• Nummer 1: Boem.
    Nummer 2: Boem.


    Inspringen kan altijd. We geven je korte samenvatting en helpen
    je met in het verhaal te komen.
    Hoe maak je dan Norfolker of vampier? Want die moet toch gebonden zijn?

    - Je kan doen dat je vampier 'zijn' mens nog zoekt of dat ie gefaald
    heeft en dus eigenlijk ook weer vrij is.
    - Je kan dat ook doen met een Norfolker for sure (:





    Op een eiland hier ver vandaan woont een apart volkje, het Norfolk. Het zijn mensen die een soort dorpje hebben gebouwd op een plek in het bos, het zijn mensen die bedreigd worden door een ander volk, Avalonio, mensen die krachten hebben. Behalve de twee volkeren wonen er ook vampieren. Het Norfolk had eeuwen geleden wat op de bedreiging van de Avaloniërs bedacht, ieder pasgeboren Norfolker kreeg een ketting met een klein, rood amulet. Op een dag zou een vampier zich tot het amulet aangetrokken worden en dat was een teken dat ze een 'bond' hadden, de vampier was verplicht het mens te beschermen tegen de mensen met krachten. Sommige vampieren vluchten voor het rode amulet, maar er is gene ontkomen aan.

    Paar belangrijke weetjes:
    - Hoe Norfolkers en Avaloniërs wonen, het leek me leuk dat ze in van
    die boomhutten wonen net zoals in avatar. Zoals hier Op 8.50/11.35 zie je stuk van 't dorpje, op 12.15 binnenkant van hut en 13.05 overzicht dorp 8D En nog een plaatje.
    - En ze dragen geen bladeren ofzo, haha, ook weer zoals in avatar of een beetje zoals dit. (: Maar vergeet niet dat ze geen elektriciteit enzo hebben!
    - Als een vampier het mens ontmoet dat hij of zij moet beschermen begint het amulet van diegene te gloeien en voelen vampiers zich vreselijk aangetrokken tot het amulet.
    - Je moet een beetje denken aan van die Afrikaanse stammen of indianen stammen, lol, met van die houten hutjes enzo.
    - Een vampier voelt, als hij eenmaal hem of haar, heeft ontmoet de pijn van diegene die hij moet beschermen.
    - De ruzie tussen mensen van Avalonio en Norfolk gaat al tot eeuwen terug, nu is het vooral dat Avalonio de Norfolkers van het eiland willen verjagen zodat ze alles voor zichzelf hebben.
    - Je mag enkel relatie met je eigen soort.
    - Voor Norfolkers en Avaloniërs; Als het donker is mag je de stam niet verlaten, tenzij er een speciale tocht/jacht is.
    - Sommige Norfolkers doneren af en toe hun bloed aan de vampier die
    hun beschermt uit dank.


    Wat kan je zijn:
    - Iemand van Norfolk.
    - Iemand van Avalonio (mens met gave).
    - Een vampier (Nog vrij of niet meer).

    Lijstje om in te vullen
    Naam: Volledige naam.
    Geslacht:
    Leeftijd: Voor vampier oogt als en werkelijke leeftijd
    Soort: Norfolker, Avaloniër, vampier.
    Innerlijk: Mag kort, mag ook lang ;p
    Uiterlijk: Foto mag, niet verplicht.

    Rang: Je hebt verschillende rangen, verkenners verkennen omgeving en zoeken betere plaatsen en voedselbronnen etc. Je hebt nog wachters en krijgers/jagers, bij dat laatste zijn vooral mannen, maar een enkele vrouw wordt toegelaten.
    Gave: Enkel voor Avaloniërs.
    Status: Voor vampiers, gebonden (hebben diegene die ze moeten beschermen al gevonden) of nog vrij (hebben diegene die ze moeten beschermen nog NIET gevonden).
    Gebonden aan: Voor de Norfolkers, gebonden aan welke vampier.
    Joiners.
    Norfolkers
    V) Ruby - SoulEater
    M) Zack - The Boss
    M) Kay - Vluuv
    V) Zoë - Progeny

    Avaloniërs
    V) May - MvrLeto
    M) Sam - MvrLeto
    V) Eden - Vluuv
    M)Dean - Adored

    Vampieren
    V) Leah - SoulEater
    V) Melinda - ThatStory
    M) Peter - RainForest
    V) Emilia - Shithead

    'Koppels'
    Ruby - Peter
    Zach - Leah
    Kay - Melinda
    Zoë - Emilia



    Vampiers & Norfolkers worden op einde gebonden.
    Doe ik doormiddel van cijfers geven en dan online te dobbelen xD


    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 17 maart 2011 - 21:35 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Zack - Norfolker.

