgeleid. "Heb je al een idee waar je wel naartoe wil gaan? Ik kan me inderdaad voorstellen dat Espero niet zoveel te bieden heeft voor een generaal." Hij staarde nog steeds naar een ongedefinieerd punt verderop. Al had het geklink van bestek ervoor gezorgd dat hij zich zowaar bedacht dat ze hier waren voor een maaltijd en hij af en toe een hapje eten naar binnen werkte, maar snel of met aandacht voor de maaltijd was het zeker niet. Jay was ondertussen meerdere simulaties in zijn hoofd aan het draaien om te kijken naar mogelijke manieren om werpsterren te bouwen. Ze moesten net zo accuraat worden als normale werpsterren, maar het liefst met wat extra power erachter zodat ze meer schade zouden doen. Zeker in zo'n kleine vormfactor zou dat nog wel een uitdaging worden. Misschien als hij een deel van de techniek in een holster zou stoppen, kon hij ruimte besparen.
"Oh," zei hij plotseling tussen twee happen door. "Wil je je werpsterren achteraf nog terug kunnen vinden en hergebruiken of mogen ze achterblijven na de combat?" Terwijl hij Malia ineens extreem gefocust aankeek, zijn vork met een nieuwe portie voorgerecht zo'n tien centimeter van zijn gezicht in de lucht zwevend.

═══════╪

[ bericht aangepast op 5 feb 2024 - 21:07 ]

5 feb 2024 - 23:12 Kazama is online

Kazama 4813

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▲▽▲┈┈┈┈┈┈┈┈┈

₮ⱧɆ ₩łⱠĐ₵₳ⱤĐ
^{Elijah ≪ E L I ≫ Rhys}

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▼△▼┈┈┈┈┈┈┈┈┈

Iemand in de zaal stond op, de stoel schraapte schel over de harde vloer en Eli voelde het geluid door zijn hoofd steken. Alsof de wereld hem toch niet wilde laten vergeten dat hij zich al matig voelde. Maar er was weinig dat de heks er nu aan kon doen. Hij wist namelijk precies waar op zijn bureau hij het doosje met pijnstillers kon vinden, wat dus op zo'n twintig minuten lopen lag. Er zat niet veel anders op dan proberen te concentreren op andere zaken. Het meest voor de hand liggende was het eten dat voor z'n neus stond. Rustig nam hij een nieuwe hap terwijl de rest de vraag beantwoorden. Het maakte wel dat hij een groot deel van Cinder's of Ace' antwoord gemist had terwijl te druk bezig was met rustig ademhalen terwijl hij z'n voorgerecht langzaam opat. Eli had iets opgevangen over obscure magie en duisternis bij de air witch, maar wat ze er precies mee wilde gaan doen, kreeg hij niet helemaal mee. Ace noemde een naam van een professor die Eli wel herkende, maar hij had even gemist wat de overleden instructeur precies met het verhaal van de specialist te maken had.

Eli schrok uit z'n gedachten toen het achtergrond gefluister tussen Njord en Dorothea ophield en de vrouwelijke heks daadwerkelijk de rest van de tafel aansprak. Ofja de rest van de tafel was gelimiteerd tot Cinder, maar alsnog sprak ze harder dan dat ze de hele avond gedaan had in haar gesprek met Njord.
"Dusss, Cinder," zei Dorothea met extreme nadruk op haar naam specifiek en met haar woorden sneed ze zo door alle opgebouwde spanning heen. Ze zelfs was zo gaan zitten dat ze al haar aandacht op de air witch vestigden en de, behalve Njord, de rest praktisch negeerde. "Njord en ik vroegen ons dus af, hé, waarom denk jíj dat de avondklok verplaatst is vanavond?" De zoetsappigheid droop haast van haar stem af.
"Vinden ze de veiligheid voor ons als studenten niet meer belangrijk?"
Op dit moment kon het Eli eigenlijk niet meer schelen dat hij zo schaamteloos genegeerd werd. Normaal had hij er zeker wat van gezegd, maar momenteel had hij wel andere dingen aan zijn hoofd. Zorgde dat ervoor dat zijn perfecte plaatje misschien wat beschadigd raakte? Mogelijk, maar gelukkig was zijn vader er niet om er iets van te zeggen. Al vroeg hij zich ook af wat voor reputatie hij momenteel überhaupt had hier, maar als Dorothea's manier van doen een hint was, was die niet al te goed.

24 ▲▽▲ Darkness witch ▲▽▲ Tafel 4 w/ Ace & Cinder

┈┈┈▲▽▲┈┈┈
┈┈┈▼△▼┈┈┈

7 feb 2024 - 17:39 amberkishatu is offline

amberkishatu 184

Cinder 'Sin' Harmony

Teacher's Pet - Air Witch - 21 - Tafel met Ace en Eli

Ze vervolgde het met een hartelijke glimlach voor ze keek naar Elijah die reeds aan het voorgerecht begon. Welke vork had die nu precies vastgenomen? “En jij” vroeg ze aan Ace. Aan Eli te zien was het dus de buitenste vork die ze moest gebruiken. Ze verschoof haar blik opnieuw naar Ace terwijl die nadenkend een hap in zijn mond stopte. Hij lachte de rest van de tafel toe “Grappig genoeg zie ik mezelf gewoon hier,” “Ik assisteer al heel wat lessen en zou zeer graag meewerken aan alles wat gevechten op korte afstand is.” Cinder knikte beleefd, ze was best wel geïnteresseerd om te weten hoe iemand na vijf jaar te hebben doorgebracht in Magix niet onmiddellijk zou willen wegtrekken.

“Het is ook zeer jammer dat professor-instructeur Charbonneau niet is teruggekeerd. Ik zou graag die leegte opnieuw willen invullen,” Haar mondhoeken krulde omhoog, die klonk misschien wel oprecht in zijn woorden ,maar ze zou wel weten wat ze zou doen in zijn plek. Het feit dat die professor moest vervangen worden klonk als een gouden opportuniteit, waardoor ze zijn redenering nu wel begreep.
“Al moet ik toegeven dat ik niet meer zou kunnen aarden in Ohm,” “Ik heb mijn leven te danken aan de monnik-strijders van Ohm, maar ik wil de eerste tijd nog niet terug naar het leven zonder mode,” Ze grinnikte, de excentrieke verschijning van Ace leek ze niet meteen te kunnen plaatsen in een monnikensfeer. Hij glimlachte bij zijn woorden.

“Dusss, Cinder”, bracht Dorothea haar uit haar concentratie. Ze keek Dorothea lichtjes geïrriteerd aan. De manier hoe ze haar naam uitsprak beval haar niets en zorgde ervoor dat Cinder zich heel bewust werd van haar eigen acties. Ze trok haar rechterwenkbrauw op toen ze zag hoe Dorothea haar lichaamshouding zo had aangepast dat zowel zij als Nord haar in het vizier hadden.

"Njord en ik vroegen ons dus af, hé,” begon Dorothea terwijl Cinder vechtte om de afschuw niet te laten zien op haar gezicht. Haar stem leek een allergische reactie intern bij Cinder te veroorzaken. Een scherpe toon in haar rechteroor gevolgd door wat hoofdpijn deden de alarmbellen in haar hoofd afgaan. Ze wist niet exact wat haar intenties hiermee waren, maar ze was allesbehalve subtiel. Het zorgde er meteen voor dat de spanning aan tafel teruggekeerd was. “waarom denk jíj dat de avondklok verplaatst is vanavond?" Cinder voelde zich wat geërgerd dat Dorothea zomaar dat onderwerp in de groep gooide, of alleszins haar ermee confronteerde. Want alhoewel het leek dat ze enkel met Cinder wou babbelen, was haar stem luid genoeg om de stilte langs de andere kant te overtreffen. Gelukkig bleef Dorothea doorpraten zodat ze kon nadenken hoe ze het precies zou aanpakken. "Vinden ze de veiligheid voor ons als studenten niet meer belangrijk?"

