[Rpg] Magical Youth |Hogwarts| Part Five| - Speeltopics

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 11:55 ]

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

[haha]
james
'Ik zit hier niet op school, want ik ging verhuizen naar frankrijk en dan je wel raden welke school ik ging.' zei normaal en keek James aan. 'Sorry van daarnet, James, ik was jaloers maar accepteer het nu.' zei ze op een andere toon.
'Het maakt niet uit. Ik maak wel vaker dingen mee.' en wreef nog over zijn rode vlek op zijn wang en lachte.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Xenevere Charlie Emilus
Waar ging dit over? Het meisje bood blijkbaar haar excuses aan. Zo, dus alles was weer goed? Ik was altijd al wantrouwig van aard, maar aangezien ik niet onbeleefd over wil komen, stop ik mijn toverstok toch maar in mijn zak. Ik kijk het onbekende meisje aan. Ze is gericht op James en Lily. "Dan ga ik maar weer." zeg ik met onvaste stem. Terug via de verraderlijke common room. Gevaar schuilt in een klein hoekje. Ik glip de deur door, en verschuil me weer onder de dekens. Laat de nacht maar komen.

Tijd voor koffie.

Pantoufle

Ik sprong van Lily's bed af zodra ik me begon te vervelen om op onderzoek uit te gaan. Ik was blij dat ik eindelijk degene had gevonden. Degene die me kon zien wanneer ik onzichtbaar was. Het was duidelijk dat James me af en toe wel kon zien wanneer ik onzichtbaar was, maar Lily kreeg me altijd in de gate. In de Common Room schrok ik een paar mensen af doordat ik tussen hun benen door liep. Een of andere idioot schopte me zelfs bijna en riep: 'Rotkat!' Ik keek kwaad achterom en blies naar hem om vervolgens de wenteltrap van de jongensslaapzalen op te draven. Dat meisje dat vanmiddag bij Lily in het Verboden Bos was liep de wenteltrap af. Ik miauwde naar haar maar ze bleek me niet te horen. Ik merkte een slaapzaal op waar drie mensen zich bevonden: James, Lily en een of ander mens. Ik liep naar een willekeurig bed in de slaapzaal, ging daarop zitten, keek even rond en miauwde even. Wat eigenlijk "Hi" betekende alleen konden zij dat niet verstaan.

[srry, ik had niet echt veel inspiratie voor Lily dus besloot ik maar eens een keer om vanuit Pantoufle's zicht te schrijven ]

[ bericht aangepast op 13 feb 2012 - 19:32 ]

James sirius potter

Hij had het door dat Charlie weg was en keek om zich heen. Pantoufle die spinde op zijn bed en keek hem aan. James liep naar hem toe en aaide hem. 'He jochie, wat doe jij hier? Daar is Lily hoor als je haar wilt zien.' James tilde het beest, dat best zwaar was, en liep naar Lily toe.
'Kijk, Lily hier is je kat, ik ga kijken waar Charlie is. Doei, ik zie jullie 3 zo.' zei hij en liep in zijn shirt en short naar Charlies kamer.
'Hoi, ik zag dat je weg was. Je moet me zeggen wat er is, want dan kan ik je helpen, Char.' zei hij terwijl hij naar haar bed toe loopt.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

[HAAR, Pantoufle is een HAAR! (ik bedoel haar van het vrouwelijke geslacht, niet haar van je weet wel, een haar)]

Lily Luna Potter

Ik liep Pantoufle bijna vallen door haar zware gewicht maar vermande me snel weer.
'Oh ja, tuurlijk! Laat mij maar weer eens achter!' riep ik James geïrriteerd na. 'Zo, dus je zit op Beauxbatons?' vroeg ik aan Madison. Ze knikte enkel. Ik denk dat ik maar weer eens moet gaan... ik zie jon wel eens, Lils. En, ze verdween. Geweldig. Ik besloot om mijn zoektocht naar Hugo voort te zetten en liep de wenteltrap weer af.

[ohnoow charlie is offline ach ik vezin wel wat.]

james
Maar Charlie sliep als een roosje, dus liep James weer rustig weg. James liep van de trap af en wilde naar zijn kamer gaan, maar liep bijna tegen Lily op.
'Hoi, is zij uh bedoel Pantoufle niet met jou? Ach ze mag ook wel bij mij slapen.' zei hij en wees naar boven. 'Maar ik ga naar de jongens slaapzalen.'