    Ik neem plaats bij Leah terwijl mijn moeder weer naar de keuken loopt. Dat is haar plek, verboden voor de rest. Wie zich op dat terrein waagt kan niet rekenen op verzachtende omstandigheden.
    'Hij redt zich wel. Hij kan mensen met een eigen mening goed waarderen, alleen hij weet het nog niet.' Dan verschijnt mijn moeder weer met een schaal vol hapjes. 'Zelf gemaakt. Ik sta erop dat je het op z'n minst probeert,' zegt ze tegen ons en zet de schaal op tafel.
    'Waar is Marion?' vraag ik. 'Och. Die is kamperen met een paar vriendinnen. Ik heb ze gezegd in de buurt te blijven omdat je nooit weet wanneer die Avaloniërs weer eens wat proberen.' Ik knik en verklaar tegen Leah: 'Marion is mijn zus. Goudblond haar en ze lijkt totaal niet op me. Hier, ga je gang.' Ik bied haar de schaal aan.


    No growth of the heart is ever a waste

    Leah
    Het was vreemd weer zo in een gezin te zijn, het was lang geleden, maar het voelde goed. Ik nam plaats aan tafel en ik keek toe hoe Zack mijn voorbeeld volgde.
    "Ah, okay dan." Zei ik na Zack's uitleg, hopelijk was het waar wat hij zei. Alleen erover zitten mokken hielp niet, dus besloot ik erover op te houden. 'Zelf gemaakt. Ik sta erop dat je het op z'n minst probeert,' Zei Zack's moeder plots toen ze aan kwam zetten met een schaal vol hapjes. Ik moest toegeven dat het er echt heel lekker uitzag. Ik luisterde zwijgend naar het gesprek over ene Marion, ik had werkelijk geen idee wie het was maar Zack vertelde me al gauw dat het zijn zus was.
    "Nooit geweten dat je een zus had, hoe oud is ze?" Vroeg ik nieuwsgierig, toen hij me zei mijn gang te gaan en me de schaal voorhield pakte ik er wat af. Even twijfelde ik, het was een tijd geleden dat ik echt wat gegeten had. Mijn twijfels verdwenen al gauw toen ik één hapje nam, het was echft heerlijk.
    "Het smaakt echt vreselijk goed." Complimenteerde ik zijn moeder met een glimlach nadat ik het eten doorgeslikt had.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Kay - Norfolker, Gematched met Melinda
    Ik steek mijn hoofd boven de vensterbank uit, mes in de aanslag. Maar ik zie enkel wat mensen op het plein, die zo te zien nu allemaal weer hun eigen weg gaan. Ik zucht. Ik overdreef misschien een beetje met dat mes, maar ik wil gewoon veilig zijn.

    Eden - Avaloniër
    Misprijzend kijk ik op Emily neer. "Je staat toch aan onze kant? Doe dan mee." Aan hun kant? Wat is hun kant? De Norfolkers overvallen zonder reden? Mensen pijn doen? Ik ben het zat. "Laatste kans. Doe je mee of flikker je op?" zegt Emily met een giftige blik in haar ogen. "Ik doe niet mee." zeg ik rustig, en zonder er bij na te denken span ik mijn boog en richt op haar. "En jij gaat ook nergens heen. Je laat de Norfolkers met rust." De hele groep kijkt me geschokt aan en ik voel hoe ik misselijk wordt. Mijn pokerface behoudt ik wel, maar vanbinnen slaat de paniek toe. Wat ben ik godverdomme aan het doen?