Ondanks de irritatie leek Cinder een gespeelde glimlach op haar gezicht te kunnen toveren terwijl ze Dorothea en Njord aankeek. “De avondklok?” veinsde ze onschuld, terwijl ze nadenkend een slok nam van haar glas. “Hmmm, ik was ook verbaasd toen ik het hoorde”, gaf ze toe. Woorden waren altijd al een machtig middel, maar elk verhaal had een vleugje waarheid. “Het is al een tijdje geleden sinds,” ze wikte haar woorden , hetgeen wat ze nu zou zeggen zou invloed hebben op de informatie die Eli en Ace haar zouden kunnen bieden , “sinds de avondklok is ingevoerd,” “Het galabal is dan ook wel een hoogtepunt,” ontweek ze het gebrande onderwerp. “Ik vermoed dat de dreiging minder zal zijn, ik heb alleszinds nog niets gehoord van de professors.” Ze keek even rond naar de rest van de tafel. Ookal leken Njord en Dorothea hun aandacht op haar te hebben gericht, de manier hoe ze de spanning hadden laten terugkeren aan tafel had gezorgd voor een ongemakkelijke stilte langs de andere kant, onderbroken door wat gefluister die evengoed van de andere tafels zou kunnen komen.
“Jij lijkt echter niet overtuigd? ”vroeg ze aan Njord, die haar wat arrogant aankeek. Njord legde zijn handen samengevouwen op tafel. “Ik geef toe dat onze vraag niet specifiek gaat over de avondklok”, zei hij , “ maar over de implicaties.”

Zeer interessant, dacht Cinder, terwijl ze zich bedacht hoe ze dit gesprek kon navigeren zonder argwaan op te wekken. Ze futselde in haar handtas achter haar aansteker en pakje sigaretten. “Je bedoelt dat hij verlaat wordt, maar niet afgeschaft…” vulde ze hem aan. “…Dat betekent dat de dreiging er nog is” vervolgde hij. “En ik denk dat onze tafelgenoten daar misschien meer over weten.”Met een bedachtzame blik keek Cinder naar Ace en Eli, haar gedachten draaiend terwijl ze een strategie vormde. Ze hoopte dat ze genoeg subtiliteit had gebruikt om niet te veel achterdocht te wekken. Ze wist dat ze haar nieuwsgierigheid niet kon laten beïnvloeden door de dreiging. Ze had andere middelen tot haar beschikking om de informatie te krijgen die ze zocht, en die middelen zaten recht tegenover haar aan tafel: Ace en Eli. “Ik zou hen daar nu echt niet mee lastig vallen,” verdedigde ze hen , hopend dat het hen wat vertrouwen zou geven in haar.

[ bericht aangepast op 19 feb 2024 - 17:33 ]

"I wonder if life smokes after it fucks me"

7 feb 2024 - 22:03 Vanparys is online

Vanparys 27615

PRAATTOPIC 2

help

14 feb 2024 - 18:23 Saureus is offline

Saureus 1891

『 Malia Coco Zulema 』
The Mediator • Specialist • 21 years old

Outfit, hair| Table 3| With Jay

Malia kijkt een keer de zaal rond, het is rustiger dan ze had verwacht. Natuurlijk zijn er altijd mensen die te laat komen en misschien is er zelfs een deel dat het diner overslaat en enkel voor het feest komt. Zelf is ze blij dat ze er nu al is, het eten is lekker en bovendien is het erg gezellig met Jay. Ze was eigenlijk niet van plan om heel sociaal bezig te zijn, maar zijn enthousiaste persoonlijkheid werkt aanstekelijk. Hij is te goed voor deze wereld.

Door zijn open houding voelt Lia de ruimte om over haar toekomstplannen te praten. "Cool, ik wist helemaal niet dat je zo gefocust was op leiding geven.’’ Ondanks dat er iets van afleiding in zijn toon te horen is, heeft hij toch geluisterd. "Heb je al een idee waar je wel naartoe wil gaan? Ik kan me inderdaad voorstellen dat Espero niet zoveel te bieden heeft voor een generaal." Aangezien Jay in de verte staart, besluit ze haar ogen naar het eten te verplaatsen. ‘Nog niet precies, ik kijk wel waar het leven me brengt,’ vertelt ze schouderophalend, voor ze nog een slok van haar cava drinkt. Daarmee is haar glas leeg en vraagt ze de ober om bij te schenken. ‘Het lijkt me ook leuk om met een team rond te reizen om zo te checken of het overal naar behoren gaat, maar ik zie na het afstuderen wel wat de mogelijkheden precies zijn.’
Malia eet rustig verder terwijl de jongen duidelijk in zijn hoofd bezig is. Ze besluit om hem niet te onderbreken, want zelf zou ze dat ook niet fijn vinden. Voor zover ze kan zien, lijkt het geen slechte manier van denken te zijn, dus is er ook geen reden om hem te storen. Wie weet wat er allemaal in zijn hoofd omgaat.

De uitzonderlijke ideeën die uit deze jongen komen zijn verbazingwekkend. Vndaar dat ze ook haar idee voor werpsterren op tafel gooit. Ze houdt van dit wapen, maar het is een gedoe met terughalen. Elke keer weer moet ze overwegen of het aantal werpsterren die ze meeneemt voldoende is. Het is lastig in te schatten hoeveel ze er gaat verliezen en het is niet mogelijk om er veel mee te nemen. Dat is alleen maar onhandig.
"Wil je je werpsterren achteraf nog terug kunnen vinden en hergebruiken of mogen ze achterblijven na de combat?" vraagt hij. Een glimlach verschijnt weer op haar gezicht, er kunnen alleen maar goede dingen komen hiervan. Ze is oprecht benieuwd wat voor iets hij gaat bedenken. ‘Ik wil ze wel graag terughebben en hergebruiken, dat is efficiënter,’ vertelt ze, voor ze het bestek op haar lege bord plaatst. ‘Dan hoef ik er minder mee te nemen en dan is er ook geen kans dat de vijand mijn werpsterren tegen me gebruikt.’ Ze zou het verschrikkelijk vinden om met haar eigen wapen vermoord te worden. Dat zou verschrikkelijk zijn. ‘Heb je al ooit zoiets gemaakt?’ vraagt ze hem geïnteresseerd.

[ bericht aangepast op 14 feb 2024 - 18:23 ]

15 feb 2024 - 17:37 Dubhaile is offline

Dubhaile 32485

ASPEN 'ACE' ZYON
The Merrymaker ☀︎ Bo Staff ☀︎ 22
The Fit ☀︎ Red Fountain Balzaal| Tafel 4 ☀︎ With Eli and Cinder

Na de uitleg die Ace had gegeven, viel de conversatie even stil, op wat gefluister van Njord en Dorothea na. Het kon Aspen weinig schelen dat ze niet wilden horen wat hij te zeggen had. Ze leken uiteindelijk ook meer geïnteresseerd in elkaar dan hun tafelgenoten. Of tot nu toe toch.
"Dusss, Cinder," begon Dorothea. De specialist luisterde naar de rest met een half oor terwijl hij de tafel nogmaals rondkeek. Nestor leek gefocust op wat de andere twee te zeggen hadden. Eli daarentegen leek opnieuw in zijn gedachten te zijn gevallen. Wat hem precies leek te plagen, wist Aspen op dit moment niet echt.
Zijn blik verschoof opnieuw naar Cinder, die nu Dorothea een licht geïrriteerde blik toewierp. Aspen merkte op dat ze de blik verving met een glimlach.
“De avondklok?” zei ze met lichte verbazing in haar stem. Haar toon zinde Aspen niet bepaald. De oprechtheid was op dit moment ver te zoeken. “Hmmm, ik was ook verbaasd toen ik het hoorde. Het is al een tijdje geleden sinds,” de heks pauzeerde kort haar woorden en Ace kantelde zijn hoofd, benieuwd naar haar volgende woorden. Het korte moment waarin ze leek na te denken ontging de specialist niet: “Sinds de avondklok is ingevoerd. Het galabal is dan ook wel een hoogtepunt,” lachte ze. Aspen geloofde er niks van, maar hield zijn mond, iets wat niet van zijn gewoontes was.
“Ik vermoed dat de dreiging minder zal zijn, ik heb alleszins nog niets gehoord van de professors.”