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Xenevere Charlie Emilus
"Nu heel stil zijn." zei hij. Ik giechelde, maar stopte met een mislukt serieus gezicht mijn hand voor mijn mond. Geirriteerd, maar ook geamuseerd keek hij naar me. Hij stak 3 vingers omhoog, en telde af. Na 1 stortte we ons uit de bosjes, op de kat van de buren. Arme kat. De kat stond geschrokken op, en rende gekwetst weg. Hij stak zijn handen in de lucht. "Victorie!" riep hij. "Hebben we hem nu geen pijn gedaan?" vroeg ik, en keek naar de struik waar de kat in was verdwenen. "Nee hoor, en papa zegt dat hij niet in onze tuin mag komen.". ik knikte. Ineens veranderde de struik. Hij werd zwart en zwol op. Hij werd erin gezogen, en werd ook zwart. "Ik krijg je wel te pakken!" riep hij.
Ik gilde. "NEE!" riep ik. Ik voel het zweet over mijn rug en gezicht lopen. Het was maar een droom. Ik bleef even stil luisteren, maar niemand was wakker geworden. Opgelucht laat ik mijn adem ontsnappen, en val weer terug in slaap.

Tijd voor koffie.

[ik kan hier niet op reageren ren naar James toe ]

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

james
hij liep weer omhoog en ging slapen en droomde leuk.
---
Toen het in de ochtend was stond James op en kleedde zich zachtjes om zodat Ian niet wakker werd.
Hij liep naar beneden en ging in de common room lopen, op zoek naar Charlie.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

wilt iemand wat schrijven?

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Guinevere Samantha Longbottom
'Hé James, alles goed?' het was een wonder dat ik nog vrij rondliep na de lange preek van Linn gisteren maar ik had ervoor kunnen zorgen dat ik weer op vrije voeten mocht. Zolang ik weer terug zou gaan als er iets mis was.
'Zoek je iemand?'

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

James
'Ja ik zoek iemand. Heb je Charlie gezien? Jij bent vroeg op?!' zei James en lachte. Hij plofte op één van die banken.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Ian

Ik lag te slapen, maar werd wakker door geluiden. Ik denk dat James het is. 'James ben je er nog?' vroeg ik voor de zekerheid, maar ik ga me toch aankleden.
Toen ik naar beneden wilde lopen zag ik een meisje met ijsblauwe ogen. 'Wow.' zei ik en ik trok haar naar James die daar zat.
'James waarom heb je haar nooit laten zien?!' vroeg ik en ik liet haar los, maar ze keek me raar aan.
'Uhh... Ik ben Madison en ik kan best zelf praten, Bink.' zei ze terwijl ze me probeerde te dissen.
'Ja, dat is een oude vriendin die ik gisteren ehh zag.' zei hij met een scheef glimlach.
'Je bent echt mooi!' zei ik charmant en leunde mijn hand op een pilaar.

Beoordeel mensen niet op hun uiterlijk maar op hun karakter.

Xenevere Charlie Emilus
Volgens mij zag ik er niet uit. Ik had niet goed geslapen, mijn haar was een bonk klitten en ik had diepe wallen. Stomme nachtmerries. Snel trok ik mijn gewaad aan. Ik keek de hoek van de deur om, en zag James, met een jongen die ik niet kende en Madison. Ze was veel knapper dan ik. Snel glipte ik weer naar binnen. Gelukkig had niemand me gezien. Ik zou wel wachten totdat iedereen weg was. Dan maar geen ontbijt. Toen bedacht ik me weer dat ik dan een makkelijk doelwit zou zijn. Ik fatsoeneerde mijn haar en liep de trappen af. Ik hoopte dat ze me niet zouden zien.

Tijd voor koffie.

Lily Luna Potter

Ik lag vredig te slapen totdat ik werd geslagen door een menigte donzige dingen.
'Au! Wat moet dat?!' zei ik verbaasd terwijl ik overeind kwam.
Al mijn kamergenoten stonden om me heen, elk met een kussen in haar handen.
'Stomkop! Weet je dan niet welke dag het vandaag is!' zei Sarah op een toon alsof ik haar net de stomste vraag ter wereld gesteld had.
'Zaterdag?' antwoordde ik.
'En... welke dag van de maand?' vroeg Georgia.
'Weet ik veel! 13 december of zo?' vroeg ik verward. Ik begreep echt geen bal van wat er aan de hand was.
'En weet je ook wat dat betekent?' vroeg Sarah ongeduldig.
'Dat het over een week kerstvakantie is? Merlijns baard! Zeg het nou gewoon!' dit begon me nu echt te irriteren.
'Sukkel, het is je verjaardag!' riep Carmen.
'Oh ja? Oh ja!' nou herinnerde ik me het weer.
'We dachten dat je je het wel weer zou herinneren toen we je met de kussens gingen slaan!' zei Yvette lachend.
Dat was waar ook; we hadden onze eigen kleine traditie opgesteld dat als wanneer er iemand jarig was die werd wakker gemaakt middenin een kussengevecht. Georgia was daarvan het eerste slachtoffer geweest in september.
'Nou, kom op! We moeten naar beneden! Ik verga van de honger!' zei Sarah ongeduldig terwijl ze me omhoog trok.