    [ bericht aangepast op 24 april 2011 - 12:48 ]

    Emily
    Met een geamuseerde grijns keek ik haar aan.
    "Dus het brave meisje keert zich tegen ons?" Mijn wenkbrauwen wipte even utidagend op en neer (xd) en ik keek haar aan.
    "Wij gaan wel, of je wilt of niet." Ik liep naar haar toe en legde mijn hand op haar pijl en boog en duwde die omlaag.
    "Mooie pokerface schat, maar ik weet dat je zo niet in elkaar zit. Ik durf te wedden dat je het nu haast in je broek doet van angst." Daagde ik haar uit.
    "En als je wilt vechten, doe het dan op normale manier. Iedereen 1 mes, 1 tegen 1." Zei ik haar, ik vond pijl en boog laf. Op een afstandje staan en je kon iedereen raken terwijl je zelf zo je kop in het zand kon steken. Tssk. Schijterds.

    Leah
    Het was vreemd weer zo in een gezin te zijn, het was lang geleden, maar het voelde goed. Ik nam plaats aan tafel en ik keek toe hoe Zack mijn voorbeeld volgde.
    "Ah, okay dan." Zei ik na Zack's uitleg, hopelijk was het waar wat hij zei. Alleen erover zitten mokken hielp niet, dus besloot ik erover op te houden. 'Zelf gemaakt. Ik sta erop dat je het op z'n minst probeert,' Zei Zack's moeder plots toen ze aan kwam zetten met een schaal vol hapjes. Ik moest toegeven dat het er echt heel lekker uitzag. Ik luisterde zwijgend naar het gesprek over ene Marion, ik had werkelijk geen idee wie het was maar Zack vertelde me al gauw dat het zijn zus was.
    "Nooit geweten dat je een zus had, hoe oud is ze?" Vroeg ik nieuwsgierig, toen hij me zei mijn gang te gaan en me de schaal voorhield pakte ik er wat af. Even twijfelde ik, het was een tijd geleden dat ik echt wat gegeten had. Mijn twijfels verdwenen al gauw toen ik één hapje nam, het was echft heerlijk.
    "Het smaakt echt vreselijk goed." Complimenteerde ik zijn moeder met een glimlach nadat ik het eten doorgeslikt had.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Zoë - Norfolker.

    Ik verveel me. Ik sta op en ga wat over de reling hangen. Waar ís iedereen? Denk ik bij mezelf terwijl ik het plein afspeur. Hé, daar hangt nog iemand over de reling! O, het is Kay. Normaal heb ik een schijthekel aan hem - ik vind hem veel te stil en saai- maar nu heb ik wel behoefte aan gezelschap.
    'Hoi Kay!' schreeuw ik over het plein en zwaai met een enorme grijns. 'Heb je zin om wat te komen drinken?'
    Wie weet komt hij wat los na een paar biertjes. Hmm, bier.


    everything, in time

    Kay - Norfolker, Gematched met Melinda
    Ineens hoor ik iemand roepen en ik draai me om. Zoë. Normaal heb ik.. geen behoefte aan haar gezelschap, om het aardig te zeggen -ik vind haar veel te druk en opdringerig- maar nu heb ik toch niets te doen. Ik glimlach en zwaai terug. "Oké, ik kom er aan.." Wie weet is ze wat chiller als er minder mensen bij zijn.
    -Lol, eigenlijk zou ik bij dat laatste nog "Hmm, minder mensen" moeten zetten.. maar dat is gewoon apart :'D

    Eden - Avaloniër
    Ik kijk gespannen toe hoe ze mijn boog wegduwt. Ik zou haar zo door haar kop kunnen schieten, maar zo ver wil ik niet gaan. "Fine." sis ik op haar uitdaging om te vechten. Ik steek mijn boog weg en pak mijn dolk. "Kom maar op dan."

    [ bericht aangepast op 25 april 2011 - 22:14 ]

    Meeeh, ik heb gereageerd op Kay.D:


    everything, in time

    Oh, sorry, niet gezien >_<
    Ik pas het meteen aan :]

    Haha, dat stukje vind ik genius.:3

    Zoë - Norfolker.