Ace was niet de enige die onzin rook aan de tafel. Njord gaf uiteindelijk ook toe dat het niet te maken had met de avondklok zelfs, maar de implicaties die errond hingen.
“Je bedoelt dat hij verlaat wordt, maar niet afgeschaft…” zei Cinder, Njord vulde verder aan “Dat betekent dat de dreiging er nog is en ik denk dat onze tafelgenoten daar misschien meer over weten.”
Nog voor de zin af was, wierp Ace een blik naar Eli. De jongeman mocht wel weggeweest zijn en Aspen wist dan helemaal niks. Het enige wat zeker was, is dat ze er beiden bij geweest waren.
“Ik zou hen daar nu echt niet mee lastig vallen,” verdedigde Cinder het duo. Het is niet wat de specialist verwacht had en een frons verscheen kort op zijn gezicht. Hij veegde deze even snel weer van zijn gezicht, niemand zou het normaal opmerken, zo vluchtig was het door zijn hoofd gegaan.
“Oh my,” pikte hij vlotjes in met een glimlach terwijl hij zijn hoofd schudde. “Jullie gaan wel heel hard met de theorieën moet ik zeggen,” giechelde hij oprecht. Uiteindelijk haalde hij de specialist zijn schouders op: “Alles wat ik gekregen heb van die excursie is hoofdpijn,” hij wierp een snelle blik naar Eli: “ En vormloze trauma nachtmerries die nergens op slaan.”
Hij leunde een beetje naar voren voor hij verder praatte: “Daarnaast wil ik ook nog even zeggen dat als jullie denken dat ze ook maar iets delen met deze arme kudde,” hij maakte een beweging met zijn hand naar Elijah en zichzelf, “dan heb je het wel helemaal mis.” Zijn toon was niet onvriendelijk, maar hij liet toch een scherp kantje doorschemeren. Het deel van de hoofdpijn was niet gelogen en hij had echt geen zin om naar medicatie te gaan zoeken, die had hij niet in zijn clutch gestopt bij het vertrekken in de slaapzaal.

[ bericht aangepast op 15 feb 2024 - 17:38 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

15 feb 2024 - 23:30 Nephalem is offline

Nephalem 1152

ALΣXIS
𝑅𝐸𝑌𝐸𝑆

𝕿𝖍𝖊 𝕸𝖎𝖘𝖈𝖍𝖎𝖊𝖋

21 ☆ water/~~blood~~ witch ☆ hallway ➸ dinner ☆ with Tilda ➸ with Alana and Aiyana☆ Outfit

Na een zucht keek Tilda bedroefd naar Alex, waarop Alex fronste. Ze had het gevoel dat Tilda niet echt verdrietig was, wat bleek toen ze haar mond opende. "Lexie, Gaat alles wel goed met jou? Je slaat zoveel wartaal uit, ik volg bijna niet meer." Een grijns verspreidde zich op het gezicht van Alexis, die haar ogen bereikte. Het amuseerde haar dat Tilda tegensprak. Tilda was te lief voor deze wereld, dus om een andere kant van haar te zien was nieuw voor Alex.
"Ik denk dat je negatieve energie mijn brein gekke dingen laat doen," ging ze verder. “Dat… merk ik,” zei Alex zacht, zo zacht dat ze begon te twijfelen of Tilda haar had gehoord. "Ik dacht even dat ik boos op je wa- haha, nee, dat heb ik me vast en zeker ingebeeld. Of ben jij boos op mij? Heb ik iets fout gedaan?" Haar ogen bestudeerden Tilda’s houding. Die was binnen een paar minuten drie of vier keer veranderd. Ze was eerst geïrriteerd, toen boos en nu was ze 'vriendelijk'?
Tilda spreidde haar armen terwijl ze op haar plek bleef staan. Echter, het was Alex die een stapje naar achteren zette. Ze had deze reactie niet van haar ex-vriendin verwacht. Voor het eerst was Alex sprakeloos. Ze had altijd wel een antwoord, maar Tilda had haar mond gesnoerd. Ongelooflijk. Het enige wat Alex kon doen, was Tilda aanstaren met haar grote ogen.
“Tilda…” begon Alex, maar daar bleef het een paar minuten bij. Voor het eerst koos ze haar woorden in plaats van alles eruit te flappen zonder erbij na te denken. Ze ademde diep voordat ze haar stem liet horen. “Weet je.. misschien is het beter als je zelf even uitvogelt hoe je tegenover mij reageert. Ik snap zelf ook niet meer of je boos bent op mij of dat je nu vriendelijk bent,” zei Alex op een rustige toon. Ze had nog steeds geen bericht van Alana ontvangen, maar wist dat ze weg moest om naar de winkels te gaan. “Succes nog met het uitvogelen,” zei ze voordat ze haar rug naar Tilda keerde en richting de uitgang liep terwijl ze haar telefoon tevoorschijn haalde. Ze appte Alana nog om te vragen of ze mee kon gaan winkelen voor een extra mening.

‿‿‿‿

Als ze genoeg tijd - en geld - had gehad, zou ze zeker met meer tassen zijn teruggekeerd en de winkel hebben leeggekocht. Ze hadden veel mooie jurken gezien, maar kozen uiteindelijk voor een chique jumpsuit. Alex had een zwarte jumpsuit uitgekozen en Alana een witte. Het winkelen had lang geduurd, dus hadden ze weinig tijd om zich klaar te maken. Alhoewel Alex er al goed uitzag (volgens Alex), had ze nog steeds haar make-up vernieuwd en haar haren gestyled. Ze wachtte geduldig op Alana terwijl ze over haar dag vertelde. Ze was zo gefocust op haar outfit voor vanavond dat ze Alana tijdens het shoppen niets had verteld over haar dag.
“Dus… ik weet echt niet wat ze van mij wil. Als dat een sorry is, kan ze dat echt mooi vergeten,” vertelde Alex door. Ze controleerde af en toe haarzelf in de spiegel. “Ik bedoel.. ik weet zelfs niet hoe ik moet reageren? Ze heeft mij… MIJ.. stil gekregen, Alana?” Een zucht rolde over Alex’s lippen. Normaal gesproken wist Alex zelfs na een paar minuten wel wat ze moest zeggen, maar zelfs dat had ze niet. Haar hoofd was leeg en de oorzaak was Tilda.
“Maar goed.” Alex was zo druk bezig met haar verhaal en haar spiegelbeeld dat ze vergat om Alana te checken. “Oh my,” grijnsde Alex terwijl ze haar vriendin van top tot teen bekeek. “Je ziet er geweldig uit, Alana!” Alex pakte haar telefoon en nam nog een paar foto's van haar vriendin voordat ze haar arm in die van Alana haakte. “Ik rammel.”
Toen ze binnenkwamen, zagen ze dat de studenten al waren begonnen met hun avondmaal. Maar dat was maar goed ook. Ze had geen zin om zich formeel te doen met een welkomstwoord. Ze wilde eten. Alex’s ogen gleden over de tafelindeling en ze zag haar naam bij tafel 5 staan, waarna ze meteen ook Alana’s naam zag. Een vrolijke gil ontsnapte uit haar mond terwijl ze haar vriendin aankeek. “Ze wisten dat ik chaos zou veroorzaken als we niet samen zaten,” grapte Alex, waarna ze richting haar tafel liep. Ze zag ook Aiyana’s naam staan en nog een paar mensen die niet belangrijk waren in Alex’s leven. Met Alana en Aiyana kon ze prima haar avond doorbrengen. Eenmaal aangekomen begroette ze Aiyana met een knuffel en nam naast haar plaats. “Smaakt het?” vroeg Alex waarna ze een blik wierp op het bedienend personeel, dat haar bord en dat van haar vriendin kon brengen.

[ bericht aangepast op 15 feb 2024 - 23:32 ]

18 feb 2024 - 19:29 Kazama is online

Kazama 4813

_{AEDAR JAY HOLTEN}
^{AEDAR JAY HOLTEN}
╪═════════════

The Technerd ╪ 20 ╪ Light Glaive ╪ Tafel 3 w/ Malia en Vasili

Met een schuin oor luistert Jay naar de gesprekken aan zijn tafel. Natuurlijk was hij het gesprek met Malia aan het volgen, maar ondanks dat hij in z'n hoofd ideeën aan het bedenken was voor werpsterren, hoorde hij ook nog wel het een en ander van de andere gesprekken aan tafel. Meestal negeerde hij de blikken en opmerkingen die hij mee kreeg, wat gelukkig maar een klein deel was met hoe intens hij normaal in zijn hoofd zat. Het maakte hem niet uit wat mensen van hem vonden, als zij gelukkig werden van roddelen achter iemands rug om, moesten ze dat helemaal zelf weten. Jay had namelijk nergens last van. Maar dit keer ging het niet alleen over hemzelf. Langzaam begonnen de roddels van onderwerp te veranderen gezien Jacinto, Ariella en Diana hun gefluister over hem breder trokken en ook Malia's naam begonnen te noemen.

