{RPG} Nightmare of dance ~1~ - Speeltopics

Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?

Outfits!!
Jongens
Meisjes
In het begin zullen hun kleren worden afgenomen en krijgen ze een beperkt aantal kledingstukken van dit. Ze zullen het hiermee moeten doen. Later bij shows zullen ze zelf hun kleren en make-up mogen kiezen.
Dan mogen ze zich nog eens uitleven

[ bericht aangepast op 27 juli 2012 - 12:28 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Jack Collins
"Naomi, je hoort dit niet te doen. Zorg eerst dat je zelf helemaal in orde bent voor je anderen helpt." glimlach ik. Ik neem Jack helemaal van haar open en help hem rechtstaan.
"Ik ben Jack, maar kom, we moeten die rij in, anders doen ze veel ergere dingen met je." zeg ik serieus, ik zou er geen doekjes rond winden.

[ bericht aangepast op 26 juli 2012 - 21:08 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Amy Michels

Ik staar hem even enkele seconde aan en laat me dan bij mijn elleboog vast pakken. Gewillig loop ik mee en ga weer staan. 'Sorry, maar ik moest het je vragen. Ik zag het aan je en... Anders zou het een andere keer komen, maar zou ik misschien de hele tijd de verkeerde dingen zeggen, dus dacht ik dat het beter was nu te vragen.' Ik ga met mijn hand door mijn haar en kijk hem aarzelend aan. 'Sorry,' zeg ik nog een keer. Ik kijk naar de grond en kijk hem dan weer op. Hij had opvallend mooie ogen, zag ik.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Naomi Micheal

Ik negeer Jack en loop naar de jongen toe "Naomi, zoals ik al had gezegd" zei ik met een zwakke glimlach terwijl ik mijn hand uitstak.

[ bericht aangepast op 26 juli 2012 - 21:09 ]

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Ian Silvas

Ik haal diep adem. Dit was niet gezond. Dan kijk ik het meisje aan. 'Ga maar voor me staan. Dan kan ik sneller te hulp schieten,' zeg ik tegen haar en doe een stapje op zijn. Dan kijk ik de jongen aan. Ik bleef bij hem in de buurt, voordat hij instortte. 'Hoe heten jullie eigenlijk?' Ik kijk ze even aan. 'Dat is wel zo makkelijk om te weten,' voeg ik toe.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Grey Pritchett
Amy keek me indringend aan.
"Het is niet erg, ik vind het fijn dat je eerlijk bent." Zeg ik zwakjes, om me heen zie ik steeds meer mensen in de rij staan.
"Amy, ik... ik ben blij dat we naast elkaar stonden tegen de muur." Het klinkt zo dom dat ik het terug wil nemen.

Don't let your life be lived by somebody else.

Jamy Black
Ik kijk naar de jongen. Hij ziet er vriendelijk uit, en sterk.
"Ik ben Jamy." Zeg ik nog een keer, dit keer tegen de jongen. Ik laat Noami links liggen bekijk de jongen onderzoekend.

Don't let your life be lived by somebody else.

Amy Michels

Voor het eerst vandaag komt er een echt gemeende glimlach op mijn gezicht. 'Ja, ik ook. Al had ik liever naast je gezeten in een metro in New York of op een bankje in het Central Park,' grinnik ik. 'Of in de Londen Eye.' Ik laat de gezicht weer van mijn gezicht verdwijnen. Het was niet echt het moment om te lachen. Ik bijt op mijn lip en kijk om me heen. Langzaam voel ik me weer iets beter. Ik was niet meer aangeraakt, ik heb kunnen zitten, ik heb kunnen liggen en ik heb geweldig gezelschap.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Mario Estevez
"Nala." fluisterde het kleine meisje, dat voor hem ging staan.
"En ik ben Mario." zei ik zacht. Als je mijn stem gewoon hoorde, zou je niet kunnen raden hoeveel pijn ik had. Ik vertikte het om iets van die pijn aan iemand te tonen. Dat heb ik nooit gedaan en dat deed Mareno ook nooit.

“To live will be an awfully big adventure.”

Grey Pritchett
Ik schiet in de lach, het kan me niks schelen dat mensen ons aankijken, Amy maakt me aan het lachen en dat heb ik nu echt nodig.
"Ja, of bij een lekker muffinbakker!" Zeg ik enthousiast, ik ga wat zachter praten als ik vervolg: "of bij de Starbucks, dan had ik je New York kunnen laten zien of jij mij Londen."

Don't let your life be lived by somebody else.

Jack Collins
"Goed, leuk je te ontmoeten, maar als je niet in elkaar geslagen moet worden, dat ze je hier de zaal in moeten slepen dan zou ik nu naar die rij gaan, dus, ben je klaar?" hield ik vol. Ik hielp anderen graag, maar ze moesten zich ook laten helpen.

“To live will be an awfully big adventure.”

Naomi Micheal

Ik liep terug naar mijn veldbed, ik wist nu al zeker dat Jamy en ik nooit vrienden zouden worden. Ik ging voor mijn veldbedje staan en wachtte tot de man ging praten. Plotseling kwamen er nog een paar mannen binnen, eentje herende ik als de man die mij verkrachtte. Ik hapte naar adem en stapte snel achteruit. De man keek me aan en grijnsde gemeen naar me, waardoor ik rillingen kreeg en de pijn in mijn onderbuik weer terugkwam.

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Ian Silvas

Ik knik en glimlach kort. 'Ian,' stel ik mezelf voor. Ik kijk ze aan en dan naar de rij die nu wel ongeveer bijna gevormd was. 'Aangezien ik nu eventjes het sterkste bent, kan je me altijd roepen, want dan help ik jullie.' Ik kijk ze beidde aan en dan naar Mario. 'Ook al ben je te koppig om de pijn te voelen.' Ik kijk hem eventjes kort aan en dan weer naar Nala. 'Als eentje met zijn poten aan je zit, roep je gelijk. Afgesproken?' Ik kijk haar eventjes aan en glimlach aanmoedigend.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Jamy Black
"Oké." Zei ik, langzaam probeerde ik naar de rij te lopen, een beetje hulpeloos bleef ik staan toen het niet lukte. Ik voelde me een watje.

Don't let your life be lived by somebody else.

Nala Garcia
Ik knik instemmend, maar weet dat ik het toch niet zou doen.
Ik zou het gewoon allemaal over me laten gaan zonder nog iemand ermee lastig te vallen. Ik zucht en kijk naar de mannen die binnengekomen zijn.
"Wat is dat voor een lijn?" bulderde 1 plots. Ik sperde mijn ogen geschrokken open en ging meteen goed staan. "Jullie krijgen drie seconden om goed te gaan staan. 1, 2,..." zijn ogen gingen dreigend de hele zaal rond.

“To live will be an awfully big adventure.”

Jack Collins
Toen ik de man hoorde schreeuwen, sleurde ik Jaimy letterlijk naar de rij, ondertussen greep ik Naomi ook bij de pols, want ze stond daar maar als versteend. Met mijn ene arm rond Jaimy en mijn andere hand rond Naomi's pols ging ik in de rij staan.
"Ga rechtop staan, kijk naar voren." fluisterde ik nog voor ik zelf mijn raad opvolgde.

“To live will be an awfully big adventure.”