    Yay, hij komt er aan. Ben ik tenminste niet meer alleen. Geduldig wacht ik tot hij boven komt, ik lach en loop voor hem naar binnen. 'Welkom! Wil je wat drinken? Genoeg bier, maar iets anders kan ook, wat je wil. Ga trouwens lekker zitten en doe alsof je thuis ben. O, niet op het bed zitten, dat is vies.' ik vertrouw dat nog steeds niet na Zack en Emilia.
    Nou Kay, ik ben benieuwd, zit er nog wat pit in je?
    'Trouwens, de jurk van je moeder die je laatst kwam brengen past niet, hij is te kort. Na, geloof het of niet, ik ben gegroeid!' en ja, in mijn geval is dat iets om trots op te zijn.


    everything, in time

    Ik vond het ook wel heel geniaal bedacht van mezelf (A)
    Mehehe :3
    Ik zit even te denken.. Was Kay niet verliefd op Zoë? Lol, dan heb ik het flink verkloot :'D
    Whatever, ik ga nu wel gewoon verder dat hij haar irritant vindt :']

    Kay - Norfolker, Gematched met Melinda
    Ik loop naar Zoë toe en ga na haar naar binnen. Ik ga zitten op de bank en glimlach. "Ehm.. Doe maar iets zonder alcoh-" Zoë komt al terug met twee biertjes en ploft naast me neer op de bank. "Laat maar." zeg ik droog, en ik pak een van de flesjes aan. Ze begint te praten over een jurk en ik denk even na. Oja, die jurk met bloemetjes. "Hm, ja.. Zij twijfelde ook al of hij niet zou passen. Maar ze verstelt hem met alle plezier voor je hoor." Ik neem een klein slokje van het bier en proef meteen de bittere smaak. Bah. Ik trek een vies gezicht, en hoop dat Zoë het niet merkt. "Wat was er nou eigenlijk aan de hand met die Avaloniërs? Ik heb het allemaal niet echt meegekregen."

    Eden - Avaloniër
    Ik kijk gespannen toe hoe ze mijn boog wegduwt. Ik zou haar zo door haar kop kunnen schieten, maar zo ver wil ik niet gaan. "Fine." sis ik op haar uitdaging om te vechten. Ik steek mijn boog weg en pak mijn dolk. "Kom maar op dan."

    Zoë - Norfolker.

    Ik grinnik om zijn rare gezicht. 'Lekker fris is dat hè!' hij kijkt mendroog aan en ik steek kort mij tong uit. Gemakkelijk begint hij weer over die jurk. 'Ah, nu we weer terug zijn op de jurk, ik weet dat het een bloemetjesjurk is, maar misschien kan het iets minder...bloemerig?' ik ben nog aardig, eigenlijk vind ik de jurk in één woord afschuwelijk.
    Oeps, hij begint over de Avaloniërs. 'Ach, dat was niets,' zeg ik met mijn hand wapperend. 'Ik had wat gejat en zij flipten hem helemaal. En voor je begint te zeiken; ik heb mijn straf al gehad. Ik hoef voorlopig geen hertendarmen meer te zien, bah.'

    [ bericht aangepast op 25 april 2011 - 23:24 ]


    everything, in time

    Emily
    -coming als ik inspiratie heb ;p-

    Leah
    Na het eten had ik nog steeds honger, maar niet naar meer voedsel, ik hunkerde naar bloed. Even twijfelde ik of ik wel moest gaan, maar ik zat hier opgescheept met drie mensen die continu om me heen hingen, het was nou ook niet bepaald charmant als ik hier straks met zo'n hongerige blik in mijn ogen en lange hoektanden zat. Het was tenslotte nog gevaarlijk ook voor hun.
    "Sorry, ik moet even weg," deelde ik mee en stond al op, "ik ben zo snel mogelijk terug." Ik glimlachte kort en hoopte dat ze het niet erg vonden, achja, nu hadden ze de tijd ome ven over me te roddelen en kon ik straks weer Zach uithoren om te kijken wat ze over me gezegt hadden. Ik schudde lichtgrijnzend mijn hoofd bij die gedachte, ik was voortaan behoorlijk nieuwsgierig merkte ik wel. Even had ik de neiging om via het raam naar buiten te springen, maar ik hield me nog net in en liep netjes via de deur naar buiten en sloot hem ook weer achter me. Het was nog steeds fris buiten en ik hoopte dat Zack zijn shirt niet miste dat ik aanhad, het was toch van de zotte, een vampier die het kouder had dan haar beschermeling. Bah, ik haatte het gevoel van zwakte, maar aan de andere kant ebgreep ik niet goed waarom ik het me zo aantrok.. Ik begreep sowieso weinig van mezelf of anderen, mensen -ook vampiers- waren maar complexe wezens. Inmiddels was ik aangekomen in het bos en mijn neus had al gauw een aantal heerlijke geuren gevonden, ik besloot het maar met wat konijntjes te doen, geen zin om op een groter beest te jagen. Nadat ik mijn maag gevuld had met vers bloed en de dierenlijkjes opgeborgen had, liep ik naar een meertje in de buurt. Ik keek naar mijn spiegelbeeld en veegde de achtergebleven bloedspetters weg en maakte mijn handen schoon in het water, toen ik daarmee klaar was en er zeker van was dat ik geen bloedspetters had begon ik op mijn weg terug. Zou zijn vader alweer terugzijn? Hmm, waarschijnlijk wel. De terugweg duurde naar mijn gevoel korter en eenmaal voor de deur bracht ik nog gauw mijn haren op orde, voordat ik op de deur klopte en weer naar binnen stapte.
    "Sorry dat 't zo lang duurde." Verontschuldigde ik mezelf, geen benul van hoelang ik weggeweest was. Het had naar mijn gevoel wel eventjes geduurt, maar vaak ging de tijd langzamer dan ik dacht.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Zack - Norfolker.