De vriendelijke en een beetje afwezige glimlach die Jay de hele avond op z'n gezicht gedragen had trok richting een serieuzere blik terwijl hij naar de tafelgenoten tegenover hem keek. Dit was de eerste keer dat hij ze zowaar aankeek gezien hij al het hele voorgerecht in gesprek was met Malia en de rest ook hun eigen dingen leek te doen.
"Pardon," zei hij om de aandacht van de rest te trekken. "Ik weet dat het heel leuk is om over mij te roddelen, ik ben me er namelijk ook wel van bewust dat ik niet binnen jullie stereotype van normaal val. Maar ik zou het toch kunnen waarderen als jullie mijn vriendin hier buiten willen houden. Als jullie het zo graag over mij willen hebben, prima, ga je gang, maar Malia heeft echt niks te maken met jullie geroddel. Dus als jullie daarmee zouden kunnen stoppen en het daadwerkelijk over iets leuks zouden hebben, zou ik dat in ieder geval erg kunnen waarderen. Al snap ik wel dat jullie niks doen in het weekend doen in het weekend dat leuk genoeg is om over te vertellen."

Waar was hij gebleven? Ohja, Malia had aangegeven dat ze haar werpsterren wel graag terug zou willen vinden na een gevecht. En natuurlijk ook nog op z'n manier dat de vijand ze niet zou kunnen gebruiken, want dat zou wel erg onhandig zijn.
"Sorry voor dat," zei hij met z'n standaard glimlach tegen Malia. "Soms snappen anderen niet dat ze dingen hardop zeggen die eigenlijk alleen maar gedachten horen te zijn." Hij nam nog wat eten van z'n bord voordat hij verder ging met zijn gesprek. Hij had geen enkele moeite om het voorgaande gesprek met Malia weer op te pakken na de korte interruptie die hun tafelgenoten hadden verzorgd.
"Is die Pyros-expeditie dan niks voor jou om aan mee te doen? Dat lijkt me bij uitstek iets om ervaring op te doen voor wat je wil gaan doen later." Zelf had hij geen enkele ambitie om mee te doen, niet dat hij dat kon gezien hij ervoor gekozen had om geen specialisatie te gaan doen.

"Om ondertussen ook wat verder te itereren op je werpsterren; heb je normaal iets van een houder of iets anders om ze in te doen en mee te nemen? En moeten ze zelf actief laten waar ze liggen of is iets meer passiefs ook goed, zeg maar dat ze een geluidje maken als je er in de buurt loopt?" Hij dacht nog even na, als hij de meeste technologie in iets van een houder zou kunnen stoppen, scheelde dat natuurlijk erg met het gewicht en de vorm van de werpsterren zelf.
"Maar als antwoord op je vraag, nee ik heb nog nooit energie-werpsterren gemaakt of iets dat een vergelijkbare functie heeft zoals werpmessen." Wat dat betreft zouden werpmessen echt zoveel makkelijker zijn door de grootte van het handvat vergeleken met werpsterren, maar daar had Malia dan weer niet om gevraagd. Het zou ook geen nieuwe uitdaging zijn als hij alles meteen al wist.

═══════╪

[ bericht aangepast op 18 feb 2024 - 19:29 ]

19 feb 2024 - 0:42 Kazama is online

Kazama 4813

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▲▽▲┈┈┈┈┈┈┈┈┈

₮ⱧɆ ₩łⱠĐ₵₳ⱤĐ
^{Elijah ≪ E L I ≫ Rhys}

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▼△▼┈┈┈┈┈┈┈┈┈

Eli ving een blik op van Ace, maar heel duidelijk was die niet, tenminste niet voor Eli in zijn huidige staat. De blik die Ace terug kreeg was daarentegen wel te ontcijferen als Ace het zou tenminste zien. Afgeschermd achter zijn getinte glazen ging er een vlaag van pijn over Eli's gezicht terwijl de hoofdpijn door zijn hoofd bonst. Eli deed ondertussen een poging om de stijfheid uit zijn nek te halen, maar het mocht niks baten. Ace' reactie op de wending van het gesprek was dan weer wel een goede samenvatting van alles. Oh my, inderdaad en subtiel was het allemaal zeker niet. Hoewel Cinder het erg goed deed, dat moest Eli zeker toegeven, hij had het hoogstwaarschijnlijk niet doorgehad als hij zelf niet al van kinds af aan dit soort spelletjes aan het spelen was. En het leek erop dat de rest van zijn tafel ook op leek te gaan in haar spel. Wel was Eli blij dat de concrete vragen nog niet hardop gesteld werden en Cinder had daar zeker in bij gedragen. Hoewel hij haar eigenlijk niet kende, was hij na die actie ook niet direct van plan haar onder de bus te gooien. Zelf raakte hij eerder geïrriteerd door de houding van Njord en Dorothea. Waar Dorothea namelijk normaal nog wel vriendelijk overkwam, was dat duidelijk iets dat alleen gebeurde als ze alleen was. Samen met Njord in dezelfde ruimte zijn deed toch iets veranderen aan haar normale gedrag.

De rest van de tafel leek echter niet tevreden met het antwoord dat Ace gaf op de nog niet gestelde vragen. Zeker Dorothea en Njord keken flink sceptisch naar de hele situatie. Onderling werden veelzeggende blikken uitgewisseld. Ze leken elkaar te begrijpen en Dorothea was duidelijk klaar om haar mening over het hele gebeuren even op tafel te leggen. Het scherpe randje aan Ace z'n woorden was duidelijk niet genoeg geweest om indruk te maken. Net voordat de woorden uit haar mond kwamen, zuchtte Eli diep en liet daarmee alle aandacht op zichzelf vallen. Iets dat hij de hele avond al aan het vermijden was. De sfeer rond hem veranderde in een die snel duidelijk maakte dat hij toch echt wat ouder was dan de rest en ondertussen wat meer levenservaring had opgedaan.
"Kijk, ik snap ook wel dat iedereen extreem geïnteresseerd is in wat er gebeurd is en niks te horen krijgt," zei hij, de autoriteit, maar ook de irritatie die hij voelde duidelijk in zijn stem te horen. Hij had echt helemaal geen zin in dit gesprek of in deze avond of om überhaupt nog een half jaar op deze school rond te lopen. Eli had wel betere dingen te doen met zijn tijd dan voldoen aan de wensen van anderen. Maar in plaats daarvan zat hij nu hier en dronk hij, toch wel duidelijk niet de beste, wijn. Dat, samen met de verrekte hoofdpijn die alleen maar erger werd naarmate hij langer in het licht bleef, begon eindelijk door te komen in zijn stem en hij had gewoonweg even geen zin meer om vrolijk een gesprek te voeren over nietszeggende onderwerpen terwijl de spanning aan tafel bleef hangen. Eli ging met zijn vingers over zijn voorhoofd in een vergeefse poging alles wat te kalmeren, maar helaas.
"Maar kom op zeg. Al dit achterbakse en onderhandse gedoe slaat echt nergens op. Zoals Ace al zei weten wij ook geen reet. Ineens wakker worden in een ziekenzaal bed terwijl je je niet eens kunt herinneren hoe je daar terecht bent gekomen is echt geen leuke ervaring. Zeker niet als je een soort van slap aftreksel van een samenvatting te horen krijgt als verklaring voor waarom en zelf maar mag gaan uitzoeken hoe je om moet gaan met de vormloze trauma nachtmerries die je 's nachts wakker houden, zoals mijn kompaan zonet al zei." Eli gebaarde naar Ace terwijl hij een slok water dronk voordat hij verder ging met zijn speech.
"Maar denk even serieus na, zien de docenten-" Eli gebaarde met zijn hoofd naar de tafel wat verderop waar een aantal docenten zaten te dineren. "-er echt uit alsof ze ons daadwerkelijk meer details zouden geven?" Uit pure frustratie schoof Eli zijn halve voorgerecht voor zich uit, terwijl zijn bestek met gekletter op het bord belandde.
"Dus als ik jullie was zou ik even goed overwegen of de volgende dingen die jullie willen gaan zeggen het waard zijn om hardop uit te spreken, voordat jullie nog een keer proberen om op deze manier informatie uit iemands privé leven te krijgen."

