[Rpg] Magical Youth |Hogwarts| Part Five| - Speeltopics

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 11:55 ]

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Albus Severus Potter
Linn liep voorbij en de manier dat ze naar me keek leek wel of ze me elk moment zou kunnen opeten. Volgens mij was ze niet blij dat ik Gwen had geholpen hoe weinig het ook was aangezien ik bijna gelijk weg ben gegaan.
'Hé Linnie.' zo snel mogelijk liep ik naar buiten voor ze me echt zou aanvallen.

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

James
Toen ze buiten waren zag James Albus naar buiten rennen. 'He Albus! Je vat nog kou!' zei hij en rende achter hem aan. James pakte het puntje van zijn jas en trok hem naar hem toe.
'Wat heb jij, waardoor je naar buiten rende?' vroeg hij aan Albus.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Albus Severus Potter
'Er zit een boze Linn achter me aan. PLEASE SAVE ME.' ik verstopte me achter James toen Linn als een boze stier naar buiten kwam rennen.
'Please save me from the talk to death.'

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

James
'Oke,LINN! Laat Albus met rust. Hij heeft niets gedaan. Vergeef...' en spreidde zijn armen uit.
Linn kalmeerde een beetje maar ondertussen Maakte James een sneeuwbal en gooide naar haar. 'Zo! Pak me maar als je KAN!' en rende keihard weg met Albus.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Albus Severus Potter
'Geen slimme zet man, geen slimme zet.' zo snel mogelijk volgde ik hem om de nu woedende Linn uit de weg te gaan.
'Opsplitsen, jij gaat daarheen ik daarheen en we ontmoeten elkaar weer bij de kassen deal?' voor hij nog iets kon zeggen ging ik de andere kant op en liet hem achter.

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Xenevere Charlie Emilus
Onzeker bleef ik staan. Ik had hier immers niks mee te maken, en ik wist niet wat er precies aan de hand was. Ik voelde een sneeuwbal mijn achterhoofd raken. Ik keek om, maar ik zag niks. Ik keek nog even onzeker naar James en Albus, maar die waren nog bezig met het andere meisje. Ik liep een stukje naar waar ik dacht dat de sneeuwbal vandaan was gekomen. Na een tijdje vond ik niemand, dus ik besloot terug te lopen. Het moment dat ik me omdraaide, werd ik vanachter vast gepakt. Hij legde mijn hand over mijn mond, en hield me vast bij mijn middel. "Denk maar niet dat ik je vergeten ben." siste hij in mijn oor. Toen was hij weg. Ik ging op de grond zitten, en trok mijn knieen op.

Tijd voor koffie.

James
hij rende weg voor Linn en toen hij weer op een open plek stond zag hij Charlie liggen.
'Char! wat is er aan de hand!' Gilde hij bijna toen ze huilde en rende hard naar haar toe.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Lily Luna Potter

'Kom we gaan naar buiten!' riep ik en trok Sarah en Carmen bij hun armen mee - de anderen waren hun eigen gangetje gegaan. Zonder jas of wat dan ook stortten we ons in het dikke pak sneeuw. Na een druk sneeuwbalgevecht zag ik Charlie op de grond liggen met James naast haar. Ik rende naar ze toe.
'Wat is er?!'

Xenevere Charlie Emilus
James en Lily kwamen aangerend. Ze mochten het niet weten, nooit! Dat zou het alleen erger maken. Ik kon er niks aan doen, maar ik huilde. "Ni-niks," ik snikte, wat mezelf alleen maar ongeloofwaardiger maakte. "Er is wel wat, vertel het nou," zei een van de twee. "Ne- nee, het i-is niks. I-ik wil de pret niet be-bederven. Gaan jullie maar." ik wreef over mijn gezicht. Mijn schuldgevoel werd groot. Ik had hun lol verpest met mijn problemen. "I-ik ga naar het kasteel.", zei ik. Toen bedacht ik me dat hij dan sowiezo zou opwachten. De keuze was moeilijk. Als ik hier zou blijven zou ik het moeten vertellen. Maar in mijn eentje zou hij me opwachten.

Tijd voor koffie.

James
hij zag dat ze niet wilde praten. op dat moment kwam Lily en vroeg wat er was.
'Ik zie wat daar! h-het lijkt wel op madison, maar dan als andere vorm.' hij stond op en pakte zijn wand en rende naar het gedaante.
'Lumos! Paralitis!' schreeuwde hij en zag wat bewegen en op de grond vallen. James rende er heen en zag dat het een jongen ws.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Xenevere Charlie Emilus
Ik gilde toen James hem verdoofde. Dit zou het alleen erger maken. Toen zag ik de blonde haren. Het was hem niet. Wie was het dan? Ingehuurd? boodschapper? Vriend? Een onschuldige voorbijganger.

Ik kromp in elkaar. Het laatste leek me sterk. James keek om. "Wat is er?" vroeg hij. "H-het is hem niet." ik haalde mijn neus op. "Wie is hij dan wel?" ik haalde mijn schouders op. Misschien had híj hem gestuurd. Vertwijfeld liepen we naar de jongen.

Tijd voor koffie.

james
'zeg wie je bent! enervatio.' zei hij en hij bewoog zich weer.
'waarom verlamde je mij weer?!'
'uh, nou, omdat je haar aan het huilen maakt! dat moet wel iets betekenen.' zei hij tegen de jongen.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Ian
De wekker ging alweer ik hoorde het al voor de zoveelste keer *ik denk dat ik nu toch wel uit bed ga*. Ik stond op en ik keek hoelaat het was, WOW ZOLAAAT! Ik trok heel snel mijn kleren aan en ik rende mijn kamer uit. Toen zag ik James en nog een paar mensen, ik rende naar ze toe ''waarom zijn jullie niet in de klas?'' En toen wees james naar Charlie op de grond. Ik keek Charlie vol verbazing aan.

Beoordeel mensen niet op hun uiterlijk maar op hun karakter.

James
'Ehh, omdat er geen klas is maat. Er is iemand hier, die ik blijkbaar heb verlamd... maar hij blijkt goed te zijn en heb hem vrij gelaten.' zei hij en stond op en keek Ian aan.
'En heb je lekker uitgeslapen?'

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Ian.
''Ja best wel, alleen heb ik niet genoeg tijd gehad om me rustig om te kleden en om te ontbijten daar baal ik wel van.'' Wat doen we nu? En ik kijk wat rond om te zien hoeveel kinderen er buiten stonden.

Beoordeel mensen niet op hun uiterlijk maar op hun karakter.