    '18,' zeg ik tegen haar. 'Maar ze is meer op pad dan dat ze hier is. Soms tot grote ergernis van mijn ouders.' Ik grinnik en werk nog een hapje van mijn ouders naar binnen. Dan deelt Leah mee dat ze gaat jagen. Ik knik en wend me tot mijn moeder, die me wat te drinken in handen drukt. Het verbaast me dat Leah de beschaafde manier gebruikt om het huis te verlaten: gewoon via de deur.
    'Zack,' begint mijn moeder dan. 'Ik weet dat het misschien niet iets is waar we ons zorgen over hoeven te maken, maar ik geef je dit mee, voor de zekerheid.' Ik krijg een vreemd poeder in handen gedrukt.
    'Jeukpoeder, voor het geval dat ze je aan wil vallen. Je weet het maar nooit met vampiers, het zijn nog altijd.. wezens die van bloed leven. Mensenbloed.' 'Mam, het is oke. Leah zou me nooit wat aandoen, ze-' 'Voor de zekerheid. Neem het gewoon aan.' Ik zucht en steek het poeder in mijn zak. Ik heb een probleem als die zak kapotscheurt om een of andere reden.


    No growth of the heart is ever a waste

    Haha dude, ik moest denken aan drugs bij die poeder xd

    Leah
    Zijn vader was zo te zien nog steeds niet terug, even vroeg ik me af of hij uberhaupt nog wel terugkwam. Nevermind, ik nam weer plaats en vroeg me af wat ik moest zeggen, gezelschap was ik niet echt meer gewend.. Vooral niet ouders van mijn beschermeling, ik begon een lok haar rond mijn vinger te draaien, maar zodra ik doorhad dat ik daarmee bezig was stopte ik weer. Iemand had ooit gezegt dat het er schattig uitzag en toen had ik het nooit meer gedaan, tot vandaag dan.
    "Hé Zack," begon ik toen maar, "Wat zijn je plannen voor morgen? Ik bedoel, je bent een krijger toch.. Moet je zo nu en dan niet trainen ofzo?" Vroeg ik nieuwsgierig, ik had nog steeds weinig benul van de gang van zaken hier en de rangen, maar dat kwam nog wel. Ik begon nu te frunniken aan mijn jurkje, ik kon het toch niet laten.

    Damn wat een klein stukje.

    [ bericht aangepast op 26 april 2011 - 19:31 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Emily ~ Avaloniër.
    "En géén gebruik van gaves." Zei ik haar nog, ik trok mijn mes en ging tegenover haar staan. De rest bleef op een afstandje staan toe kijken, ze fluisterde allerlei dingen, dingen die ik helaas niet kon horen, maar waarschijnlijk ook niet voor mijn oren bestemd waren. Ik keek Eden strak aan, verrader. Mijn bloed kookte, waarom keerde ze zich tegen haar eigen volk? Ja, als je niet meewerkte aan onze acties, het steunen van je eigen volk, dan was je in mijn ogen een achterbakse verrader. Maar ze stond er alleen voor, ze kon niet tegen ons op en ik durfde te wedden dat als ze jankend steun zocht bij de Norfolkers, dat die haar ook zouden wegsturen. Ik streek een lok haar voor mijn ogen weg en keek haar arrogant aan, vervolgens trok ik mijn mes en rende op haar af, klaar om aan te vallen en zonodig te ontwijken.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.