Eli was er helemaal klaar mee! Tijdens zijn betoog was hij steeds zwaarder gaan ademen en was zijn stem was steeds geïrriteerder gaan klinken. De blik die hij nu de tafel rond liet gaan hield duidelijk een hoop frustratie die voornamelijk gericht was op Dorothea en Njord. Hardhandig duwde hij zich weg van de tafel terwijl zijn stoel over de grond schraapte en hij stond op. De snelle beweging deed de zaal draaien en instinctief greep hij naar de stevige schouders van Ace om zichzelf te stabiliseren. Zijn handen trilde licht, zelfs nu hij iemand vast had. Onbewust wist Eli dat de specialist te vertrouwen was, maar hij had niet de mentale capaciteit om daar nu goed over na te gaan denken. Een groot deel van zijn gewicht leunde hij op Ace' schouders terwijl Eli zijn ademhaling weer wat onder controle probeerde te krijgen. Eli zocht kort naar Ace' blik. Zijn visie was nog steeds wazig, maar dat weerhield hem niet om Ace even aan te kijken met een blik die duidelijk zei dat Eli momenteel niet oké was en voor de verandering niet alles onder controle had. Toen de kamer grotendeels gestopt was met draaien hield Eli zich nog een seconde of wat langer vast aan de stabiliteit die Ace gaf voordat hij op snelle pas de zaal uit beende. Bij de deur liep hij bijna nog een tweedejaars van zijn sokken, maar Eli keek niet eens om of alles goed ging. Hij moest naar buiten en het liefst zo snel mogelijk. Gelukkig was de hal minder intens verlicht, maar nog steeds te erg voor wat hij prettig vond. Eén blik naar de glazen ramen maakte het duidelijk dat helemaal naar buiten gaan geen optie was. Met grote stappen liep hij de gang door, maar al snel werd het duidelijk dat Eli geen idee had waar hij naartoe ging, dit was niet zijn normale gebouw dus naast de lokalen van een aantal keuzevakken en de simulatieruimtes kwam hij er eigenlijk nooit. Uiteindelijk liet hij zich op een soort bankje in een nis in de muur vallen. Hij wist namelijk zo snel ook geen betere plek. Het had zowaar een klein beetje schaduw van alle lampen die de binnenkant van het gebouw probeerden te weren van het kille weer buiten. Dicht genoeg bij de balzaal dat hij al het geluid helaas nog steeds kon horen, maar ver genoeg weg dat hij niet meteen gestoord zou worden als iemand naar de wc moest. Eli had graag zijn oordopjes uitgedaan, maar wist dat dat het gesuis in zijn oren en zijn hoofdpijn alleen maar erger zou maken met hoe hard het geluid dat van de menigte af kwam nu nog was. Benen uitgestrekt en met zijn arm over zijn ogen geslagen nadat hij zijn bril afgedaan had, liet hij zijn hoofd tegen de koude muur rusten. Hij had niet eens genoeg kracht om de schaduwen te versterken en alles net wat comfortabeler te maken. Conclusie, licht was gewoon extreem vervelend en Eli had er een gloeiende hekel aan.

Verbaasd door de hele toestand keken Dorothea en Njord elkaar aan, beide hadden even gewoonweg geen idee wat ze er precies van moesten zeggen en Nestor leek al helemaal de draad kwijt te zijn. Schaapachtig keek hij naar opnieuw naar zijn voorgerecht en nam nog maar een hapje gezien hij geen idee had wat hij er anders mee moest.

24 ▲▽▲ Darkness witch ▲▽▲ Tafel 4 w/ Ace & Cinder

┈┈┈▲▽▲┈┈┈
┈┈┈▼△▼┈┈┈

19 feb 2024 - 17:30 amberkishatu is offline

amberkishatu 184

Cinder Harmony

Teacher's Pet - table 4 with Eli & Ace (but not for long)

“Oh my,” schudde Ace lachend zijn hoofd, “Jullie gaan wel heel hard met de theorieën moet ik zeggen,” “Alles wat ik gekregen heb van die excursie is hoofdpijn,” Cinder kantelde haar hoofd lichtjes terwijl ze aandachtig luisterde. Haar blik volgde Ace’s blik naar Eli “ En vormloze trauma nachtmerries die nergens op slaan.”
“Hoofdpijn en vormeloze trauma’s…”, dacht ze bij haarzelf, voor Ace verder ging. “Daarnaast wil ik ook nog even zeggen dat als jullie denken dat ze ook maar iets delen met deze arme kudde,” terwijl die zijn hand richtte naar Elijah en zichzelf “dan heb je het wel helemaal mis.” Cinder beet lichtjes op de binnenkant van haar wang , terwijl ze de onderliggende scherpte van zijn zinnen opving. De spanning was om te snijden en ze moest snel iets bedenken om te situatie te de-escaleren.
“Ik heb anders wel doosje pijnstillers bij, wacht hoor”, zei ze terwijl ze verder rommelde in haar tas, niet volledig tevreden met Ace’s antwoord, maar ze kon niet ontkennen dat het oprecht klonk.

Er werden wat blikken over de tafel geworpen die Cinder negeerde. “Ooh hier “, zei ze toen ze het doosje boven haalde, voor ze werd opgeschrikt door een grote zucht van Eli. Niet alleen zij maar de gehele tafel keek hem aan.
"Kijk, ik snap ook wel dat iedereen extreem geïnteresseerd is in wat er gebeurd is en niks te horen krijgt," zei hij. Zijn manier van spreken getuigde van grote wijsheid, maar ergens voelde Cinder zich op de vingers getikt door de irritatie die hij duidelijk liet doorschemeren in zijn stem. Iets wat ze zelf niet zo apprecieerde, maar de kerel zijn woede was duidelijk oprecht en ze was benieuwd wat hij in zijn emotie zou uiten.
Hij leek een poging te doen om zijn onbehagen te verminderen maar dit leek niet te lukken. De frustratie woedde bij Eli en dat uitte zich in zijn woorden.

"Maar kom op zeg.” Zuchtte hij “ Al dit achterbakse en onderhandse gedoe slaat echt nergens op. Zoals Ace al zei weten wij ook geen reet. Ineens wakker worden in een ziekenzaal bed terwijl je je niet eens kunt herinneren hoe je daar terecht bent gekomen is echt geen leuke ervaring. Zeker niet als je een soort van slap aftreksel van een samenvatting te horen krijgt als verklaring voor waarom en zelf maar mag gaan uitzoeken hoe je om moet gaan met de vormloze trauma nachtmerries die je 's nachts wakker houden, zoals mijn kompaan zonet al zei." Cinder slaagde erin om haar houding te behouden, maar zijn antwoord bracht meer vragen naar boven dan antwoorden.

Hij schoof zijn halve voorgerecht voor zich uit, terwijl zijn bestek met gekletter op het bord belandde.
"Dus als ik jullie was zou ik even goed overwegen of de volgende dingen die jullie willen gaan zeggen het waard zijn om hardop uit te spreken, voordat jullie nog een keer proberen om op deze manier informatie uit iemands privé leven te krijgen."

In haar hoofd rolde ze met haar ogen. Hij stond op en keek de tafel rond, waarop zijn blik vooral op Dorothea en Njord bleven hangen. Dit zorgde ervoor dat Cinder een trots gevoel in haar borstkas kreeg, alsof ze een kleine overwinning had behaald. Het was duidelijk dat hij als de zoon van een politieker haar toon wel had kunnen ontrafelen, maar blijkbaar was het toch voldoende geweest om licht respect af te dwingen en dus niet geheel te worden vernietigd onder zijn blik.
Eli schoof zijn stoel met een schel lawaai achteruit terwijl hij abrupt opstond. Zijn hand vond onmiddellijk Ace zijn schouder terwijl hij zijn balans leek te zoeken. Het duurde net een aantal seconden te lang om te lijken alsof hij gewoon rechtstond en Ace aankeek. Hij kon niet dronken zijn, concludeerde ze al snel, maar het leek alsof het niet enkel het gespreksonderwerp was dat zo een reactie had uitgelokt.

Terwijl hij zijn weg vervolgde naar ergens buiten de zaal en de rest van de tafel wat in ongemakkelijke stilte wegkwijnde, wierp Cinder Ace een iet-wat medelevende blik toe. “Dat lijkt me inderdaad niet gemakkelijk”, bracht ze uit. Ze besloot om maar te geloven wat ze zeiden en er van uit te gaan dat ze niets wisten. “ Moest dat met mij gebeurd zijn, zou ik niet gerust hebben voor ik antwoorden had”, sprak ze met vastberaden toon “maar ik vermoed dat jullie dat ook wel geprobeerd hebben en zelf met enorm veel vragen zitten.” Ze zag Ace zijn blik Eli volgen. “Misschien moet je er achteraan gaan”, suggereerde ze. Eli leek misschien niet zo een sociaal persoon aan tafel, maar de manier waarop zijn lichaam had geleund op Ace had een soort familiariteit gehad. Niet dat Ace echt iets zou hebben aan haar voorstel, maar zo leek ze tenminste begaan.

[ bericht aangepast op 19 feb 2024 - 18:18 ]

"I wonder if life smokes after it fucks me"

20 feb 2024 - 20:13 Dubhaile is offline

Dubhaile 32485

ASPEN 'ACE' ZYON
The Merrymaker ☀︎ Bo Staff ☀︎ 22
The Fit ☀︎ A random alcove in the hallway ☀︎ With Eli

Het leek alsof zijn tafelgenoten, op Eli na, niet bepaald gediend waren met zijn antwoord. In een typische manier van Ace, kon het hem zeer weinig schelen. Mensen waren veel te vaak druk bezig met hun neus in andermans zaken te zitten en niet genoeg met zichzelf bezig op een gezonde manier. Dat was het moment dat Eli besloot om Ace een woordje bij te staan. Zijn irritatie drong diep door in de gekozen woorden. Het ongemak dat de witch leek te voelen, sloop steeds meer en meer in zijn handelingen en triggerde Aspen zijn bezorgdheid naar de ander toe. Ondanks dat iets hem dwars zat, was Elijah's verhaal sterk naar Ace zijn gevoel. Hij keek ook niet om toen diegene naar de docenten verwees. Op dit moment wilde de specialist alles behalve de aandacht trekken. Cinders aanbod voor een pijnstiller sprak voor dovemans oren, niemand leek er echt op te reageren.

Het versnelde ademenen van Eli baarde Ace wel zorgen, maar de heks leek het heft opnieuw in eigen handen te nemen Het voorgerecht blijkbaar al vergeten stond de heks op. De boodschap was duidelijk en Eli leek een moment nodig te hebben. Wat Aspen niet had zien aankomen, was de hand op zijn schouders. Hij draaide zich vliegensvlug om naar Eli, die hem een blik toewierp. Niet dat die heel duidelijk was voor Ace, maar hij gaf er dan zelf maar een interpretatie van dankbaarheid aan. De specialist vermoedde dat de ander zijn knikje niet had opgemerkt, maar dat was een probleem dat hij zometeen weer zou gaan oplossen. De specialist volgde Eli tot hij de zaal uitliep en een richting koos, zodat hij zometeen niet hopeloos de verkeerde kant uitging.

De blik die Cinder hem het volgende moment toewierp, kwam niet helemaal goed binnen bij de specialist. Was het medeleven? Of toch teleurstelling? Het boeide hem langs de ene kant niet genoeg, maar langs de andere kant werd hij er laaiend van.
“Misschien moet je er achteraan gaan”, bracht Cinder nog uit terwijl de rest met hun specifieke blik op hun respectievelijke smoel zat.
“Weet je wat?” begon de specialist, hij hield zijn volume laag genoeg om geen aandacht te trekken, maar hij was zeker dat ze hem konden horen. Voor de tafel kwam het over alsof hij aan het tieren was, gek genoeg.
“Het feit dat jullie allemaal naar onze nek kwamen gesprongen, zint me helemaal niks,” berispte hij de tafel terwijl hij nog een nadrukkelijke blik bij Cinder neerlegde die ook boekdelen sprak. Zijn ogen vertelden haar het verhaal: jij bent hier even schuldig dan de rest. “Misschien moeten jullie eerst eens leren nadenken voor jullie de kinderachtige nieuwsgierigheid laten winnen over een stel studenten. Jullie zouden in ons kamp horen te staan, maar weet je wat? Laat het. Als je meer wil weten, vraag het gerust aan de docenten. Ik vermoed dat zij meer weten dan deze zielige vorm van de ‘the Pyros expeditie breakfast club’.”
Ace veegde zijn mond af aan de servet en plooide die netjes op alvorens hem naast zijn bord te deponeren.
“Als jullie mij nu zouden willen excuseren, ik moet even gaan kijken of Eli is bekomen van hoofdpijn met een duidelijk gezicht.”

De specialist stond op en gunde hen geen blik meer terwijl hij rustig zijn weg baande tussen de tafels met etende heksen, feeën en specialisten. Hij draaide de richting uit die hij zijn kompaan had zien inslaan en zocht rond in de hal. Hij kon de heks niet meteen vinden in de hal, dus beende hij verder en liep eerst een donker hoekje voorbij. Nog voor hij zijn gedachten kon ordenen, kriebelde er iets in het brein van de specialist en hij nam een paar passen achteruit. In een onopvallende nis vond hij Eli terug, zijn hoofd steunde tegen de muur.
“Kiekeboe,” grapte Ace zachtjes terwijl hij naast de donkere nis op de grond ging zitten. Hij zweeg enkele minuten. Hij zocht een comfortabele positie in kleermakerszit voor zover dat kon op de massieve, koude vloer en nam een moment voor meditatie. Hij had het gevoel dat de ander mogelijk nog niet meteen klaar was voor conversatie, dus de specialist gebruikte het moment om zelf af te koelen na zijn uitbarsting. Na enkele ademhalingsoefeningen opende Ace zijn ogen opnieuw en plaatste zich zo dat hij voor Eli terechtkwam. Hij bekeek de nis waar ze in zaten.
“Gezellig plekje heb je uitgekozen,” begon Ace. “Het zag er naar uit dat je niet bepaald op je plek was daar. Heb je ondertussen een beetje rust kunnen vinden?’
De vraag van Ace kwam uit zijn bezorgdheid voor de witch. De specialist kon niet plaatsen waar het precies vandaan kwam. Net zoals hij niet kon vertellen waarom hij aan die specifieke nis gestopt was.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

21 feb 2024 - 16:25 Kazama is online

Kazama 4813

Ik kreeg Eli niet geschreven in het Nederlands, so this has to do voor deze keer.

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▲▽▲┈┈┈┈┈┈┈┈┈

₮ⱧɆ ₩łⱠĐ₵₳ⱤĐ
^{Elijah ≪ E L I ≫ Rhys}

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▼△▼┈┈┈┈┈┈┈┈┈

Everything just felt so fucking loud. Slight tremors were still racking every inch of his body, the involuntary muscle movement painful in his stiff muscles. He had hoped the cold walls would be soothing for the hammering that went on in his brain, but alas it had done nothing of the sort and only made everything feel worse. Every swell of noise coming from the great hall piercing through his head. The darkness witch didn't know how long he had sat there before he was found. Eli did recognize the voice that spoke, but no name came to his mind. Eli lifted the hand from his eyes ever so slightly, not that it made that big of a difference, the arm he had placed over his eyes didn't block out all the light regardless. He saw Ace' short hair first before catching the rest of his body as the Specialist sat near him on the ground. The notion it was Ace making it better as about any other person would have sent Eli through the roof. The younger man was quiet, though Eli couldn't see why, the details of Ace' face were blurry to the witch, but he took the quiet without question. His brain was working overtime with everything he felt right now so not having to listen or speak was a win in his books.

Eventually Ace did speak and Eli had to pay good attention to distinguish his voice among the background noise. The slight humor brought on by the specialist was lost to him, but it was clear he had asked a question and probably expected some kind of answer. Normally such a dinner wouldn't have been a problem, having sat through countless boring conversations in his life, just this time everything went wrong at the same time.
"Not really," Eli said, his voice now much quieter than in the great hall though the frustration at the whole situation was still very clear in his voice. He just didn't have the energy to pretend today. What he wouldn't do to just be in his own room under the covers of his bed, his black-out curtains closed as tight as possible and any bit of light barred from his room by a towel wedged around his door. No, even better would be if he was in Káels bed, the Zenith technology blocking out every last bit of light better than any ordinary curtain ever could, listening to the man complaining about the lack of vision that didn't matter at all to Eli, the smile audible in his voice and his warm body soothing the stiffness in Eli's own. Fack, why had he even left in the first place. Going back now was even less of an option than going to his own room here and not just because he had promised his father he would finish his studies. He had royally screwed that up.

It took a bit for Eli to realize Ace might like some more explanation or any explanation at all as he hadn't given the specialist anything yet.
"Migraine," he said eventually, his arm still over his eyes and thus not looking at the specialist at all. "Lights, noise-" Eli gestured to the hallway that lead towards the great hall. The tinted glasses he was holding almost slipping out of his grasp, but he didn't pay attention to them. "-fucking incompatible magic with the rest of society." His hand dropping in his lap at the end of the sentence, glasses indeed falling to the ground. Not that they would break, it was not real glass anyways. It had been a while since he had actually said that explanation out loud, normally his act was on point and he could keep this side of himself to his own room. Most people he met only ever saw the sides he wanted to show them, but it didn't feel as bad to tell Ace. It also wasn't a coincidence that his roommates never got a good look inside the dorm Eli occupied, the rule that nobody was allowed into the space except when Eli allowed them to or when the world was ending made very clear to every new occupant of their building. So far, Eli had never allowed anyone to enter his personal space.
"Fack," he droned somewhere under his breath not at one thing in particular. Eventually he realised Ace might actually know things about this building.
"Dark room?" Eli asked quietly and hoping Ace would put the pieces together enough to just take him somewhere.

24 ▲▽▲ Darkness witch ▲▽▲ Hallway w/ Ace

┈┈┈▲▽▲┈┈┈
┈┈┈▼△▼┈┈┈

^꧁ Dorothea Folant ^꧂

Nou, blijkbaar was het allemaal echt zo'n ramp dat zelfs Eli zich ermee moest bemoeien. Wat een onzin was hij aan het uitspuwen. Het was toch niet raar dat ze dingen wilde weten? De docenten zeiden niks en deden allemaal super geheimzinnig met zo'n avondklok terwijl er echt helemaal niks aan de hand leek te zijn. Als het allemaal zo'n dreiging was, dan maakte zo'n avondklok ook echt geen verschil, alsof wat het 'gevaar' dan ook mocht zijn klok kon kijken en zou weten dat het alleen 's avonds op pad mocht gaan. Toch was ze wel een beetje verbaasd door zijn woorden. Ze had niet verwacht dat hij zoveel zou zeggen in één keer. Dorothea had hem namelijk al helemaal afgeschreven voor de avond. Dat hij de zoon was van een diplomaat kon haar echt geen ene moer schelen. Hij moest zichzelf niet zo speciaal vinden en dan ook nog een half jaar weg durven te gaan terwijl zij hier moest blijven met die pleuris avondklok en al dat irritante gedoe. Verward keek ze even naar Njord en de specialist leek haar gedachten perfect te kunnen lezen, maar voordat ze hun gesprek kon hervatten besloot Ace er ook nog allerlei dingen van te vinden. De oudere specialist was niet veel beter dan met wat hij zei. Och ga toch weg met dat schijnheilige gedoe allemaal. Niks weten, hoofdpijn en wat stomme dromen? Het viel toch allemaal wel mee. Als ze gewoon zouden vertellen wat ze wisten dan was iedereen weer gelukkig en konden ze allemaal verder met hun leven. Was erover praten niet juist een goede manier om om te gaan met 'trauma's', als ze die dan al echt hadden.

"Nou, ze hoefde er ook weer niet zo'n show van te maken," zei ze met een glimlach tegen Njord toen zowel Eli als Ace de zaal uit waren.
"Ja, zo overbodig. We stelde gewoon een paar vragen en niet eens aan hun, waar sloeg die reactie nou op?" Njord beaamde haar sentiment. Beide keken even de tafel rond.
"Toch Cinder? Het is toch niet raar dat we een beetje nieuwsgierig zijn?" zei Dorothea tegen de heks met een altijd vriendelijke glimlach. Ze negeerde dat de air witch het tweetal net nog beschermd had. "Of hebben de docenten jou soms wel dingen verteld die je niet durft te vertellen?" Natuurlijk doelde Dorothea op haar 'status' waardoor ze bekend stond. Ze zaten allebei in hetzelfde jaar en zagen elkaar daardoor geregeld dus de ice witch had wel een redelijk idee hoe Cinder zich normaal tijdens lessen gedroeg. Het zou haar dan ook niet verbazen als ze meer wist dan dat ze zelf door liet schemeren. Met een voldane glimlach nam ze nog een hap van haar voorgerecht terwijl ze nog een keer haar blik kruisten met die van Njord. Het was gezellig dat ze aan dezelfde tafel geplaatst waren.

Tafel 4 met Cinder (en Njord en Nestor)

fc: Blanca Soler

Dorothea: 4e jaars Ice witch uit Dyamond
Njord: 4e jaars Specialist uit Dyamond
Nestor: 3e jaars Earth fairy uit Eraklyon

[ bericht aangepast op 21 feb 2024 - 16:27 ]

21 feb 2024 - 17:39 amberkishatu is offline

amberkishatu 184

Cinder Harmony

Teacher's Pet - table 4 with Dorothea, Njord en Nestor

“Misschien moet je er achteraan gaan”, bracht Cinder nog uit in een poging medelevend over te komen.
“Weet je wat?” fluisterde de specialist ziedend. “Het feit dat jullie allemaal naar onze nek kwamen gesprongen, zint me helemaal niks,” berispte hij. Cinder deed een poging om er iets tegen in te brengen maar sloot haar mond vrijwel meteen toen zijn blik de hare kruiste. Ze kon het zien in zijn ogen , hij nam het haar even kwalijk als de rest. Ze beet haar tanden op elkaar bij zijn blik terwijl ze een schijn gaf van medeleven en naïviteit. Als hij niet snel weg zou wandelen, ging ze zelf ook nog hoofdpijn krijgen.

“Misschien moeten jullie eerst eens leren nadenken voor jullie de kinderachtige nieuwsgierigheid laten winnen over een stel studenten. Jullie zouden in ons kamp horen te staan.” verweet hij hen. Dit was nochtans exact wat ze had proberen over te brengen, misschien waren de zaadjes niet genoeg geweest, maar het leek haar ook niet nutteloos te ze zijn geweest. Ze wist dat ze de informatie niet meteen vanavond had kunnen te weten komen, maar de huidige situatie was nu ook niet bepaald ideaal.

“ maar weet je wat? Laat het. Als je meer wil weten, vraag het gerust aan de docenten. Ik vermoed dat zij meer weten dan deze zielige vorm van de ‘the Pyros expeditie breakfast club’.”Haar gezicht vertrok. Ze had dat al hard genoeg geprobeerd, er was geen enkele professor in heel Cloud Tower, die er ogenschijnlijk iets van wou lossen. Ace verontschuldigde zich voor hij opstond en de tafel verliet, zonder nog een blik te werpen naar de tafel. Ze keek rond, haar expressie zuur.
"Nou, ze hoefde er ook weer niet zo'n show van te maken," zei Dorothea met een glimlach tegen Njord. Cinder keek de heks aan, terwijl ze de emoties binnen haar probeerde te plaatsen."Ja, zo overbodig. We stelde gewoon een paar vragen en niet eens aan hun, waar sloeg die reactie nou op?" Njord beaamde haar sentiment. Beide keken even de tafel rond.
"Toch Cinder? Het is toch niet raar dat we een beetje nieuwsgierig zijn?" zei Dorothea tegen de heks met een altijd vriendelijke glimlach. Intern debatteerde Cin in hoeverre ze de rest van de tafel kon meekrijgen als ze haar façade verder zou opvoeren. Haar frustratie over de situatie maakte dit een stuk lastiger dan gedacht, zowaar een rookgordijn vormend zodat haar gedachten hun scherpte leken te verliezen "Of hebben de docenten jou soms wel dingen verteld die je niet durft te vertellen?" , mikkend op haar status . De spieren in Cinder haar kaaklijn spande zich aan bij het horen van het verwijt, waardoor haar intenties ineens heel duidelijk waren achter het masker waar ze zich voor de gelegenheid had achter gescholen.

“Hoe haal je het in je hoofd…” spuwde ze terwijl ze elk woord afzonderlijk uitsprak. Ze kneep gefrustreerd in haar neusbrug met haar vingers terwijl ze peinzend uitdrukte : “ Je zou nu toch echt moeten weten dat je nooit iemand specifiek vraagt naar de informatie die je nodig hebt.” Ze rolde met haar ogen “ Tuurlijk ben ik benieuwd waarom die avondklok verzet is geweest, tuurlijk heb ik mijn theorieën”, haar stem bleef kalm maar haar woede en ongeloof uitte zich in haar ijsscherp toon “nog nooit poker gespeeld ofzo? Daar leg je ook niet al je f*king kaarten op tafel.”

Ze zuchtte gefrustreerd. “Sorry”, zei ze tegen Nestor met een zwak lachje, alsof vloeken een soort zonde van de hel was voor feeën, hem toch het gevoel gevende dat hij bij het gesprek hoorde. “Kijk” richtte ze zich terug tot Njord en Dorothea “ Ik denk niet dat ze liegen” , haar kalmte proberende terug te vinden. “Ik heb in het afgelopen jaar nog niets kunnen ontfutselen.” Ze balde haar vuisten “Studentenroddels check, politieke roddels check, testvragen check, maar over de Pyrosexpeditie laten ze echt niets los” “Het bevalt me niets” “Het enige wat we kunnen doen “ begon ze, hen wat te betrekken in een deel van haar strategie” is om informatie uit een van die studenten te halen. Het feit dat ze er zelf niets van lijken te weten maakt het nog moeilijker. Maar voor de rest zitten we muurvast, tenzij jullie hier nog iets van waarde hebben toe te voegen.”

[ bericht aangepast op 21 feb 2024 - 17:44 ]

"I wonder if life smokes after it fucks me"

23 feb 2024 - 12:09 Dubhaile is offline

Dubhaile 32485

ASPEN 'ACE' ZYON
The Merrymaker ☀︎ Bo Staff ☀︎ 22
The Fit ☀︎ A dark classroom ☀︎ With Eli

De heks zag er nog steeds niet op zijn best uit als Aspen eerlijk moest zijn. Eli bracht dit ook zachtjes onder woorden. De energie die hij eerder nog wel leek te hebben, was nu volledig weggeëbd en de specialist moest toegeven dat hij eruitzag als een zielig hoopje heks. Hij zweeg ook opnieuw, maar Ace durfde de stilte niet te doorbreken. Hij hield zijn reflex om te beginnen praten in toom, het zou de situatie alles behalve helpen, zoveel was duidelijk voor Aspen.
Uiteindelijk na nog een moment stilte gaf Eli aan dat hij geteisterd werd door migraine. Zijn woorden galmden nog even na in Aspens hoofd dat eindelijk de klik leek te maken. Donker. Eli was op zijn best in het donker. De specialist begreep niet goed hoe hij dat had kunnen vergeten. Ondertussen was de bril die de ander had gedragen op de grond gekletterd. Voorzichtig raapte Ace de bril op en bekeek of hij nog heel was. Tot zijn opluchting was er niets mis met het voorwerp en hij plantte het voorzichtig op zijn hoofd terwijl zijn hoofd bezig was met het bedenken van een plan op vraag van Eli die net had gevloekt en een verzoek had gedaan voor een donkere ruimte.

Voor Ace leek de gang niet super goed verlicht, maar hij kon zich met de dingen die hij nu beter kon plaatsen wel voorstellen wat voor effect het zou kunnen hebben op de heks. Aspen keek even rond om te zien wat er in de buurt zou liggen. Als assistent in lessen, kwam hij al wel eens in andere lokalen dan normale leerlingen en hij kon zich wel een plek bedenken.
“Vertrouw me?” Ace wilde het doen klinken als een statement, maar het kwam er ook deels uit als een vraag, omdat hij besefte dat niet iedereen zomaar zou opgezet zijn met wat hij wilde doen. “Sluit je ogen en ik neem je handen vast,” vertelde hij nu vastberaden. Hij kreeg niet meteen weerstand, al kon hij niet inschatten hoe Eli zich voelde bij zijn vreemde vertoon. Heel voorzichtig overtuigde Ace met zijn handelingen Eli om recht te staan.
“Ok, ik ga je leiden. Ik laat niet los en als ik te snel ga, vertel het me dan even,” vervolgde hij terwijl hij stilletjes aan richting een lokaal dat hij in gedachten had schuifelde. De specialist verdeelde zijn aandacht tussen de persoon voor hem en de weg die hij in gedachten had. Hier en daar gaf hij een waarschuwing voor een stuk vloer die in de loop der tijden iets meer was gaan uitsteken dan de anderen, zodat de heks er niet over zou vallen. Na een tijdje, het duurde wat langer dan gewoonlijk door de persoon op sleeptouw, kwam het tweetal aan op de door Ace bedachte bestemming.
“Goed, ik ga even je handen loslaten, nog even geduld,” gaf Aspen mee. Hij liet Eli heel even los om de deur te openen. Zoals gedacht was de ruimte leeg en vooral: donker. De dikke gordijnen ontnamen het licht van buitenaf aan de ruimte. Hij liet even een klein geluidje horen alvorens hij Eli opnieuw bij de hand nam en hem naar de docentenstoel begeleidde. Hij zette de heks neer en ging vervolgens opnieuw naar de deur om het licht van de gang buiten te sluiten.
“De kust is veilig,” zei hij terwijl de deur in het slot klikte. Ace probeerde zich opnieuw een weg te banen in het nu donkere lokaal, in de hoop dat zijn geheugen hem zou helpen. Helaas liep hij toch net een paar centimeter te veel naar links en botste hij tegen een van de banken.
“Oof, klotezooi,” bromde Aspen in zijn miserie. De zijkant van die bank deed meer pijn dan hij verwacht had. Uiteindelijk bereikte hij Eli opnieuw: “Sorry daarvoor.”
De specialist was volledig blind in het donker, dus hij kon niet bepaald zien welke uitdrukking Eli op zijn gezicht had op dat moment.
“Kan ik je een knuffel aanbieden in deze moeilijke tijden,” zuchtte hij uiteindelijk half grappend, maar het aanbod stond er voor als de ander zou willen.

Nestor Gundam
The one filled with wonder ◒ Earth Fairy ◒ 3rd year NPC
FC: Iñaki Godoy ◒ Tafel 4 ◒ met Cinder, Dorothea en Njord

De jonge Earth fairy zat nogal met zijn mond vol tanden aan de tafel. Het hele tafereel dat zich voor zijn neus aan het ontplooien was, had hij alles behalve verwacht. Hij mocht Ace graag, maar voelde zich ook lichtjes beledigd omdat hij zomaar de hele tafel had betrokken. Nestor was uit zichzelf nogal ingetogen van aard en twijfelde wel vaker aan zichzelf, dus de harde woorden van Ace waren zeker en vast aangekomen, ondanks dat ze aan de hele tafel gericht waren. Nochtans was hij degene die zich tot nu toe over de hele lijn koest had gehouden.
De fee moest ook wel toegeven: Cinder intimideerde hem en Eli leek hem een beetje ontoegankelijk. Voor een of andere reden leek het alsof de witch op een bepaalde sokkel stond… En Cinder leek met een sloophamer een gooi te doen naar de sokkel om hem te doen kantelen.

Tot Nestors ongemak bleven de beschuldigingen ronddansen bij hun tafelgenoten, waarbij Njord en Dorothea een front leken te vormen tegen Cinder. De twee betrokken hem niet echt bij de situatie. Ze hadden hem eigenlijk al sinds het begin van de avond gewoon genegeerd, alsof hij hun aandacht niet waardig was. Nu de twee die hadden deelgenomen aan de expeditie de ruimte hadden verlaten, werden de pijlen heel duidelijk op Cinder gericht. Die pikte de scherpe commentaar ook niet en kwam even hard terug uit de hoek. Nestor wilde graag ook iets zeggen, maar voelde aan zichzelf dat hij toch lichtjes onderuit zakte in zijn stoel om geen aandacht te vangen die hij niet zou willen. Cinder verontschuldigde zich wel naar hem toe, wat heel gek leek voor hem, maar hij was er toch dankbaar voor. Dorothea leek er zichtbaar van te genieten van de spanningen aan de tafel. Het was alsof zij de touwtjes in handen had en Njord er als een soort waakhond bij zat. Toen Cinder haar zin had afgemaakt, probeerde Nestor zichzelf eindelijk kenbaar te maken sinds hij de laatste keer iets gezegd had.
“Cinder heeft gelijk,” gooide hij uiteindelijk in de conversatie. Hij had al zijn moed bij elkaar geraapt om er op in te pikken. “Het enige wat jullie doen is mensen wat bijdehand beschuldigen,” vervolgde hij. Zijn gedachten gingen opnieuw naar de monoloog van Ace. Uiteindelijk kon hij alsnog wel begrip opbrengen voor de specialist.
“Zelfs al zouden ze iets weten, dan gaan ze dat niet aan jullie neus hangen als ze het niet horen te zeggen,” sloot hij vastberaden af. Ergens had hij een sprankje zelfvertrouwen gevonden om tegen hen in te gaan en nu hij het vast had, zou hij het niet meer loslaten tot ze zich wat meer zouden gedragen.

[ bericht aangepast op 23 feb 2024 - 12:11 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Index RPG Actieve Topics Zoek